The Phantom of the Opera (1962)

Mijn favoriete PHANTOM OF THE OPERA verfilming. Griezeliger dan de voorgangers uit 1925 en 1941. En sterker dan de talloze latere verfilmingen, zoals van Dario Argento. Met veel stijl en gevoel, sfeervol gefilmd. Met Herbert Lom in één van zijn beste rollen.

Ben niet echt een fan van Phantom of the Opera. Wel van Hammer. En soms ook van Terence Fisher. Maar hier slaat hij de plank mis. Komt ook wel omdat het uitgekauwde verhaal van het monster weinig ruimte geeft

Toch had er meer uit de sfeer gehaald kunnen worden. Een van de mindere Hammerfilms.

Je zou bijna denken dat Hammer-films hier in de Benelux geboycot worden. Bijna twee jaar na de officiële release-datum (15-12-2005) heb ik hem dan toch eens in MediaMarket gevonden....

Veel andere beloofde Hammer releases laten nog steeds op zich wachten of zijn uitgesteld. (vb. The Vampire Lovers)

Nu ik erover nadenk vond ik deze versie eigenlijk ook wel erg goed. Weet nog niet of ik deze beter vind dan de versie uit de jaren veertig.

Menig verfilming van The Phantom Of The Opera heb ik vroegtijdig uitgezet, omdat ik dat voortdurende gezing gewoon niet trek. Deze hammervisie pakt het godzijdank anders aan en bewaart het zingen voor de voorstellingen zelf. Kan ik prima mee leven, maar daarmee is deze film, mooi in hammerstijl, een stuk makkelijker te volgen. Het is een keurige vertelling van A naar B, waarbij er nog even een terugblik is op het onfortuinlijke leven van het spook van de opera.

De decors zijn om te smullen. Het operagebouw oogt erg sfeervol, de riolen zien er goed smerig uit en het groezelige Londen van honderd jaar geleden oogt authentiek. Veel spanning is er niet. Er vallen wel doden, maar de actie gebeurt altijd buiten beeld, al heeft het eerste slachtoffer een prachtige entree. De film draait met name om de vileine Lord Ambrose d'Arcy en het onschuldige, maar talentvolle zangeresje Christine Charles. Wat zich afspeelt tussen Petry en d’Arcy is veel meer drama, dan horror. Het duurt dan ook niet lang voordat de kijker flink wat sympathie heeft voor het spook heeft gekregen. Spannend is het verhaal niet, maar het wordt wel lekker vlot verteld en het acteerwerk is stuk voor stuk goed. En dat ondanks het ontbreken van grote namen. Puik werk van Terence Fisher en een pluim voor de finale.

Ik heb vermoedelijk een verkorte versie gezien want de speelduur was slechts 70 minuten. Of dat veel veranderd zou hebben in mijn beoordeling, ik vrees van niet. Hammer had er een handje van weg om klassiekers te bewerken maar vaak zijn de films meer style over substance soms op het kitscherige af. Ik was verrast dat de setting opvallend sober was, maar griezelig zoals Mac Hammer Fan het beschrijft dat kan ik niet meteen vatten. Misschien zal het komen omdat ik een fan ben van het origineel, de silent met Lon Chaney. Dat vond ik pas een setting, een film die een en al duistere sfeer uitademt. En dan het verhaal, de Phantom die wordt opgevoerd als tragische figuur en totaal niet dreigend. Sterker nog hij heeft een Igor/Quasimodo figuur nodig om de boel te saboteren en wat moorden te plegen op onschuldige mensen, waar hij dan ook nog mee wegkomt want ocharme een corrupte zakenman heeft zijn werk gestolen! Sorry deze film mag de titel van Phantom of the Opera niet dragen want het hele verhaal en de karakters hebben ze totaal om zeep geholpen. Snel doorspoelen en de versie met Lon Chaney herzien zou ik zeggen.