Gojira (1954)

Godzilla, het monster dat iedereen kent, maar waarvan vermoedelijk slechts weinig mensen de originele film hebben gezien. Deze rampenfilm brengt precies wat je ervan verwacht en is in die zin te vergelijken met de films van Ray Harryhausen die in de jaren ’50 baanbrekend werk verrichtte met zijn stop-motion monsterdesigns en totale destructie van grootsteden. Gojira kan daar wat mij betreft makkelijk zijn poot naastzetten. De film doet trouwens opvallend Amerikaans aan, ook al speelt de ellende zich af in een Tokyo dat er destijds een stuk minder modern uit zag dan vandaag. Naast de nodige vernieling is er plaats voor een vleugje romantiek en een flinke dosis kritiek op de wapenwedloop en het atoomprogramma van militaire grootmachten. Maar een film als deze kijk je in de eerste plaats om vermaakt te worden en daarvoor zijn de oubollige effecten en het reusachtige monster dat met elke scène van grootte lijkt te veranderen de uitgelezen instrumenten.

Heb je dan wel de Japanse versie gezien, of de 'ver-Amerikaniseerde' uit 1956?

Die heeft extra scenes met Amerikanen en is ietwat verknipt ten opzichte van het origineel.

Nee, ik heb wel degelijk de originele Japanse versie gezien. Met dat het opvallend Amerikaans leek doelde ik vooral op de grootschaligheid van de setting en de plot en het feit dat de personages veel minder ingetogen zijn dan wat ik van een doorsnee Japanse horrorfilm verwacht.

Blijft een duf maar aandoenlijk filmpje. N.a.v Monsters of Cinema special by SlashingThrough.com maar weer eens geprobeerd na vele jaren. Moet echter geen twee delen achter elkaar aanzetten, want dan gaan de twijfels wel toeslaan. Deze originele Godzilla komt er als tussendoortje aardig mee weg door enkele fijne destructieve scenes, maar het merendeel daaromheen is een taaie zit. Toch is het eerste half uur wel interessant als opbouw i.t.t het einde dat weinig voldoening brengt.

Zo'n schreeuw blijft altijd door merg en been gaan en ik heb er uiteindelijk wel respect voor, neemt niet weg dat het oubollige mij niet altijd ligt (beetje in de stemming zijn). Kleine voldoende en binnenkort maar eens wat Amerikaanse monsters oppikken!

Eindelijk gezien. De film die iedereen kent maar weinig mensen daadwerkelijk hebben gezien, dus dat vond ik toch wel eens tijd worden. Het is een goed te behappen film hoewel de dialogen toch echt wat te lang duren allemaal. In tegenstelling tot King Kong is Godzilla helemaal geen romatisch monster met enige vorm van intelligentie. Het is simpelweg een brute kracht die alles sloopt.

Het voornaamste sterke punt aan de film is de tijdsgeest: 1954: 9 jaar na Hiroshima, en 2 jaar nadat de Amerikaanse bezetters het land verlieten. Godzilla ontstaat tenslotte door de atoomproeven. Ik kan me voorstellen dat de beelden van huilende mensen, kapotte steden en overvolle ziekenhuizen destijds erg herkenbaar waren. Godzilla is een metafoor voor de gruwelen van de atoombom, en hoewel Amerika zelf buiten beeld blijft zie ik het toch als een aanklacht tegen Amerika. De film lijkt dan ook een stuk serieuzer dan zijn gemiddelde sequel/spinoff/remake.

Toch, zoals Halcyon ook aangeeft is het voornamelijk popcorn vermaak. De scenes waarin Godzilla de boel sloopt zijn geweldig om te zien en de decors zijn ook prima verzorgd. Tel daar een pakkende soundtrack bij (want die verdient het zeker om genoemd te worden) en ik kom uit op een 4. Qua entertainment waarde een 3,5, maar de context en zijn plaats in de filmgeschiedenis zijn mijns inziens zaken waar je bij een film als deze niet omheen kunt. vandaar een halfje er boven op.

Nog steeds een van de betere Godzillafilms. Vroeger vaak op Duitse tv midden in de nacht. Ik snap alleen niet dat die beroemde foto waarop G op een treintje kauwt niet in de film te zien is. Heb wel de originele Japanse dvd.

Dat zit in King of the Monsters, geloof ik.

In aanloop naar de release van de nieuwe Godzilla zet www.cultmoviesreviewed.com elke week een oude Godzilla-film in de schijnwerpers. Deze week de originele Gojira uit 1954: Gojira (1954, Ishirô Honda) - cultmoviesreviewed.com

Altijd leuk. Welke delen van de reeks ga je eruit pikken? Opvallend is vooral dat Godzilla niet altijd de kwade is, maar of hij ten goede wordt ingezet is altijd nogal random per deel - afhankelijk van de tegenstand. De andere kaiju komen dan vast ook nog wel langs?

Verder wil ik er wel bij opmerken dat dood en verderf zaaien in mijn ogen niet de core business is van Godzilla. Het is meer de destructie, die weer gevolg is van boosheid, onhandigheid en lompheid. Ik krijg tenminste toch niet echt de indruk dat hij het specifiek op mensen heeft voorzien - wel op menselijk machinerie die op hem schiet of langs hem vliegt. Als hij zich specifiek op iets richt is het meestal een monsterlijke tegenstander als King Ghidorah of Ebirah.

In het algemeen is vernietiging van het hele landschap, vooral inclusief door de mensen gemaakte bouwwerken en infra, toch de inzet naar mijn idee. De mensen zelf zijn het die panikeren, Godzilla laat zich daar niet zo door leiden. Maar ik moet toegeven dat de eerste Godzilla film toch van serieus lang geleden is, dus daar was het wellicht anders dan in al die talloze vervolgen.

De bedoeling is om een zestal Gojira vs. een ander monster-films te bespreken. De eerstvolgende is Mothra . De originele Gojira is in dit opzicht anders omdat de mensheid met zijn kernproeven het onheil zelf over zich heeft afgeroepen en het dus moet ontgelden. Ik heb de indruk dat de mens in latere delen eerder een soort 'ongelukkige' toeschouwer is van een episch gevecht.

Japan, 6 augustus 1945

Amerika laat een uraniumbom vallen op de Japanse stad Hiroshima en enkele dagen later, op 9 augustus, een plutoniumbom op Nagasaki.

De bommen waren oorspronkelijk ontwikkeld om Hitler voor te zijn maar Duitsland was ondertussen al verslagen.

2 september 1945 geeft Japan zich over en brengt daarmee een einde aan de zes jaar durende Tweede Wereldoorlog.

1 maart 1954

Amerika test een thermonucleaire waterstofbom, Castle Bravo, op Bikini Atol, een onbewoond eiland in de Grote Oceaan.

Bravo was het meest krachtige kernwapen dat de VS liet ontploffen, meer dan 2 keer zoveel kracht dat de onderzoekers hadden verwacht, en leidde uiteraard tot veel radioactieve besmetting.

Een Japans vissersschip vaarde in het gevarengebied. De 23 mannen aan boord werden naar het ziekenhuis gebracht toen ze weer aan land kwamen.

Uit angst voor radioactieve besmetting werden tonnen vis vernietigd en wilden de meeste Japanners maandenlang geen vis meer eten. Gevolg: miljoenen dollar verlies voor de Japanse visindustrie.

Ondertussen wilde filmproducent Tomoyuki Tanaka een oorlogsfilm maken. Het budget had hij al maar hij kon geen werkvergunningen voor de acteurs krijgen.

Toho, een Japanse filmstudio, raadde Tanaka aan om een film te maken over een gemuteerde monster dat de mens aanvalt, voornamelijk geïnspireerd door King Kong en uiteraard de oorlog.

Dit ging eerst een gigantische octopus zijn maar omdat een octopus alleen een gevaar is op zee werd uiteindelijk gekozen voor een dinosaurus. Ziedaar de geboorte van Gojira oftewel Godzilla.

Hoewel deze geschiedenis niet noodzakelijk is om de film te zien draagt het wel bij als je je wat kan inleven in de tijdsgeest van toen.

De film is in eerste plaats een oorlogsdrama geworden die wil laten zien hoe Japan de oorlog meemaakte, alleen is de atoombom vervangen door een monster die evenveel impact maakt.

Ik kan me goed voorstellen dat de film, vooral in Japan, ook zoveel impact maakte, maar 60 jaar na datum blijft daar naar mijn mening niet zoveel meer van over.

De film is, vooral in het begin, teveel een samenraapsel van weinigzeggende scènes. Het is als kijker toch vooral wachten op de vermakelijke scènes met Gojira zelf, die na een goede 20 minuten voor het eerst zijn snoetje laat zien.

De special effects en decors zijn best goed met een paar uitzonderingen waar de miniaturen er wel érg goedkoop uitzien maar dit stoorde mij niet zo. Doordat de film in zwart-wit is wordt dit in de meeste gevallen zelfs wat gemaskeerd. Het gebrek aan kleur draagt, net als de soundtrack, veel bij aan de sfeer.

Gojira zelf ziet er opvallend schattig uit maar zijn gebrul is fantastisch. Het acteerwerk is oké maar de personages zijn vaak inwisselbaar.

Het drama komt niet altijd even goed meer uit de verf maar de actie blijft leuk om te zien.

3.0*

Na tijden nog eens herzien, ik had er goede, maar vage herinneringen aan en vanmorgen de film nog maar eens uit de kast gehaald. Voor die tijd erg fraai werk van de mensen die zowel Godzilla en vooral heel mooi miniatuurwerk dat later vakkundig door de hoofdrol in de vernieling wordt geholpen. Er is ook ruimte gelaten voor menselijk drama, dat kleine meisje dat huilt om haar moeder, en een sterk einde.

Godzilla is echt een film die alleen in die periode, met de oorlog nog redelijk vers in het geheugen, gemaakt had kunnen worden. Het voelt allemaal erg oprecht aan, als dat logisch klinkt.

Oké, de special effects zijn niet altijd goed, maar alles wordt wel uit de kast getrokken om het zo realistisch mogelijk te laten lijken. Er wordt gebruik gemaakt van veel trucs die ook bij KIng Kong gebruikt werden; als ik goed heb opgelet was er zelfs wat stop motion te bespeuren. Gojira is zeker niet de ster van de film; het monster is afgezien van de spectaculaire scènes van zijn destructieve tocht door Tokio in het midden van de film nooit uitgebreid in beeld. Hij is een echte natuurkracht die symbool staat voor de gruwelen van de oorlog.

Het draait uiteindelijk voornamelijk om de menselijke personages en hun reactie op wat er om hen heen gebeurt. De aanblik van huilende kinderen en gewonde mensen is best indrukwekkend. Zelfs het koor dat over de beelden van destructie voor vrede zingt werkt echt goed, en zal in de jaren '50 nog meer indruk gemaakt hebben. Het feit dat de film in zwart-wit is draagt ook echt bij aan het realisme.

De film is verre van perfect; het monster ziet er in bepaalde shots wat maf uit en het einde is maar een saaie bedoening, maar dat neemt niet weg dat het origineel 60 jaar later nog steeds een diepe indruk achterlaat.

Vergist je niet. Een film uit 1954. Toen waren de special effects niet zo hoogdravend als nu. Vond de films die gemaakt waren met Ray Harryhausen creaturen als kleine jongen heel boeiend. Nu vind ik ze nog steeds goed. Wat betreft deze. Toch maar eens kijken en vond het helemaal niet verkeerd. Het verveelde mij voor geen moment. Deel twee van 1955 vond ik minder. Vooral de monster met ogen die niet bewogen.

Absoluut geinig, maar waar King Kong 1933 me echt in het verhaal trok, bleef dit toch een curiositeit.

Leuk om een keer gezien te hebben, maar hij komt niet in mijn Canon van verplichte klassiekers.

Na het zien van Godzilla (2014) vorig jaar werd mijn interesse om de oude Godzilla films eens te kijken aangewakkerd. Niet omdat de remake nou zo enorm goed was, wel omdat ik het monster Godzilla enorm interessant vind. Komende periode maar eens de oude films kijken.

De versie uit 1954 is natuurlijk wel een interessante, door de achtergronden van de film. Japan was nog bezig om WO II en de atoombommen te verwerken, toen deze Godzilla film verscheen. De speelt speelt in op de angst van de Japanners die al heel wat hebben geleden in die jaren. Dat Godzilla ontstond uit de nucleaire gevolgen was dus wel een vrij logische zet.

Als monsterfilm is de film best geslaagd. Godzilla oogt ook in deze film best stoer en imposant, al zijn de effecten natuurlijk vrij pover. De schaalmodellen van de stad zijn niet aan te slepen en alles oogt natuurlijk wat cheesy. Maar het is tegelijk charmant en vermakelijk en als je niet al te kritisch kijkt werkt het op deze manier nog best wel. Godzilla gaat aardig los en het levert wel toffe scenes op. Jammer genoeg slaagt de film op andere vlakken heel wat minder. Alles buiten de scenes met Godzilla is niet zo heel boeiend. De film eindigt ook vrij sof, de film gaat eigenlijk als een kaarsje uit.

Toch is het een fraaie kennismaking met dit mooie monster. Ik heb best wel zin om de volgende film al snel eens op te zetten.

3,5*

Eindelijk eens deze beroemde monsterfilm gekeken. Tot mijn verbazing is het plot niet zo flinterdun als ik had verwacht. Er zijn een hoop theorieën over de origine van Godzilla in de film en het onderzoek hierna is goed gebracht. De verklaring dat het een door radioactieve straling gemuteerde dinosaurus is klinkt in sciencefictiontermen nog best aannemelijk. De film bevat ook aardig wat drama en op een sterke manier is het eigenlijk allemaal een soort allegorie op de Amerikaanse atoombom. Gojira komt daardoor ook veel intelligenter over dan de vele vervolgen en Westernse monsterfilms die erdoor zijn beïnvloed.

Omdat stop-motion te duur zou zijn en teveel tijd in beslag zou nemen is er met geautomatiseerde miniaturen en een man in een pak gewerkt. Daar zit ook meteen het charme van de film, want de scènes met Godzilla zijn toch wel het hoogtepunt van de film. Het iconische geluid dat het monster maakt is een opname van het geluid van leren handschoenen die langs de snaren van een basgitaar gaat. De drums voor de voedstappen van Godzilla vond ik ook een geniaal geluid maken.

Het plot is een beetje vergelijkbaar met Jaws, eerst zien we het monster nauwelijks en wordt er spanning opgebouwd, daarna krijgen we wat drama voorgeschoteld en zien we de vernielingen. Om vervolgens een laatste stuk te hebben met actie en pogingen om het monster te vangen en te vernietigen.

In Amerika werd de film in 1956 uitgebracht onder de titel Godzilla, King of the Monsters!, met bijna alle drama eruit geknipt en vervangen door een nieuwslezer die berichten opleest. De naam Godzilla is trouwens geen verwestersing. De Japanse distributeur meende dat Gojira in traditioneel Japans fonetisch Go-dzi-ila is en daarom gebruikte ze de titel Godzilla toen ze de film aan Westerse distributeurs verkochten.

Erg hoogstaand is Gojira niet, maar de film wist opzich prima te vermaken en had een redelijk sfeertje. De film is prima op genomen en de gedateerde effecten hebben wel charme.

Vermakelijke antieke spektakel film uit Japan.

De moeder van de Japanse monsterfilm

Een tijd geleden heeft het label Green Cow een aantal Godzilla films uitgebracht. De reeks van 10 films bevat niet meteen een logische volgorde, maar het zijn wel releases met originele audio en dan ben ik al geïnteresseerd. Vreemd genoeg was deze Gojira de derde laatste uit de reeks (mocht er iemand deel 7 & 10 hebben, ik hou me aanbevolen!) die ik nog moet hebben. Ik had verwacht dat de film waar alles mee begon toch net iets makkelijker te vinden zou zijn dan zijn vele vervolgen, maar dus gisteren eindelijk eens aan kunnen beginnen.

Valt meteen op dat dit heel wat serieuzer is. Voor het ontstaan van de uit de kluiten gewassen radioactieve dinosaurus wordt een nog vrij degelijk plot rond kernbommen uit de mouw geschud en verder is dit vooral een monsterfilm die heerlijk geteased wordt. We zien Godzilla niet van in het begin (we krijgen eerst zijn gigantische voetafdruk te zien, heerlijk!) en halverwege mag het beest zich helemaal laten losgaan. Godzilla is hier dan ook nog door en door slecht en stampt met plezier alles in de vernieling. We spreken over 1954 en dan werd er uiteraard nog gewerkt met het 'man in een pak' concept, iets wat toch zijn charme blijft behouden na al die jaren. Alleen een beetje jammer dat de film uiteindelijk toch weer net iets te lang blijft doorgaan. Zo'n 80 à 90 minuten zijn voldoende voor een monsterfilm in mijn ogen.

Vooral interessant voor het monster zelf natuurlijk, maar qua cast ook nog wel vrij degelijk. Was vooral gecharmeerd door Serizawa (zo van die schijnbaar gure types met een ooglapje, het heeft toch wel iets cools) die wordt vertolkt door Akihiko Hirata. Er moet natuurlijk ook nog een liefdesverhaaltje aan te pas komen, het koppeltje wordt vertolkt door Akira Takarada en Momoko Kôchi, maar dat mist een beetje zijn effect aangezien je toch vooral benieuwd bent naar Godzilla en de mysterieuze werking van de Oxygen Destroyer. Volgens mij ook de eerste keer dat ik Godzilla in het zwart-wit zie (als ik me niet vergis is de volgende die ik in de reeks heb gezien Son of Godzilla en die is in kleur) en dat werkt eigenlijk ook nog wel goed. Geeft nog net dat beetje authenticiteit aan het geheel.

Vermakelijke film in ieder geval, maar niet de beste uit wat ik tot nu toe van de reeks heb gezien. Godzilla vs. Mechagodzilla uit 1974 is nog net wat leuker voor de geïnteresseerden. Soit, veel vernieling en zo hoort het in een klassieke monsterfilm. Het plot rond de gevolgen van een kernbom heeft weliswaar een meerwaarde maar had voor mij niet gehoeven.

3.5*

Lichte tegenvaller. Nu wist ik wel dat het monster er niet uit zou zien, maar ik was vooral benieuwd naar de rest van de film zoals het tijdbeeld of de verwerking van een nucleair trauma. En dat komt veels te kort aan bod. Juist die kleine momenten dat de bevolking in angst leeft, op de vlucht slaat et cetera zijn de beste momenten, maar die zijn te weinig aanwezig. Ook wordt vaak te letterlijk gezegd dat men moet stoppen met de atoomproeven. Had dat niet subtieler verwerkt kunnen worden?
Wel was de centrale scène waar Tokyo is as wordt gelegd erg sterk gefilmd. Bij nacht, dus valt die pop (of man in pak?) niet zo op en er zaten af en toe erg mooie zwart-witshots in. 2,5*.

Ik kende - de Japanse - Godzilla vooral als die kindvriendelijke gemuteerde dinosaurus, die met andere Power Rangers- slechteriken op de vuist gaat in een kartonnen stad en daarna vrolijke dansjes doet. Met die gedachte is deze eerste Godzilla - Gojira uit 1954 - toch wel heel anders dan een Godzilla vs The Sea Monster, om maar wat te noemen. Akkoord, ook deze film heeft hier en daar zijn knullige momenten, maar over het algemeen is dit eerste optreden van Godzilla opvallend serieus, dramatisch en zwaarmoedig van toon. Het monster is nog echt een dreiging en zorgt daadwerkelijk voor een hoop ellende. In tegenstelling tot zijn Amerikaanse collega King Kong is er in de eerste Godzilla nog weinig sympathiek aan het beest. Hij dendert ongegeneerd door de stad en vernielt alles op zijn pad, met talloze doden tot gevolg. Toch een contrast met een dansende Barney de dinosaurus, die Godzilla later zou worden.

Zoals wel vaker bij dit soort films moet je over wat geduld beschikken als je de film puur kijkt voor het monster. Want deze eerste film bouwt vooral veel spanning op. Dat stuk werkt verrassend goed - ook al weet je het eindresultaat, het mysterie rondom schepen die verdwijnen en grote voetsporen die worden gevonden wordt interessant gebracht. De personages die we daarbij leren kennen zijn niet bijster memorabel, hoewel ook het menselijk drama vrij goed wordt gedaan. Het zorgt ervoor dat de film niet verveelt als het monster nergens te bekennen is. Als het monster zich eenmaal wel laat zien, levert dit ook opvallend sterke momenten op. Zoals gezegd heeft het soms iets knulligs, maar mede door het zwart-wit gebruik en de vele scènes bij nacht voel je het campy ‘man in pak loopt door een bordkartonnen stad’ amper, dit werd pas in de latere delen omarmt en benadrukt. Verder props voor het sounddesign, veelal bestaande uit harde dreunen en het kenmerkende geschreeuw van het monster. Sfeervolle - en opvallend serieuze - monsterfilm, dit.

4 sterren.

Het is misschien wel gek om te denken dat Godzilla wordt gespeeld door een man in monsterpak, Uiteindelijk maakt het niet uit want telkens als het monster in actie komt is het genieten geblazen. Gelukkig dat men niet voor een kleien monster heeft gewerkt met stop motion, het zou nogal houterig zijn overgekomen. De film neemt voldoende tijd om het mysterie op te bouwen. De karakters blijven vrij oppervlakkig. Maar qua effecten heeft de film de tands des tijds zeker wel doorstaan.

Gojira is ook echt zo'n klassieke monsterfilm te noemen, het geheel is goed maar soms ook erg knullig, maar wat wil je met een film van bijna 70 jaar en wij die nu verwend zijn met al dat CGI geweld. Het verhaal is goed bedacht ook omdat de film over nucleaire testen gaat waardoor Gojira is ontstaan en Japan zelf nog geen 10 jaar hiervoor Hiroshima en Nagasaki op hen netvlies hadden. En dan Gojira die ziet er voor die tijd prima uit en met een budget van 275,000 dollar kun je ook niet meer verwachten, maar dat mag de pret zeker niet drukken. Ik zelf heb de Citirion bluray versie ervan, voor al die andere filmnerds check eens op zavvi.nl daar is hij te koop check it out.