Michiel de Ruyter (2015)

Je hoeft geen azijnpisser te zijn om deze film een onvoldoende te geven. Ik heb het niet over inzet, of welwillendheid, en allerlei goede bedoelingen... maar dit is NIET GOED!

Een film kijk ik niet met het oog op waar het vandaan komt en wat het budget was. Je kijkt puur naar kwaliteit. Er worden over de hele wereld soms razend knappe films gemaakt. En er worden razend knappe films gemaakt met een laat budget. Laat dat geen excuus zijn. Zelfs het acteerwerk - toch een eerste vereiste om een film te doen slagen - is allerbelabberdst, en heeft niet met geld te maken!

Deze filmt rammelt aan ALLE kanten. Ik ben niet zuur. Ik ben realistisch. En ik ga het niet goed vinden omdat het Nederlands is.

Het is van een Josti-band-achtige allure. De een raakt erg vertederd. De ander gruwt ervan. Het is maar waar je het bij wilt plaatsen; in de groep van sneue producties (dan is het hoog gerangschikt) of in de groep van internationale filmproducties.... dan is het... niet alleer jammerlijk sneu... zelfs niet hinderlijk sneu, maar schandelijk sneu.

Sorry ik kan er niet meer van maken.

De grootste flaw is dat in al die jaren dat deze film plaats vindt niemand verouderd, met name de kinderen. Het verhaal van Michiel de Ruyter is episch. Hij reisde de hele wereld over. Deze film laat daar nauwelijks wat van zien. Als het budget dat niet toe laat, maak dan geen film over dit iconische figuur. En het acteerwerk laat wederom te wensen over, met name dat van Frank Lammers en Egbert Jan-Weeber, nota bene de belangrijkste personages. Ik had hier meer van verwacht, of beter gezegd gehoopt, maar helaas onderstreept ook deze film het bedroevende niveau van de Nederlandse films.

Wat een kul argument. Dan zou je bij Der Untergang ook kunnen zeggen: "Hitler veroverde heel europa, waarom dan alleen maar die laatste dagen in de bunker laten zien?"

Dat ze de feitelijke tijdlijn wat condenseren om het geheel meer 'vaart' te geven is een prima oplossing. Ik denk dat dit een behoorlijk beeld geeft hoe bepaalde zaken in die tijd speelden, of zijn kinderen nou ouder worden of niet.

Der Untergang is specifiek gericht op de laatste dagen van Hitler. Deze film zich richt op het leven van Michiel de Ruyter en laat daarvan maar een decennia zien, terwijl hij grote zeeslagen heeft gevoerd van Amerika tot Indie. Op basis daarvan is het een gemiste kans. Uiteraard heeft dat te maken met het budget, maar zelfs als je dat over het hoofd ziet dan is het nog steeds een film met slordigheden, matige acteerprestaties en een overkill aan bombastische muziek.

Dat gezegd te hebben, ik vind dat meisje die de vrouw van De Ruyter speelt wel een goede indruk maken.

Dat maak jij ervan. Volgens mij richt de film zich hoofdzakelijk op de aanloop naar het rampjaar en het gevecht tussen de oranjegezinden en de republikeinen waarin De Ruyter verwikkeld raakte.

In dat licht mogen daar de complexe jaren verhaaltechnisch best wat gecondenseerd worden. Het is tenslotte ook geen documentaire.

En Sanne Langelaar is inderdaad een fijne actrice.

De film bestrijkt 23 jaar.

Na de Witts eerste afgewezen verzoek om opperbevelhebber te worden, laat De Ruyter zich een paar scènes later alsnog overhalen.

In werkelijkheid zat alléén tussen deze twee gebeurtenissen reeds 10 jaar.

Des te belachelijk dat zijn kinderen na 23 jaar nog steeds even oud zijn.

"Kom op man, dit is de 17de eeuw! Alles kan."

- Johan de Witt

Het kan me nog niet eens veel schelen dat er een beetje met tijdlijnen geschoven wordt en wat dies meer zij, als 't maar het verhaal ten goede komt. Nou het verhaal kwam in het geheel niet uit de verf. Ik werd totaal niet meegesleept. Het deed me allemaal geen ene sier dat geknal. Dat mag toch niet de bedoeling zijn?!

Het is ook niet zozeer het aanhoudende bedroevende niveau van de Nederlandse film dat me zo teleurstelt... alhoewel je altijd op verbeteringen hoopt... wat me echt pissig maakt is dat ze een van de toppers van Nederlandse geschiedenis in een onbegrijpelijke setting zetten en dat daarmee de kans op een prachtig verhaal weer tig jaar is vergooid. Zo ga je toch niet om met deze personen?!

Het zegt ook niet eens wat over de filmmakers en alle betrokkenen zelf... ik heb met hen te doen (zo veel inzet en wilskracht)... maar het zegt iets over de wijze waarop Nederland in z'n algemeenheid met hun helden omgaat. Geen respect; als een terloops vertellinkje op een regenachtige zondag.... maar voordat het verhaal op gang komt is de bui alweer voorbij. Of eerder nog, hoe Nederland met hun geschiedenis omgaat. Hannie Schaft... de musical (alhoewel Ben Verbong er nog een goed verhaal van heeft gemaakt!) ... Anne Frank ... de musical. Mata Hari... de musical... Michiel de Ruyter... de musical.... ik zie het er nog van komen.

Kijk toch eens hoe Engeland met hun 'helden' omgaat, althans hoe zij de geschiedenis van hun koningshuizen in beeld brengen; ijzingwekkende films zijn dat! En... nog feitelijk ook!

Volgens mij heeft dat te maken met het echt serieus nemen van de hoofdpersoon, of in ieder geval toch respect hebben voor de geschiedenis. Ook onze vaderlandse geschiedenis heeft ijzingwekkende momenten gekend!... En ik wil het zo graag zien.

Natuurlijk valt of staat het hele verhaal ook met budget (ik moet dat wel erkennen)...

Tja, in deze tijd krijg je alweer gauw chauvinistische en nationalistische verwijten naar je kop geslingerd wanneer je werkelijk alles in beeld zou brengen. Lammers heeft zich nog tegen de slavernij moeten verdedigen. En zo vrij van smetten was onze vaderlandse geschiedenis uiteraard niet. De gebeurtenissen waar we het meest ''trots'' op moeten zijn zijn hier wel weergegeven wat mij betreft. Het is tenslotte een heldenfilm en geen documentaire en dan heb je uiteraard compromissen te sluiten. Als zodanig kijkt ie voor mij vlot genoeg weg zonder in te dutten en daar gaat het maar om tenslotte.

Eens dat er genoeg mist en rammelt maar dan was die film ook wel erg lang geworden. En onbetaalbaar.

Lol.

Het verhaal van De Ruyter leent zich perfect voor een mini-serie. Hij past in het rijtje van de meest legendarische personen ooit.

Precies. De film doet hem ook zeker te kort. Maar vind hier de acteurs maar eens voor die het op acceptabel nivo kunnen brengen. GTST maalt al een kwart eeuw door zonder ook maar iets voor te stellen.

Als Nederlander heb ik me ondanks een hoop minpunten toch wel vermaakt. Je ziet niet zo vaak zulke tot in detail uitgewerkte historische sets in Nederlandse films, dus alleen dat vond ik al bijzonder. Ook de politieke intriges uit die tijd vond ik tof om in een goed uitziende productie nagespeeld te zien - dat niet alles historisch accuraat is kon ik mee leven. Wel ontbrak er context - als je zelf al wat van de geschiedenis weet heb je die al en is dat dus niet zo erg, maar voor niet-Nederlanders lijkt het me een ander verhaal.

De enorm cheesy melodramatische muziek was voor mij de grootste afknapper (slecht afgemixt met de dialoog ook, die regelmatig werd verdrukt), samen met de overdreven "episch" bedoelde scenes met slow motion etc.: ik haak af bij zo veel sentimentele Hollywoodachtigheid.

Ook jammer dat de zeeslagen na een tijdje veel van hetzelfde werden, want daar gaat het bij Michiel de Ruyter natuurlijk toch echt om.

Dan het matige acteerwerk: ik vond het niet zo storend dat ik de film niet doorkwam, maar de Engelse acteur die de koning van Engeland speelde was bijvoorbeeld van een duidelijk ander niveau dan de meeste Hollanders.

De Orangisten en Willem III komen er verder niet goed vanaf, en dat kon ik persoonlijk wel waarderen. Willem III wordt afgebeeld als een nichterige lichtgewicht, maar de acteur die hem speelt is zelf helaas ook een lichtgewicht wat betreft acteerprestaties, dus echt overtuigend kwam het niet over.

Ik denk dat een regisseur als Verhoeven dit verhaal meer diepgang had gegeven, en de sentimentele kazigheid achterwege had gelaten, maar desondanks vond ik het toch wel overwegend leuk om deze film thuis te kijken.

Dat denk ik dus ook. Helaas een gemiste kans.

Dat heb ik me ook al die tijd afgevraagd. Zou Verhoeven er een betere film van hebben gemaakt???. Hij had er wel gewoon een oer-Nederlandse film van gemaakt maar op zijn manier wel groots aangepakt.

Meer mensen die last hebben van de angst om een Nederlandse film te gaan zien? Het zou bijna als een soort fobie behandeld moeten worden. Ik ben altijd bang voor spruitjeswalm, "leuk vinden of ik schiet" sfeer, geforceerde dialogen met veel "godverdomme"... Laat weten.

U is therapeut?

O nee heh niet die kerel van de jumbo reclame

OO MY GAAWWWDDDDD....

https://i.ytimg.com/vi/gtrtSPR2gKY/maxresdefault.jpg

Mijn god, wat een troep. Slecht geacteerd, onnodige slowmotions en veels teveel, misplaatste bombastische muziek, historisch incorrect, stupide dialogen en ga zo maar door. Het feit dat deze film in één adem wordt genoemd met Nederlands belangrijkste filmprijs, de gouden kalf, zegt iets over het zeer bedroevende niveau van de Nederlandse film. Aan het budget heeft t niet gelegen want in Zweden, Noorwegen, Denemarken, Duitsland enz maken ze films met aanzienlijk minder geld en toch zijn die honderd keer beter.

Alleen al die scènes dat ze op rustige zee varen op weg naar een bestemming. Krijg je allemaal onnodige shotjes van mensen die klimmen en klauteren en zweten in slowmotion uiteraard. Ik weet niet wat er dan in het hoofd van die regisseur omgaat, hij zal wel willen laten zien hoe zwaar het werk op zo een schip was, het werkt voor geen meter. Het lijkt een beetje van we willen beelden laten zien, en het dondert niet of het wat toevoegt.

tja wat moet ik zeggen, leuke poging maar was mij allemaal "te net niet"..

Ondanks het feit dat Michiel de Ruyter een flink aantal,soms storende historische onwaarheden bevat en dat Frank Lammers zeker niet mijn gedroomde kandidaat voor de hoofdrol was (al weet ik ook niet zo snel wie ze dan wel hadden moeten nemen) blijf ik het een moedige en ook redelijk goede film vinden.Michiel de Ruyter ziet er mooi uit,kent een flitsende montage en verveelde me geen moment.De regie van Roel Reine is ambitieus maar helaas ook wat oppervlakkig iets wat overigens ook voor het scenario geldt.Aan de andere kant is dat ook weer niet zo vreemd gezien het tijdsbestek dat de film beslaat.Verder zette Atsma (Johan de Witt),Langelaar (Anna de Ruyter-van Gelder) en Derek de Lint (Kievit) goede rollen neer en vond ik het Gernandt en Bruins als respectievelijk Van Ghent en Tromp het ook redelijk doen.Minpunten zijn dan weer,de wel erg bombastische muziek en het hierboven al eerder door Kicksalot aangegeven gebrek aan diepgang.Ondanks dat alles ben ik toch blij dat ie gemaakt is en valt het eindresultaat,mede door de lage verwachtingen me alleszins mee.

Prachtige Nederlandse film waar veel aandacht aan is besteed en die sferisch een tot de verbeelding sprekend beeld geeft van Nederland uit die tijd.
Het scenario wil veel te veel vertellen en door de vaart die het verhaal hierdoor krijgt blijven de belangrijkste gebeurtenissen dramatisch onderbelicht waardoor de film vol zit met gemiste kansen.

Daar waar er wel aandacht besteed wordt aan prachtige slow motion opnamen van voeten in de regen
lijkt de sterfscene van De Ruyter wel afgeraffeld. De man grijpt wat in de lucht en valt (terwijl in het echt zijn been werd verbrijzeld) en twee tellen later wordt hij begraven. Dan was het mooier geweest om de film na zijn afscheid te eindigen want dat is dramatisch wel goed gelukt en iedereen snapt dat hij niet meer terug komt. Had je meer tijd gehad voor De Witt.

Want de dood van de gebroeders de Witt had veel meer impact gehad als we eerder in de film meer drama tussen de twee hadden gezien. Daarbij werd de Lynchpartij zo braaf in beeld gebracht dat ik me afvraag of ze de film voor scholieren hebben willen maken (alhoewel die al veel meer gewend zijn).
De film is wat dat betreft zo braaf dat je denkt dat de art director smetvrees moet hebben gehad. Iedereen draagt nette kleren; nergens een vlekje te bekennen. De straten zijn keurig aangeveegd en de zeeslagen bevatten geen spatje bloed en zien eruit als een videogame.

Er had met minder middelen een realistischer beeld kunnen worden neergezet. Wie zich een beetje verdiept in die manier van oorlogvoeren vindt op drift geslagen kanonnen die mensen verpletteren, kanonskogels die dwars door hoofden heen gaan, albatrossen die zeelui aanvallen en schepen die slagzij maken en zinken. Niets van dit alles in deze film die zich lijkt te beperken tot houtsnippers en animatie. Wat dat betreft zijn de schilderijen uit die tijd realistischer.
Had op een aantal punten heel erg graag meegewerkt aan het script.

Redelijke film waarin Michiel de Ruyter een flink aantal successen weet te boeken als leider van de Nederlandse vloot. De politieke intriges en personages blijven wat oppervlakkig waardoor deze film als historisch drama wat minder boeiend is. Maar deze groots en theatraal opgezette film kijkt wel gemakkelijk weg en bevat ook flink wat actie. Mooi camerawerk ook van de regisseur zelf.

De foto geeft me meer een Asterix en Obelix gevoel.

Hahaha, nou je het zegt.........

Even snel wat reacties doorgespit en het blijft opmerkelijk hoe mensen vallen over heel kleine dingen, maar Parcivalis is degene die gelijk heeft. Het zal me werkelijk aan mijn reet roesten hoe personages niet verouderen of dat het juiste type schip gebruikt is. Dat soort gemiereneuk is echt totaal niet boeiend. Waar het om gaat is dat Roel Reiné gewoon veel te ambitieus is en veel te veel wil vertellen. Je kunt niet in dik twee uur laten zien wie Michiel de Ruyter was, hoe de politieke verhoudingen lagen in de Republiek halverwege de zeventiende eeuw, wie andere historische figuren waren als Johan de Witt, Willem III en vader en zoon Tromp en welke cruciale gebeurtenissen en veldslagen. Dan had je er een serie van moeten maken. Wat Reiné had moeten doen was een bepaalde gebeurtenis uitlichten, zoals de tocht naar Chatham. Zoiets goed vertellen zou veel beter zijn geweest dan het warrige verhaal dat ik nu gezien heb.

Neemt overigens niet weg dat ik best genoten heb van de film en dat er heel wat prima acteurs in rondlopen. De zeeslagen zijn soms best goed, al valt er op dit vlak (ook internationaal) nog heel wat te leren. Ook ik werd een beetje moe van steeds maar weer de rondvliegende splinters en de steevast wegduikende matroos. Sommige scenes zijn goed, andere tenenkrommend. Mij stond dus vooral tegen dat de focus steeds weer veranderde. Dat maakte het tot een drukke, gehaaste film. Momenten zoals het gegeven dat Michiel de Ruyter getuige was van de lynchpartij van de gebroeders de Witt, zijn echt verschrikkelijk.

Ach, de intentie is er. Het is een film die met veel liefde gemaakt is, teveel liefde misschien. Ook veel vaderlandsliefde gezien, wat een vieze (Wilders)nasmaak geeft. Verder een leuke film om eens gezien te hebben.

Spectaculair (hoewel ik van sommige zeeslagen de taktiek niet goed kon volgen) en behoorlijk goed geacteerd door met name Frank Lammers (hoewel ik van tevoren een tamelijke hekel aan hem had), Barry Atsma en Sanne Langelaar (hoewel de toespraak waarmee ze de woede van de menigte bij haar huis weet af te wenden bijzonder weinig indruk maakt). Al die hoewelletjes... en toch heb ik de hele film door zeer geboeid gekeken. Desalniettemin kom ik niet tot de vier sterren, want het grootste minpunt was voor mij toch wel de alomtegenwoordige opgefokte clichématige muziek die me niet alleen steeds meer ging ergeren maar ook nog eens (en dan vooral in het begin) complete dialogen onder bombastische diarree begroef en aldus het oude euvel der onverstaanbaarheid van de Nederlandse speelfilm toch weer uit de dood opwekte. Eeuwig zonde.

Het leven van Michiel de Ruyter is natuurlijk een interessant onderwerp om te verfilmen. Frank Lammers was wel de laatste waar ik aan dacht om de Ruyter te vertolken maar ik moet eerlijk zeggen dat hij dat prima deed. Prima acteerwerk.

De Ruyter leefde in een enorm roerige periode van de Nederlandse geschiedenis. Dat zo'n Willem III ooit de baas van ons land is geweest is om je kapot te schamen, net zoals de moord op de gebroeders de Wit. Zwarte bladzijden in onze geschiedenisboeken. Overigens niet de enige zwarte bladzijden helaas.

Feitelijk gezien klopt er veel niet in de film. Alleen al de dood van de Ruyter is belachelijk in beeld gebracht. Maar ik besef me terdege dat het geen documentaire is. Veel van die onjuistheden zie ik dan ook wel door de vingers.

Want de film kent wel degelijk z'n pluspunten. Visueel is het erg sterk en ook het acteerwerk is prima in orde. Verder is de sfeer van die tijd goed weergegeven. Ook de lynchpartij van de broers de Wit is een erg sterk gedeelte van de film. Een nadeel is toch wel dat Reiné teveel wil vertellen. Een miniserie van het verhaal van de Ruyter en alle intriges daaromheen was misschien beter geweest.

Ruim voldoende.

Keek uit naar deze film. Om te beginnen met het positieve, ik vind de zeeslagen soms best mooi in beeld gebracht. Ook erg leuk vind ik de knipoogjes van de makers naar bekende nederlandse kunst. Ben benieuwd wie het opgevallen is

Toch overheerst vooral de teleurstelling. Niet zozeer wegens de prestatie van Lammers. Hoewel je soms toch het gevoel hebt naar een Jumbo reclame te kijken. Ik vind het eigenlijk wel leuk dat een vaderlandse held als gewone papa en niet lullen maar poetsen vent wordt neergezet. Ook de andere acteurs vind ik over het algemeen best goed presteren. Wat me wel irriteert altijd is dat idiote scherpe accent wat je vaak hoort in nederlandse films. De jongere generaties hebben dat gelukkig wat minder, dat scheelt weer. Zo praten de mensen de mensen om me heen maar zelden, hoor.

De teleurstelling komt vooral omdat voor de zóveelste keer het geluid waardeloos is. Wáárom laten nederlandse filmmakers toch altijd die stemmen zo in de achtergrond verdwijnen? Nederlands gesproken films/series klinken qua gesproken geluid zó anders dan amerikaanse. Zoveel slechter en onverstaanbaarder. Daarnaast is de muziek prachtig.... voor 10 minuten. Maar 2 uur lang die zenuwslopende violen maken je gek.

De film zelf is langdradig. Dat gevaar loop je heel snel met biografische films en deze is daar helaas geen uitzondering op.

Last but not least is voor het begrijpen van de setting waarin deze film speelt enige kennis van de nederlandse geschiedenis eigenlijk wel noodzakelijk. De makers verzuimen om de opmaat zodanig te maken (al was het met wat tekst vooraf) dat er alvast wat dingen duidelijk zijn over de strijd tussen prinsgezinden en staatsgezinden.

Wat overblijft is een gevoel van jammer.... Er had meer in gezeten.