The Client (1994)

Nogal gedateerde film die trouwens niks met mystery te maken heeft - dat hele lijk was nou een typische McGuffin en weinig boeiend- naar een boek van de in de jaren 90 gevierde misdaadauteur Grisham. Nou heb ik die boeken van hem nooit gelezen, maar de verfilmingen van zijn werk zijn toch verre van indrukwekkend.

The Client leidt onder het naargeestige white trash sfeertje, een oubollige aanpak en een hoop onwaarschijnlijkheden in het matige scenario. De rechtszaakscene was een ware anti-climax. Renfro zat de hele film tussen irritant wijsneuzerig en vervelend rotkereltje in. Sarandon en Jones maakten er het beste van maar hadden weinig om handen. Daarnaast waren de bad guys karikaturen en totaal niet serieus te nemen, en deed de cheesy soundtrack denken aan de mainstream filmmuziek van medio jaren 80- geen compliment.

The Client

Sterke rechtbankthriller. Het betere werk als het aankomt op films die gebaseerd zijn op een boek van John Grisham. Dat komt vooral door het sterke acteerwerk van Jones, Sarandon en de jonge Renfro. Renfro speelt Mark Sway, een jongen die getuige is van een zelfmoord en daarna zijn leven niet meer zeker is.

De maffia, de politie en de Officier van Justitie, allemaal willen ze wat van hem. Hij besluit een advocaat (Sarandon) in de arm te nemen om terug te vechten en voor zichzelf op te komen. Het verhaal zit goed in elkaar en regisseur Schumacher weet de vaart er goed in te houden. Met een achtervolging door een ziekenhuis als hoogtepunt. En zelfs wat humor van de altijd fantastische Sarandon.

Herzien na 8 jaar. Vind het joch nog steeds irritant, de accenten vreselijk en de film als geheel wel redelijk.
De jaren rond 1994 moeten de hoogtijdagen van de belachelijke stropdassen zijn geweest, man man wat een pijn aan je ogen.

Deze week nog een keer kunnen kijken, en ik heb het destijds goed gezien. Geen vervelende film, maar wel één van de zwakkere boekverfilmingen van Grisham. Echt spannend wil het maar niet worden, over de goede afloop hoef je nooit te twijfelen, en eerlijk gezegd is dit ook een van de mindere boeken van Grisham, dus veel eer viel er ook niet te halen. The Client wordt gered door de bijdragen van Jones en Sarandon, beiden een beetje op de automatische piloot, maar desondanks nog altijd bovengemiddeld positief aanwezig. Kan niet gezegd worden van de regie van Schumacher, die weer uitblinkt door een gebrek aan subtiliteit: boeven zijn hier bijvoorbeeld op kilometers afstand te herkennen en worden zonder nuancering neergezet door de talrijke bijrolspelers, idem geldt dit voor de vaak irritante goedzakken. En Renfo in feitelijk de echte hoofdrol zakt net niet voor dit examen, maar is anderzijds ook zichtbaar niet bepaald het meest getalenteerde kindsterretje ooit gezien. Geen wonder achteraf dat we weinig goeds meer van die knaap hebben gezien. De typisch jaren negentig aankleding is nog het meest grappige aan de film, en maakt het bijna nog absoluut waard om dit een keer te bekijken.

Vermakelijke thriller over een jongen uit een "trailer trash" milieu die betrokken raakt bij een mafiamoord op een senator. Het is wel een op en top Amerikaans werkje, met heel wat cliché-momentjes maar de A-list cast is een feest der herkenning en een levendig acterende Brad Renfro (tragisch overleden in 2008) zorgen er zeker voor dat de film uitsteekt boven de middelmoot. Voor een Grisham verfilming is het wel iets minder: de juridische kwinkslag die je meestal terugvindt in zijn verhalen blijft hier toch wat uit. Toch een kleine 3,5* wegens leuk om te volgen en om enkele goede scènes zoals de sterke intro.

Ik vond het meer een komedie dan een thriller. Vooral die criminelen, hoe die gasten spelen daar kunnen De Baron, B2, B100 en Vlugge Japie nog een puntje aan zuigen. Maar al met al wel vermakelijk. Het is natuurlijk een gedateerde film en daarom een dikke 3 steren.

Vermakelijk? Ja.
Geloofwaardig? Absoluut niet.
Maar je moet toch credits geven voor de jonge Brad Renfro die de film haast in zijn eentje weet te dragen. Benieuwd hoe ver hij was gekomen als hij nog had geleefd. *3.0

Goede film die me heel de speelduur wist te boeien. The Client zijn sterkte en misschien voor andere zijn zwakte is de hoofdrolspeler Brad Renfro. Persoonlijk vond ik dat hij het zeer goed deed. Hij kwam zeer eigenwijs over en dat was ook de bedoeling van zijn rol. Ook de advocate Reggie Love deed dat heel goed. Ik kan me niet direct voorstellen dat ik Susan Sarandon eerder zag acteren. Daaraan zie ik weer dat er nog heel wat te zien valt.

De soundtrack is van Howard Shore en hier legt hij precies de basis van een bekend nummer uit LOTR. En ook hier maakt hij de film beter. Het is misschien geen meesterwerk maar toch een fijn rechtbankdrama met behoorlijk wat spanning. Tijdens de film wordt wat teveel toegewerkt naar het sentimentele, maar lang verwachte einde.

Tegenvaller. Het begon veelbelovend, maar gaandeweg bleek dat de vaart die in het verhaal zat totaal afwezig was bij de karakters, die rechtstreeks uit het dunne papier van de boeketreeks geknipt leken. Zelfs Tommy Lee Jones kon geen potten breken in het keurslijf van een veel te sterk aangedikt cliché-beeld van een FBI-carrière-jager.

Helaas ontspoorde het verhaal tevens in een volslagen ongeloofwaardige reeks toevalligheden, waardoor het geheel ontaardde in nietszeggende bagger.

Kortom, deze film kan zo aan de Bassie&Adriaan-serie toegevoegd worden.

Typisch jaren '90 product in de lijn van andere advocatuur films als The Firm en The Pelican Brief. Destijds goede en degelijke thrillers, tegenwoordig niet meer van de standaard die gehanteerd wordt en in die zin verouderd en weinig spectaculair.

The Client laat zich dan nog herkennen door een vrij simpel verhaal rond getuige Mark die iets weet wat hij niet had moeten weten en het juridische getouwtrek om hem heen. Iets dat toch wel tot een paar aardige dialogen en scènes lleid. Waar de film echter het meeste onder lijd zijn de typetjes en overacting van verschillende acteurs, iets dat natuurlijk ook aan de regie en eventueel script ligt. Jones overtuigt niet als overdreven ijdeltuit met extravagante maniertjes, Patton heeft als aardige oom agent vreemde trekjes en Renfro overtuigd in eerste instantie als vroeg volwassenen en zelfredzaam jongetje, maar slaat later door naar onrealistisch dwars en obstinaat. Sarandon overtuigd echter wel in een hele degelijk rol, Parker zet haar rol als de niet al te snuggere trailertrash moeke ook aardig neer. Toch komen de meeste personages te gekunsteld over, zo ook bijvoorbeeld de aankleding van Muldone in altijd een colbertje en niets er onder. Te patserig, te stoer, kan ik meteen al niet serieus nemen...

The Client, niets gewonnen, niets gemist. Gewoon aardig voor een keer, maar meer ook niet.

Ontzettend fijn jaren '90 vakwerk van een regisseur die ik toch altijd al erg leuk vind. Eindigt helaas niet zo spannend als het begint en de schurken zijn saai, maar Sarandon en Lee Jones zijn heerlijk. Lekkere muziek ook.

3,5*