Freddy vs. Jason (2003)

Freddy vs. Jason is, ter afsluiting van alle ANOES-herzieningen deze week, wel de kerst op de taart. Heerlijke early 2000 pulp. Vergelijkbaar met Jason X (qua toon) en absoluut een waardige toevoegingen aan het oeuvre van deze iconische killers. Freddy ziet er meer dan ooit uit als een salami-pizza en Jason is ontieglijk imposant.

Super grappig met de lompe jason en de sarcastische freddy.

Freddy is nog lomper dan ooit en jason hakt er lekker op los.

Heerlijke combi film met een einde wat ruimte laat voor discussie.

super leuke film.die ik zeker wel weer eens ga zien.heb hem ook al vaker gezien.hij blijft leuk.

Had voor mij niet gehoeven deze film. Voegt niets toe aan de afzonderlijke films van beide heren. Ik vond ze er trouwens alle 2 niet realistisch uitzien. Te nep.

En nu verhoog ik hem weer. Rowland is voor mij deze keer niet zo heel irritant. Wel is het met die kleding zo'n verschrikkelijk product uit de vroeg jaren '00, net zoals Jason X.
De lieve kindertjes vertellen in eene expositie scene het hele plot, iets waar ik me nog steeds aan stoor. Zoiets is gewoon niet geloofwaardig en kan je onmogelijk raden, ook al is de film ontzettend luchtig van aard. En ook nog de watervrees van Jason? Hoe onnozel was dat? Hoe vaak hebben we Jason wel niet zien duiken in de reeks? Zelfs aan het einde van deze film loopt ie gewoon het water uit alsof het niets is. Zulke dingen hadden ze er beter uit kunnen laten, want ze doen er verder ook niets mee.

Dat gezegd hebbende vind ik ondanks de overbodige recap het uitgangspunt van deze film wel prima, dat valt me zeker niet tegen.
Het levert uiteindelijk ook leuke matpartijen en goede kills op, iets wat je ook wel mag verwachten omdat de film een stuk moderner is dan de films uit beide reeksen.
Toch blijft er zo'n eeuwig gevoel van... Ik had er meer van verwacht aan vast kleven.

2,0 - > 2,5* een compromis tussen mijn oude cijfers

Hoogverraad tegen het horrorgenre. Ik beschik met moeite over het gepaste vocabularium om deze film de grond in te boren. Het is meer dan 'gewoon' een slechte horrorfilm, het is eigenlijk helemaal geen film. Het is post-film. Ik twijfel oprecht aan het bestaan van Freddy vs. Jason. Nooit zag ik een film die met zo weinig bezieling of geloof in het materiaal gemaakt werd (dat mag pretentieus klinken, maar ik bedoel dat zeer ruim: zelfs de laatste Saw die ik toevallig zag, slaagt hier met glans in). Het is een loutere aaneenrijging van willekeurige beelden en geluiden, alsof Ronny Yu gerecyclede tienerfilms clichés op hersendode wijze tot een monsterachtig geheel heeft gesmolten (waarom loopt er een Jason Mewes lookalike rond op school? Moet dat meisje met de roze pet een soort verwijzing naar PJ Soles uitmaken?).

Freddy vs. Jason is het ultieme bewijs dat je geen tieners meer kunt afslachten op het scherm en dat is de schuld van... de tieners. De figuren Jason Voorhees en Freddy Krueger hebben het genre kapot gemaakt: horror is de vrees voor het onbekende, terwijl deze iconen met talloze cue's, mode elementen en knipoogjes juist de gezelligheid van het bekende illustreren. Dat heeft verstrekkende gevolgen: het is voldoende dat enkele marketing specialisten / distributeurs opmerken dat het tienerpubliek bij een slasherfilm begint te juichen voor de moordenaars ipv dat ze er schrik van hebben. In de Friday / Elm Street sagas zien we hoe hier steeds nadrukkelijker op ingespeeld wordt, een gruwelijke moord in het boos wordt ineens maar een soort sitcom gimmick, de films verliezen hun mechanisme en verzanden in pseudo-komische sketches. Toen dacht opportunist Craven: ik maak gewoon een horrorfilm met échte moppen ipv dit semi-serieus gezeik. En creëer personages die zich bewust zijn van hun nerdy horror fandom! De Wayans broers bezorgden met Scary Movie de finale doodsteek aan het genre, door het satirische / knipogende uit te vergroten tot iets absurd: een loutere gegeven van een babysitter die een eng telefoontje krijgt, is vanaf nu geen akelige stadslegende meer, maar een aanzet voor hilarische malligheden. Het publiek ligt al in een deuk voor die bimbo zelfs maar de hoorn heeft opgepakt! Freddy vs Jason is op zijn beurt post-Scary Movie cinema: even platvloers en stupide als een Wayans film, maar dan genormaliseerd tot 'drama'.

Is wel ok.

Natuurlijk is het een idee van niks. Ik denk dat dit meer op doek is gezet omdat mensen hun oogje dan wel op zullen trekken. Ik was daar een van en heb hem dus maar een kans gegeven. Zo slecht vond ik hem ook weer ]niet.

Niet veel over te zeggen, gwn lollig.

weet je top niet aan nightmare on elmstreet en friday 13th .moet ook niet zijn het is al grazy dat jason en freddy samen in horror/slachtveld zitten vond em wel cool paar goeie kills ook.must see

Waarom geen film van twee culthelden die elkaar de kop proberen in te slaan, dat was waarschijnlijk wat Ronny Yu voor ogen had die toch wel deze simpele slasher film naar buiten bracht waarin misschien wel de twee grootste culthelden naar voren kwamen (Michael Myers is hier helaas niet bij betrokken). Deze film heb ik tien jaar geleden voor het laatst gezien, ik wist er dus eigenlijk niks meer van en bij de herziening van vandaag was ik toch redelijk onder de indruk van sommige momenten maar, over het algemeen is de film aardig flauw, eentonig en voorspelbaar. De film was duidelijk soms meer gewijd aan Freddy, die ik toch wat meer naar voren vond komen dan Jason, die werkte af en toe wat te veel als tweede factor om de film ‘speciaal’ te maken, al lukte dat niet altijd even aardig.

“Welcome to my world, bitch. I should warn you, princess... the first time tends to get a little... messy.”

Er ontstaat geen twijfel bij mij persoonlijk als ik er aan denk wie mijn favoriete cult held is, zeker tussen deze twee niet. Ik ben altijd al een Krueger fan geweest en ik vind het persoonlijk dan ook eens de hoogtste tijd dat ik zijn films allemaal weer eens ga herzien, puur ook om het feit dat ik op de helft niet gestemd heb hier op moviemeter en het meeste van deze personage alweer vergeten ben. Jason Voorhees is ook erg gaaf, en ook in deze film is hij weer lekker aan het meppen maar ik vond toch echt dat ook Ronny Yu wat meer aan de kant van Krueger stond en deze kreeg naar mijn gevoel niet de meeste filmtijd, ook was dit het ‘sterkere’ personage in de film, dat was soms wat jammer.

Waar ik persoonlijk héél erg blij mee was, zeker tijdens het kijken van de film dat Ronny gewoon Robert Englund gecast heeft voor de rol als Krueger, de man die natuurlijk geboren is voor deze personage en iets waarvan ik denk dat je hem niet snel kan veranderen naar een andere acteur, wat wel iets makkelijker is bij Jason Voorhees en Michael Myers. Robert Englund speelde weer grandioos als Krueger en ik heb soms echt in een deuk gelegen om de beste man. Ken Kirzinger speelde een perfecte rol als ‘Jason Voorhees’ die het ook leuk deed in de film maar die ik persoonlijk wat minder impulsief vond overkomen, en hij was best makkelijk door de film getrokken. Voor de rest kende de film een prima cast van wederom een vriendengroep, twee pshyisch zieken en nog wat mensen waarvan het eigenlijk te lang is om door heen te spitten, het waren der aardig wat.

“Your eyes say "no, no." But my mouth says "yes, yes.".”

Qua verhaal valt het allemaal wel mee. Freddy’s plan is om uit de hel te ontsnappen en wil hiervoor ‘Jason Voorhees’ gebruiken. Hij kruipt in de nachtmerrie van Jason en stuurt hem naar ‘Springwood’ om daar vervolgens een aantal mensen te doden en anderen dusdanige schade toe te brengen dat deze beangstigend door het leven gaan oftewel de momenten dat Krueger kan toeslaan bij zijn slachtoffers. Na hier en daar wat gemoord te hebben komt Freddy weer op de aarde terecht en vecht hij het met Voorhees uit en het beiden vervolgens verliezen. Zo is het eind goed al goed, al moet je dat hopen. Echt het verhaal uitgebreid te vertellen lukt je niet, daar is hij te dun voor en word echt nergens héél speciaal.

De CGI is lachwekkend, en best slecht op veel vlakken. De hell, het gezicht van krueger en de moorden zagen er geslaagd uit maar toen we eenmaal bij die rare worm aankwamen moest ik toch wel even drie keer slikken voordat ik door had wat er nou precies gebeurde, wat was dit slecht gemaakt zeg en het kwam erg amateuristisch over.

Over het algemeen prima vermaakt met deze herziening die ik door de jaren heen nog eens wou zien. Lekker veel bloed en lekker veel slacht scénes, ik ben daar sowieso een voorstander voor alleen wist ‘Freddy vs. Jason’ nou ook weer niet zo goed over te komen als wat ze deden in de beginjaren van hun filmreeks.

3.0*

2003. Ik denk dat er geen film is waar ik ooit zo naar uitkeek als Freddy vs Jason. Ik was overigens niet de enige, fans zijn al sinds de jaren 80 benieuwd hoe een gevecht tussen de twee horroriconen uit zou pakken. In 1988 leek het al bijna werkelijkheid, maar de rechten werden een probleem. Na het teleurstellende Jason Takes Manhattan verkocht Paramount echter de rechten aan New Line - ook wel bekend als ‘het huis dat Freddy heeft gebouwd’ - maar de twee bij elkaar mieteren was nog niet zo eenvoudig. Het duurde zelfs zo lang dat men in 2001 Jason nog even naar de ruimte stuurde voor een tussendoortje.

Tig scriptschrijvers hebben een script ingeleverd, maar men bleef zoeken tot het perfecte script voorbij kwam. Er gingen jaren en talloze scripts overheen (het hele proces is te lezen in het boek Slash of the Titans). In eerste instantie kwamen scripts voorbij met allerlei legendes, sektes en gekke regels, maar het script waar uiteindelijk voor gekozen werd is opvallend eenduidig en simpel. Geen moeilijk gedoe, gewoon Freddy en Jason bij elkaar smijten en zoveel mogelijk bloed en ledematen in het rond laten vliegen. Laat dat maar aan Ronny Yu over, hij creëert een soort Celebrity Deathmatch waarin logica overboord wordt gegooid, maar het oude brandwonden-monster fanatiek zijn kungfu skills laat zien tegenover het ondode flatgebouw. Het is een hele hoop toet-toet boing-boing hakken en zagen en dat maakt Freddy vs Jason de moeite waard.

Jammer genoeg is alles waar de twee hoofdfiguren niet bij betrokken zijn - en dat is gedurende de eerste twee aktes veel te veel - onvoorstelbaar slecht. Niet dat de Friday the 13th en A Nightmare on Elm Street serie altijd hoogstaande cinema is, maar zelfs de slechtste delen uit die film hadden nog wel hun charme. Hier zijn alle personages - maar dan ook echt ALLE personages - oersaaie zakken aardappelen. Om hip (en nu enorm gedateerd) te zijn is Kelly Rowland gecast met een vreselijke rol, ze moet de hele film heel cool doen, maar is vooral irritant. Iets dat Busta Rhymes een jaar eerder nog deed in Halloween: Resurrection. Maar ze is niet de enige die niet kan acteren. Jason Ritter acteert voor geen meter en heeft het charisma van een bord yoghurt. Andere personages zijn onder meer een stupide kloon van Jay (van Jay & Silent Bob), een lul met vingers (zo’n personage dat met elke zin dialoog moet laten zien dat ie een klootzak is) en een zinloze politieagent - die gast uit Scary Movie - die enkel in de film zit om wat backstory te geven over Jason.

Maar het toppunt van waardeloosheid is leading lady Monica Keena. Haar acteerwerk is uiterst pijnlijk en ze heeft ook nog eens een heel irritant stemgeluid. Ik kan die droomsequentie waarin ze op het zomerkamp verschijnt niet zien zonder dat mijn nekharen overeind gaan staan; ze moet één van de slechtste final girls in de geschiedenis van de slasherfilm zijn. En dat zegt veel. Het maakt het nog beroerder dat een groot deel van het script om haar draait. Subplots gaan over haar moeder, haar vader, haar vriendje … alsof iemand ook maar íets geïnteresseerd is in het personage van Monica Keena?! Freddy vs Jason stipt een paar aardige ideeën aan en komt met een paar geinige verwijzingen naar de eerdere films, maar inhoudelijk is elke scène met de ‘menselijke’ personages te stompzinnig voor woorden. Zo wil Jason Ritter aan Monica Keena na vier jaar eindelijk vertellen dat haar vader een moordenaar is, maar Kelly Rowland komt de scène in om te vertellen dat iedereen moet dansen. En dat gaan ze dan maar doen.

Het is duidelijk dat je als kijker een groot deel van Freddy vs Jason wacht tot één van de twee uit de bosjes springt om ons te bevrijden van die vervelende stukken vlees. En gelukkig gebeurt dit ook. Jason hakt lekker lomp om zich heen met zijn machete en gelukkig maar. Freddy krijgt iets minder te doen, maar mag vooral one-liners spuwen die steevast eindigen met ‘bitch’. Onze hoop is gevestigd op het visuele spektakel en de eerste kill van Jason is hoopgevend. Maar toch weet Freddy vs Jason ook op visueel vlak teleur te stellen. De CGI anno 2003 mag geen schoonheidsprijs winnen, maar de film zit er vol mee. Zelfs het bloed komt veelal uit de computer rollen en dat zie je. Momenten dat de film gebruikt maakt van practical effects is een verademing, maar daarmee wordt extra benadrukt hoe oerlelijk de CGI is. Daarnaast maakt Ronny Yu gebruik van een zeer vervelend, lelijk - en gedateerd - effect met slowmotion in de actiescènes.

Al met al zou je verwachten met al deze ingrediënten dat Freddy vs Jason gigantische prul is. Maar in alle eerlijkheid; als de twee titelfiguren elkaar te lijf gaan, lijk je de film alles per direct te willen vergeven. Het is over de top, lomp, bloederig en af en toe compleet idioot; precies zoals het moet. Robert Englund gaat met zichtbaar plezier voor de laatste keer in zijn carrière los als Freddy en de knokpartijen leveren enorm leuke momenten op. Het gaat weliswaar om een twintig á dertig minuten in totaal, maar die twintig á dertig minuten knokken, rammen, hakken en zagen tussen die twee kleurrijke figuren maakt de hele film eigenlijk de moeite waard. Je moet je door wat suffe figuren, saaie verhaallijnen en lelijke effecten heen werken, maar als je puur naar de titel Freddy vs Jason kijkt, stelt de film ergens totaal niet teleur.

3 sterren.

Herziening.

Wat een domme en onbegrijpelijke recensie had ik hier eerder op geschreven. Dus maar herzien en een nieuwe recensie schrijven denk ik dan maar. Helaas is het allemaal nog steeds niet bepaald beter geworden en blijft het idee leuker dan dat het daadwerkelijk is.

Nogal een rommelige film, dat nergens weet te overtuigen. Enkele leuke confrontaties van Jason met Freddy en een aantal lekker brute kills. Locatie is ook niet verkeerd elke keer. Helaas is het typisch zo'n film waar je een beetje wacht tot de killers in beeld komen.

Nogal flauw acteerwerk van karakters die weer veel te serieus spelen. Vooral Keena zet niet bepaald een erg goede prestatie neer, terwijl ze wel degelijk kan acteren. Voor de rest een redelijke horrorfilm, die eigenlijk leuker klinkt dan dat het daadwerkelijk is.

Vandaag voor het eerst bekeken, want ben bezig om alle Friday the 13th films te kijken en daar hoort deze ook een beetje bij.

Ik vond het een vrij aparte film die eigenlijk wel los staat van de reeks, hij was wel vermakelijk en veel bloed gezien en redelijk spannend, maar hij haalt het niet bij alle andere delen, de sfeer ontbrak wel en soms weet je niet of het een droom is of echt, het einde deed mij een beetje denken aan het eind-gevecht zoals bij de Predator films.

Ik vond zelfs Jason X beter dan deze.

Op naar het laatste deel uit 2009.

Welcome to my world bitch !!

Pff wat een onzin

Nightmare on Elmstreet meets Friday the 13th. Een typisch simpel voorspelbaar horrorverhaal dat op geen enkel moment weet te boeien. Neem dan al dat hak-en snijwerk dat om je oren vliegt... erbij. 5/10

Als je de Nightmare On Elm Street reeks vooral als een teleurstelling beleefd hebt, is dit best een verademing te noemen.

Freddy zal, door zijn karakteristieke combinatie van oneliners en onhandigheid nooit volledig onaantastbaar aanvoelen; hier krijgt hij bij momenten toch een beetje de allure en dreiging mee, die vaker ontbrak in de serie.

Tegenover unstoppable force Jason komt hij een beetje nietig over, die is hier toch wel een imposante verschijning. Zegt geen woord, voelt geen pijn en hakt en doorklieft naar hartelust. Beetje saai misschien, maar in de stand-off zijn ze aan elkaar gewaagd.

Verder toch een typisch jaren ‘00 vehikel. Lawaaierige soundtrack, erg oninteressante high-schoolsfeer met een heel bont scala aan vervelende personages, die Kelly Rowland voorop. Knap hoe ze het plotje van Freddy weten bloot te leggen hoor, al willen de makers ook wel erg graag in herhaling vallen met hun vernuftige insteek.

Zeker naar het einde toe worden de tieners meer naar de achtergrond geduwd - dit is voornamelijk een een-tweetje tussen Freddy en Jason - maar niemand zal dat betreuren. Het is alleen jammer dat ook hun dood vaak als bijzaak voelt, terwijl het onderlinge gevecht er niet genoeg spektakel voor in de plaats brengt.

Geen hoogvlieger, maar wel fijn om de Nightmare-reeks mee af te sluiten. Krijg niet meteen zin in de Friday-reeks (daarvan zag ik slechts het eerste deel), maar wie weet. Beste Freddy-film. 3*

Matige film over Freddy Kreuger die een andere maniakale moordenaar gebruikt om terug te komen. Op zich een leuk gegeven waarin de twee grootste film-monsters uit de jaren '80 het tegen elkaar opnemen. De uitwerking is helaas wat minder met clichématige schrikmomenten en een uiterst mager verhaaltje. Een deel van de special effects zijn overgenomen door cgi, en dat maakt het toch wat minder charmant vergeleken met de eerdere films. De lange finale tussen de twee is nog wel de moeite waard.

"Dude, that goalie was pissed about something"

Uiteindelijk kwam de film toch...! In 1993 aan het einde van Jason Goes to Hell (part 9) zag je dat de handschoen van Freddy Krueger het masker van Jason Voorhees de grond in trok. Pas 10 jaar later is het zover als Freddy Krueger (Robert Englund) de hulp in roept van Jason Voorhees (geen Kane Hodder maar Ken Kirzinger) om Elm Street opnieuw te terroriseren. Dit loopt uiteraard uit de hand omdat beide killers immers op dezelfde 'doelgroep' jagen. Tja, en uiteindelijk met twee concurrerende slachtmachines leidt dat tot een confrontatie!.

De surrealistische droommoorden van Freddy worden afgewisseld met het recht-toe-recht-aan-hakwerk van Jason. Dit werkt erg goed! Tussen die actie door is er ook ruimte voor aardige humor en nostalgische verwijzingen uit beide reeksen en...naar andere horrorfilms. Jason bezat altijd meer moorden dan Freddy en die formule wordt ook hier behouden. TOP! Veel van die moorden bestaan wel uit mindere CGI-momenten (OMG de CGI van Kelly Rowland die haar neus verliest) Maar goed uiteindelijk levert de film ruimschoots af wat de titel belooft en zorgt de film voor veel kijkplezier!

Herziening.

Het cijfer is met een halfje omhoog gegaan, maar ik heb deze film niet herzien omdat ik het zo graag nog een keer wilde zien. In het gezelschap werd deze film uitgekozen, en dan is het wel zo makkelijk om gelijk een film te herzien waarvan je vorige recensie enkel uit 3 zinnen bestaat.

Veel briljanter is deze film niet geworden, maar ik kijk nu anders naar films dan toen. Toen keek ik vooral voor het vermaak, nu kijk ik naar de film als geheel. De regiepunten vallen nu wat meer op, maar een regisseur zoals Yu is dan ook niet slecht. Qua schrijfwerk is hij echter wel matig, en dat blijkt ook met deze film zo te zijn.

Het verhaaltje is nogal rommelig en dendert snel door allerlei elementen heen zonder zich echt op één enkel element te focussen. Fantasyelementen, slasherelementen, stonerelementen en dramaelementen vliegen in hoog tempo aan je voorbij, maar Yu raakt geen van allen echt genoeg aan waardoor het al snel een soort van overweldigend aan begint te voelen. Alles gaat in zo'n noodtempo voorbij dat je er toch even van staat te kijken.

Visueel zit het wel goed met deze film, op makke montage en slechte CGI na. Het is opvallend dat er voor zo'n idioot concept zoals deze zoveel geld wordt vrijgemaakt, maar aan de andere kant wel logisch aangezien dit soort films precies van het soort zijn waar mensen op af komen, inclusief ik. Het fijne is dan ook dat je een uitgebreid gevecht te zien krijgt tussen de twee tijdens de tweede helft.

De eerste helft bestaat vooral uit wat losse verhaaltjes die aan elkaar worden geknoopt, althans, zo voelt het aan. Er wordt flink op losgehakt waarbij de nodige bloedspetters tegen je scherm aanvliegen. Hier en daar aardig brute kills, maar ook geen grensverleggende beelden. Het vermaakt, en daar blijft het zo'n beetje bij.

Acteerwerk is matig en Freddy wordt weinig eer aan gedaan, maar Jason komt wel redelijk tot zijn recht. Jammer dat Freddy hier net wat te klungelig is, waardoor er wat dreiging verloren gaat. En ondanks dat de twee iconen wel degelijk met elkaar op de vuist gaan duurt het toch net wat te lang voordat we die actie mogen zien, want tijdens de eerste helft staan de twee iconen nog redelijk los van elkaar.

Echt goed kan ik het niet noemen, want het is rommelig ten top. Deze twee iconen bij elkaar brengen was toch blijkbaar wat te moeilijk, maar Yu vult alles aardig op met genoeg moorden, passend camerawerk en puike cinematografie. Het is geen hoogstaande cinema en zal dit ook nooit worden, maar het is wel aardig popcornvermaak voor horrorfans.

Met de fake boobs, de botox in de bovenlip van de hoofdrolspeelster, de "fuck" and "fucking" woorden, en de goedkope jump scares met overdreven luide geluiden, weet je meteen dat we in de jaren 2000 zijn beland. De combinatie Freddy Krueger en Jason Voorhees komt wat geforceerd over en het verhaal is 'all over the place'. De kills zijn soms wel behoorlijk bruut, maar het bloed lijkt op rode verf. Ook de SFX gaat van behoorlijk goed naar erg fake! Het gevecht tussen Freddy en Jason in de droomwereld komt niet tot zijn recht, doordat niemand dood kan en vooral Freddy overpowered is. Het voortdurend heen en weer ge-switch tussen Jason en Freddy aan het einde van de film werkt erg verwarrend. Het is onduidelijk hoe Lori er in slaagt om in het geheugen van Jason te geraken, simpelweg door zich samen met hem te laten verdoven met het verdovend spuitje. Het meest vermakelijke deel van de film is de rave party in het maïsveld, als Jason in brand gestoken wordt en een slachtpartij aanricht onder de jongeren. Een ander leuk moment is als Freddy met zijn eigen arm wordt neergestoken. Voor mij hoeft hier geen vervolg meer op te komen, het is nu wel genoeg geweest met het uitmelken van deze filmseries. Ik kijk liever gewoon naar de oorspronkelijke films uit de jaren '80.

Complete rommel. Niet om aan te zien. Zero suspense, niet alleen dat, ook in het algemeen zero sfeer. Een mikmak van scènes die pijn doen aan de ogen. Niet eens slecht geacteerd maar wel totaal geforceerde rommel. Nochtans draag ik de NOES en F13 franchise een warm hart toe. Deze film is echter het absolute dieptepunt van beide series, zij het misschien op een gedeelde plaats met X van F13.

De dollars die men in deze film gestoken heeft, hebben zichzelf wel in viervoud terugverdiend. En dat is uiteindelijk wat telt voor zo’n bedrijf.

Op de na-avond nog even aan de griezel met een film uit de...ja zeg het maar, onderdeel uit de Nightmare on Elm Street reeks of Friday The 13t...? Afijn, the best of two worlds dacht men ongetwijfeld maar als je het mij vraagt was deze crossover bij voorbaat kansloos.

Is het dan allemaal zo slecht? De film heeft een aantal goede punten met een x aantal keren fijne metal muziek, Monica Keena is een voor mij redelijk onbekende actrice maar is zeker het aankijken de moeite waard, ziet er make-up en CGI technisch goed uit, zien Freddy en Jason er ook goed uit en is vooral de finale confrontatie in het brandende hutje best goed qua opbouw en muziek. En de scène waar Jason brandend door een graanveld loopt achter een vluchtend iemand is ook best sterk. Het zijn kleine lichtpuntjes in een film die toch verder eigenlijk gewoonweg waardeloos is.

Het is voorspelbaar, het is cliché, het is humoristisch hoe men de straat oprent na die eerste dode en er warempel ook nog een politieauto aan komt rijden, hoe toevallig. Daarnaast valt de cast toch op als nobodies en moet men vooral Kelly Rowland het slechte nieuws brengen dat ze zich beter bij het zingen kan houden, wat een slechte actrice. Verder voelt het allemaal erg overdreven aan alsof men heel graag indruk wil maken, is en is het pinball geluid tijdens het gevecht tussen Jason en Freddy wel het absolute dieptepunt, wie bedenkt zoiets in godsnaam? Schaam je!

Freddy vs Jason kon mij dan ook niet snel genoeg afgelopen zijn en gelukkig duurde deze marteling dan ook maar anderhalf uur en is de film een aansluiting te noemen voor het horror/slasher genre. Kortom wat een kutfilm.

Het is ondertussen de derde keer dat ik deze film zie, dus dat zal ook wel wat over mij zeggen. In ieder geval blijft de indruk die ik ervan herinner redelijk staan. Regisseur Ronny Yu dirigeert een achterlijk verhaal naar voren en banjert zich wanhopig slordig door de opbouw heen. Het slaat allemaal volkomen nergens op, maar als het op zowel actie als horror aankomt wordt er het maximale uitgehaald. De tweede helft van de film is uiterst spectaculair en explosief, waarbij Kirzinger een geweldige Jason speelt. Englund is als Freddy weer wat meer vormgegeven zoals in deel 3 t/m 6 en acteert nog altijd charmant. Het eindresultaat van deze film laat goed zien dat een dergelijk dwaas concept als dit nogal moeilijk zonder tekortkomingen naar het grote doek gedirigeerd kan worden.

Nightmare marathon part 8 op bluray.

How sweat, dark meat!

Het duurde 10 jaar voordat er eindelijk een vervolg kwam op “Jason goes to Hell”, waar we in het slot zagen dat Freddy het masker van Jason de grond in trok. De titel klinkt veel belovend, maar helaas is het allemaal maar matig. Om te beginnen het verhaal, wat kant noch wal raakt, hele matige opbouw wat bijna niet te volgen is. Wel gaaf dat ze Englund konden krijgen voor Freddy, al is dit helaas wel weer de humoristische versie. Kirzinger was wel goed gecast met zijn 2m boomlange gestalte. Het komt dan wat ongeloofwaardig over als de 1,75m Englund met hem de strijd aangaat. Was trouwens helemaal vergeten dat Kelly Rowland (Destiny’s Child) hierin meespeelde. Verder herkende ik Mark Davis (Fletcher) van de “Rampage” trilogie en Scott Stubbs (Munro) van “Scary Movie” en “White Chicks”.

De make-up van Freddy zag er ook niet best uit, en film had overvloed aan slechte cgi. Muziek bestond vooral uit een hoop heavy metal, en creëerde weinig sfeer, wel een hoop goedkope jumpscares, die je van mijlenver ziet aankomen.

Overal een vrij matige film, die op een paar scenes na nergens goed wordt. Twijfelde tussen 2,5 en 3⭐️, voor nu voordeel van de twijfel.

Deze flick is te gedateerd om nog zo intens te haten, zoals toen... ook al is dit verreweg de slechtste film uit de freddy metaverse EN de jason universe. Bij Freddy is dat best lastig want dat is de inferieure slasher-reeks uit de 80's. Het is een plot, en ik zeg het niet graag maar toch, dat beter past dan een serie dan bij een film. Om van dit plot een speelfilm te maken met een normale speelduur moet je wel extreem lopen blunderen in de editing room. Ik heb nog nooit eerder zo'n hak/tak verhaal gezien als dit. De domste complotten die worden uitgesproken zijn gewoon 'waar' (in dit verhaal dan) puur enkel en alleen om de vaart erin te houden. 'Freddy heeft natuurlijk Jason tot leven gewekt'. Ach so ja wirklich? Heette dit niet de postmoderne tijd of zo? Alles uit de canon van ooit op een hoop flikkeren, alles dat recht is krom lullen, en dan maar hopen dat het allemaal mee zal vallen?? Helaas.

In die zin is dit werkstuk best uniek.

ps de cgi is extreeeem slecht.

bewijs dat je gewoon niet moet knoeien door 2 iconische films / figuren te mixen.

dat werkte al niet met Predator - Alien , en al helemaal niet met Freddy en Jason.

bovendien waren de effecten anno 2003 nog slechter dan die van de jaren '80..

Na ruim 20 jaar herzien, toch wel leuk gedaan, bestand op nul en kijken film

Lekker veel gore en daar gaat het om

Niet spannend. Niet eng. Vergezocht. Bijna saai.