A Nightmare on Elm Street (1984)

Een van mijn favoriete films, Freddy is legendarisch.

Voor iedereen die hem indertijd heeft gezien en de film een warm hart toedraagt: niet herkijken. De graphics zijn naar hedendaagse maatstaven KUT en de acteerprestaties ondermaats.

Ik laat hem voortbestaan in mijn herinneringen, als een van de meest angstaanjagende films die ik ooit heb gezien.

"One, two, Freddy's coming for you. / Three, four, better lock your door. / Five, six, grab your crucifix. / Seven, eight, gonna stay up late. / Nine, ten, never sleep again."

Dan eindelijk eens de klassieker die New Line Cinema van de ondergang gered heeft eens gekeken.

Het acteerwerk is te doen. Heather Langenkamp is een aardige hoofdpersoon. Robert Englund is erg gaaf als Freddy Krueger. Het duurde 3 uur om Englund helemaal in Freddy te veranderen, de make-up ziet er dan ook geweldig uit en die handschoen blijft gaaf (in het begin van de film zien we ook mooi hoe hij die maakt).

Het verhaal is goed. Het concept is heel erg veelbelovend en het had voor het zelfde geld een Stephen King kunnen zijn. Het script is alleen hier en daar een beetje rommelig. Het tempo van de film had wat langzamer gemogen, dan waren veel aspecten beter aan het licht gekomen.

De muziek van Charles Bernstein is op zichzelf zo slecht nog niet. Bij de openingstitels werkt de muziek ook best goed en ik vind een 80s muziek met synthesizers meestal helemaal niet slecht maar bij een overgroot deel van de film verpest de muziek de spanning. Vooral in de scènes waar Freddy zijn slachtoffers achterna zit is de muziek eerlijk lachwekkend dan beangstigend. Het vervelendste zijn de elektronische "geluidseffecten" die in de soundtrack zitten, verpesten bijna alle schrikmomenten.

Wat de film uiteindelijk weet te redden zijn de super gave effecten. Heerlijk die tijd dat we nog geen slechte CGI hadden en zelfs de low-budget producties erg gave realistische effecten konden hebben. Hoe Freddy met zijn gezicht door de muur komt, zijn vingers afhakt, de slachtingen et cetera et cetera, het ziet er allemaal super gaaf uit. De $1,800,000 (De film bracht ruim $26,000,000 op alleen al in de VS) van het budget zaten waarschijnlijk grotendeels in de effecten. Ook de make up en het bloed (voor de film is meer dan 500 gallons nep-bloed gebruikt) zagen er erg gaaf uit.

Goede sfeer en een goed plot met erg gave effecten geven een erg gave horrorfilm. Met een andere, wat subtielere soundtrack, was hij waarschijnlijk veel enger en veel beter geweest. Maar zo is het ook nog een erg vermakelijke film. De A Nightmare on Elm Street-films hebben allemaal erg gave horrorposters, beetje cheesy maar dat heeft wel wat, alles beter dan dat slechte gephotoshop van tegenwoordig. Zal de (nogal uitgemolken) vervolgen ook eens bekijken.

Een mooie horror klassieker die zeker niet verveelt. Kan heerlijke genieten van de special effects uit die tijd. Spanning ontbreekt wellicht een beetje, maar Freddy maakt zelf een hoop goed en ook de moordscenes zien er prachtig uit.

A nightmare on Elm street is een van de betere horror films uit de jaren 80. Deze zit zeker in mijn top 5. De sfeer is lekker en ze maken goed gebruik van de soundtracks. Eng wordt het echter niet maar zo af en toe is het best spannend. A nightmare on Elm street is dan ook de beste uit de reeks (van de 7 delen) want het wordt met de film minder.

One, two, Freddy's coming for you.
Three, four, Better lock your door
Five, six, grab a crucifix.

Deze week is de bedenker van oa Scream en deze legendarische A Nightmare On Elm Street overleden. Wes Craven was een horrorgrootheid en zijn werk zal gelukkig voort blijven leven onder de talloze horrorfans. Het heeft mij er ieder geval toe aan gezet om zijn bekendste titel nog eens opnieuw te kijken.

En zo tijdens het kijken vroeg ik me af waarom ik eigenlijk slechts 3,5* als score de vorige keer had gegeven, want ANOES is eigenlijk een bijna perfecte horrorfilm, uit een tijdperk waar gelukkig veel meer toe werd gelaten. De film is bij vlagen hard en bloederig, in een heerlijk weird sfeertje. We maken hier kennis met horroricoon Freddy Krueger, de kindermoordenaar die tieners in hun dromen stalkt en vermoord. Fantastisch personage, gespeeld door een prima Robert Englund. Freddy is niet te vervangen door een andere acteur, iets wat we enkele jaren terug zagen in de matige remake A Nightmare on Elm Street (2010).

Deze eerste Nightmare film doet ieder geval alles goed. Je zit als kijker al snel in het verhaal, Krueger is al vlot aanwezig en er zitten heel wat memorabele scenes in. De bloedfontein in de slaapkamer is misschien wel de bekendste, maar er zijn er veel. De effecten zien er ook goed uit, net als het verbrandde gezicht van Krueger. Wel jammer dat het acteerwerk lang niet van iedereen even goed is en het slot met Krueger in de echte wereld had ook wel beter gekund, want ik kreeg een beetje een Home Alone gevoel bij het feit dat hij door al die huis tuin en keukenapparaten werd verslagen. Al was een brandende Krueger op de trap wel weer cool.

Ik ben blij dat ik deze film weer eens heb opgezet. Vermoedelijk het beste wat Craven heeft gemaakt en sowieso 1 van de leukste films. Een horrorwereld zonder Freddy Krueger was toch heel wat saaier geweest.

4,5* (was 3,5*)

Seven, eight, Gonna stay up late.
Nine, ten, Never sleep again....

Helaas is het zo dat als je deze hebt gezien, je ze allen kent. Natuurlijk, steeds in een andere verpakking maar de smaak blijft in feite hetzelfde. Een mooie film in dit genre om te zien en zelf denk ik heb ik deze al driemaal gezien en natuurlijk de opvolgers ook allemaal, behalve de laatste niet geloof ik.
Inmiddels is Freddy wereldberoemd en kan je met veel tienerfantasie in iedere donkere steeg hem verwachten. We gaan vanavond nog éénmaal met deze film griezelen en dan is het echt voorbij met Freddy en ons!

Zelfde probleem als met Halloween en The Exorcist: ik had ze jaren eerder had moeten kijken!

Herzien op blu-ray. Een onverwoestbare klassieker binnen het horrorgenre, zo kunnen we inmiddels rustig stellen. Bij release vond ik dit destijds he-le-maal geweldig, maar ook nu nog is de film zeer genietbaar en doeltreffend. De vele vervolgen en de lauwe remake hebben enigszins afbreuk gedaan aan de impact, maar met terugwerkende kracht valt op hoe geniaal regisseur Wes Craven hier te werk is gegaan. Het spaarzame maar effectieve script, het sfeervolle camerawerk, de creepy score en natuurlijk de geniale casting van Robert Englund als Freddy Krueger; eigenlijk is alles eersteklas.

Onverwoestbaar? Nee zeker niet. De film heeft zo zijn charmes maar de acteerprestaties zijn ondermaats en het verhaal wordt nooit eng. Daarbij is het hele gedoe met de verslaafde moeder tenenkrommend.

Niet per se nodig hoor. Ik heb ze ook allemaal in de afgelopen 2-3 jaar gezien en vind vooral deze en Halloween fantastisch.

Het begon allemaal met Halloween (1978). Vervolgens kregen we Friday the 13th (1980), en Wes Craven kwam in 1984 met deze klassieker. Al deze drie films hebben de volgende dingen gemeen: Boogeyman, uitgemolken sequels en remakes.

Craven baseerde zijn film op het zogenaamde "Sudden unexpected death syndrome." Tevens was de film losjes gebaseerd op een waargebeurd verhaal over soldaten uit Cambodia, die in hun slaap onder mysterieuze omstandigheden overleden. Craven schreef het script in 1981, maar geen enkele studio toonde interesse. Pas na 3 jaar tijd besloot New Line Cinema om dit op te pakken. Na het matig ontvangen Alone in the Dark (1982), stond de studio op de rand van de afgrond. Het succes van " A Nightmare on Elm Street " heeft een belangrijk aandeel gehad in het voortbestaan. De film werd binnen 30 dagen tijd opgenomen, en de productiekosten lagen rond de 1,8 miljoen dollar. De beroemde handschoen met messen werden zowel een uniek als goedkoop wapen.

Het personage Freddy Krueger moest er angstaanjagend uitzien. Craven liet zijn fantasie de vrije loop, maar werd gedwongen zijn ideeën te beperken. Hij overwoog om een stuntman de rol van Freddy Krueger te laten vertolken, maar realiseerde zich achteraf dat het beter was om een acteur te nemen. Deze ging oorspronkelijk naar David Warner. Wegens andere verplichtingen moest hij noodgedwongen afhaken, en Robert Englund nam zijn plek in. Englund zat ruim 3 uur lang in de visagie stoel, en sneed zich aan de vlijmscherpe messen van zijn handschoen. De rol van Nancy Thompson ging naar actrice Heather Langenkamp. Zij liet tijdens de audities actrices zoals Jennifer Grey, Demi Moore, Courteney Cox en Tracey Gold achter zich liggen. Persoonlijk ervaart ze deze film als haar grote favoriet waarin ze heeft geacteerd. Acteurs John Cusack, Brad Pitt, Kiefer Sutherland, Nicolas Cage en C. Thomas Howell kwamen in aanmerking voor de rol van Glen Lantz. Ook Charlie Sheen toonde interesse, maar vroeg hiervoor veel te veel geld. Nieuwkomer Johnny Depp was de gelukkige. Hij maakte met deze film zijn debuut, en zou een grote filmcarrière tegemoet zien. Vooral de dochter van Craven was onder de indruk om zijn uitstraling.

Het was nooit de doelstelling van Craven geweest om er een open einde van te maken.Er werden maar liefst 4 versies geschreven m.b.t. het einde van de film. Craven's versie zou een gesloten versie worden, waarbij het hoofdpersonage Nancy alle gebeurtenissen had gedroomd. Robert Shaye wilde een open einde. Hoewel Craven zich hierin niet kon vinden, werd de uiteindelijke versie een open einde. Hier heeft men vervolgens flink op doorgeborduurd. In 2010 verscheen de matig ontvangen remake A Nightmare on Elm Street (2010). In tegenstelling tot de originele versie, wordt Freddy in de remake verbrand wegens het seksueel misbruiken van kinderen. In 2003 werden de twee rivalen Jason Voorhees en Freddy Krueger tegenover elkaar gezet in Freddy vs. Jason (2003).

Dit 1e deel blijft uiteraard de beste. Ruim 500 liter nepbloed en een verbrande boogeyman, is ongetwijfeld het grootste succes geweest in Craven's carrière. In 1985 won hij de Critics Award tijdens het Avoriaz Fantastic Film Festival. Ook Heather Langenkamp won een prijs. Daarnaast was de film nog goed genoeg voor 3 nominaties. Jammer dat ook deze horrorfilm nooit heeft kunnen ontsnappen aan uitgemolken sequels en een schaamteloze remake.

3,5 *

Aardige horrorklassieker moet het vooral hebben van creativiteit en Robert Englund, al moet ik zeggen dat ik de soundtrack ook tof vond, die 80s electronica werkt toch wel sfeerverhogend.

De film is niet echt eng meer (vroeger was dat wel anders), en de schrikeffecten ogen wat cheap (Freddy staat opeens achter het bange meisje, dat werk) - maar er zitten toch wel een paar mooie scenes in. Niet zozeer de achtervolgingsscenes, als Freddy rent ziet hij er een beetje uit als een manke Ork, maar de eerste kill en het einde van Johnny Depp waren memorabel.

Ik ben geen enorme fan van slasher-films maar in zijn genre is dit wel een van de betere.

Afgelopen nacht gekeken. Goeie horrorfilm die geen moment verveelt. Eind scene wist ik niet meer maar was geweldig! Top!

Hij viel me een beetje tegen. Freddy Krueger is lang niet zo dreigend als bijvoorbeeld Michael Myers in Halloween,de hoofdpersonages zijn een stel irritante tieners en aan het einde veranderd de film van een serieuze horror film in een soort van Home Alone achtige komedie. Drie sterren.

Prima horror klassieker die lekker wegkijkt.

Erg vermakelijk filmpje. Heeft de tand destijds prima doorstaan. Sfeer is uitstekend, Englund speelt fantastisch, maar wel jammer dat onze hoofdrolspeelster Langenkamp juist vreselijk slecht speelt. Geen wonder dat we die niet in veel grote films meer zagen.

geweldige film.ben fan van de freddy films.ik zie ze wel vaker.al is deel 6 veel minder.maar ik heb de complete box.en heb er veel plezier van.en kan ik ze zo vaak zien als ik wil.

Tja, horror is over het algemeen niet echt aan mij besteed. Vroeger alleen de Evil Dead trilogie, The Texas Chain Saw Massacre, I Know What You Did Last Summer, Saw, Braindead en Scream 1,2 & 3 gezien. De formule bij de meeste films is duidelijk: de slachtoffers zijn tieners, veel suspense, waarbij je steeds wacht op het schrikmoment en ook elke keer schrikt puur vanwege de montage en de geluidseffecten. Het voelt als makkelijk scoren aan. Uitzonderingen zijn Saw waarbij het vooral om het sadisme draait, en Braindead en Evil Dead 3, waarbij het meer om de humor gaat.

Dit geldt als een horrorklassieker, dus ook maar eens opgezet. Blijkbaar speelde Johnny Depp zelfs een rol, al moet ik bekennen dat ik hem niet had herkend. De film is van dezelfde regisseur als de Scream films, en dus in hetzelfde straatje. Met een extra nadeel dat het behoorlijk verouderd is ten opzichte van die Scream films: de soundtrack klinkt oubollig jaren 80, sommige effecten zoals de lange armen van dhr. Krueger zien er niet uit. Het acteerwerk is over het algemeen ook vrij zwak. Het enige wat ik wel wat vond hebben was de openingsscène met het meisje in het witte nachtgewaad, wat wel wat surreëels had. 1*.

Nancy [Heather Langenkamp] heeft regelmatig nachtmerries waarin een gruwelijk verbrande man [Robert Englund] met een zelfgemaakte handschoen met messen haar de stuipen op het lijf jaagt. Haar beste vriendin Tina [Amanda Wyss] blijkt soortgelijke nachtmerries te hebben die haar zo bang maken dat ze Nancy en haar vriendje Glen [Johnny Depp in zijn acteerdebuut] vraagt of ze bij haar blijven overnachten. Wanneer Tina en haar vriendje Rod [Nick Corri] kort na een vrijpartij die nacht opeens beginnen te krijsen, breken Nancy en Glen de deur open en treffen Tina’s zwaar verminkte lichaam aan. De politie verdenkt uiteraard Rod, die uit paniek is gevlucht, maar Nancy kan dit niet geloven en is ervan overtuigd dat Tina in haar droom is vermoord door de man die ook Nancy’s nachtrust verstoort. Aangezien haar alcoholische moeder [Ronee Blakley] en haar vader [John Saxon], de inspecteur die het onderzoek naar Tina’s dood leidt, nemen haar serieus. Nancy besluit met de hulp van Glen zelf de confrontatie aan te gaan met Freddy Krueger.

“A Nightmare on Elm Street” was in vele opzichten anders dan de meeste horrorfilms van die tijd. Ten eerste valt op dat drie van de vier jongeren opgegroeid zijn met ouders die gescheiden zijn. Nancy blijkt totaal niet te kunnen rekenen op de steun van haar ouders en staat er dus alleen voor. Het is in dit verband interessant om te vermelden dat Heather Langenkamp erg veel fanmail kreeg van meisjes die in Nancy een rolmodel hadden gevonden, omdat ze zich niet klein laat krijgen door haar angsten en ondanks het gebrek aan steun de confrontatie durft aan te gaan. Nancy is een intelligente, eigenzinnige jonge vrouw zoals je die destijds zelden tegen kwam in films, laat staat in horrorfilms! Het gebrek aan budget en tijd betekende dat de innovatieve special effects werkelijk voor een appel en een ei zijn gemaakt. Een schoolvoorbeeld van hoe je met weinig middelen uitstekende effecten kunt maken.

Alle betrokken erkennen echter dat Robert Englund de absolute ster van deze film is. Wes Craven was aanvankelijk niet van plan om Freddy te laten spreken, maar de klassiek getrainde Englund was laaiend enthousiast over de rol en wanneer hij zichzelf voor het eerst in make-up zag ging hij los. Hij schudde de one-liners zo gemakkelijk uit zijn mouw, dat Craven ze er allemaal in liet. Hoe anders zou de film zijn geweest zonder quotes als “I’m your boyfriend now, Nancy!” en “No running in the hallway!” Englund liet zich verder inspireren door Klaus Kinski’s vertolking als Dracula in “Nosferatu: Phantom der Nacht” en James Cagney, de acteur die vooral beroemd is in schurkenrollen in “Scarface” en “White Heat”.

Blijkbaar heb ik ooit deze Wes Craven horror al wel eens gezien, aangezien ik er al op gestemd heb. Ik kan me echt niks van deze hele film herinneren, waarschijnlijk een valse stem. Maar dan toch, nu ik gisteravond deze film heb gezien heb ik puur genoten van deze horror klassieker, wat een toffe film vond ik dit. Je hebt natuurlijk drie klassiekers in mijn ogen, horrorfiguren die in mijn jeugd vooral ‘eng’ waren en dat zijn Michael Meyers, Freddie Krueger en Jason Voorhees. Mijn engste nachtmerrie, horrofiguur is altijd al Freddie Krueger geweest, waarom? Dat weet ik totaal niet meer maar voor mij was hij wel het angstaanjagends van de drie. Ik weet nog wel donders goed dat een maatje van mij destijds een echte handschoen had gemaakt met ook van zulke messen er op zoals Freddie Krueger hem ook had, och wat waren wij verliefd op dit personage.

Ik moet zeggen dat ik Heather Langenkamp een beetje irritant vond, vooral een irritante personage. De rest deed het prima en ook Johnny Depp deed het prima in deze film als 21 jarige. De absolute topper in deze film is natuurlijk Robert Englund als Freddie Krueger want wat heeft hij een te gekke rol neer gezet. Ik moet zeggen dat het gewoon heerlijk oldskool jaren ’80 op horrorgebied geacteerd is met overdreven geschreeuw, angstgezichten die er niet uit zien en noem zo maar op maar, dat maakt ook een film als ‘A Nightmare on Elm Street’ erg sterk.

Wes Craven heeft ons hier een meesterwerk laten zien en ik vind het erg jammer dat de man in 2015 ons heeft verlaten. Toch laat Craven ons wel iets achter, een archief aan horrorklassiekers en het feit hoe je een horror leuk maakt want het hoeft niet altijd overdreven spannend te zijn, zo overdreven dat er zo vies overheen gekwijld word dat er gewoon geen drol meer aan is. Nee, Craven laat hier zien hoe je met een angstaanjagend personage (in dit geval een verbrande Krueger), lekker wat bloed en een mooi verhaal toch een super gave (en in geen enkel geval enge) horror film neer te zetten. Iets wat ze de laatste jaren nog maar weer eens moeten leren want tegenwoordig komt er meer bagger naar buiten dan dat een horrorfilm daadwerkelijk leuk is.

Zoals ik al meerdere malen laat weten bevat ‘A Nightmare on Elm Street’ een te gek verhaal. Het is zeker geen verhaal waarvan je moet denken dat het een topper is, want soms is het verhaal best simpel maar het word nergens echt slaapverwekkend of saai dat je met je concentratie niet meer uit komt. Het verhaal begint bij Tina die klaagt om nachtmerries. Wanneer ze Nancy en Glen uitnodigt om een slaappartijtje te houden worden ze gestoord door Rod, het vriendje van Tina. Wanneer ze de nacht in gaan word Tina hardhandig vermoord en Rod komt als nummer één op de lijst te staan als verdachten. Wanneer Rod opgepakt word, word ook hij door een nachtmerrie vermoord (hij word opgehangen) en dan komt Krueger snel uit bij Nancy. Nancy word ook geteisterd door de nachtmerries en vraagt Glen om op haar te passen. Wanneer Nancy bijna doordraait en hij moeder ook gaat Krueger eerst naar Glen om hem uitschakelen om vervolgens ‘rustig’ met Nancy aan de gang te gaan. Nancy probeert Krueger uit te schakelen en te twee gaan al vechtend door het huis waarna ze denken krueger uitgeschakeld te hebben maar een mooi open eind de film verraad en Krueger nog gewoon leeft.

Nancy’s moeder had eerder bevestigd dat ze Krueger wel kende, want ze had met een paar andere buurtbewoners krueger vermoord omdat hij een kindermoordenaar was en hebben hem levend verbrand. Als wraak gaat hij terug naar de kinderen van de mensen die hem vermoord hebben.

Qua camerawerk was de film prima, een regie van Craven die niet kapot te krijgen is en zelfs na al ruim dertig jaar nog steeds spiksplinternieuw overkomt en gewoon niet saai te krijgen is door zijn nostalgie. Al om al, heerlijke film en verheug mij op de volgende delen alleen ben ik wel bang dat ook deze serie uitgemolken is.

4.0*

Ondanks dat ik niet actief denk mee te doen aan de horrorfilm challenge ben ik wel van plan om nu aardig wat van mijn vrije tijd die ik aan film besteed aan horror te besteden. Er zijn nog een heel aantal "klassiekers" die ik niet gezien heb. Veel van deze Wes Craven oa.
Ik moet zeggen dat ik deze film wel kon smaken. Leuk verhaal, goede gore en practical effects die er zelfs nu nog best spectaculair uitzien. Het geschreeuw gaat er soms wat over maar het hoort hoe dan ook wel wat thuis in een horrorfilm natuurlijk. De muziek is zeker een pluspunt en het maakt me best benieuwd naar de volgende delen die hoogstwaarschijnlijk dit niveau niet kunnen evenaren.

One, two, Freddy's coming for you. / Three, four, better lock your door. / Five, six, grab your crucifix. / Seven, eight, gonna stay up late. / Nine, ten, never sleep again.

Kijk, dit is nog eens een horrorfilm. Vanaf de eerste horrorachtige droomsequentie weet je eigenlijk al dat het goed zit. Freddy Krueger, Englund als Freddy Krueger, de superspannende en bloederige droomsequenties, de jonge Johnny Depp, Heather Langenkamp als Nancy etc. Heel veel dingen kloppen.

Langenkamp is zelfs zo goed dat ik verrast ben dat ze niet vaker wordt genoemd in het rijtje iconische scream queens. Want zo goed is ze gewoon. De Amerikaanse suburbs zijn weer de ideale plaats voor een horrorfilm en de regie, het camerawerk en de muziek zijn ook allemaal voortreffelijk. Maar Freddy Krueger is uiteraard de grootste trekpleister, en Englund is een held.

Deze was de 3de in de reeks voor mijn halloweenavond van dit jaar. En het moet gezegd (blijven): Topsfeer met goede spanningsbogen en scary nightmares. Wes Craven is hier duidelijk op zijn best, en het uitgangspunt van de film laat natuurlijk toe om beyond fantasy te gaan. In dromen/nachtmerries zijn er immers geen grenzen. Geweldig bedacht dus, al komen bepaalde sènes wel heel goedkoop over waardoor het soms een beetje lachwekkend is (vb: tong van Freddy door telefoon). Plak hier een setje topacteurs op en de film krijgt van mij 4*. Maar laat net dat het probleem zijn van de film. Aan Wes Craven ligt het niet, maar de film wordt wat mij betreft een beetje overschaduwd door het bij momenten zeer povere acteerwerk. Zelfs een jonge Depp kan hier niet helemaal overtuigen. Daarom blijf ik bij mijn oorspronkelijke 3,5* (maar laat me duidelijk zijn: dit blijft een must-see voor horrorliefhebbers!)

Briljant

Weer eens herzien. Het blijft een heerlijke jaren 80 film. Maar toch, dit eerste deel begint inmiddels toch wat gedateerd aan te voelen.

Opnieuw weer gekeken, maar het blijft toch een zeer originele horror film. Zeker voor die tijd. De jaren 80 stralen ervan af. Maar dat is juist prachtig. Hoe snel kan de tijd gaan en zien auto's, huizen, kleding, etc. er anders uit dan nu. Bijna onbegrijpelijk. Heerlijk genoten van een paar zeer originele special effects, zoals in bad. En Tina die naar het plafond van haar slaapkamer wordt bewogen. Nu zijn de horror films vaak erg slap. Steeds maar weer van die vage snelle beelden van vrouwen met zwarte ogen en zwart haar. Zo niet eng.

Samen met Child’s play was deze A nightmare on Elm Street pure horror in mijn jeugd. Beiden bezorgden me angstzweet als pakweg 10-jarige. Ik durfde er amper van te slapen. Nu zoveel jaren later is dit wel gebeterd, maar blijkt evenzeer hoe sterk het merk Freddie Krueger nog steeds is. Dit origineel is een instant klassieker in het genre dat je moét gezien hebben als horrorfanaat.

Alleen de openingsscène alleen al is erg sterk en erg creepy. De sfeer die de film uitstraalt in dat fabrieksgebouw sleept je haast letterlijk in de film. Ook al de andere nachtelijke momenten, of die in de kelders van het schoolcomplex zijn erg sterk. Hier en daar wat over the top met groen (?) bloed van Krueger of de vreemde paranormale illusies, maar goed. De vlijmscherpe handschoen van Freddy is legendarisch, net als zijn hoed en gestreepte trui. Zelfs in The Simpsons een geweldige Krueger-aflevering met groundkeeper Willy.

Het blijft qua plot wel erg vreemd dat Nancy nauwelijks geloofd wordt zelfs amper tot het bittere eind. Bij momenten ook letterlijk schreeuwlelijk, maar voor de rest amper minpunten op te merken. Perfecte locatie in de Amerikaanse middle class suburbs, een geweldige bad guy door Englund, prachtige sfeer dito spanning en camerawerk.

Ok.

Toch wel een van Craven's meest bekendste producties. En deze horror is ook best geslaagd in zijn genre. Toen was het zelfs origineel, nu hebben we het al vaker en enger gezien. Englund zet een iconische prestatie af als Freddy Krueger.

Het acteerwerk van Langenkamp is niet bepaald goed, maar de film zelf is wat leuker. Englund doet het ook leuk, en de film kent enkele leuke scenes. Hier en daar is wat met Fantasy achtige elementen gespeeld en dat heeft de film toch wel gered in mijn ogen.

Englund help de film ook een handje, en gelukkig duurt de film zeker niet te lang. Best een vermakelijk filmpje voor nu en dan, maar het is duidelijk uit 1984. Je moet je dus wel even verplaatsen in wat oudere effecten enz.