The Devil and Daniel Johnston (2005)

Erg mooie trailer. Ben benieuwd naar deze film geworden.

Inderdaad prachtige trailer, en een nog prachtigere artiest.

Adembenemend mooi, zelden zo emotioneel geweest bij een film.

Heb hem dan eindelijk gezien. Ik ben toch wel een bewonderaar van Daniel's muziek en zag daarom erg uit naar een kijkje in het leven van deze nu al vijfenveertig jaar oude muzikant. Zijn teksten en muziek vertellen over Casper het spookje, zijn geloof in Jesus, de angst voor Satan en zijn onbeantwoorde jeugdliefde Laurie. Dit komt allemaal terug in de documentaire, die chronologisch zijn leven vertelt. Hoe hij op jonge leeftijd als talentvol artiest wordt beschouwd, maar rond zijn twintigste wegzakt in depressies en in gestichten belandt. Deze vertelling is dan ook gelijk weer het 'minpunt' van de documentaire, het vertelt een verhaal, min of meer van a naar b. Ik zat toch net iets meer te wachten op een sfeerschets, een kijk in Daniel's hoofd.

Voor het grote deel kwam het toch neer op het opnoemen van gebeurtenissen, met daardoorheen mooie en ontroerende scenes gevlochten. Juist die maken de film echt mooi. Hoe zijn ouders nog steeds voor hem zorgen, hoe Daniel in zijn keldertje zit, en op een oude taperecorder muziek opneemt. Dit waren de dingen die me echt interesseerden.

Misschien is Daniel's staat van zijn niet te verfilmen, dat kan ook nog. En zal ik nooit iets intiemers zien dan dit. En moet ik het gewoon met zijn muziek doen. En eigenlijk vind ik dat helemaal niet erg.

Eén van de mooiste momenten van de film vond ik de scene waarin de maker van de Simpsons, Don Hamilton, net met Daniel heeft gesproken en Daniel van vreugde een klein sprongetje maakt.

Een mooie documentaire, die me nog niet dé kijk in het hoofd van Daniel geeft, maar misschien bestaat die ook niet. 4* verdient hij dik.

Bijzondere documentaire!

Het bizarre universum van Daniel Johnston is bijna onmogelijk te begrijpen, maar deze documentaire laat zoveel beelden uit het leven van Johnston zien en filmpjes die hij maakte, dat je een mooie inkijk krijgt in zijn leef en gedachtenwereld. Door zijn geestesziekte heeft hij de vreemdste gedachtenkronkels. Alles wat hij doet is origineel.

Zijn levensverhaal kent een eenduidig patroon: hij gaat van instelling naar instelling, maar toch weet hij er steeds weer uit te krabbelen en een plaat op te nemen.

Grappig om te zien dat Kurt Cobain een half jaar lang overal verscheen met een shirt van Daniel Johnston, waardoor hij zijn eerste landelijke bekendheid verwierf.

Het enige minpunt van de documentaire is dat hij te lang duurt. Na de zoveelste opname in een instelling en uitvoerig verslag hoe hij hier weer uit wist te komen dankzij hulp van familie of vrienden, begint het op een gegeven moment te vervelen.

Het laatste gedeelte waarin getoond wordt dat hij weer bij zijn ouders woont (althans op hun erf), is prachtig. Hij heeft nu eindelijk weer een periode van stabiliteit te pakken. Zijn illustraties gaan langs musea over de hele wereld, en hij gaat zelfs op wereldtournee. Na zijn levensverhaal te hebben gezien vind ik dat een wonder.

Ik wil dit al enorm lang in bezit hebben; weet iemand waar ik dit kan krijgen voor een aardig prijsje. Overal waar ik 'm eventueel kan bestellen is ie tegen de 30 euro aan.

Enorm emotioneel en ben inderdaad net zoals Useless nog nooit emotioneel geweest bij een film. PRACHTIG

Na deze docu gezien te hebben kun je eigenlijk moeilijk om de persoon Daniel Johnston meer heen. zelden zag ik zo'n fascinerend iemand met zo'n verhaal. Vond de vertelwijze zelf erg goed, zijn hele (maar dan bedoel ik ook zijn hele leven) wordt stap voor stap verteld en toegelicht door de personen die hem het beste kennen en ik vond het erg indrukwekkend om dit alles te zien en horen. Wel had ik er soms moeite mee om te zien hoe er over hem gepraat werd alsof hij allang dood en begraven was en hij zelf (tenminste in zijn huidige staat) nauwelijks aan het woord kwam, nouja behalve op het einde ergens dan. Daarnaast had ik soms ook wel het idee dat het allemaal wat geromantiseerd was, maar goed dat neem ik niemand kwalijk aangezien je gewoon hoopt dat het goed met hem komt. Het laatste stuk waar we zien dat hij weer in de kelder van het huis van zijn ouders woont vond ik persoonlijk best indrukwekkend, maar ook het open einde waar je je afvraagt wat er zal gebeuren als er niemand meer voor hem kan zorgen laat veel indruk achter. Verder was dit gewoon een zeer dergelijke en informatieve docu met een interessant onderwerp/verhaal en veel emotionele scenes.

3,5 sterren

Tjah, als je dat weg zou knippen mis je toch wel een gedeelte uit zijn leven. In een tweede wereld oorlog documentaire kan je ook niet alle Duitsers er uit knippen.

Fascinerende docu. Moet toegeven nooit van Daniel Johnston te hebben gehoord voordat ik deze docu zag, en dacht soms zelfs aan een mockumentary. Wat een bizar verhaal, hoe hij op MTV kwam, door New York zwierf en gezocht werd door Sonic Youth, een vliegtuig liet neerstorten en nu in de kelder van zn ouders woont...Als dit Spinal Tap in hun film was overkomen was die 'docu' uit de bocht gevlogen. Ook bizar dat iemand die nauwelijks gitaar kan spelen de cultheld van singer-songwriterminnend Amerika kan worden. Ben zeker benieuwd geworden naar zijn liedjes.

Dit verhaal doet me denken aan (de band) Beck die ook met zware depressie's leeft..

en die toch ook met mooie dingen op de proppen komt..

Vannacht even zien!

Spijtig van zo'n talent.

Misschien dat ik niet in de juiste stemming was. Ik vond de docu niet om aan te zien, en vooral niet om aan te horen, door de manier waarop- men over Daniel praat met name. En ben snel afgehaakt. Dus het verhaal is me een beetje ontgaan.

Aaah....na de grunge gingen we aan de lo-fi met Daniel Johnston als de grootste held...nu geef ik onmiddelijk toe dat ik ook niet altijd even van z'n stem gecharmeerd ben, maar anderzijds een leven zonder "Speeding Motorcycle" lijkt me ook niet echt de moeite waard.

En z'n manische depressiviteit en obsessies zijn nog bekender dan z'n muziek waarschijnlijk.

En in deze docu zien we de rest van Sonic Youth wanhopig op zoek naar Daniel in New York als drummer Steve Shelley hem net z'n appartement heeft uitgegooid, Daniel huilen bij Jad Fair en ook z'n lichamelijke aftakeling als gevolg van alle medicatie.

En de geweldadige incidenten die leiden tot gedwongen psychiatrische opnamen.

Interessante docu die wel weer uitnodigd om weer eens wat van hem te draaien.

Portret van een waanzinnige, muzikant en kunstenaar die best wat kon. Bij elkaar geraapte weirde homevideos , cassette's, animaties, polaroids en tegenwoordige interviews. Vele bijzondere momenten en voor de vintage liefhebbers een absolute must see. De kunst die hij maakt is de typische chicago-school westerman stijl: rare persoonlijke invulling van pop art (vaak gezien als outsider art). Is Westerman wel 10x zo goed, maar zeker interessant werk.

Ken(de) die Daniel Johnston totaal niet, maar ben wel reuze geinteresseerd geraakt in m.n. de (vroege) muzikale escapades van deze geesteszieke loner (hey, zo heet ook een alleraardigst liedje van hem!) die zijn ziel blootlegt. Genialiteit gaat blijkbaar wel zo nu en dan gepaard met rariteit (en geestesziekten). En dat wordt tot in den treure flink benadrukt in deze documentaire. Want je 'moet' hem wel goedvinden, dwingend. Het lijkt bijna op medelijden...misschien is het dat ook wel...!?

Het underground/alternative folkywolky karakter van Daniel Johnston komt ook naar voren in de keuzes die regisseur Feuerzeig maakt. De eerste keer dat Johnston wordt opgenomen in een psychiatrische instelling is nadat hij een bad trip had van LSD tijdens een concert van de Butthole Surfers. De zanger wordt letterlijk aan de tand gevoeld met borende vragen bij de tandarts, hahaha.