De minste taart.
De reeks is nooit heel hoogstaand geweest maar
Beta House landde plots op een voldoende dus nog enige fun had ik nog wel gehoopt met The Book of Love. 1 van de twee taarten met 16+ dus dat betekend meestal dat de grappen iets brutaler zijn, wat in Beta House nog wel ten goede kwam. Maar hier slaat het de plank mis.
The Book of Love begint wel op z'n typische American Pie manier. Niet de appeltaart, maar een broodje. Het zorgt nog wel voor een opmerkelijke opening en dat zet een beetje de toon. Maar wat we vervolgens krijgen zijn voornamelijk grappen die elkaar in rap tempo opvolgen maar nooit grappig zijn.
Het helpt er dan ook niet bij dat de grappen een stuk minder uit de hoek komen. Het gehele uur lijkt bijna een aaneenschakeling te zijn van random stukjes film aan elkaar geplakt met zwakke lijm. Het slaat volkomen nergens op. Dat is wel bekend bij de reeks, maar daar zat er uiteindelijk nog wel een bepaalde lijn in. Die blijft hier uit.
Acteerwerk is ook een stuk slechter in het algemeen. Jordan is in ieder geval een treurige Stifler. Normaal heeft elke Stifler een bepaalde uitstraling maar bij hem werkt het nooit. Hij ziet er sowieso meer uit als loser dan als seksueel gefrustreerde boosdoener.
Acteerwerk ligt voor de rest ook niet heel hoog. Levy blijft te goed voor de American Pie reeks, al is hij hier vooral een cameo. De drie musketiers in de hoofdrol doen het nog wel aardig, en als er in de finale langzaam een draad begint te ontstaan in het verhaal begint de film wel op z'n pootjes te komen.
Maar het eerste uur is vooral een chaos waarvan ik zelfs een regelmatige amateuristische indruk kreeg van de film. Van een regisseur die niet zo goed wist wat hij met het script aanmoest en hem wellicht te letterlijk heeft opgevolgd. De minste Pie van allemaal in ieder geval.