Fanny och Alexander (1982)
Genre: Drama
Speelduur: 188 minuten (bioscoopversie) / 312 minuten (miniserie)
Alternatieve titels: Fanny and Alexander / Fanny & Alexander
Oorsprong:
Zweden / Frankrijk / West-Duitsland
Geregisseerd door: Ingmar Bergman
Met onder meer: Bertil Guve, Pernilla Allwin en Ewa Fröling
IMDb beoordeling: 8,1 (67.276)
Gesproken taal: Engels, Duits en Zweeds
Releasedatum: 3 maart 1983
On Demand:
- Bekijk via CineMember
- Niet beschikbaar op Netflix
- Niet beschikbaar op Pathé Thuis
- Niet beschikbaar op Videoland
- Niet beschikbaar op Amazon Prime
- Niet beschikbaar op Disney+
- Niet beschikbaar op Google Play
- Niet beschikbaar op meJane
Plot Fanny och Alexander
Fanny en Alexander zijn lid van de weelderige en kleurrijke familie Ekdahl in een Zweeds stadje begin vorige eeuw. Hun ouders, Oscar en Emilie, beheren beiden het lokale theater, en worden daarbij geholpen door Oscar's moeder en broer. Als Oscar op vroege leeftijd sterft, trouwt weduwe Emilie met een bisschop en verhuizen ze met de twee kinderen naar zijn strenge en sobere kanselarij. De kinderen voelen zich direct diep ongelukkig.
Externe links
Acteurs en actrices
Alexander Ekdahl
Fanny Ekdahl
Oscar Ekdahl
Emilie Ekdahl
Isak Jacobi
Bishop Edvard Vergerus
Helena Ekdahl
Carl Ekdahl
Justina
Filip Landahl
Reviews & comments
Norma
-
- 3463 berichten
- 5088 stemmen
Ik heb overigens het gevoel dat de 5-uursversie meer tijd besteed aan mooie plaatjes, maar ik heb voor nu alleen de 3-uursversie kunnen bekijken.
Ik meen me te herrinneren dat in de lange versie er juist veel meer nadruk ligt op het theater en de toneeluitvoeringen. Ook zijn bepaalde scènes een stuk langer (zoals bijvoorbeeld voor en tijdens het diner) zodat je nog beter inzicht krijgt in de onderlinge verhoudingen en bepaalde terloopse blikken die je over en weer ziet. Ik geloof niet dat de langere versie meer mooie plaatjes liet zien.
wibro
-
- 11590 berichten
- 4098 stemmen
Ik meen me te herrinneren dat in de lange versie er juist veel meer nadruk ligt op het theater en de toneeluitvoeringen.
Helemaal mee eens. Ik had sterk het gevoel dat ik naar een verfilmd toneelstuk heb zitten kijken. Niet verwonderlijk eigenlijk want Ingmar Bergman heeft nu eenmaal zijn wortels in het theater. Verveeld heb ik mij daarentegen zeker niet. Ik vond F & A een zeer goede film met een uitstekend verhaal en het acteren vond ik subliem, maar dit soort films moet je natuurlijk wel liggen. Films van Bergman zijn doorgaans zware kost. Zij hebben over het algemeen een sterk filosofische en spirituele lading, juist datgene wat zijn films voor mij zo interessant maakt.
Zeer mooi vond ik daarom ook onderstaand citaat van Strindbergh dat door Emilie's moeder aan het eind van de film werd voorgelezen.
Alles staat open.
Alles is mogelijk en waarschijnlijk.
Tijd en ruimte bestaan niet.
Op een ragdun laagje werkelijkheid ontluikt de verbeelding en weeft zij nieuwe patronen.
4,5*
Vinokourov
-
- 3143 berichten
- 2909 stemmen
Het eerste uur voelt onbestemd aan. Fanny en Alexander komen nauwelijks aan bod, de familie van hem wordt uitgebreid geïntroduceerd. Vooral de overspelige Gusten en zijn gerotzooi met de huishoudelijke hulp is leuk om te volgen, maar ik had niet het idee naar een meesterwerk te kijken.
Na een uur barst de film alsnog los met een snijdend pijnlijk drama. De vader van Fanny en Alexander overlijdt en hun moeder kiest voor een zeer nare man. Je krijgt de kriebels van hoe hij omgaat met Alexander, die de nieuwe situatie niet wil accepteren. Erg mooi gefilmd met de welbekende Bergman-stijlkenmerken. Het voelt beklemmend en kil aan, zoals we van hem gewend zijn.
Ik keek overigens de 3 uur-versie en had her en der het gevoel dat het verhaal erg vlot verliep. Sommige plotelementen verliepen wel erg hak-op-de-tak. Niet dat ik perse dingen mis, maar uit de ruim 5 uur durende mini-serie zou je nog meer kunnen halen, alhoewel ik dan ook vrees dat de film erg langdradig aan kan voelen.
Spetie
-
- 38582 berichten
- 5481 stemmen
Fanny och Alexander is uiteindelijk toch best wel een goede film. Ik heb de drie uurs versie gekeken en vind dat voorlopig meer dan voldoende. Het zag er trouwens in het begin nog niet naar uit dat ik deze film zo zou kunnen waarderen. De eerste drie kwartier stelt inhoudelijk niet zoveel voor en af en toe had ik zelfs het idee dat ik naar een of andere goedkope seksfilm zat te kijken. Daarna slaat de film om, krijgt veel meer diepgang en wordt ook beter en beter. Het overlijden van de vader heeft uiteindelijk een enorme impact op het leven van de kinderen. En dan niet eens de dood zelf, maar meer de keuze van de moeder voor de stiefvader, die voor de kinderen een zeer nare man blijkt. Dat gedeelte is erg goed uitgewerkt door Bergman. Het acteerwerk is trouwens ook erg goed en mede daardoor komt alles op het einde ook zo sterk naar voren. Uiteindelijk toch wel een sterke film, maar door het nogal smakeloze begin dat bijna een derde van de film in beslag neemt, kan ik echter niet meer dan een dikke drie sterren aan kwijt.
3,0*
AC1
-
- 5760 berichten
- 898 stemmen
Ik heb het na een half uur uitgezet. Is er iets mis met mij of ligt het echt aan de film? Mijn DVD komt uit de NCR Handelsblad reeks (Home Screen - 298 min.) en de beeld en/of de fotografie was van dergelijke kwaliteit dat het mij niet echt kon aanporren om toch verder te kijken.
pippo il buffone
-
- 2745 berichten
- 0 stemmen
Leuk dat sommige mensen keurig de langste versie hebben bekeken,maar aangezien deze gewoon uit 4 delen bestaat mag je hem natuurlijk ook in 4 delen bekijken zonder in gewetensnood te geraken.Om dan nog te gaan zeuren over de te lange duur is natuurlijk wel het toppunt.Natuurlijk kun je denken dat Bergman een totale prutser was die gebruik maakt van stoplappen en eens moet oprotten met zijn malle theatergedoe,maar je kunt je ook afvragen of er wellicht een parallel is tussen de opvoeringen van Hamlet en 12th night en de gebeurtenissen in de "realiteit"van de personages.Het antwoord lijkt te zijn dat volgens B. eerder leven het theater/de kunst imiteert dan andersom.
Je kunt de kijkervaring van de eerste 2 delen vergelijken met het lezen van een 19-e eeuwse naturalistische roman van over 500 bladzijden met een extreem minutieus gevoel voor beeldende details en psychologische analyse.Daarom is die kerstdinersequentie ook zo goed,de karakters worden perfect geintroduceerd.
De volgende 2 delen zijn dan weer zwaar hermetisch-symbolisch,waarbij als motto het Strindberg-citaat aan het slot dient.De verbeelding kan en moet hier de alledaagse realiteit ontstijgen.Moet zeg ik,want dat domineesmilieu is niet om te harden voor fijnbesneden zieltjes als Alexander.Dan nog is de manier om van de kleine tiran af te komen radicaal te noemen,al moet je dit ook weer in symbolische zin opvatten.
De titel is wat misleidend omdat de film duidelijk Alexander als held heeft,Fanny doet niet meer dan schattig uit haar ogen kijken.
Mijn enige probleem met FoA is dat Bergman wel heel erg toont dat hij tig jaar met de productie van dit werk bezig is geweest en de film continu uitschreeuwt dat dit toch wel pure kunst is.
AddictedToMovies
-
- 1780 berichten
- 0 stemmen
Bestaat er eigenlijk ook een dvd met de volledige speelduur? Ik ben 'm tot nu toe alleen nog maar in de 3 uur versie tegengekomen (en dan wel een speciale uitgave met dubbeldvd... )
The One Ring
-
- 29974 berichten
- 4109 stemmen
Fanny och Alexander is in de drie uur durende versie die ik zag een betoverende film. Eentje die je in zijn wereld zuigt vanaf de eerste scène waarin Alexander door de verschillende kamers van zijn oma's huis rondrent en denkt daar een standbeeld te zien leven. Het is een unieke film, niet zozeer onvergelijkbaar met anderen, maar heeft een gevoel dat totaal eigen is. Net als The Night of the Hunter wordt dit bereikt door het gebruik van enerzijds zeer herkenbare en realistische locaties en sets die door de manier waarop ze in beeld gebracht worden vreemd en sprookjesachtig aandoen. En het komt door de betoverende, akelige en mysterieuze vertelling. Er gebeuren niet echt zozeer onverklaarbare dingen, maar achteraf blijft het gevoel hangen dat er iets ongrijpbaars is gebeurt. Dit is geen geringe prestatie. Alleen de grote regisseurs kunnen zoiets doen.
Ingmar Bergman waardeer ik al langer, maar ik zie zelden een film van hem. Net als Tarkovsky en veel Italiaanse regisseurs is hij iemand voor wiens werk ik zeer in de stemming moet zijn anders zal het waarschijnlijk niet werken. Fanny och Alexander is echter een film waarvan ik me kan voorstellen dat ik hem altijd goed gevonden zou hebben. Bergmans duistere kanten zitten sterk in de film verweven, maar het lijkt alsof de Zweedse regisseur aan het einde van zijn carrière wat luchtiger op die duistere kanten kon terugkijken. Zo'n warm werk ben ik niet van Bergman gewend, zelfs al doet de film pijn wanneer het pijn moet doen en blijven we niet met een compleet happy end achter (de komst van de geest van de bisschop zorgt voor kippenvel). Het is een spel met emoties, maar het totaalgevoel kan ik niet anders dan spiritueel noemen, al vind ik dat doorgaans een te zweverige term om op een film toe te passen.
Het draait allemaal om opbouw. Het openingsfeest duurt lang (en kennelijk nog langer in de 5-uursversie, die sommigen teveel wordt) en de film lijkt lange tijd geen specifieke kant op te gaan. Mij wisten deze scènes echter wel te pakken puur op sfeer en gevoel en als je verder in de film zit blijken ze ineens onmisbaar te zijn geweest. Door de lengte wordt het verlies van deze plaats en deze mensen als Alexander naar de bisschop verhuist voelbaar gemaakt. Aanvankelijk was ik ietwat teleurgesteld dat het verhaal ineens een wending nam waarin we weer een verhaal gingen zien over strenge opvoeding en chriselijk dogma's, maar Bergman voert ze perfect uit en ze passen in het sprookjesgevoel. Het derde, laatste en korste deel is het beste. Bij de joden vliegt de film werkelijk de sprookjeswereld in, inclusief levende mummies, een ontmoeting met God en het meest fascinerende personage in de film, Ismaël. Cinema op zijn best. Het eindigt op een uiterst bevredigende manier. Alle bijzondere scènes opnoemen heeft geen zin, daarvan zijn er teveel. Toch wil ik een favoriet in het bijzonder noemen, wanneer Alexander aan een stel kinderen 's avonds zijn toverlantaarn demonstreert. Een mooi klein moment, die helaas onderbroken werd door een schrikgrap van een van de kinderen. Er zijn ook scènes die niet echt een plaats lijken te hebben in het geheel, zoals het moment waarop we achtergrondinformatie over Carl en zijn Duitse vrouw krijgen, maar wellicht komt dat omdat ik naar een verkorte versie keek.
Ieders bijdrage aan de film is geweldig. De sets van Anna Asp doet denken aan de verfilming van Great Expectations door David Lean, waarschijnlijk niet toevallig aangezien Bergman toegaf dat Charles Dickens een grote inspiratiebron was voor deze film. Alleen Leans film was niet in kleur en de kleuren hier zijn onmisbaar, schitterend belicht en vastgelegd door cinematograaf Sven Nykvist. De kostuums van Marik Vos zijn natuurlijk ook fantastisch. De acteurs zijn allemaal perfect gecast en ik was in het bijzonder dol op Gunn Wallgren als de oma.
De film komt foutloos op me over. Ik heb nu al zin in herziening. Ik ben benieuwd naar de langere versie, maar ik vraag me serieus af of die werkelijk beter is. Het voelde perfect gebalanceerd aan nu. Sommige mensen verveelden zich af en toe bij de 5 uurs versie lees ik hier. Dat kan ik me bij de 3 uurs versie moeilijk voorstellen. Toch zal ik die uitgave eens bekijken, al is het maar om te zien wat ik gemist heb.
4,5*
Metalfist
-
- 12407 berichten
- 3964 stemmen
Bergman zijn meesterwerk
Ik had ooit deze Fanny & Alexander per puur toeval in een carnavalswinkel gevonden in een dubbele disc editie met Dokument Fanny och Alexander (1986) als 2e disc en een bijhorend boekje. Het was in die periode dat ik voor het eerst kennismaakte met Bergman via Sjunde Inseglet, Det (1957) maar door de lange speelduur werd deze Fanny & Alexander wat achteruit geschoven. Nu had ik, ondertussen al een dikke week geleden, me het voornemen om eens één van die lange films te zien die ik nog had. De keuze viel op deze film en ik was helemaal klaar om me weg te laten blazen.
Bergman noemde dit altijd zijn meesterwerk (het zou tevens zijn laatste film zijn geweest maar daar heeft hij zich toch niet aan kunnen houden, al is het wel zijn laatste 'theatrale' film) maar ik zou het eigenlijk niet weten doordat ik nu nog maar 2 films van de man in kwestie heb gezien. Ze staan allebei op 4.5* dus tot nu toe is Bergman een regisseur waar ik sowieso meer van wil zien. Vooral doordat hij er altijd zo'n mooi visueel filmpje van weet te maken. Fanny & Alexander kun je visueel gemakkelijk in 3 delen opdelen. Het eerste deel is het kleurrijkste. We zien de jonge Alexander en zijn zusje, Fanny, de ogen uitkijken door hun nogal excentrieke familie maar je voelt de warmte en de sfeer. Bergman weet op een simpele maar kleurrijke manier een mooi beeld te schetsen van de familie. Dan sterft de vader en verhuist de familie naar het huis van de bisschop en voelt het allemaal een stuk killer en donkerder aan. Bergman maakt hier een kleine stijlbreuk met zijn eerste deel van de film maar het werkt perfect. Het bevreemde deel moest dan nog komen doordat er dan wordt gekozen om het verhaal de mysterieuze toer te laten opgaan door Fanny, Alexander en hun moeder te laten verblijven in het huis van de goede vriend des huizes, Isak, die blijkbaar niet vies is van een stukje magie. Elk deel lijkt precies een nieuwe film maar toch past het allemaal erg netjes in elkaar. Overal is er wel ergens een hoogtepunt te bekennen en dat maakt Fanny & Alexander juist tot hetgeen waardoor de film zijn naam heeft gekregen.
Het plot is nochtans ook zeker en vast niet verkeerd. Op het eerste zich is het niet erg uitgebreid maar Bergman weet de volledige 3 uur te boeien. Ik ben dan ook wel ergens benieuwd hoe de film uitdraait als miniserie van meer dan 5 uur. Fanny & Alexander is zo'n familie-epos zoals ik ze graag zie. Gebruik makend van de tijd die je hebt, rustig de karakters uitdiepen, een aantal fantastische climaxvolle scènes, ... Doordat Bergman zich in het eerste deel van de film vooral concentreert op het goede leven van Fanny & Alexander, komt de klap nog des te harder aan. Het is al meer dan een week geleden dat ik de film heb gezien maar nog altijd zijn er veel scènes die ik me nog perfect voor de geest kan halen. Vooral het tweede en derde deel van de film zijn werkelijk verbluffend sterk. Ik zei daarjuist al dat de film eigenlijk niet echt uitgebreid is qua plot maar als je er dieper over nadenkt, merk je gewoon dat er zoveel meer in de film zit. De relaties tussen de familie, godsdienst, ... Wanneer de aftiteling dan over het scherm loopt, heb je nergens het gevoel dat er iets niet goed is afgesloten. Neen, werkelijk alles komt perfect op zijn plaats.
Ik ben langs geen kanten thuis in de Zweedse cinema en kende dus ook bitter weinig van de acteurs. Bitter weinig? Eigenlijk zelfs helemaal niemand maar Bergman weet hier een uitstekende cast bij elkaar te sprokkelen. Het had echter niet veel gescheeld of Max Von Sydown, die ook al een hoofdrol had in Het Zevende Zegel, had de rol van de bisschop op zich genomen. Bergman had de rol geschreven met Von Sydow in gedachten maar toen hij hem wou contacteren zat die in Los Angeles. Von Sydow wou met plezier de rol op zich nemen maar toen ze hem contacteerden via zijn agent bleek dat Von Sydow een extra percentage wou hebben op zijn salaris. De agent werkte ten goeder trouw voor de acteur maar voor Von Sydow was dat percentage helemaal niet nodig. Hij wou de rol sowieso spelen. De productie hield het idee van de agent tegen doordat ze al wel aan de limiet zaten en Bergman moest op zoek naar een andere acteur en vond die in de rol van Jan Malmsjö. Toen Von Sydow hoorde van zijn agent dat hij de reden was dat hij de rol niet had gekregen was het natuurlijk te laat. Ergens is het jammer voor Von Sydow maar langs de andere kant hebben we wel een geniale bisschop gekregen. Malmsjö speelt hem met zoveel verve dat je, elke keer als je hem ziet, een wee gevoel in je maag krijgt. De scènes met Alexander zijn geniaal maar praktisch elke scène waar Malmsjö in voorkomt is fantastisch. Hoewel ze één van de hoofdrollen vertolkt heeft Pernilla Allwin, Fanny, bitter weinig te vertellen. Het meeste van de tijd staat ze daar gewoon maar Bergman weet haar wel perfect te situeren. Neem nu een scène waar de stervende vader zijn 2 kinderen bij zich roept. Alexander is degene die helemaal instort maar Fanny staat daar zo onbeweeglijk, overduidelijk de sterkste van de twee. Dat neemt niet weg dat Bertil Guve, die de rol van Alexander op zich neemt, de moeite waard is. Ik heb het normaal niet zo op kinderen in films (al begin ik de laatste tijd meer en meer uitzonderingen te leren kennen) maar beide doen het echt uitstekend. Eigenlijk zijn er nergens slechte rollen te bekennen. Ewa Fröling is een mooie vrouw, al zijn die wenkbrauwen soms wel creepy, maar acteren kan ze heerlijk. Hulde voor de cast in ieder geval.
Tweede film die ik zie van Bergman, tweede film die 4.5* krijgt. De man weet tot nu toe zo'n boeiende films te maken dat ik me toch wel eens in zijn werk moet gaan verdiepen, misschien een goed voornemen voor 2011. Visueel is het ontzettend mooi, het plot lijkt op het eerste zicht weinig om handen te hebben maar blijkt toch veel meer te zijn en de acteurs zijn uitmuntend gecast.
4.5*
Lord Flashheart
-
- 6454 berichten
- 2368 stemmen
De vijf-uurs versie is zeker de moeite waard. O.a. veel extra scenes in het huis van de Bisschop en bij de Joodse familie. Het hele mysterie komt hierdoor nog sterker naar voren. Verveelde me geen moment. In ieder geval leuk dat er weer eens wat Bergman-fans zijn, want dat is hier op MM wel eens anders.
LimeLou
-
- 2048 berichten
- 777 stemmen
Ziet er naar uit dat ik wat koffie moet drinken vanavond Voor de mensen die dit al gekeken hebben.. Wat staat me te wachten? Heb nog nooit eerder een film van Bergman gekeken. Ik kijk erg uit hierna. En ik hoop dat het de miniserie versie is.
narva77 (crew films)
-
- 12355 berichten
- 6391 stemmen
Volgens de gids duurt ie maar 145 minuten, en de bioscoopversie duurt 188 minuten. Vreemd...
Ik heb de 300 minuten DVD al een poos liggen; zal ik dan vanavond deze versie bekijken, of is het toch beter in mijn geval om de lange versie op DVD te gaan kijken??
LimeLou
-
- 2048 berichten
- 777 stemmen
Ik heb weinig kans dat ik de film nog kan zien op een andere manier dus ik neem gewoon mijn kansen Misschien dat ik later in de toekomst wel de mini-serie koop of de bioscoopversie.
Banjo
-
- 1921 berichten
- 4067 stemmen
oke... vannacht even kijken
ik weet niet wat ik precies wat ik kan verwachten lijkt het wat op das weisse band?
Lupussy Galore
-
- 456 berichten
- 728 stemmen
Ik heb zowel de serie als de film gezien en zeg ga dat zien of neem hem op als dat mogelijk is. Doch ik ga niet weer kijken alhoewel ik de film van harte aanbeveel kan ik dit denk niet meer aan......iets persoonlijks......Dus mijn sterren zijn gegeven van wat me is bijgebleven.
niethie
-
- 7308 berichten
- 6521 stemmen
Hmm, Bergman staat al te lang op een laag pitje hier, al wilde ik deze (zijn bekendste en volgens velen ook beste!) altijd nog eens proberen, vanavond mijn kans maar grijpen dan, ergens hoop ik wel dat het idd gewoon de bios-versie is want ik denk niet dat ik het vijf uur uit ga houden anders...
Mug
-
- 13981 berichten
- 5969 stemmen
Volgens de Canvas-website duurt de film 185 minuten, oftewel de 'gewone' bioscoopversie.
houbi
-
- 54 berichten
- 10420 stemmen
Ben het eens met alle lovende reacties.
Ook naar mijn gevoel… een parel van een film!
Bergman op zijn allerbest.
Echter… na de zoveelste kijkbeurt twijfel ik nog steeds om voor de volle 5 te gaan.
Ik blijf de scène “in” de kanselarij een beetje ondermaats vinden. (de kinderen ongezien in de kist verstoppen)
Het magisch mooie wat in alle andere scenes wordt getoond is er, naar mijn gevoel, nu net niet.
Te ongeloofwaardig? Te fantasierijk? …??
Bergmans’ uitwerking van deze scène heeft op mij alzo een licht storend effect.
Telkens weer kost het mij na deze scène eventjes moeite om opnieuw in het filmritme te geraken en vooral in het betrokkenheidgevoel dat zo nadrukkelijk aanwezig is in deze film. Alles was zo geloofwaardig, zelfs de fantasy’s, en door deze scène… alles weg?
Uiteraard zal Bergman dit zo bewust gedaan hebben.
Om welke redenen dan ook.
Als overgang naar de verboden deur? Alexanders’ fantasy-dream?
Of… Om iemand zoals mij te laten zeuren over details?
Diep imponerende prachtprent!
nadrin
-
- 1261 berichten
- 1294 stemmen
ik vond de film zeer sterk beginnend.
het prachtige huis met de talrijke kaarsen.
de feestvierende familie dansend door het huis. het wierp een licht euforisch gevoel op.
ik vond het heel goed dat er hier zoveel tijd aan werd besteed.
de film was al een vol uur aan de gang voor jer er erg in had.
de rest van het verhaal was op zich ook heel goed, maar vaak had ik last om van het reële naar het fantasie over te schakelen.
waar ik totaal niks van begreep is hoe de bisschop de kinderen in de kamer op de grond kon zien liggen.
ik kan niet denken dat dit een toegeving van zichzelf was, aan zijn vrouw.
of dat hij haar plan liet slagen om geen gezichtsverlies te lijden.
dus na het einde van de film wel een beetje een ongemakkelijk gevoel hierbij.
mocht iemand me de scene van de kinderen die op de vloer liggen, willen uitleggen.
altijd geinterseerd
AGE-411
-
- 10236 berichten
- 723 stemmen
Damned, niet gezien dat deze op TV was
Dan sla ik eens 1 week over, dat ik niet het TV-overzicht na kijk (wegen examens)
nightbreed
-
- 3338 berichten
- 4919 stemmen
De eerste 80 minuten zie je alleen een familie kerst vieren (babbelen, kinderen spelen, grappige oom die 3 scheten laat, een man die met de goedkeuring van zijn vrouw vreemdgaat, nog meer babbelen, nog meer spelende kinderen, bla bla bla...). Dan begint de film (het drama) eindelijk, en toen was ik eindelijk geboeid, maar al snel verandert de boel in een ouderwets toneelspel met geesten en good vs. kwaad. Al met al was dit filmpje mij te schizofreen en te langdradig.
otherfool
-
- 18470 berichten
- 3397 stemmen
Ik heb me door de lange versie geworsteld, al klinkt dat wat negatiever dan eigenlijk bedoeld. De gegoede Ekdahl's zijn een stel mooie types bij elkaar en de bisschop een verrukkelijke bad guy. Het nut van enkele 'magische' scenes ontging me wat, maar juist die weelderige etentjes vond ik prachtig om naar te kijken.
3*.
Pierre1965
-
- 371 berichten
- 1401 stemmen
Ben bezig aan het laatste akten.
En tegen alle verwachting in begint de film me toch enigsinds te boeien.
Gedurende de eerste 1,5uur van de film kon ik alleen het prachtige decor waarderen dat tot in alle details uitgewerkt is.
Zo perfect dat het bijna lijkt dat alles gewoon in een bestaand huis is opgenomen dat ook daadwerkelijk zo is ingericht.
Ook de spelers, het komt niet over als acteren, heel naturel, bijzonder.
Ik voelde ook wel aan, reeds in het eerste uur dat je de film als een kunststuk moet zien, bekijken.
Dat gaat niet altijd gepaard met spannende verhaallijnen.
Ik moet daarom ook bekennen dat ik het bij tijd en wijlen enorm saai en langdradig heb gevonden.
Ben het verhaal en de karakter uitdiepingen van de personen wel blijven volgen.
En opeens in het voorlaatste en laatste akten, ik kon gisteren helaas niet verder kijken, begint de film zich te ontplooien, gaat het verhaal bij me leven.
Kan me wel voorstellen dat er mensen zijn die dat wat laat vinden of zelfs zover in de film niet komen.
Ik kijk er naar uit om vanavond het slot te zien.
AddictedToMovies
-
- 1780 berichten
- 0 stemmen
Alles staat open, alles is mogelijk.
Lange tijd heb ik getwijfeld welke versie ik zou gaan kijken van het zogenaamde 'meesterwerk' van Ingmar Bergman. De korte versie (die maar liefst drie uur duurt) is een stuk makkelijker om aan te komen, maar ik wist niet of ik Bergman daar recht mee zou doen. De lange speelduur weerhield me gek genoeg niet, ik had de volste vertrouwen erin dat Bergman me wel zou weten te overtuigen, of op z'n minst wist te onderhouden. Uiteindelijk toch maar voor de 'korte' versie gekozen, en daar heb ik achteraf gezien toch wel een beetje spijt van. Onderhoudend is het zeker, en het is een mooi portret van de familie, maar ik had ook echt het gevoel dat ik een verkorte versie aan het bekijken was. Dus mijn kritiek op de film zou ongegrond kunnen zijn, maar hierbij mijn beleving van de bioscoopversie van Ingmar Bergman´s Fanny & Alexander.
Fanny & Alexander vertelt het verhaal van de welgestelde familie Ekdahl gedurende een paar jaar rond de eeuwenwisseling. Bergman schetst een eerlijk portret over de nauw verbonden familie (velen werkzaam in een hecht theatergezelschap). De film blinkt uit in sfeer, door de prachtige kleurrijke (en later juist kale) fotografie van Nykvist. De vele personages zijn allen overtuigend met ieder hun eigen bijdrage, en vormen zo samen een compleet plaatje van een familie, die misschien bij lange na niet perfect is, maar – ondanks protocollen – toch veel warmte uitdraagt naar elkaar. Dit in schril contrast met de familie van de pastoor en stiefvader van Fanny en Alexander, na het overlijden van hun vader Oscar. Zijn personage is zeer goed vertolkt en briljant in beeld gebracht door vaak de nadruk te leggen op zijn strenge handen, waarmee hij ‘liefdevol’ Alexander een klopje geeft. Terwijl waarheid en gerechtigheid het leven bij de pastoor kenmerken, heerst bij de familie Ekdahl acceptatie. Zonder pretentieus te lijken biedt deze familiegeschiedenis ook veel grond voor ideeën over het leven (een rollenspel) en is er ruimte voor mystiek en mysterie (ik ben nog steeds niet uit of ik dat als iets positiefs heb ervaren). Het onafgeronde einde rondt alles prachtig af, waar ze rust lijken te hebben met hoe alles verloopt en zal verlopen.
Hoewel de familie zeker aan mij ging groeien, en elk personage en scène mij wel konden bekoren, ging het mij allemaal veels te snel. Drie uur lijkt een lange tijd maar ik heb het geen seconde gevoeld, ik miste juist heel veel. Zo worden de vele familieleden beperkt tot één of twee scènes. Zeker het verhaal van de pastoor was mij te oppervlakkig. De pastoor is een erg sterk personage, maar de relatie met Emilie (van liefde naar haat) ontbrak bij mij, de voortdurende strijd tussen hem en Alexander, de nuances van zijn strengheid. Hierdoor leken sommige scènes ook te snel te komen, en gingen de gebeurtenissen niet onder mijn huid kruipen.. Iedereen had nog zo veel meer te zeggen, en de tijdspanne was ver te zoeken. Het gevoel van dat het van gebeurtenis naar gebeurtenis springt was voor mij het grootste struikelblok, en weerhield mij ervan om een compleet plaatje te krijgen van het leven van de familie. Aan de andere kant is dit ook in zekere zin een compliment, dat er drie uur voorbijgaan zonder enige moeite; in tegenstelling tot vele andere films van Bergman heerst er hier een aangename en warme sfeer, en is het een hele fijne zit. Mijn andere kritiekpunt is dat Fanny nauwelijks een rol speelt. De broer-zus relatie is zeer mager uitgewerkt door het feit dat zij nauwelijks ter sprake komt. Op het sterfbed van vader Oscar mag zij iets zeggen tegen Alexander, en in de confrontatie tussen Alexander en de pastoor mag zij hem in één woord ondersteunen. De relatie tussen de twee, of iets van een eigen identiteit, mist zij volledig en dat is erg spijtig.
Dat dit als Bergman’s meesterwerk wordt gezien is erg begrijpelijk, want zowel thematisch als beeldend lijkt het een compleet plaatje te zijn van Bergman's oeuvre: leven, dood, schijn, geloof(crisis), verbeeldingskracht, familie, warmte, soberheid, etc. Het is misschien makkelijk om zomaar met wat termen te gaan strooien, maar Bergman weet door een eerlijk portret van een familie tegelijkertijd persoonlijke als grootse dingen te vertellen. Door zich te beperken tot de ‘kleine wereld’ van één familie is er juist plaats voor grote thema’s. Het mocht van mij alleen een stuk langer, zodat alles wat meer haar plaats kreeg en de (groei van) personages beter eruit zou komen. De kritiekpunten zijn voor mij toch wat te groot om het ook zijn meesterwerk te noemen, al zou dat anders kunnen zijn bij de volledige versie. Dat het kerstfeest dan nog uitgebreider wordt gefilmd lijkt me juist iets positiefs, want juist door willekeurige scènes in het leven van de ooms en tantes typeren hen het beste. De joligheid, de slippertjes, de zorgen, de ruzies, de gezelligheid. Hoogtepunten waren voor mij de beginspeech van Oscar, en de eindspeech van Gustav, die het gezelschap precies in het hart wisten te treffen met hun woorden. Van alle personages ging de grootmoeder voor mij het meest leven. De ouderdom, de verschillende rollen die ze heeft moeten spelen, de herinneringen, de warmte, en tegelijkertijd ook wel dat ouderwetse. Het mooiste shot was dan misschien ook wel het einde van een scène waar ze een foto’s zit te plakken, en dan met een emotievolle blik naar de stapel foto’s kijkt. Na afloop blijft de film op een fijne manier in je geheugen zitten, en dat doet mijn kritiekpunten ook wat vervagen. Bergman levert een grootse prestatie, die misschien niet helemaal tot zijn recht komt in de verkorte versie.
Gattopardo
-
- 30 berichten
- 16 stemmen
Het alom geprezen meesterwerk van Ingmar Bergman.
Wat een film, wat een vakmanschap!
Over deze film kan je niet genoeg schrijven, deze film moet je voelen.
Het laatste nieuws
Welke films worden vanavond uitgezonden op televisie?
Sterfdag Natasha Richardson (1963): Haar tien best beoordeelde films
Avontuurlijke thriller 'The Grey' met Liam Neeson dinsdagavond te zien op televisie
Netflix-drama 'Pieces of a Woman' wordt geprezen op MovieMeter: 'Werkelijk van ongekende klasse'
Bekijk ook
Dersu Uzala
Avontuur / Drama, 1975
85 reacties
Höstsonaten
Drama, 1978
98 reacties
Paris, Texas
Drama / Roadmovie, 1984
290 reacties
La Battaglia di Algeri
Drama / Oorlog, 1966
118 reacties
The Sparks Brothers
Documentaire / Muziek, 2021
6 reacties
Persona
Drama, 1966
239 reacties
Nieuwsbrief MovieMeter
Het laatste film- en serienieuws per e-mail ontvangen?
Populaire toplijsten
- Top 250 beste films aller tijden
- Top 250 beste sciencefiction films aller tijden
- Top 250 beste thriller films aller tijden
- Top 250 beste familie films aller tijden
- Top 250 beste actie films aller tijden
- Top 100 beste films van de laatste jaren
- Top 100 beste films op Netflix
- Top 100 beste films op Disney+
- Top 100 beste films op Pathé Thuis
- Top 50 beste films uit 2020
- Top 50 beste films uit 2018
- Top 50 beste films uit 2019
- Top 25 beste films in het Nederlands
Corporate & Media
Realtimes | Publishing Network
Innovatieweg 20C
7007 CD, Doetinchem, Netherlands
+31(315)-764002
Over MovieMeter
MovieMeter is hét platform voor liefhebbers van films en series. Met tienduizenden titels, die dagelijkse worden aangevuld door onze community, vind je bij ons altijd de film, serie of documentaire die je zoekt. Of je jouw content nou graag op televisie, in de bioscoop of via een streamingsdienst bekijkt, bij MovieMeter navigeer je in enkele klikken naar hetgeen dat voldoet aan jouw wensen.
MovieMeter is echter meer dan een databank voor films en series. Je bent bij ons tevens aan het juiste adres voor het laatste filmnieuws, recensies en informatie over jouw favoriete acteur. Daarnaast vind je bij ons de meest recente toplijsten, zodat je altijd weet wat er populair is op Netflix, in de bioscoop of op televisie. Zelf je steentje bijdragen aan het unieke platform van MovieMeter? Sluit je dan vrijblijvend aan bij onze community.
Social media
Realtimes | Publishing Network
- Registreer |
- Contact ons |
- Over ons |
- Adverteren |
- MovieMeter Films Wiki |
- Series Wiki |
- Algemene voorwaarden en privacybeleid |
- Consent wijzigen |
- RSS Feeds |
- API
© 2024 MovieMeter B.V.