Barry Lyndon (1975)

Wat een ontzettend droge vertelling; simpel verhaal met duffe karakters en dat 3 uur lang. De film kwam over op mij als een grote komedie die vooral zichzelf niet serieus neemt. Ik heb alleen geen enkele keer gelachen. De mooie shots konden de film dan ook niet redden voor mij.

Jongens, jongens, met deze film krijg je niks op een dienblad aangereikt. Met andere woorden, als je passief kijkt dan zal je niet beloond worden.

Ik kan niet anders zeggen dat dat ik toch een beetje teleurgesteld ben in deze film.

Door de jaren heen ben ik Kubrick's films meer en meer gaan waarderen en is hij echt uitgegroeid tot een van mijn favoriete filmmakers ooit. Deze film moest ik echter nog van hem zien. Ondanks dat dit zeker geen slechte film is, sterker nog bovengemiddeld, vind ik dit (van alle films die ik van hem gezien heb) wel de lelijke eend in de bijt in het repertoire van Kubrick.

Ja, aan de manier van filmen en het gebruik van muziek kun je vrij snel afleiden dat dit een Kubrick film is, maar toch mist er iets. Veel van zijn andere werken (denk aan 2001, Clockwork Orange, The Shining, Full Metal jacket zeker het eerste deel) hebben een bijna hypnotiserende werking op mij wanneer je er naar kijkt. Kubrick is meester in het combineren van beeld en geluid en ondanks dat dat er in deze film ook prima uitziet, werd ik niet zo meegevoerd als in zijn andere werken.

Nogmaals, dit is zeker geen slechte film. Maar in het spectrum van het repertoire van Stanley Kubrick, vind ik dit tot nu toe wel veruit de minste.

Meeslepend verhaal dat toch heel luchtig blijft, soms zelfs wat oppervlakkig. Veel wendingen zie je ook wel aankomen, toch wordt je als kijker heerlijk meegevoerd in het verhaal. De film ziet er daarnaast prachtig uit en de regie is tot in de puntjes verzorgd. Het drama krijgt later in de film iets te veel de overhand maar het verhaal blijft boeien.

Erg indrukwekkende prent van niemand minder dan Stanley Kubrick. De prachtige setting, aangevuld met het unieke camerawerk, zijn constant in harmonie. Het opzettelijk statische acteerwerk bevalt mij ook - een heerlijke ontsnapping uit de filmwereld anno 2020.

Het verhaal is boeiend. De ontwikkeling de hoofdpersoon bevalt mij net iets minder. Daar Redmond/Barry in de 1e instantie een nobele jongeman leek te zijn, werd hij vrij abrupt een emotieloze, overspel plegende schurk. In alle eerlijkheid vond ik het eerste deel onvoldoende draagvlak bieden om deze ontwikkeling te rechtvaardigen. Of was het een klassiek gevoel “rijkdom verziekt de mens”?

Enfin, al met al een zeer vermakelijk geheel en wederom een prachtige prent van Stanley Kubrick voor in de boeken!

Onderhoudende film over Redmond Barry die een bewogen leven leidt in de achttiende eeuw. Echte talenten lijkt hij niet te hebben, behalve dat hij aardig kan vechten. ZIjn levenswandel is die van een ras opportunist met voor mij als hoogte- en dieptepunt het huwelijk met de mooie Lady Lyndon.

De muziek is in orde, aardig wat Schubert. De beelden zijn fraai geschoten en doen zoals vaker gezegd denken aan schilderijen. Het acteerwerk is ook prima te noemen.

Heerlijk vilein kostuumdrama, waarin protagonist Barry Lyndon (Ryan O’Neal) zich staande moet houden in het woelige oerwoud van rangen, standen en klassen. En bovenal die giftige mannelijkheidscultus waar vernederingen worden beslecht met duelgevechten en soldaten ingezet worden als inwisselbare pionnen in de handen van machtshebbers. Kan er een nobel mens voortkomen uit een patriarchaal systeem waar een levenslot gevormd wordt door zulke stringente maatschappelijke normen? Kubrick is als een plaagduiveltje in hoe hij de sociale klim van Barry Lyndon ironiseert middels een filmtaal waar gruwelijke tragiek scherp afsteekt tegen overweldigende schoonheid. Waar het nieuwe gewelddadig afrekent, of probeert af te rekenen, met het oude. Of het een loepzuiver Schubert-motief is op de soundtrack dat zo treffend bij de tijdsschets past, maar tegelijk een element van spot met zich meebrengt. Zo zwierig, speels en toch met een melancholische bijklank. Of het visuele kleurenspel waardoor het Europese natuurschoon nóg onschuldiger en ongenaakbaarder oogt, en de rijkdom van de hogere standen nóg meer opulent en excessief. Terwijl de geschetste neergangsgeschiedenis vol zit met valsheid, verraad, dom ongeluk en zinloos bloedvergieten.

Ik vond dit helemaal niks. De film heeft de tand des tijds totaal niet overleefd. Het ziet er allemaal erg goedkoop uit en het acteerwerk is verschrikkelijk. Nee dit is niks en 3 uur weggegooide tijd.

Ik moet altijd een beetje met mijn hoofd schudden als ik dit soort teksten lees : de giftige mannencultuur , een patriarchaal systeem , alsof het direct uit een gender studies lesuurtje komt en alsof het ook maar enigsins logisch is om zogenaamde moderne morele standpunten te projecteren op een total andere cultuur van 250 jaar geleden , wat op zich natuurlijk van stompzinnigheid getuigd en ook van een misplaatst gevoel van morele superioriteit want valsheid , verraad , en zinloos bloedvergieten is van alle tijden en gebeurd ook nu nog overal ( ook in de naam van die zogenaamde moderne normen ) .

Ok dan de film zelf : De film is erg lang maar weet desondanks tot bijna het einde te boeien , zoals hierboven al eens vermeld had ik ook wat moeite met de varandering van Barry van nobele jongeman
naar bijna een emotieloze schurk dat werd later wel weer wat afgezwakt maar toch .
de film werd naar het einde toe ook een stuk zwaarmoediger waar ik ook wel iets moeite mee had maar nietemin bleef de film een hoog niveau houden .
De muziek costuums en locaties waren verder allemaal dik in orde en gaven de film een hoge mate van
geloofwaardigheid mee .

Het was een lange zit, maar je blijft wel kijken. Het is zeker geen spektakelstuk, maar kon 'm wel waarderen. Maar als ik ga kijken naar enigszins vergelijkbaar materiaal dan vind ik Far and Away toch een stuk boeiender leuker en spannender. Het werkt ook niet meer dat we naar een behoorlijke saaie piet zitten te kijken als hoofdrolspeler. Ik had nog nooit van deze goede man gehoord. Zijn filmlijst springt er ook niet uit. Bovendien is Barry niet bepaalt de sympathiekste persoon. Zodoende heb je ook weinig binding met hem. Het is toch wel een vrij egocentrisch persoon in deze film die ook nog een voice-over heeft over de hele film. Erg? Nee niet echt. Kennelijk moesten de stiltes zo nu en dan worden aangevuld door de vertelstructuur. Toch zien we aardig wat moois gedetailleerd voorbij komen. De muziek die ik in The Favourite hoorde spreekt mij meer aan (Bach). In Barry horen we vooral muziek van Schubert. Even dacht ik na een uur wat muziek te horen van het Eurovisie songfestival .

Omdat de film ruim drie uur duurt zitten er ook wat minder saaie stukjes in. De haat van zijn stiefzoon is wel begrijpelijk. Zeker als je ziet hoe hij met zijn eigen zoontje omgaat.

De film is denk ik vooral gemaakt omdat hij eigenlijk liever een Napoleon film wilde maken. Die lag eigenlijk al klaar. Helemaal in kannen en kruiken. Helaas is die nooit gekomen en is er een verhaal gemaakt over Barry Lyndon in het zelfde tijdsbestek. Mooi, maar ik denk iets minder boeiend.

Het beeld op deze blu ray transfer is soms erg goed, maar soms ook wat minder. Vooral binnen zien we een soort verzadiging met hele lichte ruis. Buiten is hij soms erg mooi, maar het wisselt nogal. We zien verder geen stippen of andere onregelmatigheden.

Film 3.5

Beeld 3.5

Geluid 3.5

You can put down your hands now, Mr. Barry!

Een tijd geleden was ik naar de Kubrick by Kubrick documentaire aan het kijken en het zorgde ervoor dat ik me voornam om eindelijk eens het oeuvre van Stanley Kubrick volledig te krijgen + dan kon ik eindelijk eens aan de nogal spoilerige A Life in Pictures beginnen. De boxset met Killers Kiss, Paths of Glory en The Killing is onderweg en Barry Lyndon bleken ze in de plaatselijke bibliotheek te hebben. Enkel voor Paths of Glory was de boxset zijn prijs al waard en ik was blij dat ik bij Barry Lyndon op voorhand kon kijken of me dit wel genoeg ging bevallen om een aanschaf te rechtvaardigen.

Want Barry Lyndon leek op het eerste zicht het type film te zijn waar ik werkelijk niets mee heb: het kostuumdrama. Geen idee waarom juist maar ik kan er nooit mijn aandacht bij houden, het duurt ook allemaal zo godsgruwelijk lang en met uitzondering van de aankleding is er vaak weinig interessants te ontdekken. Drie zaken die bij Barry Lyndon al vrij snel worden afgevinkt, zeker wanneer er dan nog eens zo'n duffe voice-over aan te pas komt die zich gedwongen voelt om te pas en te onpas de flow te onderbreken en zelfs ronduit spoilers te vertellen. Neen, dan had ik liever toch dat Napoleon epic gezien waar Kubrick eerst mee bezig was. Hij kreeg die film echter niet rond en besloot om het reeds gedane werk niet overboord te gooien en op zoek te gaan naar nieuw bronmateriaal. Hij koos ervoor om The Luck of Barry Lyndon van William Makepeace Thackeray te verfilmen en dit is uiteindelijk het resultaat. Gefilmd in een periode waar Kubrick de ene klassieker na de andere maakte (de twee films voor en de twee films na Barry Lyndon staan bij mij allemaal op 4.5*) maar dit is een serieuze terugval.

Maar dat kan dus voor een groot stuk te wijten zijn aan het feit dat ik hier simpelweg niets mee kan. Een speelduur van 3 uur voor een gemakzuchtig plot rond een Ierse stumper die vastbesloten is om zich in te werken in de hoogste aristocratische kringen en dat met dialogen waar de saaiheid vanaf druipt. is dan alles slecht aan Barry Lyndon? Neen, dat nu ook weer niet. Ryan O'Neal slaagt erin om het titelpersonage nog boeiend te houden en de visuele stijl van Kubrick leent zich wel voor dit soort weidse landschappen en aantal indrukwekkende (dat duel tussen Barry en Lord Bullingdon!) scènes. Het is alleen jammer dat de cast verder van zo'n beroerd niveau is. Leon Vitali bijvoorbeeld is als de volwassen Lord Bullingdon gewoon abominabel te noemen en van Marisa Berenson krijg je het als Lady Lyndon nu ook niet warm of koud. Verder is het ook een komen en gaan van personages en weet Kubrick er nooit echt een goed geheel van te maken. Het is natuurlijk eigen aan films die zo'n lange tijdspanne overbruggen dat het allemaal wat fragmentarisch oogt maar toch.. Van Kubrick verwacht je toch net iets meer.

Neen, dit was het toch niet. De moeite voor zijn aankleding en Kubrick laat hier visueel een aantal erg toffe dingen zien maar dat rechtvaardigt geen speelduur van 3 uur. Het zorgt er wel voor dat de film nog flink wat punten weet te sprokkelen maar die voice-over is alleen geslaagd aan het begin (het duel met Barry's vader) en met uitzondering van O'Neal springt er niemand echt tussenuit van de cast. Ik heb toch hogere verwachtingen van Killer's Kiss en The Killing en dan moet ik tenslotte nog eens ergens Fear and Desire op de kop kunnen tikken. Naar het schijnt een rotslechte film: save the worst for last noemen ze dat dan..

Nipte 3*

Verrassend leuke film. Ik keek er enigszins tegenop deze aan te slingeren. Lange speelduur, kostuumdrama, ik lees allerlei berichten over droge en houterige vertellingen; echt warm wordt men daar niet van. Maar dat is onterecht, want dit is een enorm vermakelijke prent gebleken. Ik heb genoten van de mooie plaatjes, het hoge tempo, de muziek, de acteerprestaties. En van de efficiëntie waarmee de oude patriarchale samenleving op de hak genomen wordt. De show wordt trouwens gestolen door de voice-over, die is ontzettend geestig ('a lady who sets her heart upon a lad in uniform must prepare to change lovers pretty quickly, or her life will be but a sad one', heerlijk!). Zou dit ook eerder als komedie en avonturenfilm kwalificeren dan als oorlog. De oorlog dient slechts als kapstok voor een ondeugend verhaal over een klaploper.

Ik zou hem onder (historisch) kostuumdrama indelen, Pecore. Maar avontuur (met komische noot) vind ik ook veel meer op z'n plaats dan oorlog. Kon je bericht op de een of andere manier niet quoten. Mooie review!

Wat een ongelooflijk prachtige film. De mooiste film aller tijden. Een verrukkelijk trage, plechtige, indrukwekkende ondergangsgeschiedenis, een subliem weergegeven tijdsbeeld, perfect tot in de kleinste details, zowel wat het acteren, als de fotografie, als de muziek betreft. Alleen Kubrick kon zo'n film maken. Ik heb lang getwijfeld of ik 2001, A Space Odyssey of Barry Lyndon de mooiste film aller tijden zou vinden. Ik kies voor Barry Lyndon. Ik heb gezegd.

Prachtige locaties, weelderige belichting, prachtige decors en toch...de manier waarop het allemaal wordt gepresenteerd, kwam over als onpersoonlijke en de voice-over was een heel beperkende manier om een ​​verhaal te vertellen. Door alles vanuit een steriel perspectief te bekijken kan je niet lachen, niet meeleven of krijg je een gevoel van verwondering. Een verhaal van opkomst en ondergang over een levenloze hoofdpersonage die ook amper opvalt. Naar de zoveelste uitzoom van de camera of zorgvuldige geplaatste camera aan de buitenkant zodat je kijkt naar een William Hogarth-schilderij was het wel welletjes! Tja, artistiek of visueel verantwoord, het zal het allemaal wel...voor mij was het eerder eentonig en een vermoeiende ervaring.

Ik krijg uit je review de indruk dat je de vileine ondertoon van de voice over hebt gemist. Die was bij vlagen toch erg hilarisch. Daarnaast is Barry niet erg sympathiek, dus meeleven was ook niet de emotie waar Kubrick zijn regie zich op richtte. Kubricks werk is vrijwel altijd afstandelijk en beschouwend. Toch heb ik me wel verwonderd hoe Barry zijn verworven positie weer ten grabbel gooide.

Nee hoor! Weldegelijk gehoord, maar vond er niets vileine of grappigs aan, eerder vervelend en afstandelijk, net als dat die stem meerdere malen ook voor zijn beurt sprak en vertelde wat er ging gebeuren! Misschien dat de regisseur het een goed idee vond om net als de natuurdocumentaire van Michael Palin met een beschouwende stem over mensen in de pruikentijd te praten. Echter voor mij werkte dat niet, als de regisseur dan zo graag een verteller wil, had hij beter een echte documentaire gemaakt.

Dat was dus erg geestig, vond ik. De het sarcasme droop ervan af. Barry is natuurlijk alles behalve de held van dit verhaal.

Maar goed, als die typisch onderkoelde Britse humor niet je ding is, blijft er idd enkel een langgerekt kostuumdrama over.