Inland Empire (2006)

Een hele lap uitleg en ik begrijp wel wat je wil zeggen, maar wat mij betreft is het overbodig. Een mysterie is een onverklaarbaar feit. Als het feit toch verklaarbaar blijkt, dan was het dus geen mysterie maar een nog onverklaard feit.

Even een vraagje aan de Lynch kenners. Ik heb nog nooit een Lynch gezien. Zou er teveel aan me voorbij gaan als ik met Inland Empire begin? Dit vanwege materiaal uit zijn oudere films dat erin verwerkt zou zijn. Ik heb vrijwel al zijn films nog op mijn te zien - lijstje, maar op een of andere manier heb ik altijd wel een excuus om er niet aan te beginnen, terwijl ik om deze wel sta te popelen.

Dit is wel een hele grote stap die je neemt, ik ben zelf begonnen met Eraserhead, en daarna Mulholland Drive. Inland Empire stond eigenlijk achteraan in de lijst omdat die zo lang duurt.
Dit is zeker weten wel een hele bizondere, vage en dromerige film, vol mooie beelden en kunst werken, hij had van mij alleen niet zo lang hoeven te duren.
Maar slecht is deze zeker niet, maar kijk deze alleen niet wanneer je slaperig bent.

Het beste is om een beetje chronologisch te gaan; latere werken Mulholland Drive en Inland Empire zijn ook meteen de meest complexe en indringendste. Als je met eerdere films wat ingewerkt ben in de stijl van Lynch, vallen deze twee waarschijnlijk wat beter. Daarmee beginnen kan best eens te snel te veel van het goede zijn.

Hoezo "grote stap" of "beter chronologisch kijken"? Een goede film is een goede film.

Alleen al het verschil in waarderingen, van 0,5* tot 5,0*, laat zien dat het niet zo simpel is.

Iemand kan Inland Empire best meteen goed vinden, zonder verder iets van David Lynch te kennen. Maar het kan ook helpen om chronologisch al zijn films te zien, zodat je de ontwikkeling mee kan volgen. (Al is Eraserhead zeker niet zijn toegankelijkste film.)

Een vaste regel is er niet. Gewoon maar kijken dus. En eventueel later herbekijken.

Nu het hier zijdelings toch even over zijn andere films ook gaat, hier kan je je top 10 van Lynch films geven.

Wat ik wil zeggen is, je vindt een film goed of niet. Ik heb de films van David Lynch behoorlijk chronologisch gezien maar dat heeft niet geholpen bij het appreciëren van Inland Empire.

Meestal is dat inderdaad zo. Al kan smaak wel veranderen.

En soms moeten films wat rijpen. Inland Empire vond ik in de bioscoop tegenvallen. Later, na nog een paar keer op dvd gezien te hebben, ben ik de film toch heel wat meer gaan waarderen.

Bedankt voor jullie reacties allemaal! Kan ik zeker wat mee wat betreft m'n keus.

Toch wil ik nog even erbij zeggen dat mijn vraag nog niet is beantwoord. Namelijk of de verwijzingen/verwerkingen van zijn eerdere films in IE een (groot) nadeel is, als ik daar nog geen kennis van heb genomen. (Misschien speelt Lynch met deze film juist in op zijn liefhebbers en gaat hij er min of meer van uit dat die zijn eerder werk gezien hebben, en gebruikt hij daarom het oude materiaal.)

Niemand zal van deze laatste film van Lynch na een kijkbeurt ook maar iets werkelijk begrijpen, hoewel de emotionele achtbaan een droom/nachtmerrie-achtige ervaring op zich zal opleveren. De film is zo gefragmenteerd, zo versnipperd, en zo gelaagd, dat het onmogelijk is om zonder voorkennis er een zinvol verhaal uit te peuren.
Toch kan je best met deze film beginnen, om vervolgens na veel lees- en spitwerk uit te komen bij een enorm scala aan verwijzingen naar andere films, acteurs, regisseurs, Hollywood-verhalen, en uiteraard Lynch' eigen werk. Van Six Men Getting Sick en The Alphabet en The Grand Mother en Eraserhead en Rabbits en Hotel Room en ... enzovoorts enzovoorts .... tot aan Mulholland Dr. Alles zit in deze hyper avantgardistische multi gelaagde postmoderne neo-noir.

Mag ik je heel veel kijkgenot en denkwerk (is het de mens opzoek naar zichzelf via de filmwereld?) wensen?

PS. O ja, de films die ik in mijn zoektocht in IE tegenkwam:
Sunset Blvd met daarin een verwijzing naar Queen Kelly
Random Harvest
Nightmare Alley
My Favorite Brunette
Come Live With Me And Be My Love
Cache
En meerdere films van Mr K...ubrick uiteraard.

Vervelend toch weer. Lynch' wonderlijke cinema stijgt mijlen ver uit boven de overgewaardeerde meuk van dhr. Kubrick...

Dank je wel, Lavrot. Ik heb nu een beter beeld van wat me ongeveer te wachten staat

Dan ga ik na jullie reacties er nu maar min of meer van uit dat het niet super noodzakelijk is om er een hele voorstudie van te maken alvorens met de film te beginnen.
Uiteraard houd ik me aan de andere kant ook gewaarschuwd en hou ik rekening met het hoog- gegrepen gehalte.

Ijzingewekkende Lynch-nachtmerrie.

Tweede keer dat ik hem gezien heb nu, dacht dat die 5 sterren die ik gaf misschien iets te gul waren, maar niks bleek minder waar. Deze film is ongetwijfeld niet voor iedereen weggelegd, en kun je zien als een soort van Mulholland Drive in het kwadraat. Of Lynch slaagt erin je helemaal mee te zuigen in zijn wereld, of je wordt niet meegezogen, en je vind het waarschijnlijk een kutfilm. Bij mij was het eerste het geval. Ook al had ik hem al eens gezien, alsnog werd ik vanaf begins af aan aan het beeld gekluisterd en heb ik de film in één keer uitgekeken.

Lynch weet als geen ander een bevreemdende maar meeslepende sfeer te creëren, onder andere door middel van de geweldige, sfeervolle soundtrack van Badalamenti, die net zoals in de meeste films van Lynch erg goed werk verricht. Alleen al door de soundtrack wordt er veel sfeer en spanning gecreëerd in Inland Empire.

Inland Empire is ook één van de weinige film die ik echt als spannend en in zekere zin zelfs als eng ervaar. Het is allemaal zo ontzettend bizar en beklemmend, geweldig versterkt door de soundtrack die ik al aanhaalde. Er zitten dan ook een aantal scenes in die lang op mijn netvlies gebrand zullen staan. Dat stuk waarin Dern op dat bospadje loopt en op de camera afrent staat me bij als één van de beste jumpscares die ik zoal ken, echt eng gewoon. Ook veel van die creepy details, zoals wanneer die vrolijke Loco-Motion scene plotseling stopt, of die distorted gezichten wanneer Dern die kerel neerschiet.

Dern acteert trouwens goed vind ik, maar het is eigenlijk vooral haar uitstraling die echt een grote meerwaarde heeft in de film. Vreemd uiterlijk heeft ze vind ik. Bijna fascinerend hoe ze op sommige momenten erg mooi en elegant kan zijn en er op een ander moment uitziet als een spuuglelijke, enge heks. Ben er denk ik nog steeds niet uit of ik het nou een mooie of een lelijke vrouw vind.

Enfin, de uurtjes vlogen wederom voorbij. Zal Mulholland Drive echt weer eens moeten herzien om te concluderen welke van deze twee ik nou beter vind, maar voorlopig vervangt Inland Empire hem in mijn top 10. Die 5* blijven uiteraard staan.

Ik heb nu een beetje een haat-liefde relatie met deze film opgebouwd na 3x gezien te hebben. Maar ik snap er nog steeds niets van en het lukt me niet om Inland Empire te waarderen. Soms lijkt het wat te worden, er zitten zeker goede stukken in en ik kan een Lynch nooit heel stom vinden, maar Inland Empire is een verwarrende, grimmige, wazige droom. Dit is natuurlijk best wel een kenmerk van Lynch, maar Inland Empire staat hier voor mij te ver van de realiteit af. Of juist te dichtbij. De balans tussen droom en realiteit is altijd al vaag geweest in zijn films, maar dit slaat alles. Ik weet niet meer wat ik er van moet vinden of denken. Misschien over een hele tijd weer zien. Maar voor nu dikke doei.

Artistieke David Lynch film pur sang. Verwarrend en raadselachtig. Ook doodleuk met
inbedding van zijn Rabbits (Met o.a. Naomi Watts). Zijn Eraserhead was al een heel rare,
maar deze slaat echt alles. Deze is mij te vaag, al heeft hij soms zijn fraaie hallucinoire
momenten. Ben nooit zo'n fan geweest van Laura Dern, maar die acteert hier toch echt
wel goed.

Een typische vreemde en rare film van Lynch, een verwarrend vaag verhaal met constant een angstaanjagende nachtmerrie-achtig sfeertje. De lange speelduur vloog zo voorbij..
Laura Dern speelt weer fantastisch en de overige rollen werden ook weer goed ingevuld.

Iets minder.

10 jaar later is het vooral lastig om voorbij de brakke DV kwaliteit te kijken. Het is toch allemaal wel érg korrelig, contrastloos en gebaad in vreselijke belichting. Dat Lynch dan nog eens z'n camera in iedereen's gezicht duwt én niet beschikt over de beste editing techniek helpt ook niet echt.

Jammer want verder weer gewoon een heerlijk mysterieus werkje. Lynch haalt gelukkig nog veel sfeer uit de soundtrack en waar Mulholland eigenlijk enkel het plot doorheenhusselde gooit Lynch in Inland Empire halverwege gewoon de hele film omver. Er zit genoeg in voor de verstokte puzzelaars, maar wie gewoon een fijn mysterieus filmpje wil komt ook aan z'n trekken.

Acteerwerk vond ik verder ook matig, al weet ik niet hoe sterk Lynch's camerawerk daarvoor verantwoordelijk is. Gewoon érg jammer dat het DV gebeuren deze film wat in de weg staat. 10 jaar geleden was het nog fris en makkelijker te vergeven, ondertussen liggen mijn verwachtingen gewoon wat hoger.

4.0* en een uitgebreide review

Holy shit wat een vage zooi! Mulholland drive kon ik nog wel waarderen maar dit is mij veel te vaag. 3 uur lang een aaneenschakeling van onsamenhangende scènes en zeer vreemde dialogen waar geen touw aan vast te knopen is. En die constante overdreven close-ups irriteerden me mateloos. Apart is het allemaal wel maar als het alleen daar om moet gaan zonder dat er een verhaal is dan hoeft het voor mij niet. Nou kun je achter alles wel een diepere betekenis gaan zoeken maar daar heb ik bij deze film absoluut geen zin in, daarvoor vond ik de film te slecht. Ik heb me dan ook behoorlijk zitten vervelen tijdens deze 3 uur durende martelgang. Misschien is het wel een leuke film als je onder invloed bent van bijvoorbeeld LSD, maar het lijkt er meer op dat Lynch dat zelf was toen hij deze film maakte. Nee, not my cup of tea.

Lol

Na een uur had ik het proberen te begrijpen van het verhaal wel opgegeven en heb ik alles maar gewoon over me heen laten komen. Wat een benauwende ervaring zeg. Ik weet nog niet zo goed wat ik er nou van vind. Aan de ene kant heb ik gefascineerd zitten kijken zonder er ook maar iets van te begrijpen, maar aan de andere kant heb ik allerminst zin om me er nog een keer aan te wagen.

Waar staat 'DV' voor, Onderhond?

Digital Video

Ah, thnx

Inland Empire is Lynchiaanser dan Lynchiaans: als zelfs de twee hoofdrolspelers (Dern en Theroux) aangeven dat ze geen idee hebben waar de film over gaat, dan weet je wel hoe laat het is. Daarmee bedoel ik niet per definitie dat iedere Lynch-film een onbegrijpelijk geheel is, maar eerder dat Lynch' handelswerk wel lijkt te bestaan uit het genereren van filmische puzzels die je volledig in beslag nemen, en vaker wél dan niet vragen oproepen.

En toch is Lynch in rap tempo uitgegroeid tot één van mijn favoriete regisseurs. Blue Velvet, Lost Highway en the Straight Story vond ik goed, Mulholland Drive vond ik fantastisch en momenteel geniet ik met volle teugen van het tweede seizoen van Twin Peaks. En toen kwam Inland Empire...

Ondersteund door een angstaanjagende, bedompte geluidsband is deze film een surrealistische nachtmerrie, die verbaast, benauwt en heel, heel, veel vraagtekens oproept. Ik wílde Inland Empire niet eens begrijpen, en zal dat vrijwel zeker ook nooit doen. Maar dit werk overstijgt het niet begrijpen; ik wist namelijk te vaak niet eens wat ik überhaupt wel of niet begrijpen kón.

Het eerste uur van de film vond ik nog het sterkst, maar daarna vervallen teveel scènes in willekeur, waarbij ik zelden kon thuisbrengen wat nu de bedoeling was van wat ik voor me had. En dan gaat de lengte een rol spelen, gaat het miezerige beeld op den duur een stoorfactor worden en krijg ik ook wat moeite met het matige camerawerk. Tel daarbij op dat Laura Dern verre van mijn favoriete actrice is en mij hier ook niet overtuigt (en tsja, een uur of twee is ze hier wel in beeld), en Inland Empire verwordt tot de ongrijpbare, lastig te beoordelen film die ik vanavond zag.

De verregaande ideeën van Lynch die hierachter zitten, het meesterwerk dat misschien achter Inland Empire schuilt, ik kwam er niet bij. En genieten kon ik ook niet echt, omdat ik eerder zelf paranoia werd van de film dan dat een en ander me in vervoering bracht.

Resumerend wílde ik niet weten waar Inland Empire over moest gaan, wéét ik het ook niet, en voel ik me eerder teleurgesteld dan uitgedaagd. Misschien is deze Lynch toch te taai voor mij.

2*

Ik had zeer hoge verwachtingen van mijn herziening van Inland Empire. De vorige keer begreep ik er geen klap van, waardoor de film me nog meer ging boeien. In je hoofd wordt het dan steeds mooier en na de afgelopen weken de Lynch-filmografie chronologisch te hebben bekeken, leek dit me zijn ultieme.

En ergens is Inland Empire dat ook wel. Het is de meest ongrijpbare, de meest afstandelijke, de langste, de engste. Maar ook degene die me van al zijn films bij herziening het meest tegenviel. Wat tbouwh (die de film kennelijk tegelijk met mij keek) hierboven al aangeeft, ervoer ik ook: ik heb eigenlijk niet eens zin om het te begrijpen.

Want je hebt intrigerend-afstandelijk (zoals Lynch' mooiste films), maar het kan ook (ver) over de rand kukelen. Het grens bijna aan het arrogante, wat de meesterregisseur hier laat zien. Op het irritante af liet het me hoe verder de film vorderde hoe kouder. Zoals ergens in het derde uur die scène op straat: je weet al nauwelijks wat er gebeurt en dan word je verplicht om minutenlang te luisteren naar het gezever van twee zwervers over bussen, blonde pruiken en vaginamuren (?), om vervolgens te zien dat de hele scène een film-in-filmscène was die op zijn beurt weer op tv werd gezien, waarop de hoofdpersoon zichzelf op een scherm ziet.

Tja, het houdt een keer op. Puzzelen is leuk, niet weten of er überhaupt een puzzel of alleen maar puzzelstúkjes zijn, niet.

En ergens denk ik dat Inland Empire ook precies dáármee de draak steekt. Dat Lynch à la Rabbits (hé!) eindbattle in 8 Mile zijn eigen kritiekpunten opsomt om zo het gras voor de voeten van de toeschouwer weg te maaien zodat er geen kritiek meer overblijft, zo is Inland Empire volgens mij bewust létterlijk ongrijpbaar gemaakt. Het is net als het voorzetje Rabbits (2002) een aanklacht tegen de nepheid van de film-/entertainmentindustrie (bloed op de sterren van de Hollywood Walk of Fame). Niet alleen vóór de camera, maar álles is nep. Dus wat doet het er dan nog toe om het plot van het deel vóór de camera te volgen? Ergens het perfecte afscheid van de filmwereld voor Lynch: duimdikke middelvinger.

En hoppakee, zo creëert Lynch een niet-oplosbare puzzel waarvan de clou is dat je hem niet op moet willen lossen.

Althans, dat denk ik nu. Het antwoord zullen we waarschijnlijk nooit krijgen. Hoe dan ook ben ik voorlopig wel uitgepuzzeld.

Wat overblijft is, los van het plot, nog steeds een film waar ik moeilijk vat op kan krijgen en die mezelf steeds tegenover m'n andere ik plaatst. Laura Dern: erg leuke actrice toen ze jong en aandoenlijk was, tegenwoordig steeds meer een uitgeleefde, bij vlagen (irri)tante Sidonia. De sfeer: ergens bijzonder gaaf en creepy, die digitale, schokkerige stijl, maar wederom bij vlagen op het irritante af. Gelukkig maakt de angstaanjagende muziek veel goed.

Het eindoordeel: ik verlaag m'n destijds voorlopige 8 naar een zesje. Meer is een film die me in toenemende mate koud laat me niet waard. Tegelijkertijd blijft hij té uitdagend en ongrijpbaar om een onvoldoende voor te geven.

Precies zoals Lynch het waarschijnlijk wil hebben. Haalt die lul toch weer z'n gram.

Heb jij deze trouwens niet gezien, John Milton, of niet gewaardeerd? Ben wel benieuwd wat jij hiervan vindt, omdat je volgens mij vooral van het vatbaardere Lynch-werk houdt.

Ligt klaar, Zwolle

Al paar keer bijna opgezet, maar steeds net voor iets anders gekozen. Zal binnen een jaar gekeken worden!

Voor mij geldt zo'n beetje nét het omgekeerde . En die scene die je aanhaalt vind ik juist geweldig. Maar leuke recensie verder!

Het is ook inderdaad zeker de meest ongrijpbare Lynch, al is er wel een soort rode draad. Om een ouder bericht van dutchtuga te quoten: