
Little Children (2006)
Verenigde Staten
Drama / Romantiek
137 minuten
geregisseerd door Todd Field
met Kate Winslet, Patrick Wilson en Jennifer Connelly
Een idyllische Amerikaanse buitenwijk, waar goed verdienende burgers ogenschijnlijk gemoedelijk naast elkaar leven. Onlangs is er een veroordeelde pedofiel in de buurt teruggekeerd. Een voormalig politieagent houdt hem in de gaten en hangt flyers op om de mensen te waarschuwen. Een aantal huisvrouwen bezoekt dagelijks met hun kinderen de speelplaats of brengt anders een bezoekje aan het drukke zwembad. Hun mannen leven in hun eigen wereld. Dan gaat één van de vrouwen met één van de mannen een spontane ontmoeting aan...
TRAILER
https://www.youtube.com/watch?v=nyWnB18rxKw
Wanneer je deze, als ook andere ingevoegde media op de site wilt zien, dan moet je hier even toestemming voor geven.
Met het tonen hiervan wordt er mogelijk door een andere partij cookies geplaatst en/of wordt je ip-adres geregistreerd, zonder dat MovieMeter hier invloed op heeft. Lees ons privacybeleid voor meer informatie over hoe MovieMeter met je privacy omgaat.
Er zijn veel films die over dit soort burgerlijke buitenwijken gaan waar veel rariteiten in voor komen. Een grote façade naar de buitenwereld toe maar achter de muren in die mooie veilige huizen gebeuren er onreine immorele dingen. Als ik het niet beter weet dan huist het pure kwaad in die mooie wijken met prachtig onderhouden tuinen. Never nooit niet ga ik daar wonen.
De film zelf is sterk geschoten waar er een aantal prachtige scenes inzitten zoals bij het zwembad wat echt een sterke vondst is overigens. Leuke sierlijke camerabewegingen.
De acteurs doen het allemaal prima met Winslet als uitschieter, mag haar eerlijk gezegd niet zo heel graag maar hierin doet ze het goed.
De film zelf heeft rake observaties met hier en daar overdreven parodiërende elementen. Lekker uitvergroot zodat het grappig, eerlijk en tegelijkertijd verontrustend is.
Het einde is niet perfect maar kan er wel mee leven.
Liever had ik nog gehad dat ze afsluiten met dat Winslet en Wilson elkaar nog op straat tegenkomen met hun kind en net doen alsof er niks gebeurt is.
4

De Leffe is me verder wel duidelijk.


Wie van het genre houdt kan 'k deze zeker aanraden.
Het sfeertje wordt erg goed neergezet in het eerste half uur, een buitenwijk in Amerika waar op het eerste gezicht weinig aan de hand lijkt, maar zodra je verder kijkt, iedereen ook 'gewoon' zijn sores heeft.
De verschillende karakters en verhaallijnen worden goed uitgediept, maar nergens wordt overdreven lang bij stilgestaan, zo blijft de film steeds in beweging.
Wat mij het meeste heeft geraakt is dat in deze film de pedofiel echt een menselijk gezicht krijgt en wordt neergezet als een soort ziekte waar niemand op zit te wachten. Soms is de ziekte sterker dan de geest, en zo blijf je altijd in strijd met jezelf wat kan lijden tot een heftige uitbarsting zoals ook mooi op het einde wordt getoond. Dit wordt subliem neergezet door Jackie Earle Haley die deze rol maakt tot wat die is.
Echter ook het liefdes/ontsnappings verhaal wordt prachtig neergezet, maar dit is vooral te danken aan Kate Winslet die in dit soort rollen op haar best is. Dit heeft ze naar mijn mening geperfectioneerd in Revolutionary Road. Mede ook de reden dat ik deze film heb gekocht.
3,5 ster, omdat ik ze beter heb gezien, maar zeker een aanrader!
De meerderheid van de personages zijn goed uitgediept en hebben allen een interessante verhaallijn. Enkel Larry, de footballvriend van Brad, valt wat uit de toon. Hij wordt zonder intro het verhaal in getrokken, en is naar mijn mening overbodig.
Alle andere personages zijn wél interessant. Kathy, de vrouw van Brad, had wel wat meer aan bod mogen komen.
De film heeft gedurende zijn hele speelduur een goeie balans, mede door het gebruik van een vertellende stem tussen enkele scènes door.
Het einde is er misschien iets over, maar uiteindelijk kan ik mij wel vinden in het lot van elk personage.
Kate Winslet speelt een rol die op haar lijf geschreven is, en zet die dan ook uitstekend neer. Paul Newmanlookalike Patrick Wilson heeft het dan weer wat meer nodig van hun gezamenlijke scènes, want hun chemie mag er wel zijn.
Maar het is toch Jackie Earle Haley die het meest uitblinkt als zielige pedofiel.
Met het talent van Jennifer Connelly is daarentegen te weinig gedaan.
Little Children heeft een redelijke speelduur, maar weet constant te boeien. De emoties komen goed over, en dat is mede te danken aan de geslaagde regie van Todd Field.
Enkele scènes, ik denk aan de pedo in het zwembad zijn erg confronterend. Mooi gedaan.
Zeker de moeite.
3,5
Wel wordt er mooie fotografie toegepast.
2 sterretjes.
Wat een pracht van een drama en wat houdt Todd Field ons een spiegel voor: onze hang naar "jong zijn en er jong uitzien" is zo groot dat we vergeten dat dit bij kinderen hoort.
Een indrukwekkend, literair meervoudig karakterdrama en rustig portret van verschillende mensen met hun wensen, verlangens en angsten, maar tevens een emotionele achtbaan tussen realiteit en droomwereld. De film overtuigt met prachtige beelden, onverwachte plotwendingen, felle eerlijkheid, zorgvuldige karakterschetsen en een overtuigende cast (vooral Kate Winslet excelleert). De lange, intelligente opbouwfase werkt noch storend, noch vervelend en de kijk op de jonge Amerikaanse (middenklasse) ouders is kritisch, doch vol begrip. De regisseur toont zich een meester in het verwerken van moeilijk dramatisch materiaal en zijn vakmanschap in het regisseren van acteurs.
Misschien leuk om te weten: De volgende film van Todd Field is met Christian Bale in de hoofdrol en zal The Creed Of Violence heten. Hij komt wel pas uit in 2014. Nog even geduld dus.
Hoewel het weinig afbreuk deed aan de film, was ook ik niet echt een fan van de voice-over.
Wat mij het meeste heeft geraakt is dat in deze film de pedofiel echt een menselijk gezicht krijgt en wordt neergezet als een soort ziekte waar niemand op zit te wachten. Soms is de ziekte sterker dan de geest, en zo blijf je altijd in strijd met jezelf wat kan lijden tot een heftige uitbarsting zoals ook mooi op het einde wordt getoond. Dit wordt subliem neergezet door Jackie Earle Haley die deze rol maakt tot wat die is.
Ik ben dit niet helemaal met je eens. OK, de pedofiel wordt hier neergezet als iemand die zelf ook te lijden heeft. Maar, het personage van Ronnie is dat van een freak. Iemand die ziekelijk is in alles wat hij doet, en in alles wat hij doet faalt. In die zin is zijn personage eerder ontmenselijkt: het is een karikatuur.
Weer eens bekeken. Toch knap hoe de film het dunne koord tussen drama en komedie weet te bewandelen.
Dat komedie element heb ik er niet echt in kunnen herkennen.
Oei, wat jammer voor je.
Sorry maar wat valt er te lachen dan? Ik zie hier ook geen komedie in.
Zelfs hadden ze van mij het pedofiele verhaaltje weg mogen laten, ik snap niet goed wat dit nu met de lovestory te maken had. Nee niet mijn ding over het geheel genomen. Wel knap geacteerd.
Dames die zich beter wanen dan Winslet en haar dit ook laten merken. Toch verlangt Winslet naar contact met deze dames, want ze is eenzaam. En dan sta je pas stil bij hoe wanhopig eenzaamheid iemand kan maken. Want in feite zijn ze geen van allen Winslets vriendschap waard.
Wilson brengt kleur in het leven van Winslet en hun passie krijgt vorm en groeit.
Maar jammer genoeg zijn ze beiden niet klaar voor een drastische omschakeling zoals de titel van de film aangeeft zijn het eigenlijk kleine kinderen die opeens beseffen dat ze er een puinhoop aan het maken van zijn. De film gaat boeiende thema's aan zoals eenzaamheid, minderwaardigheid, verlangen, op zoek naar geluk... Prikkelende film van Field!
Vreemd. Films zoals Little Children en American Beauty zijn satires of donkere komedies. Ik kan er ook niet aan doen dat je dat niet doorhebt. De film blijft qua toon precies in het midden.
De film is sfeervol, maar mist qua verloop van de film wel net dat beetje extra. Het gedeelte van Earle Haley is gewoon vele malen scherper geschreven dan de uiteindelijke romance tussen Winslet en Wilson. Het einde stemde me dan ook niet tevreden, ik vond het erg flauwtjes.
3,0*
Films over hypocrisie achter de voordeuren kennen we wel (American Beauty) maar het blijft een fijn thema. Zeker als je iemand hebt die dit op een nette manier kan brengen, zoals deze Field. Ditmaal dus een pedoseksueel die weer in de buurt komt wonen, maar eerlijk is eerlijk, aan het eind dacht ik: wat had dit nu met de rest te maken? Ja, de paar verhalen en personen zijn ergens wel verbonden, en de thema's ook, maar het zijn er net te weinig om als ensemblefilm (denk aan Magnolia) door te gaan, dus nu voelt het allemaal iets te beknopt aan. Eerder een paar losse verhalen die Field nog had liggen en maar samenvoegde. We krijgen van alles wat, maar een echte samenhang lijkt soms te missen, vooral doordat het hele gedoe met de pedo - op een enkele heel sterke scène (zwembad) na- eigenlijk geen verband houdt met de relatie tussen Winslet en Wilson. Ook de rukkende echtgenoot van Winslet lijkt niet helemaal in de film thuis te horen.
Er wordt verder wel prima geacteerd. Zeker Haley als pedo is sterk en weet een bepaalde sympathie alsnog op te wekken (alleen waarom is het zo een vies mannetje van uiterlijk?) maar ook Winslet (zoveelste keer naakt) en Wilson zetten prima rollen neer met heel wat verscheidene nuances in hun emoties.
Fijn ook om te zien dat er nog cameramannen zijn die weten hoe een breed beeld goed te gebruiken en te vullen, en dan is dat brede beeld bijzonder fijn om te zien. En in dat beeld dan vaak ook heel veel informatie verstopt door een juiste positie (die schoentjes van moeder als de pedo binnenkomt, het hoofd van Connelly vervaagd als Kate Winslet het een en ander vertelt over het samenzijn bij het zwembad). Verder heeft de film af en toe mooie plaatjes, typische shots van de voorsteden in Amerika en een passende verontrustende soundtrack. Maar ook een wasmachine trouwens die zulk een lawaai produceert werkt mee aan onderhuidse spanning. En meer van dat soort fijne momentjes zitten doorheen de hele film.
Sterke film dus die gewoon nog beter had gekund. En verwijst die titel niet gewoon naar de volwassen die zich soms als kleine kinderen gedragen? 4,0*.
Inderdaad enig "desperate housewives" gehalte maar niet storend .
Voor mij een "unbearable lightness of being" film in de goeie betekenis van het woord.
De lijn tussen droom en werkelijkheid is dun maar toch moeilijk te overschrijden zoals de personages in dit verhaal ook moeten ondervinden.
Het theatrale einde kon voor mij wel in deze bijna-parabel van goed en kwaad waarin het vereenzaamde personage de enige haalbare consekwente beslissing neemt na de boodschap van zijn moeder die hij op geen andere wijze kan waarmaken...
Maar omdat het verhaal me niet echt aansprak kon de film me ook niet echt boeien.
Oké, een poging: ON - GE - LO - FE - LIJK GOED!!
Nee, komt niet eens in de buurt.
Kate Winslet acteert wel goed.
Muziekliefhebbers: doe er je voordeel mee en ga eens luisteren op bv Spotify. De film ga ik zeker bekijken............
De film verloopt wat slepend en had even een moment van dreigend afhaken, maar volharden in een bepaald tempo kan ook een betere impressie van het geheel geven.
De film had afwisselend indrukmakende maar ook soms wat amateuristisch acteerwerk.
Winslet was gedegen, maar niet op haar best.
Het einde van de film wat te makkelijk van afgemaakt en dat weer in een vlot tempo alsof we nog even naar 'eind goed al goed' moesten en dat heeft de film echt niet nodig.
Sommige mensen nemen genoegen met hun saaie leventje en anderen doen er wat aan, ook al doet dat pijn!