
Rebecca (1940)
Verenigde Staten
Mystery / Romantiek
130 minuten
geregisseerd door Alfred Hitchcock
met Laurence Olivier, Joan Fontaine en Judith Anderson
Een meisje van eenvoudige komaf trouwt met een gedistingeerde kasteelheer Maxim. Het huwelijksgeluk wordt echter gedwarsboomd door de herinnering aan Rebecca, de vorige vrouw van Maxim. Rebecca was, zo lijkt het, bij iedereen zeer geliefd. Ze kwam onder duistere omstandigheden om het leven, maar haar geest waart nog altijd rond en het meisje probeert wanhopig deze supervrouw te vervangen.
Trailer
https://www.youtube.com/watch?v=PwneccC52fY
Wanneer je deze, als ook andere ingevoegde media op de site wilt zien, dan moet je hier even toestemming voor geven.
Met het tonen hiervan wordt er mogelijk door een andere partij cookies geplaatst en/of wordt je ip-adres geregistreerd, zonder dat MovieMeter hier invloed op heeft. Lees ons privacybeleid voor meer informatie over hoe MovieMeter met je privacy omgaat.
Links
Zoek naar deze film op dvd/blu-ray op AmazonIMDb (8,1 / 124753)trailer (YouTube)boek (BoekMeter)alexspyforever, de huishoudster was subliem. Het vileine, het net niet zeggen wat ze echt bedoelde (de ondertoon dat ze wel heel veel meer voelde voor haar voormalige mevrouw dan alleen een goede huishoudster...): allemaal mooi. Was de rest ook maar zo gedaan.
Ik vind karakterontwikkeling ook erg belangrijk in film maar iedereen op de huishoudster na is zo vreselijk saai en oppervlakkig vooral de 2 leads. Mijn favoriete scène was trouwens wanneer de huishoudster haar nieuwe meesteres toespreekt bij het open venster.... dat kwam over alsof ze zei ja juffertje je zal Rebecca nooit kunnen vervangen dus spring maar gewoon en als je niet durft wil ik je wel een zetje geven. Ook had ik het gevoel dat de huishoudster stiekem verliefd was op Rebecca, een lesbische angle zoals ze zeggen. En misschien hadden ze wel een geheime verhouding, zoiets kon natuurlijk niet openlijk worden gezegd in een film in de jaren 40 enkel worden gesuggereerd. De huishoudster doet me erg denken aan de huishoudster "mammy Pleasant" uit de silent The Cat and the Canary (1927)
Iedere keer als zij in beeld kwam, de uitdrukking op haar gezicht en wat ze zei, je wordt er als kijker echt onbehaaglijk van. Maar ik hou van zulke mysterieuze/creepy karakters zeker als ze je op het verkeerde been kunnen zetten. The Lodger is ook een silent trouwens

Nog een leuke scene aan het einde, midden in de ontknoping (!); George Sanders (Jack Favell) verlaat het huis van de dokter waar hij wordt aangesproken door een agent die hem een bekeuring wil geven voor fout parkeren, maar Sanders stapt gewoon in en roept beledigd naar de agent: "It's a pity some of you fellows haven't anything better to do!"

Hitchcock maakte er geen geheim van dat hij een morbide angst had voor de politie. Toen hij als kind iets ondeugends had gedaan stuurde zijn vader hem met een briefje naar het politiebureau. De agent las het en stopte Alfred 10 minuten in een cel. "This is what happens to people who do bad things." sprak de agent hem bestraffend toe. Sindsdien heeft Hitchcock een fobie voor politie en politiebureaus, en die angst komt in veel van zijn films tot uitdrukking.
Rebecca verteld hoe de rijke landheer Maxim De Winter verliefd wordt op de eenvoudige gezelschapsdame van een oudere vrouw. Ze trouwen snel en vertrekken dan naar het grote landhuis Manderly, waar de schim van De Winter's eerdere echtgenote Rebecca in alles voelbaar is. De nieuwe mevrouw De Winter wordt erg onzeker en kan moeilijk wennen aan het leven in het landhuis...
Laurence Olivier dit maal zonder Frans accent, vond dat hij de rol van Mr. De Winter uitstekend speelde. Joan Fontaine vond ik ook erg goed spelen in haar rol, je merkt heel goed hoe ongemakkelijk de situaties voor haar zijn. Dat heeft er ook mee te maken dat Olivier heel bot tegen haar was omdat zijn vriendin de rol niet had gekregen en Hitchcock haar nog eens extra onder druk zette in de hoop dat haar acteerprestaties beter zouden worden (niet heel humaan, maar het lijkt wel te hebben gewerkt). Judith Anderson vond ik ook indrukwekkend als de mysterieuze huishoudster Mrs. Danvers. Hitchcock gaf haar als instructie niet te knipperen tijdens het filmen en hij filmde haar zo min mogelijk lopend, zodat het lijkt alsof ze overal uit het niets opduikt. De scène waar ze suggereert naar nogal extreme gevoelens richting Rebecca en ze Mrs. De Winter probeert te overtuigen zelfmoord te plegen, waren met name indrukwekkend.
De film is gebaseerd op de gelijknamige roman van Daphne du Maurier. Hitchcock heeft een aantal kleine veranderingen gemaakt om de film spannender te maken. Eerlijk gezegd lijkt het mij ook een beetje een boek voor oude vrouwen, maar door de manier waarop Hitchcock het brengt wordt het wel interessant.
Om de film een duistere sfeer te geven wilde Hitchcock hem in zwart-wit filmen (schijnbaar kon het toen al in kleur). De film is mooi opgenomen en het mooie Gotische landhuis is prachtig in beeld gebracht. Eigenlijk is het slechts een model, een heleboel maté-paintings en een paar sets, maar toch lijkt het echt levensecht. Door het schimmige schaduwspel in de zwart wit fotografie en de spookachtige intro is de film bij vlagen heerlijk sfeervol. Jammer eigenlijk dat het geen spookfilm is.
Franz Waxman maakt een vrij gedateerde soundtrack voor Rebecca, bij vlagen was het sfeervol en spannend maar grotendeels was het een blije boel. Nog lang niet zo bijzonder als Bernard Hermann's latere werken.
David O. Selznick maakt in de film wel heel duidelijk dat hij hem geproduceerd heeft "Selznick Films", "A Selznick production", "Produced by David O. Selznick". Hitchcock vond het maar niets hoe Selznick werkte, en vond dat hij zich teveel bemoeide met zijn film. Gelukkig was Selznick zo druk met Gone with the Wind dat Hitchcock veel van zijn eigen ideeën heeft weten door te drukken.
Door Hitchcock's manier van een verhaal vertellen blijft de film de hele tijd boeien, ook al was het verhaal in het begin erg traag. Het trage verhaal contrasteert met de gedateerde manier waarop de scènes elkaar vrij abrupt opvolgen. Met name het latere deel van de film was de moeite waard. Ik vond het wel wat hebben dat de hele film over Rebecca gaat, maar we haar niet te zien krijgen. Als een soort spook dat overal aanwezig is. Dit werd nog het beste gesuggereerd door de scène waar De Winter opbiecht hoe zijn vrouw om het leven is gekomen en de camera een onzichtbare Rebecca door de kamer volgt.
Rebecca was een vermakelijke film, die mischien net wat te lang opgang moest komen. Weer een mooi staaltje Suspense van de meester.
De film is gebaseerd op de gelijknamige roman van Daphne du Maurier. Hitchcock heeft een aantal kleine veranderingen gemaakt om de film spannender te maken. Eerlijk gezegd lijkt het mij ook een beetje een boek voor oude vrouwen, maar door de manier waarop Hitchcock het brengt wordt het wel interessant.
Haha waar baseer je deze mening op? Is zeer goede klassieke gotische, spannende roman, zeer hoog aangeschreven, dus zeker niet louter voor 'oude vrouwen'.
Haha waar baseer je deze mening op? Is zeer goede klassieke gotische, spannende roman, zeer hoog aangeschreven, dus zeker niet louter voor 'oude vrouwen'.
Ik lees zelf ook gotische romans hoor en ik betwijfel niet dat het goed staat aangeschreven. Ik doelde meer op "jonge vrouw wordt verliefd op rijke man"-gebeuren, wat mij doet denken aan het soort boeken dat mijn oma leest. Maar het is inderdaad een vooroordeel op basis van het feit dat Hitchcock veranderingen aan het plot gemaakt heeft.
Fantastische film weer van Hitchcock. Rebecca is een donker, gotisch, psychologisch maar ook romantisch drama waar je zelfs als kijker paranoïde van wordt. Met romantiek bedoel ik dan wel romantiek zoals alleen 'Hitch' dat kan doen. Dat grote kasteel met veel personeel klinkt leuk, maar voor Mrs. De Winter verandert het al snel in een nachtmerrie.
Fantastisch acteerwerk van Fontaine, en ook Anderson is op een angstaanjagende manier briljant als Mrs. Danvers. Laurence Olivier is wat stijfjes, maar dat hoort ook een beetje bij zijn rol. Het sterkste punt van Rebecca is de onheilspellende sfeer die als een donkere wolk boven het kasteel en de personages hangt. Hitchcock op zijn best.
Het filmverhaal is natuurlijk boeiend genoeg. De mysterieuze factor ontbreekt zeker niet. 't Is alleen dusdanig dramatisch in scène gezet, dat spanning en mysterie erdoor geïnfecteerd raken.
De motiveringen voor de handelingen van de personages verdwijnen onder een laag dramatische stof, die maakt dat hun gedrag onduidelijk en ongrijpbaar wordt. Op zich werkt dat even prima, maar niet als het daar vervolgens bij blijft en er onvoldoende verhelderende stapjes volgen.
De motieven blijven te ondergedompeld in het drama en ondervinden te weinig verduidelijking. En dat is jammer, want volgens mij ligt de kern van de suspense en de spanning in dit verhaal juist in het geleidelijk verduidelijken van de achterliggende gedragsmotieven. Die kern ondervindt hier te weinig ontwikkeling.
De personages blijven vooral keurig hangen in hun getypcaste rol en doen hun dramatische ding. Zo is de één voortdurend opvliegend of nors en is een ander voortdurend zichtbaar boosaardig. Op die manier dus. De personages genereren op die manier weinig spanning en emotie. Ze zijn bovendien niet heel interessant.
Het acteerwerk wordt alom geroemd. Ik vond het nogal theatraal. De onzekere houding en het zielige gekijk van Fontaine wekte bij mij weinig gevoel van spanning op. Ook geen andere empatische oprisping, vrees ik. Olivier is degelijk en afstandelijk. Maar ook met maniertjes.
De enige die enige ingetogenheid betracht is Judith Anderson die in haar rol als hoofd van de huishouding een paar onheilspellende impulsen in de film brengt. Haar inbreng is helaas aan de kleine kant.
De filmsetting in een sfeervol kasteelachtig landhuis is trouwens schitterend.
Het begint allemaal langzaam en het spannende gedeelte komt pas op het laatste moment .
Een nagelbijter is het niet verre van maar toch is het verhaal goed opgebouwd boeiend .
De veelgeprezen film Rebecca (1940) leek me een mooie keuze voor mijn 30e Hitchcock. Helaas viel mij deze verfilming van Daphne du Marriers beroemde boek wat tegen.
De film deed me erg denken aan Jane Eyre, het boek van Charlotte Brönte, die ook als inspiratiebron diende voor het boek Rebecca. Onlangs zag ik deze versie uit 1943 die op mij meer indruk maakte dan deze Hitchcock zonder suspense.
Het verhaal gaat dus net als Jane Eyre over een eenvoudige jonge vrouw (wederom Joan Fontaine) die verliefd wordt op een kasteelheer met een verleden. De openingsscène met bovengenoemde quote erin was prachtig. Daarna vond ik het, tot de ook indrukwekkende slotscène, vrij taai. Sporadische mooie beelden passeerden de revue, maar het verhaal ontbrak spanning.
Joan Fontaine speelde erg goed. Ook de andere acteurs verzaken niet, met één uitzondering. Laurence Olivier vond ik namelijk wat tegenvallen. Hij maakte een afwezige indruk. Dat mag dan wel de bedoeling zijn geweest, het beviel me niet. Ook ontbrak daardoor de chemie met Fontaine, al zou het een haat - liefde verhouding zijn, het zou het geheel wat interessanter maken.
Doe mij dus maar Jane Eyre.
Last night I dreamt I went to Manderley again
Helaas viel mij deze verfilming van Daphne du Marriers beroemde boek wat tegen. .
De openingsscène met bovengenoemde quote erin was prachtig. Daarna vond ik het, tot de ook indrukwekkende slotscène, vrij taai. Sporadische mooie beelden passeerden de revue, maar het verhaal ontbrak spanning.
Joan Fontaine speelde erg goed. Ook de andere acteurs verzaken niet, met één uitzondering. Laurence Olivier vond ik namelijk wat tegenvallen. Hij maakte een afwezige indruk. Dat mag dan wel de bedoeling zijn geweest, het beviel me niet. Ook ontbrak daardoor de chemie met Fontaine, al zou het een haat - liefde verhouding zijn, het zou het geheel wat interessanter maken..
Maar goed, uiteindelijk is Hitchcock’s versie toch een stuk beter.
Ruime 4*
Er is een scherpe tegenstelling tussen goed en kwaad. Het zonlicht van de openingsscènes contrasteert met de duistere omgeving van Manderlay. Joan Fontaine heeft witte kleren en een stralende glimlach; Mrs. Danvers zwarte kleren en een dreigende blik. De nieuwe echtgenote houdt van bloemen, maar in de inleidende nachtmerrie is het landgoed overwoekerd door onkruid.
Het afgelegen herenhuis heeft een gotisch karakter. Het is een miniatuur die nooit scherp in beeld komt, maar steeds omgeven door mist of rook. Schaduwen en reflecties versterken de griezelige sfeer. Hitchcock gebruikte deep focus toen Joan Fontaine de trap af kwam. Water staat symbool voor de herinnering aan een onverwerkt verleden. In het begin staart Laurence Olivier naar het water. Later is er een dissolve van de schuimende zee naar het adressenboek met de letter R, suggererend dat Rebecca nog in zee ligt. Componist Franz Waxman gebruikte een liefdesthema met violen, maar ook een griezelig thema met een Hammond Novachord, een vroege synthesizer die een beetje als een theremin klinkt.
In de ontknoping zijn er twee grote afwijkingen van het boek van Daphne du Maurier. Mrs. Danvers sterft, en Maxim heeft Rebecca niet vermoord. Dat laatste is spijtig en onlogisch, maar volgens de Hayscode mocht een moordenaar er niet ongestraft mee wegkomen. De cameo van Hitchcock zit in de laatste vier minuten - een pijnlijke vaststelling voor wie op alle figuranten in het eerste uur zat te letten. Dit is een atypische Hitchcock met een melodramatisch kantje, maar toch beklijvend dankzij de acteurs en het macabere sfeertje.