North by Northwest (1959)

Goede film weer van Hitchcock. Ik blijf rustig verder doen met zijn oeuvre te ontdekken. Dit is film nummer 7, dus er is nog een lange weg te gaan! Wat me hier opviel is dat er behoorlijk wat humor in de film zit. Het is ook prettig om kennis te maken met andere acteurs die ik nog niet eerder zag spelen. Cary Grant heeft zo wat een nonchalante flair rondom hem en hij had zo door kunnen gaan voor een James Bond. Aan bepaalde zaken zie je natuurlijk dat deze film al behoorlijk gerijpt is. 61 jaar is niet niks, maar die oude elementen storen geen moment.

Er zitten ook een aantal memorabele scènes in North By Northwest. En meer dan één. Eva Marie Saint zou zo door kunnen gaan voor een femme fatale, wat ze overigens wel een beetje is in deze film. Samen met Grant heeft zij één van de meest geloofwaardige romances op het scherm getoverd. Blijkbaar viel de fotograaf van de ladder af tijdens hun scène op de trein. Dit was zo'n film die ik al jaren en jaren kende en ik dacht eigenlijk dat het een film van Bond was, maar dit blijkt niet zo te zijn. Blij dat ik deze eindelijk heb mogen aanschouwen. Er schuilt wederom veel klasse in.

Eve-Marie Saint geeft in de toelichting van deze film (op de Blu-ray release) ook aan, dat ze deze scène diverse keren moest overdoen en die jongen dus wist dat er knalgeluiden komen zouden. Men had evengoed een andere take kunnen kiezen, waarin die jonge knaap niet zijn oren beschermde..
De makers kwamen er dus te laat achter dat ze zijn handelen over het hoofd gezien hebben.

Aardige film van Hitchcock, maar zeker niet zijn beste film. Het acteerwerk gaat, maar ik vond Cary Grant toch echt beter spelen in To Catch a Thief. Het eerste stuk is denk ik wel het beste van deze film al springt hij er nergens boven uit. De kidnapping vond ik wat knullig en ja dat autorijden hoorde zo in die tijd. Maar alles blijft te behappen. Vond de treinreis ook goed gemaakt, maar daarna mist ie een beetje glans. Vooral daar rond en in het huis was niet meer echt spectaculair. Het eindstuk is iconisch en herkende ik nog van vroeger. Toen was ie nog in zwart/wit en dan maakt het zeker nog meer indruk. Desondanks blijft het eindstuk goed ondanks de ongeloofwaardige rotspartij. Nog even nagekeken wie er nog leeft. Natuurlijk Cary Grant is er al lang niet meer. Op 82 jarige leeftijd overleden in 1986, maar hoera Eva leeft nog. 1924 en inmiddels al 96 jaar oud.

Beeld is trouwens prima op deze blu ray transfer. Wel helaas met Engelse subs. Het geluid is voldoende maar niet spectaculair.

Tot dusver de beste film die ik van Hitchcock heb gezien. Er zat tempo in, veel verhaal en ook humor. Nee deze vond ik veel beter dan een Vertigo en iets beter dan Rear Window. Op naar de volgende.

Niet te missen film vanavond voor elke filmliefhebber die deze nog niet gezien heeft. Gave cover trouwens.

Een betere Hitchcock.

Nog vrij recentelijk zag ik The Birds van Hitchcock, en die vond ik zo matig dat ik de grote regisseur af begon te schrijven. Sowieso moet ik nog dieper in zijn oeuvre graven qua films, maar het is niet dat ik sta te popelen om aan de volgende Hitchcock te beginnen. Gelukkig was deze film een meevaller.

En dat mag ook wel, want deze North by Northwest is de hoogst beoordeelde film van Hitchcock op de site. Ik vond het vooral beter dan een hoop van zijn andere films, vooral omdat Hitchcock hier zijn ouderwetse stijl een beetje los durft te laten. De komedie inslagen doen toch wel wonderen in deze film.

Ondanks dat de film heel lang duurt met wel 136 minuten op de teller weet het voor een groot deel best te boeien, iets dat ik niet heel vaak meer zag in de films van Hitchcock. Qua regie deed hij toen een hoop vernieuwende dingen qua stijl maar bleef inhoudelijk erg ouderwets, deze voelt wat mij betreft net wat moderner aan en daarmee gelijk een stuk beter.

Acteerwerk vond ik niet al te bijzonder, Grant heeft zijn momenten en zijn mindere momenten. Saint doet het ook best verdienstelijk, maar de romantiek tussen beide is wederom van laag niveau, wat ik van Hitchcock nu wel gewoon ben. De romantiek is wat mij betreft 1 van de slechtere factoren van deze film en Hitchcock zelf.

Maar buiten de romantiek weet het verhaal best te boeien en enkele iconische momenten (vliegtuig) zijn moeilijk te missen. Het mooiste moment vond ik echter het shot voor de introductie van de twee mannen die Grant ontvoeren. Naarmate we de slotfase ingaan wordt het verhaal wat serieuzer en daarmee ook direct minder boeiend. Gelukkig is dat allemaal pas in de laatste 20 minuten.

De vaart en luchtigheid van de film doet het hem vooral. Het maakt een Hitchcock-film weer verdraaglijk en dat was ik een tijd lang even kwijt toen ik een Hitchcock-film opzette. Alhoewel ik bij lange na niet elke Hitchcock-film heb gezien beviel deze me best goed. Visueel niet altijd even scherp maar uiteraard voor die tijd goed, degelijk acteerwerk en iconische momenten genoeg. Het is allemaal goed genoeg voor een voldoende.

Die eerste minuut na de generiek : Grant komt uit de lift, een liftboy groet hem, Grant zegt nog vlug ; say hi to the misses (Grant is namelijk familiair met alle werknemers) en de liftboy roept hem toe : we're not talking (Grant maakt een fronsend gebaar). De film zit vol met dit soort details. Hitchkock was nooit fan van een gelukkig huwelijk in zijn films en uiteindelijk is de romance tussen Grant en Saint een tikkeltje pervers (een beetje Notorious achterna maar dan echt wel luchtiger en actievoller). Perfect entertainment maar gebrek aan diepgang verhindert net een 4 sterren.

De eerste oudere film die ik nu zie die weet los te komen van de toch wel stoffige jaren ’40 en ’50 en echt een beetje gemaakt is in de geest van actie-blockbusters van tegenwoordig. Kan me goed voorstellen dat dit destijds wel iets was en zie ook wel waar het zijn status aan te danken heeft.

De begintitels zijn meteen al een stuk dynamischer en zijn best hip en modern gedaan zo met die reflectie in dat gebouw. Je ziet direct dat je toch wel in een nieuw tijdperk terecht gekomen bent.
Ook de auto-achtervolging redelijk aan het begin was denk ik voor die tijd vrij spectaculair, net als natuurlijk de erg goede (en bekende) scène met het vliegtuigje.

Toch moet de film het voor mij vooral hebben van dat soort actiemomenten en niet echt van het verhaal zelf. Kan aan mij liggen maar ik raakte een beetje de draad kwijt hoe het nu precies zat en vond het eerlijk gezegd niet al te boeiend wat er nu eigenlijk precies aan de hand was. Er had best wat van de speelduur afgekund ten koste van die scènes om meer te focussen op het spektakel en de toffe settings.

Kan er denk ik net geen 4* aan kwijt, daarvoor was ik toch iets te vaak nog verveeld, maar een heel ruime 3,75* toch zeker wel, vooral te danken aan bepaalde individuele scènes.

Ik heb deze Hitchcock ergens eind jaren 70 gezien, maar kon me er helemaal niks meer van herinneren. Daarom zojuist nog maar eens opnieuw gekeken omdat ik hem toch had liggen. Deze film kijkt vanaf het begin lekker weg, net zoals de meeste Hitchcock films. Het verhaal was prima en het acteren ook, en zeker voor die tijd. Ik vind het ook meer dan terecht dat deze film redelijk hoog in de top 250 staat. Het blijft een tijdloze film ondanks er toch best veel veranderd is vanaf die tijd. Maar ze zeiden niet voor niks Hitchcock master of suspense.