
The Exorcism of Emily Rose (2005)
Verenigde Staten
Drama / Horror
119 minuten / 122 minuten (unrated version)
geregisseerd door Scott Derrickson
met Laura Linney, Jennifer Carpenter en Tom Wilkinson
Advocate Erin Bruner onderzoekt de zaak van een 19-jarige studente die door de duivel bezeten was, en overleed nadat een pastoor een duivelsuitdrijving op haar uitvoerde. De advocate aanvaardt schoorvoetend pastoor Moore te verdedigen in ruil voor een partnerschap in het advocatenkantoor waar ze werkt. Naarmate het proces vordert, worden Erins cynisme en agnosticisme op de proef gesteld door het onwrikbare geloof van de priester en de angstaanjagende, onverklaarbare gebeurtenissen rond de zaak.
Trailer
https://www.youtube.com/watch?v=ciq_xpRN7HA
Wanneer je deze, als ook andere ingevoegde media op de site wilt zien, dan moet je hier even toestemming voor geven.
Met het tonen hiervan wordt er mogelijk door een andere partij cookies geplaatst en/of wordt je ip-adres geregistreerd, zonder dat MovieMeter hier invloed op heeft. Lees ons privacybeleid voor meer informatie over hoe MovieMeter met je privacy omgaat.
Links
Zoek naar deze film op dvd/blu-ray op AmazonIMDb (6,7 / 119599)trailer (YouTube)filmscore (MusicMeter)kijk op NetflixiTunes: € 9,99 / huur € 3,99koop bij Google Play voor € 10,99Pathé Thuis: vanaf € 8,99 / huur € 2,99Het werd hem zo persoonlijk dat hij geen lid meer is, vermoedelijk


Waarschijnlijk was het ook niet de bedoeling een horrorfilm te maken, maar toch bleef ik op meerdere vlakken op m'n honger zitten. Weet niet of het aan de acteerprestaties lag, maar ik voelde ook weinig betrokkenheid en medeleven met de personages.
De film is een mix van heden en flashbacks die ons laten zien, maar vooral laten nadenken of Emily nou echt bezeten was of niet. Het knappe van de film vind ik toch wel dat je als kijker er bijna 'heilig' van overtuigd bent dat Emily bezeten is. Haar gedrag, omvorming van het lichaam, het geschreeuw, dat ze demonen ziet in mensen etc., zijn toch een aantal merkwaardige vertoningen die abnormaal zijn. Vervolgens schakelen we weer over naar de rechtbank en de hoofdaanklager heeft bijna voor elk aspect wel een verklaring klaar liggen. Emily haar abnormale gedrag valt gewoon dus te verklaren. Dat is ook het uitgangspunt van de film. Je op het verkeerde been zetten en laten nadenken. Heel knap gedaan, waardoor de film zeker boeiend blijft (tot het eind).
Tussen de flashbacks door, krijgt advocate Bruner ook te maken met 'demonen'. Er gebeurt eigenlijk niet erg veel, maar eng vind ik het allemaal wel, zoals het tijdstip 03.00. Apart. Zet me weer aan het nadenken. De acteerprestaties waren redelijk goed, maar de film wordt echt gedragen door Carpenter. Erg sterk geacteerd. Zo'n figuur kom je liever niet tegen in het donker. Natuurlijk doet make-up ook een boel, maar je moet het ook maar kunnen om zo hysterisch te doen en zulke gezichtsuitdrukkingen te vertonen.
Deze 'Exorcist' film heeft mij prima vermaakt. Bij vlagen eng, sfeervol maar vooral boeiend. 3,5
Maar kom....
Een mix tussen courtroom en exorcisme zou ervoor kunnen zorgen dat het exorcisme gedeelte wat extra power zou kunnen meekrijgen. Ondertussen zijn er zoveel exorcisme films die allemaal exact hetzelfde pogen te doen dat het effect van het hele exorcisme gebeuren al een tijdje is uitgeblust, maar deze mix in deze uitvoering helpt het genre toch ook niet vooruit.
De exorcisme scenes zijn best tam, maar ook het courtroom drama is redelijk dik aangezet en weinig subtiel. Helpt ook niet dat het visueel allemaal erg droef overkomt, waardoor de film op belangrijke momenten sfeer tekort komt.
Pover acteerwerk is de finale nagel in de doodskist van dit filmpje. Het is allemaal erg TV-film achtig, daar waar een regisseur als Derrickson toch tot meer in staat is. Niet dat het mijn favoriete regisseur is, maar dit is toch één van de mindere dingen die ik hem zien doen heb.
Op zich is de mix als idee niet zo'n slecht idee, maar dan moeten de twee afzonderlinge genres wel goed uitgewerkt worden. Dat was hier absoluut niet het geval, derhalve een flauwe film (die ook nog eens veel te lang duurt).
1.5*

Voor een groot deel is dat toe te schrijven aan Jennifer Carpenter, die hier een bijna onmenselijke acteerprestatie neerzet als het door zes demonen geplaagde slachtoffer. Met name haar mimiek is ronduit eng. Maar ook de hele sfeer die Derrickson neerzet is subliem.
Minpuntjes zijn er ook. Zo was de rechtszaak opeens wel héél plotseling en simpel afgelopen, wat de geloofwaardigheid er niet beter op maakt. Maar eigenlijk doet dat er niet zoveel toe bij een film die het vooral moet hebben van sfeerschepping.
Prachtfilm van een ondergewaardeerde regisseur. De 8 blijft staan.
1 van de betere horrorfilms die ik tot nu toe heb gezien, al is dit misschien niet een volbloed horror te noemen. De combinatie rechtbankdrama (dat hier duidelijk de overhand neemt) en horror lijkt niet al te interessant, maar het werkt hier op een gekke manier wel.
Sterke rol van Linney & Carpenter. Maar ook Wilkinson en Scott maken toch wel goede indruk. Maar het zijn vooral Linney & Carpenter die deze film op de schouders nemen en hem duidelijk een niveautje hoger weten te schoppen, iets dat zo'n film als deze wel nodig heeft.
Derrickson is een interessant regisseur. Alhoewel het niet zijn horrorfilms waren die mij hadden overtuigt, weet hij altijd minstens een vermakelijke film af te leveren. Dit was veruit zijn beste horrorfilm voor mij die hij nu heeft afgeleverd.
Interessant in beeld gebracht soms, nerveuze en zweverige bewegingen werken best goed en de film is sfeervol. De rechtbank, alhoewel soms een beetje overdreven, is interessant om te volgen en de horror is spannend en intens.
Intense horror die soms aardig de rillingen weet te geven (Carpenter in die pose in de hoek van de kamer was uitermate sfeervol) maar in het algemeen erg vermakelijk is en best intens weet te zijn soms. Ik zat tenminste wel aan de buis gekluisterd, en dat is een positief iets.
Daarnaast weet de film emotioneel ook soms de goede snaar te raken. Na de film was ik best onder de indruk dat ik helemaal in de film zat. Deze sfeervolle rechtbank drama met enkele sterke horrormomenten heeft me uitermate weten te vermaken en te boeien. Deze gaat ongetwijfeld mijn favorieten in.
Voor toekomstige kijkers: van de uitdrijving laat de film niet veel zien, het draait veelal om de vraag of de pastoor schuldig is of niet.
Onze waardering: 7+.
Erg onderhouden en best vermakelijke exorcisme film in mijn ogen, de films weten vaak geen spanning op te bouwen in mijn mening maar dit keer vond ik het vrij interessant om te volgen. Toch was voor mij de rechtbankdrama een soort tegenvaller, hoewel dit het verhaal wel wist te vertellen, en het verhaal interessant was vond ik zeker in het begin vele scenes in de rechtbank erg saai. Toch wanneer we wat meer van de exorcist ‘Emily’ zien is de interesse ook meer aanwezig.
Ik zelf geloof nooit in het verhaal ‘waargebeurd’. Hoewel ik erg argwanend ben over het feit dat ik wel geloof dat er zekere entiteiten met ons samen kunnen leven waar je liever niet mee in aanmerking wilt komen (dit komt misschien ook mede door de geloofsovertuiging die ik hanteer en mijn muziek smaak vaak over die genre gaat). Afijn, het gaat nu natuurlijk niet om wat je wel en niet gelooft, de film vertelt een verhaal die ik altijd wel zie zitten. Ik vind zelf films met demonen best spannend en ook misschien nog wel een tikkeltje ‘eng’ misschien.
De film is gebaseerd op het waargebeurde verhaal van het Duitse meisje ‘Anneliese Michel’ die in e jaren zeventig overleed nadat ze bezeten leek te zijn. Men denkt dat dit een psychische aandoening geweest zou zijn, anderen denken de duivel. Ik weet niet wat het was, beiden opties zijn natuurlijk altijd mogelijk.
Toch vond ik het switchten van rechtbank naar de plek van gebeurtenis niet altijd even geslaagd en weet ook de film die niet altijd even pakkend en boeiend over te brengen. De uitkomst is eigenlijk best te raden in het begin en was eigenlijk niet echt een verassing.
Ik vond de film qua exorcisme eigenlijk erg geslaagd maar daar blijft het wel bij. Het verhaal was wel interessant alleen zoals ik al zei vond ik het rechtbankdrama niet altijd gepast bij de film. De cast deed het uitstekend en de film ziet er erg verzorgd uit.
3.5*
In 2005 ook aan begonnen toen hij net uit was, maar toen vond ik er niks aan en heb ik hem na een half uur afgezet.
Nu de beoordelingen erg hoog waren toch maar weer eens geprobeerd toen deze op netflix verscheen, en toen zat ik er na 30 minuten juist helemaal aan vast gekluisterd.
Het contrast met hoe de familie, vriend en de pastoor de situatie heeft meegemaakt/beleefd met de rechtbank "feiten" hoe het ook verklaarbaar het medisch allemaal ook mogelijk had kunnen zijn is goed in beeld gebracht.
Ik vind het wel altijd wat jammer dat hier ook na afloop geen echte beelden / foto's of b.v. nog even het gras van Emily in beeld word gebracht tijdens of net voor de aftiteling. aangezien deze film op ware feiten is gebaseerd.