The Conjuring (2013)

Voor de derde keer gekeken en voor mij een van de beste horror films ooit gemaakt.
Dikke 5.

Ik vond hem doodeng, het eerste gedeelte is waanzinning! Daar zwakt het iets af maar echt genoten! Vera Farmiga, geweldige actrice net als in Bates Motel!

In het begin van de vorige eeuw waren we allemaal bang van monsters. In de jaren 50 en 60 werden we langzamerhand steeds banger van echte menselijke criminelen. Vanaf de jaren '70 kwamen daar dan ook nog aliens bij en veranderde de menselijke moordenaar in een bovennatuurlijk wezen. Tegenwoordig is bovennatuurlijke horror weer helemaal in. Het spookhuisgenre is altijd een constante factor in de horror geweest, al is het aan The Exorcist te danken dat demonen ook 'serieus' benaderd worden in film. The Conjuring is een schoolboek-voorbeeld van een moderne demonen-film.

Een familie gaat in een oud huis wonen op Rhode Island. Al snel gebeuren er vreemde dingen in het huis. Ze schakelen de hulp in van "paranormale-deskundigen" en dan beginnen de echte problemen pas.

De film claimt te zijn gebaseerd op ware gebeurtenissen, zoals verteld door Ed en Lorraine Warren. Lorraine leeft nog en claimt nog steeds dat het allemaal echt gebeurt is. Naast deze film is ook The Amityville Horror gebaseerd op hun verklaringen. Wetenschappelijk onderzoek naar de verklaringen, foto's en het bewijsmateriaal heeft echter uitgewezen dat het allemaal nep is. Bovendien bestaat het huis nog en de huidige bewoner heeft in geen enkel archief iets gevonden over mysterieuze doden of heksen. Het is natuurlijk gewoon een soort gimmick, als mensen denken dat het echt is is het allemaal nog enger dan het al is.

Het verhaal zelf is niet heel bijzonder. Spookverschijningen bij een gezien die door experts worden onderzocht kennen we al van films als Poltergeist, Ghostbusters, The Legend of Hell House en The Haunting. Hier wordt dat ook nog eens gecombineerd met demomen-horror zoals we die kennen van The Exorcist. De uiteindelijke backstory is (zoals zo vaak) nogal mager. Typische New England/Rhode Island Heksenlegende.

The Conjuring is de tweede film die ik van James Wan zie. Van Saw heeft hij gelukkig geleerd dat je een goede film niet in een paar dagen op kan nemen en zodoende ziet deze film er al stukken beter uit. De film is best aardig opgenomen en de manier waarop spanning werd opgewekt was ook wel sterk gedaan. De jumpscares waren vaak natuurlijk een beetje goedkoop, maar door met de anticipatie van een jumpscare te spelen en de ene keer wel en de andere keer niet daar aan te voldoen, ontstond er een soort suspense.

Vermakelijk omdat het best creepy was en voor een moderne horror best degelijk gemaakt zonder een overkill aan CGI. De drama was echter een beetje misplaatst en verder is de film behoorlijk cliché.

Een vermakelijke film, maat ook niet veel meer.

De rol van Lorraine Warren vond ik naar mijn mening te dramatisch, te veel rare gezichten.
Voor de rest deed de cast het sterk, Ed Warren op zijn best. De kinderkast vond ik ook verrassend sterk.
De spanning is bij jumpscares enorm hoog opgebouwd, en meestal is het daarna wel even schrikken.

Het monster op de kast zag er niet uit en veel te nep, maar wat ik een mooi scene vond was de scene op nachttijd wanneer Lorrain opgesloten raakt.

Het einde valt tegen, maar zeker een kijkje waard!

Ook deze gepasseerd op mijn geïmproviseerd Halloweenfeestje van dit jaar. En er is eigenlijk maar 1 woord voor deze film: TOP! Huiveren van begin tot eind met klapperende deuren, demonen die hun slachtoffer over grond slepen, ijzingwekkende visuals, spooky settings, een exorcisme en tal van nevenpersonages (Annabelle). Ook het - based on a true story - geeft de nodige credibiliteit. Zonder enige twijfel de beste horrorfilm van de afgelopen jaren; vlak na deze film gaan slapen is op eigen risico (dit gezegd zijnde: dringend tijd om eens naar deel 2 te gaan zien). En voor de liefhebbers van deze film, check zeker ook eens Insidious (van zelfde regisseur)

“Want to play a game of hide and clap?”

James Wan heeft met The Conjuring een horrorfilm afgeleverd die niet heel veel nieuws doet, maar daarentegen ook niet veel nodig heeft om een ijzingwekkende sfeer te creëren. Het benadert allemaal de perfectie. Het acteerwerk van vooral Farmiga, Wilson en Taylor is ijzersterk, en de regie van Wan is uiterst effectief.

Een krakend oud huis, een exorcisme, een geest in de schaduw, dichtslaande deuren etc. Het is allemaal al eens vaker gedaan, maar in de handen van Wan voelt het toch fris en origineel aan. De cinematografie is ook schitterend, en wanneer je Farmiga op een geven moment naar het water ziet lopen en je echt een overzichtsshot krijgt van het huis en de natuur is het genieten geblazen. Door een combinatie van regie, acteerwerk, sterke schrikmomenten, mooie beelden en muziek is The Conjuring een voorbeeld voor veel horrorfilms.

Ik had deze film al een aantal keer gezien, maar op de een of andere manier kon ik hem niet meer voor de geest halen. Waarschijnlijk omdat ik dan zonder aandacht heb zitten kijken, of gewoon omdat ik te veel van dit soort films heb gezien. Ik ben er nu dus echt voor gaan zitten.

Dankzij de openingsscène zat ik deze keer meteen in de film, en kreeg ik gelijk het gevoel alsof ik naar een ouderwetse horror zat te kijken, wat een goed teken is. De eerste helft is ook gelijk het beste deel van de hele film, omdat de rare gebeurtenissen nog redelijk realistisch zijn, ligt er ook aan of je in dit soort dingen gelooft natuurlijk. De grauwe kleuren en de cinematografie zorgen voor een goede sfeer en er is zeker spanning en dreiging aanwezig. Wat deze film ook goed doet is dat je hier te maken hebt met echte personages, waardoor je met ze te doen hebt zodra het mis gaat. Vaak wordt hier niet aan gedacht bij horrorfilms, en als dat het geval is maakt het me ook niet uit wat er met de personages gebeurt.

In de derde akte wordt het echter wel een standaard haunted house/exorcisme film met wat over the top scènes, wat misschien wel vermakelijk is, maar daardoor ook gelijk minder eng is. (Voor mij tenminste.) Maar ondanks dat we het al vaker gezien hebben wordt het hier toch wel een stuk beter uitgewerkt dan in de meeste moderne spookhuis films.

*padam tsj!*

Het zoveelste cinematografische bewijs dat Amerikanen spoken niet snappen. Een spook is een psychologisch wezen. Spoken geven je geen houvast: hoe minder je in de gaten hebt waar je naar zit te kijken, hoe enger. Hoe meer je een spook definieert hoe meer het zijn kracht verliest. Spoken horen eng te zijn zonder dat ze eng kijken, met voorwerpen gooien, lichten onder deuren laten schijnen of mensen aan hun haren trekken. Al die actie eromheen is slechts een zwaktebod van een regisseur die het niet lukt om een spook echt invoelbaar te maken. Dat de film zo populair is zegt vooral iets over wat de iPhonejugend gewend is. Op zich is het mooi dat een nieuwe generatie leert griezelen maar wie uit de tijd van 'Hellhouse' 'The exorcist' en 'The Omen' komt, zal zich bij het zien van 'The conjuring' tamelijk vervelen. 'Poltergeist' vond ik eigenlijk al vervelend.
De film is aardig gecast en vormgegeven maar het verhaal en de dialogen zijn potsierlijk. De regisseur weet de spoken redelijk uit beeld te houden waarvoor kuddo's maar hij vergaloppeert zich naar het einde toe aan een potje exorcisme (gaap) dat vooral indruk maakt door een hoop gegil. Aangezien meer dan de helft van de Amerikanen nog in 'De duivel' gelooft, doen vliegende crucifixen het daar altijd goed.
Al met al vond ik The Conjuring een vermoeiende exercitie.

Verwar je nu niet geesten/spoken met demonen? Over dat laatste gaat de film. En die zijn - er even van uitgaande dat ze bestaan - wel degelijk agressief en heel aanwezig. Volgens Lorraine Warren geeft deze film accuraat weer hoe zij het heeft beleefd.

Slappe film. duurde ook een uur te lang. telkens was de deur op slot als er iets gebeurde en vond het erg matig wat er gebeurde. echt griezelig was het niet en ook nergens werd het spannend. alleen in het laatste kwartier leek het even boeiend te gaan worden toen ze de demoon gingen uitdrijven maar de afloop verliep ook weer erg slap en met een sisser af. beetje rare film en zeker geen horror,dus deze film krijgt van mij dan ook een hele lage waardering. 0,5




Dat meen je toch niet echt? 5,0 waardering geven en 3 keer kijken.. ik hoef hem in ieder geval nooit meer te zien,

Tja smaken verschillen
Op de top 250 lijst staan films als Godfather en Schindler's List heel hoog maar dat zijn weer films die ik helemaal niks aan vond.

Zoals ik nog steeds niet snap waarom The Exorcist door velen wordt beschouwd als angstaanjagend.

Tja smaken verschillen
Op de top 250 lijst staan films als Godfather en Schindler's List heel hoog maar dat zijn weer films die ik helemaal niks aan vond. [/quote]

Smaken verschillen inderdaad. film recenties op moviemeter zijn vaak te subjectief,


Ik vind bv the hills have eyes die ik wel 10 keer kan kijken 100.000 keer beter dan the conjuring,


hills have eyes en ook wrong turn is meer mijn smaak . ik houd meer van zieke en sadistiche horrors,
P2 vond ik trouwens ook goed. vooral die scene toen die vrouw aan de ketting vast aan tafel zat en hij deed of het heel normaal was en een stukje met haar wilde gaan eten.

Recensies zijn altijd subjectief. Anders waren het geen recensies.

bloedstollend spannend !!

Een zeer geslaagde film binnen het genre. Er zitten behoorlijk wat schrikmomenten in en de rillingen liepen me behoorlijk vaak over de rug. Echter zwakt dit naar het tweede gedeelte van de film wel af en weet het qua niveau niet de gehele film door te zetten.

Er waren momenten dat ik bijna schrok.

The Conjuring is opmerkelijk in die zin dat het gebaseerd is op een bestaand gezin en de paranormaal onderzoekers Ed en Lorraine Warren. Wat jammer dat er dan een vrij rechtlijnig 'haunted house'-verhaaltje overblijft dat nergens opzienbarend te noemen is.

De film is doorspekt met jumpscares die gekunsteld aanvoelen. Het harde geluid is vaak wat je doet schrikken, niet wat er in beeld verschijnt. Langzaam naar deuren toelopen, veel bange 'wat was dat geluid'-blikken, je kent het wel.
Soms reageren de personages onlogisch op de paranormale verschijnselen. Wanneer de klopgeest een aantal schilderijen met veel kabaal op de grond doet denderen schrikt de moeder zich wezenloos, maar de slapende kinderen worden er niet wakker van. Even later wordt de moeder van de keldertrap geduwd, klapt de kelderdeur hard dicht en ligt ze gewond op de grond, maar in plaats van om hulp te roepen besluit ze eerst uitvoerig rond te schijnen met een zaklamp.

Wanneer Ed Warren en zijn vrouw het huis gaan onderzoeken, komen ze er al snel achter wat er zich in/rond het huis heeft afgespeeld, waarna ze de apparatuur opzetten. Dan begint de demoon/klopgeest helemaal los te gaan, en stapelen de verschijnselen zich op: dichtslaande deuren, het trekken aan haren en het omgooien van objecten. Allemaal dingen die in films als Poltergeist al beter zijn gedaan. De mystiek en suspense rond de oorzaak ervan is dan ook al verdwenen. De duivelsuitdrijving aan het eind is nog wel vermakelijk om te zien, maar ook dat is niet meer dan afgekeken van The Exorcist.

Er zijn wat rare subplotjes die verder niets toevoegen aan de film en slecht uitgewerkt zijn: een verliefde blik tussen de dochter des huizes en een van de assistenten (waarom, als er toch niks mee gedaan wordt?), of een skeptische agent die in huis rondhangt maar niets wezenlijks doet aan het onderzoek (wat doet het personage dan in de film?) en wat gedoe rond de dochter van Ed en Lorraine (wat heeft dat te maken met het huis?). Af en toe dus een rommelige film die weinig toevoegt aan wat we al kennen binnen het genre.

Uitgekauwde ouwe slappe uitermate voorspelbare armoedige meuk van de slechtste soort. Dit kinderachtige gedoe ('n clichéreeks van schrikmomentjes) is het aankijken niet waard. Pure verspilling van celluloid. Doorspoelen maar.

Toffe herziening.

Blijft toch wel een erg goede horror dit. Wan bewijst toch wel een horror vakman te zijn met deze film. Maar dit is niet de enige enge productie die hij heeft neergezet. Deze film is inderdaad enger dan de gemiddelde film maar het ligt eraan of het genre je ligt.

Het verhaal hebben we al eerder gezien, maar het is allemaal lekker spannend uitgewerkt. Het huis is lekker eng gedaan en de scares zijn effectief. Sommige scenes zijn weer heerlijk spannend gemaakt en de cast doet het prima. Al ligt Farminga me nog steeds niet helemaal.

Het verhaal had op sommige punten wat origineler gemogen, maar het is allemaal keurig uitgevoerd. Mooi camerawerk, mooie locaties, en goed uitgevoerd. Ja, dit is een geslaagde horrorfilm. Jammer dat Wan niet terugkeert in de regie voor deel 3.

Een film die ik graag nog eens wou herzien omdat ik er me nog maar weinig van herinnerde, maar hij boet weinig aan kracht in. De 4,0* blijven dus mooi staan. Qua horror zeker wel eng, met voor naar de normen van een geestenverhaal best veel schrikmomenten. Misschien zelfs te veel. Maar over de gehele lijn is het een mooie en vermakelijke film, waar zeker wat vakmanschap aan te pas kwam.

Blijft een hele goede horror film, met een goed verhaal.