Genre: Mystery / Drama
Speelduur: 96 minuten
Oorsprong:
Verenigde Staten / Canada
Geregisseerd door: Darren Aronofsky
Met onder meer: Hugh Jackman, Rachel Weisz en Ellen Burstyn
IMDb beoordeling: 7,2 (248.343)
Gesproken taal: Engels
Releasedatum: 3 mei 2007
On Demand:
- Bekijk via Disney+
- Bekijk via iTunes
- Bekijk via MUBI
- Niet beschikbaar op Netflix
- Niet beschikbaar op Pathé Thuis
- Niet beschikbaar op Videoland
- Niet beschikbaar op Amazon Prime
- Niet beschikbaar op Google Play
- Niet beschikbaar op meJane
Plot The Fountain
"Death is the road to awe."
In drie verhaallijnen,die zich in verschillende tijden afspelen, worden tegenstrijdige visies op het levenseinde verteld. Een laborant wordt, door de ziekte van zijn vriendin, met zichzelf en zijn onderzoeksdoelen geconfronteerd. De levensbeschouwelijke crisis die de onderzoeker moet doormaken doet hem beseffen dat er meer is dan alleen wetenschappelijke feiten...
Externe links
Acteurs en actrices
Tomás / Tom Creo / Tommy
Isabel / Izzi Creo
Dr. Lillian Guzetti
Father Avila
Grand Inquisitor Silecio
Lord of Xibalba
Captain Ariel
Antonio
Betty
Manny
Reviews & comments
NarcissusBladsp.
-
- 1630 berichten
- 600 stemmen
Cinematografisch weet Aronofsky bij elke film mij te verrassen.... hij durft radicaal voor een bepaalde gevoel te gaan....binnenkort weer eens zien.....één zinnetje bleef bij mij, bij een kleine 2e 'snapview', hangen, de "Inca-priester", in feite een figuur uit haar roman, zei zoiets als:... dat de weg naar de dood respect afdwingt....
Misschien heb ik deze film onderschat......wat Beitel (22-10-07) mooi omschreef als "emotionele naaktheid" vind ik ook iets om tijdens het kijken in mijn achterhoofd te houden. Is er iets bloter dan een doorzichtige 'zeepbel'?.....moet je sentiment doorprikken als '"te plat" als je voorbijgaat aan het doel van de filmer, omdat jij als kijker een andere levensbeschouwing hebt?
Acceptatie van de vergankelijkheid is een eeuwig levend menselijk thema....
En ook deze film, net als Pi en Requiem for a Dream bevat een personage die met zijn eigen obsessie geconfronteerd wordt.....
nothingness
-
- 106 berichten
- 5895 stemmen
Gisteren voor de tweede maal bekenen.
Schitterend liefdesverhaal.
Ik heb mijn stem verhoogd van 4 naar 4,5*
NarcissusBladsp.
-
- 1630 berichten
- 600 stemmen
Aronofsky is een evenwichtskunstenaar die mij op zijn gespannen gevoelslijn heeft getrokken.....ik bleef verstild staan en zag een prachtig vergezicht van wijsheid. De 'Verlichte Staat' bereiken in een (oh.. ironie!) stervende ster. De boom is in veel culturen een symbool voor kennis en eeuwig leven. Want bomen worden veel ouder dan de mens en zijn dus wijzer. Over doorzagen gesproken:
en de boomstronk, in de luchtbel, deed me aan een stamcel denken. ...want kennis blijft zich vertakken. En een stekelig zaadbol als eerbetoon: want "de dood is de weg naar eerbied" Dit weerkerende sleurelzinnetje, is een rouwzaadje dat deze film tot een meesterlijke liefdesfilm doet uitgroeien....ondanks het bo(o)mbast op het eind: waar loten (van kennis) als kankercellen uit het lichaam groeien. Want de zucht naar onsterfelijkheid, zie de Conquistador, levert ook veel doden op.
De Wetenschap (resultaat van Westerse Verlichting) bestrijdt veelal de dood. Wijsheid, van allerlei (oude en jonge) culturen, probeert de mens met de dood te verzoenen en laat een mens waardig sterven. Ze hoeven niet strijdig te zijn.... bewust-zijn en timing....maar de praktijk is meestal, tragisch genoeg, anders. Wij zijn, als een ziel met jaarringen, 'hart'-nekkig.....
Aronofsky is een durfal en heeft een kwetsbaar meesterwerk afgeleverd. Waarbij de acteurs mij dit keer wel overtuigden. Want bij de hernieuwde kijkbeurt verdween het overdreven sentiment en bleef over het bewustzijn van hoe voorgevoelens van de dood een fontein aan beelden kan opleveren ....Je kan iets moois afgerond doorprikken en als doorzichtig plat laten spuiten.... maar soms moet je blijven voelen en kijken: kunst en kitsch vallen soms samen in een uniek cinematografisch geheel dat met perfecte muziek wordt samengeklonken.
Onderschat dus! Verhoogd naar 5*
ps: In Twin Peaks haalt de log-lady haar wijsheid ook al uit een stammetje...
Leland Palmer
-
- 23740 berichten
- 4699 stemmen
De film kon mij jammergenoeg niet boeien. Het ziet er prachtig uit en in cinematografish opzicht is deze film misschien een pareltje, maar ik vond het allemaal een beetje eenzijdig worden op een gegeven moment. Hugh Jackman zet een fantastische rol neer en ook Rachel Weisz doet het goed. Ondanks dat voelde ik niets voor de twee. De muziek is goed verzorgd en misschien is het verstandig dat ik de film nog maar eens ga zien...
NarcissusBladsp.
-
- 1630 berichten
- 600 stemmen
"Het zijn niet dingen die ons dwarszitten maar onze meningen over dingen" (vrij naar Epictetus)*
Als je iets goed vind begin je aan datgene te hechten.....vind je het slecht dan stoot je het af....maar Aronofsky dreef met zijn emotionele hefboom een wig in mijn gevoel voor smaak. Misschien kan je ook spreken van een dwarsboom......hij (en Beitel!) stak een stok in mijn rad van te snel oordelen.
Verdient deze film een vluchtige mening als: te clichématig? En wordt deze film door critici afgerekend door het beeld van de mystieke persoon in Lotus-houding? Dit laatste stootte mij bij de eerste kijkbeurt ook af. Maar toen begreep ik nog niet dat Aronofsky iets wilde vertellen over Het Verlicht Zijn en vooral ook over het ONTHECHT zijn. Want hoe maak je zichtbaar wat een mens voelt als het bewust wordt dat de dood daadwerkelijk aan de deur klopt. Als je waardig wil sterven (of... wil begeleiden) moet je al het concrete om je heen los kunnen laten en in iets geestelijks omzetten.......Aronofsky toont ons dit proces van vergeestelijking en hij doet dit op ingenieuze en dramatische wijze.
Het uitgangspunt van Aronofsky is een bijzondere situatie: een onderzoeker naar kanker heeft een geliefde met een hersentumor.
Als de film begint is zij al met afscheid nemen van het leven bezig en wil van de laatste dingen intens genieten. Hij maakt een omgekeerde beweging, i.p.v. loslaten wil hij haar leven redden en 'hechten'. Dit is een tragische situatie: hij is een ambitieuze onderzoeker en is iets op het spoor....Maar haar voorgevoelens vertellen haar dat het te laat is.....Hierdoor ontstaat een situatie die zijn emoties tot het uiterste toespitsen, terwijl zij een mystieke rust vindt. Terwijl ze elkaar liefhebben zorgt haar sterven ervoor dat hij geestelijk niet bij haar is d.w.z hij neemt geen afscheid van haar hij klemt zich vast.
Door dit gegeven heen laat Aronofsky ons het verhaal, (een symbolisch historische roman The Foutain) zien dat zij schrijft voor haar geliefde.....Door metaforen laat ze de verhouding tussen hem en haar zien: zij is de Koningin die omsingelt is en haar macht dreigt te verliezen, hij is haar Conquistador die haar een middel moet bezorgen die haar onkwetsbaar en onsterfelijk moet maken De kern van het verhaal wordt door de Maya priester verwoord: "De dood is de weg naar eerbied".....Pas na haar dood begint hij haar echt te begrijpen.
De gevoelens van rouw, die deste heftiger is als je voor het leven van je geliefde hebt gevochten en het gevoel van verlies als een echt verloren strijdt aanvoelt, ...wordt gesymbolyseerd door de kale man: een monnik die daadwerkelijk door rouw onthecht is.....maar zich hecht aan een dode (!) boomstronk....de boom des levens en kennis.
Haar verhaal is een afstand nemen van het leven....iets wat een schrijver in filosofische zin altijd doet .....het is haar emotionele en rationele testament.
De kern van haar gevoel kan misschien het beste als volgt verwoord worden:
"Wens niet dat er gebeurt wat jij zou willen, maar leer te willen dat er gebeurt wat er gebeurt" (vrij naar Epictetus)*
Het is een stoicijnse maar ook mystieke levensopvattting: met de onthechte overgave begint de overwinning....Izzi: "I'm not afraid anymore".
Izzy ziet de boom als het symbool van de wedergeboorte. Dat troostend beeld heeft ze op een reis door Zuid-Amerika in een daar levende opvatting ervaren.
En zo kan ik nog een tijdje doorgaan........deze film is te ingenieus om als cliché versleten te worden......
*met dank aan: Johan Schaberg...uit zijn inspirerende column in de NRC (22-12-2007)....de economische pagina!
Even Epictetus nagezocht in Piet Gerbrandy's overzichtswerk van het klassieke denken: "De mens is een dier dat denken kan".....
Daarin staat een prachtstuk van Epictetus uit zijn Diatribe (ca. 50-120 na Chr.) en gaat over vergankelijkheid en onthechting....hierin wordt geconstateerd dat de mens uiteindelijk in het leven niets bezit (geen dingen, vrienden, geliefden...het leven)... op één ding na:
"De manier waarop je omgaat met voorstellingen" (met fantasie en indrukken dus)
maar ook hier kan over gediscussieerd worden....
ps: Ik ben benieuwd naar de film van Ingmar Bergman "Geschreeuw en Gefluister"...dat ook over sterven gaat.
NarcissusBladsp.
-
- 1630 berichten
- 600 stemmen
Een nieuwsjaarmiddiag: voor de derde keer naar "The Fountain" gekeken en ondekte weer dingen in de film die mij eerst niet of vaag opvielen. De manier waarop hij verbindingen legt geeft menig beeld een speciale lading.
De connectie die Aronofsky maakt tussen dat wat je in de microscoop ziet en de kosmos. (Izzi's telescoop!) Ook de connectie van de vallende sneeuw:(het smelten is perfect symbool voor vergankelijkheid) met stervende of vallende sterren, dat prachtig shot door het bovenraam waar de onderzoeker naar kijkt.....waar het symbool van het licht en sneeuw wordt benadrukt. Als een voorgevoel dat hij met een strijdt bezig is die hij niet kan winnen. Izzi's blik is dus door de omstandigheden gedwongen kosmisch / filosofisch en dus wijds.... haar vriend's blik is praktisch doelgricht maar (geest) ver- of beter benauwend......
Dat wat men een "bijna dood-ervaring" noemt krijgt door deze film een bijzondere betekenis.
"You must finish it" krigt voor hem een diepere betekenis dan zijn onderzoeksterrein......uiteindelijk moet hij zijn rouw gevoelens weten te voltooien.......prachtig gesymbolseerd door Izzi's kado.
Als ze op het dak zitten, mooie intieme scéne, laat Aronofsky ook heel subtiel het verschil tussen geliefden zien: hij is een typische exacte wetenschapper en zij is een typsiche Alfa....dat minachtend trekje van hem....(vergeet niet dat Pi over een exacte wetenschapper gaat). Als hij de "The Fountain" leest ontgaat hem eerst de dieper betekenis die het verhaal voor haar heeft....Aleen de ring, die hij kwijdt is, schokt hem echt....het leek alsof zij van tevoren wist dat hij de ring kwijdt zou raken......En zij legt voor hem het verband dat hij de Conquistador is......
De onderzoeker strijdt voor het leven van zijn geliefde.....en omdat zijn privé en professionele doelen samenvallen raakt hij letterlijk onthecht van de rest van de onderzoeksgroep....hij houdt zich niet aan wetenschappelijke formaliteiten.....de onthechte Kung fu vechter aan het begin....die met een onzichtbare vijand alleen in de kosmos zijn bewegingen doet....geeft van te voren de speciale positie van de onderzoeker aan.
De mooie gedurfde associatie die Aronofsy legt met rouw, dood als wedergeboorte of als stimulans om (bewust) te leven: als de figuur in lotushouding zijn ruimtecel verlaat en zich afsplitst in een eigen cel. (Celsplitsing als begin van nieuw leven).
Onthecht dus van de boom en Izzi, gaat hij opweg naar het licht van de stervende ster.......de rouw wordt voltooid als hij zich afsplitst van zijn liefde en dat wat hij weet (de boom)....in feite is rouw een voorgevoel van doodgaan......je sterft innerlijk. Uieindelijk moet je je afsplitsen van het verleden....dan kan je een nieuw (liefdes)leven beginnen.
Toen ik uiteindelijk de extra's bekeek werden mijn gevoelens bevestigd: een bijzonder gedurfd project.....de pretenties worden voor mij meer dan waargemaakt. De manier waarop hij de kosmos creeërde spreekt boekdelen..........
Het einde is gewaagd psychedelisch maar het totaal is zo vindingrijk en mooi gemaakt, en voor mij vol van betekenis, dat ik mij niet meer aan de kitsch stoor.
NarcissusBladsp.
-
- 1630 berichten
- 600 stemmen
En als je in de 'glazen bol' kijkt dan roept dat geen associaties op? Misschien zoiets als bol.com...of zo?
Inland Rabbit
-
- 3286 berichten
- 2159 stemmen
Goed. Bij mijn vorige post zei ik dat ik een 4 zou geven.. Die stem heb ik uiteindelijk verwijderd.
Laatst, week geleden ofzo,herkeken.
Nog steeds mooie beelden, maar het deed me weinig. Goed acteerwerk maar dat is het dan voor mij. Wat ik de vorige keer nog mooi vond, vond ik nu bijna ronduit lachwekkend namenlijk. Denk dan aan [spoiler de boom en vooral ook de ochtendgymnastiek in de luchtbel]. Daarbij komt nog eens een keer dat ik al aangaf de vorige keer, dat ik het einde niet nodig vond en dat ik dat inderdaad het zwakke punt van de film vond. Nuja tochmaar een 3* nog.
NarcissusBladsp.
-
- 1630 berichten
- 600 stemmen
Is een metafoor als Yoga (sanskriet voor vereniging of éénwording) zo lachwekkend? Een kwestie van wennen....denk ik.
David Lynch lijkt mij ook een beoefenaar van dat soort gymnastiek.
Sterker nog hij stimuleert het:
http://www.selfhelpblender....
En Aronofsky gebruikt die metafoor heel functioneel......
Het begrip 'perspectief' is prachtig uitgewerkt in deze film.....
Inland Rabbit
-
- 3286 berichten
- 2159 stemmen
Snap het wel. Weet zeker dat ook Lynch wel iets met Yoga achtige dingen doet ja. Maar waarom in een bel? De plaats, Timing, sfeer waarin het gebeurde stond me gewoon niet aan. Heb voor de rest helemaal niks tegen yoga
NarcissusBladsp.
-
- 1630 berichten
- 600 stemmen
...Die simpele bel...dat doorzchtige 'bolwerk'.....dat is dus een instantie dat verdedigt moet worden....het is het meest essentiële wat een mens heeft:.... HET BEWUST-ZIJN....dus het gevoelsleven van de onderzoeker.
Ramon K
-
- 13575 berichten
- 0 stemmen
Mijn favoriete film is Dreyer's La Passion de Jeanne d'Arc.
Elke keer als Jeanne in close up te zien is dringen ogen, haar gelaatstrekken, haar tranen, maar ook haar gevoelens, gedachten en tweestrijd door tot in mijn ziel.
Wat als Dreyer nu bij iedere close up een gedachtenwolkje op beeld had gefabriceerd met daarin een afbeelding van God (zoals Dreyer die zich voorstelde) in de linker bovenhoek, en een in een weide dartelende Jeanne in de rechter onderhoek? Dan was ik waarschijnlijk in de lach geschoten. In ieder geval: de film had totaal geen emotionele impact op me gehad.
Wat mij betreft maakt Aronofsky die fout. Zijn gedachtengoed vormt geen probleem, zijn verbeelding ervan wel. Te cartoonesk en te obvious om mij ook maar een moment emotioneel of esthetisch mee te krijgen.
Inland Rabbit
-
- 3286 berichten
- 2159 stemmen
bedankt voor het ongeveer verwoorden van hetgeen ik dacht. Al ken ik jou film niet.
NarcissusBladsp.
-
- 1630 berichten
- 600 stemmen
Kom, kom... Ik ken weinig films die zo plat, drammend en doorzichtig zijn als deze nieuwe film van Aronofsky.
Ik heb ook een hele vreemde kijkervaring gehad: vol bewondering voor de prachtige visuals en effecten, erg genoten van de prachtige soundtrack (op wat bombastische momentjes na), maar tegelijkertijd enorm verbaasd over het totale gebrek aan inhoud. De film is plat, de karakters zijn leeg, de emoties opgelegd, de plot doorzichtig en de New Age rommel/metaforen werkten me letterlijk op de lachspieren. Pure camp! Alleen bedoelde Aronofsky dit serieus. Ik kan hier weinig mee.
Je bent iets genuanceerder geworden: "totale gebrek aan inhoud".....en nu: "zijn gedachtengoed(?) vormt geen probleem "...
Je had over de daadwerkelijke inhoud ook weinig genuanceerds mee te delen.....omdat Aronofsky, voor jou, door de mand gevallen was.
En je vergelijkt, om in de weide te blijven, mooie paarden met mooie koeien. En God is, God dank, geen directe issue in deze film!
Ramon K
-
- 13575 berichten
- 0 stemmen
Tsja... Ik zeg 't nu wat anders, maar in principe bedoel ik hetzelfde.
De manier waarop Aronofsky de inhoud brengt is me uiteindelijk te plat. In een opsomming ben ik dan meestal te beknopt en 'gevoel-omschrijvend' (my bad), en krijg je zinsnedes als 'gebrek aan inhoud'.... Uiteindelijk gaat voor mij die vergelijking die ik hierboven maakte wel op. Het is allemaal zo beknopt, stripachtig, uitgelegd, uitgestippeld en weinig aan de verbeelding overlatend dat het nogal een cheesy zit wordt.
Ik post dan eigenlijk hier naar aanleiding van jouw uitvoerige posts met veel uitleg over betekenis en inhoud. Aan de ene kant waardeer ik dat wel (als de film me aan sprak zou ik waarschijnlijk ook uitvoerig analyseren), maar als middel om de tegenstanders te overtuigen vind ik het minder omdat zij waarschijnlijk (net als ik) meer problemen hebben met de verbeelding en uitwerking van de ideeen.
That's all.
NarcissusBladsp.
-
- 1630 berichten
- 600 stemmen
Epictetus zei het al: we hebben uiteindelijk maar één bezit: "de manier waarop we omgaan met voorstellingen"......dat bezit Ramon wil ik je natuurlijk niet afnemen, al probeer ik wel met een paar eigenzinnige beelden jouw fantasie te prikkelen....
De vergelijking met 'stomme films' begrijp ik wel....die oude films moesten op een bepaalde manier gevoelens en ideeën zichtbaar maken zonder gesproken woord. Aronofsky probeert met beeldende metaforen ook gevoelens en ideeën d.w.z 'iemands' innerlijk leven over te brengen. En daarbij probeert Aronofsky, met onderzoeker als voorbeeld, iets algemeens over de mens te zeggen. Realisme is niet Aronofsky's hoofddoel. Het verhaal is meer magisch realistisch: het doet me denken aan sommige verhalen van Harrie Mulisch....
Het 'spelen' met perspectief en licht is opvallend in deze film...de telescoop en microscoop geven dit ook aan, maar ook de lange gangen, doorgangen met open raam, de weg naar de tempel, de auto op weg naar het lab, te paard naar de Inquisitieur, het shot van het schilderij als de onderzoeker voor het eerst zijn (en haar) huis betreedt is dan ook typerend..etc. Het benadrukt een 'tunneleffect' van wat men een 'bijna doodervaring' noemt....op weg naar het licht.
Izzi verdwijnt en valt dan ook in het licht. Het paleis met lichtjes geeft dit ook aan...Koningin: "laat me het ochtendlicht zien". En natuurlijk de stralende tunnel van de stervende ster ....en de wetenschapper zit al in een emotionele tunnel....en het verhaal van Izzi blijkt 'voorspellende elementen' te bezitten.... de weg naar eerbied.
Je kan de hele fim dan ook als een (emotionele) fuik ervaren.....voor mij is dat niet storend....ik zwem wel tussen de mazen door en bewonder 'de opzet'...
En shot's waarbij de microwereld en hemelse macrowereld op elkaar gaan lijken.....die eenheid wordt kernachtig in een cel, bel of bol aangegeven: in het bewustzijn van de onderzoeker (naar cellen!) loopt alles in elkaar over.
Die volheid ervaart Izzi als eenheid.....in haar verhaal probeert ze dat al aan te geven.
Voor mij is de 'celdeling' één van de hoogtpunten van de film....het roept veel associaties bij me op...het is een prachtig beeld om bewuszijnsprocessen op eenvoudige wijze weer te geven: technisch gezegd: tanscendentie, dissociatie...uitrreding, of jezelf los kunnen laten...jezelf opofferen, ....onthechten dus. En het is zo'n rake metafoor omdat de kankeronderzoeker in zijn lab celdeling juist probeert af te remmen......
Maar het is natuurlijk ook een metafoor, (en jawel New Age Ego's of wat er nog van over is, zijn er blij mee) , voor. .......geestelijke groei! Vandaar dat het zaadje zo stekelig is.
Ik sluit over-interpretatie trouwens niet uit....
Montorsi
-
- 9620 berichten
- 2272 stemmen
ik heb hem nu op dvd op de kop getikt, en ga The Fountain vanavond voor de derde maal kijken. Heb nu alweer zin in dit fenomenaal stukje cinema. Ik voel een verhoging al aankomen..
Montorsi
-
- 9620 berichten
- 2272 stemmen
Inderdaad, daar is de verhoging. Blijft maar beter worden. Wat een onwaarschijnlijk grandioze film. The Fountain heeft echt alles. Geweldige symboliek, het gebruik van bepaalde teken, de vloeiende verhaallijnen die niet alleen elkaar perfect aanvullen, maar ook nog eens afzonderlijk hun eigen verhaal vertellen. Cinematografisch ook nog eens van een uitzonderlijke schoonheid, met de laatste 20 minuten als absoluut hoogtepunt. De schoonheid van 'het derde tijdperk' springt er qua beeldende effecten het meest bovenuit, maar nu ik de film vaker heb gezien valt met name 'het eerste tijdperk' op. De slotscenes hierin bij de boom des levens zijn fascinerend mooi. De landschappen en de boom zelf, het is allemaal even schitterend. Het 'tweede tijdperk' is beelden misschien de minst opvallende, qua verhaal is deze de basis, en daarom ook het meest intressant. De dramatiek is ontroerend en meeslepend.
Een waardig meesterwerk, misschien wel beter dan Requiem for a Dream, maar daarvoor moet ik ze allebei misschien nog wat vaker zien.
van 4.5 naar 5*
Pastichio Rocker
-
- 6344 berichten
- 0 stemmen
Hugh Jackman acteert erg sterk in deze film (ik denk zelfs dat dit een van zijn beste rollen is), en de muziek van Clint Mansell, Kronos Quartet en Mogwai is werkelijk fantastisch en past perfect bij de beelden.
Montorsi
-
- 9620 berichten
- 2272 stemmen
Hugh Jackman acteert erg sterk in deze film (ik denk zelfs dat dit een van zijn beste rollen is), en de muziek van Clint Mansell, Kronos Quartet en Mogwai is werkelijk fantastisch en past perfect bij de beelden.
dat vergat ik nog even in mijn betoog zelfs.. de perfecte en schitterende muziek
kwek_von_scaf
-
- 13 berichten
- 529 stemmen
PI en Requiem for a dream hebben voor mij bewezen dat onze vriend "Darren Aronofsky" een revelatie is op film gebied. Ik denk dat we nog veel van deze mens te verwachten hebben, en dat hij later misschien wel in 1 adem kan genoemd worden met regiseurs als Kubrick.
Dit is natuurlijk als hij verder gaat zoals hij nu bezig is, en blijft goeie prenten produceren. (3 films is duidelijk nog niet genoeg voor volledig legendarisch te worden genoemd... zeker niet in deze tijden).
Daarom heb ik mij dan ook met volle overgave gestort op dit laatste pareltje van zijn hand.
Houwel de film de hele tijd boeiend blijft, de beelden pakkend en rakend zijn vind ik de prent niet volledig geslaagd. Vooral omdat het geen "vernieuwende" film is, maar eerder een kruisbestuiving van sommige andere films.
De opmerkingen:
1. Het visuele aspect van deze film is heel goed, maar niet zo geweldig dat het echt "overdonderend" wordt. Er wordt lustig gespeeld met computer animaties (wat op zich niet slecht hoeft te zijn), maar overdrijven met goede zaken kan de film snel in een spiraal van futloosheid brengen.
Soms was het wel wat teveel, het bleef duren, en houwel het allemaal mooi is vond ik het er toch net iets over.
2. Het script was goed, maar niet "steengoed". Het was eerder een rip off van een betere TV-Film (waargebeurd verhaal drama) en Big Fish.
Ik vond Big Fish zelfs net iets beter dan deze film. Spelen met metaforen, sprookjes,... it's been done en Tim Burton bakte er gewoon meer van. Sommige scenees, zoals de scene "in bad" of op het sterfbed zijn gewoon letterlijk uit "big fish" zen script gerukt. Sommige lijnen kon je mijlen ver zien aankomen.
Het "ik moet mijn geliefde redden van een dodelijk iets" is nu ook niet echt "origineel", denk maar aan films zoals bvb "Lorenzos Oil".
Soms heb ik ook de indruk dat er wat teveel met emotionaliteit wordt gespeeld, een constante melacholische sfeer zonder afwisseling. Precies of men het "iets wat slechtere script" op deze manier wil vermaskeren. Als ook dit niet werk gaf men maar weer een paar minuten sterke animatie. Het emotionele aspect kwam bij mij daarom wat "oneerlijk" over.
Ik miste ook een komische noot.
Nu hoor ik sommigen al denken: "Moet dan elke film een komisch stuk hebben, dat meisje ligt op sterven in godsnaam?".
Wel ... ja eigenlijk wel. Het is gewoon een feit dat je door een klein komisch aspect bij momenten toe te voegen je veel meer gevoelens los kweekt bij je publiek dan als je steeds melacholisch blijft. Als je 2 uur in dezelfde sfeer wordt ondergedompeld wordt je het gewoon, en eigenlijk ben je op het einde film dan wat uitgeblust. Big Fish slaagde hier beter in door af en toe wat grappig te vertellen, en toch een triest einde te kweken. De emoties waren beter gemixt en daarom eerlijker voor het publiek.
3. Het acteerwerk, zoals velen al gezegd hebben, was geweldig. Dat is ook gewoon zo, ik kan daar niks op inbrengen.
Aronofski is zeker regiseur die in de gaten moet gehouden worden in de toekomst. Hij heeft net als Kubrick de intentie om "genre"-films te maken, en het genre te perfectioneren naar zijn eigen visie. Dit lukt hem ook aardig, maar als je over gaat perfectioneren is het soms niet meer zo aangenaam als kijker.
Ik had dit gevoel al eerder met "requiem" for a dream". De storyline van "Requiem for a Dream" vond ik ook al niet bijster "origineel" omdat het mij hard liet denken aan een "geflipte versie" van "panic in needle parc" met Al Pascino.
Natuurlijk is het psychodelische, bizare effect bij de laatst genoemde film niet aanwezig, maar het verhaal wel (behalve dat Als' moeder niet aan de amfetaminen zit).
Ik vind zen eerste werk PI nog steeds zijn beste werk, en al de rest kan ook gewoon "zeer goed" genoemd worden.
Maar het echte "waw" gevoel had ik bij deze prent niet! Het is aangenaam, geweldig, zeker bedoeld voor een iets groter publiek, en best fijn om met je vriendin eens te kijken op een koude zaterdag avond. Daar stopt het dan ook.
Een 4 , goed, geweldig, sterk, maar niet "het betere werk".
DevendraBan
-
- 81 berichten
- 0 stemmen
1. Het visuele aspect van deze film is heel goed, maar niet zo geweldig dat het echt "overdonderend" wordt. Er wordt lustig gespeeld met computer animaties (wat op zich niet slecht hoeft te zijn), maar overdrijven met goede zaken kan de film snel in een spiraal van futloosheid brengen.
Soms was het wel wat teveel, het bleef duren, en houwel het allemaal mooi is vond ik het er toch net iets over.
Met computer is zo weinig mogelijk gewerkt. Wat je te zien krijgt is voor het leeuwendeel tot stand gebracht door macrofotografie, een vrij recente aanpak.
Het is gewoon een feit dat je door een klein komisch aspect bij momenten toe te voegen je veel meer gevoelens los kweekt bij je publiek dan als je steeds melacholisch blijft.
Sorry maar hiermee kan ik het helemaal niet eens zijn. Een argument dat nergens op slaat en een stijlbreuk zou impliceren in dit pareltje. Een komisch aspect is helemaal niet nodig.
...en het genre te perfectioneren naar zijn eigen visie. Dit lukt hem ook aardig, maar als je over gaat perfectioneren is het soms niet meer zo aangenaam als kijker.
Ook hierin moet ik je ongelijk geven. Wat zou een regisseur zijn als hij zijn eigen beeld, gedachten, niet in een perfecte weergave op het witte doek wil/kan brengen?
Ik hou wel van 'gladde' films die stilistisch perfectie (proberen te) benaderen.
kwek_von_scaf
-
- 13 berichten
- 529 stemmen
Met computer is zo weinig mogelijk gewerkt. Wat je te zien krijgt is voor het leeuwendeel tot stand gebracht door macrofotografie, een vrij recente aanpak.
Mijn excuses voor het fout benamen van een techniek die uiteindelijk hetzelfde resultaat heeft als wat je met een pc kunt doen. Veel animatie, knappe beelden, maar teveel is gewoon teveel.
Sorry maar hiermee kan ik het helemaal niet eens zijn. Een argument dat nergens op slaat en een stijlbreuk zou impliceren in dit pareltje. Een komisch aspect is helemaal niet nodig..
Een grapje voor een traan af te wisselen is nooit slecht, het moet geen komedie worden. Hij probeert het ook even, op het dak, waar het koppel een toch "fijne" belevenis heeft. Waarop de bad scene in mijn ogen des te ontroerender wordt. Er is niks mis met het publiek iets anders te laten voelen dan constante smart.
En wat betreft "nergens op slaan", er zijn genoeg goede dramas die bewijzen hebben dat het duidelijk wel mogelijk. Het is natuurlijk mijn perceptie, als je er anders over denkt is het volledig u zaak. Maar het is niet dat ik hier een argument aanhaal dat volledig uit de lucht is gegrepen...
Ook hierin moet ik je ongelijk geven. Wat zou een regisseur zijn als hij zijn eigen beeld, gedachten, niet in een perfecte weergave op het witte doek wil/kan brengen?
Ik hou wel van 'gladde' films die stilistisch perfectie (proberen te) benaderen.
De "perfecte" weergave, of de persoonlijke "utopie" is niet altijd de juiste mengeling voor een goede voorstelling. Neem bvb "Barry Lyndon", een geweldig gecostumeerde film.
Schitterende achtergronden, goed acteerwerk, sterke scripts, knappe costuums en alles perfect volgens de wetten van dat genre van film... Toch kon deze film mij niet meer boeien dan de "betere middeklasse", omdat het net "te" zuiver was.
Als je dingen gaat maken die "te puur" zijn, komen ze in een groot publiek soms over als gemaakt, niet eerlijk, waardoor het moeilijk is van echt mee te leven met het verhaal. Of dat gevoel heb ik toch, en ik ken best wel mensen die er in meer of mindere maten ook zo overdenken.
Nu ik heb deze film niet aangevallen met de botte bijl, en wil er ook niet het hoofd vanaf slaan. Deze prent zal door mij aangeraden worden aan de mensen die het mij vragen, maar dat ik ga zeggen dat het een "must see classic" is vind ik er over gaan.
Blokland
-
- 545 berichten
- 1472 stemmen
We hebben een S, we hebben een H. we hebben een I, we hebben een T! Excuses aan iedereen hier die deze film een meesterwerk vindt en diep geraakt is door deze film, maar ik voel alleen maar intense woede na het zien van dit idiote prulwerk. Zelden heb ik zo'n intens negatieve reactie op een film gehad als deze. Ik vind Aronofsky een pretentieuze, overschatte en boven alles VOLSTREKT humorloze zakkenwasser. Had hij maar een beetje zelfspot gehad, dan was deze film tenminste nog zo belachelijk geweest dat je er (onbedoeld) een beetje om zou kunnen lachen. Ik HAAT HAAT HAAT HAAT HAAT HAAT HAAT HAAT HAAT deze film. En nee, een film zien die een extreem negatieve reactie oproept is niet beter dan een film te zien die je volstrekt koud laat. Dit is toch wel een stukje erger!
Dus samenvattend: ik vond de film nogal tegenvallen
Pastichio Rocker
-
- 6344 berichten
- 0 stemmen
We hebben een S, we hebben een H. we hebben een I, we hebben een T! Excuses aan iedereen hier die deze film een meesterwerk vindt en diep geraakt is door deze film, maar ik voel alleen maar intense woede na het zien van dit idiote prulwerk. Zelden heb ik zo'n intens negatieve reactie op een film gehad als deze. Ik vind Aronofsky een pretentieuze, overschatte en boven alles VOLSTREKT humorloze zakkenwasser. Had hij maar een beetje zelfspot gehad, dan was deze film tenminste nog zo belachelijk geweest dat je er (onbedoeld) een beetje om zou kunnen lachen. Ik HAAT HAAT HAAT HAAT HAAT HAAT HAAT HAAT HAAT deze film. En nee, een film zien die een extreem negatieve reactie oproept is niet beter dan een film te zien die je volstrekt koud laat. Dit is toch wel een stukje erger!
Dus samenvattend: ik vond de film nogal tegenvallen
Leuk stukje, maar qua inhoud over wat je nou precies zo tegenstaat aan de film worden we ook niet veel wijzer.
Montorsi
-
- 9620 berichten
- 2272 stemmen
We hebben een S, we hebben een H. we hebben een I, we hebben een T! Excuses aan iedereen hier die deze film een meesterwerk vindt en diep geraakt is door deze film, maar ik voel alleen maar intense woede na het zien van dit idiote prulwerk. Zelden heb ik zo'n intens negatieve reactie op een film gehad als deze. Ik vind Aronofsky een pretentieuze, overschatte en boven alles VOLSTREKT humorloze zakkenwasser. Had hij maar een beetje zelfspot gehad, dan was deze film tenminste nog zo belachelijk geweest dat je er (onbedoeld) een beetje om zou kunnen lachen. Ik HAAT HAAT HAAT HAAT HAAT HAAT HAAT HAAT HAAT deze film. En nee, een film zien die een extreem negatieve reactie oproept is niet beter dan een film te zien die je volstrekt koud laat. Dit is toch wel een stukje erger!
Dus samenvattend: ik vond de film nogal tegenvallen
humorloos?
BlueVelvet
-
- 1316 berichten
- 785 stemmen
Ik vraag me af hoe het maken van een slechte film ervoor zorgt dat iemand een zakkenwasser is. Bovendien vind ik humor nou niet echt nodig in iedere film.
Bekijk ook
Requiem for a Dream
Drama, 2000
3.065 reacties
Przesluchanie
Drama, 1989
13 reacties
El Laberinto del Fauno
Fantasy / Drama, 2006
1.332 reacties
Lilja 4-ever
Drama, 2002
963 reacties
Incendies
Drama / Mystery, 2010
363 reacties
Earthlings
Documentaire, 2005
100 reacties
Gerelateerde tags
brain tumoroperationkoninginliefde voor iemands levenfountainsurgeontreesterven en doodtransience immortalitymaya civilizationreligieaapmultiple storylinesconquestflagellation
Nieuwsbrief MovieMeter
Het laatste film- en serienieuws per e-mail ontvangen?
Populaire toplijsten
- Top 250 beste films aller tijden
- Top 250 beste sciencefiction films aller tijden
- Top 250 beste thriller films aller tijden
- Top 250 beste familie films aller tijden
- Top 250 beste actie films aller tijden
- Top 100 beste films van de laatste jaren
- Top 100 beste films op Netflix
- Top 100 beste films op Disney+
- Top 100 beste films op Pathé Thuis
- Top 50 beste films uit 2020
- Top 50 beste films uit 2018
- Top 50 beste films uit 2019
- Top 25 beste films in het Nederlands
Corporate & Media
Realtimes | Publishing Network
Innovatieweg 20C
7007 CD, Doetinchem, Netherlands
+31(315)-764002
Over MovieMeter
MovieMeter is hét platform voor liefhebbers van films en series. Met tienduizenden titels, die dagelijkse worden aangevuld door onze community, vind je bij ons altijd de film, serie of documentaire die je zoekt. Of je jouw content nou graag op televisie, in de bioscoop of via een streamingsdienst bekijkt, bij MovieMeter navigeer je in enkele klikken naar hetgeen dat voldoet aan jouw wensen.
MovieMeter is echter meer dan een databank voor films en series. Je bent bij ons tevens aan het juiste adres voor het laatste filmnieuws, recensies en informatie over jouw favoriete acteur. Daarnaast vind je bij ons de meest recente toplijsten, zodat je altijd weet wat er populair is op Netflix, in de bioscoop of op televisie. Zelf je steentje bijdragen aan het unieke platform van MovieMeter? Sluit je dan vrijblijvend aan bij onze community.
Social media
Realtimes | Publishing Network
- Registreer |
- Contact ons |
- Over ons |
- Adverteren |
- MovieMeter Films Wiki |
- Series Wiki |
- Algemene voorwaarden en privacybeleid |
- Consent wijzigen |
- RSS Feeds |
- API
© 2024 MovieMeter B.V.