Memoirs of a Geisha (2005)

helemaal met je eens..De spreektaal is een deceptie en verpest de film. Net als een film over WO 2 dat Duitsers Engels spreken.......En weet je hoe dat komt??/ Omdat de gemiddelde Amerikaan niet van ondertitels houdt!!! De makers zwichten voor de smaak van het publiek!!

Opnieuw bekeken en opnieuw van deze prachtige film genoten.

Puike vertolkingen van de ganse cast, met het kleine meisje voorop.

Zo Amerikaans als deze Japanse vertolking aanvoelt is het toch genieten van schitterende plaatjes die kunstzinnig aanvoelen voor het zintuigelijke vermogen van de mens. Sommige keuzes zijn te gemakkelijk en haast jammer maar over het algemeen is het toch een vrij nette film die voor het grotere publiek op deze manier vrij toegankelijk blijkt te zijn.

Deze film maakt heel veel in je los. Het gevoel dat in de film word beschreven is erg ontroerend. Ik kan begrijpen dat als je het boek hebt gelezen de beleving anders is. Maar als film erg mooi gemaakt.

Sfeervolle film, geen spijt dat ik deze eens bekeken heb. Mooie settings en het verhaal geeft een uitgebreide inkijk in de opleiding en het leven van de Geisha's.

Dat er Chinese actrices in de film spelen ipv. Japanse vind ik niet erg, het acteerwerk is over het algemeen hartstikke prima. Wat mij wél enigszins stoorde is de keuze voor de Engelse taal. Hoe kun je een film die volledig in Japan afspeelt en waarbij tot 3/4 van de film ook alleen maar Japanse personages in voor komen Engels gesproken maken. Aan de andere kant hadden er dan natuurlijk ook Japanse actrices gecast moeten worden.. Wellicht dat het een met het ander te maken heeft.

Al met al een mooie film om eens te zien.

Uitstekend drama en bijzonder mooi gefilmd. Het plot is aardig in elkaar gezet, maar verder ook niet zo heel bijzonder. Het boek telt 461 pagina's, dus ja al met al best wel lastig te verfilmen. Met 2.5 uur denk ik toch knap gedaan. Vond 'm hier en daar wel wat lastig te volgen. Vooral in het begin. Aziaten lijken op elkaar wat zij ook weer van ons vinden. En de vele Japanse namen helpen je daarmee ook niet. En dan zie ik in de extra's dat sommige namen weer anders betekenen, dan ik verwachtte. Het Japans woordenboek is dan misschien wel handig erbij te hebben. Overigens men spreekt Engels. Gekke is dat de acteurs ook uit China kwamen en Amerika. Afijn vond dit niet zo heel erg. Wel vond ik het jammer dat de tijd niet overal duidelijk was. Ze begonnen ergens begin jaren 30 en eindigen volgens mij eind jaren 40. Wat jaargetijden in beeld was wel handig geweest. Maar de film is echt fantastisch mooi gemaakt kan niet anders zeggen. Jammer dat Japan met al zijn cultuur zo gemoderniseerd is, dus zul je er verder weinig meer van zien behalve in Kyoto geloof ik en Nara. Opvallend in deze film is dat de filmregisseur vooral inspiratie heeft opgedaan bij de enige buitenlandse Geisha. Een Amerikaanse dus dat kwam wel mooi uit. Verder wist ik weinig van Geisha's spreek uit Geesja. Een kimono bestond in die tijd overigens uit wel 5 lagen. Dacht altijd dat ze een soort van rijke prostitué was, maar dat ligt toch veel genuanceerde. Maar ik vond het een prachtfilm om te zien met de mooie dans als absolute hoogtepunt. Bovendien fijn gespeeld. Opvallend het jonge meisje sprak geen woord Engels. Dus daar zijn alle tolken lang mee bezig geweest

Film 4.0

Beeld 4.5 (Blu ray)

Geluid 4.5

Extra's 4.5

Herzien na vele jaren. Ik wist dat ik 'm toen al goed vond en dat is zo gebleven. Geweldige film. Lekker lange zit wat zeker geen straf is.

Een Amerikaanse film met Chinese acteurs in Japan die Engels praten. Eigenlijk maakt het niet zoveel uit, misschien los van de soms de wel verschillende filmstijl uit Hollywood of Aziatische studio's. Zolang het maar een boeiende film oplevert. Memoirs of a Geisha volgt een vrij braaf stramien en ondanks de mooi beelden die we te zien krijgen, mist het wel wat sfeer. Het verhaal zelf is best zoet, zelfs voor dit genre. De film is zeker niet slecht, maar slaagt er niet in om echt iets bijzonder te worden en blijft wat op de vlakte hangen.

Weet je wat, dacht de regisseur, we laten een hele rits Japanners gewoon door Chinezen spelen. Allemaal Aziaten, moet kunnen. Ik zou dit toch lichtjes wel racistisch durven te noemen. Sowieso stoort het want je ziet gewoon dat de meesten geen Japanner zijn. Je laat 14e-eeuwse Scandinaviërs ook niet door Zuid-Europeanen spelen. Wat nog meer stoort is dat men Engels spreekt met accent. Het is a) nep en b) worstelen de acteurs er zichtbaar mee waardoor ik me nooit echt verbonden met de personages voelde. De diepgang die ze nodig hebben krijgen ze niet daardoor. Al helpt het ook niet bepaald dat alle dramatiek nogal in your face wordt gebracht. Nee, subtiele cinema is dit niet maar dan wel op de verkeerde manier.

Maar goed, de film is niet helemaal een gedrocht. De film ziet er wel mooi uit, vaak in prachtige kleuren en met weelderige aankleding in decors, kostuums en make-up. Ook is het eerste uur prima door te komen. Maar al snel blijkt de film vrij leeg te zijn en zeker het laatste halfuur gaat echt slepen. Met moeite 2,0*.

Vond er niet veel aan. Slap verhaal, overgedramatiseerd en te lang. Met moeite in twee delen gekeken

Film die al heel lang op mijn lijstje stond, maar de speelduur zorgt er wel voor dat je er even goed voor moet gaan zitten en hem niet zo gauw tussendoor meepakt. Uiteindelijk vond ik het een alleraardigste film, hoewel ik er ook niet zwaar van onder de indruk ben. Je moet er doorheen prikken dat iedereen in de film (soms zichtbaar met moeite) Engels spreekt en dat de nationaliteit van de cast niet klopt met de setting. Voor mij zelf was dat niet zo'n probleem. Ik had er meer moeite mee dat ik vond dat de film bij vlagen best ging slepen. Er zitten genoeg interessante wendingen in die me telkens weer terug bij de les brachten, maar ik kan niet zeggen dat ik niet af en toe een beetje ben afgedwaald. De film heeft veel te danken aan het spel van Ziyi Zhang en Gong Li, de schitterende decors en kostuums en de prachtige muziek van John Williams. Alleen al omwille van die factoren vind ik het zeker de moeite waard om de film een kans te hebben gegeven.

3*

Chinezen die Japanners spelen en Engels met een accent ...als dat de kritiekpunten zijn over deze film dan moet het toch een goede film zijn hé

Neen , ga hier dus helemaal niet mee akkoord want ik zou zonder de naam te weten niet altijd weten of dat nu een Chinees of een Japanner is. En dat accent, komaan hé Maar oké zo heeft iedereen zijn maatstaven. Gezien de duur niet zo voor de hand liggende film om naar te kijken en voor sommigen kan het verhaal op bepaalde momenten slepen. Maar als je mee getrokken wordt in het verhaal is dat gevoel helemaal niet aanwezig. Mooi opgebouwd verhaal over het leven van een geisha van kind tot volwassenheid geïnspireerd op ware gebeurtenissen. De film heeft een aandoenlijkheid en je leeft mee met de personages wat te danken is aan het uitstekende spel van de cast. Vooral Ziyi Zhang ( Sayuri ), Gong Li (Hatsumomo) en Michelle Yeoh (Mameha) spelen hun rollen zeer overtuigend. Ook de kinderen weten hun rollen goed in te vullen. Uiteraard staat het verhaal bol van dramatiek gezien het leven van een geisha om te overleven in hun cultuur. De romantiek zit mooi verscholen achter al de dramatische gebeurtenissen in het leven van Sayuri. De aankleding en de locaties zijn bijzonder mooi wat een extra troef is. Buiten het vele egoïsme om te kunnen overleven in deze wereld is er ook plaats voor een warme menselijkheid. Er zit ook nog een fantastische dansscène in de film met prachtige choreografie wanneer Sayuri voor de eerste keer als geisha zal optreden voor de rijke, oudere mannen. Mooie film ! 8/10

Goed verhaal, onderhoudende film. Sfeer ademt Japans, dus dat is goed ondanks dat de spreektaal vaak Engels is. Op de één of andere manier stoor ik me daar bij Aziatische talen helemaal niet aan omdat ik dat toch maar een gejangel van klanken vind. Bij Europese talen irriteer ik me daar gek genoeg wel aan als in oorlogsfilms Duitsers Engels spreken bijvoorbeeld onder elkaar. Je merkt wel dat er Chinese actrices tussen spelen ook, maar dat heeft me ook niet gestoord. Het verhaal was misschien nergens extreem boeiend of ontroerend om een meesterwerk te zijn maar het is een oerdegelijke film.

Ik heb zojuist 'Memoirs Of A Geisha' weer eens opnieuw gekeken. Wat blijft het toch een prachtige film. Zo ontzettend mooi gefilmd en echt super mooi zoals er met licht getoverd werd. Heel terecht dat deze film genomineerd werd voor 6 Academy Awards. De film is alleen al een genot om te kijken voor de bloedmooie vrouwen. Een Geisha is een Japanse gezelschapsdame, maar zowel Ziyi Zhang als Gong Li zijn beide Chinees, en Michelle Yeoh is van Maleisië. Eigenlijk best vreemd dat ze geen Japanse actrices hebben gecast voor die rollen. Maar alle actrices speelde perfect de rollen van de Geisha's ondanks ze dan niet van Japan kwamen. Ze zagen er wat mij betreft ontzettend mooi uit. Weer genoten van 'Memoirs Of A Geisha' voor de zoveelste keer, en ik weet nu al dat ik er ongetwijfeld nog wel eens vaker naar zal kijken.