Wo De Fu Qin Mu Qin (1999)

Een absoluut onderschatte film! Een meesterwerk!!!

Redelijke film, maar om het nou gelijk een meesterwerk te noemen...

Hij bracht mij in vervoering... Meen ik serieus; samen met La Vita e Bella een van mijn mooiste films!

Geweldige film, blabla moet z'n top 10 weer gaan wijzigen.

Zag 'm zelfs bij MovieMax liggen. Bedankt voor de tip!

Viel me behoorlijk tegen.

Wat me vooral stoort is het gebrekkige verhaal. Het rennende meisje vond ik een half uurtje leuk, maar toen begon het me aardig te vervelen.

Het is een erg sentimentele film. De regisseur maakt te veel gebruik van Hollywood principes; ontzettend soetsappig en bedacht, zodat alles 'klopt'. Ik ben geen moment verrast, verveelde me dus zelfs.

De Titanic poster aan de muur in het begin van de film voorspelde niet veel goeds. De muziek is daar duidelijk op geïnspireerd, of hebben ze zelfs dezelfde muziek gebruikt ?

Wat een vervelende, sentimentele muziek. Muziek die ook nog eens overdadig gebruikt werd.

Dit is geen authentieke Aziatische regisseur, maar eentje die opzichtig naar Hollywood lonkt. Not One Less vond ik mooi, maar deze dus veel minder.

Ik geef 2 sterren. (sorry blabla)

No problem, iedereen is vrij in zijn keuze.

Ik kan beter sorry zeggen omdat jij hem niet mooi vond.

Wat mij betreft is Yimou Zhang de draad een beetje kwijt. Not one Less vond ik al tegenvallen, en ook Happy Times vond ik een teleurstelling. Extreem zoetsappig ja.

Bekijk eens een oudere film van Zhang Yimou, "Ju Dou" bijvoorbeeld of "Huozhe".

Zal je beter bevallen !

Bedankt, zal er eens proberen aan te komen.

Mooie film, maar haalt niet het niveau van bijvoorbeeld "Ju Dou".

Zhang Yimou heeft "het Grote Drama" uit zijn vroegere werken overboord gegooid en dat is jammer.

Het verhaal is inderdaad behoorlijk mager. Toch heb ik me grotendeels niet verveeld want het verhaal wat de zoon vertelt (en dat is al 2/3 van de film) is op zich best mooi, ook al is het nog zo mager en zoet. Het hele gedoe rond de begrafenis en het stuk erna was wel heel slecht, walgelijk sentimenteel. Een hele krappe 3.

Bijzonder mooie film. Een van de weinige films die mijn ogen toch enigzins vochtig deed worden.

geen "raise the red lantern" of "judou", maar nog steeds betrekkelijk goed.

Wordt in deze film een gebroken pot hersteld?

En wordt die jongen schoolmeester?

Srr, maar het zijn twee dingen die ik me herinner uit een Aziatische film waar ik geen titel meer weet op te plakken.

Ondertussen eens herbekeken, heel erg mooi deze film. Alleen de muziek was bij momenten ergerlijk. 3.5*

Het centrale deel van de film, één lang uitgerekte flashback, is een streling voor het oog. Wat daarna komt is minder boeiend en redelijk voorspelbaar, maar toch een mooie film die niet verveelt. ***1/2

Eindelijk weer eens romantische film die er voor zorgde dat ik dan ook echt emotioneel raakte. De combinatie van mooie beelden, simpel verhaaltje, emotionele muziek en een schattige Zhang Ziyi werkte voor mij perfect. Prachtige film!

4.5 sterren.

Het kleurenspel van Yang Zhimou is zoals altijd weer een genot om naar te kijken. Hoe deze man graanvelden, bossen en dorpjes in de sneeuw kan neerzetten is kunstig mooi. In deze film gaat deze beeldenpracht gepaard met een flashback van jewelste.

De intro naar deze flashback geeft een duidelijk beeld dat de tijden zijn veranderd. De starrigheid van de oude Zhao Di deed mij doen ergeren en ik verwachtte meteen een film zoals Riding alone for thousands of miles (1.5*).

Dan nu de flashback. De ontmoeting tussen de jonge Zhao Di en de leraar, de eerste blikken waren hardverwarmend. Vooral de shots van Zhang Ziyi's hoofd, al flirtend en ondersteund door een prachtig rustige soundtrack waren een genot om naar te kijken. Deze voorzichtige aftastingen en de maaltijdscenes waren een mooie aanloop naar de mooiste scene in de film: het moment waar Ziyi de leraar passeert deed mijn hart sneller kloppen. Wat is ze toch een prachtige vrouw.

Aan al dit fraaie romantische geneuzel moest natuurlijk een keerzijde komen.De 'achtervolging' om toch de mushroomdumpling aan de leraar te kunnen geven voor hij vertrok vond ik echter lang duren en het gevallen bakje en de verloren haarspeld waren too much. Echter had deze 'achtervolging' niet beter en doeltreffender kunnen eindigen. De periode van eenzaamheid en ziekte vond ik mooier.

Na deze flashback kwamen we weer aan in de rouwperiode; het 'gezeur' van de oude Zhao Di was nu begrijpelijker en had een mooi romantisch tintje.
De finale met de zoon als leraar en de verweven beelden die we te zien krijgen waren een mooi einde van een heerlijk tussendoortje. Niet echt een hoogvlieger, maar wel met enkele mooi uitschieters. Hij had niet langer moeten duren en 4 sterren is deze film net waard.

Hmmmm.

Vond het redelijk steriel overkomen. Zhang loopt er een beetje bij als een jonge Gong Li met maar half zoveel charisma.

Daarbij een beetje vreemde keuze om de huidige tijd in zwart/wit weer te geven terwijl de flashback vol in kleur getoond wordt. Verder een verhaaltje waar ik de laatste tijd wel een beetje genoeg van krijg. Het oudere China met het regime waar mensen zomaar opgepakt worden etc etc etc.

Romance deed me gewoon niet zoveel, muziek inderdaad net iets te sappig aangezet, iets te melig soms. Blijft wel aardig om volgen allemaal maar het wist me uiteindelijk niet al te veel te ontroeren allemaal. Ook de schone kleurenpracht werd hier maar sporadisch bovengehaald.

Aardig filmpje, dat nog net wel, maar toch een mindere van Yimou.

3.5*

Vond ik ook.

Toch heb ik mooie herfstplaatjes gezien en bleef de film me toch wel tot het einde aan toe boeien.

Dit laatste verbaast me bij het overdenken van deze film wel wat, omdat het plotje eigenlijk alleen maar een flinterdun standaard liefdesverhaaltje is.

Misschien kwam het door Zhang Ziyi, want zij is (net als Gong Li) een ontzèttend lieverdtje om te zien!

Wat ik wel miste was een iets verdere uitdieping van het karakter van de leraar. Waarom was het hele dorp zo gek van hem? Alleen omdat hij leraar was? Of was hij een speciaal soort leraar en zo ja, wat was er dan zo speciaal aan hem?

Zo nu en dan komt er een film voorbij waar ik me veel van voorstelde maar die echt enorm tegen viel: dit is er zo eentje. De trailer sprak me aan, mede door de mooie plaatjes, maar het verhaal bleek me totaal niet te kunnen boeien en dan helpen mooie beelden ook niet meer. Om eerlijk te zijn vond ik de in zwart-wit geschoten scènes uit de tegenwoordige tijd (opmerkelijke keuze!) nog het meest interessant.

Ik heb me vooral lopen ergeren aan het hoofdpersonage; ik vond het irritant om een volwassen vrouw (want dat moest ze toch voorstellen als ik het goed begrepen heb?) zich te zien gedragen als een klein meisje. Sommigen omschrijven dat als schattig, mij werkt het flink op de zenuwen.Toen ik haar voor de zoveelste keer over die heuvels zag rennen had ik echt zoiets van kom op meid, hoe oud ben je nou!
Het zal wel te maken hebben met de tijd waarin zich alles afspeelde –ik moet toegeven dat ik al het getut in bijvoorbeeld een Jane Austen verfilming prima kan hebben, maar hier kon ik er niets mee.

Maar grootste tegenvaller vond ik toch het gebrek aan enige impact van het verhaal.
Bij een moeizame liefdesgeschiedenis had ik me meer voorgesteld dan geneuzel over een kommetje en het verliezen van een haarspeldje. Wèl mooi om te zien vond ik de behoefte aan rituelen in de tegenwoordige tijd maar dat was maar zo'n klein deel van de film dat het totaal daar voor mij niet meer mee gered kon worden. Helaas..

prachtig romantisch verhaal...mooi gefilmd, erg lief

maar om 2 jaar wachten in 1 seconde weer te geven gaat me net iets te snel.........zo zijn er wel meer zaken die ik mis als de uitdieping van het karakter van de leraar .......

vooral mooi door de verfijndheid van alles, bijv. een kommetje, een haarspeld, etc. heb je die verfijndheid niet dan ontgaat je veel.

Alweer de achtste Yimou Zhang en hij slaat hier toch wel een beetje de plank mis. Alhoewel, zeg maar gerust heel erg. Hij levert met het saaie en langdradige The Road Home toch wel een draak van een film af dat zichzelf wentelt in oversentimentaliteit. Dit wordt nog eens verergerd door de vreselijke emo-muziek dat ervoor zorgt dat irritatie de kop opsteekt.

Verder acteren de meesten matig en worden oninteressante personages neergezet; vooral Ziyi Zhang (nee, niet de dochter van) gedraagt zich ongelooflijk kinderlijk cq kinderachtig cq debiel voor haar leeftijd. Verder is de voice-over vreselijk en zijn vooral de zwart/wit stukjes lelijk gefilmd.

Dat er toch nog een enigszins milde score de bus uit is komen rollen, is vooral te danken aan de paar mooie herfstplaatsjes en het mooie emo-einde.

Simpel verhaal maar oh zo mooi gemaakt.

Verveelde geen moment, Yimou Zhang kan er wat van.

Heb ervan genoten.

Jammer, hier zat wat meer in. Niets mis met zwart-wit, heb een aantal zwart-wit films zelfs 5* gegeven, maar Zhang moet het gewoon houden bij waar hij sterk is, namelijk kleur. Gelukkig is het grootste gedeelte wel in kleur, en dat ziet er ook schitterend uit. Mensen mogen klagen over het geren over de heuvels, het zag er wel prachtig uit. En de sneeuwscènes waren helemaal schitterend. Maar ja, het wordt weer gevolgd door de zwart-wit, wat gewoon afbreuk doet aan de magie.

Muziek vond ik wel mooi, zat alleen bij het einde een beetje tegen de irritatiegrens aan door de herhaling en vooral omdat het daar echt bombastisch wordt, maar blijft uiteindelijk toch grotendeels binnen de lijntjes.

Ja, het verhaal was flinterdun, maar daar kan ik niet echt mee zitten. Zhangs films zijn dat wel vaker, maar ik vind het wel best zolang er visueel genoeg te genieten valt. Wel is het uiteindelijk nogal braafjes, waardoor de film niet zo'n krachtige indruk achterlaat als To Live of Under the Hawthorn Tree.

3,5*.

Ik had nog nooit iets gezien van Zhang's werk. Erger, ik werd uitgenodigd door een cultureel gezelschap (met China als thema die avond) en toen de film begon dacht ik, 'wat is dit' en 'zou ik nog stiekem weg kunnen glippen'?

Na 1,5 uur trok ik de conclusie dat ik 1 van de mooiste romantische films ooit had bekeken. Met een mooie hoofdrolspeelster (en nee, volgens mij moest ze niet doorgaan voor een volwassene maar meer voor een meisje van 15/16 jaar), prachtige beelden (De beelden geven ook een prachtig beeld van het Chinese platteland) en betoverende muziek van San Bao.

Het omgekeerde contrast tussen huidige tijd/zwart-wit en vroeger/kleur vond ik verrassend. En waar iemand zich ergert aan de speld en kom, vond ik dat juist een prachtig detail. Het zijn voor Zhao di (en dus voor het verhaal) 2 heel belangrijke zaken.

Toegegeven, er wordt wat veel in gerend maar je zou het ook de enorme overtuiging van het meisje kunnen noemen.

Maar mij heeft de film iig betoverd. Het verhaal, de kleuren, de ontluikende liefde, de wanhoop en de visuele kracht van de film. En noem het sentimenteel, ik noem het gewoon zeer gevoelig. Een dikke 4*.

Mark

Opnieuw een absolute topfilm van Yimou Zhang. Ontroerend verhaal, prachtige beelden, schitterende muziek van Bao San en... de wondermooie Ziyi Zhang, werkelijk een plaatje en een van mijn all-time favorieten. Wat een geweldige actrice, die een heel scala aan gelaatsuitdrukkingen op onnavolgbare wijze in elkaar kan laten overgaan! Als zij begint te glimlachen heb ik de neiging weg te smelten op de bank.

Wat een wereld van verschil met Red Sorghum, Ju Dou en Raise the Red Lantern. De kritiek is in zijn geheel verdwenen en het lijkt wel een film gemaakt door een director-for-hire. Heb duidelijk het een en ander gemist. Hoewel die hartverwarmende flashback + Ziyi Zhang wel iets met me deed.

Het lijkt misschien onlogisch om het heden in zwart-wit te doen en het verleden in kleur, maar het was de juiste keuze. Veertig jaar geleden was Di jong en fleurig; nu is ze oud en eenzaam. Het licht, de felle kleuren en het wisselen van de seizoenen zijn mooi weergegeven. In de ene scène baadt de natuur in het zonlicht; in een andere wordt je bijna sneeuwblind. De natuur is ook gebruikt bij de ingang van het huisje, met een omheining van het nabije berkenhout en pompoenen naast de deur. Er zijn verschillende links tussen heden en verleden. Di zit aan het weefgetouw als meisje in het verleden en als bejaarde in het heden. Als oude weduwe strompelt ze over hetzelfde pad waarover ze als deerne heeft gelopen. De blauw-witte schaal die breekt maar hersteld wordt, staat symbool voor haar gevoelsleven.

Het speelt zich af in het dorpje Sanhetun in de provincie Hebei. De locale onderwijzer had toen nog een status. Politiek speelt een rol, ook al wordt er niet diep op ingegaan. Luo verdwijnt voor twee jaar wegens politieke problemen. In de late jaren '50 werden een half miljoen Chinezen gearresteerd omdat hun ideeën niet strookten met die van de communistische partij. Di gaat in tegen het gezag en de traditie door zelf initiatief te nemen in plaats van zich uit te laten huwelijken. Het culinaire is van belang; de liefde van de man gaat door de maag.

Ook het geluid speelt een rol: de stemmen van de kinderen die hun les opzeggen, de wind... De muziek bestaat uit een pentatonische melodie, typisch voor de Chinese traditie, die afwisselend door verschillende instrumenten gespeeld of gezongen wordt. Zhang Ziyi straalt jeugdige onschuld en vastberadenheid uit. Zhang Yimou heeft opnieuw een dynamisch beeld geschetst van het Chinese platteland en de mensen die er iets van hun leven proberen te maken.

Prachtig ontroerend lief verhaaltje. Met als jonge moeder een heel mooi meisje, met prachtige Sprekende ogen.

Wow, wederom een pareltje van Yimou Zhang. Werkelijk enorm van genoten. Even wat vreemd om de film aan te vatten in het zwartwit, maar toen men terugging in de tijd kwam het mooie kleurenpalet naar boven. Vreemde redenering wel om deze patronen om te draaien. Meestal wordt net het verleden in zwart-wit gedraaid als die keuze gemaakt wordt.

Een film die eerder een romantisch tintje heeft en minder weg heeft van een drama. Niet dat er zo geweldig veel gebeurt, maar Zhang slaagt erin het juiste tempo en de juiste snaar te raken met zijn verhaal. Ook zijn cinematografie is erg sterk. De soundtrack spookt ook al dagen door mijn hoofd. Had wel iets van de soundtrack van Braveheaert. Misschien een tikkeltje sentimenteel met die strijkers, maar het werkt wel en werd op de juiste momenten ingezet temidden van de mooie velden rondom het afgelegen bergdorpje.

Vooral de sfeer zat er volledig op. En de mooie innemende en flairmatige mooie meid Ziyi Zhang deed de rest. Ze straalde werkelijk op het scherm. Fijn!

Wederom een prachtige film van Yimou. Op esthetisch vlak blijft hij toch een absolute grootmeester. Maar ik kleur komt hij toch beter uit de verf dan in zwart wit. Het verhaal heeft eigenlijk weinig om het lijf. Een liefdesgeschiedenis. Maar op het eind raakte het me toch meer dan verwacht.

Het is verder natuurlijk altijd fijn om naar Ziyi te moeten kijken, al is ze geen Gong Li.

Soundtrack deed me soms behoorlijk denken aan die van Lord of the Rings

3,5