- Home
- Films
- 2001: A Space Odyssey
- Filtered
2001: A Space Odyssey (1968)
Genre: Sciencefiction / Avontuur
Speelduur: 161 minuten (oorspronkelijk) / 141 minuten (algemene bioscoopversie)
Alternatieve titels: 2001: Een Zwerftocht in de Ruimte / 2001: Ruimte Odyssee
Oorsprong:
Verenigd Koninkrijk / Verenigde Staten
Geregisseerd door: Stanley Kubrick
Met onder meer: Keir Dullea, Gary Lockwood en William Sylvester
IMDb beoordeling: 8,3 (716.725)
Gesproken taal: Engels en Russisch
Releasedatum: 3 oktober 1968
On Demand:
- Bekijk via Pathé Thuis
- Bekijk via iTunes
- Niet beschikbaar op Netflix
- Niet beschikbaar op Videoland
- Niet beschikbaar op Amazon Prime
- Niet beschikbaar op Disney+
- Niet beschikbaar op Google Play
- Niet beschikbaar op meJane
Plot 2001: A Space Odyssey
"The Ultimate Trip."
Even voor het ontstaan van menselijk leven op aarde ontdekt een groep apen een monoliet. Vier miljoen jaar later wordt een gelijkaardig object ontdekt op de maan dat een signaal uitzendt naar Jupiter. Commandant Bowman en astronaut Poole vertrekken op een speciale missie met het ruimteschip Discovery en de hulp van supercomputer HAL-9000.
Externe links
- Zoek naar deze film op dvd/blu-ray op Amazon
- IMDb (8,3 / 716725)
- Trailer (YouTube)
- Spoilertopic
- 2001: A Space Odyssey (BoekMeter)
- 2001: The Legendary Original Score (MusicMeter)
- 2001: A Space Odyssey (MusicMeter)
- iTunes: € 7,99 / huur € 2,99
- Pathé Thuis: vanaf € 9,99 / huur € 2,99
Social Media
Acteurs en actrices
Dr. David Bowman
Dr. Frank Poole
Dr. Heywood Floyd
HAL 9000 (stemrol)
Moonwatcher
Dr. Andrei Smyslov
Elena
Dr. Ralph Halvorsen
Dr. Roy Michaels
Mission Controller
Reviews & comments
Chainsaw
-
- 8580 berichten
- 3418 stemmen
Als tiener, voornamelijk geïnteresseerd in monsterfilms en explosies, zag ik deze film voor het eerst en ben waarschijnlijk tig keer in slaap gevallen. Het zou één van de beste films aller tijden moeten zijn, maar ik zag vooral een vage klotefilm, zo traag als dikke stront door een nauwe trechter.
Vele jaren later sleepte mijn collega - groot fan van de film - me onlangs mee naar een 70MM vertoning bij EYE in Amsterdam. En net zoals films die je in het verleden goed vond ineens kunnen tegenvallen, daar kunnen films die je vroeger niets vond je plots erg bevallen. Want 2001: A Space Odyssey blijft mijn inziens enorm traag, maar ditmaal kwamen de beelden van de 'dansende ruimteschepen' beter over. Het had een bijna hypnotiserend effect. En hoe oud de film ook is, de film ziet er werkelijk práchtig uit en voelt op opvallend weinig vlakken gedateerd; iets wat je met een scifi uit de jaren 60 wel zou verwachten. Sterker nog, sommige special effects en sequenties zien er beter uit dan wat we tegenwoordig met CGI te zien krijgen. De ingenieuze cameratrucjes en het oog voor detail laten in deze film vooral zien hoe geniaal de perfectionist Kubrick op visueel vlak was.
Alsnog heb ik de gewoonte om op zoek te gaan naar een begrijpbaar narratief. 2001: A Space Odyssey bestaat uit drie delen en elk deel heeft wel iets van een plot, maar Kubrick serveert geen hapklare brokken. Het meest rechtlijnige onderdeel - Bowman en Poole en de supercomputer HAL - is dan ook mijn favoriet. Met opvallend weinig middelen - en geluid - weet Kubrick dit segment retespannend te krijgen. In het allerlaatste deel slaat Kubrick weer de andere kant op en is het duidelijk waarom de film destijds door liefhebbers van acid tof gevonden werd. Dat was voor mij een paar stappen te ver en dat segment (met landschappen met een goedkoop kleur-effectje erover) duurde me allemaal ook te lang. Maar het gedeelte met HAL is ijzersterk. 2001: A Space Odyssey is beeldschoon en voor een deel erg interessant, maar je moet er even geduld voor hebben. In mijn geval zo'n vijftien jaar.
4 sterren.
wibro
-
- 11590 berichten
- 4098 stemmen
Bijna 10 jaar geleden schreef ik dit over deze film:
Gisteravond deze film voor de vierde keer gezien. Visueel vind ik dit een weergaloze film. Er zijn vele manieren mogelijk om deze film uit te leggen, maar je moet er toch niet te veel een filosofie achter zoeken, denk ik. Deze film moet je gewoon ondergaan.
Je zou niet zeggen dat deze film precies 40 jaar geleden gemaakt is. Naar mijn mening was Stanley Kubrick met deze film zijn tijd ver vooruit.
Voor mij is dit nog altijd de best SF film ooit gemaakt en tevens ook de beste film van Kubrick. En dan te bedenken dat toen ik deze film voor de eerst keer zag - dat was ongeveer 12 jaar geleden - ik er helemaal niks aan vond.
Nu voor de 5e keer bekeken omdat deze film in het MovieMeter Top 1000 Project: Editie 2017 tot beste film werd uitgeroepen. Waarom die nummer 1 positie is mij na herziening een raadsel. Op visueel vlak zonder meer een goede film van Kubrick, dat wel maar het meesterwerk kan ik er niet meer uit halen. De eerste drie delen vind ik zelfs behoorlijk saai met als dieptepunt deel 2 met die Strauss zijkmuziek. Het 4e gedeelte beschouw ik nog steeds verreweg als het beste gedeelte van de film wat het qua inhoud ook mogen betekenen. Ik heb voor mijzelf in ieder geval geprobeerd in te vullen welke filosofie hier achter zit maar ik heb het niet kunnen ontdekken ook bij het lezen van de uitleg in dit filmpje Kubrick 2001: The space odyssey explained - kubrick2001.com niet. Nu moet ik er bij zeggen dat films waarvan het verhaal zich in de ruimte afspeelt mij ook steeds minder kunnen bekoren. Het ware leven speelt zich voor mij op onze aardkloot af. Wat zich lichtjaren van onze aardkloot afspeelt interesseert mij daarom ook steeds minder. Ons bestaan op onze planeet is al ingewikkeld genoeg. Daar valt genoeg nog te ontdekken.
In het kort samengevat;
Alles is voor mij relatief, ook op filmgebied. 10 Jaar geleden was ik over deze film nog zeer enthousiast zoals blijkt in de door mij geschreven recensie van 28 april 2008 maar nu helaas niet meer. Tja, het kan verkeren.
Waardering: van 4.5* naar 3.5*
Sir Djuke
-
- 337 berichten
- 947 stemmen
Sommige films zijn het waard om terug te kijken, andere moet je terug kijken om ze op hun juiste waarde te schatten. Iedereen heeft zijn eigen interpretatie van Stanley Kubrick's magnum opus '2001: A Space Odyssey'. De regisseur was zo slim om in interviews nimmer iets te vertellen over de diepere betekenis van de film, zodat ook de mogelijkheid open staat dat het allemaal een hoop bullshit is. Maar zelfs als dat het geval is (die kans acht ik verdomd klein overigens) dan is het wel adembenemend mooi vormgegeven. Veel scenes blijven permanent in je geheugen en draag je de rest van je leven met je mee. Dit is kunst.
Filmkriebel
-
- 8946 berichten
- 4130 stemmen
Je houdt ervan of je houdt er niet van maar dit verandert niks aan het feit dat 2001 de belangrijkste science fiction film ooit gemaakt is. De film was ver vooruit op zijn tijd; zelfs twintig jaar later was er geen andere SF meer gemaakt die dit visueel niveau bereikte. Ook ikzelf heb tijdens vorige kijkbeurten veel moeite gehad met deze film. Inmiddels heb ik mijn mening helemaal bijgeschaafd en zie ik deze allegorische en symbolische film helemaal anders. Clarke is een toekomstfilosoof en veel van wat je in 2001 ziet werd in latere SF films tot op vandaag, overgenomen. Leg maar eens de parallel tussen HAL-9000 en de SKynet computer uit de Terminator films. Artificiële intelligentie was één van die toekomstvisies die duidelijk al voorstelbaar waren. En het weergeven van de effecten van zwaartekracht. Veel van wat je ziet diende ongetwijfeld als inspiratiebron voor vele andere SF films of legde op zijn minst de fundering voor de verdere ontwikkeling van special effects in de volgende decennia.
De film gaat inhoudelijk over de evolutionaire weg die de mens doorheen zijn bestaan heeft afgelegd en hem tot in de ruimte heeft gebracht, het aanpassingsvermogen van de mens, de beperkingen van de menselijke creativiteit en tot slot de link van de mens met hogere levensvormen. In die zin is het een film die een hoge dunk heeft van de Mens (met een grote M). Hoe dit kleine wezen van amper 2 meter, dat als aap begonnen is, het verwezenlijkt heeft om tot in de ruimte te gaan rondtollen heeft de auteur duidelijk met bewondering achtergelaten. Na drie keer zien nu toch wél onder de indruk.
durange
-
- 101 berichten
- 61 stemmen
Mooie film, loopt echt heel erg voorop op z'n tijd. De score is ook prachtig. Je ziet wel waarop o.a. Interstellar & Star Wars zijn gebaseerd.
Wellicht een mooie uiteenzetting van Nietzsche's filosofie van de übermensch waarvoor de baby aan het einde van de film symbool staat. De mens is de brug tussen aap en übermensch.
Ook een mooie uiteenzetting over de menselijke capaciteiten en de limieten en het gevaar van A.I.
Maar als ik heel eerlijk bent vond ik hem wel heel saai. Het is een kunstwerk; dat zeker. Maar ik zou hem niet zo snel nog een keer kijken..
Alathir
-
- 2067 berichten
- 1589 stemmen
Dus dit is zogezegd volgens de MM gebruikers de beste film van de top 1000 editie 2017 dan?
Amai mijn mond valt echt open van verbazing. Nu goed, mij niet gelaten. Ik vond het een verschrikkelijke film ondanks dat ik jarenlang gefascineerd was door de ruimte en nu eigenlijk nog steeds. De traagheid stoorde me enorm. Of het nu gaat over de uitgestrektheid van het heelal waarin tijdsbesef en dergelijke een heel andere betekenis krijgt of omdat Kubrick met deze film de ruimterace tussen Amerika en Rusland wou vertragen door hier mee te vertellen dat haast en spoed zelden goed is, het is nog steeds geen reden om het zo traag te maken. Ik stoor me ook aan mensen die dit goed vinden ondanks dat ze eigenlijk niet weten waarom. Het is een ervaring. Yeah right, het zal dan wel.
Kubrick bleek ook uiteindelijk te kiezen voor een alternatieve klassieke orkestrale soundtrack, die het begin misschien enigszins iets draaglijker leek te maken. Voor heel wat regisseurs is het een doel om toch eens 1 film te maken waarin de eerste 10 minuten geen dialoog voorkomt. Kubrick doet er een schepje bovenop een gaat meteen voor iets van een 22 minuten. Chapeau zou je zeggen. Wel ik niet. Ondanks dat de apen en het luipaard er goed uitzien en dierlijk bewegen zou er zonder de muziek volgens mij geen doorkomen aan geweest zijn.
Daarna krijgen we eigenlijk het tweede deel waarin een simplistisch plotje je gedurende zowat het grootste deel van de film moet bezighouden. Alles verschrikkelijk monotoon zowel HAL als de twee astronauten. En dan dat einde, echt gewoon een trip voor stoners. Visueel wordt deze film ook zo enorm geprezen. Ik hoop toch dat mensen inzien dat dit totaal fake is en vooral dat het wel heel duidelijk te zien is. Een film van 1968 of niet. Qua camerawerk beperkt Kubrick zich meestal ook tot dezelfde standpunten en perspectieven.
Nee dit was echt mijn ding niet en ik kom daar gerust voor uit.
Fisico (moderator films)
-
- 8353 berichten
- 4697 stemmen
Geen hoge quotering voor mij omdat het "mooi" zou staan als "intellectuele filmkijker". Deze Kubrick was eerlijk gezegd ook op het moment zelf niet de film die me het wow-gevoel gaf die met vermelde quotering overeenstemt. Meer zelfs, een half jaar terug viel ik er na een uur van in slaap (het was dan ook al laat). Nu verging het me beter. Nu, als er iets is wat altijd bij mij scoort bij een film, dan is het wel dat hij me tijdens of achteraf doet nadenken. Nadenken over het concept, nadenken over "what the f*ck" of me dagenlang kan vasthouden. En dat deed deze 2001: A space odyssey. Nog dit jaar volgen nog Barry Lyndon en The shining en ook hier kijk ik weer naar uit.
Deze film moet je ook wat in zijn context zien. Ondanks de af en toe leeggelopen zalen zit je middenin een tijdsperiode waarbij de ruimtevaartrace centraal stond. Op dat moment was er nog geen mens op de maan beland, maar was dit volop aan de gang. De technische ontwikkeling (en het bijhorende superioriteitsgevoel) van de mens staan centraal in de film en dat was ook het algemene gevoel dat heerste in de samenleving in die tijd, zeker in The States. Een mens kan zich inderdaad afvragen waar dat eindigt. Het is altijd grappig om oude films met toekomstvisies te zien die we nu in jaartal bereiken waarbij we vaststellen dat we nog lang zo ver niet zijn. Het toont nog maar eens aan welke technologische (r)evolutie de mens gemaakt heeft en vooral welke (realistische?) dromen de mensheid heeft om zijn doelen te bereiken. En dat dit gevaren inhoudt voor het eigen voortbestaan zien we duidelijk bij AI, hier concreet met de HAL-9000. Kubrick gaat zelfs nog een stapje verder naar het ultieme doel, het doel van reïncarnatie of onsterfelijkheid.
Is 2001: A space odyssey overroepen? Deels wel wat mij persoonlijk betreft. Hoewel Kubricks wegen ondoorgrondelijk zijn, had hij toch een (voor hem) duidelijke visie rond filmmaken. Elke scène is minutieus uitgekiend in tijdsspanne en in beeld. Geen enkel beeld was overbodig en was zelfs absoluut noodzakelijk. Mocht het enkel aan hem gelegen hebben, de film ging richting de drie uur. Tegelijk zorgt hij ervoor dat de kijker niet afgeleid wordt van het te beogen doel. Dialogen en karakteruitdieping van de geringe personages worden vrijwel uitgeschakeld. Voor mij waren de lange scènes niet steeds duidelijk: de vele fragmenten waren lang en saai uitgesponnen. Ik vond de overgang tussen de apen en ruimte vrij bruusk (ondanks de spitsvondigheid van het bot en het ruimteschip), zeker ook omdat Kubrick start met een compleet zwart scherm (The beginning). De overgang wordt wel mooi ondersteund met de beroemde klassieke muziek (wat pure superioriteit van de mensheid uitstraalde). Ook in het laatste deel met die lichtflitsen creëert hij een zekere symboliek, maar voor mij hoefde dat geen 25 minuten te duren (of wou hij aantonen dat we er evolutionair er nog ver van afzitten?).
Soit, heel bizar om te moeten zeggen dat ik meer genoot NA de film dan tijdens ... Misschien het signaal om dit nog eens te herbekijken en de dingen die ik denk te linken zo te kunnen koppelen in de film. Eigenaardige film, maar het wow-gehalte is ruim sterker dan het bah-gevoel.
De filosoof
-
- 2023 berichten
- 1405 stemmen
Lang geleden heb ik deze ‘klassieker’ al eens proberen te kijken maar de nep-apen in het begin en het tergend langzame tempo deden me al binnen een half uur afhaken. Dus probeerde ik het vandaag opnieuw voor het grote doek: misschien kon ik dan wel de concentratie opbrengen. Maar het was een zware zit. De film is echt slaapverwekkend traag waarbij vaak alleen de prachtige muziek (van onder meer Ligeti en natuurlijk de ‘zonsopgang’ van Richard Strauss) je nog enigszins wakker houdt. Mogelijk is het de bedoeling van de film om je in een soort trance of hypnose te brengen: de film is immers uit 1968 en in ieder geval het einde is nogal psychedelisch. Maar ik raak er niet van in een trance of hypnose: het wekt slechts mijn slaap op. De film heeft doorgaans ook geen enkele spanning qua verhaal: alleen het stukje wanneer HAL de macht probeert over te nemen is een beetje spannend.
Wat de film laat zien is wel een aardige visie op verleden en toekomst. De kern van het verhaal in mijn interpretatie is simpel (met telkens de muziek van Richard Strauss als mijlpaal): er is een zonsopgang met het ontstaan van het universum en het leven, dan is er weer een zonsopgang met de mens (het bewustzijn) die de Aarde en dan het universum gaat veroveren met zijn werktuigen. Maar zijn laatste werktuig, de computer, dreigt de mens te overwinnen (dat is weer een heel actueel thema). Dan is er natuurlijk nog de mysterieuze monoliet die door de eerste mensen als een totem lijkt te worden vereerd (symbool voor het begin van de religie?) en door de moderne mensen in de film wordt geïnterpreteerd als een teken van buitenaards leven. De laatste keer is er een zonsopgang bij de monoliet, misschien om aan te geven dat de volgende stap in de evolutie buiten de Aarde of zelfs buiten tijd en ruimte (in een hoger bewustzijn, want 1968) ligt.
The Oceanic Six
-
- 59141 berichten
- 3918 stemmen
2001: A Space Odyssey is een van de grootste klassiekers aller tijden, maar toen ik de film een jaar of 10 terug voor het eerst zag kon ik dat niet heel goed begrijpen. De film was bijzonder traag en wazig en voelde meer als een beleving dan als een vlot lopend verhaal. Daarna heb ik niet meer de behoefte gehad om de film nog eens te zien, tot dit weekend dan. Want als een film als deze een re-release in de bioscoop krijgt, dan ben ik wel degelijk geïnteresseerd. Dit is ook wel zo'n film die op het witte doek meer indruk maakt.
En dat is in zekere zin ook wel uitgekomen. Bij mijn tweede kijkbeurt, dit weekend dus, had ik rekening gehouden met wat ik weer ging zien en met 10 jaar extra filmkennis erbij was me de achtergrond en betekenis ook meer duidelijk geworden. Wat Kubrick voor ogen had is bijzonder indrukwekkend te noemen, maar alsnog beoordeel ik de film wel op zijn totaalplaatje. Ik vind de film nog steeds bij vlagen vrij wazig en het tempo ligt soms zo enorm laag dat echt lang niet alles boeiend is. Diverse scènes worden zo lang gemaakt dat ik er op een gegeven moment wel genoeg van kreeg (de apen, de trip), maar net als ik dat punt heb bereikt komt er weer wat nieuws wat mijn aandacht er wel degelijk weer bij kreeg. Het beste gedeelte is absoluut de interactie met HAL, inclusief zijn acties richting de crew. Als je weet dat zo'n verhaal over rebellerende computer-A.I. 50 jaar oud is, dan was Kubrick een behoorlijke visionair. Diverse films hebben dit soort verhalen toch ook overgenomen.
Ik vind 2001 nog altijd meer een bijzondere filmervaring, dan een vlotlopende film. De magische beelden maken echt veel indruk. Zoveel kleuren, visualisaties, details. Destijds was ik er minder van onder de indruk, nu wel. Bijzonder knap gemaakt, helemaal als je beseft dat het een halve eeuw oud is. Sci-fi films uit die tijd brachten de ruimtevaart heel wat minder knap in beeld. Ook met het geluid is erg knap werk verricht, zeker bij de scènes waarin ze plots het geluid volledig weglaten, omdat er in de ruimte nou eenmaal geen geluid bestaat. Uiteraard behoort ook de klassieke soundtrack nog benoemd te worden, waardoor je een paar legendarische filmmomenten hier bij elkaar verzameld ziet. Ik ben ook blij de film nog eens gezien te hebben, maar blijf er wel een afstand mee houden waardoor ik de film nooit volledig kan accepteren. Kwestie van gevoel denk ik. Maar het is absoluut een cruciale titel in de filmhistorie en dat zal het altijd blijven.
3,5* (was 3*)
baspls
-
- 4118 berichten
- 1673 stemmen
Een jaar voordat er een mens op de maan liep, toen men nog nooit een foto van de aarde had gezien, maakte Stanley Kubrick een van de meest indrukwekkende Sciencefiction films ooit. Nu 50 jaar later is de invloed van de film nog steeds duidelijk te merken en heb ik het voorecht gehad de film op het grote doek te mogen zien.
De film begint 4 miljoen jaar geleden bij de eerste mensen. We zien hier de monolith voor het eerst en na contact te hebben gehad met deze monolith krijgen de apen voor het eerst door hoe ze gereedschappen en wapens kunnen gebruiken. Het vliegende bot – het eerste wapen van de mensheid – vloeit naadloos over naar een nucleaire lanceringsinstalatie in 2001, het eerste en het laatste wapen van de mensheid.
In het jaar 2001 wordt op de maan een 4 miljoen jaar oude monoliet gevonden op de maan. Omdat de monoliet een signaal richting Jupiter zend wordt het ruimteschip Discovery die kant op gestuurd. Aan boord een aantal onderzoekers in een kunstmatige slaap, twee astronauten en de prestigieuze HAL-9000 computer.
De film is ontstaan omdat Stanley Kubrick het korte verhaal van The Sentinel van Arthur C. Clarke wilde verfilmen en contact zocht met de auteur. Uit een zeer lange brainstorm tussen de twee visionairs ontstond de basis voor wat het boek en de film zijn geworden. Het boek en de film wijken echter wel van elkaar af omdat Clarke en Kubrick tijdens de productie van de film nog vrij grote aanpassingen aan het scenario hebben gemaakt. Een van de verschillen is dat het boek over Saturnus gaat en de film over Jupiter (dit omdat de ringen van Saturnus veel moeilijkheden veroorzaakten).
De effecten van 2001 zijn bijzonder indrukwekkend, zelfs 50 jaar later. Het valt wel op wanneer er gebruik is gemaakt van een fotografische print op glas omdat die effecten vrij tweedimensionaal ogen. Het modelwerk en de fantastische sets zijn echter vrijwel onovertroffen. Douglas Trumbull zou later nog een grote rol gaan spelen in de productie van andere films.
Aanvankelijk componeerde Alex North een soundtrack voor de film, maar uiteindelijk besloot Kubrick dat de klassieke muziek die hij onder tests had gemonteerd beter werkte. Hij zei hierover “Waarom middelmatige filmmuziek gebruiken als je ook de beste composities ooit voor handen hebt?”.
2001 is bij mijn weten de allereerste film waarin ruimtevaart op zo’n realistische wijze wordt weergegeven en waarbij schaalmodellen op een gedetailleerde manier zijn gebruikt. De enige film hiervoor die in de buurt komt is de Sovjet-Russische film Ikarie XB 1 (1963) en daarnaast vermoed ik dat Kubrick ook de Kuifje-albums Raket naar de Maan (1953) en Mannen op de Maan (1954) heeft gelezen waarin Hergé vrij accuraat een aantal aspecten van de maanlanding voorspelde (en bovendien zit er een shot in de film die haast letterlijk een kopie lijkt van een tekening uit Mannen op de Maan).
De eerste film waar de invloed van 2001 merkbaar is, is Andrei Tarkovsky’s Solyaris (1972). Tarkovsky vond 2001 veel te steriel en emotieloos omdat er zoveel aandacht naar de techniek gaat en Solaris was zijn reactie daarop. Hier gaat de aandacht puur naar de mensen en wordt nauwelijks aandacht besteed aan de technologie. Ironisch genoeg vond Kubrick Tarkovsky’s film wel erg goed. George Lucas’ Star Wars is vooral visueel en technisch beïnvloed door 2001. Hoewel wetenschappelijke correctie door Lucas achterwegen is gelaten zijn de effecten hier nog verder geperfectioneerd. Robert Wise zou Troumbul diverse effecten laten imiteren voor Star Trek: The Motion Picture. Met name het tempo, de manier waarop ruimteschepen in beeld worden gebracht en de psychedelische beelden aan het einde zijn duidelijk door 2001 beïnvloed. Alien zou later weer een poging doen wat meer wetenschappelijk te werk te gaan. Daarna zie je duidelijk hoe ervaren special-effects mensen en model-makers uit eerdere films opnieuw in worden gezet. Outlander en Blade Runner hebben weer het zelfde team en vergelijkbare schaalmodellen. David Lynch’s Dune lijkt in veel opzichten weer een stap terug naar 1968 omdat de zelfde ‘platte’ optical effects worden gebruikt voor ruimteschepen. Dat zelfde jaar weren de modellen van 2001 nagemaakt voor het vervolg 2010. Recenter is de invloed ook weer te zien in het werk van Christoper Nolan. Opmerkelijk is dat naast jonge filmmakers ook het Vaticaan destijds heel positief was over 2001: A Space Odyssey en de film een plaats gaf op hun lijst van 45 artistieke en moreel inspirerende films.
Het was een zeer indrukwekkende ervaring om deze grootste film op het grote scherm te zien. Het bijzondere aan de film is dat hij niet alleen technisch indrukwekkend is, maar dat het ook artistiek een film is die heel erg vooruitstrevend was. Mijn favoriete gedeelte van de film is de interactie tussen HAL en Dave, een ijzingwekkend stukje suspense met alternatieve intelligentie. Het trage tempo en het einde dat nogal open voor interpretatie is zijn dingen die tegenwoordig mensen tegen zullen staan. Arthur C. Clarke legt in zijn boek uit wat het einde inhoud en ook in het vervolg 2010 van Peter Hyams wordt een verklaring gegeven. Veel Kubrick-fans vinden die verklaringen gebrekkig en zelf heeft ook wel iets om het aan interpretatie over te laten. Het einde gaat elke verbeelding te boven en symboliseert dan ook perfect reizen in het heelal. Kubrick zei hierover: “Als Leonardo Davinci onder de Mona Lisa had geschreven ‘ze lacht omdat ze een geheim verbergt voor haar minnaar’ zou het dan nog steeds zo’n intrigerend schilderij zijn?”
Mescaline
-
- 6989 berichten
- 2736 stemmen
Zeker een bijzondere ervaring deze op het grote doek te hebben gezien, de film beviel mij toch wel iets minder goed dan de laatste keer dat ik deze zag, soms misschien toch iets te langdradig naar mijn zin maar tegelijkertijd wel prachtig gemaakt!
Ik had helaas de pech dat er 2 16 jarige tutjes achter me zaten die een groot gedeelte van de film aan het fluisteren waren en het was wel duidelijk dat het geen film voor hun was, ze hadden beter naar I Feel Pretty kunnen gaan.
Dus ja, beetje dubbel! Aan de ene kant heb ik er van genoten, aan de andere kant helaas die irritatiepuntjes waardoor ik begon te twijfelen of de film misschien toch niet beter was als je deze gewoon in alle stilte thuis kan bekijken? Ik ben er nog niet goed over uit, maar een dikke 4 sterren blijven zonder twijfel staan!
Shadowed
-
- 8385 berichten
- 5269 stemmen
Gezien op het grote doek.
Moet zeggen, vond dit toch wel erg sterk. Voor in film van 1968 loopt hij ook zeker voor vanuit zijn tijd. Zelfs het geluid was niet erg storend en de scenes zoals de draaiende kamer zien er erg overtuigend uit en ook grappig gefilmd.
De film is wel zeer traag, de scenes zijn stuk voor stuk erg lang en als je daar niet van houd kan je deze film dan ook links laten liggen. Het stuk met de apen vond ik niet heel interessant maar per hoofdstuk (het zijn e 4) werd de film een beetje interessanter.
Vooral het laatste hoofdstuk is fenomenaal. Ook grappig dat ze expres het stuk zonder uitleg hebben gemaakt, zodat mensen kunnen speculeren. De film trekt je ook goed mee en daarmee is het laatste hoofdstuk dan ook het beste van de 4.
Zeker genoten, heb niet eens gemerkt dat hij uit 1968 komt, en een aanrader voor Sciencefiction fans.
Vidi well
-
- 481 berichten
- 612 stemmen
Gisteren in een bijna lege zaal deze klassieker herzien. Ik wilde hier een korte reactie schrijven over de prettige bioscoopervaring in Pathe Arnhem, maar merkte dat ik toch langer van stof was dan ik in eerste instantie dacht. Wellicht niet te voorkomen bij een prikkelende film als deze.
Een kijkervaring in de bioscoop is anders dan een dvd thuis. Vooral een epische film als deze komt pas echt tot zijn recht op het witte doek. Man, wat heb ik genoten van de openingscene met de planeten, de walsende ruimtestations, al paringdansend gepenetreerd door ruimteschepen, en de psychedelische wormhole-trip die de kijker naar een totaal andere dimensie slingert. De combinatie tussen beeld en geluid is bij Kubrick altijd goed, maar hier toont hij zich toch echt een ware meester. De klassieke muziek geeft de film een tijdloos en bombastisch karakter, terwijl de griezelige monotome zang onder de monoliet-scenes een weerzinwekkend gevoel oproepen, een gevaar dat ons verstand te boven gaat.
De HAL scene blijft voor mij toch het hoogtepunt in de film, wellicht omdat dit verhaal het meest toegankelijk is en je mee kunt leven met de personages. Het is eigenlijk een korte film in een film. Ook hier is het geluid (of het gebrek eraan) van enorm toegevoegde waarde. De ijzingwekkende stiltes maken de scenes bijzonder spannend. In een doodstille bioscoopzaal voel je dit nog mee dan thuis op de bank.
Het trage tempo van de film stoort nergens, maar geeft de film juist dat grootse karakter. Eindeloos kijken naar de landing van een ruimteschip. Of de opening en de intermission: minutenlang kijken we naar een leeg zwart scherm met de zoemende zang op de achtergrond. Bijna hypnotiserend om te zien hoe het zwarte scherm steeds lichter lijkt te worden, omdat je ogen wennen aan de donkere projectie.
2001 vind ik geen film die je helemaal moet willen verklaren. Ik zie het als een (bijna) abstract kunstwerk: er worden wat hints gegeven van een verhaal en met een boel kleur en compositie mag je verder je verbeelding laten spreken.
Toch zijn er zaken die blijven prikkelen, en vragen om een verklaring. Hoewel de monoliet een consequente positie heeft in dit verhaal, is mij de betekenis ervan nog steeds niet helemaal duidelijk. Sommigen zeggen dat er telkens een evolutionaire stap wordt gemaak als hij verschijnt. Dat zou kunnen. Maar dan wel een stap die gepaard gaat met de dood. Natuurlijk gaat geen enkele grote vernieuwing zonder vernietiging (of op zijn minst enige afbraak) van het oude. Maar het is mij hier onduidelijk of de monoliet nu goed of slecht nieuws is. De muziek voorspelt dat laatste, maar dat kan ook mijn eigen conservatisme zijn. Wellicht betekent het beide, hoewel ik het gevoel heb een zeker pessimisme te bespeuren in Kubrick’s visie.
Want alle schoonheid van de ruimtewereld en de prachtige muziek ten spijt, kan ik niet om het gevoel heen dat Kubrick hier een dystopisch toekomstbeeld schetst. De ruimtereizen verlopen nu niet bepaald zonder problemen, en de ontwikkeling van A.I. wordt in de vorm van HAL ook niet erg positief neergezet.
Daarnaast viel me op dat elke keer als er naar aarde werd gebeld, dit gebeurde omdat er een familiegebeurtenis gemist wordt (verjaardag van dochter, of de eigen verjaardag). Dit lijkt aan te geven dat al dat ruimtereizen over die enorme afstanden ons als mensen letterlijk uit elkaar drijft. Ook in de wachtruimte scene wordt dit letterlijk benoemd door een vrouw wiens man werkt op aarde, waardoor ze elkaar niet vaak zien.
En dan te bedenken dat al deze moderne ellende begon met een aap die het doden ontdekte. Van planteneters verworden ze tot carnivoren, om vervolgens meteen tot moord op de eigen soort over te gaan. Een schokkend snelle ontwikkeling, wat de ontwikkeling van de moderne mens natuurlijk ook is. Wat de geboorte van de nieuwe mens uiteindelijk gaat betekenen voor het universum, blijft dan ook onduidelijk.
Deze film voelt letterlijk als een reis. Een odyssee door tijd en ruimte waarin de mensheid als Griekse tragische held het onderspit lijkt te delven en overgeleverd is aan de grillen van het universum, ondanks dat het telkens datzelfde universum aan zijn wil probeert te onderwerpen. Een tijdloos thema, en een tijdloze film.
4,5*
mjk87 (moderator films)
-
- 13291 berichten
- 3906 stemmen
Tijdje terug al gezien in de bios maar blijkbaar geen stukje geschreven.
De film zelf had ik al jaren geleden gezien, maar om het op groot scherm te zien was echt een enorme verrijking. En ik was vooral benieuwd hoe ik na zo lange tijd de film zou waarderen. Misschien nog wel beter. Hoewel de score gelijkt blijft was ik toen wat ruimhartiger met hoge cijfers en nadelen van toen vond ik nu wel meevallen. Ik vond toen de stijl soms erg gedateerd met grote kinderlijke plaatjes op de voedselpakketten bijvoorbeeld. Nu echter denk ik: iPhones hebben dat ook (sterk vereenvoudigd design) en hoe sterk is juist dat production design nu ik dat met en bril van 2018 bekijk? Volstrekt niet gedateerd.
Prachtige film om te beleven ook waarvan ik de basis vrij eenvoudig te snappen vindt en dat met nauwelijks tekst, en zeker niet om de plot vooruit te helpen). Eigenlijk is de film een filmvariant op NIetzsche's Zarathustra - de film begint niet voor niets met die muziek ook. Vooral de pacing valt op, langzaam maar in een heerlijk ritme zonder dat het langdradig of vervelend wordt. En dan bestaat de film ook nog eens uit enorm veel iconische momenten en shots naast geweldig gebruik van de sets met bijvoorbeeld die looping waar men in kan blijven lopen. Het is geen film van emoties, maar wel van beleving door perfectie regie.
Ik vind uiteindelijk wel het einde te lang duren. Die hele trip die mijns inziens wel korter had gekund maar ook de slotscène waar veel tijd wordt genomen. Dat doet niet per se afbreuk aan de film, maar weerhoudt me van de hoogste score. 4,5*
Lovelyboy
-
- 3085 berichten
- 2260 stemmen
Na lange nieuwsgierigheid dan eindelijk aan de beurt. Enkele weken terug de Blu-ray versie bij de kringloop opgepikt en na het vergaren van wat meningen en informatie over wat me nu eigenlijk te wachten stond, aan begonnen. Volgens velen een erg mysterieus gebeuren, vooral ook wisselende meningen en in dat geval stelde de film niet teleur. Een ronduit bizarre trip.
De film begint uiteraard bij de apenkolonie die probeert te overleven en de volgende onzekere stappen zet in de evolutietheorie. Daarna volgt de trip van een wetenschaper/deskundige onderweg naar een planeet, de redenen zijn ongewis en blijven dat op het laatste. En vervolgens wordt er een sprongetje gemaakt naar een aantal astronauten op een missie richting Jupiter.
To say the least, het ziet er werkelijk waar fabelachtig mooi uit vooral in Blu-ray. De vergezichten in het gedeelte met de apen, de planeten met een opkomende zon of wat voor andere gekleurde planeet op de achtergrond, de ruimtevaartuigen, en niet te vergeten de LSD-achtige trip van Dave richting het einde. Het probleem van de film is echter dat je als kijker zoekende bent in het beeld van een ander. Eenmaal ingelezen wat dingen voor moeten stellen of waar iemand naar onderweg is komt er een bepaalde orde in zaken maar anders ben je gewoon zoekende wat dat betreft. Waar in hemelsnaam kijk ik hier na, denk ik op bepaalde momenten. Zo vind ik het eerst deel met de apen best wel boeiend, maar het tweede dan weer niet. De tocht van Dr. Floyd vind ik ronduit saai, en met name het gedeelte van zijn tweede reis begeleid onder de klanken van Strauss, zit ik maar te denken, kan iemand in godsnaam Andre Rieu in die airlock duwen en het heelal in schieten? Pas wanneer duidelijk wordt dat ze iets gevonden hebben en ze onderweg zijn naar dat fenomeen begint het interessant te worden. Zo is het derde deel dan weer een stuk interessanter, hoewel dat ook even tijd nodig heeft zich te ontwikkelen met een geschifte Hall 9000, maar de problemen waar Dave op een gegeven moment tegen aanloopt maken het allemaal weer wat boeiender. Zo vind ik het stuk dat hij de antenne onderzoekend met het enige visuele zijn trage bewegingen, en het enige audio zijn gehijg, ook allemaal weer erg lang duren. De trip die hij vervolgens maakt door de lichten zijn mooi maar andermaal zo'n moment dat als je het niet begrijpt het bar weinig toevoegt. Het gebeuren in de hotelkamer is andermaal een bijna what am i looking at moment, ongetwijfeld een ingewikkeld tijdsparadox die verloopt in een doorontwikkeling naar een nieuw leven met een hogere bewustwording.
Bepaalde dingen zijn erg interessant, het gaat over evolutie, de aap die gereedschap gaat gebruiken, de stap die we eigenlijk al gemaakt hebben van het lopen op vier ledematen naar ruimtereizen, in '70 droomden we in 2001 zover te zijn, nu dromen we nog steeds dat we het kunnen, verder ontwikkelingen van technologie, de zoektocht en het vinden van en naar buiten aardsleven en andere intelligent levensvormen, een licht verholen aanklacht tegen AI, en vooral op het einde reïncarnatie en niet naar dezelfde levensvorm op aarde maar naar een andere dimensie en hogere bewustwording. Overigens, waar de steen door anderen geïnterpreteerd wordt als een buitenaardse impuls tot een stap in intelligentie en ontwikkeling, zie ik juist de tekortkomingen van de mens erin. Beide keren, aap of mens, wordt een monoliet gevonden of verschijnt die, en beide keren, of we nu 'oeh oeh, ah ah' praten of al ingewikkelde reizen in de ruimte maken, weten we niet wat het is en wat we er mee moeten. Zelfs ná de ontwikkeling die we al doorgemaakt hebben blijken we toch nog niet zo slim te weten wat de monoliet is. Dat vind ik persoonlijk het opvallendste.
Nadeel van de film is dat er heel veel gebeurt maar dat er nergens echt heel veel houvast geboden wordt. Uitleg is er niet en als kijker ben je niet meer dan een primaat, of passagier die even weinig weet als de hoofdpersonen die het ondergaat. Nogmaals te zeggen dat het er echt wonderschoon en prachtig allemaal uitziet, en de muziek, vooral dat golvende koor om het zomaar even te noemen vind ik zowel onrustbarend als geniaal. Volgens mij is dat gezang gebruikt in L4D2 wanneer je een heks tegen komt. Ik speel die game bijna wekelijks met een kameraad en we hoorden dat zweverige en golvende gezang en hadden echt zo iets van...wtf?! Terug naar de film, de film laat zich in die zin het beste typeren als drie losse beelden die wel iets met elkaar te maken hebben natuurlijk maar niet als een coherent iets dat later samen komt om vervolgens helemaal duidelijk wordt. Het zijn vier delen in die zin die bepaalde belevingen of ontwikkelingen laten zien en als kijker ben je vooral een passagiers en ben je net zo onwetend als de apen of de astronauten. Verder vind ik toch dat de film hier en daar verzand in beelden of handelingen die er niet zo toe doen en die maar duren en duren....
Eind goed al goed, een trip, zonder meer visueel prachtig, muziek soms erg mooi en soms wat minder, en qua verhaal ontkom je er niet aan de je goed in te lezen of na die tijd op onderzoek te gaan en met bepaalde zekerheid de film nog een keer te kijken.
pamela200
-
- 198 berichten
- 289 stemmen
Deze film is heden 2019 nog steeds actueel. Ongeloofelijk wat een visionair is die Stanley. Let wel in 1967 ontwikkeld en in 1968 uitgekomen. Zeer onder de indruk van de techniek. Laat ook duidelijk de gevaren zien van de afhankelijkheid van de automatisering. HAL = IBM. 3x gezien kan er geen genoeg van krijgen. Deel 2 ook indrukwekkend met Roy Sneider.
Ste*
-
- 1960 berichten
- 1283 stemmen
Mijn 1000ste stem op MovieMeter!
Een film die je moet kijken met de ogen van 1968 (of eigenlijk natuurlijk juist weer met de ogen van 2019), omdat ik me goed voor kan stellen dat dit wel even iets was destijds. Enorm zijn tijd vooruit op zowel het vlak van AI en computers als ruimtevaart zelf, zeker ook als je nagaat dat pas een jaar later de eerste mensen daadwerkelijk op de maan landden.
In die zin heb ik me wel verwonderd over hoe alles eruitzag en stoorde de traagheid me dan ook nog helemaal niet. Genoeg om te zien en om in je op te nemen, erg leuk om te zien hoe het leven (met het eten en dat soort dingen) op de ruimteschepen verbeeld is, vond het nergens belachelijk of gedateerd overkomen, wat des te knapper is aangezien we nu zoveel vertrouwder zijn met ruimtevaart. Ook de 'exterieure' shots vanuit de ruimte zelf vond ik zeer overtuigend en knap voor die tijd (zeker als je bedenkt dat het alom geprezen Star Wars pas weer 10 jaar na deze film zou uitkomen).
Pas vanaf halverwege het stuk met HAL begon een en ander me wat te storen. De lijzige en onnatuurlijke manier van praten en doen van de astronauten (dat zou je nu echt niet meer zo zien in een film), en de eindeloze 'ruimtewandeling'-scène die echt je geduld op de proef gaat stellen.
Maar goed, dat was allemaal nog best te behappen omdat het uitgangspunt van een zelfdenkende en -handelende computer interessant genoeg is. Het laatste half uur echter gaat de film los op een manier die ik noch in een film uit die tijd, noch anno nu interessant zou vinden. Ja het ziet er best gaaf uit, maar ik interesseer me gewoon niet voor dat soort vage thema's. Sfeertje zat wel snor, ik herkende er ergens The Shining (die pas 12 jaar later uit zou komen) wel in, net zo creepy.
Je kunt dit met goed fatsoen geen lage beoordeling geven, al is het alleen maar om hoe de film 50 jaar na dato op veel vlakken nog steeds overeind staat, maar kan niet zeggen dat ik hem voor mijn plezier nog eens op wil zetten, daarvoor was het voor mij toch vooral interessant op een meer meta-filmhistorische manier.
4*
Harley Quinn
-
- 88 berichten
- 50 stemmen
Kubrick's ruimte-allorgie staat op eenzame hoogte. Het grotendeels speculatieve narratief lijkt qua uitwerking of subliem voltreffend, of intens ontgoochelend.
De 109 pagina's aan becommentariëring alleen al werpen een filosofisch vraagstuk an sich op, De overtuigingen van de twee ontstane kernkampen liggen net zo ver uiteen als de aapmens die aan de rand van evolutie staat in het eerste deel, en de meer geëvolueerde mens die de ruimte verkent in akte twee. Kubrick staat boven beiden als übermensch; een esoterisch wezen dat als schepper geprezen wordt - en ondanks alle kritieken zijn verworven status behoudt.
Als gedeelde noemer is het conflict eeuwenoud. Het mooie is dat de discussie de lijn volgt die Kubrick aanhaalt; evolutie door conflict. Dat een film deze parallel teweegbrengt, vind ik interessanter dan de prent zelf - die haast even fanatiek wordt verdedigd als een religie. De liefhebbers lijken bij deze film bovengemiddeld meer moeite te hebben om de argumenten van de sceptici te begrijpen - laat staan te accepteren - dan bij enig ander cinematografisch werk: men heeft het niet begrepen, men is te jong, men is de verkeerde doelgroep, men moet de film herzien (evolueren).
Persoonlijk vraag ik me af waarom. Het is prima dat de een dit een meesterwerk vindt en de ander niet. Film is gevoel, perceptie, interpretatie, beleving. Je kunt iemand niet overtuigen van iets wat voor hen absent is.
Dat deze film op Kubrick's naam staat en men hem als klassieker beschouwd, maken voor mij wel degelijk verschil uit. Indien dit anders was, had ik hem waarschijnlijk niet afgekeken. Kubrick was een visionair. Dat betekent echter niet dat het resultaat inmiddels niet overtroffen kan zijn; de leerling kan anticiperen op de lessen van diens meester, evolueren en hem overschaduwen.
Hoe mooi de grootscheepse, achterliggende, filosofische en wetenschappelijke gedachten ook mogen zijn, hoe diep de (trage) ruimte, mensheid en evolutie visueel onderliggend ook worden vertaald; het komt er voor mij niet uit. Op enkele interessante stukken na is het voornamelijk fragmentatie en traagheid. Dat een film zich kenmerkt door zaken juist niet hapklaar te belichten en prikkelt tot nadenken is nobel, maar overgedoseerd kan het zijn doel voorbijschieten: de veelvoud aan te lange, uitgesponnen scènes vormden op den duur een aanslag op mijn geduld en uithoudingsvermogen.
Graag had ik er meer van willen maken. Laat ik volstaan met het gegeven dat de cinefiel in me tevreden kan concluderen dit veelbesproken werk gezien te hebben.
wihu61
-
- 835 berichten
- 396 stemmen
a) ... Dat betekent echter niet dat het resultaat inmiddels niet overtroffen kan zijn; de leerling kan anticiperen op de lessen van diens meester, evolueren en hem overschaduwen.
b) ... die haast even fanatiek wordt verdedigd als een religie.
a) Mee eens, het is echter m.i. nog niet gebeurd, maar je weet het nooit uiteindelijk.
b) ha ha... ja, dat gevoel heb ik nou altijd bij deze film.
Maar er zit iets in, heb hem onlangs nog eens bekeken, en ik weet niet of plaats één in mijn top tien nog langer terecht is...
FillumGek
-
- 8987 berichten
- 3131 stemmen
Ik heb deze film al zo vaak willen kijken, maar het feit dat hij erg traag schijnt te zijn zonder dat er al te gekke dingen gebeuren sprak me nooit zo aan. Nu die op Netflix staat was de drempel een stuk lager geworden en heb ik hem toch maar aangezet vanwege zijn historische waarde. Aanvankelijk dacht ik dat er iets niet klopte. Ik hoorde wel wat achtergrond geluid, maar zag verder niets. Een keer op mute gedrukt, en het geluid was inderdaad weg. Van kanaal gewisseld, en gelukkig was er nog beeld, de tv deed het nog. De film begint dus daadwerkelijk met twee minuten zwart beeld. Het werd een lange zit.
Het begint allemaal bij de Dawn of Man. We zien een aantal apen die langzaam evolueren van prooi naar jager. Ook al zijn de achtergronden slechts foto's, door het gedrag van de apen is de setting overtuigend. Het zullen vast mensen in pakken zijn, maar hun gedrag is goed nagebootst. Het deed zelfs een beetje denken aan de oude Planet of the Apes films. Die heb ik trouwens nooit helemaal af gezien, zal ik die gewoon opzetten nu?
Totdat er opeens klassieke muziek door de speakers klinkt. Heel veel en heel lang. Het zweven van het ruimteschip tegen de zwarte sterrenachtergrond is wederom erg sfeervol. Ja, aan sfeer geen gebrek. Maar toch, die klassieke muziek is best mooi, maar ook een beetje té aanwezig. Het doet me denken aan toen ik kleuter was en op de rug van mijn vader door de kamer heen danste op de muziek van André Rieu. Leuke tijden waren dat, al kan ik me er nu geen voorstelling meer bij maken dat ik die muziek echt leuk heb gevonden. Sowieso snap ik het nut van een dirigent niet, het orkest kent die nummers toch gewoon uit hun hoofd? Mijn ogen schieten opeens open bij het geluid van een mensenstem. Na 25 minuten wordt er gepraat.
Maar heel veel boeiends komt er niet uit. We zitten nu in het ruimteschip wat een prachtig decor is. Heel veel sfeer. Wat we ook zien is een man die heel vies gekleurd eten eet uit grote bakken. Het doet me denken aan die keren dat je als klein jongetje in zo'n speciaalzaak staat met tientallen bakken schepijs, maar dat je van je moeder slecht één bolletje mag. Maar die tijden zijn gelukkig voorbij. Oja, over ijs gesproken, ik moet morgen nog even langs de supermarkt want de Ben & Jerry's is in de aanbieding. Ik schiet wakker doordat de buurman besloten heeft om iets wat op een grote stoel lijkt van de trap af te gooien. Door mijn wimpers zie ik op de tv een man op zijn kop door een ruimte rennen, al boksend in de lucht! De immense zwaartekracht die op mijn oogleden rust is in de ruimte duidelijk niet van toepassing.
De film is ongelofelijk stil. Zachtjes hoor ik de regen tegen het raam tikken terwijl er een man zit te schaken tegen een supercomputer. Het is al enige tijd geleden dat ik een potje heb geschaakt, dus misschien binnenkort maar weer eens iemand uitdagen. Plots zie ik een grote rode lens de tv uitkomen die luistert naar de naam HAL. Zijn stem is prettig om naar te luisteren waardoor ik al snel in een soort hypnose kom. Dit wordt echter bruut verstoord door een koude windvlaag die mijn voet bereikt, die iets buiten de bank hangt. Toch de verwarming maar een graad hoger, en die plant hangt er eigenlijk ook maar slapjes bij.
Met opengesperde ogen concentreer ik me op de mooie decors. Erg sfeervol, maar wat zijn ze nou allemaal aan het doen? Doodse stilte, alleen het geluid van zuurstofflessen. Automatisch neem ik hetzelfde ritme van ademhalen aan en het dekentje is ook best lekker warm. Mijn ogen zakken weer dicht totdat ik een soort gaslek hoor. Ik ga rechtop zitten, zet de film weer op mute en het geluid is weg. Gelukkig, het kwam toch van de film. Het woord 'Intermission' verschijnt gevolgd door een geluidsband zonder beeld. Deze keer trap ik er niet meer in. Ik bevind me inmiddels in een halve droom-toestand en hoor vaag iets over kunstmatige slaap. Ja, dat lijkt me heerlijk. Er wordt gepraat over een extreem lage hartslag en in een reflex grijp ik naar mijn pols voor een eigen meting. Nog nauwelijks waarneembaar.
Ik schrik wederom, dit keer van een computer malfunction, wat het geluid maakt van een wekkerradio. In een vlaag van verstandsverbijstering sla ik zonder te kijken het onding van tafel af, wat mijn glas met drinken blijkt te zijn. Er komt weinig geluid uit de film, maar wat het doet, doet het goed. Ik word weer verblijd door sfeervolle shots van de ruimte en de lange stiltes. Even kijk ik naar mijn kapotte glas maar het is toch echt water wat er in zat. Uit het niets beland ik van de zwart-witte decors in een ultra-kleurrijke drugsroes inclusief spooky sounds. En ik weet zeker dat ik nu wakker ben. Misschien is het dan toch tijd dat ik er even goed voor ga zitten. Maar dan is het afgelopen.
kleintje 2
-
- 449 berichten
- 786 stemmen
Het kan mijn leeftijd zijn, omdat ik de klassieke tijd niet mee heb gemaakt. Het decor en de effecten kan ik waarderen omdat ze de tijd vooruit gaat. Dat geld ook voor het verhaal, wat me wat traag verliep. Mijn brein werd gekraakt bij het eind, geen idee waar het op sloeg, als iemand mij dat wil uitleggen. Voor de gehele film voelde ik geen duidelijke spanning. Het was gewoon stilte en weinig dialoog. Het volgen was daarom best makkelijk, maar het had teveel mysterie waardoor het einde een breinkraker voor me was. Die gedachtes van Kubrick moeten wel heel fantasierijk geweest zijn.
Ik hoopte op iets wat vergelijkbaar was met Interstellar van Nolan, die mijn aandacht wel trok wegens het begrijpelijke van de mysterieuze kant. Dit einde voelde zo verwarrend, had geen emotie en die stilte raak je op het gegeven moment wel zat. Opmaak en uiterlijk van de HAL-9000 blijft wel parelachtig mooi. mixed feelings bij deze film. Maar die heb ik wel bij meerdere van Kubricks films. Het is een verwarrende toch amusante film, want ik heb wel genoten.
Mickey b
-
- 564 berichten
- 438 stemmen
Als Sciencefiction liefhebber moest ik deze film natuurlijk gezien hebben. Maar ik vond er niets aan. Veel te stil en veel te traag. Het was een lange zit waarbij ik meermaals enkele momenten ben ingedut. En toch niets miste van het verhaal. Zo traag gaat alles. Wat ik wel vermelden waard vind zijn de graphics, voor een film van 1968 zijn deze meer dan behoorlijk. Film stond wel in HD op Netflix. Mogelijks is originele versie wel iets duffers. En de soundtrack was ook geen onbekende, wist niet dat deze uit deze film kwam.
Verhaaltechnisch weet ik ook niet wat Stanley Kubrick ons wilde vertellen. Zal wel iets evolutionairs zijn, maar einde blijft iets te mysterieus en open. Kan mij wel inbeelden dat deze film in zijn tijd hoge toppen scoorde maar met wat ik nu gewoon ben op het scherm is deze niets voor mij...
schrans
-
- 420 berichten
- 1016 stemmen
Eindelijk er eens toegekomen om deze film te bekijken. Al bij al is hij me goed bevallen met als voornaamste pijnpunt de lange duur. Daar had makkelijk een uur afgekund zonder aan sfeerschepping te raken. Elke scène wordt oeverloos uitgerekt waardoor de aandacht altijd wat verslapt. Qua special effects is deze echter pijler in de filmgeschiedenis, ongelofelijk dat dit uit 1968 komt, toen er zelfs nog geen maanmissie gebeurd was. De muziek is mooi en passend maar soms iets te prominent. Qua verhaal duurde het lang voor je de eindjes met elkaar kon verbinden, maar de ontrouw (of net niet) van HAL hakt er wel op in en is zenuwslopend. Het einde had ik het wat moeilijk mee. Misschien net iets spiritueel.
filmfan0511
-
- 957 berichten
- 997 stemmen
Voor het eerst sinds lang A Space Odyssey nog eens opnieuw bekeken, en ik vond de ervaring nog een stuk imponerender dan bij de eerste kijkbeurt. Dit is wat mij betreft een meesterlijk kunstwerk van het hoogste niveau. Kubrick valt niet terug op traditionele narratieve technieken en overstijgt hiermee de grenzen van het filmmedium. Hij zegt zoveel met zo weinig. Het horen van die iconische klassieke muziek van Strauss in combinatie met het zien van die griezelig uitgebreide zwarte leegte van de ruimte, roept gevoelens op en creëert een sfeer die ik amper onder woorden zou kunnen brengen. De muziek en de beelden vertellen meer dan dialogen ooit zouden kunnen, waardoor deze film niet enkel fantastisch is, maar ook tijdloos. De dialogen die er wel inzitten zijn klinisch en afstandelijk, maar passen daarom perfect bij de sfeer en die klinisch witte interieurs. En met klinisch en afstandelijk bedoel ik niet emotieloos. Dit is een film die juist zoveel emoties oproept, maar het er nooit dik oplegt.
Het is ook schitterend dat er niets wordt uitgelegd, wat bijdraagt aan het tijdloze karakter dat 2001 heeft. Oh, er worden genoeg visuele, muzikake of verbale hints gegeven om er een eigen coherent geheel van te maken; met nadruk op 'eigen' dan. Je vult dit in hoe je zelf wilt, en dat is juist het mooie. Het is wat mij betreft een verhaal over evolutie. Die mysterieuze zwarte staven geven in het begin de voorouders van de mens de kennis om uit te groeien tot de dominante soort. Wat er op het einde gebeurt, met de oude man die in een grote, gloeiende baby verandert, bezie ik dan als de volgende stap in de evolutie van de mens. De stukjes met HAL, die echt angstaanjagend zijn, brengen dan ook nog even de hele problematiek van artificiële intelligentie naar voren. En zoals geen enkele andere scienfiction-film ooit beter heeft gedaan, brengt A Space Odyssey dat existentiële gevoel van de ruimte zo goed over. Ik kan nog lang doorgaan, deze film bevat gewoon zoveel interessante ideeën.
Over het visuele aspect is al genoeg gezegd, dus daar zal ik maar kort in zijn. Het is gewoonweg een esthetisch meesterwerk op vlak van beelden. Zo ongelooflijk mooi. Prachtig camerawerk, schitterend kleurgebruik (vaak contrast tussen zwart/blauw en rood) en gewoon enorm vooruitstrevend. Dit was 1968, nog voor de eerste maanlanding. Niet te geloven. Visueel vind ik dit een mooiere film om naar te kijken dan veel recente films, bv. Interstellar. Wat zou ik er voor geven om dit eens op het grote scherm te kunnen zien.
Ik verhoog van 4.5* naar 5*. Ik snap dat dit je ding niet kan zijn, daar is ook absoluut niets mis mee uiteraard. Film is in de eerste plaats persoonlijke ervaring, en des te meer bij een film als 2001: A Space Odyssey. Zelfs uit het oeuvre van Kubrick zijn er volgens mij nog 2 of 3 andere films die ik sneller opzet of liever kijk. Maar puur qua ervaring? Nee, dan komen er maar weinig films in de buurt van deze.
Tarkus
-
- 6409 berichten
- 5314 stemmen
Toen ik enkele weken geleden de DVD Box van Stanley Kubrick won, hoopte ik eigenlijk een beetje dat deze prent er niet bij zou zitten.
Ik heb de film in het verleden een paar keer gezien, maar ik ben er nooit toe gekomen hem helemaal uit te zien, zo saai en nietszeggend vond ik hem.
Maar nu zat de film dus ook weer in de box, en het zou tegen m'n principe zijn om een film die ik in bezit heb niet te bekijken, dus heb ik hem nu wel gezien.
En tot mijn verrassing beviel hij me wel, niet helemaal maar toch..
Sommige scènes zijn wel echt saai en langdradig, maar de fotografie is bij wijlen fenomenaal, ook gezien de tijd waarin de film is gemaakt.
Het scenario vind ik nog steeds niet veel waard, maar toch heb ik genoten van de prachtige beelden, eerst de natuurbeelden met de apen en daarna de prachtige ruimtebeelden, echt een meesterwerkje voor die tijd.
Kortom, ik ben blij dat ik de prent, die ook een prachtige soundtrack heeft, nu toch helemaal heb bekeken en hij hoort terecht in de box van Kubrick's beste filmen.
Het is en blijft een mijlpaal in de filmgeschiedenis deze film, en heb hem voor de tweede maal helemaal uitgekeken.
Toch blijf ik bij mijn eerste mening, het is op sommige momenten ronduit saai. De mooie beelden maken veel goed, maar een topfilm is dit niet voor mij en zal het ook nooit worden.
pampelonne
-
- 301 berichten
- 126 stemmen
wat mij bijblijft van deze film, is het onstilbaar verlangen van de mens, om te weten wat de oorsprong van alles is .
ik denk dat wij daar nooit achter komen, hoe ver we ook komen in het heelal.
ergens vind ik dit wel een troostrijke gedachte.
Los hiervan vind ik dit één van de beste sf films die er tot nu toe zijn gemaakt.
david bohm
-
- 2929 berichten
- 3205 stemmen
Indrukwekkende film, met recht episch te noemen. Prachtige muziek en beeldcomposities en een aangenaam verteltempo. Na omstreeks 25 minuten draven de eerste mensen op dat vond ik toch wel prettig. De cast doet het overigens sober maar goed.
Absolute aanrader.
Tommy De Vito
-
- 556 berichten
- 1301 stemmen
Prachtige film! Adembenemende mooie beelden en wat is de film audiovisueel toch ontzettend goed. Erg genoten van 2001: A Space Odyssey, zo zie je maar weer hoe simpel het kan. Beelden en geluid zeggen zoveel. Ongelooflijk. Vele malen beter dan de 'moderne' Interstellar. Kubrick is echt een meester en is zeker een voorbeeld geweest voor latere filmmakers. Heb A Clockwork Orange onlangs op blu ray gekocht, dus is het tijd om die eens te herzien.. vond hem erg sterk de eerste keer. Maar ik denk dat een Kubrick film bij een tweede kijkbeurt alleen maar beter kan worden
JJ_D
-
- 3769 berichten
- 1304 stemmen
In zijn tijd bezien?
Revolutionair qua cinematografie.
Profetisch in het doorbreken van de klassieke narratieve vertelstructuren – de vorm als allegorie voor de inhoud...sciencefiction die zich niet louter verhalend manifesteert, maar ook via het medium van de vertelling.
Baanbrekend voor wat ‘filosofische cinema’ kan genoemd worden, een klap in het gezicht van het witte doek dat haast per definitie psychologie moe(s)t laten zien.
En vandaag?
Vooral een tijdsdocument, waarvan het verhaal – of wat daarvoor moet doorgaan – onvoldoende aanknopingspunten biedt om er iets zinnigs uit te construeren. Of toch?
De geboorte van de transcendentie markeert het begin van de menselijke verbeelding, van het abstractievermogen, kortom van de potentie van een skelet om een werktuig te zijn en dus een wapen, kortom van het geweld.
In het volgende kapittel keert die metafysica terug, net in een tijdperk waarin de mens metafysica lijkt afgezworen te hebben. We koloniseren de ruimte, wanen ons heer en meester van het heelal, doch wat blijkt? Er zijn verdorie dingen waar we niet bij kunnen. De grenzen van onze ratio zijn en blijven de grenzen van de wereld zoals we hem zien, begrijpen, kunnen en moeten accepteren. Of niet?
Volgende kapittel, een reis naar Jupiter, naar een onverklaarbaar sterk magnetisch veld. Onderweg keert die andere meta-fysiek – de afgod van de digitalisering! – zich tegen zijn uitvinder, de extinctie wordt ternauwernood verhinderd, door - jawel! - menselijke verbeelding...om uiteindelijk te belanden in een wereld waar tijd en ruimte als dimensies zich anders manifesteren. Ook in dit landschap waar heden en toekomstig zich gelijktijdig voltrekken blijft de kolossale monoliet een teken van Ergens Elders – de toeschouwer krijgt uiteindelijk geen sleutel in handen, maar wordt met de oorspronkelijke vraag weer naar huis gestuurd. Op tonen die een lichtzinnigheid symboliseren die binnen het Westerse denken de haast ondraaglijke existentiële onzekerheden compenseert: walskoning Strauss. Nou, wat je noemt: pittige contrastwerking.
Maar dus, vandaag?
Doe mij maar ‘Gravity’ als het om intense ruimtevaartcinema gaat, of ‘Ex Machina’ als waarschuwing voor artificiële intelligentie. Kortom, we staan verder dan in 1968, en jawel, verder dan in 2001. Dat hoeft geen schande te zijn, ‘2001: A Space Odyssey’ hoeft niet uit de geschiedenisboeken geschrapt te worden, maar anno 2020 lijkt de lange zit ’t amper waard.
Dus?
2,75*
Sybm
-
- 2 berichten
- 120 stemmen
Deze film was zijn tijd ver vooruit en met recht een klassieker te noemen. De soundtrack is in orde en het verhaal is ook wel interessant. Alleen duren de scenes Voor mij veel te lang waardoor het lastig was om mijn aandacht erbij te houden: (de begin scene met de apen, de ruimtereis, enzo.). Ik snap ook wel dat anderen dit in geweldige film vinden hoor, maar deze film weet mij gewoon niet te boeien. Misschien dat ik met een latere herziening er anders over denk. Ik snap het einde ook niet helemaal kan iemand dat misschien even uitleggen?
Q Jones
-
- 3348 berichten
- 2712 stemmen
Aparte ervaring. Ik snap dat, zeker in het tijdsbeeld van toen dit een fenomenale film was. Revolutionair, zonder deze film hadden andere sfi klassiekers er misschien wel veel anders uit gezien.
Toch heeft de film voor mij de tand des tijds maar half doorstaan. Er zitten best veel wat saaiere stukken in, en doordat je tegenwoordig zoveel meer gewend bent qua spektakel is het lastig je aandacht erbij te houden. Sommige scènes zijn nu gewoon niet meer zo verbluffend als dat ze in die tijdsgeest waren. Ik snap dat je daar als film liefhebber door heen moet kijken maar dat vond ik soms wat lastig.
Verder cool gedaan met dat rotsblok wat als rode draad door het verhaal heen loopt. En de muziek is ook adembenemend. Voor mij persoonlijk duurde sommige scènes gewoon iets te lang.
Toch nog een ruime voldoende en deze film verdient zeker een plek in de top 250
blurp194
-
- 4479 berichten
- 3567 stemmen
Voor het eerst in een jaar of dertig weer eens helemaal van begin tot einde bekeken. En dat viel toch niet echt mee, moet ik zeggen.
Sowieso in twee verschillende opzichten volstrekt gedateerd - enerzijds het psychedelische en zweverige gebeuren dat de film keihard plaatst in de jaren-70 voelt voor mij nu wel echt aan als hopeloos uit de tijd. Maar ook de veel te lange shots met alleen muziek irriteren me echt. Nog maar weer eens Zarathustra, alsof één keer niet al teveel is. Buiten dat komt het narratief er eigenlijk gewoon onvoldoende uit doordat Kubrick zich teveel verliest in de - voor die tijd - ongekend knappe gimmicks - hoe zeggen we dat ook alweer, het boek is beter, ondanks dat Clarke dat deels achteraf pas geschreven heeft. Net als het hele gedoe met de HAL-9000 - vol van lore en achtergrond, wellicht zelfs de inspiratie voor het concept van de screensaver en qua vormgeving ongeevenaard, maar ook onweerlegbaar niet meer passend in dit tijdperk. Het doet me onweerstaanbaar denken aan de opmerkingen die ik bij een film als Seppuku (1962) tegenkom - over of die film wel in een toplijst thuis hoort. Precies dezelfde motivatie kan je ook op 2001 toepassen - alleen nog maar geschikt voor filmhuisgangers, om maar een open deur in te trappen.
Strikt als film vind ik het in ieder geval helemaal niets - langdradig, oninteressant, narratief zwak uitgewerkt, teveel focus op wat magere gimmicks. Voor die tijd knappe cinematografie en indrukwekkende beelden, maar wel altijd met die kwalificatie erbij - en het betekent natuurlijk gewoon nog steeds 'hopeloos achterhaald'. De tand des tijds treft hier harder dan in enig andere film.
De volgende kijkbeurt hoeft echt niet eerder dan over nog een jaar of dertig, dat lijkt me echt wel snel zat. Er zijn ondertussen zo veel interessantere films gemaakt tenslotte. Ook door Kubrick - wat mij betreft is dit wel met afstand zijn slechtste werk.
Pre- en sequels
2010
1984
104 reacties
Gerelateerd nieuws
Geboortedag Stanley Kubrick (1928): Zijn tien best beoordeelde films
Dit is de top 5 in deze editie van de 'Sight and Sound' top 100
De drie beste titels die Netflix dit weekend verwijdert
Bekijk ook
C'era una Volta il West
Western, 1968
2.765 reacties
Il Buono, il Brutto, il Cattivo
Western, 1966
2.343 reacties
O.J.: Made in America
Documentaire / Biografie, 2016
47 reacties
12 Angry Men
Drama, 1957
862 reacties
Shoah
Documentaire / Oorlog, 1985
107 reacties
Apocalypse Now
Oorlog, 1979
3.415 reacties
Nieuwsbrief MovieMeter
Het laatste film- en serienieuws per e-mail ontvangen?
Populaire toplijsten
- Top 250 beste films aller tijden
- Top 250 beste sciencefiction films aller tijden
- Top 250 beste thriller films aller tijden
- Top 250 beste familie films aller tijden
- Top 250 beste actie films aller tijden
- Top 100 beste films van de laatste jaren
- Top 100 beste films op Netflix
- Top 100 beste films op Disney+
- Top 100 beste films op Pathé Thuis
- Top 50 beste films uit 2020
- Top 50 beste films uit 2018
- Top 50 beste films uit 2019
- Top 25 beste films in het Nederlands
Corporate & Media
Realtimes | Publishing Network
Innovatieweg 20C
7007 CD, Doetinchem, Netherlands
+31(315)-764002
Over MovieMeter
MovieMeter is hét platform voor liefhebbers van films en series. Met tienduizenden titels, die dagelijkse worden aangevuld door onze community, vind je bij ons altijd de film, serie of documentaire die je zoekt. Of je jouw content nou graag op televisie, in de bioscoop of via een streamingsdienst bekijkt, bij MovieMeter navigeer je in enkele klikken naar hetgeen dat voldoet aan jouw wensen.
MovieMeter is echter meer dan een databank voor films en series. Je bent bij ons tevens aan het juiste adres voor het laatste filmnieuws, recensies en informatie over jouw favoriete acteur. Daarnaast vind je bij ons de meest recente toplijsten, zodat je altijd weet wat er populair is op Netflix, in de bioscoop of op televisie. Zelf je steentje bijdragen aan het unieke platform van MovieMeter? Sluit je dan vrijblijvend aan bij onze community.
Social media
Realtimes | Publishing Network
- Registreer |
- Contact ons |
- Over ons |
- Adverteren |
- MovieMeter Films Wiki |
- Series Wiki |
- Algemene voorwaarden en privacybeleid |
- Consent wijzigen |
- RSS Feeds |
- API
© 2024 MovieMeter B.V.