Genre: Drama / Romantiek
Speelduur: 98 minuten
Alternatieve titels: Three Colors: Blue / Trzy Kolory: Niebieski
Oorsprong:
Frankrijk / Polen / Zwitserland
Geregisseerd door: Krzysztof Kieslowski
Met onder meer: Juliette Binoche, Benoît Régent en Florence Pernel
IMDb beoordeling: 7,8 (110.099)
Gesproken taal: Frans en Pools
Releasedatum: 16 september 1993
On Demand:
- Bekijk via Pathé Thuis
- Bekijk via iTunes
- Bekijk via MUBI
- Bekijk via CineMember
- Niet beschikbaar op Netflix
- Niet beschikbaar op Videoland
- Niet beschikbaar op Amazon Prime
- Niet beschikbaar op Disney+
- Niet beschikbaar op Google Play
- Niet beschikbaar op meJane
Plot Trois Couleurs: Bleu
Het eerste deel van Kieślowski's trilogie naar de kleuren van de Franse vlag en de leuzen van de Franse revolutie buigt zich over het thema vrijheid. Dat is de vrijheid van Julie (Juliette Binoche), als de rest van haar gezin omkomt bij een auto ongeluk. Vastbesloten het verleden uit te bannen, verhuist ze naar een nieuw bestaan. Zo makkelijk gaat dat echter niet. Haar man was componist en werkte aan een Europese hymne. De klanken van dit werk blijven weerklinken. Zijn assistent probeert Julie over te halen het project samen te voltooien. Eens te meer wordt zij door het verleden ingehaald als ze ontdekt dat haar echtgenoot een minnares had. Julie zal moeten accepteren dat de absolute vrijheid een loos streven is.
Externe links
Acteurs en actrices
Julie Vignon
Olivier
Sandrine
Lucille
Journalist
Real Estate Agent
Doctor
Patrice
Mother
Dominique
Video's en trailers
Reviews & comments
Madecineman (moderator films)
-
- 7484 berichten
- 1695 stemmen
Misschien omdat het nauwelijks opvalt? Het wordt nogal ondergesneeuwd zeg maar.
neo
-
- 15405 berichten
- 9542 stemmen
Dat wil ook best geloven, maar vreemd is het wel. Vooral omdat die subtiele muziek ook in enkele scènes zit waarbij je er door de verdere stilte er niet omheen kan.
Adrenal
-
- 1381 berichten
- 0 stemmen
De thematiek is erg mooi. Wanneer Julie ontwaakt na het ongeluk, zien we haar ogen. Vanaf dan probeert ze koud en gevoelloos te blijven ondanks alle tragische gebeurtenissen. Deze gevoelloosheid symboliseert Kieslowski met de kleur blauw. Telkens als Julie iets overkomt dat haar heeft geraakt, dompelt ze zich onder in de kilte - het blauwe zwembad. De film loopt goed af: we zien haar ogen weer: ze bergt haar schild van kilte, weer op en huilt: ze toont gevoelens. Mede door de muziek van haar man is dit haar gelukt. De muziek van Preisner is overigens prachtig en speelt ook een belangrijke rol: telkens als Julie een beslissing moet nemen, wordt het beeld even zwart en hoor je enkel de muziek, alsof die haar helpt een keuze te maken. Juliette Binoche zet een ijzersterke rol neer en Kieslowski laat zien dat hij tot de groten behoort: elke scène van de film is een genot voor het oog, het camerawerk is bijzonder stijlvol. Belangrijke zaken worden subtiel aangekondigd, zoals het druppen van de auto alvorens die tegen een boom rijdt. Eigenlijk is elk shot betekenisvol en nuttig.
Bleu is een prachtige, poëtische en diepgaande film die me erg heeft geraakt. Op naar de andere delen!
Fryce
-
- 1084 berichten
- 2116 stemmen
Wat een indrukwekkende film. Lekker subtiel camerawerk, met van die kleine emotionele stukjes die vaak franse regisseurs zo goed in beeld kunnen brengen. Ik heb genoten van het verhaal maar voornamelijk van het voortreffelijke acteerwerk van Juliette Binoche, die van ijskoud naar steenkoud gaat in haar rol. Heerlijke film!
Vinokourov
-
- 3143 berichten
- 2909 stemmen
Ik geef niet gauw vijf sterren aan een film, maar aan deze film doe ik dat erg graag. Het eerste deel van de Trois Couleurs-reeks is namelijk in cinematografisch opzicht geniaal. Dat soort dingen kun je wel aan Kieslowski toevertrouwen. De kleur blauw vind ik zelf prachtig en wordt hier op verschillende manieren erg mooi gebruikt. Een van de beste momenten is natuurlijk de zwembadscene, waar alles in verschillende tinten blauw wordt weergegeven. Het zal vast wel vaker gezegd zijn, blauw wordt snel geassocieerd met kilte en dat is ook de sfeer die dit drama uitstraalt: triestige kilte.
Na het verlies van haar man en kind, heeft Juliette Binoche de vrijheid om te doen en laten wat ze wil. We volgen haar rouwverwerking, ze probeert met een schone lei het leven weer op te pakken, maar het valt haar allemaal zwaar op de maag. Het enige moment, waarbij Binoche in de film lacht is wanneer een jongen haar vertelt, wat haar man zei net na het ongeluk... Erg cru allemaal. Deze film heeft me overigens zwaar fan gemaakt van Binoche. Ze kan zo ontzettend mooi uit haar ogen kijken en acteert altijd op een hoog niveau, waardoor je zo de film mee ingetrokken wordt .
Klein minpunt is de muziek, die op sommige momenten bombastisch ingezet wordt en andere keren weer erg goed passend is. Wellicht had het allemaal wel wat grimmiger gekund op dat punt, maar ja een lied voor Europa moet toch wel elan hebben. Qua melodie deed het hoofdthema trouwens erg Beethoven-achtig aan. Een toffe knipoog naar het Europese volkslied ?
Willy Wartaal
-
- 433 berichten
- 3772 stemmen
Erg vreemd, misschien was ik niet in de juiste stemming maar ik heb geen goed woord over voor deze film. Nadat ik hier wat had gelezen over deze trilogie ben ik toch erg benieuwd geworden, maar mijn hoge verwachtingen zijn niet bevredigd. Erg leuk dat alles zo blauw is maar dat maakte geen indruk in geen enkele scene. Voor de rest is het acteren wel ok en de muziek ook, maar de film heeft me op geen enkel punt geraakt (totaal geen medeleven met Julie gehad).
Ik heb wel de hele trilogie aangeschaft, hopelijk kan ik mij meer vinden in een van de andere twee films.
speranza
-
- 24668 berichten
- 0 stemmen
Dit is een bijzonder indrukwekkende film.
Montorsi
-
- 9620 berichten
- 2272 stemmen
Aardig eerste deel van de reeks.
Kleuren kwamen in het begin goed door, later deed het me niet zoveel meer. Net als het verhaal me naar verloop van tijd steeds minder deed. Zaten wel een paar fijne scenes in (in het donker in het zwembad bijvoorbeeld), maar als geheel viel het me wel wat tegen.
3*
maxcomthrilla
-
- 15565 berichten
- 2761 stemmen
De opening was prachtig, waarna zich een boeiend drama ontspint waar Juliette Binoche centraal staat als rouwend figuur, die alle schepen achter haar tracht te verbranden om haar pijnlijke verleden maar te kunnen vergeten.
Kieslowski weet enkele fijne scenes voor te schotelen. De vele blauwe decoraties, de scenes in het zwembad en het onderhoud tussen Julie en de hoer zijn geweldig. De muziek is een absolute meerwaarde voor deze film, die veel liefde voor het muziek componeren uit weet te stralen. Helaas werkt het drama maar tot een bepaalde hoogte, waardoor het vooral genieten is van de kleuren, de muziek en enkele fijne scenes.
Eindelijk heb ik de Trois Couleurs trilogie, nieuw leven ingeblazen nadat ik mijzelf jaren terug al aan het laatste deel van deze trilogie heb gewaagd. 3,5*
(verwijderd)
-
- 1010 berichten
- 0 stemmen
Prachtige scenes, maar naar mijn gevoel overspeelt Kieslowski hier zijn hand en wordt het kitsch. Hoe mooi de muziek ook is, op de een of andere manier ondersteunt het niet de emotie op de juiste toon, althans mijn snaar werd er niet door geraakt. In elk detail druipt het sentiment er vanaf, en dus sta ik op grote afstand naar een drama te kijken terwijl ik 'graag' deelgenoot had willen worden. Kleur en compositie zijn gelukkig weer een lust voor het oog.
SnakeDoc
-
- 4686 berichten
- 2227 stemmen
Afgelopen week de gehele trilogie eens bekeken.
Eigenlijk moeilijk om de films apart te voorzien van een cijfer.
Het is misschien makkelijker om de hele serie 1 cijfer te geven, maar vooruit!
Trois Couleurs is een 100% Drama Trilogie.
Hou je dus niet van dit genre, dan kun je maar beter voor iets anders gaan!
Het feit dat alle drie de delen zo stiekem heel veel met elkaar te maken hadden vond ik geniaal.
Fantastisch dat in elke film een aantal van de zelfde gebeurtenissen verwerkt zitten. Bijvoorbeeld de ouderen bij de glasbak.
En ook geniaal dat in de laatste van de 3 reeksen alle personen even bij elkaar zijn.
Ook mooi is de verwerking van de kleuren in de film. Blauw, Rood en Wit. Je ziet ze op de meeste gekke momenten terug, al moet je er soms ook goed op letten!
Blue vond ik het minst goed van de 3. Rouge (de laatste) was voor mij persoonlijk de beste. Blanc staat op een stevige tweede plek.
Alle drie de films zou ik het cijfer 7,7 willen geven!
Absoluut de moeite waard om is te bekijken.
De speeltijd van de losse delen is het probleem niet. Met een gemiddelde van anderhalf uur per deel kijken deze 3 drama's lekker weg!
goongumpa
-
- 3057 berichten
- 4063 stemmen
Ik vond hem erg goed (tijdje geleden wel).
Schitterende cinematografie, mooie muziek van Preisner, goed geacteerd, oprecht emotioneel.
Vaak heb ik moeite met zgn. "poëtische" films, die hun uiterste best doen om schoonheid te scheppen, maar waar je uiteindelijk weinig aan hebt. Kunst om de kunst, zeg maar.
Bij deze trilogie had ik dat niet zo, bij Kieslowski's "La Double Vie de Véronique" wel een beetje. Dit was ook nog de minst gekunstelde van de trilogie.
Norma
-
- 3463 berichten
- 5088 stemmen
Letterlijk in één klap je meest dierbaren verliezen; het lijkt me het meest afschuwelijke dat er is. Ik heb met kippenvel op mijn armen zitten toekijken hoe Julie dit probeert te verwerken. Ze laat nauwelijks een traan, probeert te overleven door alles achter te laten.
Op zich niet onbegrijpelijk dat mensen dit ervaren als kil en gevoelloos, maar persoonlijk zag ik een vrouw die het van binnen uitschreeuwt en juist zo overweldigd wordt door onmacht en verdriet dat ze niet anders kan dan alles en iedereen op afstand te houden om zich niet volledig in haar pijn te verliezen. De klap waarmee ze de piano dicht laat vallen, de wanhopige verbetenheid waarmee ze een lollie,die ze nog in haar tas vindt, opeet, haar handen die ze tijdens het lopen tot bloedens toe openhaalt aan een ruwe muur; ze lijdt in stilte, maar dat ze vreselijk lijdt is wel duidelijk. Juliette Binoche is echt voortreffelijk, weet met één blik een zuivere emotie over te brengen, variërend van intens verdrietig tot vastberaden en berustend.
Met name het eerste-eigenlijk wel overgrote- deel van de film vind ik bijzonder fraai; stijlvol, kalm en met schitterende muziek. Naar het einde toe lijkt het alsof de focus iets meer verschuift van de (ingehouden) emoties naar het invullen van het verhaal; de zwangere minnares, de problemen van de onderbuurvrouw, het gaat een klein beetje ten koste van de ingetogen sfeer die de rest van deze film zo prachtig maakt. Wel erg mooi hoe het voltooien van het muziekstuk een afronding vormt voor het proces dat Julie doormaakt; wellicht wat voorspelbaar, maar desondanks een waardige afsluiting van een voor mij behoorlijk indrukwekkende film.
Black Math
-
- 5390 berichten
- 1735 stemmen
Na Veronique de eerste van Trois Couleurs.
Het begin was erg sterk met de tunnelscène, waar helaas geen vervolg aan wordt gegeven. De beelden zijn degelijk, en een bepaalde esthetiek wordt zeker nagestreefd, hetgeen lovenswaardig is, maar het wordt niet bereikt. Heeft wat mij betreft met kadrering en montage te maken die niet altijd optimaal zijn, al vond ik het hier wel wat beter gedaan dan in Veronique. Echter, laatstgenoemde bevat enkele scènes die zeer krachtig zijn, en die waren hier toch afwezig. Verder vond ik hier de kleur blauw ook te weinig domineren. Wie Mizu no Onna heeft gezien, weet hoe het ook kan.
Binoche doet het wat mij betreft goed en zet een rol neer die me weet te intrigeren. Ook ik zou haar niet als emotieloos willen omschrijven, wat mij betreft is kan het best geloofwaardig zijn dat iemand zichzelf helemaal afsluit na dergelijke gebeurtenissen. Het niet uiten van emoties betekent niet meteen dat men geen emoties heeft en is zekere zin ook een uiting van emotie.
Al met al aardig, maar minder dan Veronique die bij vlagen meer imponeerde. 3,5*.
mister blonde
-
- 12461 berichten
- 5409 stemmen
Dat de muziek prachtig is, de fotografie schitterend en de acteerprestaties ontzettend sterk, staat in schril contrast met de gevoelige karakterstudie die Kieslowski maakt over een vrouw die worstelt met verlies, de draad oppakken, eenzaamheid en de sleur van alle dag. Ontroerende en uiterst gevoelige film. Verhoogd naar 4,5 sterren.
Jan met de pet
-
- 998 berichten
- 1182 stemmen
Goed drama, Juliette Binoche speelde geweldig, niet echt de topfilm die ik had verwacht, wel beter dan Blanc:3,5
Leland Palmer
-
- 23740 berichten
- 4699 stemmen
Het 1e deel (dat ik zag) uit de 'Trois Couleurs'-triologie, deze blauwe. En de film beviel me prima. De focus ligt constant op Binoche, die worstelt met haar verlies en vanaf het ongeluk alleen door het leven moet. Uitermate sterke rol met een mooie uiting van haar emoties; totaal in haarzelf gekeerd.
Bijzonder veel deed het me niet; de ''juiste'' snaar werd (helaas) nergens écht geraakt. De muziek is mooi - alleen had regisseur Kieślowski dat soms wel wat beter toe kunnen passen in deze film, waar de kleur blauw op een veelal fraaie manier steeds weer terugkomt. Best mooi; voldoende.
Jessen0wnt
-
- 3199 berichten
- 2495 stemmen
Kan ik van deze trilogie een mooi beeld over de Franse revolutie krijgen of is dit meer een symbolisch onderwerp om de film heen?
BBarbie
-
- 12795 berichten
- 7632 stemmen
Trilogie van Kieslowski gisteren naadloos achter elkaar gezien. Kwaliteit van de films loopt op.
Deel 1 "Blue" is mijn insziens de minste (ondanks een voortreffelijke Binoche).
Deel 3 "Rouge" de beste met een ouderwetse goede Trintignant en Irène Jacob (kende ik niet).
Deel 2 "Bialy" (Blanc) hangt daar zo'n beetje tussenin, maar jammer genoeg heeft Delpy maar een relatief klein rolletje.
Om een relatie te leggen tussen deze films en de thema's van de Franse revolutie "Liberté, Egalité, Fraternité" heb je volgens mij enige fantasie nodig en dan nog...
nacht 7
-
- 3 berichten
- 7 stemmen
Als het verhaal je zelf overkomt,wat voor film overkomt je dan en hoe verfilm je het dan,er zijn zoveel smaken!!!
wwelover
-
- 2553 berichten
- 3491 stemmen
Een mooi begin van de beroemde trilogie. Ik ben ook wel benieuwd naar de overige twee, door de manier waarop dit verhaal verteld werd. Toch ben ik niet ondersteboven geraakt door de film. Maar het is zeker aangrijpend, en heeft een bepaalde charme om zich heen. Wat natuurlijk ook allemaal versterkt word door de indrukwekkende muziek. Echter is de film zo nu en dan iets te traag voor mijn doen. Maar enkel de acteerprestatie van Juliette Binoche maakt deze film de moeite waard.
3,5*
Ataloona
-
- 734 berichten
- 3924 stemmen
Mijn eerste Trois Coleurs film en daarbij gelijk mijn kennismaking met Kieslowski. Het is gelukkig een zeer fijne kennismaking. De film is vrij zwaar en het voelt leeg aan, op een positieve manier. Julie (voortreffelijk vertolkt door Juliette Binoche) raakt haar gezin kwijt en verandert volledig. Ze wordt stil en keert zich van de buitenwereld af. Ze trekt zich in haar veilige schelp en probeert al haar herinneringen aan haar gezin kwijt te raken. Ze verlaat haar huis, bezittingen en haar man's compositie vernietigt ze. Ze is opzoek naar vrijheid, vrijheid van haar oude identiteit. Echter blijft het verleden haar achtervolgen en de enige manier om door te gaan met haar leven is om de zwangere minnares van haar man te confronteren, het laatste muziekstuk af te maken en een nieuw leven te beginnen met een andere man, dit leid tot het eind van de film, Julie met een traan - eindelijk vrijheid.
De cinematografie is voortreffelijk en in combinatie met de mooie muziek en het prachtige kleurgebruik is het fantastisch om naar te kijken. Hoe de kleur blauw gebruikt word door Julie die daarin troost en hoop lijkt te vinden (bijv. het blauwe hangertje, het zwembad) met de muziek eronder is indrukwekkend.
Ik geef een 4,5* en ik heb goede hoop dat ik de andere 2 films ook wel goed zal vinden.
Jessen0wnt
-
- 3199 berichten
- 2495 stemmen
Bleu: Ironische vrijheid.
Mijn eerste kieslowski, en ook meteen een hele sterke. Ik was bekend van deze trilogie-films, en toen ik ze in een box bij elkaar zag liggen dacht ik verstandig te doen om ze aan te schaffen. Te beginnen met Bleu, die staat voor ironische vrijheid. Geen man, geen kind, geen huis, geen baan, geen bezittingen en geen relaties. Julie kent haar wil.
De film moet het hebben van de enerzijds subtiele manier van drama voorschotelen, en aan de andere kant de bombastische wijze, die vooral door de soundtrack erg sterk aanwezig is. Het visuele is onvoorstelbaar mooi. De kleur blauw komt tot in de kleinste dingentjes terug en dat geeft een soort trouwbare houvast aan, prettig. Naast de kleur biedt Kiesloswki ook fraaie realistische beelden aan waar ik vooral van warm loop. Ik vind het heerlijk als er lichtelijk hand held gebruikt word en het beeld niet op een statief geprogrammeerd is. Laat het maar lekker een beetje zweven.
Het verhaal is niet zo zeer interessant en voor mij vloog dat eigenlijk een beetje langs me heen. Nu ik er aan terug denk heb ik eigenlijk geen idee wat ik van het personage Julie vond. Aan de ene kant heb je sympathie voor een weduwnaar, maar aan de andere kant is haar rauw proces nogal typisch en ook de situaties en verhaallijn in de film zijn licht gezegd feitelijk een lege doos. Er gebeurt dus niet zoveel om een mening te hebben of ook maar in enige wijze met heel veel energie een subjectieve opmerking er over te maken. Het vliegt een beetje langs je heen, maar weet je, doordat de visuele kunst zo veel aandacht eist, toch te raken op een aparte manier.
Erg fijne film waar ik me eerst even in moest zoeken, maar vooral door het visuele aspect en het gebruik van simpele houvast aan een kleur, de eigenaardige structuur die bv. midden in een dialoog iets afsluit om vervolgens via ''cut to'' overgangen door te gaan, en de aanwezige maar toch wel sfeervolle muziek wist te boeien. Op een vage manier onder de indruk.
4 sterren
LimeLou
-
- 2048 berichten
- 777 stemmen
Veel plezier met de andere Kieslowski films, ik kijk ook erg naar ze uit Aangezien ik wel je smaak kan waarderen en me er in vaak ook zie, kan je misschien ook een film van Bela Tarr proberen
soom
-
- 24841 berichten
- 2687 stemmen
De eerste uit de Trilogy, die ik als laatste gezien heb. Het is wat mij betreft pure magie. Juliette Binoche speelt adembenemend, de rest van de acteurs zijn magistraal. Magie, dat is wat ik ervan vind. Magisch om te zien hoe Julie probeert te overleven, het verleden met haar man en dochter de rug wil toekeren, maar zich toch over moet geven aan de omstandigheden. Mooi om te zien hoe ze tegenover de minnares staat van haar man, nieuwsgierig, gekwetst wellicht, maar later toch in staat om nog een laatste eerbetoon aan haar man te brengen, door die minnares te laten wonen in het huis waar zij gelukkig was. Best een dubbele bodem, als je het mij vraagt.
Wat ik me wel afvroeg: De laatste scene zoomt in op een huilende Julie. Wat is er in het shot daarvoor nou te zien? Haar oog? Ik kwam er met geen mogelijkheid achter. Het was heel wazig in elk geval, expres waarschijnlijk.
Hoe dan ook, Kieslowski was een meester. Elk shot van hem is omgeven van een bepaalde schoonheid, en ik werd meegezogen, de film in. Ik voelde het tot op mijn kruin. Fransen hebben een bepaalde charme natuurlijk, en die charme komt op mij ook zeer zeker over. Ik ben nu eenmaal van mening dat alle volken hun bepaalde charmes hebben, die verschillend op het witte doek terecht komt/komen. En dat het ene je wel ligt en het andere minder, dat kan natuurlijk wel.
Ik genoot, heel, heel erg. Mooi man. Ik wil meer van Kieslowski zien, moet dan ook maar snel andere films gaan zien.
Spetie
-
- 38582 berichten
- 5499 stemmen
Een mooie film, deze tweede die ik zie uit de trilogie, na Rouge. En Bleu beviel me een stuk beter moet ik zeggen. Juliette Binoche is een actrice met een fijne uitstraling, die dat hier ook heeft, en daarnaast ervoor weet te zorgen dat ik toch redelijk geboeid zat te kijken. Haar acteerwerk is bij vlagen echt zeer goed.
Daarnaast ziet het er visueel goed uit. De kleur blauw overheerst natuurlijk en dat geeft de film af en toe een mooie tint mee. Alleen de soundtrack vond ik toch wel wat minder.Ik begrijp de keuze en misschien wel de noodzaak, om deze nadrukkelijk op sommige momenten naar voren te laten komen. Alleen dit was voor mij af en toe net wat teveel van het goede.
Maar verder is het zeker niet slecht. Behoorlijk boeiend en een aantal mooie scènes, waarbij er niet altijd wat gezegd hoeft te worden om iets duidelijk te maken. Daar houd ik vaak wel van. Nu Blanc nog binnenkort maar eens een keertje bekijken.
3,5*
John Milton
-
- 21559 berichten
- 11722 stemmen
Na mijn hele middelbare schooltijd in zowel het Duits als Frans lokaal naast deze poster te hebben gezeten en Kieslowski's trilogie al een jaar of zes op dvd te hebben, heb ik Trois Couleurs: Bleu (het eerste deel) toch eindelijk maar eens bekeken. En het is inderdaad een prachtige en bijzondere film voor wie houdt van mooi geschoten films met emotionele en psychologische diepgang. Films die van de kijker verlangt dat hij of zij ook echt kijkt. Dan valt er hier namelijk een hoop te halen…
De Films van de Trois Couleurs trilogie zijn genoemd naar de kleuren op de Franse vlag en gebaseerd op de beginselen van de Franse Revolutie (vrijheid, gelijkheid en broederschap). Kieslowski geeft hier op geheel eigen en ook eigenzinnige wijze een invulling aan. In Bleu wordt het thema vrijheid verbeeld door de prachtige Julie (Juliette Binoche) die in een auto-ongeluk haar man verliest en hoe zij hier vervolgens mee omgaat. Een van de eerste dingen die ze doet is een collega van haar overleden man verleiden, om te kijken of ze nog iets voelt, maar dat is niet gevoel. Het ervaren van emotie lijkt voor haar niet langer mogelijk. In plaats van haar verlies te verwerken zoals we dat vaker in films hebben gezien, probeert Julie alle herinneringen uit te bannen en gaat ze ergens in Parijs wonen waar niemand haar kent. Ze wil niets meer met het verleden te maken hebben.
Kieslowski heeft van Trois Couleurs: Bleu een cinematografisch hoogstandje gemaakt. Niet alleen zijn de beelden van een grote schoonheid, maar hij gebruikt kleuren ook om de emoties (of het gebrek daaraan, blauw kan een kille kleur zijn) te onderstrepen. Het behoeft geen uitleg dat de kleur blauw in deze film een grote rol speelt.
Trois Couleurs: Bleu vertelt een verhaal, maar doet dat niet op de manier waarop dat ons meestal door Hollywood wordt voorgeschoteld. Kieslowski is een filmmaker die er vaak voor kiest om in plaats van het karakter te laten zeggen hoe ze zich voelt of dat uit een handeling te laten blijken, ons de kans geeft om die emotie uit het gezicht van de protagonist af te lezen. Het hoofd van Binoche leent zich hier uitstekend voor en ze laat hier ook zien een actrice van grote klasse te zijn. Er gaat duidelijk een wereld van gedachten en emoties schuil achter haar gezichtsuitdrukkingen en het is leuk als kijker om dat mysterie stukje bij beetje te ontrafelen. Des te meer bij een schoonheid als Binoche.
Wanneer de man die zij in het begin van de film verleidde haar treft in een café met de mededeling dat hij haar maanden gezocht heeft en van haar houdt, doet dit Julie niets. Kieslowski kan dat als regisseur op vele manier aan de kijker duidelijk maken, dat dit haar volkomen koud laat. Hij kiest ervoor om ons te laten zien waar Julie mee bezig is op het moment van die emotionele onthulling van die man. Julie houdt haar suikerklontje in haar koffie houdt, waarna het zich langzaam volzuigt. Waarom laat hij dat zien? Het is Kieslowski's manier om ons te laten zien dat Julie geen ruimte heeft voor de mededeling van de man. Hij heeft haar maanden gezocht en houdt van haar, maar zij kijkt naar haar suikerklontje. Wat er verder daaromheen gebeurt, is voor haar totaal niet interessant, of eerder, ze wil er niet mee bezig zijn op dat moment. Ze bepaalt zelf wat haar wereldje is en wie ze daarin toelaat. Het blijkt echter zo eenvoudig niet, om alles zomaar achter te laten en het gevoel uit te bannen wanneer ze samen met deze man gaat werken aan het muziekstuk waar haar overleden echtgenoot mee bezig was. Naast de mooie beelden is ook de muziek zeer de moeite waard.
8/10 met grote kans op ophoging bij herziening
Pre- en sequels
Trois Couleurs: Blanc
1994
113 reacties
Trois Couleurs: Rouge
1994
142 reacties
Het laatste nieuws
Rebel Wilson doet boekje open over wangedrag 'Borat'-acteur Sacha Baron Cohen, Austin Butler speelt alcoholverslaafde oud-honkballer | MovieMeter Recap
'Red Oaks' op Prime Video snijdt serieuze onderwerpen aan met veel humor: 'Dit verdient een cultstatus'
Welke films worden vanavond uitgezonden op televisie?
Eerste trailer uitgebracht van nieuw seizoen 'Mayor of Kingstown' met Jeremy Renner die is teruggekeerd na zijn heftige ongeluk
Bekijk ook
Lektionen in Finsternis
Documentaire, 1992
17 reacties
Rang-e Khoda
Drama, 1999
7 reacties
Bom Yeoreum Gaeul Gyeoul Geurigo Bom
Drama, 2003
497 reacties
Pather Panchali
Drama, 1955
70 reacties
Voskhozhdenie
Drama / Oorlog, 1977
55 reacties
La Haine
Drama / Misdaad, 1995
812 reacties
Gerelateerde tags
parijs, frankrijkverlies van geliefdecomponistpainto compose
Nieuwsbrief MovieMeter
Het laatste film- en serienieuws per e-mail ontvangen?
Populaire toplijsten
- Top 250 beste films aller tijden
- Top 250 beste sciencefiction films aller tijden
- Top 250 beste thriller films aller tijden
- Top 250 beste familie films aller tijden
- Top 250 beste actie films aller tijden
- Top 100 beste films van de laatste jaren
- Top 100 beste films op Netflix
- Top 100 beste films op Disney+
- Top 100 beste films op Pathé Thuis
- Top 50 beste films uit 2020
- Top 50 beste films uit 2018
- Top 50 beste films uit 2019
- Top 25 beste films in het Nederlands
Corporate & Media
Realtimes | Publishing Network
Innovatieweg 20C
7007 CD, Doetinchem, Netherlands
+31(315)-764002
Over MovieMeter
MovieMeter is hét platform voor liefhebbers van films en series. Met tienduizenden titels, die dagelijkse worden aangevuld door onze community, vind je bij ons altijd de film, serie of documentaire die je zoekt. Of je jouw content nou graag op televisie, in de bioscoop of via een streamingsdienst bekijkt, bij MovieMeter navigeer je in enkele klikken naar hetgeen dat voldoet aan jouw wensen.
MovieMeter is echter meer dan een databank voor films en series. Je bent bij ons tevens aan het juiste adres voor het laatste filmnieuws, recensies en informatie over jouw favoriete acteur. Daarnaast vind je bij ons de meest recente toplijsten, zodat je altijd weet wat er populair is op Netflix, in de bioscoop of op televisie. Zelf je steentje bijdragen aan het unieke platform van MovieMeter? Sluit je dan vrijblijvend aan bij onze community.
Social media
Realtimes | Publishing Network
- Registreer |
- Contact ons |
- Over ons |
- Adverteren |
- MovieMeter Films Wiki |
- Series Wiki |
- Algemene voorwaarden en privacybeleid |
- Consent wijzigen |
- RSS Feeds |
- API
© 2024 MovieMeter B.V.