- Home
- Films
- Trois Couleurs: Bleu
- Filtered
Genre: Drama / Romantiek
Speelduur: 98 minuten
Alternatieve titels: Three Colors: Blue / Trzy Kolory: Niebieski
Oorsprong:
Frankrijk / Polen / Zwitserland
Geregisseerd door: Krzysztof Kieslowski
Met onder meer: Juliette Binoche, Benoît Régent en Florence Pernel
IMDb beoordeling: 7,8 (110.099)
Gesproken taal: Frans en Pools
Releasedatum: 16 september 1993
On Demand:
- Bekijk via Pathé Thuis
- Bekijk via iTunes
- Bekijk via MUBI
- Bekijk via CineMember
- Niet beschikbaar op Netflix
- Niet beschikbaar op Videoland
- Niet beschikbaar op Amazon Prime
- Niet beschikbaar op Disney+
- Niet beschikbaar op Google Play
- Niet beschikbaar op meJane
Plot Trois Couleurs: Bleu
Het eerste deel van Kieślowski's trilogie naar de kleuren van de Franse vlag en de leuzen van de Franse revolutie buigt zich over het thema vrijheid. Dat is de vrijheid van Julie (Juliette Binoche), als de rest van haar gezin omkomt bij een auto ongeluk. Vastbesloten het verleden uit te bannen, verhuist ze naar een nieuw bestaan. Zo makkelijk gaat dat echter niet. Haar man was componist en werkte aan een Europese hymne. De klanken van dit werk blijven weerklinken. Zijn assistent probeert Julie over te halen het project samen te voltooien. Eens te meer wordt zij door het verleden ingehaald als ze ontdekt dat haar echtgenoot een minnares had. Julie zal moeten accepteren dat de absolute vrijheid een loos streven is.
Externe links
Acteurs en actrices
Julie Vignon
Olivier
Sandrine
Lucille
Journalist
Real Estate Agent
Doctor
Patrice
Mother
Dominique
Video's en trailers
Reviews & comments
kappeuter (crew films)
-
- 72622 berichten
- 5778 stemmen
Indrukwekkende film met een bijzondere sfeer!
Juliette Binoche is het ideale hoofdpersonage voor deze film.
De muziek past perfect bij de film en versterkt de emoties.
kos
-
- 46075 berichten
- 8459 stemmen
Niet oninteressant, maar deze film kon me ook niet écht boeien. Vooral het eerste halfuur vond ik maar moeilijk door te komen.
De symboliek lag er veel te dik op. Af en toe had ik het idee dat je Kieslowski op de achtergrond hoorde schreeuwen: 'En hiermee laat ik dus zien wat haar emotie is op dit moment!'.
Het tweede deel daarentegen was al een stuk interessanter. 3 sterren.
gotti
-
- 14029 berichten
- 5643 stemmen
Gisteren deze film voor de tweede keer gekeken en ik vond hem stukken beter. Goed verhaal, een schitterend (letterlijk) acterende Binoche, erg mooi camerawerk (vooral de scènes waar het blauw naar voren komt vond ik schitterend) en prachtige muziek. Kortom; mijn tweede ervaring met deze film is me stukken beter bevallen en ik ga dan ook voor de 4*.
starbright boy (moderator films)
-
- 21290 berichten
- 4461 stemmen
Erg gevoelige film. Veel zwijgzame momenten die meer zeggen dan heel veel woorden. Prachtige grootse emotionele muziek.
4.0*
renske
-
- 1105 berichten
- 926 stemmen
Wat een mooie film. Er zit een aantal onvergetelijke momenten in. Alleen het begin al wanneer de auto door de tunnel raast, was ik mee. Het zit vol met prachtige diep humane details en keuzes en gebeurtenissen en ik ben blij dat ik 'm morgen opnieuw ga zien. Ik vond het op een bepaalde manier ook grappig dat iemand die man en kind verliest en de buitenwereld letterlijk wil buitensluiten daar niet in slaagt. Iemand noemde Binoche een heilig boontje omdat ze bijvoorbeeld meteen met een andere man naar bed gaat na de dood van haar man en kind. Maar ik vond dat juist mooi. Ze heeft als zo'n beetje ieder mens behoefte aan (lichamelijk) contact. (daarbuiten is geen mens perfect, laat staan Julie). Ook mooi vond ik in dat licht haar relatie met de buurvrouw. Ik moest zo lachen toen de buurvrouw haar huis inkwam om haar te bedanken! En ook in het binnendringen van haar domein van de muizen zie je dat.
Op het moment dat Olivier bij haar thuis kwam en zich uitkleedde, zei mijn gezelschap: wat kijkt ze uitdrukkingsloos. Maar dat vond ik juist niet. Ik meende in haar ogen een flakkering te zien van nieuw verworven vrijheden. Dat is natuurlijk mijn interpretatie. Geen idee of dat door actrice/regisseur zo is bedoeld. Maar als dat wel zo is, vind ik dat heel gedurfd. Immers, wanneer er grote dramatische dingen gebeuren in je leven, opent dat soms ook de poort naar een volkomen onverwachte toekomst.
Ook vond ik de film soms melodramatisch. Als de oude vrouw in de keuken aan het huilen is en Julie vraagt wat er aan de hand is, en de vrouw antwoordt: 'ik huil omdat u niet huilt', pik ik dat niet. Die conclusie kan ik heus zelf wel trekken. En ook de symboliek lag er soms duimendik bovenop. Dat had de film helemaal niet nodig. Het verhaal is sterk genoeg. Ik vond de heftigheid van de muziek wel mooi, ik schoot een aantal keren omhoog in mijn stoel van schrik. Maar de sopraan aan het einde kon mij niet bekoren. Ik geef toe dat dit ook aan het slechte geluid van mijn tv kan liggen.
Was het trouwens Kieslowski zelf die zei dat deze film over 'liberté' gaat? Want ik vind het thema 'fraternité' ook heel duidelijk terugkomen in deze film: in de muziek voor de eenheid van de Europese landen, in de relatie met de buurvrouw, zelfs enigszins in de relatie met de maitresse.
Onderhond
-
- 87215 berichten
- 11969 stemmen
Ietwat teleurgesteld.
't Is een aardige film, maar een zijn een aantal zaken die mij duidelijk stoorden. Allereerst vond ik het concept erg erg matig uitgewerkt. Je noemt een film niet "Blue" om dan hier en daar wat spaars de kleur uit te lichten. Ja, er zitten enkele stevige blauwe shots in, maar dan gaat Kieslowski rustig voort met zijn drama, en vergeet hij weer hoe hij z'n film genoemd weer. Komt er weer even een zwembad, en dan weer een tijdje niks ... etc etc. Doe het goed, of doe het niet, maar dit vond ik maar halfbakken.
Ten tweede is er de muziek, die gewoon te dramatisch aandeed. Geen greintje subtiliteit, wat ik apprecieer in een drama, maar zware "kijk dramatisch, waah" muziek. Was niet nodig.
En ten derde Binoche die mij niet helemaal weet te overtuigen. Ik krijg de indruk dat de film draait rond de pijn van het verlies van haar man en kind, maar zie het niet. Er zijn zelfs een aantal scenes die mij sterk doen twijfelen aan de liefde voor haar man. Ze krijgt te horen dat haar man dood is, en is emotieloos. Twee seconden later hoort ze dat haar dochter dood is, en ze begint te huilen. Wat later ziet ze de begrafenis van haar man en dochter, streelt de doodskist van haar dochter, en haar man krijgt weer geen aandacht. Ook het feit dat hij een maitresse gehad heeft doet haar blijkbaar niet zoveel. Binoche speelt een getergde vrouw, maar voor mij is de link met de gebeurtenissen en haar verdriet ver zoek. Ook wanneer later in de film beweerd wordt dat ze goed en barmhartig wil zijn, dacht ik bij mezelf "ik hoop dat dat niet uit de film moest blijken". Binoche zet voor mij een erg cynische harde vrouw neer, en ik denk niet dat dat helemaal de bedoeling was in deze film.
Verder wel een paar mooie dingen gezien. Net als in de eerste Dekalog opent de film erg mooi. De scene in de tunnel behoort makkelijk tot de mooiste van de hele film. Beetje jammer dat daar geen echt vervolg op komt dus. Verder ook een aangenaam drama, maar overdreven dramatisch en weinig subtiel in het proberen overbrengen van emoties, waardoor het gedeeltelijk faalt. Toch 3*, verwachtte er wat meer van.
Madecineman (moderator films)
-
- 7484 berichten
- 1695 stemmen
Heb toch een klein beetje gemengde gevoelens na het zien van deel 1 uit Kieslowskies triologie. De film ziet er mooi uit, dat is zeker. Er is veel aandacht voor kleurgebruik, uitkadering en veel details worden heel mooi in beeld gebracht.
Ik vind ook Juliette Binoche goed in het vertolken van haar rol. Ze speelt erg goed als vrouw die alles verloren heeft, haar verleden achter zich wil laten en alle emoties het liefst wil uitbannen omdat dit haar alleen pijn doet. De gemaakte koelheid en de onderdukte gevoelens die zij laat zien zijn een knap stukje acteerwerk.
Maar, Bleu stelde ook op andere punten een beetje teleur. Zo duurde het erg lang voor het verhaal ook maar ergens heen leek te gaan. Er wordt erg veel symbolisme de film in gesmeten. Wat op zich geen probleem hoeft te zijn waren het niet dat ik het hier te nadrukkelijk en weinig subtiel gedaan vindt. Min of meer geldt hetzelfde voor de nogal bombastische klassieke muziek (die niet zou misstaan in bv. een Apocalypse Now maar die ik hier toch wat misplaatst vindt). Het is allemaal te nadrukkelijk aanwezig en leidt alleen maar af van het sterke drama wat nu te veel naar de achtergrond lijkt te worden gedrukt.
Verder ben ik niet zo gelukkig met de stukjes waarin bv. de goedheid van Julie ineens zo nadrukkelijk wordt aangehaald, of waarin de hulp ineens enorm loopt te brullen. De term wordt maar al te graag gebruikt voor grote hollywood-producties maar hier dacht ik toch ook even; "Aj, vals sentiment". Een drama als dit met een actrice als Binoche heeft dat helemaal niet nodig.
Goed, ga bij Bleu voor de 3,5* met name door Binoche en omdat Kieslowski er wel erg zijn best op heeft gedaan het visueel aantrekkelijk te maken voor de kijker. Ben nieuwsgierig naar de rest van de triologie, die ga ik de komende weken zeker ergens bekijken.
eRCee
-
- 13346 berichten
- 1923 stemmen
Wat een prachtfilm. De toon wordt meteen gezet in de zeldzaam mooi gefilmde opening. Sublieme cinematografie en belichting, zo strak, zo divers. De beelden van Julie die Olivier in haar provisorische bed ontvangt zijn bijvoorbeeld ontzettend knap: het contrast tussen de koele, gladde contouren van Julie en de ruwe huid van Olivier die je haast voelt, druipend van leven, kon niet groter zijn.
De plot, die volledig draait om Julie, is mooi. Zoveel betekenisvolle, kleine en subtiele gebeurtenissen, prachtig geobserveerd door de camera. Alleen het gedeelte met de prostituee vond ik wat minder. Misschien zelfs wel overbodig
Trois Couleurs: Bleu zweefde bij mij tussen de 4 en de 4,5 maar de muziek verpest een hoop. Het onvoltooide stuk dat wordt gecomponeerd is echt niet mooi. Met name dat koor, bah. Het einde wordt zodoende redelijk bedorven. Een dikke 4* is wat rest.
Prudh
-
- 3124 berichten
- 1874 stemmen
Na een poos geleden "Blanc" gezien te hebben werd het wel eens tijd om het eerste deel uit Kieslowski's trilogie te kijken. Omdat zijn film over egalité mij prima beviel waren de verwachtingen met betrekking tot zijn liberté vrij hoog. Hoewel deze termen natuurlijk zeer vrij interpreteerbaar zijn. Voor de symboliek die schuil gaat in zijn films geldt hetzelfde. Dat is overigens geen negatief punt, het is fijn als films zodoende een diepere bodem krijgen, het maakt herziening natuurlijk ook aangena(a)m(er).
Helaas kon "Bleu" lang niet zo bekoren als diens opvolger. Vooral het doen en laten, het hebben en houwen van Juliet Binoche was nogal.... saai. Laat daar de film nou mee gevuld zijn. Ze acteert wel aardig, dat was het zeker niet, maar er gebeurt zo weinig met haar. Natuurlijk zijn veel mensen het hier niet mee eens: hoog emotioneel gehalte, eenzaamheid in het zwembad, enz... maar het raakte me niet.
Wat overblijft is een aardige art direction die de filmtitel leuk weerspiegelt en een ingenieus geïmplementeerde soundtrack. Het valt me op dat Kieslowski zeer secuur te werk gaat met betrekking tot zijn kaderstelling en mise-en-scene. "Blue" is daarom visueel een stuk beter dan inhoudelijk. De muziek is ontoepasselijk bombastisch, maar sluit wel aan op het verwerkingsproces van Binoche. De goede punten afwegend tegen de slechte kom ik uit op een 2,5. Wellicht dat herziening een openbaring is. Wellicht ook niet. Eerst Rouge maar eens zien. Dan Bialy. Dan pas weer Bleu.
2,5*
Baggerman
-
- 10577 berichten
- 7977 stemmen
Mijn eerste Krzysztof Kieślowski na Dekalog 1 t/m 5. Gek is dat ik zaterdag tijdens het kijken van de film enorm onder de indruk was, maar dat ik nu al niet meer weet waarom??? Maar op dàt moment werd ik zeker geraakt door deze film!
Kieślowski heeft in ieder geval een karakteristieke eigen stijl, die mij gewoon aanspreekt!
Een prachtige Julliette Binoche hier, wat een prachtige vrouw is dat toch!!!! In die ogen kan je verzuipen.....
Het kleurgebruik vond ik juist erg mooi, waarom zou dit storend zijn???
Nu nog Blanc en Rouge.....
wibro
-
- 11590 berichten
- 4098 stemmen
Nog nooit een film gezien waarbij de kleur blauw zo overheersend was als in deze film. De film mag dan wel die titel dragen, maar zo erg had ik het niet verwacht. Je ziet Juliette Binoche op straat altijd met een blauwe spijkerbroek, het blauw in het zwembad spreekt natuurlijk wel vanzelf hoewel het toch behoorlijk extreem is, minder vanzelfsprekend is dat 's avonds als iemand in elkaar geschopt wordt ook het blauw sterk overheerst. Ik zie deze film daarom ook puur als kunst. Kunst waarvoor je wel in de stemming moet zijn, want makkelijk verteerbaar zijn de films van Kieslovski nu eenmaal niet. Zij vereisen geduld van de kijker.
Het verhaal vond ik allemaal wat minder interessant en Juliette Binoche kan voor mij nu eenmaal niet tippen aan Irène Jacob. "Vandaar dat ik Trois Couleurs: Rouge" zonder meer beter vindt. Niettemin vind ik "Trois Couleurs: Bleu" toch ook weer een zeer sterke film van Kieslovski, die helaas veel te vroeg gestorven is. Ik had van hem graag nog meer films gezien.
4,5*
rokkenjager
-
- 2859 berichten
- 1648 stemmen
Ik ben niet helemaal content met mijn eerste Kieślowski en zijn manier van doen. Vooral in de zin van compositie/mise-en-scène laat de film wat (nou ja geen wensen) maar een onbevredigend gevoel achter. Al maakt dat verder niet echt veel uit, aangezien het inhoudelijk toch redelijk saai is. De symboliek is mij groots gedeelte geglipt. Bij de meeste scènes had ik ook zoiets van ''wtf moet dit nou weer voorstellen'' met als hoogte punt die suikerklontje.
Echt sympathie kon ik overigens niet tonen. Binoche is gewoon een kop en een stem zonder enige innerlijke aanschouwing, althanks, zo kwam het mijn inziens over. De muziek wat écht prachtig. Toch wel mijn klassieke/opera stuk. Zo'n een beetje dubbel gevoel hou ik hier dus van over. Aan de ene kant bij vlagen interessant en aan de andere kant vrij saai en oppervlakkig.
Vinokourov
-
- 3143 berichten
- 2909 stemmen
Ik geef niet gauw vijf sterren aan een film, maar aan deze film doe ik dat erg graag. Het eerste deel van de Trois Couleurs-reeks is namelijk in cinematografisch opzicht geniaal. Dat soort dingen kun je wel aan Kieslowski toevertrouwen. De kleur blauw vind ik zelf prachtig en wordt hier op verschillende manieren erg mooi gebruikt. Een van de beste momenten is natuurlijk de zwembadscene, waar alles in verschillende tinten blauw wordt weergegeven. Het zal vast wel vaker gezegd zijn, blauw wordt snel geassocieerd met kilte en dat is ook de sfeer die dit drama uitstraalt: triestige kilte.
Na het verlies van haar man en kind, heeft Juliette Binoche de vrijheid om te doen en laten wat ze wil. We volgen haar rouwverwerking, ze probeert met een schone lei het leven weer op te pakken, maar het valt haar allemaal zwaar op de maag. Het enige moment, waarbij Binoche in de film lacht is wanneer een jongen haar vertelt, wat haar man zei net na het ongeluk... Erg cru allemaal. Deze film heeft me overigens zwaar fan gemaakt van Binoche. Ze kan zo ontzettend mooi uit haar ogen kijken en acteert altijd op een hoog niveau, waardoor je zo de film mee ingetrokken wordt .
Klein minpunt is de muziek, die op sommige momenten bombastisch ingezet wordt en andere keren weer erg goed passend is. Wellicht had het allemaal wel wat grimmiger gekund op dat punt, maar ja een lied voor Europa moet toch wel elan hebben. Qua melodie deed het hoofdthema trouwens erg Beethoven-achtig aan. Een toffe knipoog naar het Europese volkslied ?
Montorsi
-
- 9620 berichten
- 2272 stemmen
Aardig eerste deel van de reeks.
Kleuren kwamen in het begin goed door, later deed het me niet zoveel meer. Net als het verhaal me naar verloop van tijd steeds minder deed. Zaten wel een paar fijne scenes in (in het donker in het zwembad bijvoorbeeld), maar als geheel viel het me wel wat tegen.
3*
maxcomthrilla
-
- 15565 berichten
- 2761 stemmen
De opening was prachtig, waarna zich een boeiend drama ontspint waar Juliette Binoche centraal staat als rouwend figuur, die alle schepen achter haar tracht te verbranden om haar pijnlijke verleden maar te kunnen vergeten.
Kieslowski weet enkele fijne scenes voor te schotelen. De vele blauwe decoraties, de scenes in het zwembad en het onderhoud tussen Julie en de hoer zijn geweldig. De muziek is een absolute meerwaarde voor deze film, die veel liefde voor het muziek componeren uit weet te stralen. Helaas werkt het drama maar tot een bepaalde hoogte, waardoor het vooral genieten is van de kleuren, de muziek en enkele fijne scenes.
Eindelijk heb ik de Trois Couleurs trilogie, nieuw leven ingeblazen nadat ik mijzelf jaren terug al aan het laatste deel van deze trilogie heb gewaagd. 3,5*
Black Math
-
- 5390 berichten
- 1735 stemmen
Na Veronique de eerste van Trois Couleurs.
Het begin was erg sterk met de tunnelscène, waar helaas geen vervolg aan wordt gegeven. De beelden zijn degelijk, en een bepaalde esthetiek wordt zeker nagestreefd, hetgeen lovenswaardig is, maar het wordt niet bereikt. Heeft wat mij betreft met kadrering en montage te maken die niet altijd optimaal zijn, al vond ik het hier wel wat beter gedaan dan in Veronique. Echter, laatstgenoemde bevat enkele scènes die zeer krachtig zijn, en die waren hier toch afwezig. Verder vond ik hier de kleur blauw ook te weinig domineren. Wie Mizu no Onna heeft gezien, weet hoe het ook kan.
Binoche doet het wat mij betreft goed en zet een rol neer die me weet te intrigeren. Ook ik zou haar niet als emotieloos willen omschrijven, wat mij betreft is kan het best geloofwaardig zijn dat iemand zichzelf helemaal afsluit na dergelijke gebeurtenissen. Het niet uiten van emoties betekent niet meteen dat men geen emoties heeft en is zekere zin ook een uiting van emotie.
Al met al aardig, maar minder dan Veronique die bij vlagen meer imponeerde. 3,5*.
mister blonde
-
- 12461 berichten
- 5408 stemmen
Dat de muziek prachtig is, de fotografie schitterend en de acteerprestaties ontzettend sterk, staat in schril contrast met de gevoelige karakterstudie die Kieslowski maakt over een vrouw die worstelt met verlies, de draad oppakken, eenzaamheid en de sleur van alle dag. Ontroerende en uiterst gevoelige film. Verhoogd naar 4,5 sterren.
Leland Palmer
-
- 23740 berichten
- 4699 stemmen
Het 1e deel (dat ik zag) uit de 'Trois Couleurs'-triologie, deze blauwe. En de film beviel me prima. De focus ligt constant op Binoche, die worstelt met haar verlies en vanaf het ongeluk alleen door het leven moet. Uitermate sterke rol met een mooie uiting van haar emoties; totaal in haarzelf gekeerd.
Bijzonder veel deed het me niet; de ''juiste'' snaar werd (helaas) nergens écht geraakt. De muziek is mooi - alleen had regisseur Kieślowski dat soms wel wat beter toe kunnen passen in deze film, waar de kleur blauw op een veelal fraaie manier steeds weer terugkomt. Best mooi; voldoende.
BBarbie
-
- 12795 berichten
- 7632 stemmen
Trilogie van Kieslowski gisteren naadloos achter elkaar gezien. Kwaliteit van de films loopt op.
Deel 1 "Blue" is mijn insziens de minste (ondanks een voortreffelijke Binoche).
Deel 3 "Rouge" de beste met een ouderwetse goede Trintignant en Irène Jacob (kende ik niet).
Deel 2 "Bialy" (Blanc) hangt daar zo'n beetje tussenin, maar jammer genoeg heeft Delpy maar een relatief klein rolletje.
Om een relatie te leggen tussen deze films en de thema's van de Franse revolutie "Liberté, Egalité, Fraternité" heb je volgens mij enige fantasie nodig en dan nog...
wwelover
-
- 2553 berichten
- 3491 stemmen
Een mooi begin van de beroemde trilogie. Ik ben ook wel benieuwd naar de overige twee, door de manier waarop dit verhaal verteld werd. Toch ben ik niet ondersteboven geraakt door de film. Maar het is zeker aangrijpend, en heeft een bepaalde charme om zich heen. Wat natuurlijk ook allemaal versterkt word door de indrukwekkende muziek. Echter is de film zo nu en dan iets te traag voor mijn doen. Maar enkel de acteerprestatie van Juliette Binoche maakt deze film de moeite waard.
3,5*
Ataloona
-
- 734 berichten
- 3924 stemmen
Mijn eerste Trois Coleurs film en daarbij gelijk mijn kennismaking met Kieslowski. Het is gelukkig een zeer fijne kennismaking. De film is vrij zwaar en het voelt leeg aan, op een positieve manier. Julie (voortreffelijk vertolkt door Juliette Binoche) raakt haar gezin kwijt en verandert volledig. Ze wordt stil en keert zich van de buitenwereld af. Ze trekt zich in haar veilige schelp en probeert al haar herinneringen aan haar gezin kwijt te raken. Ze verlaat haar huis, bezittingen en haar man's compositie vernietigt ze. Ze is opzoek naar vrijheid, vrijheid van haar oude identiteit. Echter blijft het verleden haar achtervolgen en de enige manier om door te gaan met haar leven is om de zwangere minnares van haar man te confronteren, het laatste muziekstuk af te maken en een nieuw leven te beginnen met een andere man, dit leid tot het eind van de film, Julie met een traan - eindelijk vrijheid.
De cinematografie is voortreffelijk en in combinatie met de mooie muziek en het prachtige kleurgebruik is het fantastisch om naar te kijken. Hoe de kleur blauw gebruikt word door Julie die daarin troost en hoop lijkt te vinden (bijv. het blauwe hangertje, het zwembad) met de muziek eronder is indrukwekkend.
Ik geef een 4,5* en ik heb goede hoop dat ik de andere 2 films ook wel goed zal vinden.
Jessen0wnt
-
- 3199 berichten
- 2495 stemmen
Bleu: Ironische vrijheid.
Mijn eerste kieslowski, en ook meteen een hele sterke. Ik was bekend van deze trilogie-films, en toen ik ze in een box bij elkaar zag liggen dacht ik verstandig te doen om ze aan te schaffen. Te beginnen met Bleu, die staat voor ironische vrijheid. Geen man, geen kind, geen huis, geen baan, geen bezittingen en geen relaties. Julie kent haar wil.
De film moet het hebben van de enerzijds subtiele manier van drama voorschotelen, en aan de andere kant de bombastische wijze, die vooral door de soundtrack erg sterk aanwezig is. Het visuele is onvoorstelbaar mooi. De kleur blauw komt tot in de kleinste dingentjes terug en dat geeft een soort trouwbare houvast aan, prettig. Naast de kleur biedt Kiesloswki ook fraaie realistische beelden aan waar ik vooral van warm loop. Ik vind het heerlijk als er lichtelijk hand held gebruikt word en het beeld niet op een statief geprogrammeerd is. Laat het maar lekker een beetje zweven.
Het verhaal is niet zo zeer interessant en voor mij vloog dat eigenlijk een beetje langs me heen. Nu ik er aan terug denk heb ik eigenlijk geen idee wat ik van het personage Julie vond. Aan de ene kant heb je sympathie voor een weduwnaar, maar aan de andere kant is haar rauw proces nogal typisch en ook de situaties en verhaallijn in de film zijn licht gezegd feitelijk een lege doos. Er gebeurt dus niet zoveel om een mening te hebben of ook maar in enige wijze met heel veel energie een subjectieve opmerking er over te maken. Het vliegt een beetje langs je heen, maar weet je, doordat de visuele kunst zo veel aandacht eist, toch te raken op een aparte manier.
Erg fijne film waar ik me eerst even in moest zoeken, maar vooral door het visuele aspect en het gebruik van simpele houvast aan een kleur, de eigenaardige structuur die bv. midden in een dialoog iets afsluit om vervolgens via ''cut to'' overgangen door te gaan, en de aanwezige maar toch wel sfeervolle muziek wist te boeien. Op een vage manier onder de indruk.
4 sterren
Spetie
-
- 38582 berichten
- 5499 stemmen
Een mooie film, deze tweede die ik zie uit de trilogie, na Rouge. En Bleu beviel me een stuk beter moet ik zeggen. Juliette Binoche is een actrice met een fijne uitstraling, die dat hier ook heeft, en daarnaast ervoor weet te zorgen dat ik toch redelijk geboeid zat te kijken. Haar acteerwerk is bij vlagen echt zeer goed.
Daarnaast ziet het er visueel goed uit. De kleur blauw overheerst natuurlijk en dat geeft de film af en toe een mooie tint mee. Alleen de soundtrack vond ik toch wel wat minder.Ik begrijp de keuze en misschien wel de noodzaak, om deze nadrukkelijk op sommige momenten naar voren te laten komen. Alleen dit was voor mij af en toe net wat teveel van het goede.
Maar verder is het zeker niet slecht. Behoorlijk boeiend en een aantal mooie scènes, waarbij er niet altijd wat gezegd hoeft te worden om iets duidelijk te maken. Daar houd ik vaak wel van. Nu Blanc nog binnenkort maar eens een keertje bekijken.
3,5*
John Milton
-
- 21559 berichten
- 11722 stemmen
Na mijn hele middelbare schooltijd in zowel het Duits als Frans lokaal naast deze poster te hebben gezeten en Kieslowski's trilogie al een jaar of zes op dvd te hebben, heb ik Trois Couleurs: Bleu (het eerste deel) toch eindelijk maar eens bekeken. En het is inderdaad een prachtige en bijzondere film voor wie houdt van mooi geschoten films met emotionele en psychologische diepgang. Films die van de kijker verlangt dat hij of zij ook echt kijkt. Dan valt er hier namelijk een hoop te halen…
De Films van de Trois Couleurs trilogie zijn genoemd naar de kleuren op de Franse vlag en gebaseerd op de beginselen van de Franse Revolutie (vrijheid, gelijkheid en broederschap). Kieslowski geeft hier op geheel eigen en ook eigenzinnige wijze een invulling aan. In Bleu wordt het thema vrijheid verbeeld door de prachtige Julie (Juliette Binoche) die in een auto-ongeluk haar man verliest en hoe zij hier vervolgens mee omgaat. Een van de eerste dingen die ze doet is een collega van haar overleden man verleiden, om te kijken of ze nog iets voelt, maar dat is niet gevoel. Het ervaren van emotie lijkt voor haar niet langer mogelijk. In plaats van haar verlies te verwerken zoals we dat vaker in films hebben gezien, probeert Julie alle herinneringen uit te bannen en gaat ze ergens in Parijs wonen waar niemand haar kent. Ze wil niets meer met het verleden te maken hebben.
Kieslowski heeft van Trois Couleurs: Bleu een cinematografisch hoogstandje gemaakt. Niet alleen zijn de beelden van een grote schoonheid, maar hij gebruikt kleuren ook om de emoties (of het gebrek daaraan, blauw kan een kille kleur zijn) te onderstrepen. Het behoeft geen uitleg dat de kleur blauw in deze film een grote rol speelt.
Trois Couleurs: Bleu vertelt een verhaal, maar doet dat niet op de manier waarop dat ons meestal door Hollywood wordt voorgeschoteld. Kieslowski is een filmmaker die er vaak voor kiest om in plaats van het karakter te laten zeggen hoe ze zich voelt of dat uit een handeling te laten blijken, ons de kans geeft om die emotie uit het gezicht van de protagonist af te lezen. Het hoofd van Binoche leent zich hier uitstekend voor en ze laat hier ook zien een actrice van grote klasse te zijn. Er gaat duidelijk een wereld van gedachten en emoties schuil achter haar gezichtsuitdrukkingen en het is leuk als kijker om dat mysterie stukje bij beetje te ontrafelen. Des te meer bij een schoonheid als Binoche.
Wanneer de man die zij in het begin van de film verleidde haar treft in een café met de mededeling dat hij haar maanden gezocht heeft en van haar houdt, doet dit Julie niets. Kieslowski kan dat als regisseur op vele manier aan de kijker duidelijk maken, dat dit haar volkomen koud laat. Hij kiest ervoor om ons te laten zien waar Julie mee bezig is op het moment van die emotionele onthulling van die man. Julie houdt haar suikerklontje in haar koffie houdt, waarna het zich langzaam volzuigt. Waarom laat hij dat zien? Het is Kieslowski's manier om ons te laten zien dat Julie geen ruimte heeft voor de mededeling van de man. Hij heeft haar maanden gezocht en houdt van haar, maar zij kijkt naar haar suikerklontje. Wat er verder daaromheen gebeurt, is voor haar totaal niet interessant, of eerder, ze wil er niet mee bezig zijn op dat moment. Ze bepaalt zelf wat haar wereldje is en wie ze daarin toelaat. Het blijkt echter zo eenvoudig niet, om alles zomaar achter te laten en het gevoel uit te bannen wanneer ze samen met deze man gaat werken aan het muziekstuk waar haar overleden echtgenoot mee bezig was. Naast de mooie beelden is ook de muziek zeer de moeite waard.
8/10 met grote kans op ophoging bij herziening
arno74
-
- 8700 berichten
- 3342 stemmen
Via Rouge ben ik op deze film uitgekomen. Ik moet eerlijk zeggen dat als ik eerst Bleu had gezien dat ik dan misschien geen interesse in de rest van de trilogie had gehad, want deze vond ik stukken minder dan Rouge. Het heeft mooie beelden, prima camerawerk en ook uitstekende acteerprestaties.
De film maakt hoe dan ook indruk, en ook het verhaal is op zich boeiend, al wordt het voor mijn gevoel te sloom en onevenwichtig gebracht. Het rouwproces van Julie komt wel op subtiele wijze duidelijk naar voren, alles achterlatend, haar (depressieve?) drang naar 'niets', en haar afwezige blik op oneindig.
De muziek vond ik echter opdringerig, te luid, en dan bedoel ik met name die korte deuntjes tussen de scenes in. Het kwam voor mijn gevoel het creëren van sfeer niet ten goede. Bij Rouge is muziek en ook kleurgebruik subtieler en meer in de film verweven, al leent rood zich daar wel beter voor dan blauw, maar bij Bleu vond ik ook dat kleurgebruik niet bepaald subtiel, zonder dat het storend is overigens.
Ook het einde vond ik niet bevredigend, al helemaal niet als deze film "vrijheid" moet weergeven. In Rouge vond ik "broederschap" wel duidelijk herkenbaar. Ik vraag me af of de maker in Bleu vrijheid uit, het is geen zoektocht ernaar en het is ook niet iets verlossends. Ik interpreteer het eigenlijk andersom, Julie komt niet vrij van haar verleden. Of zoals de filmomschrijving het al vermeldt: "Julie zal moeten accepteren dat de absolute vrijheid een loos streven is." Maar dat is een taaie conclusie als je een film rondom de grondvesten van Frankrijk maakt ("liberté, egalité, fraternité").
Op naar Blanc...
Film Pegasus (moderator films)
-
- 30449 berichten
- 5199 stemmen
Eindelijk deze film eens kunnen bekijken. Het relaas van een vrouw die haar man en kind kwijtspeelt en alles achterlaat om een nieuw leven te beginnen. Een nieuw leven om zo het leed dat ze te verwerken heeft, niet onder ogen moet komen. Maar zoiets ontvlucht je niet. Het verleden is geen hoofdstuk dat je in een oogopslag kan omdraaien.
Juliette Binoche draagt de film zonder probleem. Een boeiend figuur in een mooie film vol blauw en melancholie. Je ziet dat de glimlach op haar gezicht een masker is. Het leven gaat door. Daar wringt ietwat het schoentje ook. Het einde is iets te gemakkelijk. Daar had ik het schokmoment meer verwacht. Als de stap om te rouwen toch genomen is. Of eerder het wegnemen van de schrik voor het verleden.
Benieuwd naar de andere delen uit deze trilogie. De link met de Franse vlag en symbolen is ver te zoeken. Maar het was toch een aanzet voor deze mooie film.
DVD-T
-
- 15378 berichten
- 2839 stemmen
Blue.
Na de geweldig ervaring die ik nog niet zo heel lang geleden had met Le Double Vie de Véronique, ook maar eens aan de Trois Couleurs begonnen. Maar waar Véronique mij ontzettend wist te raken, deed Blue dat een stuk minder. Ik had vooral wat meer moeite met het hoofdpersonage. Misschien ook wel een klein beetje de opzet natuurlijk. Julie probeert na het verlies van haar man en dochter hun en alle gevoelens uit te bannen. Ze wil niet aan hen herinnert worden. Wanneer men over hen begint, praat ze er snel overheen. Als er iets van gevoel in haar opspeelt, stopt ze dat zo veel mogelijk weg.
Erg mooi gedaan hoe langzaam aan Julie uit een diep dal komt en dat wordt gedaan door beetje bij beetje de muziek, die eens zo belangrijk voor haar was, terug te brengen in haar leven. Het begint heel subtiel met de kleine piano melodie die steeds verder wordt uitgebreid tot een grotere compositie. En ook beetje bij beetje laat ze weer mensen en gevoelens terug in haar leven. Wel een van de mooiste elementen van dit verhaal. Drama komt best goed over, al voelt het alsof het allemaal net wat te lang duurt allemaal.
Binoche doet het wel erg goed. Ze speelt geweldig dat afstandelijke. Komt erg overtuigend over. Vooral dat moment als ze naar dat kleine televisie toestel kijkt en de kist van haar dochter ziet waarbij de kleine beweging in haar lip genoeg zegt. Zoals gezegd kon ik weinig met haar personage, maar dat ligt absoluut niet aan Binoche. De rest van de cast, hoewel beduidend minder in beeld, doet het ook goed.
Waar ik wat minder met Julie kan, kan ik wel weer heel veel met de manier waarop dit technisch in elkaar zit. Wat maakt Kieslowski er een audio/visueel spektakel van. En het past allemaal zo goed in de film. De cameravoering is schitterend. Het gebruik van kleur, en dan vooral blauw natuurlijk, is fantastisch. Dat shot aan het begin bijvoorbeeld, als de dochter van Julie door de achterruit van de auto kijkt. En dat is alleen nog maar aan het begin. Dat lange shot gericht op de band van de auto met die fijne sound design er bij als ze een tunnel in en uit rijden. Dat soort oog en oor voor details maken een film zoveel beter. De muziek is eveneens schitterend. Vooral op het laatst is het genieten. Ook daar past het perfect bij de beelden.
Audio/visueel is Blue een pareltje. Qua verhaal duurt het net wat te lang om interessant te blijven. Ook het hoofdpersonage was voor mij net wat te afstandelijk. al had ze zeker haar momenten, om mij mee te krijgen. Weer een geweldige ervaring, deze Kieslowski.
TMP
-
- 1796 berichten
- 1629 stemmen
Deze hoog aangeschreven trilogie beviel mij helemaal niet. Ik vond het eigenlijk drie keer niks. Dit eerste deel beviel mij nog het minste. Een weduwe (Julie) moet het verdriet van het verlies van haar echtgenoot verwerken. Deze blijkt haar dan ook nog eens te hebben bedrogen. Julie heeft echter te weinig achtergrond om echt om haar te geven en het ligt er verder ook nog allemaal eens erg dik bovenop wat men de kijker probeert mee te geven. Ronduit saai, al duurt de film niet eens zo heel lang. Het acteerwerk van Binoche is overigens niet verkeerd.
Fisico (moderator films)
-
- 8353 berichten
- 4695 stemmen
Rouge zag ik enkele maanden geleden eens op TV passeren en pikte ik mee. Geen idee toen dat het een trilogie betrof van Krzysztof Kieslowski. Ik zie echter weinig verbanden tussen de films en de films staan best op zichzelf en kunnen los van elkaar gezien worden. Wat wel opvalt is de accentkeuze van de blauwtinten net zoals dit ook gebeurt in de andere films met wit en rood. Maar heel spectaculair is dit natuurlijk niet. De symboliek van de Franse vlag, laat staan de lijfspreuk van het Franse volk (vrijheid, gelijkheid en broederlijkheid) ontgaat me ook bij deze.
Los van al dit best een prima film. Geen hoogvlieger, maar wel degelijk gemaakt. Eentje die weliswaar gauw vergeten zal worden ondanks een uitstekende Juliette Binoch die naar aanleiding van een tragische gebeurtenis met haar dierbaren de anonimiteit en afzondering opzoekt. Dit lukt maar moeizaam, want weglopen of het negeren van je verleden is haast onmogelijk. Altijd wordt je er op één of andere manier toch mee geconfronteerd, zeker wanneer je man een bekend componist was.
Montage en cinematografisch zitten goed in elkaar, het tempo is traag, maar boeit voldoende om het uit te zitten. Binoche zorgt ervoor dat de kijker de wil heeft voeling te hebben met haar en wat er gaat gebeuren.
IH88
-
- 8752 berichten
- 3080 stemmen
Trois Couleurs: Blue
Schitterende film. Trois Couleurs: Blue is een film over rouw, en hoe ieder mens er anders mee omgaat. In dit geval Julie, fantastisch geacteerd door Juliette Binoche. De kleur blauw komt in alles terug, en hoewel dit misschien als een trucje kan aanvoelen, zorgt Kieslowski ervoor dat het niet overheerst. Alle personages hebben wel zo hun eigen problemen en beslommeringen, en de alledaagsheid wordt door Kieslowski tot kunst verheven. Met Binoche als stralend middelpunt.
Pre- en sequels
Trois Couleurs: Blanc
1994
113 reacties
Trois Couleurs: Rouge
1994
142 reacties
Het laatste nieuws
'La La Land' van met Ryan Gosling en Emma Stone vrijdagavond te zien op televisie
Thriller 'Blood for Dust' met Kit Harrington wordt met 'Breaking Bad' vergeleken: dit is de rauwe nieuwe trailer
'A Gentleman in Moscow' met Ewan McGregor als Russische gevangene binnenkort op SkyShowtime
Ongeziene WOII-film 'The Photographer of Mauthausen' op Netflix wordt een must-see genoemd: 'Hakt er flink in'
Bekijk ook
Lektionen in Finsternis
Documentaire, 1992
17 reacties
Rang-e Khoda
Drama, 1999
7 reacties
Bom Yeoreum Gaeul Gyeoul Geurigo Bom
Drama, 2003
497 reacties
Pather Panchali
Drama, 1955
70 reacties
Voskhozhdenie
Drama / Oorlog, 1977
55 reacties
La Haine
Drama / Misdaad, 1995
812 reacties
Gerelateerde tags
parijs, frankrijkverlies van geliefdecomponistpainto compose
Nieuwsbrief MovieMeter
Het laatste film- en serienieuws per e-mail ontvangen?
Populaire toplijsten
- Top 250 beste films aller tijden
- Top 250 beste sciencefiction films aller tijden
- Top 250 beste thriller films aller tijden
- Top 250 beste familie films aller tijden
- Top 250 beste actie films aller tijden
- Top 100 beste films van de laatste jaren
- Top 100 beste films op Netflix
- Top 100 beste films op Disney+
- Top 100 beste films op Pathé Thuis
- Top 50 beste films uit 2020
- Top 50 beste films uit 2018
- Top 50 beste films uit 2019
- Top 25 beste films in het Nederlands
Corporate & Media
Realtimes | Publishing Network
Innovatieweg 20C
7007 CD, Doetinchem, Netherlands
+31(315)-764002
Over MovieMeter
MovieMeter is hét platform voor liefhebbers van films en series. Met tienduizenden titels, die dagelijkse worden aangevuld door onze community, vind je bij ons altijd de film, serie of documentaire die je zoekt. Of je jouw content nou graag op televisie, in de bioscoop of via een streamingsdienst bekijkt, bij MovieMeter navigeer je in enkele klikken naar hetgeen dat voldoet aan jouw wensen.
MovieMeter is echter meer dan een databank voor films en series. Je bent bij ons tevens aan het juiste adres voor het laatste filmnieuws, recensies en informatie over jouw favoriete acteur. Daarnaast vind je bij ons de meest recente toplijsten, zodat je altijd weet wat er populair is op Netflix, in de bioscoop of op televisie. Zelf je steentje bijdragen aan het unieke platform van MovieMeter? Sluit je dan vrijblijvend aan bij onze community.
Social media
Realtimes | Publishing Network
- Registreer |
- Contact ons |
- Over ons |
- Adverteren |
- MovieMeter Films Wiki |
- Series Wiki |
- Algemene voorwaarden en privacybeleid |
- Consent wijzigen |
- RSS Feeds |
- API
© 2024 MovieMeter B.V.