
Delicatessen (1991)
Frankrijk
Komedie / Fantasy
99 minuten
geregisseerd door Jean-Pierre Jeunet en Marc Caro
met Pascal Benezech, Dominique Pinon en Marie-Laure Dougnac
In een post-apocalyptische wereld krijgen de bewoners van de appartementen boven een slagerij af en toe wat vlees toegestopt. Vlees is een schaars goed geworden en er wordt bijzonder zuinig omgesprongen met de voorraad. Een jongeman die nieuw in de stad is, wordt verliefd op de dochter van de slager. Dit zorgt voor conflicten binnen haar familie, omdat de slager de jongeman nodig heeft voor andere doeleinden.
Trailer
https://www.youtube.com/watch?v=Tg3V8HDK5go
Wanneer je deze, als ook andere ingevoegde media op de site wilt zien, dan moet je hier even toestemming voor geven.
Met het tonen hiervan wordt er mogelijk door een andere partij cookies geplaatst en/of wordt je ip-adres geregistreerd, zonder dat MovieMeter hier invloed op heeft. Lees ons privacybeleid voor meer informatie over hoe MovieMeter met je privacy omgaat.
Links
Zoek naar deze film op dvd/blu-ray op AmazonIMDb (7,6 / 80786)trailer (YouTube)filmscore (MusicMeter)iTunes: € 9,99 / huur € 3,99De matras-schilder-cello-mattenklopper-fietspomp-scene was overigens werkelijk briljant.
Wat eigenlijk ook niet onvermeld mag worden is de aankleding van het menu op de DVD. In de kamer zie je een fles die je aan moet klikken als je de film wil zien, op de tafel ligt een krant die je aan moet klikken voor de 'set-up' enz. Heel grappig allemaal. Voor mij is dit wel het meest originele en mooiste menu dat ik ooit op een DVD ben tegengekomen.
Waardering; 4,5* ook na herziening met misschien verhoging naar 5,0*
Visueel verbluffend is deze aparte vertelling over een kannibalistische flatgemeenschap wel. En komisch met een wart randje. Misschien niet zo overdonderend als Micmac, maar absoluut de moeite waard.
Zeer goed.
Komische kannibalen.
Visueel verbluffend is deze aparte vertelling over een kannibalistische flatgemeenschap wel. En komisch met een wart randje. Misschien niet zo overdonderend als Micmac, maar absoluut de moeite waard.
Zeer goed.
Grappig ik had juist delicatessen als referentiepunt toen ik micmac keek. Dan is juist micmac niet echt overdonderend. Het is maar wat je referentiepunt is en blijkbaar wordt je na 1 film van jeunet minder snel verast
Ik ben noch de één noch de ander...
Ben wel van mening dat het gemiddelde te hoog is, en weet zeker dat ik hem niet nog eens zal kijken.
Jeunet creëert echt een eigen wereld in zijn films. Een eigen dimensie vol met leuke, originele vondsten voorzien van een gave visuele stijl. Deze keer een erg mooie stoffige, bijna sepia-achtige look, die erg sfeervol is. Veel scenes waren echt prachtige plaatjes, zoals onder andere die stukjes in dat appartement vol slakken.
Toch is het in mijn ogen zeker geen topper. Zo vond ik vooral de humor regelmatig niet zo geslaagd. Dat gedoe met die ondergrondse mannetjes bijvoorbeeld was echt vreselijk ongrappig en kinderachtig, en zo zaten er wel meer van dat soort dingen in. Personages waren vaak ook wel erg lomp en soms irritant, met uitzondering van de slager zelf, die ik vaak echter wel lollig vond. Verder vond ik eigenlijk niet echt veel terug van de ''zwarte humor'' in de film, met uitzondering van misschien een paar scenes. Kan aan mij liggen, maar vond het vaak vooral wat flauw en kinderachtig. Gelukkig valt er zoals ik al zei visueel wel erg veel leuks te beleven waardoor ik veelal wel geboeid zat te kijken, en zaten er ook zeker enkele scenes in die wel erg geslaagd waren.
Enfin, leuke film, maar komt niet in de buurt van de magie van Amélie. 3,0*.
Blijft Jeunet's beste. Hier ook heel duidelijk te zien dat Caro toch een belangrijke spil was in Jeunet's succes. Niet dat hij zonder Caro geen leuke films kan maken, maar ze missen toch dat donkerdere randje wat het éxtra geinig maakt.
Bijna 25 jaar oud maar ziet er nog steeds erg strak uit. Soundtrack is een lollige toevoeging, het cartoonesque acteerwerk hoort wel bij het Franse sfeertje. Maar het zijn toch vooral de kleine uitstapjes los van het plot die deze film zo leuk maakt. De maffe bewoners, de ondergrondse bende, kan er mij geweldig mee amuseren.
De film houdt zich nog makkelijk staande, herziening was welgekomen en liet me achter als een tevreden filmliefhebber. Benieuwd of ik dat ook zal kunnen zeggen van Jeunet's andere films.
4.5* en een uitgebreide review
Enkele hilarische scenes/momenten zijn het opendraaien van de kraan waar aan de andere kant water uit komt, de mislukte zelfmoordpogingen van Aurora en het 'Huil niet'-'het zijn mijn contactlenzen'.
Voor mij was het probleem dat de film eigenlijk teveel een klucht wordt. Het wordt teveel over the top, zowel het acteerwerk als de acties. En daar heb ik gewoon niks mee. Het had een soort cartoon kunnen worden. En zo werd het na een interessant eerste half uur toch lastig om uit te zitten.

Een maffe film, maar vol met leuke scenes en een goede sfeer.
Tegen het einde werd het slapstick-gehalte wel teveel van het goede.
Natuurlijk is in deze zwarte komedie de opzet heel origineel en zijn camerawerk, decor... heel bijzonder.
Geslaagd acteerwerk.

Deze film lijdt aan hetzelfde euvel als de veel andere Franse komedies: de personages zijn erg leuk en kleurrijk, en de film is op zijn leukst als deze geïntroduceerd worden, maar als de personages eenmaal geïntroduceerd zijn en de nadruk meer op het verhaal komt te liggen, blijkt deze gewoon te dun en de personages niet boeiend genoeg om interessant te blijven.
Dat had deze film duidelijk ook: de eerste helft, als er nog nauwelijks sprake is van een verhaal, is het beste, en de tweede helft is gewoon saai. De enige constante factor was het visuele aspect, want dit blijft schitterend.
De drie komische hoogtepunten voor mij waren de scène dat het hele huis meeging op het ritme van de slager en zijn vrouw; de scène dat de dochter van de slager het bezoek van Louison voorbereidt zonder bril en de scène waarin Louison met de slagersvrouw op zoek gaat naar de krakende veer.
Delicatessen is één van die films. Dat ik de film nog niet heb gezien komt ook een beetje door de regisseur. Jeunet maakt eigenaardige films en na the City of the Lost Children heb ik eigenlijk nooit meer echt de behoefte gehad om deze film te kijken.
Toch ben ik er gisteren maar voor gegaan. Een keertje niet op safe spelen en gewoon een film kijken waar ik niet echt zin in heb.
Delicatessen is uiteindelijk wel geworden wat ik ervan heb verwacht. Een typisch rariteitenkabinet die onvergelijkbaar is met elke andere film, behalve films van Jeunet zelf. In het begin van de film heb ik flink gelachen om de gekkigheid en bizatte momenten. Met een zekere scene waarvan ik wel weet dat de liefhebbers van deze film sowieso los zijn gegaan. Maar uiteindelijk kleeft dat grote probleem met zijn films weer. Het voelt afstandelijk en kil aan, de dialogen zijn minimaal en enige personages weten amper te boeien. Hierdoor zit je uiteindelijk ruim anderhalf uur naar een bizarre, vreemde film te kijken zonder dat het je interesseert wat er daadwerkelijk op het scherm gebeurt. Gewoonweg saai eigenlijk.
Jeunet zal nooit mijj favoriete regisseur worden. Hij maakt vreemde en (visueel)unieke films, maar ze weten mij gewoon niet te pakken of te boeien. Daarvoor creëert hij teveel afstandelijkheid.
2,5*
De film is een rariteitenkabinet van personages waardoor je in een bevreemdende wereld terechtkomt. Elke scène is op zich daarentegen minutieus en doet nogal sprookjesachtig aan. De sfeer en beleving van de film is dan ook hoog. Een film waarvoor je in the mood moet zijn of je ergert je al gauw aan al het drukke expressieve gedoe.
Gek en bizar zijn wel de juiste woorden om de film te omschrijven. Grappig bij momenten, maar na een tijdje had ik het wel gehad. Hij oogt ook vermoeiend. Vele leuke goede elementen al was niet alles geslaagd. De ondergrondse bijvoorbeeld paste niet echt in het verhaal. Goed om eens gezien te hebben ...