Delicatessen (1991)

Dit debuut van Jeunet en Caro voor de zoveelste keer weer eens herzien en wat blijft dit toch een geweldig mooie film, mede ook door de prachtige visuals. De post-acopolistische werd in schitterende kleuren weergegeven. Behalve dat dit qua cinematografie een meesterwerkje is mag de humor in dit zeer komische verhaal zeker niet onvermeld blijven. Zoals:

Inderdaad, wat een vindingrijkheid. je moet er maar opkomen. Ook van die mislukte zelfmoordpogingen van Aurore lag ik af en toe in een deuk. Behalve de humor vond ik de romantische scènes tussen Louison en Julie ook zeer mooi, vooral de scène in de bijna volledig ondergelopen badkamer.
Wat eigenlijk ook niet onvermeld mag worden is de aankleding van het menu op de DVD. In de kamer zie je een fles die je aan moet klikken als je de film wil zien, op de tafel ligt een krant die je aan moet klikken voor de 'set-up' enz. Heel grappig allemaal. Voor mij is dit wel het meest originele en mooiste menu dat ik ooit op een DVD ben tegengekomen.

Waardering; 4,5* ook na herziening met misschien verhoging naar 5,0*

Geweldige scène!!

Een lust voor het oog qua sfeer en camerawerk. Ook de muziek is fantastisch. Qua verhaal blijft het echter wat achter want het gaat nergens over.

Weergaloze eye candy in een bizarre setting. Het verhaal greep me echter niet zozeer, maar gelukkig blijft er genoeg te genieten zoals de muzikaal getinte handelingen van de bewoners van de flat. Bovendien verzandde de boel tegen het einde niet in een willekeur aan gebeurtenissen, maar bleef het nog net een coherent geheel.Waar ik nu precies naar heb zitten kijken blijft enigszins raadselachtig, maar dat maakt een tweede keer kijken misschien nog wel meer de moeite waard.

Komische kannibalen.

Visueel verbluffend is deze aparte vertelling over een kannibalistische flatgemeenschap wel. En komisch met een wart randje. Misschien niet zo overdonderend als Micmac, maar absoluut de moeite waard.

Zeer goed.

Grappig ik had juist delicatessen als referentiepunt toen ik micmac keek. Dan is juist micmac niet echt overdonderend. Het is maar wat je referentiepunt is en blijkbaar wordt je na 1 film van jeunet minder snel verast

De één vind het geweldig, de ander vind het niks.

Ik ben noch de één noch de ander...

Ben wel van mening dat het gemiddelde te hoog is, en weet zeker dat ik hem niet nog eens zal kijken.

Mooi om zien hoe veel dingen tien jaar later in het door iedereen geadoreerde Amélie terugkomen. De warme en mooie cinematografie - bij wijlen haast sprookjesachtig - en de orchestratie van toevalligheidjes tijdens de zelfmoordpogingen. Absurditeit in deze vorm is niet helemaal mijn ding, maar dat maakt het nog geen slechte film, integendeel.

Fantastische Film!Kijk vooral ook naar "Amelie"!

Best aardige film, die ik na het geweldige Amélie ook maar eens wou kijken.

Jeunet creëert echt een eigen wereld in zijn films. Een eigen dimensie vol met leuke, originele vondsten voorzien van een gave visuele stijl. Deze keer een erg mooie stoffige, bijna sepia-achtige look, die erg sfeervol is. Veel scenes waren echt prachtige plaatjes, zoals onder andere die stukjes in dat appartement vol slakken.

Toch is het in mijn ogen zeker geen topper. Zo vond ik vooral de humor regelmatig niet zo geslaagd. Dat gedoe met die ondergrondse mannetjes bijvoorbeeld was echt vreselijk ongrappig en kinderachtig, en zo zaten er wel meer van dat soort dingen in. Personages waren vaak ook wel erg lomp en soms irritant, met uitzondering van de slager zelf, die ik vaak echter wel lollig vond. Verder vond ik eigenlijk niet echt veel terug van de ''zwarte humor'' in de film, met uitzondering van misschien een paar scenes. Kan aan mij liggen, maar vond het vaak vooral wat flauw en kinderachtig. Gelukkig valt er zoals ik al zei visueel wel erg veel leuks te beleven waardoor ik veelal wel geboeid zat te kijken, en zaten er ook zeker enkele scenes in die wel erg geslaagd waren.

Enfin, leuke film, maar komt niet in de buurt van de magie van Amélie. 3,0*.

Leuk!

Blijft Jeunet's beste. Hier ook heel duidelijk te zien dat Caro toch een belangrijke spil was in Jeunet's succes. Niet dat hij zonder Caro geen leuke films kan maken, maar ze missen toch dat donkerdere randje wat het éxtra geinig maakt.

Bijna 25 jaar oud maar ziet er nog steeds erg strak uit. Soundtrack is een lollige toevoeging, het cartoonesque acteerwerk hoort wel bij het Franse sfeertje. Maar het zijn toch vooral de kleine uitstapjes los van het plot die deze film zo leuk maakt. De maffe bewoners, de ondergrondse bende, kan er mij geweldig mee amuseren.

De film houdt zich nog makkelijk staande, herziening was welgekomen en liet me achter als een tevreden filmliefhebber. Benieuwd of ik dat ook zal kunnen zeggen van Jeunet's andere films.

4.5* en een uitgebreide review

Niet bepaald dubbel gelegen, maar wel leuk verhaal. De vrouw die zelfmoord wil plegen is in al haar miserie best grappig.

Tja, toch wat teleurstellend. Merkwaardig is het sleutelwoord en dat hoeft zeker niet negatief te zijn, integendeel. Ik zat meer met een zwarte komedie in mijn hoofd, maar het absurdisme ging erbovenuit, inclusief rare karakters. Ook te gek. Het beste is echter zonder twijfel de cinematografie. De begincredits zijn al meteen een lust voor het oog, zeker als je in je achterhoofd houdt dat de prent alweer 25 jaar oud is.
Enkele hilarische scenes/momenten zijn het opendraaien van de kraan waar aan de andere kant water uit komt, de mislukte zelfmoordpogingen van Aurora en het 'Huil niet'-'het zijn mijn contactlenzen'.
Voor mij was het probleem dat de film eigenlijk teveel een klucht wordt. Het wordt teveel over the top, zowel het acteerwerk als de acties. En daar heb ik gewoon niks mee. Het had een soort cartoon kunnen worden. En zo werd het na een interessant eerste half uur toch lastig om uit te zitten.

Geweldig verhaal bizarre humor en fantastische soundtrack.

1000e stem.

Een maffe film, maar vol met leuke scenes en een goede sfeer.

Tegen het einde werd het slapstick-gehalte wel teveel van het goede.

Mogelijk de eerste film van Jean-Pierre Jeunet die ik ooit zag, maar waar ik zijn andere films sindsdien minstens twee keer heb bekeken is het bij Delicatessen altijd bij die éne keer gebleven, bang als ik was dat hij tegen zou vallen. Maar dat bleek nergens voor nodig : alle elementen van zijn (nee, hún – laat ik Marc Caro vooral niet vergeten) unieke wereld zijn al volop aanwezig, met alle eigenzinnige personages, bizarre visuele vondsten, aparte plotlijntjes, afwijkende camerahoeken, nostalgische attributen en bovenal dat speciale gevoel voor humor waar de één totaal ongevoelig voor is terwijl de ander (i.c. ik) zichzelf vanaf de eerste seconde op de juiste golflengte bevindt. Mooi ook hoe de claustrofobische setting hiervan zich in de volgende film van Jeunet en Caro zou "openvouwen" tot een volledige stad (waar echter nog steeds mensen verdwijnen), en hierbij ook een speciale vermelding voor Dominique Pinon, die op mij zo'n onuitwisbare indruk maakte toen ik hem voor het eerst zag, als de moorddadige punk ("Le curé") in Jean-Jacques Beineix' Diva (1981), en die ik sindsdien in alle zeven speelfilms van Jeunet ben tegengekomen – dat de laatste de unieke uitstraling van de eerste heeft onderkend was al bijna reden genoeg om Jeunet in mijn regisseurs-top-10 te zetten.

Doorheen het absurde van het verhaal zullen vooral de onweerstaanbaar grappige scenes bijblijven (Pinon en Viard die de vering van het bed controleren, de scene met de gelijktijdig gekandanseerde "werkzaamheden" van de bewoners...
Natuurlijk is in deze zwarte komedie de opzet heel origineel en zijn camerawerk, decor... heel bijzonder.
Geslaagd acteerwerk.

Visueel is deze film absoluut weergaloos, de sfeer zit er goed in, de acteurs doen het prima, maar toch mist er echt iets.
Deze film lijdt aan hetzelfde euvel als de veel andere Franse komedies: de personages zijn erg leuk en kleurrijk, en de film is op zijn leukst als deze geïntroduceerd worden, maar als de personages eenmaal geïntroduceerd zijn en de nadruk meer op het verhaal komt te liggen, blijkt deze gewoon te dun en de personages niet boeiend genoeg om interessant te blijven.
Dat had deze film duidelijk ook: de eerste helft, als er nog nauwelijks sprake is van een verhaal, is het beste, en de tweede helft is gewoon saai. De enige constante factor was het visuele aspect, want dit blijft schitterend.
De drie komische hoogtepunten voor mij waren de scène dat het hele huis meeging op het ritme van de slager en zijn vrouw; de scène dat de dochter van de slager het bezoek van Louison voorbereidt zonder bril en de scène waarin Louison met de slagersvrouw op zoek gaat naar de krakende veer.

Wat een tegenvaller! Vreemde film, die niet echt kan boeien.

Eindelijk weer eens herzien. Blijft een heerlijke film.

Deze wilde ik al zo lang zien, maar het was een tegenvaller! Ik vind hem niet slecht. De film bevat veel sfeer, het is origineel, eigenaardig, duister, het acteerwerk is goed en de beelden doen niet onder, maar het verhaal kreeg mij niet in zijn greep. Het boeide mij niet genoeg en ik hield mijn hoofd er niet helemaal bij. De mannetjes onder de grond vond ik niet leuk. Voor mij was het geen komedie, ik vond het nergens grappig. Ik vind het overtuigend gemaakt, maar niet pakkend. Een kleine voldoende. 3*

Misschien herkennen meer mensen met een een grote filmcollectie het wel. Je hebt zoveel films en series dat je veel films laat voor wat ze zijn. Je bent er nooit in de mood voor, je kijkt liever wat anders, te lui om op te staan, dus dan maar Netflix aan of de film simpelweg over het hoofd zien in de kast.

Delicatessen is één van die films. Dat ik de film nog niet heb gezien komt ook een beetje door de regisseur. Jeunet maakt eigenaardige films en na the City of the Lost Children heb ik eigenlijk nooit meer echt de behoefte gehad om deze film te kijken.

Toch ben ik er gisteren maar voor gegaan. Een keertje niet op safe spelen en gewoon een film kijken waar ik niet echt zin in heb.

Delicatessen is uiteindelijk wel geworden wat ik ervan heb verwacht. Een typisch rariteitenkabinet die onvergelijkbaar is met elke andere film, behalve films van Jeunet zelf. In het begin van de film heb ik flink gelachen om de gekkigheid en bizatte momenten. Met een zekere scene waarvan ik wel weet dat de liefhebbers van deze film sowieso los zijn gegaan. Maar uiteindelijk kleeft dat grote probleem met zijn films weer. Het voelt afstandelijk en kil aan, de dialogen zijn minimaal en enige personages weten amper te boeien. Hierdoor zit je uiteindelijk ruim anderhalf uur naar een bizarre, vreemde film te kijken zonder dat het je interesseert wat er daadwerkelijk op het scherm gebeurt. Gewoonweg saai eigenlijk.

Jeunet zal nooit mijj favoriete regisseur worden. Hij maakt vreemde en (visueel)unieke films, maar ze weten mij gewoon niet te pakken of te boeien. Daarvoor creëert hij teveel afstandelijkheid.

2,5*

Zeer bizarre eigenaardige film. Een film die mij doet denken aan een kruising tussen de eigenzinnige Deense film De Grønne Slagtere (2003) en nog enkele bizarre Franse "personagefilms" als Le Fabuleux Destin d'Amélie Poulain (2001) of Au Revoir Là-Haut (2017).

De film is een rariteitenkabinet van personages waardoor je in een bevreemdende wereld terechtkomt. Elke scène is op zich daarentegen minutieus en doet nogal sprookjesachtig aan. De sfeer en beleving van de film is dan ook hoog. Een film waarvoor je in the mood moet zijn of je ergert je al gauw aan al het drukke expressieve gedoe.

Gek en bizar zijn wel de juiste woorden om de film te omschrijven. Grappig bij momenten, maar na een tijdje had ik het wel gehad. Hij oogt ook vermoeiend. Vele leuke goede elementen al was niet alles geslaagd. De ondergrondse bijvoorbeeld paste niet echt in het verhaal. Goed om eens gezien te hebben ...

Jeunet.

Als regisseur zeker interessant, maar ik heb echt te weinig van hem gezien. Ik heb erg geïnteresseerd in de overige films afkomstig van hem, maar het komt er vaak gewoon niet van. Delicatessen is pas de vierde die ik van hem zie, maar de tweede die een cijfer haalt van minimaal 4,0*. Voor mijn doen is dat al snel best hoog, maar deze film verdient het wel.

Zo gedetailleerd en compleet als een Amélie is het niet, maar vanaf het begin wordt de kijker overrompeld met een stijl die je van je sokken blaast. Zoals ik al had verwacht vult Jeunet de film erg sterk in en kent elke scene sfeer. Ik moest er eventjes inkomen, maar eenmaal de sfeer op je in begint te spelen loopt de film heerlijk vlot. Zo vormt deze film al snel 1 van de luchtigste komedies die ik heb gezien, terwijl het toch ook wel lugubere onderwerpen aanraakt.

Tot nu toe is dit de duisterste Jeunet die ik heb gezien, maar de film voelt nooit echt loodzwaar aan. De thriller uit zich vooral in zware onderwerpen en af en toe creepy scenes, maar deze momenten nemen enkel minuten van de film in. Verder is het namelijk best luchtig allemaal, maar vooral sfeervol en fantastisch ingericht. Geweldige cinematografie, ijzersterk camerawerk en heerlijke kleurtjes. Het is moeilijk om niet verliefd op deze film te worden.

Wel is het zo dat het eventjes opgang moet komen en het waarschijnlijk is dat je als kijker even aan de film moet wennen. Eenmaal je in de film zit, zit je er ook echt in. Jeunet, samen met Caro, blijven de kijker verrassen met allerlei stapjes extra die van deze film een heerlijk kijkbaar geheel maken. De humor zelf vond ik niet altijd even geslaagd omdat de film net wat te veel op flauwe en absurde humor leunt, maar aan de andere kant is het hier en daar zeker grappig.

Delicatessen kent een geweldige finale en duurt niet te lang. Het was een film die me bleef verrassen en na een halfuurtje volop geboeid wist te houden. De sfeer in deze film is werkelijk geweldig, knap hoe ze dit voor enkel een debuut al voor elkaar hebben gekregen. Charmante, amusante film, zeker een aanrader voor diegene die erg van sfeer gecombineerd met absurde komedie houden.

Met Amélie en Un Long Dimanche De Fiançailles heeft Jeunet twee films die bij mij erg goed in de smaak vallen. Films die overigens ver uit elkaar liggen, de ene fantasierijk en de andere een drama over de Eerste Wereldoorlog, maar beide wel met de overeenkomst dat het regelmatig absurd is. Dat beloofde wat met deze film die ook nog eens postapocalyptisch is en uiteraard met een raar verhaal.

Opvallend is van het begin af aan de fraaie visuele stijl qua kleur, belichting en aankleding. Zo is het terugkerende shot van het trappenhuis mooi. Het verhaal is uiteraard absurd en raar en de karakters natuurlijk apart. De soundtrack is dromerig en sluit zo nu en dan fraai aan. Opmerkelijk zijn de twee scènes in de beginfase waar een repetitieve handeling samenvalt met muziek en handelingen van andere bewoners, daarmee bedoel ik uiteraard de sex scene en het zoeken naar de piepende bedveer. Grappig en vooral fraai gemonteerd en uitgevoerd. Toch komt de indruk van de film in die eerste fase niet in de buurt van de twee andere films.

Het ontbreekt wat mij betreft in Delicatessen een beetje aan een aansprekend karakter, iets dat in de andere twee films beter op orde is. Jeunet lijkt op iets dergelijks niet uit te zijn en gokt meer op kleine karakter momentjes zoals de acts en momenten van Louison. Of bijvoorbeeld de ingewikkelde zelfmoordpogingen van Aurore. Desondanks weet de film mij nog steeds net niet te overtuigen tot het eindspel aanbreekt en de Troglodisten zich met de zaak gaan bemoeien en de zaak verwordt tot een grote puinhoop waar je oren en ogen bijna tekort komt. Het is deze fase die de film dan toch over de streep trekt voor een prima voldoende.

Delicatessen is raar, dromerig, verontrustend, bevreemdend, humoristisch, stijlvol, en het moet je vooral liggen.

Mijn favoriete film van Jean-Pierre Jeunet, mooi gemaakt en vooral de sfeer en de maffe personages maken hem helemaal af echt een toppertje.

In een post-apocalyptische wereld (waar iedereen kleding uit de jaren vijftig draagt) ​​met voedselschaarste gebeuren er vreemde dingen....

Louison is een ex-clown die zijn partner (aap Livingstone) ook al zag worden geslachtofferd aan het voedseltekort en zodoende aan de slag gaat als klusjesman bij slager Clapet. Hij is tevens huisbaas van een bont gezelschap huurders; een dame die zelfmoordpogingen onderneemt, twee oude mannetjes die Omdraai-doosjes fabriceren, een gezin met twee pestende zoontjes, een man in de kelder met slakken en kikkers en de bijziende slagersdochter. Regelmatig komt de postbode langs en ze hebben last van vegetarische Troglodisten.

Nu is er niet zozeer een echt verhaal maar meer een soort, "uit het leven van een de maffe bewoners van Parijs appartement" Echter elke mogelijke verveling wordt weggehouden door buitengewoon en verbazingwekkend inventief de juiste toon te raken. De film zelf is opgenomen met een zonovergoten oranje filter dat alles een zweterig hete gloed geeft. De soundtrack is een mix van vreemde geluidseffecten en eigenzinnige instrumentale nummers.

Maar de nadruk lig vooral bij de visuele kwaliteiten, op allerlei technische en ingenieuze scènes, mechanische trucs en licht humoristische gebeurtenissen. Enkele geniale scènes zal ik als kijker niet meer vergeten! Wow... die scene van Louison die samen met een vrouw een piepende veer van het krakende bed al schommelend op de maat van de muziek opspoort...!

In 1995 zag ik "La Cité des Enfants Perdus" een overdonderd Sciencefiction-verhaal, wat nooit meer uit mijn top-10 is verdwenen maar deze debuutfilm (ongelooflijk een eerste film) mag er ook zeker wezen! Het is prachtig geregisseerd, heeft een uniek visueel ontwerp, maak slim gebruik van muziek, is ongelooflijk inventief en fantasievol en de vreemde personages zijn om van te houden Heerlijk stukje film-maken!

Mooi gefilmd, vol cartooneske figuren, maar daarmee is het meeste voor mij gezegd. Jeunets opzet leek enkel en alleen om een cultfilm uit te broeden. Dat is hem gelukt. Dat erg absurde is niet aan mij besteed; verhaal is een hysterische warboel waar geen rode draad in te vinden is en die me niet op het puntje van mijn stoel deed schuiven. Gelukkig kreeg men daarna Amélie Poulain. Toch 3* voor het visuele waaronder een geniale scène waarin ritmiek een belangrijke rol speelt. Er zijn aspecten die ik waardeer maar niet een film waar ik verder wild van werd.

Wordt deze maand uitgebracht op 4k uhd door Severin

Mooi, tijd voor een verhoging Basto!

Ik ga m niet direct kopen. Wellicht black friday 2026