Memento (2000)

Ja hoor, zal ik doen. Nog meer wensen voor het nieuwe jaar ?

Haha
Topreactie.

Ik had ook kunnen schrijven dat ik het een strontvervelende film vond, die bovendien volstrekt ongeloofwaardig is. Iemand die een geheugen van 10 minuten heeft kan niet om de haverklap zijn bezigheden reconstrueren aan de hand van wat tekstjes en foto's. Volslagen kolder.

Het onrealisme is dan ook het enige argument wat je zou kunnen aanvoeren waarom de film je tegenstaat. In mijn ogen is dit aspect irrelevant.

Memento is een vondst. Hooguit eens in de 5 tot 10 jaar word je van je sokken geblazen door een film. Zoals bijv. Fight Club dit ook bij mij deed (vind je die wel realistisch?)

Nolan's fascinerende vertelstijl (achteruit vertellen gelinkt aan het geweldig geportretteerde geheugenverlies) zorgt ervoor dat je je als kijker voortdurend gemanipuleerd voelt. Voor mij is Memento een briljante thriller, die eigenlijk je hele leven kan blijven naspoken. De juiste snaar moet dan echter wel geraakt zijn..

Ik ga naar 4.5

Nee hoor, ik vind de film ook erg lelijk en strontvervelend. Zo, nu kun je doorstijgen naar 5 sterren.
Edit: overigens niet "onrealisme" maar "ongeloofwaardigheid".

Beter dan verwacht.

Grootste kracht aan de film is duidelijk de manier waarop de kijker eigenlijk op dezelfde manier het hele verhaal beleeft al Leonard; onwetende wat er voorafging aan de gebeurtenis die zich op het moment afspeelt, wat wel een geinig effect heeft af en toe.

Echter, om daar nou een film van twee uur mee te vullen... Op het gegeven moment kende ik het kunstje wel. Niet dat ik per se iets tegen wat complexere verhaaltjes heb, zeker niet, Nolan deed zoiets namelijk wel erg goed in een film als Following, een film die kort (maar krachtig) is, en bovendien veel efficiënter, maar deze film wil wel erg geforceerd ingewikkeld overkomen. Over de geloofwaardigheid van het hele gebeuren zal ik verder maar geen woorden vuil maken, al is dat nou niet noodzakelijk het meest negatieve aan de film wat mij betreft.

Behalve de zwart-wit scenes, die best aardig waren, stelt de film visueel niet zo veel voor. Ook dit deed Nolan al beter in z'n eerste film, al is het uiteindelijk wel een stuk beter verzorgd dan die epische spektakelnonsens die Nolan later zou regisseren.

Een film die tot op zekere hoogte best vermaakt, een gegeven heeft dat best leuk is en af en toe ook leuk in de film tot uiting komt, maar uiteindelijk té nodig slim over wil komen en te langdradig is. Nipte voldoende, 2,5*.

Nipte onvoldoende, dus. Een voldoende is een 5,5/10, wat afgerond 3 uit 5 sterren is.

On-topic: Ik doe er een halve ster af. Vind het nog steeds een knappe, intelligente film, maar hij haalt het niet bij Nolans latere, meer epische werk. En als je de clou eenmaal weet, kan hij inderdaad hier en daar wat langdradig aandoen; sommige zaken liggen er dan wel wat dik bovenop en zou je het liefst doorspoelen. Ik vraag me na deze herziening alleen af hoe ik de eerste keer dat veranderende hoofd in die inrichting gemist kan hebben, erg gave scène.

Ondanks de kritiekpunten krijgt Memento van mij nog steeds een dikke 8. Zoals gezegd steekt het knap in elkaar en voor wie hem voor het eerst ziet is het een erg gave brainfuck. De replaywaarde van films die om een WTF-omslagpunt/-ontknoping draaien is nu eenmaal wat lager, daar kun je de film moeilijk op afrekenen.

Ehm, dat kan ik zelf wel bepalen volgens mij. Prima dat jij met schoolcijfers werkt, maar voor mij is een 2,5* al sinds ik op de site zit nog altijd een krappe voldoende. Iedereen zo zijn eigen maatstaven. 🙂

Een film die, wat blijkt, niet te evenaren valt. Wat een slimme, krachtige verfilming van een sterk verhaal. Acteerprestaties zijn buiten gewoon maar met name de gedachte van de film houdt je na afloop nog even in zijn greep..

Zeer goed geschreven en fantastisch geacteerd (Guy Pearce had duidelijk een Oscarnominatie verdiend). Het enige bezwaar zou kunnen zijn dat het (lage) gewicht van het verhaal (dus de plotlijn van de whodunit die Leonard probeert te reconstrueren) in een te groot contrast staat tot de gecompliceerde vertelstijl : is deze sophisticated manier van vertellen wel besteed aan zoiets basaals als een moordmysterie? Daar ben ik zelf nog niet uit, maar de vorm verdient sowieso al vier sterren (hoewel mijn langetermijngeheugen nog niet zó slecht is dat ik me Harold Pinters Betrayal (1983) niet herinner).

Herhaling gezien
Een matige mysterie/thriller film...
Saai verhaal...
Matige acteerwerk...
Bekende acteur Guy Pearce...
Redelijk kwaliteit breedbeeld
(geen HD aanwezig)...
Redelijk achtergrond geluid
(geen Dolby Digital aanwezig)...
Niet te moeite waard...

Ik vind het een prachtige film.
Door geen chronologie in de film te gebruiken kan je je inleven in het personage. Jij kan immers ook niet weten wat er daarvoor was gebeurd. Dit is een sterk punt. Prachtig gedaan van Christopher Nolan. Hij heeft ervoor gekozen om de kijker op het verkeerde spoor te zetten. Ik dacht direct dat Teddy de schuldige was en dat hij tijdens het verhaal zat te liegen. Uiteindelijk bleek Teddy een gewone politieman en vriend te zijn. Natalie bleek eerst een eerlijk en vertrouwd personage. Maar zij maakte misbruik van de aandoening van Leonard door te liegen en te pesten (denk maar aan dat biertje waarin gespuwd werd).

Ik heb mij geen moment verveeld tijdens de film. Zeer goed verhaal en formidabele acteerprestaties.

Het einde vond ik onvoorspelbaar, maar tegelijk ook voorspelbaar. Voorspelbaar, omdat je wist dat er iets speciaals ging gebeuren. Als je de moordenaar wist in het begin van de film, waarom ga je dan nog verder het verhaal in? Alles is dan toch al opgelost.

Een 4.5 vind ik een terechte score.

Zullen er mensen zijn die deze film na 1 kijkbeurt begrijpen?

Wat is er zo ingewikkeld aan dan?

Alles is ingewikkeld de hele structuur, ik begreep de film uiteindelijk niet zozeer door hem te kijken - ik heb hem wel een stuk of 4 keer gezien dat wel - maar toen iemand anders tegen me zei hoe hij in elkaar zat.

“We all need mirrors to remind ourselves who we are. I'm no different.”

Memento blijft een fantastische en ingenieuze thriller van Christopher Nolan die wel houdt van een hersenkraker op zijn tijd. De film gaat steeds een stukje terug in de tijd en in het begin werkt dat desoriënterend maar langzaamaan wen je eraan en ontvouwd de film zich als één grote legpuzzel. Het verhaal is op zich simpel, Leonard heeft last van geheugenverlies en kan niets onthouden. Het laatste wat hij weet is dat iemand zijn vrouw heeft vermoordt en hij wil de dader vinden. Door middel van het maken van foto's en het tatoeëren van informatie op zijn lichaam zorgt hij ervoor dat niets verloren gaat door het geheugenverlies.

Je ziet in het begin dat Leonard iemand vermoord maar waarom is een raadsel. Op magnifieke wijze gaat de film steeds een stap terug in de tijd en bij iedere stap wordt het verhaal completer en duidelijker voor de kijker. Hij heeft contact met Teddy en Natalie maar naar hun motivatie blijft het lang gissen. Ondanks de op het eerste gezicht ingewikkelde verhaalstructuur is Memento makkelijker te volgen en te begrijpen dan bijvoorbeeld The Prestige. Guy Pearce is fantastisch en weet de vastberadenheid, vertwijfeling en frustratie van Leonard goed te spelen. Ook Joe Pantoliano en Carrie-Anne Moss zijn erg sterk en door de manier waarop het verhaal wordt verteld hangt er lang een soort mystiek rond hun personages. De cinematografie is niet bijzonder maar het gebruik van zwart-wit beelden is wel sterk gedaan. Memento heeft een echte twist en bij herziening is de film daardoor een klein beetje aan erosie onderhevig. Het einde is voor meerdere interpretaties vatbaar maar ik behoor tot de groep die Teddy gelooft. Leonard houdt zichzelf voor de gek om maar een doel in zijn leven te hebben. Een andere uitleg is ook mogelijk en dat maakt Memento ook zo sterk en daarom mag het zich met recht een klassieker noemen.

De eerste (wat ik zie als volwaardige) film van Nolan. Direct 1 van een ontzettend hoog niveau. Een man die niet in staat is nieuwe herinneringen aan te maken, die op zoek is naar aanwijzingen met betrekking tot de moord op zijn vrouw. De oplossing die vervolgens bedacht is, is door middel van polaroid foto's en tattoos wat houvast en herinneringen te realiseren; dat heeft veel potentie tot een spannende thriller.

En dat is het ook geworden! De film speelt zich achterstevoren af, wat het verhaal zeker ten goede komt (in tegenstelling tot een irreversible, waar het eerder geforceerd lijkt te zijn om maar 'anders' dan andere films te zijn). Beetje bij beetje kun je als kijker de puzzelstukjes bij elkaar leggen, alsof je zelf ook met een onderzoek bezig bent. Na enkele scenes terug gesprongen te zijn ontstaat er een band met Leonard. Je voelt de frustratie, het machteloze, de misbruik. Wie is wel en wie is niet te vertrouwen? Kloppen de teksten op de foto's en zijn lichaam wel? Je komt steeds dichterbij een begin wat het einde direct weer verklaard. Nolan heeft de film echt tot in de puntjes uitgewerkt en dat zie je terug.

Besefde mij pas na deze herziening dat shutter island in grote lijnen een moderne memento is. Beide sterk, maar deze vind helaas geen plek in mijn top 10. Reden hiervoor is toch wel de hele ontknoping. Begrijpende dat het moment van helderheid aan het einde (lees begin) ontzettend frustrerend en confronterend is, vind ik de beslissing om teddy dan maar bewust als volgende op de lijst te zetten, wat kort door de bocht. De ontknoping vind ik in shutter island een stuk subtieler uitgewerkt.

Lijkt een remake van te komen...

Oh mijn God, nee. Dat kan alleen maar tegenvallen.

"I have to believe in a world outside my own mind. I have to believe that my actions still have meaning, even if I can't remember them. I have to believe that when my eyes are closed, the world's still there."

Ik was van te voren niet echt voorbereid op wat voor film Memento zou zijn. Ik had meer een standaard detective-achtige film verwacht, maar Memento is alles behalve dat. Sterker nog, het is een van de meest bijzondere films die ik ooit heb gezien. De film is namelijk achterstevoren. We beginnen bij het einde en eindigen bij het begin, en dat is nu juist wat de film zo spannend maakt.

Het verhaal is gebaseerd op het korte verhaal Memento Mori (Latijn voor 'Gedenk te sterven') van Jonathan Nolan, het kleine broertje van regisseur Christopher Nolan. Leonard is niet in staat om nieuwe herinneringen aan te maken. Iedere dag ontwaakt hij in een motel en moet hij via notitiebriefjes, polaroidfoto's en tatoeages herinnerd worden aan wat hij moet doen. Het enige dat hij zich kan herinneren is dat zijn vrouw is vermoord en dat hij opzoek is naar de moordenaar om zich te wreken.

Memento is vrij low-budget en oogt in vergelijking met de Dark Knight-trilogie een beetje als een studentenfilm. Toch zit daar juist de kracht van de film, met vrij simpele middelen doet Nolan namelijk iets heel bijzonders. Hij verteld een film in de omgedraaide volgorde. Hetgeen goed werkt doordat de hoofdpersoon geheugenverlies lijd en net als de kijker niet weet wat er eerder is gebeurd en de continuïteit van de film bijzonder goed is gedaan. Omdat je niet weet wat er eerder is gebeurd en niet weet wie te vertrouwen is, is de film erg spannend en onvoorspelbaar. Ookal is het erg wennen om een film achterstevoren te zien, de film houdt je aan je stoel genageld.

Veel mensen begrijpen het plot niet of denken dat ze het begrijpen maar leggen het verkeerd uit. Zelf ontgaat een plot me zelden, maar ik let dan ook gewoon op en ben nooit met andere dingen bezig tijdens het kijken. Het komt er op neer dat Leonard zijn vrouw een overdosis insuline heeft gegeven omdat zij niet kon omgaan met zijn geheugenverlies, dat is veroorzaakt na een ongeluk met twee inbrekers. Samen met politieagent 'Teddy' heeft hij de inbrekers kunnen opsporen en vermoorden. Alleen is hij dat vergeten en daarna heeft Teddy hem maar een aantal criminelen om laten brengen. Natalie herkende de kleren van haar vriend Jimmy, die door Leonard is vermoord en misleide hem daarna door te doen alsof ze hem hem wil helpen. Ze maakt misbruik van zijn geheugenverlies en laat hem een partner van haar vroegere vriend opzoeken. Ze geeft hem zijn eigen map met informatie, die ze eerder van hem gepikt heeft. Door Leonards eerdere besluit om Teddy te vermoorden denkt hij dat Teddy de moordenaar is en vermoord hij hem.

Guy Pearce speelde een sterke hoofdrol en zit in iedere scène van de film (we zien alles immers vanuit zijn perspectief). Naast hem spelen eigenlijk slechts twee acteurs een grote rol; Joe Pantoliano en Carrie-Anne Moss (beiden van The Matrix) en die speelden allebei ook een sterke rol.

Uiteindelijk vond ik het einde, of in dit geval het begin, een beetje tegenvallen. Niet dat ik het zag aankomen, maar het maakt eigenlijk de hele verdere film een en al misleiding en nutteloosheid. Jammer dat er niet voor een bevredigender ontknoping is gekozen. Ook ongeloofwaardig dat Leonard in die ene vlaag van herinnering besluit om zo omslachtig Teddy te vermoorden, die hem niet eens iets heeft aangedaan. De manier waarop het verhaal wordt verteld is in ieder geval gedenkwaardiger dan het verhaal zelf.

Memento is bijzonder mooi opgenomen. De cinematografie is erg sterk en de film is in mooi Panavision formaat opgenomen. De filmkorrel geeft de film een mooi sfeertje en ook zaten er aantal bijzonder mooi geschoten close-ups in. De film heeft niet veel muziek, maar de themas van David Julyan (Insomnia, The Prestige) vond ik bijzonder goed. Erg mooie synthesizer strings.

Quentin Tarantino verteld zijn films vaak ook niet chronologisch en gebruikt ook niet veel muziek. Toch vond ik Nolan's aanpak beter, omdat het geen willekeurige volgorde is. Memento is zeker een erg bijzondere film, maar niet de beste Mystery die er is, daar is het plot niet goed genoeg voor. Het is wel een film die iedereen een keer gezien moet hebben en zijn plekje in de top 250 ruimschoots heeft verdient.

Een complexe, maar geniale thriller. Memento heeft een slim concept voor een thrillerfilm en het lijkt alles op alles te zetten dit concept zo sterk mogelijk uit te voeren. De film plaats je in de schoenen van Leonard: samen met hem ben je iedere scene onbekend bent met welke gebeurtenissen er voorafgaand plaatsvonden. Via de geheugensteunen waar Leonard zijn levenskeuzes op baseert merkte ik mee te denken met zijn onderzoek. Dit is een type thriller waar de spanning niet ligt bij hoe het afloopt, geziene de film begint bij het einde van het chronologische verhaal, maar hoe het einde tot stand is gekomen. De film weet precies wat te laten zien op welk moment zodat de spanning torenhoog bleef. Er was altijd een mysterie waar ik het antwoord op wou weten, altijd een interessante wending die me voorafgaande filmscenes op een andere manier liet bekijken.

Inmiddels een 2e keer gezien, maar de film zwakt niet af bij het herbekijken. Wetende wat er voorafgaand gebeurde zorgde ervoor dat ik het verhaal in een nieuw licht zag. Het blijft interessant om te zien hoe alle kleine details in werking zijn gezet, of het is interessant om te zien hoe Leonard reageert op de geheugensteunen. Ik heb nog niet de chronologische versie gezien, maar deze staat zeker om mijn lijst!
Het enige wat me minder bevalt is dat sommige personages gestuurd voelen. Ze reageren op een wijze die ervoor zorgt dat het verhaal naar spannende scenes leidt, maar niet altijd menselijk voelt. Voornamelijk Teddy was een personage waar ik een paar vraagtekens bij had. (Hij beweerd een politie te zijn maar heeft totale vrede met dat iemand op moordjacht is, zelfs als de dader allang is gepakt.)

Een spannende thriller die zeker de moeite waard is. Na Dark Knight zonder twijfel mijn favorieten Nolan film.

4,5*

Indrukwekkende rauwe film. Vol mensenhaat. Vernieuwend en verwarrend maar knap gedonstrueerd. Na jaren nog steeds een film waar ik van onder de indruk ben en blijf.

Klassieker volgens de algemene opinie, echter Guy Pearce is de meest zenuwachtige neuroot die er is. De hele tijd nerveus om de meest onzinnige feitjes en neurotisch polaroids bestiften met aanwijzingen. En uiteindelijk komt het toch wel bij een drugsdeal of een spontane moord uit. Amnesia is een van de meest toegepaste thema's in films (na liefde) ooit. En de hele beeldensoep (want dat is deze prent) is
er alleen maar om cinematografisch populair te doen.

0,5 sterren is de beoordeling die je het meeste hebt uitgedeeld. Dan moet je toch wel een rotleven hebben, maar dat terzijde. Of masochistisch ingesteld zijn, dat kan ook.

Verder zou ik een acteur niet afrekenen om het feit dat ie de rol speelt zoals ie hem moet spelen. Denk je eens in wat voor invloed het zou hebben als je psychologisch verknipt bent door de moord op je vrouw en dat je het gevoel heb een missie te hebben zonder de details te kunnen onthouden. Je zou er neurotisch van worden. Dus: prima gespeeld door Guy kennelijk.

Verder zijn de beelden natuurlijk geen soep. De film is inderdaad niet chronologisch, maar er zit wel degelijk een lijn in en logica. Iedere film die zich niet chronologisch afspeelt zou je als "trucje" kunnen omschrijven, maar just gezien het thema vind ik juist dat dat bij Memento in dienst staat van het verhaal wat de film vertelt. Wat mij betreft een volledig onterechte afrekening op iets wat je kennelijk niet begrijpt, zeker gezien de argumenten die je ervoor gebruikt.

Gister herzien na een jaartje of 10 en nog steeds indrukwekkend. De chronologische verknipsels werken tegelijk frustrerend, mysterieus en intrigerend. Je voelt beide 'delen' naar elkaar toewerken en dat helpt erg mee aan de spanning. Het acteerspel van Pierce is soms wat schokkerig, maar het is dan ook geen makkelijke rol. Inleven in het personage, en dan met name de frustratie van de aandoening, is goed te doen. Voor een mystery-thriller zit er een leuk portie humor in verwerkt.
Eens in de zoveel jaren verschijnt er een film die je qua verhaal, beeldvorming, inhoud, twists en/of algehele mindfuck omver blaast en daar was Memento er absoluut één van. Must see, classic, zeg het maar.