Dirty Dancing (1987)

Aan de hand van de titel zou je meer "slechtheid" verwachten, maar niets was minder waar: een aangename en brave dansfilm, die het vooral van de goede muziek en de dans hebben moest, met een verhaaltje dat niet bijzonder origineel was, maar wel hartstikke romantisch. Door deze productie werd Patrick Swayze een wereldster.

Wat een zoetsappige film, dancing, dancing en nog eens dancing. Kortom een een echte dansfilm. De rest blijft toch wel erg matig. Het speelt zich af in 1963, maar de muziek is tam. Alleen het dansen is hier en daar wat uitbundiger. Ondanks goede rol van Swayze, kon deze film me toch niet echt nog eens boeien. Duidelijk geen Saturday Night Fever, want het dramagehalte is zwak en meer een zwijmelfilm. Heb hem pas in 2012 voor het eerst gezien, dus terecht uitgesteld, want kan er eigenlijk niet veel mee, noch met de soundtrack, (alleen Do you love me dan). Dat was destijds al, anders had ik hem wel eerder gezien. 3.0

Echte meidenfilm met tienerromantiek. De vrouw in mij is compleet tot leven gekomen Dirty Dancing was dé film waar ieder meisje op school toen over praatte en droomde. Het was dan ook een schot in de roos en een echt kassucces. En eerlijk, een slechte film vond ik dit zeker niet : conservatief vs progressief, sociale klassenprobleempjes, moeilijke relatie met vader. Het evenwicht tussen muzikale film en drama zit goed en dat zorgt er voor dat ik me nergens ging vervelen.

Swayze en Grey vormden een mooi filmkoppeltje. Het einde is totaal niet ernstig meer en laat de film zich helemaal gaan : een eighties nummer inlassen in een film die zich in de jaren '60 afspeelt, het saaie bandje wegsturen zonder tegenwind en iedereen die begint te dansen... ja hoor, meer feelgood dan dat vind je ze haast niet.

Toch enorm genoten van deze klassieker. Volgens mij is dit de eerste echte dansfilm die ik al gezien heb. Wist niet zoveel over de film, enkel dat de lift erin kwam en de film de geweldige soundtrack I have the time of my life heeft, wat een geweldig nummer. Het verhaal zelf is zeer dunnetjes en stelt op zich niet zo veel voor, maar de uitwerking vond ik wel goed en vermakelijk. Hou een enorm goed gevoel over na het bekijken van deze film. Snap wel dat sommige deze film niet echt kunnen waarderen en redelijk slecht en saai vinden, maar ik vond het over het algemeen toch genieten van dirty dancing. Acteerwerk kon niet altijd van iedereen overtuigen maar de twee hoofdpersonages doen het toch redelijk goed, vond Jennifer Grey bovendien enorm mooi om naar te kijken. Het acteerplezier spet ervan af. Natuurlijk is alles zeer voorspelbaar, maar maakt niet echt uit bij deze film. Paar scenes die ervoor mij uitsprongen en de film naar een hoger niveau brachten zoals het oefenen van de lift, en het einde wanneer ze de einddans inzitten en bijna iedereen begint mee te doen. Geweldige muziek en dansmomenten. Het einde was ook enorm feel good, en enorm vermakelijk. Film waarvan ik echt genoten heb, niet de beste film qua verhaal wat de makers toch niet het belangrijkste vonden, maar toch goed uitgewerkt. Trailer zag er ook geweldig uit.
3.5/5

Ach, een beetje een standaard plot over het klasse verschil in de jaren '60 in de States.
De muziek is wel van die softe jaren '80 zwijmel muziek, maar dat past wel bij de stijl van deze prent.
De film moet het vooral hebben van de dansscenes, waarbij vooral op het einde alle remmen losgaan.
Het enige bij die scene waar ik dan weer aan dacht was: waar bleven al die stoelen die eerst in de zaal stonden?
Het jaren '60 sfeertje komt ondanks de toepasselijke auto's niet helemaal uit en je krijgt toch het idee dat je naar een jaren '80 prent aan het kijken bent. Dit komt ook wel voor een stuk door de eerder genoemde muziek, daar een track als "Hungry Eyes" van Eric Carmen echt zo'n typische jaren '80 sound heeft.
Daarnaast vind ik de aankleding van de personages ook niet helemaal jaren '60. Het Houseman gezin nog wel redelijk, vooral de twee zusjes. Dit verandert echter wanneer Grey's personage wat losser word door Schwayze z'n charme. Schwayze loopt er haast hetzelfde bij als het uit dezelfde periode stammende Road House. Geen ramp, want laat ik nou eens een zwak hebben voor films uit deze tijdsperiode.
Mede daardoor heb ik me dan ook prima weten te vermaken en heb ik nog wel smakelijk kunnen lachen een heel fout playback stukje van Schwayze en Grey. Daarnaast kent de film een wel prettig, feelgood einde, waardoor je met een grijns afsluit.
Grey vormt trouwens wel een plezierige vrouwelijke tegenpool van Schwayze. Beide personages hebben zo hun charme. Leuk filmkoppeltje.

Er komt een remake met Abigail Breslin als Baby.

Bij deze m'n eerste comment. Normaal houd ik het bij een stem, maar dit gebiedt wat uitleg.

Ik heb zojuist m'n eerdere stem van 3-sterren opgewaardeerd naar 4,5-sterren.

Dit niet omdat het script, de regie, de acteerprestaties en dergelijke van zulke topkwaliteit zijn, maar omdat dit de enig film is die ik serieus al 200+ (of misschien inmiddels zelfs al wel 300+) keer gezien heb en waar ik nog steeds geboeid naar kan kijken en blij van word. Vooral dat laatste is me veel waard, vandaar deze opwaardering.

Weinig binding met dans, het gespierde mannenlichaam van Patrick Swayze en het sleetse plot van de kalverliefde voor 'foute man'. Dan blijft er een nogal voorspelbaar niemendalletje over, maar met af en toe een bekende hit om mee te neuriën.

Gisteren met vrouwlief gekeken, na heel wat jaren niet gezien te hebben.

hoewel ik niet veel met het genre heb kan ik wederom niet ontkennen dat dit een "classic' is. Er is minimaal één generatie opgegroeid met deze film en daardoor overwaardeer ik hem misschien wel.

De klassieke verhaallijn (voorspelbaar maar daarom wel perfect voor massaconsumptie) en de goede muziek waardoor de sfeer die wordt neergezet ervoor zorgt dat de film meer dan prima wegkijkt. samen met Grease toch wel de bakermat in dit genre, vind ik.

In mijn drang om zoveel mogelijk classics te zien nu ook maar eens een paar bekende dansfilms opgezocht. Nou scheelt het wel dat de muziek uit dit soort klassiekers altijd wel tof is, maar verder is het verhaal inhoudelijk wel zó pover zeg. Gelukkig zit het bij Dirty Dancing op gebied van chemie tussen Jennifer Grey en Patrick Swayze helemaal goed. Grey is niet overdreven sexy, maar zeker wel charmant. Ze moet natuurlijk ook een preuts meisje spelen dat later helemaal op bloeit tot een stralende, sexy danseres. En zeker Swayze spat van het scherm af, kan me goed voorstellen dat de dames dit een hele leuke film vinden.

Mooi romantisch plotje dat best goed werkt en de dansscènes zijn vrij goed uitgewerkt. Zeker de grote finale is echt spetterend en erg goed geregisseerd. Je moet wel een botterik zijn wil je niet met een goed gevoel de film afzetten. Maar het draait toch vooral om de muziek. The time of my life, She's like the wind en Hungry Eyes kent iedereen wel. Erg fijne nummertjes. Wat ik wel weer matig vond is dat deze 80's film zogenaamd in de jaren 60 af moet spelen, maar dat merk je aan de muziek juist nauwelijks.

Prima vermaak.

3*

super film. ben er echt mee opgegroeid.heb hem denk ik wel 300 keer gezien als het niet meer is ..ik ben echt fan.

Over het algemeen ben ik niet zo van dit thema... Maar aangezien Dirty Dancing toch vaak de hemel in geprezen werd besloot ik het toch maar om een kans te geven.

En het smaakt prima. We volgen de 17 jarige Baby die met haar niet zulke rijke ouders op vakantie gaat in een herberg waarbij ze al snel de veel oudere Johnnie ontmoet (prachtrol van Swayze). Maar zoals je het al weet moeten er weer een hoop hindernissen ondergaan worden om elkaar te bereiken. Johnnie is een cynische dansleraar die ik bijna wel in de categorie Will Hunting zou kunnen plaatsen... en ook de staff en de ouders van Baby leveren een niet zo'n vriendelijke bijdrage aan de crush. De stiekeme momenten tussen de twee waren wel sterk.... het was gelukkig niet een hemels sprookje met bloemetjes en dat de boel moeiteloos de goede richting in werd geduwd. Maar het einde.... Ja, toch heb ik wel even een traantje moeten wegpinken... En DE mooie soundtrack erbij...

Tsja, de tijd dat liefde de onderbuikgevoelens en een zure omgeving nog wist te overwinnen... en het nog niet echt steevast uitmaakte dat het meisje 17 was in deze kwestie...

4,0*

“Nobody puts Baby in a corner.”

Klassieker onder de dansfilms. Dirty Dancing laat zien hoe het moet en veel dansfilms hebben de succesformule proberen te kopiëren, maar het niveau van Dirty Dancing is nauwelijks geëvenaard. De film is geen meesterwerk, maar door de chemie tussen Swayze en Grey, de aanstekelijke muziek en een simpel maar doeltreffend verhaaltje is het een leuke en swingende film geworden. Swayze is een ster geworden door deze film, maar complimenten moeten ook uitgaan naar het ontwapende spel van Grey. Leuke actrice. Het einde met de muziek en bijbehorende dans is bijna cultuurerfgoed.

Na Grease hebben we lang moeten wachten op een goed vervolg. Zij het met een groot verschil. Grease was vooral een pop song film geworden met alleen maar nummer 1 hits in 1978. Dirty Dancing kenmerkte zich met stijldansen uit met name de Zuid Amerikaanse cultuur en dat is en was een verademing. Ook zij hadden een mega hit in 1987 met Time of my life maar op wat kleine hitjes na was de rest vooral bestaand materiaal. Het verhaal is vrij simpel. Een kop romp en staart film met alles erop en eraan. Lekker zwijmelen tussen een typische upper class en arbeiders die een cent extra willen verdienen op het luxe resort. Typetjes zoals je ze wilt zien in dit soort films. Patrick en Jennifer Grey doen het goed en met name de dansscènes zijn uitstekend. Patrick was in zijn jonge jaren al een uitstekende danser zodat dit dit bepaald als een verrassing kwam. Uitstekend gecast dus. Na Dirty Dancing kwam alleen de film Salsa nog die beduidend minder was. Dirty Dancing 2017 is pulp. Wat slecht is dit zeg. Een propje en een houten Klaas.

Dan nog even over de blu ray transfer, want die was belabberd. Zowel geluid als beeld was ver onder de maat. Gelukkig is hij geremastered maar uitblinkend is hij niet. Soms wat wollig soms heel mooi. Geluid is wel okay. Extra's zijn er veel helaas niet ondertiteld. De film zelf alleen Engels. Het zij zo. Maar leuk om 'm weer eens te zien.

Film 4 sterren
Beeld 3 sterren
Geluid 3 sterren
EXTRA'S 5 sterren

Was voor die tijd gewoon een mooie film..vooral het einde..trouwens jammer dan Patrick Swayze zo jong is gestorven

Dat is niet mijn type film, maar als ik dan op de bank zit en ik zie mijn vrouw genieten van deze film en ze helemaal in trance is, dan is deze film die mij 100 minuten rust geeft zeker 2 sterren waard.

Dirty Dancing is een romantische dansfilm met in de hoofdrollen Patrick Swayze en Jennifer Grey. De film trok destijds veel bezoekers naar de bioscopen en vooral de soundtrack deed het erg goed. Met de bekende nummers van Bill Medley & Jennifer Warnes, Eric Carmen, Patrick Swayze zelf en veel liedjes uit de beginjaren '60 was het een van de meest verkochte soundtracks aller tijden.

Tijd dus om deze klassieker eens voor de eerste keer te gaan zien. Als stoere achttienjarige tienerjongen had ik natuurlijk geen enkele interesse in zo'n slappe dansfilm met nog veel slappere muziek, maar ruim dertig jaar later was ik eigenlijk best nieuwsgierig geworden naar deze klassieker.

Het verhaal speelt zich af in de zomer van 1963, wanneer de maagdelijke France 'Baby' Houseman samen met haar ouders en zus op vakantie gaat. Ze verblijven in een saai hotel, waar de gasten avond aan avond worden vermaakt met truttige activiteiten. Op een avond belandt Baby echter in een obscuur danshol, waar het personeel met elkaar aan het slijpen is. Ze ontmoet daar de veel oudere dansinstructeur Johnny Castle, en uiteraard vallen de twee voor elkaar.

Dirty Dancing blijkt ruim dertig jaar na dato een aardige romantische film, waarin tot mijn opluchting eigenlijk niet eens zo heel veel gedanst wordt. Het verhaal gaat vooral over de relatie tussen Johnny en Baby, die met lede ogen wordt aangezien door zowel de ouders van Baby als het hotelmanagement. Jennifer Grey speelt een prima rol en zelfs Patrick Swayzey, die ik eigenlijk niet zo hoog heb zitten, acteert uitstekend en kan bovendien behoorlijk goed dansen.

De soundtrack is goed verzorgd. De bovengenoemde eightiesnummers zijn natuurlijk nog steeds niet om aan te horen, maar met prima jaren '60-tracks van The Contours, Bruce Channel (Hey Baby!) en Mickey & Sylvia (het fantastische Love Is Strange!) kan je bij mij wel aankomen. Al met al is Dirty Dancing ruim dertig jaar later nog steeds een aardig romantisch drama, al blijft het ondanks de titel allemaal wel heel erg braaf. 3*