Freedom Writers (2007)

Meh, wat een ongeloofwaardige baggerzooi was dit zeg. Dat waargebeurde moet je echt met een korreltje zout nemen. In plaats van een rauwe benadering van het verhaal, is de film soft en naief. De vergelijking met het eveneens slappe Dangerous Minds is snel gemaakt. Veel van hetzelfde ghetto gebrul, stereotype personages en clichés. Ik geloof best dat een lerares kansarme kinderen kan inspireren, maar niet op de manier zoals dat in Freedom Writers gebeurd. Zat de wereld maar zo makkelijk in elkaar. Nee, doe mij dan maar een Entre Les Murs of Detachment, veel realistischer en rauwer. Captain Pervert heeft trouwens gelijk. Die vergelijking met de Holocaust is werkelijk, maar dan ook werkelijk te zot voor woorden.

1,5* Ouderwets maandagavond tv drama. Ik snap nu dat dit op RTL8 werd uitgezonden.

Ook dat zijn allebei pakkende films, maar rauwer is niet altijd beter en/of realistischer.

Daarnaast: Detachment is fictie; Entre les Murs en Freedom Writers zijn beide geïnspireerd door ware gebeurtenissen. En de Freedom Writers Foundation bestaat echt en zorgt er o.a. voor dat veel van deze kansarme jongeren doorstromen naar de universiteit.

Freedrom Writers heeft best een veelbelovend verhaal, dat het ganse gebeuren gebaseerd is op waargebeurde feiten maakt het er niet slechter op. En er op terug kijkend, vond ik het al helemaal geen zware zit. Daarom vind ik het jammer dat het op een manier is uitgewerkt die weinig emotie met mij heeft weten los te krijgen, of het moet irritatie geweest zijn.

Eén van de allergrootste mankementen: Het is film over een leerkracht met een gericht doel: leerlingen uit haar klas respect en waarden bijbrengen. Als dat 'bijbrengen' ergens na pakweg 45 weliswaar sterke en redelijk realistische minuten van het ene moment op het andere plots lukt, uit het niets, is dat wel een domper. Wat had ik toch graag gehad dat dat veel stroever ging, maar nee wat we krijgen is een uur met ja nu plots achterlijk ogende leerlingen die overal overenthousiast over zijn.

Daarnaast zijn ook de dialogen bagger, heeft Hilary Swank te weinig uitstraling en zit het vol met oninteressante verhaallijnen (op 1 of 2 korte na).

Mooi drama waar ik eigenlijk niet eerder van gehoord had. Het (waargebeurd) verhaal is heel interessant al wordt het wel heel erg gedramatiseerd en worden de personages qua cliché's behoorlijk aangedikt. Ook is het weer typisch oversentimenteel op z'n Hollywoods. Ondanks die mindere puntjes vond ik deze film zeker het zien waard, de film heeft genoeg te bieden om die gebreken te compenseren.

Soms is het allemaal too much, was bijvoorbeeld die echtscheiding van de lerares echt nodig geweest voor dit verhaal, en waarom was één bijbaantje niet genoeg en moest ze twee bijbaantjes nemen om wat boeken te kopen? Zonder die overdreven en aangedikte situaties was de film denk ik nog beter gelukt, vandaar dat ik het hou op 3,5*.

De kritiek die hier door sommigen wordt geleverd op o.a. de rol van het verhaal van Anne Frank in deze film vind ik totaal misplaatst. Kennelijk heeft niet iedereen de les van deze juffrouw begrepen, die gaat over het voorkomen van segregatie en de vreselijke gevolgen die het heeft wanneer dat niet lukt.

ga hem niet kijken volgens mij hebben ze bij de omroep ,kasten vol met goedkope films.ga vanavond lekker in mn dvd,s snuffellen,batman ,superman.star treks en wars etc

“You can't make someone want education.”

Mooie film die ondanks een aantal minpunten indruk maakt. Dat komt ten eerste door het verhaal, maar ook door Hilary Swank die vol enthousiasme en plezier haar rol speelt. En dat straalt ook af op de film die ondanks het zware onderwerp één en al positiviteit uitstraalt.

Dat is ook gelijk het grootste minpunt van de film. Alles verloopt iets te gladjes en de leerlingen die elkaar letterlijk naar het leven staan, vormen wel heel snel een onlosmakelijke band. Ook dat huwelijk van Erin wordt er met de haren bijgesleept en had net zo goed weggelaten kunnen worden. Maar Swank en haar enthousiasme om probleemkinderen op alternatieve wijze iets te leren (door ze bijvoorbeeld het dagboek van Anne Frank te laten lezen) vormt het hart van de film en maakt indruk. Een sterk en inspirerend verhaal.

Aardig.

Er was een groot probleem met dit dramafillmpje, hij kreeg geen emotie uit me. Dat is voor mij cruciaal, en ook niet eens zo lastig, omdat filmpjes me in het algemeen emotioneel weleens weten te vangen. Deze lukte dat echter niet.

Ik vond het verhaal soms ook te standaard, geforceerde dramaonderwerpen. Dat die man bij Swank weg zou gaan kan je vanaf het begin al raden, maar ook het drama rondom Hernandez was vrij voorspelbaar hier en daar. En daarmee kreeg het me niet echt overtuigd.

Gelukkig is het allemaal goed geacteerd en uiterst boeiend om even te volgen. Swank begrijpt haar rol en gaat er dus ook helemaal in mee, maar de klas zelf slaagt erin om op een gegeven moment ook vrij sympathiek te zijn dus een voldoende krijgt deze film absoluut niet.

Absoluut eentje die ik eens moet herzien.

Interessant filmpje dat vooral boeit door het mooie waargebeurde verhaal. Daarmee gezegd voelt het allemaal wel ietwat geromantiseerd aan. Daar hoort natuurlijk bij dat een vrijwel constante dosis sentimentele je door je strot wordt geduwd. Een nietszeggend bijverhaaltje over een stuklopend huwelijk. Extreem veel Hollywood allemaal. Écht pakken deed de film mij daarom ook niet.

Toch is het prima te pruimen. Swank vind ik normaal gesproken verschrikkelijk om aan te moeten zien, maar hier vond ik haar echt wel charmant. Mede door haar fantastische acteerprestaties, weet ze de film goed te dragen. Ook de kinderen deden het prima. Met name sommige dialogen tussen de kinderen en Swank waren ontzettend sterk.

3,5*

Aardig artikeltje voor mensen die deze film afserveren als ongeloofwaardig. De film lijkt praktisch nergens uit de maat te lopen wat de feiten betreft. Het is hoogstens een beetje in elkaar geschoven.

Privacy settings - volkskrant.nl

Wat mij betreft een onverwacht goede film die, hoewel zijn suikerzoete toon en boodschap, zeker een bepaalde lading over brengt en vooral heel dicht bij de feiten blijft.

De film begint met een redelijk stereotype beeld, een te groene en naïeve juf die het als een heilige taak ziet de probleemklas in het gareel te krijgen. Een niet bepaald vernieuwend beeld van de zoveelste onrust, op een zoveelste highschool is het gevolg. Toch weet juf Erin na een gevalletje rond één van de leerlingen zeer kunstig een discussie op gang te krijgen en vooral te houden. Niet alleen weet ze daarna door te dringen, tevens komt ook de kansloosheid van het bestaan van de jongeren naar voren. De vergelijking met het nazisme en holocaust wordt gemaakt maar wie zijn de Joden en de Nazi's in dit geval? Wie zijn de onderdrukten in dit geval? Mede met excursies, een bioscoop bezoek aan Schindlers List, iets dat niet in de film is opgenomen, verschillende gastsprekers waaronder Miep Gies en de zelf geschreven dagboeken, komt toch de filosofie naar voren dat haat alleen maar tot meer haat leid, een vicieuze cirkel zeg maar.

'Wie weet wat de Holocaust is?' Het antwoord is ontluisterend. Net als een collega die ooit onthutst reageerde: 'Rotterdam gebombardeerd! Wanneer?' Of iemand die vroeg of WO2 in de jaren '80 was. Om nog maar te zwijgen van een domoor die ooit meende dat het hakenkruis een platenlabel was. Behalve het feit dat het nooit te laat is om te leren, blijkt ook dat hoe afgestompt je denkt te zijn er altijd nog wel iets is dat je kan raken. Zo blijkt in dit geval dat de leerlingen toch wel een hele belangrijke les krijgen. Over het leven namelijk.

Freedom Writers opent traag en niet bijzonder, maar eenmaal op gang biedt de film een meer dan prima boodschap, een mooie wisselwerking tussen studenten en lerares, indrukwekkende beelden uit het Wiesenthal Memorial, en is de film meer dan degelijk en goed te noemen. Wat mij betreft een meer dan prima film.

New Teacher makes a difference film nummer zoveel maar wel een goede. Hilary Swank speelt Erin Gruwell die op een High School in Long Beach les gaat geven waar veel gangactivity is. Ze wordt niet hartelijk ontvangen door collega's en merkt ook dat ze behoorlijk bevooroordeelt zijn over haar leerlingen. Niet waard om les te geven want ze willen niet leren. In eerste instantie slaat de überblije Erin ook de plank behoorlijk mis als ze afdaalt naar het niveau van haar leerlingen door rapteksten te gebruiken als lesmateriaal. Als over de holocaust begint treft ze de juiste toon en als ze hun het dagboek van Anne Frank laat lezen beseffen de leerlingen dat iedereen op ieder willekeurig moment in de verdrukking kan komen. De kinderen gaan zelf ook een dagboek bij houden en langzaam gaan ze beter presteren omdat ze zich veilig voelen in haar klas. Swank speelt okay, ze doet wat ze moet doen. Patrick Dempsey als haar ontevreden echtgenoot doet het iets beter. Scott Glenn doet waar hij goed in is, de stoere man spelen. De echte ster van de film is April Lee Hernandez als de leerling Eva Benitez. Haar performance is zeer krachtig. Ze zet goed een getroubleerde tiener neer die verscheurd wordt tussen loyaliteit aan haar gang/ras/of wat dan ook of trouw zijn aan zichzelf en doen wat je verder brengt in het leven. Een keuze waar miljoenen jongeren dagelijks mee worstelen. Freedom Writers is een goede film al wordt Erin Gruwell wel heel erg als een heilige afgeschildert . Verder komt Erin Gruwell vrij dom over wanneer blijkt dat ze niet het Anne Frankhuis in Amsterdam als eerste gecontacteerd heeft om Miep Gies te benaderden maar dat ze dat via het Holocaust museum in LA en een stichting in Zwitserland heeft gedaan terwijl Miep Gies tot haar dood in 2010 in Nederland woonde en geregeld contact had met de stichting Anne Frankhuis.

Ook tig jaar later sta ik hier nog 100% achter.

Zou prima filmpje zijn voor al die Black Lives Matter-dweilen trouwens!

Het volgende maakt geen deel uit van de film maar van het gelijknamige boek. omdat het 't een en ander zal verraden spoil ik desniettemin een aanzienlijk deel.
Een meermaals geschreven kritiek op de film is dat de 'transformatie' wel iets te makkelijk zou gaan.
Ik was niet per definitie deze mening toegedaan, maar dat het vrij snel ging..., ik kon me er iets in vinden.
Totdat ik het boek ging lezen.
Wat de kinderen in het getto meemaken, dat is in de film er behoorlijk uitgefilterd, maakt het een stuk milder:
De kinderen in de film hebben het over de oorlog op straat waarbij ze blij mogen zijn de leeftijd van 18 jaar te halen... Dit is 'spot on'. De dagboeken spreken van exact hetzelfde, het is een gewoonte dat de weg naar school al een survivaltocht kan zijn. In de film komt naar voren dat er meerdere kinderen zijn die een vriend zijn verloren in die oorlog, de straatoorlog. Maar in het boek blijkt dat velen hun vriend voor de ogen doodgeschoten hebben zien worden. Een meisje wordt van de straat gepikt, mee naar de woestijn gebracht om daar ten slachtoffer te vallen aan een groepsverkrachting. Na de verkrachting wordt ze overgoten met ongebluste kalk wat ook in haar ogen komt: haar geest getraumatiseerd voor het leven, haar lichaam verminkt voor het leven en blind aan beide ogen voor het leven. Meerdere verkrachtingen vinden plaats, meerdere doden aan vliegende kogels...
Punt is dat de straat een gevarenzone is, dat van velen hun thuis niet thuis is (ouders die hun kinderen negeren) en dat school niets is dan een verplichting waar ze door de leraren worden gezien als uitschot, kansloos.
En dan komt er een nieuwe lerares, een ietwat naïeve miss G. Het enige wat ze wil is lesgeven op een school waarbij het multiculturele karakter haar tot uitdaging is.
Dat is wat ze wilde, les geven. Ze had geheel niet de intentie om een verschil te maken of iets.
haar lessen beginnen in een chaos, tot dat er een racisme-/discriminatie- gerelateerd incident plaats vindt.
Dáár haakt ze op in. Maar in plaats te doen als andere leraren (de kinderen de les lezen) geeft ze de kinderen een kans zich uit te spreken.
Ze luistert, en ze luistert goed...
En dáár vond de kentering plaats: de kinderen kenden dat niet: thuis werden ze genegeerd, op straat heerste er doorlopend gevaar en de leraren zagen hen als criminelen. Kortom: het gevoel was heersend dat hun bestaan waardeloos was. En dan komt er een lerares, miss G. zoals ze liefkozend wordt genoemd, die de betekenisloosheid resoluut naar de haaien werpt en werkelijk oog en oor heeft voor de kinderen...
Het lijkt allemaal snel te gaan inderdaad, maar het was de kans van hun leven om tenminste op één plaats op Aarde even zichzelf te kunnen zijn. Een moment even veilig zijn, Ikzelf kan me er wel iets bij voorstellen dat het de drempel verlaagt om in de klas je verweer te laten zakken.
En voor hen die het verhaal maar een fabel vinden: In het echt krijgen ze ook een kans Steven Spielberg te ontmoeten, is de minister van onderwijs in het witte Huis zo onder de indruk dat hij erop staat de kinderen te ontmoeten. en in de film komt het maar een beetje aan bod, maar in het echt kregen ze al snel landelijke bekendheid met artikelen (als kop) in diverse magazines en kranten, zoals de New York Times.
Film iets overdreven? Ik vind dat de regisseur zich erg heeft ingehouden.
Miss G., Erin Gruwell dus, was niet in staat de orde te handhaven, en bij 'toeval' bleek haar aanpak succesvol.
Ze confronteerde de kids met de mensen die ze werkelijk zijn.
Aantal sterren is overbodig te noemen denk ik.

Zeer emotionele film in de trent van films zoals "the wave uit 1981 of de remake "die welle"uit 2008,waar ook de holocaust wordt gebruikt om de leerlingen het eea bij te brengen.

Fantastisch spelende Hilary Swank.

Ook de leerlingen speelden stuk voor stuk gewoon goed.

Past in het plaatje van deze tijd betreft "Black lives matter"

Een topper die iedereen gezien moet hebben.

Er zit een vent in de klas met een dikke snor, kaaklijn, en spierballen. En dan moeten wij denken dat deze kinderen 14 of 15 zijn. Das gek.

Een mooie film met een goed verhaal wat door een groot deel van de kijkers al beschreven is hiervoor.

Met de positieve reacties kan ik het eens zijn.

Leuke aanvulling is nog dat de overlevenden van Auschwitz de echte personen zijn tijdens het etentje met de klas.

Miep Gies wordt door Pat Carroll gespeeld.

Van ons een waardering vanwege o.a. het positieve verhaal, hoe je ook met elkaar om kunt gaan als verschillende soorten mensen van een 8!

Ik heb deze film in etappes in de Engels lessen gekeken en daarna een toets er over gemaakt.

Waarbij veel klasgenoten dit een ontzettend goede film vonden, dacht ik (Door mijn vrienden ook wel Filmfreak genoemd ) Goede film? M´n reet! Sentimentele film wat op geen enkel punt geloofwaardig was. De laatste vraag van de over de overhoring was wat je zelf van de film vond. Heb het tot de grond gelijk gemaakt.

Een 3