De Marathon (2012)

Een aangename verassing.

Ik verwachte niet veel van deze film. Maar ik was echt verrast. De grove grappen en de Rotterdamse mentaliteit zorgden ervoor dat ik een paar keer hardop heb kunnen lachen. Toch heeft de film ook zielige momenten die de film zo goed maakt. Er is prima geacteerd (voor een Nederlandse film?)

Een van de betere Nederlandse films die ik gezien heb.

3.5*

Deze film maar weer eens opnieuw bekeken (zal de 6e keer zijn, denk ik) en ik blijf erbij dat dit de allerbeste nederlandse film is die ik ooit gezien heb. Zou echt geen andere nederlandse film kunnen bedenken die in de buurt komt. Deze film heeft echt alles wat er in het dagelijks leven gebeurt, maar dan met veel humor en tevens traantjes. Denk dat ik deze film in de toekomst nog heel vaak opnieuw zal bekijken.

Deze nu pas tegengekomen. Had meer humor verwacht en hem vooral gezien omdat ik wel fan ben van Frank Lammers. Als Vlaming ken ik hem vooral van Undercover, Crimi Clowns, Rundskop, Grenslanders en de Jumbo reclames Deze film is toch vooral drama, maar op een wijze dat me niet echt boeide en ergens irriteerde ik me wat aan de personages.

Kostelijke tragikomedie, met een licht dramatisch randje, die ik altijd met veel plezier mee pak.

Het verhaal van de financiële problemen en de te lopen marathon vormen de rode draad van het verhaal, toch kenmerkt de film zich vooral door zijn kleurrijke karakters, heerlijke scheldpartijen en kostelijke oneliners en dialogen. Het verhaal lijkt dan ook eerder gesponnen om deze rits karakteracteurs en rare figuren bij elkaar te krijgen dan andersom en het resultaat van al die kolderieke acteurs in de vorm van Lammers, De Walle, Van Waardenberg, Malherbe , Schluter en John Buijsman blikvangers van vele reclames, cabaret en gekke typetjes, mag er zijn.

Mooie boodschap verder rond de film zijn dingen als kameraadschap, verandering, doorzettingsvermogen en geloof. Dit allen in een een behoorlijk vlot maar soms ook troosteloze situatie. De een onder de plak, de ander eenzaam, de derde te goed en de vierde weer met andere problemen. Mooi is de dubbele opbouw van het doel dat vier voor ogen hebben maar uiteindelijk zelf ook veranderen en voor zichzelf opkomen. Ronduit kostelijk zijn momenten als het verjaardagsfeestje van Gerard met de demente oma, het 'loopje' in Amsterdam en hun eerste stappen als hardloper.

De Marathon vermaakt, is grappig, wekt een fraai beeld en kast zelfs een traantje opwellen. Heerlijk

Haha wat een rommel. Flauwe slapstick humor gecombineerd met een veels te sentimenteel drama. Niet grappig wanneer het grappig moet zijn maar wel grappig op serieuze momenten.

Wat is de boodschap van deze film die hier vaker aangehaald wordt? Ik kan hem niet ontdekken. Loop een marathon? Geloof is suf en God bestaat niet? Scheldt niet met kanker? Geef niet zomaar op? Heb respect voor mekaar? Ik weet het niet, geloofwaardig komt het niet over in ieder geval.

Naast personages waar je geen fuck om geeft en al helemaal hoopt dat ze niet halen/overleven, zit er nog een veels te geforceerd politiek correct checklist in: kanker, buitenlander, homo, geloof, hoer noem het maar op. Vol met stereotypen en karikaturen.

Nog nooit heb ik me zo kapot zitten ergeren aan een film.

Waarom zou er een boodschap in moeten zitten?

Hoeft niet per se natuurlijk, maar naar aanleiding van wat berichten die ik hier lees wordt er wel over een boodschap gesproken.

Een film over vier marginale kerels met de nodige uitspraken over vrouwen en vreemdelingen, en dan verschieten dat ze geen klanten hebben. Niet echt sympathieke figuren, maar ook niet de slechtsten. Met wat clichéfiguren errond levert het enkele typische grappen op die nooit echt werken, maar toch af en toe voor een glimlach werken. Het verhaal is best leuk, maar blijft ook niet hangen. Vrij voorspelbaar verloop en nooit echt bijzonder.

Een gezellige stoffige film dus dat perfect weergeeft wat je er van kan verwachten.

Matig.

Een film die ik enkel een kans gegeven heb door de hoge score hier. Maar dat was toch geen goed idee. Het avontuurtje van 4 ietwat marginale venten, elk met hun eigen problemen, is weinig verrassend of boeiend. De film duurt de volle 2 uur, hetgeen minstens een half uur te lang is. Op wat scènes na - 020 - wordt het nooit echt komisch. Het dramasausje vloekt ook langs alle kanten. Het einde is daar het beste voorbeeld van.

2,5

Prima formulefilm met een Rotterdams tintje. Vaak vallen regiospecifieke producties tegen omdat zowel filmmakers als acteurs weinig binding hebben met de plek. Alleen al die horroraccenten van acteurs die het gewoon zijn om in algemeen beschaafd Nederlands te spreken. Maar 'De Marathon' (2012) is zo Rotterdams als maar kan in hoe het de havenstad schetst in al haar lelijkheid én glorie. Zo'n volkse sfeerschets van een garage waar een vijftal Rotterdammerts hun tijd verdoen met kaarten, goedkoop bier wegklokken en grappen met elkaar uithalen. Echt verwonderlijk is het niet dat garagehouder Gerard (Stephan de Walle) zijn financiën niet op orde heeft en er zelfs een faillissement dreigt. En dat terwijl zijn gabbers niet weten dat hij ook nog een terminale ziekte onder de leden heeft. Het vormt een absurdistische aanzet voor deze underdoghelden om mee te doen aan de marathon van Rotterdam. Kluchtige sportvoorbereidingen en pogingen om een sponsor te vinden, zelfs een hilarische scène wanneer de personages in Amsterdam terechtkomen. Erg genoten van hoe deze mannetjesputters elkaar proberen af te troeven met hun harde en grove galgengrappen, terwijl ze daarmee toch vooral de grote uitdagingen in het leven weglachen.

Hele goede film en vooral het sappig Rotterdams een streling voor het oor. Al jaren geleden gezien, natuurlijk.

De acteurs kan je hier bij tijd en wijle op straat tegenkomen, net als bijv. de burgemeester en andere z.g. beroemdheden. Vinden wij heel gewoon, want dat is ook heel gewoon. Vijf sterren, voor het verhaal en de uitvoering.

De beste Nederlandse film die ik de afgelopen jaren heb gezien. Nu zegt dat natuurlijk niet veel, want er bestaan helaas weinig goede films van Nederlandse bodem. De Marathon is gelukkig een uitzondering hierin; een goed makkelijk verhaal, fijne humor, mooie beelden en sterk acteerwerk. Misschien dat ik als hardlopende Rotterdammer wat bevooroordeeld ben, maar dat zij dan maar zo.

Ja hoor leuk, ik ben absoluut geen liefhebber van de Nederlandse film, en al helemaal niet als er ook nog een acteur ernstig ziek blijkt te zijn, maar bij deze film bleef ik kijken.

En zeker goed acteerwerk van een ieder en natuurlijk helemaal geweldig dat Rotterdamse scheld en vloekwerk.

Als komedie niet altijd even geslaagd , toch heeft deze film wel zijn charme en het hart op de goede plaats .
het dramatische einde is de juiste keuze geweest denk ik

Ongeloofwaardig verhaal, 4 vadsige veertigers/vijftigers trainen voor de marathon van Rotterdam. Vóór de training vadsig, tijdens de training vadsig en na de marathon te hebben gelopen nog steeds vadsig. Doordat de Rotterdamse humor hoogtij viert slikt de kijker dat gegeven als zoete koek. De emotionele kaart wordt veelvuldig getrokken en briljant uitgespeeld door met name Stefan de Walle (Kees uit Flodder) wiens acteerprestaties de film naar een iets hoger plan brengt

De film kent veel overbodige scenes, dat wil zeggen scenes die te lang duren; die de dynamiek niet ten goede komen, het verjaardagsfeest aan het begin en de bezoekersscene in het ziekenhuis aan het einde van de film hadden flink kunnen ingekort. Op zich is 'de marathon' een entertainende film maar mist het de filmische kwaliteit om het verhaal goed en vakkundig over het voetlicht te brengen. Desalniettemin toch genoten: 3 sterren

Zondag 9 april a.s. is er weer de jaarlijkse marathon hier.

De film heeft veel eigens van Rotterdam, daarom vind ik hem mooi. En het einde is intriest en ook indrukwekkend.

De echte marathon is weer volg. week zondag: er wordt al weken druk geoefend in onze wijk, die ligt langs de route. Van die korte broeken, blote benen, T-shirt met korte mouwtjes en dan "lekker" door de sneeuw en in de vrieskou trainen, afgelopen week, dat komt allemaal voorbij. Het is nooit saai in Rotjeknor..

Ik heb maar zelden dat ik hardop moet lachen bij films, maar er is één man die het eigenlijk altijd voor elkaar krijgt, Martin van Waardenberg. Was toen mijn dochters nog klein waren ook vaste prik als ie bij Sesamstraat in de aflevering zat, dan riepen ze "kom gauw, de boze buurman is er voor".

Maar deze film is natuurlijk zoveel meer dan de glansrol van van Waardenburg. Ook dat tuinfeestje, met die typische buurvrouwenpraatjes en dan Georgina Verbaan er bij. Sowieso, wat mij betreft één van de beste films die ik gezien heb. De eerste keer kreeg ik buikpijn van het lachen, nou ja dat dacht ik. Ik bleek een blindedarmontsteking te hebben en werd de volgende dag met spoed geopereerd. Ondanks dat ik flink pijn had bood deze film bijna twee uur verlichting. Zal me altijd bij blijven.

Een lach, een traan, het volkse, fantastische film!

De film gaat m.i. inderdaad over vriendschap en hoe waardevol elk mens is.

Het mooie aan Martin van Waardenburg vind ik dat het hem niet boeit, wat mensen van hem vinden. Hij speelt zijn rol altijd met verve en spreekt gewoon Rotterdams, ook in het echt. Ik vind John Buijsman ook geweldig, vooral hoe die zich geweerd heeft om zijn camping Hoek van Holland te behouden, tegen de verroompottisering. Net als Winfried de Jong komen wij deze mensen in Rotterdam soms gewoon op straat of privé bij een kennis tegen, is gebeurd, is heel gewoon hier, zonder kapsones, zoals dat heet.

Erg leuk. Dom gevloek niet echt nodig. ****

Prima film van Nederlandse bodem. Voor een keer stoorde ik me niet aan de aangeleerde accenten. Acteerwerk is in orde, soms over de top (vooral Cynthia Abma, maar die speelt gelukkig een minimale rol). De grappen zijn grof (lees: vooral racistisch) waar ik me soms wat aan stoorde. Ik heb een redelijke allergie voor Frank Lammers, maar hier komt hij goed uit de verf. Wat goed is, is dat je echt kennismaakt met de 4 hoofdpersonen en hun problemen. Wat jammer is, is dat het geheel niet geloofwaardig kan overkomen (vooral het einde is technisch gezien niet correct) en het is teleurstellend om te zien dat er op het einde helemaal niets verandert is. Je zou verwachten dat zo'n prestatie/ervaring iets losmaakt dat voort blijf bestaan. Helaas.... de moorkoppen, het klaverjassen, het bier.... het blijven een stelletje loosers waar geen eer aan te behalen valt. Ach, misschien wel punten voor realisme, maar je hoopt op meer.

Als zuiderbuur was het niet evident om dat Rotterdams altijd te vatten. Met de volumeknop wat hoger lukte het wel. Maar heerlijk wel die dialecten, het komt de authenticiteit ten goede. Eigenlijk een feel good film, weliswaar met dramatische afloop.

Een film die eigenlijk draait rond vriendschappen en hoever we voor elkaar door het vuur willen gaan. En hoewel de vriendschap tussen de vier groot is, is het vooral een band van lachen, gieren, kaarten en zuipen. Echt diepgaande gesprekken onderling hebben ze niet. Zo hebben ze elk hun eigen problemen en moeten ze die ook zelf oplossen.

De aansprekingen naar Youssouf toe kunnen dan eens geinig zijn, maar die jongen werd nimmer correct aangesproken. Je zou er voor minder de brui aan geven. Het verbaast me dat de zaak enkel een belastingsschuld heeft. En het einde doet alweer niet veel beter vermoeden. Hier en daar wel wat aanstekelijke humor met een laagje drama (soms ietwat sentimenteel met de strijkers).

Een leuk tussendoortje, luchtig amusement. Meer moet je er niet achter zoeken. Volks vertier.