Bloed, Zweet & Tranen (2015)

Vooropgesteld, ik ben nooit een Hazes-fan geweest.

Het verhaal sprak me dan ook niet altijd aan.

Maar filmtechnisch staat de film krachtig, een sterk script,

en bovenal een echt en eerlijk portret zonder poeha.

Ik ben benieuwd wat hij zelf van deze biografie zou vinden.

Fischer speelt overigens magistraal,

zonder hem was het nooit zo'n succes geworden. *3,5

De film focust te veel op de miserie (alcohol, huiselijk geweld, gehoorproblemen) en te weinig op de muziek. Bovendien lijkt het wel 1 lange reclamespot voor ingeblikte paardenpipi genaamd Heineken. Qua product placement er zwaar over. Dat mislukt imitatiebier kan niet enkel je leven totaal verwoesten, je wordt er nog doof van ook!

Ik heb niets met de artiest Hazes, maar zijn levensloop en persoon vind ik op zich wel interessant. Ook heeft Koopal met De Marathon eerder al een prima film afgeleverd, dus toch wel benieuwd naar deze.

En het is inderdaad een prima film geworden, eentje die eigenlijk non-stop de tragiek van de persoon Hazes laat zien. Dat is voornamelijk te danken aan het voortreffelijke spel van Martijn Fischer, de man die inmiddels onlosmakelijk verbonden is met Hazes, en niet voor niks.

Maar ook de drie tijdsperiodes werken daarin goed, we zien hoe André eigenlijk nooit losgekomen is van de tiranniek van zijn vader en de onzekerheid en pijn uit het verleden. De jonge Hazes, Matheu Hinzen, is ook een geweldige jonge acteur (en vooral zanger). Aandoenlijk ventje.

Wellicht dat er bij sommige dingen wat lang wordt stilgestaan, wat teveel herhaling, waardoor er wat minder tijd overblijft voor andere dingen. Vooral tegen het einde vond ik dat de film wel een beetje mocht gaan opschieten omdat ik nog veel meer had willen zien. Op zich een goed teken als je wil dat een film nog langer had mogen doorgaan, dat heb ik niet vaak.

Emotioneel, vermakelijk en (volgens mij) best realistisch en niet veel mooier of dramatischer gemaakt dan het was (afgezien van Rachel die heiliger dan heilig overkomt). Best knap gedaan.

4*

Ik heb me prima vermaakt met de film, die met name door het sterke acteerwerk overeind wordt gehouden. Ook op de structuur en de productie heb ik weinig aan te merken. Ik las achteraf dat er nogal een loopje is genomen met sommige feiten (chronologische fouten en aangedikt drama dat ver afstond van de werkelijkheid). Ik wist niet veel van Andre's levensverhaal, dus ik heb me er tijdens het kijken niet aan gestoord maar achteraf gezien wel jammer. Dan heb je de kans om een film neer te zetten over een Nederlands icoon, en dan ga je als schrijver teveel creatieve vrijheid nemen. Ook kwam Rachel er wel erg begenadigd vanaf; als ik de verhalen zo lees vermoed ik dat zij in werkelijkheid best wel een bitch was.

De lof gaat wat mij betreft vooral naar Fischer, die een uitstekende André neerzet. Eén van de betere acteurs die Nederland vandaag de dag heeft. Ook de kleine André (Matheu Hinzen) en Johnny Kraaijkamp (Marcel Hensema) deden het uitstekend.

Topfilm. Weinig kritiek over inhoud, gezien deze echt gebeurd is. Hou van de Hollandse dialogen en muziek is best ok. André had een alcoholprobleem en dat wordt hard verfilmd zonder poespas. Zijn vrouw blijft hem desondanks steunen en dat siert haar.

Briljante vertolking door Fischer. Voorzeker ook zijn vocale prestaties. Dat zijn timbre net iets anders is, neem ik op de koop toe. Beter dan klunzig geplaybackt.

Een gruwelijk minpunt blijft voor de producenten, die blijkbaar zonder enige kritische noot Rachel haar geschiedvervalsende zin hebben gegeven, door haar neer te zetten als de vleesgeworden heilige geest.

Verder vind ik het onbegrijpelijk en onverklaarbaar waarom, naast de toch al fantastische gelijkenis met Fischer, Hazes niet is gespeeld met dat karakteristiek zwartgeverfde ringbaardje, dat hij de laatste jaren had.

Als liefhebber van de Hazes muziek was deze Nederlandse productie verplichte kost. Het bleek geen verkeerde keuze.

Ten eerste mag worden gezegd dat Fischer de show steelt. Hoe hij de onzekere, vatsige en non-stop bier drinkende Hazes neerzet is fenomenaal. Naast Fischers prestatie: wat een bijzondere man is en blijft die Hazes toch. Zonde dat hij te laat omarmt is door de Nederlandse maatschappij.

De schakeling tussen Hazes’ eerste jaren, doorbraak en laatste jaren zijn verfrissend. Vooral Hazes als jongeman grijpt aan. Thiry speelt weer geweldig als gewelddadige vader. Vooral de scene waarin Hazes zijn vader doodwenst is aangrijpend, mede door de razende Thiry.

Er zijn ook minpunten. Zo is Minis een totale miscast als Rachel. Haar constante gezweef tussen een overdreven Rotterdams accent en gewoon ABN is tenenkrommend. Had dan een Rotterdamse gecast, of iemand die gewoon vast kan houden aan één tongval.

Daarnaast kan het gezang van Fischer me niet bekoren. Eigenlijk doet het afbreuk aan de mooie muziek die in de film voorbij komt. Hoeveel meer effect had het gehad als Hazes zijn eigen klanken in de film aanwezig waren geweest...

Maar ach. Al met al heb ik met bewondering zitten kijken. De Nederlandse filmwereld produceert met regelmaat grote troep, maar laat eens in de zoveel tijd zien toch wat in z’n mars te hebben.

De Hazes playlist op Spotify draait weer op volle toeren.

Topfilm.

Ben niet per se fan van Hazes al beschouw ik hem wel als een van de besten van het Nederlandse

levenslied. Was aangenaam verrast, niet in de laatste plaats door het uitstekende acteerwerk van

Martijn Fischer als Hazes. Ook visueel wist hij mij te verrassen, met mooie shots en goed camerawerk

af en toe. Daarbij heeft de film een aangenaam tempo, die nergens te lang in scenes blijft hangen.

Prachtige film die zich in 3 verschillende stadia van het leven van André Hazes afspeelt: zijn jeugd, zijn top jaren in de jaren 80 en de laatste weken van zijn leven. Mooi in beeld gebracht door Martijn Fischer en Hadewych Minis als respectievelijk André en Rachel Hazes. Wat mij betreft 5* film.

Wat een onzin is dit, er zit heel veel muziek in.

Wilde jij dan een nepfilm, waarbij hij alleen melk dronk, en waarbij Rachel 25 was i.p.v.15.

Jammer dat jij zo bekrompen bent

Hij dronk ook alleen Heineken, maar blijkbaar weet jij daar ook niks van.

Ik wordt 100 Tim, geloof mij nou maar...

Toch maar eens geprobeerd, aangezien Hazes redelijk vaak voorbij komt als Arbeidsvitamine tijdens mijn werk, tevens is daar de interesse in de achtergrond van zulke mensen. Dat terwijl Hazes verre van mijn muziekgenre is maar dat geld voor het gros van Nederlandse bodem en vooral het levenslied. Maar alle vooroordelen, betreffende artiesten die de weelde niet kunnen dragen tot de gemiddelde ster met kapsones daar gelaten, is Bloed, Zweet en Tranen toch zeker een interessant portret te noemen.

De film gaat van start met drie verhaallijnen in drie verschillende perioden waarin de moeilijke jeugd, het begin van het succes en het dieptepunt in getoond wordt. Waar ik me meteen erg over verbaas, rond de jonge Dré, is het gemak waarmee hij Engels en zelfs Italiaans zingt. Fonetisch de woorden kunnen zingen is natuurlijk iets anders dan wéten wat hij zingt, maar toch...op die leeftijd? Hoe dan? Niet via school lijkt mij. Goed, een grote punt is dit verder niet. Verder maakt dat deel goede indruk met een uitstekende Hensema die John Kraaijkamp Sr. niet beter neer had kunnen zetten dan dit. Dat geld overigens ook voor Fischer die toch op beklijvende wijze Hazes neerzet en een geweldige gelijkenis vertoont. Hoewel ik niet een Hazes kenner ben, nog op de hoogte ben van het wel en wee van zijn entourage, zijn bepaalde dingen zelfs herkenbaar voor mij, niet in de laatste plaats de muziek, maar ook alle foute kapsels door de jaren heen en de rijkelijk vloeiende paardenzeik genaamd Heineken.

Het is toch de beginfase waar het omdraait, en diverse malen naar teruggekeerd wordt, die de rode lijn zal vormen door het leven van Hazes. Een paardenlul van een vader met autoriteitsdrift en een slechte dronk is de kern oorzaak van een minderwaardigheidscomplex. De absurde inname van drank is uiteindelijk niet meer dan gevoelsmens op de vlucht, een beschadigd iemand die zijn demonen niet onder ogen durft te komen en nog altijd zucht onder die last. En zoals goed voorbeeld betaamt doet dat volgen, André's afdronk is ook niet zo best, en waar hij absoluut innemende momenten als persoon heeft etaleert hij zich voornamelijk als een onhandelbaar wrak die in plaats van een kratje bier beter zijn geld had kunnen besteden aan therapie.

Bloed, Zweet en Tranen overtuigd meer dan als drama omtrent de molensteen die deze man meesleepte, en waar ik eerst nog mijn terughoudendheid had richting de praktische mythe verklaring na zijn dood door velen, heeft het geheel ontegenzeggelijk meer lading voor mij gekregen. Dit is een meer dan prima film.

Vorig weekend passeerde "Bloed, zweet en tranen" nog eens op tv. Het gaat over een niet geheel onverdienstelijk maar zwaar getormenteerde zanger die zich dooddrinkt in de pis genaamd Heineken. Had hij niet beter bier kunnen kiezen? Nee, want het was een domme bekrompen kleine jongen die niet eens wist wat bier was. Jammer.

https://pbs.twimg.com/media/CMxTsC5WgAEuI2M.jpg

Wauw, je hebt nu al in een paar berichten gemeld hoe smerig je Heineken vind. We weten het nu wel. Dat miljoenen mensen ter wereld het prima te drinken vinden (waaronder ik) zegt vermoedelijk meer over de kwaliteit van het bier dan iemand die allerlei synoniemen voor ''pis'' steeds zoekt.

Hazes dronk vooral Heineken. Zou nogal raar zijn om dat niet in de film te laten.

[quote]The Oceanic Six schreef:

Dat is waar, maar moet het logo dan ook zo overdreven dikwijls te prominent in beeld komen? Dat is zowat de grofste product placement die ik ooit in een film gezien heb. Na een paar keer weten we het heus wel, hoor. Alhoewel het ook als anti-reclame kan opgevat worden natuurlijk.

Bon, bij de tweede kijkbeurt viel de film na het sterk begin toch weer wat tegen. Overgedramatiseerd. Wel zeer sterke hoofdrol, maar die Martijn Fischer mist natuurlijk wel de zangstem van Hazes ('k had liever de echte stem gehoord tijdens de muzieknummers) en de interactie met de andere acteurs mist toch wat chemie.

Laatst nog de vierdelige docureeks "Kleine Jongen: het echte leven van André Hazes" volledig gezien. Die liet zich vrij goed bekijken. Misschien waren 3 afleveringen wel genoeg geweest, want die Rachel kwam helaas veel te veel in beeld. En hoe dan nog.

Voor mij bevat "Zij gelooft in mij" (1999) toch veruit de sterkste beelden. Wie iets over Hazes wil weten, kan best daar mee beginnen.

Over Heineken zal ik maar niet te veel meer zeggen, zeker? 'k Heb er 1 keer iets van gezegd en toen vonden ze het al nodig om wat persoonlijk te beginnen worden. Niet tegen mij hee, jongens. Daar is trouwens toch niet veel goeds over te vertellen. Was hun product maar zo goed als hun prima marketing en sterke reclamecampagnes beweren. Een paar jaar geleden heb ik samen met een echte Amsterdammer eens één vers getapt glas gedronken op een terrasje in centrum Amsterdam. Dat viel (niet geheel onverwacht) zodanig tegen dat we daarna toch maar naar een biercafé getrokken zijn met meer dan 250 bieren. Daar hadden ze gelukkig dus wel bier. Had Hazes niet een beter bier kunnen kiezen? Pilsbieren vallen over het algemeen wat tegen. Behalve de originele Urquell Pilsner (uit Pilzen) zit er maar weinig drinkbaars tussen. En al zeker niet in blik. Laat staan zo'n groen blik. Kan ook aan mij liggen natuurlijk. Jarenlang barman geweest en Heineken mocht bij ons niet eens op de kaart staan, omdat je dan je geloofwaardigheid kwijt was, uitgelachen werd en gegarandeerd klanten zou verliezen. Het succes van Heineken is bijna uitsluitend te danken aan de uitstekende marketing, niet aan de kwaliteit van het product.

Genoeg gezeverd, ik ga een biertje tappen. Schol!

Andre Hazes staat er natuurlijk bekend om dat hij altijd blikjes Heineken in zn buurt had dus is het nogal logisch dat dat zo in de film zit. Dat is geen product placement maar simpelweg realiteit.

(dat het niet te zuipen pispils is beaam ik overigens wel, er is bijna geen slechter bier te vinden in NL)

Ik drink ook 100 keer liever een speciaalbiertje dan een Heineken, maar voor ''standaardpils'' vind ik het prima te doen. Ben daarin ook wel een snob geworden, dat ik ook graag iets exclusievers drink. Maar Heineken hoort bij Hazes, dus terecht dat de film er vol mee zit. Mazzel voor Heineken dat ze dan goede product placement hebben. Daar zal vast wel voor gelapt zijn ja.

Alcoholisten staan vaak niet bekend om hun verfijnde smaak.

Ik heb het niet over speciaalbier, ook onder de pilseners is Heineken gewoon inferieur.

En toch drinkt de meerderheid in dit land als pilsener dat groene flesje geloof ik.

Het vreemde is dat het in het buitenland gezien wordt als een premium merk, terwijl ik het hier ook een van de minste pilsners vind.

De meerderheid luistert ook top 40 muziek.

So? Daar kan ook best leuke muziek tussen zitten. Je zou eens wat minder zwart-wit naar dingen moeten kijken.

Ik kijk helemaal niet zwart-wit naar dingen, ik hou alleen niet van kwalitatief uitermate teleurstellende dingen.

Berichten verplaatst naar Overig > Algemeen > Bier en andere alcoholische dranken Discussies over bier mogen daar, Het ging nauwelijks meer over de film.

Het is schokkend ja...uit dat andere groene flesje, Grolsch, is nog erger.

De muziek van André Hazes vind ik absoluut verschrikkelijk, maar vanwege De marathon was ik toch wel benieuwd of deze regisseur een biografische film net zo pakkend zou kunnen brengen. En tot mijn eigen verbazing werd ik vanaf de eerste minuut meegesleept en ontroerd: Hazes wordt niet mooier neergezet dan hij vermoedelijk in werkelijkheid was (zonder dat hij ooit mijn sympathie verloor), het verhaal wordt zeer goed verteld in een uitstekend tempo, het spel van Martijn Fischer is wat mij betreft boven alle kritiek verheven (zijn alcoholisme is bijna tástbaar), de aankleding is mooi verzorgd, en de bijrollen worden zeer goed ingevuld, met vooral Hadewych Minis die een zeer sympathieke Rachel neerzet en Raymond Thiry die voorbij alle grenzen durft te gaan. Een brok in mijn keel bij de laatste scène op de steiger, met dank aan de hoofdrolspeler en de discrete aanpak van de regisseur. Prachtig.

Net voor de derde keer gezien..

Regisseur Koopal is een meesterlijk verteller . Zo Nederlands en tevens ook echt uitblinkend in dat genre .

Maar waar ik me over blijf verbazen is het echte verhaal wat totaal genegeerd word .

Al zijn kinderen, en dan bedoel ik alle vier ! En hoe de ouders van Rachel die haar als vijftienjarige in ( zowat ) lingerie zijn huis hebben binnen geloosd .

Dit verhaal is hoe tragisch zelfs nog tragischer , maar vooral veel lelijker .door de recente ontwikkelingen .

Rachel komt hier mooi weg . Maar als er over pak em beet 25 jaar nog een vervolg komt .dan ook echt de hele beer put open .

Met junior en rox heb ik wel medelijden . Wat een verdrietige familie .

Rachel Hazes: ‘ André dwong me seks met hem te hebben toen ik 15 was’ - hollywoodhuizen.nl