Bloed, Zweet & Tranen (2015)

Vooropgesteld, ik ben nooit een Hazes-fan geweest.
Het verhaal sprak me dan ook niet altijd aan.
Maar filmtechnisch staat de film krachtig, een sterk script,
en bovenal een echt en eerlijk portret zonder poeha.
Ik ben benieuwd wat hij zelf van deze biografie zou vinden.
Fischer speelt overigens magistraal,
zonder hem was het nooit zo'n succes geworden. *3,5

De film focust te veel op de miserie (alcohol, huiselijk geweld, gehoorproblemen) en te weinig op de muziek. Bovendien lijkt het wel 1 lange reclamespot voor ingeblikte paardenpipi genaamd Heineken. Qua product placement er zwaar over. Dat mislukt imitatiebier kan niet enkel je leven totaal verwoesten, je wordt er nog doof van ook!

Ik heb niets met de artiest Hazes, maar zijn levensloop en persoon vind ik op zich wel interessant. Ook heeft Koopal met De Marathon eerder al een prima film afgeleverd, dus toch wel benieuwd naar deze.

En het is inderdaad een prima film geworden, eentje die eigenlijk non-stop de tragiek van de persoon Hazes laat zien. Dat is voornamelijk te danken aan het voortreffelijke spel van Martijn Fischer, de man die inmiddels onlosmakelijk verbonden is met Hazes, en niet voor niks.

Maar ook de drie tijdsperiodes werken daarin goed, we zien hoe André eigenlijk nooit losgekomen is van de tiranniek van zijn vader en de onzekerheid en pijn uit het verleden. De jonge Hazes, Matheu Hinzen, is ook een geweldige jonge acteur (en vooral zanger). Aandoenlijk ventje.

Wellicht dat er bij sommige dingen wat lang wordt stilgestaan, wat teveel herhaling, waardoor er wat minder tijd overblijft voor andere dingen. Vooral tegen het einde vond ik dat de film wel een beetje mocht gaan opschieten omdat ik nog veel meer had willen zien. Op zich een goed teken als je wil dat een film nog langer had mogen doorgaan, dat heb ik niet vaak.

Emotioneel, vermakelijk en (volgens mij) best realistisch en niet veel mooier of dramatischer gemaakt dan het was (afgezien van Rachel die heiliger dan heilig overkomt). Best knap gedaan.

4*

Ik heb me prima vermaakt met de film, die met name door het sterke acteerwerk overeind wordt gehouden. Ook op de structuur en de productie heb ik weinig aan te merken. Ik las achteraf dat er nogal een loopje is genomen met sommige feiten (chronologische fouten en aangedikt drama dat ver afstond van de werkelijkheid). Ik wist niet veel van Andre's levensverhaal, dus ik heb me er tijdens het kijken niet aan gestoord maar achteraf gezien wel jammer. Dan heb je de kans om een film neer te zetten over een Nederlands icoon, en dan ga je als schrijver teveel creatieve vrijheid nemen. Ook kwam Rachel er wel erg begenadigd vanaf; als ik de verhalen zo lees vermoed ik dat zij in werkelijkheid best wel een bitch was.

De lof gaat wat mij betreft vooral naar Fischer, die een uitstekende André neerzet. Eén van de betere acteurs die Nederland vandaag de dag heeft. Ook de kleine André (Matheu Hinzen) en Johnny Kraaijkamp (Marcel Hensema) deden het uitstekend.

Topfilm. Weinig kritiek over inhoud, gezien deze echt gebeurd is. Hou van de Hollandse dialogen en muziek is best ok. André had een alcoholprobleem en dat wordt hard verfilmd zonder poespas. Zijn vrouw blijft hem desondanks steunen en dat siert haar.

Briljante vertolking door Fischer. Voorzeker ook zijn vocale prestaties. Dat zijn timbre net iets anders is, neem ik op de koop toe. Beter dan klunzig geplaybackt.

Een gruwelijk minpunt blijft voor de producenten, die blijkbaar zonder enige kritische noot Rachel haar geschiedvervalsende zin hebben gegeven, door haar neer te zetten als de vleesgeworden heilige geest.

Verder vind ik het onbegrijpelijk en onverklaarbaar waarom, naast de toch al fantastische gelijkenis met Fischer, Hazes niet is gespeeld met dat karakteristiek zwartgeverfde ringbaardje, dat hij de laatste jaren had.

Als liefhebber van de Hazes muziek was deze Nederlandse productie verplichte kost. Het bleek geen verkeerde keuze.

Ten eerste mag worden gezegd dat Fischer de show steelt. Hoe hij de onzekere, vatsige en non-stop bier drinkende Hazes neerzet is fenomenaal. Naast Fischers prestatie: wat een bijzondere man is en blijft die Hazes toch. Zonde dat hij te laat omarmt is door de Nederlandse maatschappij.

De schakeling tussen Hazes’ eerste jaren, doorbraak en laatste jaren zijn verfrissend. Vooral Hazes als jongeman grijpt aan. Thiry speelt weer geweldig als gewelddadige vader. Vooral de scene waarin Hazes zijn vader doodwenst is aangrijpend, mede door de razende Thiry.

Er zijn ook minpunten. Zo is Minis een totale miscast als Rachel. Haar constante gezweef tussen een overdreven Rotterdams accent en gewoon ABN is tenenkrommend. Had dan een Rotterdamse gecast, of iemand die gewoon vast kan houden aan één tongval.

Daarnaast kan het gezang van Fischer me niet bekoren. Eigenlijk doet het afbreuk aan de mooie muziek die in de film voorbij komt. Hoeveel meer effect had het gehad als Hazes zijn eigen klanken in de film aanwezig waren geweest...

Maar ach. Al met al heb ik met bewondering zitten kijken. De Nederlandse filmwereld produceert met regelmaat grote troep, maar laat eens in de zoveel tijd zien toch wat in z’n mars te hebben.

De Hazes playlist op Spotify draait weer op volle toeren.

Topfilm.

Ben niet per se fan van Hazes al beschouw ik hem wel als een van de besten van het Nederlandse
levenslied. Was aangenaam verrast, niet in de laatste plaats door het uitstekende acteerwerk van
Martijn Fischer als Hazes. Ook visueel wist hij mij te verrassen, met mooie shots en goed camerawerk
af en toe. Daarbij heeft de film een aangenaam tempo, die nergens te lang in scenes blijft hangen.

Prachtige film die zich in 3 verschillende stadia van het leven van André Hazes afspeelt: zijn jeugd, zijn top jaren in de jaren 80 en de laatste weken van zijn leven. Mooi in beeld gebracht door Martijn Fischer en Hadewych Minis als respectievelijk André en Rachel Hazes. Wat mij betreft 5* film.