Ôdishon (1999)

Een halve ster an sich voor "have you seen any Tarchovsky movies?"

Ōdishon

Bijzondere horror/thriller. Ōdishon begint wat bevreemdend, en de wat groezelige en donkere sfeer werkt in het voordeel van de film. Want het geeft het verhaal rond eenzaamheid, mensen op zoek naar liefde en gruwelijke martelpartijen iets authentieks. Uitstekend acteerspel ook van Ishibashi en Shiina, en vooral op het laatst is de transformatie van Asami heerlijk om naar te kijken. Van schuw meisje naar nietsontziende martelkoningin. Het is een plezier om naar te kijken, alhoewel het als slachtoffer waarschijnlijk wat minder prettig zal aanvoelen.

Be mine

Audition stond al heel lang op mijn to-see list, en niet in de eerste plaats omdat dit een film met één van de meest exterme slotscenés aller tijden zou zijn. Zoals meestal het geval met dit soort uitspraken, viel dat allemaal wel mee en zullen de doorgewinterde horrorfans inmiddels wel heftiger gewend zijn. Het is dan ook niet vanwege de extremiteit, dat we hier (nog steeds!) met een uniek stukje cinema te maken hebben.

De kracht zit hem met name hoe de film zich aanvankelijk presenteert en de kijker op een slimme manier weet te misleiden. Ik heb al vaker gehoord dat je hier eigenlijk blanco in zou moeten stappen. De cultstatus vandaag de dag maakt dit haast onmogelijk en dit vind ik eigenlijk wel jammer. De film in een blanco envelop ontvangen zonder dat je er ook maar iets van weet, zou namelijk de beste manier zijn om dit unieke werkje te ervaren.

Wel had ik aanvankelijk te hoge verwachtingen die niet helemaal waargemaakt konden worden. De opbouw vond ik subliem maar ik had vooral meer over de transformatie van Asami te weten willen komen. Ook werden er de nodige insinuaties betreffende Shigeharu getoond, maar ik was benieuwd in hoeverre Asami dit allemaal te weten was gekomen. Of was enkel de auditie voor haar de trigger om Shigeharu de pijn te laten ervaren die zij ervoer? Want als ze zich zo gekwetst door hem voelde om hem deze pijn te willen laten doorstaan had ze neem ik aan ook niet het bed met hem willen delen in het hotel. Of was dit allemaal onderdeel van haar plan? Ik had graag meer achtergrond bij Asami gehad zodat het duidelijker werd waarom ze zo geworden is en wat nu de definitieve trigger was om Shigeharu te drogeren. Ook de finale vond ik te abrupt eindigen en ik mistte hier toch een bepaalde slotconclusie.

Ondanks bovenstaande kritiek geef ik een ruime 7, omdat het ingenieuze scenario me na afloop bezig blijft houden. Hoewel ik verwacht had meer te weten te komen over wat er in het hoofd van Asami omging zorgt de rustige en ingetogen opbouw in combinatie met een tweede helft die een heel andere toon aanneemt, voor een uniek stukje cinema die mij nog lang bij zal blijven.


3,5*

Een redelijke film, waarin werkelijkheid en fictie door elkaar heen lijken te lopen. Het blijft onduidelijk wat er nu echt plaatsvindt en wat een droom is. De humor die bij vlagen in de film gebruikt wordt, maakt het afschuwelijke minder afschuwelijk, maar wel op zo'n manier dat de spanning aanwezig blijft.

Deze film is veel te traag, zowat iedere scène in het eerste uur zou 10% sneller kunnen en 1/3de van de film zou je kunnen weglaten zonder spanning of plot weg te halen.

Tegenvaller die constant op effect uit is. Zo van goh goh wat weet ik gore dingen te verzinnen....
Hou niet van dit soort horrors die als gewone film beginnen

Beklemmende thriller die goed de spanning weet op te bouwen naar een huiveringwekkende, doch tegenvallende finale. Daarvoor doet het net niet de eer van deze cultstatus aan, maar desalniettemin een unieke film om eens gezien te hebben.

Betere Miike.

Na het zien van Gozu die me totaal niet lag, had ik echter maar weinig vertrouwen in deze. Maar omdat hij toch in KINO draait, toch maar een kansje gegeven. En niets is minder waar, hij beviel nog wel een beetje ook. Hier lijkt de regie van Miike echt wel beter tot z'n recht te komen.

Als eerste is eindelijk dat irritante theateracteerwerk afkomstig uit Japan weg. Dit zijn veel echtere personen en dat versterkt dan de band ook vervolgens. Geen over-acting, geen domme dialogen of buitenaarde humor, maar gewoon een normaal verhaal.

Het schijnt dat Miike wel schokkendere films heeft gemaakt, en die moet ik dan wellicht nog even opzoeken. Het zoekt hier wel de grens op, maar veel verder dan een "auw" gevoel komt het ook weer niet. Waarschijnlijk ben ik aan te veel gewend geraakt.

Acteerwerk is redelijk. Het is veel menselijker hier en dat versterkt dan ook het echte acteerwerk. Niemand is overdreven gestoord ondanks natuurlijk een aantal trekjes van Shiina. Maar dat moet dan ook eigenlijk hier.

Ook prima regie. Een paar visueel stijlvolle scenes en een aantal spannende momenten en onverwacht harde geluiden. Het is best op niveau. Ook redelijk vermakelijk en bovendien ook gewoon alles in beeld gebracht, geen softe beelden.

Wel jammer dat verder de kwaliteit ook echt brak is. Duidelijk geen hoge visuele middelen aanwezig. Camerawerk hier en daar op een paar opmerkelijke standpunten en shots na, spuuglelijk. Miike probeert visueel een beetje keurig te zijn, maar slaagt hier eigenlijk niet altijd even goed in.

Hier en daar ook net iets te "grappig" gebracht. De film lijkt aardig serieus te zijn bedoeld, maar iedereen in de zaal kon zijn lach toch niet binnenhouden. Het zijn soms ook onbedoeld komische dingen, althans dat lijkt zo. Zoals de voet die tegen de deur wordt aangegooid.

Hier en daar een aantal onnodige momenten waar de kijker op verkeerd spoor moet komen, maar in het algemeen een redelijk keurige film. Lelijke kwaliteit, maar soms leuke trucjes en een vermakelijk verhaal.

Bijzondere dromerige en meeslepende film die, wat mij betreft, totaal niet over 'de horror' gaat die eerder wordt beschreven. Tussen de regels door wordt even mooi als aangrijpend de pijn van vroeger en nu in beeld gebracht. Hoewel het niet helemaal mijn film is toch diep onder de indruk van deze kwalitatief zeer goede film. En wordt, gezien de recensies, niet door iedereen op waarde geschat.