Nekromantik (1988)

Met het concept is niets mis, dat is heden ten dage nog steeds zeer schokkend. Alleen is de uitvoering zo saai en traag dat de 75 minuten een eeuwigheid lijken te duren. Uiteindelijk wordt er niet zo erg veel met dat lijk gedaan als ik er op terug kijk. Op die manier kunnen jij en ik ook een film maken denk ik.

Waar wachten we op

Belangrijke film. Deze eerste Nekromantik is over ’t verloop van 2 jaar gedraaid en Buttgereit haalde gedurende die periode overal inspiritaite vandaan. Een film die steeds meer een verzet werd tegen de censuur in Duitsland en daarnaast o.a vanuit de 'frustratie' jegens de brave horrorcinema van de Amerikanen van de early 80's, toch wel typisch Duits. Het is punk, rebels, gedurfd. Begonnen zonder duidelijk (afgemaakt) script en dat merk je sterk aan het narratief dat steeds verder vervaagd in abstracte, bijna poëtische underground amateur-trash. Zonder acteurs en op een shoestring budget.

Nekromantik is vooral interessant omwille al het ‘onacceptabele’ dat het laat zien. Nu is dat een lastig definieerbaar iets, zeker in dit genre, maar ik denk dat voor de meeste -doorgewinterde- kijkers geldt dat vrijwel alles geoorloofd is…behalve dierenleed. Helaas maakt JB zich daar ook schuldig aan;

''For me it was important to have real death in the film, being inspired by underground movies that deal with this kind of thing. I was always annoyed by people explaining why they watch horror movies – ‘because we like special effects’. And I didn’t want to have that excuse for my movie. The scene is there to make people aware of what they’re watching, and to make people sensitive about why they’re watching it.''

Maar het is onterecht om daar lang in te blijven hangen, hoe verwerpelijk ik het ook blijf vinden. Nekromantik weet zo veel meer te bieden. JB's aanpak is een hele interessante; de film is allereerst een romance, waarin de driehoeksverhouding nu bestaat uit twee levende en één rottend lijk. Sexscenes zijn gefilmd zoals je die in iedere clichematige romantische film zou zien, met pianomuziek en in slowmotion. Bovendien gewoon veilig met een condoom. Anders zou het pas écht vies zijn

Blijft vaak wel tricky om dit soort films op blu-ray te kijken, omdat ze vaak baat hebben bij hun smerige, grainy look. Niet getreurd: de sublieme (bomvolle) Arrow release weet dat prima te behouden. Leuke extra is dat de originele print, zoals hij in de bioscopen verscheen destijds, ook te zien is ter vergelijking.

Nogmaals: een belangrijke, iconische film. Wie tegenwoordig nog de underground scene in (met name) Duitsland volgt, die weet dat de invloed van deze film onmiskenbaar groot is.

Homevideo-achtige beelden en foute, elektronische muziek versterken de walchelijke en doodzieke sfeer van deze film. Mijn maag draaide zich meerdere malen bijna om gedurende het zien van de film, me realiserende dat er werkelijk mensen bestaan die seks hebben met lijken. Deze film heeft absoluut niet de schrikmomenten van de doorsnee horrorfilm, maar blijft bij mij voor de rest van mijn leven in mijn gedachten hangen door de schokkende goorheid die voor onvergetelijke rillingen zorgden.

Euh, wtf. Saai, traag, walgelijk en zinloos. Beeldkwaliteit is gelijkwaardig aan de 8mm filmpjes van mijn grootvader. Irritante doch tijdsgebonden soundtrack. Wie hier een diepere betekenis achter zoekt, bespaar je de moeite. De enige beweegredenen voor de makers waren om te choqueren. Beste aan deze film : de filmposter.

1*

Nekromantik geeft mij het gevoel dat ik naar een zieke film kijk maar de beelden die je krijgt te zien zijn lang niet evenwaardig aan het gevoel wat de film geeft. Over het algemeen een vrij saaie film.....

Wat overbodige dierenleed hier en daar is toch het gene waar ik vaak slecht op ga maar het hoort toch wel een beetje bij dit type films....helaas (voor mij).

Voor de rest genoot ik wel heel erg van de muziek die gebruikt werd...klonk gewoon iconisch van een toch wel berucht "cult" klassieker!

Achteraf vind ik het een vrij kunstzinnig filmpje!

Ik geef Nekromantik een cijfer gebaseerd puur op wat het is!

☆3.0

Tweede Buttgereit.

Regisseur waar de gemiddelde kijker waarschijnlijk nooit mee in aanraking zal komen, of überhaupt iets over gaat horen. Het is dan ook een figuur die alleen bepaald filmpubliek tegenkomt die actief naar dit soort films zoekt. Ik kreeg de film voor een filmspel voor me neus en toen was er geen uitweg meer, anders had ik het niet opgezet.

Ik kan er ook niet zoveel mee. Ik wil het graag aanrekenen als een film met een diepere laag, maar dat slaat als een tang op een varken. Regisseur zelf ziet het project ook meer als een film die zoveel mensen op de kast moest jagen en als dat de enige intentie was voelen de dromerigere scenes aan als los zand en geforceerde mooifilmerij zonder enige toegevoegde waarde.

Overigens mag het ook wel duidelijk zijn dat de film altijd op zoek naar de controverse en sensatie was, aangezien het de grenzen voortdurend opzoekt, en toch zo saai weet te zijn. De leukere beelden komen tot stand vanuit praktische gore, verder is het allemaal te dwaas voor woorden. Rare oversentimentele romantiek en idioot acteerwerk. De soms interessante shots die Der Todesking nog wel had zijn hier bijna volledig verloren. Wat rondhuppelen in mooie glasvlaktes en je camera overal heen smijten is niet mijn definitie van knappe regie. Van Buttgereit weet ik ook wel zeker dat hij meer in zijn mars heeft.

Een film wordt niet beter als je er willekeurig choquerende beelden in plaats. Het schokt wellicht meer en daar was Buttgereit klaarblijkelijk op uit, maar ik hoop dat de beste man zich daarmee wel realiseert dat hij zijn eigen film ontkracht. Enige subtiliteit gaat ermee verloren ondanks dat het concept al zo lomp was. Verder was het buiten de echte en vooral onnodige beelden te dwaas om schokkend te zijn.

Soms gelukkig nog wel charmant door wat lekker directe effecten en dat Buttgereit zo jong was toen hij de film maakte is leuk, alhoewel ook beangstigend. Misschien een film die voor durvalkijkers leuker is om te kijken, op mij maakt het ondertussen niet zoveel indruk meer. Vond het allemaal maar dwazerij.