Calvaire (2004)

Leuke film , heeft me eigenlijk geen seconde verveeld. Die Bartel speelt zo goed! Het had alleen nog iets absurder mogen zijn van mij Ik bleef een beetje op mijn honger zitten

3,5*

Toch niet de verhoopte topper.

Veel gedoe om deze film hier, maar voor iets dat zo tergend traag op gang komt, vind ik het toch maar een maat voor niets. Ik hou wel van geflipte films, maar hier kon ik voor het merendeel niet veel mee. Slechts één keer hield ik mijn hand voor mijn mond om een schreeuw van afgrijzen te onderdrukken, maar echt horror is dit toch niet. Meer een mysterieus drama met absurde neigingen. Wel een verdomd goeie casting in dat café, de barman met bretellen was goud waard.

Lang geleden gezien maar het spookt nog steeds door m'n hoofd, zeker als ik door de Ardennen rijdt.

De arthouse-variant van Misery, met een bevreemdend plot dat zich steeds tussen humoristisch en horror beweegt. Met sfeervol natuurlijk licht wordt een realistisch effect eraan gegeven, terwijl het plot zelf cryptisch blijft in zijn bevreemdende absurdisme. Het contrast tussen overtuigend realisme en de algehele vreemdheid levert een lekker gekke film op vol visuele vondsten die mij nog wel even bijblijven. Over het beschadigde mannelijke ego wanneer de liefde niet wederzijds blijkt en de passie nog even hard aangewakkerd wordt als voorheen.

Ah die bardans-scène blijft toch zo enorm goed !
echt zo'n kippenvel moment dat een cinefiels hart sneller doet slaan.

...

Teveel dezelfde woorden in een ander kader

Gefeliciteerd?

Yep

Naast Misery deed de film me ook denken aan The Texas Chainsaw Massacre. Niet helemaal terecht maar toch zit er iets van die sfeer in. Origineel zou ik hem dan ook niet willen noemen. Onderhoudend wel.

Fijne kerstfilm, die ondanks dat je alles elders eerder hebt gezien, toch zeker weet te boeiend. Zag er ook mooi uit en de Ardennen zijn na het zien van deze film, een enge plek.

4*

En de 'Hipster' dansscene was natuurlijk geweldig!

Belgische classic!

Wat ik me bij deze film meteen afvroeg is waarom er toch geen komedie als genre bij staat, noch hier noch op andere websites. Na de nog bescheiden grap aan het begin volgt een bloedserieuze film die met een "dansje" compleet omslaat en ook doorslaat. De eerste helft overheerst een nare sfeer, daar wordt het niet meer genietbaar door maar het creëren van sfeer daar slaagt de film zeker wel in. Maar daarna gaat het de absurdistische kant op waardoor je opeens naar een doorgeslagen horrorkomedie staat te kijken. Het wordt dan een soort Álex de la Iglesia waarbij die regisseur er wel beter in slaagt om het absurde in een film te verweven. Een mindere Belgische horror. 1,5*

Raar en beetje een depri filmpje, doch zeer goed geacteerd. Wat een hel waar die zanger doorging. In de verre verte was er buiten hem geen enkel normaal mens te bespeuren in dat gehucht, 2 keer nadenken als je nog afgelegen gaat wandelen in de Ardennen

Bizar, absurd, walgelijk zijn veel gehoorde kreten bij deze film. Echter ik zie het niet? Het verhaal is zoals er zovele zijn. Iemand strand in de middel of nowhere en belandt in een zeer lastige situatie. Ditmaal is dat Marc Stevens, een Franstalige Belgische charmezanger die rondtrekt voor zijn optredens. Zijn auto begeeft het en Marc vindt een slaapplek in de uitgestorven herberg van Paul Bartel. Op het eerste oog een vriendelijke en behulpzame man. De acteurs leveren geen bijzondere prestaties. Laurent Lucas wordt verondersteld een onopvallende persoon te spelen en dat doet hij bekwaam, maar het is geen rol die je lang bij zal blijven. Jackie Berroyer als Bartel is zelfs een beetje ongeloofwaardig. Misschien heeft hij een te vriendelijke uitstraling om een gestoord persoon te spelen. Daarnaast zijn de dialogen niet erg sterk en duren sommige scènes gewoon te lang. En ook het horrorelement waar dan het walgelijke zal moeten langs komen is lang niet zo schokkend. Toch blijft de film wel boeien! En er is vooral visueel veel te genieten. Door te filmen vanuit afwijkende posities en met aparte camerabewegingen wordt er een beklemmende sfeer op geroepen. Daarnaast wordt de natuur van de Belgische Ardennen op onheilspellend en naargeestig wijze weer gegeven. Wat zeker de film tegoeden is gekomen. Tenslotte zit er wel één absoluut memorabele scène in de film en dat is die waarin de dorpelingen in het café met z'n allen een merkwaardige rituele dans uitvoeren onder begeleiding van iemand die als een bezetene op een piano beukt. Kortom een aardig probeersel maar met te weinig echte surrealistische verassingen.

Pittige film om te beoordelen.

Zo lyrisch als enkelen hier ben ik absoluut niet, maar gedurfd en biologerend is het zeker. Voor mij echter niet helemaal bevredigend. Bij vlagen is het ook saai, en voelen dingen wat willekeurig.

Ik rond wel af naar boven.

Jullie missen de humor...

Dat is mogelijk. Ik vond enkele scènes zoals de reeds veelbesproken cafédans scène zeker ergens humoristisch, maar zelfs als ik die hilarisch had gevonden zou er niet meer dan een halfje bijkomen, denk ik.

Ok het aantal WTF momenten dat ik bij het kijken van deze draak van een film had ik weet het niet meer. Ben ik blij dat ik niet in zo een Waals boerendorpje woon. Ik denk dat ik wel doorhad wat grappig of schokkend moest zijn, maar dit leidde bij mij eerder tot een facepalm moment en denkend "jezes wat slecht". Moet ik nog verder gaan? Dit is misschien waarom ik me beter niet verder ga verdiepen in horror van mijn eigen land. Deze had ik gewoon 0 willen geven echt waar!

Ruim geslaagd maar zonder grote onderscheiding. Jackie Berroyer is naar mijn bescheiden mening ronduit briljant als monsieur Bartel. Een zonderlinge man die bepaalde zaken uit het verleden nooit verwerkt heeft gekregen. Ook Laurent Lucas doet het als zanger Marc Stevens meer dan behoorlijk. Daarnaast dragen al de bijrollen, waarvan een aantal zonder tekst, prima bij tot het hele sfeertje dat men wil creëren, dikke pluim voor de casting.

Bij "dit soort film" wil ik toch regelmatig wat ongemakkelijk naar mijn scherm zitten turen en dat gebeurde hier meermaals, ook dat zat dus snor.

Ook het absurdistische karakter zo nu en dan kon ik zeker smaken, bepaalde scènes zijn hier terecht aangehaald als ik zo eens snel doorheen de reacties blader.

Ook het eerste deel van de film stoorde mij allerminst, er wordt reeds daar al een prima sfeer gecreëerd.

Waren er dan geen minpunten? Jawel hier en daar wel, de rol van Boris had er van mij perfect uit gemogen. Visueel vond ik het zelf een beetje te gewoontjes vaak en zo origineel is het grotere concept van de film ook niet.

Maar al bij al zeker wel geslaagd. Ben benieuwd naar ander werk van Du Welz in ieder geval. Bijzonder dat ik eigenlijk amper van de man gehoord had (films deden ook maar vaag een belletje rinkelen) als Belg zijnde. Zou gerust wat meer promotie mogen gemaakt worden voor dit soort film van Belgische makelij, het hoeft niet altijd Van Looy of Verheyen te zijn.

onderschat meesterwerk!

Wat vind ik dit een moeilijke film om te beoordelen. Het verhaal op zich sprak me onmiddellijk aan. De acteurs deden het allen vrij goed en het camerawerk mocht er ook zijn. Wat was dan eigenlijk het probleem...wel, ik snap zoveel dingen in deze Film niet. (Kan natuurlijk geheel aan mij liggen )
Dat van die dwergskes in het bos snap ik enigzins nog, dit maakt gewoon deel uit van Bartel zijn gekke wereld in zijn hoofd als een verwijzing naar de mop eerder.
Maar wat gebeurt er in godsnaam ineens in dat café? Waarom begint iedereen daar zo achterlijk te dansen? Dit haalde me trouwens volledig uit de film!
Waarom reageert niemand als ze weten dat Marc daar gevangen zit, komaan zeg, ze kunnen toch niet allemaal gek zijn.
En wie is dat daar op het einde aan dat kruis? De echte Gloria? Of misschien iemand die al eens hetzelfde heeft meegemaakt als ons hoofdpersonage? Misschien heeft Gloria wel nooit bestaan en was ze van in het begin wel gewoon een man die toevallig voorbijkwam. Vandaar misschien dat Bartel altijd maar zegt dat ze hem verlaten heeft. Ze zijn er in ieder geval zot genoeg voor!

Eigenaardig filmpje, beetje een kruising tussen Misery en films met "dierenliefhebbers" (lees: inteeltkoppen met bestiale neigingen) als Deliverance en Southern Comfort. Een van die gasten leek zelfs wat op de banjospeler uit Deliverance. Calvaire heeft een nogal ongemakkelijke sfeer die steeds tussen dreigend en kluchtig in zit, eigenlijk vanaf het begin al als de artiest sjans heeft met een bejaarde. Als hij eenmaal in de herberg belandt gaat het al snel op de bizarre toer, er wordt overigens (gelukkig) weinig uitgelegd. Moet zeggen dat de gedragingen van de protagonist af en toe wel erg tam waren. Op het moment dat je te maken hebt met een gek ergens in de outback van België staat je maar een ding te doen en dat is wegwezen.

De bijrollen vond ik, op die gast die zijn hond zocht, erg geslaagd, en het dansje in het café is nu al klassiek. Ook de scène waarin de camera omdraait tijdens de ontsnapping mag er trouwens wezen, en het einde is ook prima (vooral dat Marc de verdrinkende kerel nog even geruststelt, daar waar ik toch een andere reactie verwachtte). Bovengemiddeld.