Holy Spider (2022)

Vanaf 10 november 2022 in de bioscoop (Cinéart)

Geen geweldige beoordelingen tot nu toe. Maar het verhaal klinkt veelbelovend.

Ja, zag er allemaal prima uit, goed overtuigend, lekker beeld van het hedendaagse Iran in en een grotere stad (hoewel niet hedendaags, maar ook alweer twintig jaar geleden).
Maar het was allemaal net te rechttoe rechtaan. Het verraste nergens (nou ja, tot het moment dat die vent toch wel opgehangen werd, ik dacht dat hij er echt mee weg kwam), maar verder was het een straight on-verhaal. Jammer.

De film toont enerzijds het religieus-politieke dilemma of hypocrisie (dubbele moraal) van de reactie op de man die uit religieus motief (‘jihad tegen het kwaad’) de straten van de heilige stad c.q. bedevaartplaats Masshad schoonveegt van prostituees: formeel is ook het leven van een prostituee op grond van de religie en de wet waardevol dus beschermd en moet de moordenaar boeten maar de publieke opinie ziet de man als een held die geen straf verdient (ik denk dat dit vergelijkbaar is met hoe in Nederland zou worden gereageerd op een man die pedofielen vermoordt). Daarbij komt ook de corruptie van het systeem in Iran uitdrukkelijk aan de orde: aan de ene kant treedt de politie nauwelijks op tegen de prostitutie, die uiteraard strafbaar is, ik neem aan door omkoping, en aan de andere kant staat het ook niet te trappelen om de seriemoordenaar op te pakken of te veroordelen waarbij machtige mensen invloed kunnen uitoefenen op de uitkomst (en uiteindelijk spoort de journaliste die het onderzoek verslaat de moordenaar dan maar zelf op…).

Maar anderzijds trekt de film het breder door het omvattende thema van vrouwenhaat, die zeker in Iran sterk aanwezig is in de zin dat de vrouw er niet handelsbekwaam wordt geacht, dus overgeleverd is aan de wil van de mannen en aan een vrouwonvriendelijke religieuze wetgeving (hetgeen inmiddels tot een heuse volksopstand heeft geleid in Iran), waardoor niet alleen de prostituees als ‘waardeloos’ worden gezien maar in wezen elke vrouw als (lust)object wordt gezien en ook een vrijgevochten vrouwelijke journalist last heeft van mannen die haar geen zelfstandigheid en dus echte waardigheid gunnen.

Origineel is het niet en ook het verhaal, gebaseerd op waargebeurde feiten, is weinig bijzonder: het verhaal is simpel – heeft weinig complicaties of twists – en wordt recht-toe-recht-aan verteld zodat de regisseur wel erg ruimschoots de tijd neemt met de twee uur die de film duurt om het verhaaltje te vertellen. Wel weet de film de morele ambiguïteit goed over te brengen, ook door begrip voor de moordenaar die een liefdevolle opa is die wordt gedreven door religieus fanatisme en een in de oorlog opgelopen PTSS. En net als Gräns – die op een vergelijkbare wijze het thema racisme behandelt zoals Holy Spider het thema vrouwenhaat behandelt – of de meeste postmoderne film is er een opvallende gerichtheid op het lichaam die de film een passende rauwe rand geeft.

Beste film van 2022

Terwijl 9/11 de gemoederen in de Westerse wereld bezighoudt is de Iranese stad Mashhad in de ban van de Spider Killer. Deze seriemoordenaar pikt prostituees op en (in een mogelijke knipoog naar Hitchcocks Frenzy) wurgt hij die met hun sjaal. Rahimi [Zar Amir-Ebrahimi] is een vrijgevochten journalist die sinds een incident bij haar vorige werkgever zonder werk zit. Zij besluit met hulp van collega Sharifi [Arash Ashtiani] de identiteit van de seriemoordenaar te achterhalen. Abbasi onthult al snel de identiteit van de moordenaar en verweeft diens persoonlijke verhaal – als bouwvakker en voorbeeldige vader op een religieuze missie om ‘de straten schoon te vegen’ – met dat van de vrouw die hem probeert te ontmaskeren. En dat is niet het enige elementen dat deze seriemoordenaarthriller bijzonder maakt. Sfeervol en bijzonder goed geacteerd met een schokkende proloog en een opmerkelijke ontknoping leverde Amir-Ebrahimi een welverdiende Gouden Palm op. In Cannes zitten ze er dus niet altijd naast.

Ik was in Iran in 2016 en heb zelf gezien hoe dubbel de moraal is, hoe graag sommige mensen de moderne wereld in willen stappen. Maar hoe een antiek systeem en strenge sociale controle het land in een houtgreep hield en nog steeds houdt. Dit komt in deze film echt subliem naar voren, in een aangrijpend verhaal. Met de nodige spanning en met zeer goed uitgewerkte personages. Ben echt diep onder de indruk van dit meesterwerk. En ik huil met die mensen mee, ze willen zo graag en zijn zo klaar met dat hypocriete geleuter.

Prachtfilm die ons heeft bezig gehouden van het begin tot het einde. De overtuiging van iemand die zo ver gaat dat hij schijnbaar meent op het goede pad te zijn door vrouwen die HEM ongevallig zijn, meent te mogen vermoorden.
En toen hij durfde op te merken: "Ik heb een gezin", deed ons dat terugdenken aan de scène met de vrouw die hem smeekte haar te laten leven omdat zij een dochtertje thuis had! Hoe hypocriet de mens kan zijn met zichzelf op de voorgrond te plaatsen omdat er anderen van hem afhankelijk zijn maar niet het in het dagelijkse leven plaatst in het eigen doen en laten.

Wat de film ook mooi liet zien is hoe "vrienden" "vrienden" zijn als het erop aankomt!

Zoals geschreven, een prima filmverhaal wat bij ons goed scoorde!
Een 8+

Indrukwekkende film, bij vlagen ook ronduit shockerend. Eén moord wordt zo overtuigend in beeld gebracht dat de rillingen je over de rug lopen. Daar ben ik nooit zo van, ik kan het altijd wel waarderen als dat wat meer aan de verbeelding overgelaten wordt. Maar goed, verder is het een heel sfeervolle film. De frustratie van de journaliste wordt goed overgebracht. Mooie soundtrack ook, al past die allicht meer bij films als Batman en Dune.

Nog een minpuntje, en dat zie ik vaker bij Iraanse films: de subtiliteit is soms ver te zoeken. De problemen rondom eer en schaamte worden zó erg uitvergroot dat het z'n doel wel eens voorbijschiet. Al snap ik ook dat dit op een westerling ongenuanceerder overkomt dan op de Iraniërs zelf.

Sterk drama. Het verhaal is niet heel origineel, maar het actuele en maatschappelijkkritisch thema maakt het anders dan anders. De film opent ijzersterk. De kijker maakt best wel uitgebreid kennis met een dame die abrupt vermoord wordt en dus het eerste slachtoffer blijkt te zijn. De moord wordt uitgebreid en realistisch in beeld gebracht. De toon is gezet. Deze sfeer wordt hele film vastgehouden en de film laat je tot het eind niet meer los. Visueel is de film dik in orde met prima camerawerk. De acteurs doen het ook heel goed. Prima film die stof tot nadenken geeft. 4.0

Sterke Iraanse prent alweer! Weliswaar vanuit Denemarken gefinancierd of geproduceerd waarbij regisseur Abbasi in 2002 naar Europa kwam en na een tussenstop in Zweden momenteel in Kopenhagen woont. Gelukkig maar, want deze raakte hoegenaamd niet door de Iraanse censuur. Een film over een seriemoordenaar die het als zijn heilige religieuze plicht zag om vrouwen van lichte zeden uit de weg te ruimen. Een film die voor mij uiteen viel in twee delen.

De film is geen detectiveverhaal of politiefilm. We weten als kijker meteen wie de dader is. De focus van de film ligt op de emoties en gedragingen van dader en slachtoffers. De camera zoomt geregeld in op de mimieken van de personages. Angst en agressie staat af te lezen op de ogen, zweetdruppels parelen geregeld van het gezicht met de hete adem op de achtergrond. Bij momenten toch vrij confronterende beelden van de doodsstrijd van de slachtoffers.

Het tweede deel is minstens even onthutsend. De dader wordt door een deel van de gemeenschap gelegitimeerd en zeker niet alleen door mannen. De slachtoffers werden als minderwaardig beschouwd en de islam die gezuiverd te worden van zoveel verderf. Op die manier krijgt de film een feministische insteek en wordt geïnstitutionaliseerd (religieus) onrecht aan de kaak gesteld. De wolfsspin wordt dus "Holy spider". Interessant was ook de blijvende argwaan van journaliste Rahimi die de executie wou bijwonen om zeker te zijn dat er niets in de doofpot werd gestopt. Sterk!

BBarbie

Ik zie je geregeld opduiken bij Zuid-Koreaanse films, maar eveneens bij films uit Iran. Een tipje voor jou, deze, al zal deze je wellicht van naam niet onbekend zijn

Indringend, realistisch en soms heftig gefilmd verhaal, gebaseerd op ware gebeurtenissen. Je weet al vanaf de eerste moord dat de confrontatie tussen journaliste en dader onvermijdelijk is. Toch blijft het tot het einde een verrassing hoe het afloopt. Zeker vanaf het moment dat de meningen van het volk omslaan. Sterk en op natuurlijke manier geacteerd. Het enige onwaarschijnlijke was het vervoer van het laatste slachtoffer achter op de motor...

Prima film. Had voorafgaand geen enkele trailer of wat dan ook gezien.

Dit zijn van die dingen waar je eigenlijk nooit bij stilstaat, hoe de bevolking denkt over vrouwen die zichzelf op straat verkopen. Wij kijken er al allang niet meer van op, maar voor hun is het schande en dat is nog zacht uitgedrukt.

Duister, prima geacteerd en boeiend. En dat einde...

Waarom werd de dader eerst wijsgemaakt dat hij helemaal niet ging hangen en mooi ervandoor zou gaan met een auto? Toen die "zweepslagen" scene kwam dacht ik echt dat hij ermee weg ging komen.

The story was highly distorted. If you just check the name of the serial kill "Saeed Hanai"in google, you will see the story. He was not trapped and arrested by a journalist; and finally got executed.

Quote"

Hanaei was born in 1962. He had a dysfunctional relationship with his mother, who violently abused him. Hanaei targeted female sex workers in the eastern city of Mashhad. He often targeted drug addicts.

The murders were referred to as the "spider killings" by the Iranian press because Hanaei lured the women to his home and strangled them and dumped their bodies.[4] He killed 16 women between August 2000 and July 2001, when he was apprehended by the police. Hanaei was found guilty and hanged at dawn on April 8, 2002 in Mashhad Prison.

Unquote''

Moreover, the truth is he got arrested by police, and not by a journalist.

Altijd mooi, via de bios een tripje maken naar een land waar je nooit komt. Prima film ook nog, geeft een beeld van de positie van de vrouw in Iran en koppelt dat aan een spannende zoektocht naar een killer die denkt dat ie goed doet. En zowaar ook niet eens de enige is die dat vindt. Bijzonder (en verrassend voor mij, had ik niet verwacht) dat prostitutie in Iran bestaat en oogluikend toegestaan wordt.

Ontluisterende film over huisvader Saeed (Mehdi Bajestani), die de voor hem heilige Iraanse stad Mashhad wil zuiveren van immorele straatprostituees. Plot en personages blijven een beetje onderbelicht, maar door de effectieve grimmige sfeertekening en de atypische setting (Jordanië blijkt hier een treffende stand-in voor Iran) blijf je toch geboeid kijken. In het laatste half uur neemt het verhaal een paar behoorlijk bizarre, maar wel memorabele wendingen.

Uitstekende film over een journaliste die jacht maakt op een seriemoordenaar die het gemunt heeft op straatprostituees. Op zich een niet bepaald vernieuwend (waargebeurd) verhaal over een seriemoordenaar. Maar met Iran als setting toch net wat anders (de positie van de vrouw binnen de gemeenschap komt dan ook goed naar voren hier). Het laatste gedeelte is het beste van de film waarbij de sterkste scene tot het allerlaatst is bewaard.

Een inkijk bij de gestrenge islamieten voor wie de vrouw eigenlijk niets meer is dan een

ondergeschikt wezen dat zich heeft aan te passen aan de religieuze ideeenwereld van

de man. Zich afspelend in Iran, en ook tamelijk actueel getuige de gebeurtenissen heden in

dat land.

Interessant in de film is dat het fanatisme van de hoofdpersoon af en toe gepaard gaat

met verwarring wanneer terdege in verleiding gebracht tot zondige gedachten. En valt hem

zelfs enige radeloosheid ten deel.

Eigenlijk dus ook een tamelijk verwarde geest maar die wel standvastig blijft volharden

in zijn missie van 'zedelijke schoonmaker'. Ik moest trouwens een beetje denken aan

Taxi Driver, met Robert De Niro die eveneens als een eenling zich geroepen zag om in te

grijpen, zij het dan met een heel andere insteek.

Wrang contrast onderweg in de film is het harmonieuze gezinsleven van deze moordenaar

met missie, en die dus eigenlijk een dubbelleven leidt. De vele moordende uitstapjes

overigens telkens met dezelfde werkwijze van een wurgen met sjaaltje van het slachtoffer,

en later met de blote handen, eigenlijk een slordigheid en wat hem uiteindelijk ook de das

om zou doen. Meerdere wurgscenes overigens akelig overtuigend in beeld gebracht, dat je

bij de hol wordende blik in de ogen van de dames er zelf welhaast een gijpend zuurstofgebrek

van gaat krijgen.

Nogal schokkend is dat wanneer eenmaal door de mand gevallen, de man op veel bijval

van de gemeenschap kan rekenen. De uiteindelijke rechtszaak heeft ook iets hilarisch en krijgt

hij als dader van de moorden op de prostituees die hij volmondig bekent, zelfs de lachers op

zijn hand.

Het slot van de film toch wel verrassend, waarbij het personage van de seriemoordenaar

zelfs een beetje laf gekleurd wordt. Met ook hypocrisie bij vermeende, invloedrijke vrienden

die zijn hachje wel even zouden redden. Had ik niet zo zien aankomen, evenmin de schokkende

afsluiting wanneer het zoontje nog aan het woord. Met de suggestie van de appel valt niet ver

van de boom.

Wat zou nu die uiteindelijke reden zijn dat hij toch de galg rond zijn nek gespannen krijgt? Dat is niet echt duidelijk of wordt in het minne gelaten. Ik vermoed dat de politieke en militaire leiders hem toch als een dreiging zien moest hij teveel macht krijgen
Dat maak ik er van op. Wat vinden jullie?

Ali Abassi een regisseur om van dichterbij op te volgen na Border en Holy Spider.

Alweer eventjes geleden dat ik hem zag, maar ik denk omdat de journaliste Rahimi er erg kort opzat waardoor het regime geen andere keuze had dan hem alsnog te executeren.

Sterke, rauwe film die ook verontwaardiging uitlokt, niet alleen omwille van de minachting tov de vrouw in deze maatschappij, maar vooral omdat een seriemoordenaar na 16 moorden nog de sympathie van een groot deel van de bevolking meekrijgt en men hem totaal onschuldig acht omdat zijn daden voor het "goede doel" waren.
De man blijkt evenwel, wanneer de welig tierende corruptie, hem niet meer kunnen redden, een slappe lafaard te zijn.
De scène die echter alle verbeelding overstijgt is deze in het slot wanneer zijn tienerzoon voornemens neemt om de actie van zijn vader voort te zetten en ook nog een demonstratie bedenkt met zijn kleine zus, hoe het er aan toe zal gaan.

Geen whodunnit of spektakel in dit serial killer drama over een man die prostituees vermoordt in de heilige stad Mashhad. De moordenaar, die overtuigd is van zijn heilige missie om de stad te zuiveren van ontucht, wordt al van het begin onder de loep genomen. Het kon niet anders of men koos een vrouw als journaliste die de zaak onderzoekt. De manier waarop vrouwen bekeken en gedomineerd worden in de Iraanse maatschappij is het centrale thema waar Abbas zich mee bezighoudt. Zijn de moorden misschien gerechtvaardigd als ze een straf vormen voor overtredingen van het geloof? Onder druk van de journalistiek wilde de rechter zover niet gaan maar het voelt wel eng aan om te geloven dat hij liever de man vrij had gelaten om zijn "zuiveringsoperatie" verder te zetten.... Er zit wel wat in dus, maar ik vond het niet zo spannend en het was te verwachten waar de thematiek naartoe zou leiden. Ik rond dan maar naar beneden af want een waw-gevoel zat er niet in helaas. Altijd boeiende onderwerpen die Iraanse films, zelden sterk verteld.

Ik was in 2017 in Iran en het is natuurlijk een heel bijzonder land. Veel elementen zie ik direct weer terug en dat geeft wel wat houvast tijdens het kijken van dit dramatische verhaal. Elementen als vrouwenrechten, religie en rechtspraak wijken natuurlijk enorm af van hoe wij daar in het Westen mee omgaan. In Holy Spider zien we een gruwelijke seriemoordenaar aan het werk en hoe de samenleving daarop reageert. Het is regelmatig niet alleen verbazingwekkend, maar ook angstaanjagend hoe dit verhaal zich ontvouwt. Daarbij zitten er zeker aan het eind enkele zeer sterke scenes, die nog maar eens extra duidelijk maken dat het leven gigantisch eng kan zijn in Iran.

Programma — Nederlands Thrillerfestival | De spannendste week van Nederland - nederlandsthrillerfestival.nl

Het is net aan spanning dat het deze film ontbreekt.

schokkende film over een seriemoordenaar die 's nachts prostituees wurgt in Iran, terwijl zijn gezin niets doorheeft. De politie is niet bepaald op zoek naar de moordenaar, en maar weinig mensen bekommeren zich om de slachtoffers. Een journaliste gaat daarom zelf op onderzoek uit. De film schakelt tussen de moordenaar en de journaliste die steeds dichter bij elkaar komen. De moordpartijen zijn gruwelijk in beeld gebracht en de handelingen met de lichamen zijn vreselijk. Het 'detective-gedeelte' is jammer genoeg wat makkelijk (verwacht geen Zodiac spektakel). Wel heel sfeervol maar ook naargeestig. Prachtige locaties plus een bizar einde.

Heel overtuigende film, voor mij de beste van het afgelopen jaar samen met 'le bleu du caftan'. Toch komen er veel pareltjes uit de Iraanse cinemawereld, dit is er een van de beste van, goede vertolkingen trouwens van de gehele cast. Het einde is wel heel confronterend....

Prima thriller over een religieuze seriemoordenaar met een missie in de “heilige stad” Mashhad (Iran), gebaseerd op ware gebeurtenissen ruim twintig jaar geleden. De afloop is tamelijk verrassend gezien de kantelende sfeer van het verhaal. Sommige beelden van de moorden zijn nogal cru. De epiloog met de zoon is zonder meer schokkend. Mijn tweede film in korte tijd met een belangrijke rol van Zar Amir Ebrahimi, een actrice om in de gaten te houden.