Angst (1983)

Vooral de hypnotiserende soundtrack in combinatie met die kop en houding van Leder doet het hem.

Zaterdag 4 augustus te zien in Filmhuis Cavia, Amsterdam.

Net gezien! Echt een fantastische film!

Bijzonder hoe het is gefilmd.

Het het niet verwacht maar echt heel erg goed!

De film heeft een hele koele en koude sfeer.

De film heeft veel indruk op mij gemaakt.

Eindelijk gezien en dit is nog eens zo'n film die er echt in hakt. Ik las hier dat dit weg heeft van Gaspar Noés Seul contre tous en dat deed me zeker prikkelen, sublieme film. En deze Angst heeft niet teleurgesteld, integendeel. De sound, het heerlijke camerawerk, de prestaties en uitstraling van Leder als psycho...GEWELDIG, ook die kille grauwe sfeer doorheen de film?Je waant je als kijker als het ware ter plekke zelf. Dit was het wachten meer dan waard. Pure filmkunst met een 'K' 9/10

Uitstekende film over een moordenaar die na ontslag uit de gevangenis zijn drang om te moorden niet kan weerstaan. Een sterk begin als portret over een psychopathische moordenaar. Het hele gedeelte in het huis was, alhoewel bruut, iets minder indringend. Compromisloos en het camerawerk met bijna constant ongebruikelijke hoeken geeft de film een eigen smoel.

Excentriekeling laat zich uit 't gevang ontslaan om vervolgens een leegstaand huis te betrekken die toch bewoond blijkt. Werk aan de winkel dus. Het personage dat eerder lijdt aan hyperactiviteit dan aan psychopathie laat een ravage achter. Dit alles ondersteund door een onderkoelde voice-over die het gebeuren allemaal best smakelijk acht en natuurlijk zijn moeder en/of religie de schuld geeft van de rotzooi. Een verschrikkelijke elektro soundtrack. Het soms onmogelijke camerawerk is daarentegen best spectaculair te noemen. Leuk voor de fans van bv. Cannibal Man, The Driller Killer etc.

Eindelijk gezien tijdens een nachtje cultfilms kijken met Niethie. Wel zonder ondertiteling, maar gelukkig kan begrijp ik het Duits wel, (terwijl ik het niet kan spreken)

Dat de film al zijn tijd vooruit was had ik wel al door aan de trailer. Het camerawerk (waarbij het gezicht van die zekere psycho wordt gevolgd) en montage vielen mij als eerste op. We volgen dus een... ja, wat kan je het eigenlijk noemen?... die net is vrijgelaten uit een inrichting. Zijn innerlijke stem is datgene wat hem in stand houdt. Hij heeft geen dak meer en vecht hij continu tegen zijn impulsen. Hij denkt eindelijk iets gevonden te hebben; een groot huis. Maar eenmaal deze bewoond schijnt te zijn door een demente man, een oma en een kleindochter breekt de pleuris uit.

Opmerkelijk vind ik dat het erop lijkt dat deze man zichzelf constant probeert tegen te houden terwijl hij zijn spelletjes uit oefent op deze geselecteerde slachtoffers. Maar dat hij het maar niet wint van zijn impulsen. Je zou bijna zeggen dat hij iets dierlijks is. Ondanks dat het verhaal zo dun is als een bierviltje, is de ondertoon wel behoorlijk sterk in confronterend. De montage en de innerlijke stem doen je haast denken alsof je er zelf bij bent en het feit dat deze man zich ook steeds meer in zijn eigen vingers snijdt maakt de film ook beklemmender. Ook de grauwe provinciale sfeer maakt het plaatje compleet. Dit keer geen neon-verlichte stadsachtergrond.

Noé zei ook meermaals dat hij door deze film geïnspireerd is.

4,0*

Deze cult film kun je gewoon kijken op YouTube.

Regelrechte cultklassieker, wat een terror.

Ontzettend nare en koelbloedige film. De monologen zorgen ervoor dat je een kijkje in de kop van de psychopaat krijgt. Terwijl hij aan het werk is zit hij met z’n gedachte telkens ergens anders.

Wanneer hij, op overigens ontzettend lompe onhandige manieren zijn slachtoffers van het leven beroofd laat dit je koud. Later in de auto krijg je haast nog een beetje medelijden met hem.

De camerastandpunten en de synthesizer geven hier een hypnotiseren effect aan mee. Een film die echt blijft nazinderen.

Ja, ik snap overigens ook wel waarom dit één van de favoriete films van Gaspar Noé is

Erwin Leder zet als een soort maf broertje van Klaus Kinski een fantastische psychopaat neer. Maar uiteindelijk is niet hij de ster van de film, maar de geweldige Cinematografie en sound design. De camera vliegt boven hem als hij zwaar paranoïde op zoek is naar slachtoffers en filmt hem van onder wanneer hij zijn moordzucht bevredigd heeft. Veel bromtonen en onrustig getrommel houden de kijker voortdurend op de ran van een zich voortdurend voortschrijdende zenuwinzinking.

Duidelijk dat hier het mosterdpotje van Gaspard Noe staat. De cinematografie is haast exact gekopieerd voor zijn meesterwerk, Enter the void.

Voor nu een ruime 4,5, voor dit imposante horrorwerkje. Verdient een veel grotere status en aanhang dan het nu heeft.

Goed.

Vooral het eerste uur dan, want in het laatste halfuur is regisseur Kargl plots de kluts kwijt. Dat neemt dus niet weg dat het eerste uur barst van frisheid en indrukwekkend cameragebruik. En natuurlijk een gestoorde Leder die behoorlijk in zijn rol zit.

De monologen van Leder boeide me eerlijk gezegd niet zo. Het was de film zelf die me in het verhaal zoog. Dat wordt ondersteund door magistraal cameragebruik dat rondom Leder heen danst en vrijwel in elke scene een uniek standpunt aanneemt of een interessante beweging maakt.

Leder zit ook goed in zijn rol als psychopaat. Zijn monologen vond ik niet al te interessant, maar zijn gedrag is erg gestoord en absurd. Daardoor trekt hij je met gemak mee in zijn verhaal. Hij is echt een creepy ventje en de film weet dat goed in zijn voordeel te gebruiken.

Het eerste uur van de film is snel, vloeiend en vlot. Ik kwam er met gemak doorheen. De montage is vlot, het cameragebruik uniek en de gebeurtenissen genadeloos. Vooral de moord op de onstabiele man vond ik vreselijk om naar te kijken. Ik kan tegen veel geweld, maar als je het zo brengt maak je me al snel overstuur. De lege blik van de onstabiele man die eigenlijk niet eens weet dat hij nu omgebracht gaat worden krijgt me op een gekke manier hard te pakken.

Het is wel jammer dat Kargl de film niet ten alle tijden solide kan houden. Het laatste halfuur is namelijk plots een stuk minder. De camerabewegingen worden klunzig, de soundtrack dendert bruut door de film heen en de kille toon en vlotte montage lijken plots verdwenen te zijn. Uiteindelijk kijk je zelfs 10 minuten tegen een Leder aan die lijken naar zijn auto sleept. Het boeit gewoon niet zo meer. Pas aangekomen bij het restaurant begint de film weer langzaam op te leven, maar dan is de film eigenlijk weer voorbij.

Sterk eerste uur, maar een zwak laatste halfuur waar alle vaart en uniekheid plots uit de film gezogen worden. Jammer, want het eerste uur was oprecht gaaf en het cameragebruik dat hier vertoond wordt zie ik eigenlijk niet meer terug in hedendaagse cinema. Daarvoor complimenten. Ik vraag me eigenlijk nog steeds af hoe ze dat gedaan hebben.

In het werk van Caspar Noe, groot fan van deze film, zie je het sterk aanwezig.

Dat las ik al ergens. Maar die snorricam-achtige shots? Die herken ik echt niet terug. Misschien moet ik wat Noé films herzien.

Wat bedoel je met snorricam? Ik herinner me vooral veel beweging en kraanshots. Ook dat hij van boven werd gefilmd als hij alleen was en van onder als hij slachtoffers maakte. Die extreme keuze voor de cameravoering in lijn met de emotionele status van de hoofdpersoon, zie je ook bij Noe.

YouTube - RFAD Lift zoiets als dit. In Angst draait die echter in volle glorie om Leder heen. Dat gedraai met de camera om personages heen herinner ik me niet bij Noé.

Dat is wel heel specifiek shot. Gaat mij er meer om dat hij het camerastandpunt relateert aan de emotie van de hoofdpersoon. Verder ook meer dan genoeg dynamisch camerawerk.

Zie ook hier hoe hij het personage van hoog bovenaf volgt.

YouTube - m.youtube.com

Anyway, ik zie een duidelijke beïnvloeding.

Dat is ook zo, maar ik had het in mijn geval dan over de manier van cameravoering, en niet hoe deze zich verbindt met de karakters zelf.

Euh, deze stond op 78 in de laatste Top 300 Horror. Snap ik niet. Niet vanwege het horror gedeelte dan. Om eerlijk te zijn vond ik er geen hol aan. Echt veel gebeurt er niet in. Ik kreeg het al op mijn zenuwen het eerste half uur. Het enige dat je ziet is K. de psychopaat die door straten en het bos slentert. En dan die voice-over. Die nasale, oersaaie toon de hele tijd. Vervolgens als je ziet hoe K. zijn slachtoffers aanpakt. Zo sullig. Het geschuivel over de vloer met het meisje. Op zijn minst verwachte ik een sadistisch vertoon met het jonge meisje. Njet, even blinken met je ogen en het was achter de rug. Nope, niet mijn ding. Toch iets positiefs : de performance van Erwin Leder was wel formidabel. Een echt geslaagd portret van een labiel, psychotisch en geschift persoon. En dan zeggen ze dat "Henry : portrait of a serial killer" iets gelijkaardigs is. Doemme, en die ging ik ook kijken ergens de volgende week. Dat is dan al dik tegen mijn goesting dat ik daar aan ga beginnen.

2*

Een combinatie van Funny games & The Golden Glove, alleen zijn die beide veel en veel beter. De stijl van de film kon me wel heel erg bekoren, je zit letterlijk de hele film in zijn hoofd en de camera shots werken daar zeer goed aan mee, maar het ging me toch wat te ver allemaal..

Shocktober #17

Ook een herziening. De tweede keer dat ik de film kijk en hij blijft ijzersterk. We observeren een psychopaat die net oo vrije voeten is gekomen. In een voice over vertelt hij over zijn dwangneuroses en moeizame jeugd. Hij wil angst zien in de ogen van zijn slachtoffers. Iets wat m ook goed afgaat.

Grootste troef van de film is de geluidsband en het camerawerk. Het is dan ook de favoriete film van Gaspar Noe en duidelijk ook zijn inspiratiebron voor zijn eigen visuele stijl.

Rauw, grimmig nihilistisch meesterwerkje.

4,5 blijft staan.

In Kino meegepikt in een programma met favorieten van de eerder genoemde Gaspard Noe. En die invloed is zeker merkbaar in thematiek en camerawerk. Maar Noe is ook wel anders. De vormgeving en montage bijvoorbeeld.

Vooral in het eerste kleine uur een grimmige en vaak gruwelijk kijkje in het hoofd van wat (niet onomstreden) bij de FBI een ongeorganiseerde moordenaar zou heten. Een die van plan is een moord te plegen zonder gedetailleerd plan en daar de gelegenheid bij zoekt. In de voice over en door camerawerk kruip je als het ware in het hoofd van de hoofdpersoon en bij vlagen is dat griezelig overtuigend.

Toch blijft mijn score wat haken en dat is omdat de film in het laatste half uur duidelijk inlevert en de druk net niet op de ketel houdt en wat minder geloofwaardig is.

Veruit het bekendste wat regisseur Kargl maakte. Ik lees dat hij verder eigenlijk vooral commercials en educatieve films heeft gemaakt. Eeuwig zonde.

“I can't feel sorry for the victims. I need to keep on killing.”

Eén van de vele films die toch erg veel aandacht van me kregen voornamelijk dankzij de onwijs hoge scores en voornamelijk hoge scores van veel leden die ik ook volg. Dit schepte eigenlijk echt hele hoge verwachtingen voor deze film, en in mijn ogen wel verwachtingen die helaas niet zijn waargemaakt. Ik had er wel echt meer van verwacht, en dan ben ik toch wat teleurgesteld in deze film.

Toch moet ik eerlijk zijn, en heb ik stiekem ruim een uur best geïnteresseerd weten te kijken naar de film. Het psychologisch effect wat Kargl weet over te brengen voornamelijk d.m.v. de voice overs werkt echt ontzettend goed in deze film. Je krijgt daarvoor eerst een klein stukje de ruimte om de hoofdpersoon te leren ontdekken, en je leert hem kennen hoe hij zo is geworden zoals hij was in deze film. Toen hij vrijkwam was ik best geïnteresseerd in zijn weg naar wat hij wou volgen, waar hij heen ging maar, voornamelijk wat er in zijn gedachtenrond ging.

Toch had ik misschien iets meer moorden verwacht, hoewel toen hij begon te vermoorden was het wel heel sterk, heel aantal liters bloed ging erdoorheen, en het was erg goed in beeld gebracht maar, om toch een beter sadistisch beeld te creëren had ik wel meer willen zien daarvan. De Home Invasion was leuk, allemaal niet heel spannend te noemen.

Toch ondanks de creepy sfeer die men weet te brengen, had ik niet het gevoel dat ik er heel veel mee kon. De beelden die geschoten waren goed maar, het was vrij eentonig, dat gevolg over de straten, de bossen en noem zo maar op. Ik vond het nogal traag, en het verhaal kon me achteraf toch niet zo héél erg boeien. Jammer, want ik had er héél veel van verwacht. Wellicht wacht er ooit nog een herziening maar, nu heb ik er geen goed gevoel aan over gehouden.