Saw X (2023)

De Saw films zijn voor mij sowieso altijd films om te volgen, en nu dan ook nog een met John Kramer erin. Helaas had ik er wat meer van verwacht na het lezen van sommige recensies. Dat het tussen deel 1 en 2 afspeelt is niet het probleem. De gedachte achter het verhaal van deze film ook niet. Maar uiteindelijk hoe het verhaal verloopt vind ik allemaal wat matig. Nu John terug was hadden ze wel wat groter mogen uitpakken.

Is deze film het dan helemaal niet waard om te kijken? Jawel, Saw fans zullen het sowieso wel waarderen.

Tobin Bell alias John Kramer is er weer bij wat dan ook een betere Saw film als gevolg heeft. Hij speelt zijn rol weer overtuigend en het verhaal, ook al is het allemaal heel simpel om te volgen , weet te boeien tot het einde. Uiteraard zijn de ingenieuze en bloederige valstrikken die het doen waarbij de gore sterk aanwezig is. Deze Saw zit ergens tussen Saw en Saw II waarbij John Kramer wanhopig zoekt naar een middel om te genezen van zijn kanker in de hersenen. Alleen naar het einde toe verliest de film wat kracht door een ongeloofwaardige toevoeging van een kind en de valstrik voor plan B. 7,5/10

Na negen delen had ik het wel gehad met deze reeks. Toch het tiende deel gekeken en ik moet eerlijk zeggen dat deze wel een nieuwe zet de goede richting in is. Kennelijk speelt dit deel zich af tussen film één en twee, wat niet echt duidelijk overkomt. De film leunt op Bell en zijn martelwerktuigen. De reden dat hij dit doet is hier wel duidelijk waar het in sommige delen dat niet altijd was. Fijne horror met een aardig script, goed camerawerk en acteerwerk. Ook de soundtrack doet zijn ding. Op naar deel 11?

De cyclus van martelhorror weet maar van geen ophouden. Bijna 20 jaar na het nimmer geëvenaarde Saw, vertelt het 9e vervolg hoe John Kramer/Jigsaw [Tobin Bell] met hulp van Amanda [Shawnee Smith] op de inmiddels wel bekende wijze wraak nam op de mensen die hem tevergeefs lieten hopen dat ze hem met een cocktail van medicijnen en een operatie konden genezen van een terminale vorm van kanker. Opnieuw moeten we toezien hoe bordkartonnen personages zich al gillend en huilend proberen te bevrijden uit Jigsaws martelwerktuigen. Bells deelname is een pluspunt, maar het mag wel eens afgelopen zijn met deze vorm van martelvoyeurisme.

Matige film over een man met kanker die zijn laatste hoop vestigt op een experimentele operatie. Het zoveelste deel alweer binnen de Saw-reeks. Zoals verwacht meer van hetzelfde en de film heeft dan ook niets nieuws te bieden. De diverse sadistische spelletjes zijn wel weer leuk verzonnen, maar op een gegeven moment heb je het wel gezien (het gaat ook te lang door).

Altijd lekker wegkijken de hele saw reeks en bij elkaar hebben ze zonder dat je het weet veel met elkaar te maken. Toch vond ik deze op de machines na toch iets tegenvallen. Een 7 geven vond ik echt teveel. Het ging allemaal net een beetje te snel en te rommelig en dat is juist wat aan de andere delen zo goed is. Maar goed als je van dit soort films houd waar het toch veel om het gore gaat zit je bij saw natuurlijk al snel goed. Leuke wegkijker maar wel een van de mindere van de saw reeks.

Het eerste halfuur, zo ongeveer, zat ik gekluisterd aan de buis. De spanning wordt goed opgebouwd - waar gaat dit heen? - je voelt dat er iets niet klopt, maar je weet niet wat, erg goed gedaan. De hele operatie en wat eraan vooraf ging had wel iets weg van een medische thriller à la Robin Cook. Tot we weer in de oude vertrouwde setting zijn beland, vanaf dat moment is het weer Saw zoals we dat gewend zijn, met een paar bloedstollende opdrachten: dat been afsnijden met die draad!
Maar helaas gaat het de laatste 30 minuten finaal de verkeerde kant op als dat kind erbij komt, dat wel heel toevallig buiten een balletje staat te trappen.
Na tien delen alweer oogt de reeks nog altijd wat goedkopig, in vergelijking met andere horror franchises als A nightmare on Elm street of Scream.
Tobin Bell zet weer een charismatische John Kramer neer, hij deed me steeds aan iemand denken en ik vroeg me telkens af aan wie? Tot ik van de week, per toeval, stuitte op een foto van de Amerikaanse seriemoordenaar Albert Fish (1870-1936).
Die met die naalden in zijn reet, waar een röntgenfoto van bestaat.

Een gevoelige Jigsaw... ik vond hem wel aardig.

nu bij herziening toch weer veel meer dingen waar ik in 1e instantie niet echt bij nadacht en die toch wel dom/storend zijn (jaja het is film)

dat moment dat Mateo een stuk vlees van zn hersens trekt, waarschijnlijk heb je dan meteen kortsluiting en val je dood neer, dit slaat eigenlijk nergens op, lijkt ook heel weinig pijn te hebben, helemaal als je bedenkt dat ie een putdekseltje uit zijn schedel heeft geboord dat ie vrij achteloos neergooit op de vieze ondergrond
De invalshoek van dit deel is wel beter bedacht, maar door dat soort bovenstaande dingen zakt ie bij mij toch weer en komt op een 6e plek in de reeks uit.

Na de laatste iets mindere delen gaat het toch weer bergop.

Leuk om John nog eens terug te zien, was met hem toch de beste periode.

Voldoende lekkere kills toch weer.

3,5*

Ik werd toch wel nieuwsgierig naar deze Saw. Na de klassieker werd het langzaam minder, tot ik op een gegeven moment afhaakte. Nu dan Saw X gekeken en het was wel aardig. Er wordt fors de tijd genomen een verhaal neer te zetten, dat op zich nog wel mee kan. Dan breekt het spel los en zien we waar we toch voor kijken: de martelscenes. Die zijn op zijn minst walgelijk en wreed genoeg, maar toch ook wel heel erg onrealistisch. Vervolgens wordt de film te ambitieus en schiet het zijn doel voorbij. Zo is Saw X toch een middelmatige film geworden, die echt niet in de buurt komt van het eerste geniale deel.

Na zoveel films is het nog maar afwachten of dit deel wel goed zou zijn.......

Maar hij valt zeker niet tegen. Natuurlijk gebeurd er niks nieuws meer, maar toch is het een goede horror film geworden.

Gewoon weer gruwelijke moorden met gore scenes. En vreselijke slachtoffers, waardoor je minder moeite hebt dat ze het loodje leggen.

Mijn Saw-top 5:

1. Saw (2004) 5*

2. Saw II (2005) 4.5*

3. Saw X (2023) 4.5*

4. Saw III (2006) 4.5*

5. Saw V (2008) 4*

Dus waar de reeks vanaf 2010 voor mij toch niet meer hoger scoorde dan 3.5*, is deze meest recente 'Saw X', indd weer van subliem niveau.

Goeie film. Zo veel beter dan Saw 4, 5, 6, 7, 8 en Spiral. Laat ook echt zien dat de vallen van een andere kwaliteit waren dan de latere Saws, maar dat is nogal wiedes. Oefening baart kunst.

Het enige waar ik me aan stoorde was aan Amanda. Ze acteerde slecht en overdreven.

Het hoogtepunt van de film was toch wel de prachtige verschijning genaamd Gabriela. Wat een parel van een vrouw is dat zeg, wow.

Al met al, een 4.0*

Ik ben een stuk of zes delen geleden al afgehaakt bij deze franchise, maar 'Saw X' (2023) weet de boel weer enigszins terug te brengen tot de kern. Interessante morele dilemma's en een heleboel gore. Het valt me wel op dat horrorsequels vaak een iconische superschurk terugbrengen op een manier dat je sympathie voor hem/haar gaat krijgen. Als de ideeën op raken, dan moet je van de antagonist een antiheld maken. Maar ik geef toe dat John Kramer (Tobin Bell) er zich met zijn morele kompas prima voor leent om hem neer te zetten tegenover psychopaten zonder principes. Het is alleen jammer dat 'Saw X' (2023) een deurtje openlaat voor een nieuwe sequel. Op zich is deze terugblik ook weer niet zóóó interessant dat het meteen weer uitgemolken moet worden.

Positief:
- De terugkeer van John Kramer.
- De verzorgde uitwerking van het verhaal, hetgeen wat er in horrors vaak aan ontbreekt. De lange opbouw heeft mij op geen enkel moment gestoord, integendeel.

Negatief:
- De stompzinnige acties van de mensen in de traps, zoals je bovenbeen eraf zagen en niet bedenken dat je leeg kunt bloeden en de kans klein is dat je het overleeft aangezien je niet in een ziekenhuis bent of je schedel open zagen om een deel van je hersenen eruit te snijden en niet bedenken dat je dat never nooit gaat overleven of er als een kasplantje uit komt.
- De ongeloofwaardig hoge pijngrens van diezelfde mensen. Als je je bovenbeen eraf zaagt of je hersenpan open zaagt zou elk mens gillen als een varken (en waarschijnlijk het bewustzijn verliezen), maar deze mensen schreeuwen wat en kunnen het verder prima handlen.
- De ongeloofwaardige gevolgen van de traps. Blijkbaar kun je een stuk uit je schedel zagen en een stuk uit je hersenen snijden en gewoon bij bewustzijn blijven en normaal blijven praten.
- Bij het inleven in het feit dat de film zich afspeelt tussen deel 1 en 2 helpt het niet mee dat Jigsaw en Amanda 20 jaar ouder zijn. En prima als Amanda een kort pittig kapsel wil, maar what the hell was dit? Het zag er echt niet uit.
- Een belachelijk onrealistisch scenario met dat kind. Kind komt in een horrorsituatie terecht, ziet bloed en een in stukken gezaagd lichaam, wordt in een trap gezet en krijgt vele liters varkensbloed in zijn mond en gezicht, maar hey, geen enkele paniek en wanneer hij van Kramer iets krijgt kan er zelfs een grote lach vanaf. Bespottelijk slecht.
- De oneerlijkheid van de zogenaamd eerlijke games. Na dat afgezaagde been wordt ze alsnog onthoofd omdat het beenmerg niet snel genoeg wordt gewogen en de tijden voor de traps zijn veel te kort waardoor ze bij voorbaat al kansloos zijn.
- Waar ik me in de hele reeks al aan erger is die groene filter die over de films wordt gelegd. Vooral als er buiten wordt gefilmd ziet dat er onrealistisch uit. Je ziet geen natuurlijke kleuren maar een groene waas. In deze film vind ik het een beetje groen/geel.

Per saldo kan ik niet op een voldoende uitkomen en zo heb ik de film tijdens het kijken ook ervaren. Ik ben een fan van de reeks, maar ik begrijp de positieve recensies voor Saw X echt niet. De eerste Saw was een openbaring, een absolute vernieuwing in dit genre. Die heb ik een 10 gegeven. Daarna vond ik alle delen hoge cijfers halen, tot Saw 3D. Die kreeg een onvoldoende. Spiral gaf ik nog een ruime voldoende, maar die moet ik nog maar eens herzien.

5/10 (naar boven afgerond)

Prima film. Alle Saws gezien. Het is niet de beste maar ook niet de minste. Vermakelijk gruwelijk. De bedenker, net bij de ander Saws, verdenk ik van een ‘zieke geest’, hoe bedenk je het. De genialiteit in originaliteit vond ik minder dan in andere delen. Maar de sfeer en spanning prima. Soort van open einde, goed voor Saw XI.