Saw 3D (2010)

Een leuk tussendoortje, maar geen waardige afsluiter. Dat bloed zag er zo nep uit... Ik vond de traps in deze film ook niet bijzonder. OP naar Jigsaw!

Weer een ijzersterk deel, niet alles was meer zo origineel maar toch heb ik me erg goed vermaakt. Dit laatste deel herinnerde ik me niet zo meer dus dat maakte het einde erg verrassend. Ik snap nu alleen niet waarom er pas weer een nieuw deel komt na 7 jaar, dit deel had gewoon een open einde dus ik snap ook de titel the final chapter niet. Van mij mag er elk jaar wel een nieuw deel komen, dit verveeld nooit. Ik neem trouwens aan dat Dr Gordon diegene is die in de nieuwe Jigsaw zit.
We zullen het zien, can't wait!

Gisteren aangekomen aan het (tot nu toe) laatste deel van Saw, het is nog even wachten totdat ze nieuwste film ‘Jigsaw’ uitbrengen (hij draait nog in de bioscoop) dus even snel alle zeven films die er voor waren gekeken en ik moet zeggen dat de serie nu toch wel tot zijn verste is uitgemolken en ik geen goed gevoel heb over het achtste deel ‘Jigsaw’. Dit zevende deel boeit mij niet veel, ik kon er niet door komen en ook al is het nu meer een ‘Guilty Pleasure’ dan een goeie film reeks, ook dat gevoel spat er niet meer van af en ik ben er wel een beetje klaar mee. Gelukkig is daar voor mij dan het feit dat ik klaar ben met deze reeks en dus nog even moet wachten op het nieuwe deel, ik heb me er zelf door heen geslepen en dit zevende deel laat toch echt wel zien dat de film eigenlijk geen goeie inhoud maar kan verwerken, hij is veelal saai.

Het verhaal is kloppend maar erg uitgemolken, net zoals in het deel hiervoor blijkt nu de vrouw (Jill) de nieuwe Jigsaw-killer te zijn wat eigenlijk nergens meer op slaat. En dan aan het eind van de film blijkt er weer een hele nieuwe Jigsaw killer te zijn namelijk Dr. Lawrence Gordon die in het eerste en beste Saw deel zijn voet er af moest zagen om vrij te komen, toen hij dit had gedaan bleek John blijkbaar gezegd te hebben dat Gordon dingen voor hem moet gaan doen (waarna hij verzorgt werd door John).

De film begint uiteraard weer met een mooi begin waar we zien dat een meid met twee jongens in een etalage vast gebonden zitten waarna een cirkelzaag voor hun als een malle te keer gaat. De jongens moeten kiezen om elkaar te vermoorden of om de meid te doden. Wanneer ze er samen achter komen dat zelfs in dit spel de meid hun allebei zit te verraden en besluiten vervolgens om haar te vermoorden. Ik denk dat dit misschien nog wel de bruutste game was in de hele film.

Het verhaal gaat eigenlijk als volgt, we zien een groep mensen die allemaal slachtoffers zijn geworden van de ‘Jigsawkiller’. Echter zit er één man bij die beweert dat hij ook door Jigsaw was gevangen genomen maar dit liegt. Hij zit vervolgens in het spel en moet zijn vrouw zien te redden en tegelijkertijd zijn werknemers die verschillend vast zitten. En als ik eerlijk mag zijn vond ik het pas gaaf toen hij het spel verloor en zijn vrouw in een soort brons stier overleed door de hitte en brandwonden van het verwarmde ijzer. Al om al niet erg bijzonder en erg gelijkend aan het voorgaande zesde deel, blegh!

Nee, Kevin Greutert weet mij dit zevende deel niet te boeien en het is allemaal erg soft. Wel geinig om te zien dat we hier een nog een rol mee maken van de inmiddels overleden rock zanger ‘Chester Bennington’ die in het zomer van dit jaar zelfmoord heeft gepleegd. Nee, Saw 7 is het niet voor mij en word nergens leuk, helaas.

2.0*

Voor mij duidelijk het belabberdste deel uit de reeks.

Tranen in de ogen, vooral door het "acteerwerk".

Mwa.

Deeltje 7 alweer, je gaat je toch afvragen waar ze het elke keer vandaan halen. En weer zit er weinig in wat nu zo bijzonder is en er ver bovenuit steekt. Waarschijnlijk zijn ze ze blijven maken ivb het kassasucces.

Wel een toffe opening en enkele leuke traps, helaas zijn deze weinig origineel meer en weet je eigenlijk al gelijk wie er blijft leven en wie er dood gaat. Ik heb weinig toe te voegen aan deze reeks. Mogelijk langere recensies bij een herziening van de veel te lange reeks.

Het leuke, als ik dat zo mag zeggen, aan deze films zijn de creatieve contrapties waarmee het toch steeds weer verrassend weet uit te pakken. Ook hier weer. Bepaalde monologen gedurende het heetst van de strijd waren behoorlijk ridicuul maar dat stoorde niet. Sterker nog. Ook vind ik Hoffman best een geslaagde schurk, in navolging van. Hij doet me ook wel denken aan bepaalde Japanse survival horror game series zoals Resident Evil en The Evil Within. Lekker campy.

Gisteren Saw 6 gekeken. Nu Saw 7. Een stukje beter. Leuk tussendoortje maar meer niet.

Met deze Saw 3D heb ik de een na laatste Saw weer opnieuw bekeken en ben ik er dus bijna klaar mee. Dit mag je ook wel letterlijk nemen trouwens, want alle vervolgfilms halen het niet bij het origineel en zijn alleen nog leuk vanuit sadistisch leedvermaak-oogpunt. Verhaalinhoudelijk boeit het me al een paar delen nauwelijks meer. Wat overigens niet erg is, want de reeks heeft voor horrorliefhebbers voldoende vermaak te bieden. De film heeft toch wel weer een paar geinige vallen te bieden. De openingsscène met de honderden mensen die mee konden kijken vond ik sowieso al een sterke opening en de film haalt op dat vlak wel een voldoende. Wel heb je geen reet aan de 3D-effecten en zijn een aantal special effects wel te opzichtig CGI uit de computer. Na Saw 3D stopte de reeks dan ook niet voor niets voor 7 jaar lang. De kleine bijrol van Tobin Bell was ook jammerlijk. De koek was wel even op.

3* (was 3,5*

Deze laatste drie afleveringen van de Saw-reeks vlak achter elkaar bekeken.

Het wordt weer matig neergezet, verhaal blijft nogal afgezaagd, maar had deze minder dode momenten, dus het meest vermakelijkst.

De moralistische vallenspecialist en seriemoordenaar Jigsaw geeft altijd eerst de anderen de schuld en slacht ze vervolgens bruut af. Doet me een beetje denken aan die spelshows waarin de kandidaten onmogelijke opdrachten moeten uitvoeren om maar niet in een bak zeepsop te hoeven vallen.

Veel leuker dan de meeste films uit de reeks. Acteerwerk is nog steeds belabberd, verhaaltje is weinig bijzonder en die mythe rond Jigsaw interesseert me gewoonweg niet, maar gelukkig zit er weinig recherchewerk in en vooral lekker veel bloederige stukken. Een enkele keer zelfs echt leuk (die openingsscène met publiek, al had daar nog meer mee gedaan kunnen worden) maar vaak plezierig genoeg. Bijna de beste uit de reeks: 2,5*.

Terwijl de vorige delen ook al nauwelijks te pruimen zijn en ik het deel hiervoor niet eens zo heel erg slecht vond, heb ik toch dit deel ook bekeken, vanwege het 'je-wilt-toch-weten-hoe-het-nou-afloopt'- gehalte, niet omdat het goede films zijn.

Mijn verwachtingen waren dus heel laag, maar dit was zelfs nog slechter dan mijn verwachtingen.

Als je "slechts" twee kiezen hoeft te trekken (zo'n beetje de minst afschuwelijke opdracht van de hele reeks), en je gaat vervolgens met je wang tegen een muur beuken, terwijl je met een tang je complete tandvlees aan gort trekt, waarbij je liters bloed verliest, ben je volgens mij niet de allerslimste thuis, of gewoon een hele slechte tandarts. En dan denk je, nou veel dommer kan het niet worden, gaat ie haken door zijn borstspieren prikken en zichzelf optakelen alleen maar omdat iemand zegt dat ie dat moet doen! Als hij even om zich heen had gekeken had hij al minimaal één bureau gezien waar hij op zou kunnen gaan staan, en een aantal stoelen. Scheelt toch de helft. En WAAROM spietst hij die haken in godsnaam door zijn borst, als hij ze ook gewoon aan zijn broekriem kan maken, waarna hij zichzelf probleemloos omhoog kan takelen om die mevrouw te redden. Of hij hangt de haken in elkaar en gaat er in zitten als een soort schommel, dan was hij er met een beetje kiespijn vanaf gekomen, maar nee, ram ze in je borst, nadat je even een praatje hebt gemaakt met je vrouw terwijl je nog maar 4 minuten hebt.

Positief aan dit deel is dat het "The Final Chapter" is hoewel erna nog Jigsaw kwam en er alweer iets iets voor dit jaar in de planning staat (Spiral.) Ik hóef het niet te kijken, ik weet het...

Even wat anders: Er zijn toch zieke geesten die dit bedacht hebben, dus daagde ik mezelf uit om een Jigsaw-trap te bedenken, en de volgende gruwelijke pijnlijke val kwam in mij op. Wat is zo ongeveer de ergste pijn die je kent, en wat iedereen al eens heeft meegemaakt? Precies, je teen stoten! Een mechanisme dat je voet naar voren laat schieten en tegen een muur laat knallen, en intussen een woordzoeker oplossen, terwijl je elke 10 seconden keihard je teen stoot. Binnen 3 minuten met de overgebleven letters een woord vormen, anders gaat er een luik open en val je twee meter naar beneden met je blote voeten op legoblokjes. DAT moeten ze in de nieuwe film doen, dan geef ik 5*

Voor deze kom ik niet hoger dan 1,5*
En dat is nog best goed voor zo'n belachelijke film.

Gezien de titel en subtitel “The Traps Come Alive,” is het niet moeilijk te achterhalen dat de film mee wil liften op de 3D-rage.Tja een bioscooplokkertje want de 3D-effecten zijn schaars en stellen weinig voor. Om de 3D te introduceren begint het met een scène om dit te kunnen laten zien! Pijnlijk... want het is zowel de beste van deze film als de slechtste scène die ik tot dan toe in een Saw-film heb gezien. Wel is nu het aantal van de beruchte traps (elf nieuwe moordmachines) omhoog gegaan maar ze zijn alle inspiratieloos. De acteur Costas Mandylor speelt Mark Hoffman hij was nooit heel sterk, hij oogde te normaal en heeft weinig charisma. Erg knap dat men het voor elkaar kreeg om hem nu één van de betere acteurs te laten zijn. Ook de zogenaamde verrassing was uiteindelijk niet zo heel schokkend meer, eerder mak. Nu las ik dat de door zelfhulpgoeroe Bobby dagen ‘verzonnen’ (en later uitgevoerde) marteling, is ontleend aan de Indiaanse Sun Vow ceremonie, en dat die ook is te zien is in de film A Man Called Horse (1970) Benieuwd hoe het er daaruit ziet? Echter voor mij was deze Saw een erg teleurstellende beleving! En nee de laatste werd het nog lang niet!

Nog steeds oké om naar te kijken al mist hier wel de echte Saw-sfeer, die ze toch behoorlijk veel delen hebben weten vast te houden. Het acteerwerk wordt steeds slechter. Dacht ik bij deel 6 nog dat het niet erger kon dan Costas Mandylor, hebben ze hier met Chad Donella een nóg slechtere acteur weten te vinden.

Zaten wel weer een paar leuke traps in al is het echte Jigsaw-idee - keuze tussen leven of sterven - wel losgelaten. De vrouw in de openingsscène heeft bijvoorbeeld niks te kiezen. Wat overblijft is een tamelijk traditionele slasher, met wat creatievere kills.

En tja, de flashbacks en het teruggrijpen op eerdere delen, is er iemand die dat nog echt leuk vindt? Voegt allang niks meer toe.

Ik zag niet alle episodes van de Saw-franchise, maar ik heb toch de indruk dat het nieuwe er wat af is. Veel herhaling en de dilemma's die worden voorgeschoteld wekten eerder een soort gelatenheid op. Als de echte Jigsaw er niet meer is, dan trommelen we gewoon nieuwe daders op. Je begint met de vrouw en eindigt met Gordon. Om het hele verhaaltje te vullen moet je dan ook wat flashbacks stoppen om toch aan de 90 minuten te komen en de kijker mee te laten zijn van wat er allemaal wordt gebrouwen.

Het acteerwerk blijft belabberd en enige voeling met de slachtoffers krijg je nooit. Hier en daar wel een leuke trap, zeker die publieke bij de openingsscène, maar na het toneeltje van het trio hoop je gewoon dat het slecht afloopt.

Neergezet als "de grote finale", maar dat draait in de handen van regisseur Kevin Greutert vooral uit op een ware teleurstelling. Een hoop figuurtjes uit voorgaande reeksdelen worden opgetrommeld, waartussen de makers talent hebben getoond in het vinden van de slechtst mogelijke acteurs. Specifiek Costas Mandylor en Betsy Russell bakken er weinig van, helaas hebben ze allebei een uiterst grote rol toebedeeld gekregen. Leuk is dat de vallen nog altijd gruwelijk zijn vormgegeven en zelfs wat grappige cameo's (Chester Bennington) kennen. Naar het einde toe wordt alles keurig afgesloten, maar ik kan niet zeggen dat ik er geboeid naar heb gekeken. Pover "laatste" deel dat 7 jaar later toch weer gewoon een voortzetting kreeg.