Dogman (2023)

fenomenale film, alles zat er in

drama, thriller, actie

wat een fantastisch verhaal, zie ook de vele reviews en eventuele uitleg over deze film

zelden geef ik een film zo'n hoge waardering.

heeft m dubbel en dwars verdiend

Dit is nou zo'n film die je verrast en bij blijft, ondanks wat ongeloofwaardige momenten.

De hoofdrol wordt uitmuntend gespeeld.

Echt een hele goede film.

Geweldige film. Er is al veel over gezegd maar wat ik er aan toe wil voegen is dat ik geloof nog niet eerder gezien te hebben dat de honden, in samenwerking met de trainer, zo goed zijn geregisseerd en in beeld gebracht. 4 sterren is voor mij doen een hoog cijfer.

Man’s best friend

Dogman is met gemak een van de grootste verassingen van 2023 te noemen. Dit is met name te danken aan Caleb Landry Jones die de hele film van het begin tot aan het eind draagt met zijn fenomenale en Oscarwaardige vertolking van het hoofdpersonage. Gelijk vanaf het begin had de acteur mijn aandacht en zijn personage werd gedurende het verhaal alleen maar interessanter.

Het gelijk grijpen van mijn aandacht was hard nodig, want een van de grootste mankementen van deze productie vond ik de flashbacks naar de kindertijd van Douglas. Meer specifiek doel ik dan op zijn gezinssituatie. De knullige en ongeloofwaardige manier waarop Douglas opgesloten werd in de kooi, en daar gevangen gehouden werd, vond ik erg slecht uitgevoerd. Ik doel dan onder meer op het vertrek van zijn moeder die haar zoon niet meeneemt, of op zijn minst anoniem de politie inlicht. En de kooi zelf, die er ook weer niet zo stevig uitzag dat je er met geen mogelijkheid uit kon ontsnappen. De matige acteerprestaties van dit deel van de cast, inclusief de jonge Caleb zelf, zorgde er bij mij voor dat ik deze momenten volstrekt ongeloofwaardig vond. De eerste flashbacks lieten mij daarom bijna stoppen met kijken, als ik niet zo gegrepen was door de eerste momenten die aan deze flashbacks vooraf gingen.

Zodra Douglas uit de kooi komt blijft het niveau stijgen, en raakte ik geïnvesteerd in het verhaal. Dit is knap, kijkende naar de combinatie van drama met volstrekt onrealistische actie momenten die compleet over de kop gaan. Omdat je wilt juichen voor Douglas werken ze, en daarnaast zorgt het hoge entertainment gehalte voor de overige compensatie. Ik heb met volle teugen genoten toen het verhaal steeds meer op gang begon te komen.

Helaas stelde het slot mij dan weer wel behoorlijk teleur, al gaat het dan gelukkig alleen om de allerlaatste scene. Deze was mij iets te poëtisch en op god gericht en het klopte voor mij niet dat Douglas zichzelf om het leven bracht net nadat hij door zijn honden bevrijd was. Verder niks dan lof over deze film die met een minder sterkte vertolking van Caleb met gemak van 4* naar 3* sterren had kunnen gaan.

4,0*

Als hondenuitlater heb ik hier echt van kunnen genieten! Wat een prachtige honden en wat een goeie training hebben ze gehad

Prima film die mooi over flashbacks verteld wordt. Boeiend van begin tot eind. Doet wel wat aan the Joker denken. 3,5*.

Best wel een apparte film die ik ook vrij goed vond. Erg sterk acteerwerk ook van de hoofdrolspeler.

Ruime 3.5*

Best aardig allemaal hoor. Maar dit is gemiddelde is wel een beetje overdreven natuurlijk. Na een uitstekend eerste uur begint het, na introductie van de agent, toch wel wat in te kakken. Zonde want Besson had een uniek sfeertje te pakken. Fijne soundtrack, visueel prima en een heel erg goede Jones. Ook zijn er gewoon genoeg sterke scenes zoals de Edith Piaf scène. Hoewel Engels gesproken voelt dit sowieso typisch Frans natuurlijk. Maar langzaam draait het om, krijgen minder boeiende personages screentijd, en eindigt het wel erg onbevredigend met een soort Home Alone-achtige grapjes in een actievol slot.

3,0*

Tip: kijk de Italiaanse Dogman. Behalve de titel en honden geen overeenkomsten, wel een schitterende film.

Beetje aparte film. Een mix van drama en thriller die toch een beetje volledig langs elkaar heen lopen.

3,5

Een film wat mij direct al pakte toen de ondervraging begon,,ik hou wel van dit soort films van waarom is iemand zo geworden,,

Een vrij aparte film. Het gros van wat er verteld wordt is heel moeilijk te geloven. Met name de communicatie met -en de intelligentie van de honden hoort eerder thuis in een flauwe kinderfilm. Maar als je de pot zout waarmee je Dogman tot je moet nemen even buiten beschouwing laat, is er genoeg moois te aanschouwen.

Caleb Landry Jones is me nooit ze opgevallen in andere films die ik zag. Maar hij speelt de gebroken, en psychisch complexe hoofdpersoon op knappe wijze. Daarmee is hij één van de hoofdredenen waarop deze film van Beson blijft intrigeren. Maar ook de soundtrack, fijne shots, sfeer en uiteenlopende gebeurtenissen dragen daar aan bij.

Dogman is zo eigenlijk niet serieus te nemen, maar blijft je toch fascineren.

Eindelijk, eindelijk een ander geluid. Net als de Franse Intouchables, mikt deze film op sentiment . In Art is dat al een verkeerd/fout uitgangspunt.. Het is zeker origineel , Caleb Jones erg goed , maar is de film goed?? Neeee. Is ie slecht...ook neeee. Een soort K9/ Lassie Kijkhuis film , die mij niet boeit.. Jonge mensen zijn niet meer in staat matig van goed te onderscheiden en geven een twijfelachtige film snel 4-5*. Ik ga niet in details in ,dat de honden worden gestuurd om klussen op te knappen. Dat doet denken aan een kinderfilm . Na een uur gestopt.

Wat is dat voor raar wegzetten van mensen. Dus iedereen die dit 4-5* moet wel jong zijn want kan matig niet van goed onderscheiden, en jij bent oeroud, danwel antiek, en hebt dat geweldige absolute objectieve vermogen dus wel ontwikkeld? Kom an zeg...

Ooooh, je kijkt een film niet eens uit? En dan toch de uiteindelijke waarheid in pacht denken te hebben. Lol. Een echte connaisseur!!

Ik hoef mijn bord niet leeg te eten als ik het niet lekker vind......

Degelijke dramafilm waarin regisseur Luc Besson zich bezighoudt met een iets rustiger verhaal, waartussen Caleb Landry Jones wederom bewijst een acteur van kaliber te zijn. Dogman moet het hebben van een mysterieus en goed opgebouwd verhaal, waarin we als kijker getuigen zijn van een excentriek leven. Op visueel vlak verder ook een verzorgde productie waarin de settings kleurrijk zijn en competent in beeld worden gebracht. Jammerlijk is de drang van Besson om er tegen het einde aan toch een soort actiefilm van te maken en die stukken zien er beduidend armoediger uit. Jones rechtvaardigt gemakkelijk een voldoende, maar daarnaast klopt simpelweg een aanzienlijk deel van deze film gewoon goed. De symboliek was overigens onnodig en voegt niet veel meerwaarde toe.