The Holdovers (2023)

Uitstekend acteerwerk maar voor mij niet boeiend genoeg. Met moeite uitgekeken.

Ik heb best wel even gewacht om deze film te gaan kijken. Ondanks de hoge score weerhield me er toch iets van om de film te kijken Vanochtend dacht ik, laat ik er dan toch maar eens aan beginnen omdat ik zo snel geen andere film kon bedenken. The Holdovers heeft me best wel vermaakt. In het begin dacht ik dat het zoiets als The Breakfast Club zou zijn maar dat viel wel mee. Het ziet er visueel heel goed uit en het acteren is vrij goed. Trouwens een mooi acteer debuut van Dominic Sessa die het ook nog heel goed doet. Paul Giamatti is nou niet bepaald een favoriete acteur van mij, maar deze rol leek hem toch op z'n lijf geschreven. Zeker geen tegenvaller The Holdovers.

Laat Komedie maar weg.

"Hardy, I have known7 you since you were a boy, so I think I have the requisite experience and insight to aver that you are and always have been 'penis cancer in human form'."

Bovenstaande opmerking, gericht tegen de schooldirecteur, van Paul Giamatti op het einde van film, was eigenlijk het enige moment waar ik hard om heb moeten lachen, want het is toch vooral drama wat de klok slaat in deze mooie Komedie / Drama film.

Het verhaal speelt zich af op een vrijwel lege campus van de chique jongenskostschool "Barton Academy" in de Amerikaanse staat Massachusetts. Het is winter 1970, bijna kerstmis en iedereen gaat gezellig naar huis. Op een handjevol arme achterblijvers (oftewel "Holdovers" uit de titel) na. Onder hen de chagrijnige en strikte docent Paul Hunham (Paul Giamatti), schoolkok Mary Lamb (comédienne Da'Vine Joy Randolph) en één van Pauls leerlingen, de opstandige Angus Tully (Dominic Sessa). Een verloren drietal, dat uiteraard wijze levenslessen leert tijdens hun gedwongen verblijf op de campus.

De drie vormen een onwaarschijnlijke band, juist door hun gedeelde gemis en vele persoonlijke gebreken. Het is een bijzondere film die steeds meer onthult over zijn personages, totdat je voldoende met hen meeleeft en ze echt in je hart sluit. Docent Paul Hunham, die vroeger zelf op de "Barton Academy" zat, lijkt op het eerste gezicht een heuse brombeer en geen makkelijke man. Hij vindt het heerlijk om zijn leerlingen onvoldoendes te geven en nog heerlijker om hen te bestoken met beledigingen. Ook is hij ouderwets en wil hij graag alles volgens het boekje doen, maar hij heeft ook een zachte kant die voorzichtig naar voren komt. Hij vindt veel moeilijk maar stelt zich steeds weer open voor spannende nieuwe situaties.

Zijn tegenspeler leerling Tully Angus moet in eerste instantie ook niks hebben van Paul, maar hij ontdekt gaandeweg dat er toch meer schuilt achter deze afstandelijke docent. Angus is de standaard tiener die vooral verveeld en vervelend is. Al is het meer dat docent Hunham hem (of iedereen?) irritant vindt, terwijl de jongen gewoon iets meer vrijheid wil, zelf beslissen, meer zien dan de muren van het lege universiteitsgebouw, met steeds die twee dezelfde gezichten. Naarmate we meer tijd met hem doorbrengen wordt Angus ook steeds sympathieker. Dominic Sessa maakt zijn filmdebuut in "The Holdovers" en zijn rol is eigenlijk iets te jong voor de 21-jarige volwassene.

Er ontstaat een band tussen Paul en Tully en één van de hoogtepunten van "The Holdovers" is om simpelweg hun interacties waar te nemen. De twee mannen worden ondersteund door de flinke schoolkok Mary Lamb, die hen vooral de waarheid vertelt en tot nadenken dwingt. Mary is vinnig, grappig en ze heeft gewoon steeds weer gelijk. Da’Vine Joy Randolph weet ook indruk te maken als Mary, die haar eigen strijd met verlies en rouw doormaakt.

De film laat de interacties tussen Paul, Mary en Angus voor zich spreken, ze zitten met elkaar opgescheept en moeten het beste van de situatie maken, maar zijn het zeker niet altijd met elkaar eens. Vooral in het begin discussiëren ze er flink op los, wat voor leuke en ietwat komische dialogen zorgt.

Het is vooral manier waarop ze met elkaar omgaan, die zo realistisch overkomt en de film vooral leuk maakt om te kijken. De film bevat veel emotionele momenten (o.a. de dood van de zoon van Mary), die allemaal kleinschalig en betekenisvol zijn. Niets is zoetsappig of over-gedramatiseerd, en daardoor is de gehele film goed gebalanceerd. De film is met circa 130 minuten wel wat aan de lange kant en had misschien ingekort moeten worden met 20 minuten.

Het sterke punt van de film is natuurlijk de cast en het is vooral genieten van Paul Giamatti en Da'Vine Joy Randolph en in iets mindere maten ook van debutant Dominic Sessa. Ook de rol van Carrie Preston als Miss Lydia Crane (waarvan Paul denkt dat zij verliefd is op hem), een vriendelijke medewerkster op de kostschool, is het vernoemen waard en dat geldt eigenlijk ook voor Naheem Garcia als de congiërge Danny. Verder vond ik Darby Lee-Stack als Elise, die een nichtje is van Lydia, wel een mooie verschijning in de film, die o.a. tegen Angus zegt:

"Are you trying to look down my shirt?"

"The Holdovers" is mooi en met zorg gemaakt. Het is klein, intiem en ingetogen en het verhaal zal je niet verrassen. De film weet wat het is en dat is een droevige kerst die wel wat levendigheid en menselijkheid kan gebruiken.

P.S. er zit ook Nederlands tintje in deze film, namelijk het liedje "Venus" van de Nederlandse rockband "Shocking Blue".

Payne weet opnieuw een meesterlijke karakterstudie te combineren met een scherpe reconstructie van een tijdsbeeld dat opvallend veel gelijkenissen vertoont met het heden – en een paar opvallende tegenstellingen. Het is december 1970 en kerstvakantie voor de jongens op de prestigieuze kostschool Barton Academy. Ieder jaar blijft een docent achter om zich twee weken lang te ontfermen over de jongens die niet naar huis kunnen. Het is een ondankbare taak en omdat Paul Hunham [Paul Giamatti] eerder dit jaar tegen de wil van de schooldirecteur [Andrew Goodman] de zoon van een senator heeft laten zakken, krijgt hij deze taak toebedeeld. Hij wordt opgescheept met vijf jongens, waarvan er vier met toestemming van hun ouders met de vader van Jason Smith [Michael Provost] per helikopter op skivakantie mogen. De enige die achterblijft, is Angus Tully [Dominic Sessa], een leerling die door verschillende scholen buiten is getrapt. Paul en Angus leren elkaar gedurende de rest van de periode tot het nieuwe jaar kennen en beïnvloeden zo elkaars leven. Da’Vine Joy Randolph is ontwapenend als de keukendame en weduwe die de feestdagen moet zien door te komen zonder haar 19-jarige zoon, die eerder dit jaar is omgekomen in Vietnam. Het scenario van Hemingson breekt met filmconventies en weet constant te verrassen en regelmatig op subtiele wijze te ontroeren. Giamatti, Tully en Randolph zijn subliem.

Kijk, dit is dus zo'n film die overall topscores krijgt van Rotten Tomatoes 97% en 91%, op IMDb 8/10 uit ca 80.000 stemmen tot hier, met een 3,8/5, die ik echt niet zo fijn vond om te kijken, integendeel, was voor mij langdradige en saaie rit van bijna 2u15min, die echt zo weinig met me deed, omdat ie zowel als drama en komedie totaal faalt voor mij. Nope niks voor mij dit.

Mooie warme film met geestige personages en goed spel. Een coming of age film in de trand van John Hughes. Helaas is 133 minuten wel erg lang voor een kerstfilm. Maar misschien had ik hem met kerst moeten zien. Dikke 3,5/4*

"You can't even dream a whole dream, can you?"

Ergens is het zonde dat deze film pas na december een release in de bios heeft gekregen, maar aan de andere kant is het wel aangenaam om in deze tijd zo een warme film te mogen zien.

Alexander Payne presenteert hier een opmerkelijk kerstverhaal gesitueerd in de jaren '70. Hiervoor volgen we een nukkige geschiedenisdocent op een kostschool die verantwoordelijk wordt gesteld om toezicht te houden op een aantal overblijvers. Uiteindelijk blijft hij alleen over met de rouwende kokkin Mary en druktemaker Angus, waardoor ze op elkaar zijn aangewezen en samen er het beste van moeten maken.

Op deze wijze vormen de drie uiteenlopende personages - of eigenlijk verloren zielen - een bijzondere band met elkaar. Als kijker is het fijn om te zien hoe de drie langzaamaan naar elkaar toegroeien en zichzelf stukje bij beetje emotioneel blootgeven. Dit gaat gepaard met de nodige gevatte dialogen en levenslessen; zonder meer een mooie dynamiek. De sterk spelende cast zorgt er bovendien voor dat je er helemaal in zit.

Ergens zou je verwachten dat dit een zoetsappige kerstfilm zou worden. Echter hanteert Payne een vrij realistische aanpak met voldoende ruimte voor nuance, ondanks wellicht een aantal clichés. Dit levert een enorm sfeervolle en intieme film op die rustig voortkabbelt. De heerlijke soundtrack maakt het helemaal af.

Al met al is 'The Holdovers' een hartverwarmende kerstfilm te noemen. Zo zie je maar dat er vanuit onverwachtse hoek toch hoop en menselijkheid is te vinden.

Dikke 3,5 sterren.

Wat?! Een nieuwe Payne en ik ben niet op de hoogte gesteld??!

En voor slechts 60,44 euro op Bol te bestellen... joepie zeg.

'The Holdovers' Accused of Plagiarism by 'Luca' Writer - variety.com

Mooi klein drama. Af en toe een beetje sentimenteel.

De rol die Paul Giamatti speelt is hem op het lijf geschreven!

de wat nukkige, cynische vrijgezel, maar met een groot hart.

Ik vond hem ook erg goed in de film Sideways.

Redelijk sterk drama met wat humor. Het verhaal lijkt wat saai maar de uitwerking is best geslaagd. In het begin heeft de film wat moeite om op gang te komen, maar na een kwart wordt het best vermakelijk en komt er ook wat sentiment om de hoek kijken. Zeker het einde weet de kijker enigszins te raken. De acteurs zijn goed op elkaar ingespeeld en zetten met elkaar een mooi staaltje acteerwerk neer. Visueel ook best geslaagd. 3.5/4.0

Toch zonde hoor, al die controverse rond de film. Er moet nog blijken hoezeer de schrijver die beklag deed over plagiaat gelijk gaat krijgen, maar feit is en blijft dat Payne zijn script tot tweemaal toe gelezen heeft en vervolgens afwees.

Hoe dan ook, ik beoordeel hier de film, niet het drama eromheen.

Ik werd door een goeie vriendin getrakteerd voor mijn verjaardag - die viel een kwartjaar daarvoor, maar ze was in het buitenland. Qua tijdstip zou het de sneak preview dan wel deze film worden. Zij verkoos uiteraard The Holdovers, waar ik haar nog steeds erkentelijk voor ben. Haar kennis van het Engels is redelijk, veel beter dan haar Nederlands, dus af en toe moest ze me even aanporren om de nuance te begrijpen en achteraf hadden we veel om over te praten. Ik vind dit namelijk echt een juweeltje. Dit werk zit namelijk tjokvol met thema's die uitgebreid worden aangesneden in een vrij kort tijdsbestek. Jazeker, de speelduur passeert de twee uur, maar dan nog. Het mooie is dat al deze onderwerpen ruim de tijd krijgen om te sudderen voordat ze worden opgediend. Op geen enkel moment krijg je het idee dat de leden van de keukenstaf op hun horloge staat te tikken omdat men staat te popelen om de volgende gang op te dienen. Of je de deur uit te bonjouren.

Nee, alle onderdelen krijgen hun perfecte plek en het juiste moment om centraal te staan. Hoeveel aandacht je ze geeft, mag je als toeschouwer zelf bepalen.

Mijn liefde voor The Holdovers begon al gelijk met het eerste shot. Het ontzadigde kleurenpalet trok me namelijk onmiddellijk naar binnen. Van tevoren had ik een vaag idee waar de film over zou gaan, maar niet dat deze zich ruim een halve eeuw geleden zou afspelen. En geschiedenis, een fenomeen dat zich letterlijk met iedere seconde uitbreidt, heeft altijd mijn interesse.

De introductie met professor Paul Hunham was tekenend. Wie een beetje verstand heeft van storytelling, kan bepaalde zaken al zien aankomen. In dit geval heeft onze protagonist bepaalde opvattingen over zijn leerlingen, waarvan je weet dat die gaandeweg uitgedaagd zullen worden. Aan het einde van een veelbewogen, emotionele en soms zelfs letterlijke reis, krijgen het personage én de kijker de rekening gepresenteerd. Wat hebben we ervan geleerd? In hoeverre zal Paul's leven veranderen, gebaseerd op alles wat hij in de periode vanaf zijn introductie aan ons heeft meegemaakt?

Dat gezegd hebbende zit ik niet met mijn antennes aan zo'n film te bekijken, hoor. Althans, zolang ik maar geboeid genoeg blijf, ga ik niet letten op de achtergronden, het maakproces of andere ongerelateerde zaken waar mijn gedachten naar kunnen afdwalen. En laat Alexander Payne's film nou volop te bieden hebben om mezelf in te verliezen!

Hoe het verhaal omgaat met jong zijn, ouder worden, verlies, gemiste kansen, de blik op de toekomst, het niet kunnen aarden in het heden en rassendiscriminatie Mary had a little Lamb, en hij was als Afro-Amerikaan de enige op heel de school die naar Vietnam werd gestuurd om aldaar te sneuvelen hebben allemaal hun eigen plekje veroverd in The Holdovers en allemaal zijn ze even belangrijke obstakels voor onze personages om mee te worstelen. En dat dus allemaal verpakt in een rolprent die er schitterend uitziet, zich afspeelt op een prachtige locatie - het schoolgebouw wasemt sfeer uit en zal voor de toeschouwer gezelliger aandoen dan voor hen die er wonen, maar goed. Oh, en laten we de soundtrack die alles aan elkaar verbindt niet vergeten!

Plus de chemie tussen Paul, Angus en Mary. De cast is werkelijk uitmuntend. Hun pijn en vreugde voel ik in iedere vezel van mijn lichaam. Geen omschrijvingen lezen of trailers bekijken loont zich, want ik was compleet verrast door dit pareltje. Voor films als The Holdovers kun je me wakker maken! Maar geef me dan voor de zekerheid wel een stevige kop koffie, anders krijg ik er niks van mee.

Film begint wat zwakjes, maar hij wordt sterker en sterker. Vooral wanneer de andere kinder op skivakantie gaan wordt de film ijzersterk.

Het gedeelte waarin ze nog met zijn tweeën, plus Mary natuurlijk, zijn, is wel veruit het beste van de film.

Mooi om te zien hoe de karakters wat stilaan openheid toelaten en zo langzamerhand tot meer begrip en respect, zeg maar vriendschap, voor elkaar toekomen.

De humor is er van de goede soort en is knap verweven met de chagrijnigheid, boosheid en verbittering van de personages.

Knappe opbouw, apprecieerbare fotografie en muziek en een schitterende vertolking van Paul Giamatti.

Kerst annex coming of age film die niet echt weet te boeien. Personages staan te ver van me af en ik heb ook niks met ze.

3*

Las hier in kritieken ergens dat dit een mooie kerst film is. Wel dan zal ik de kerstliefhebbers moeten ontgoochelen, want los van het feit dat het zich afspeelt rond de kerstperiode zie je met moeite enig kerstversiering e.a..

Is wat mij betreft absoluut geen kerstfilm. Wat dan wel?

Coming-of-age meets melodrama. Deze film speelt zich vnl af rond drie karakters van een internaat school , zijnde een leerkracht, een student en een kokkin. En ieder personage wordt diep uitgewerkt. Elk heeft zijn verhaal en problemen. Is geen feelgood movie, maar een soort van rauwe realiteit. En toch heb je ergens een soort van voelt goed aan gevoel.

Melodrama op zijn best. Hou wel van dit genre. Film op het lijf geschreven van Paul Giamatti. Maar vond Paul in Sideways wel beter. Dominic Sessa is mij onbekend maar perfect gecast voor de rol. Evenals Da'Vine Joy Randolph nooit eerder gezien denk ik maar speelt haar rol perfect.

Vind het aldus een parel in zijn genre. Maar enkel weggelegd voor liefhebbers van dit soort films. Niet iedereen zal deze kunnen appreciëren.

Zoals eerder gezegd: pure melodrama en zekerlijk geen typische kerstfilm… Voor mij 4*