- Home
- Films
- Yedinci Kogustaki Mucize
- Filtered
Genre: Drama
Speelduur: 132 minuten
Alternatieve titels: Miracle in Cell No. 7 / 7. Koğuştaki Mucize
Oorsprong:
Turkije
Geregisseerd door: Mehmet Ada Öztekin
Met onder meer: Aras Bulut İynemli, Nisa Sofiya Aksongur en İlker Aksum
IMDb beoordeling: 8,2 (55.352)
Gesproken taal: Turks
On Demand:
- Bekijk via Netflix
- Bekijk via iTunes
- Niet beschikbaar op Pathé Thuis
- Niet beschikbaar op Videoland
- Niet beschikbaar op Amazon Prime
- Niet beschikbaar op Disney+
- Niet beschikbaar op Google Play
- Niet beschikbaar op meJane
Plot Yedinci Kogustaki Mucize
Memo is een herder die tijdens een militaire staatsgreep samen met zijn geliefde dochter en oma in een dorp woont. Memo, die een verstandelijke beperking heeft, is gelukkig in zijn eigen wereldje. Maar dan wordt hij ten onrechte beschuldigd van moord...
Externe links
- Zoek naar deze film op dvd/blu-ray op Amazon
- IMDb (8,2 / 55352)
- Trailer (YouTube)
- Kijk op Netflix
- iTunes: € 13,99 / huur € 3,99
Social Media
Acteurs en actrices
Memo
Askorozlu
Yusuf
Hafız
Yarbay Aydın
Müdür Nail
Öğretmen Mine
Yüzbaşı Faruk
Ali
Video's en trailers
Reviews & comments
Donnie Vallermee
-
- 222 berichten
- 203 stemmen
Damn dit was dus écht een PRACHTIGE film zeg poehee...
Prachtig verhaal en, en... gewoon prachtig !
Deze zou ik iedereen aanraden !
Dikke 5 sterren meer dan verdiend
AnyaH
-
- 357 berichten
- 299 stemmen
****Lingo, lingo! Flesjes?****
Aangrijpende en hartverscheurende Turkse dramafilm over de onterechte gevangenneming van een verstandelijk beperkte man. Gebaseerd op de Zuid-Koreaanse film 'Miracle in cell No. 7' uit 2013. Cinematografie: prachtige beelden van Turkse natuur en dorpsleven. Scѐnes: buitenscѐnes bij het huis van oma, binnenscѐnes thuis en in de gevangenis. Muziek: afwisselend Oosters en Westers klinkende muziek, goed passend bij de film. Cast: hoofdrolspeler Aras Bulut lynemli zet een indrukwekkende en geloofwaardige rol neer als de verstandelijk beperkte Memo en Nisa Sophiya Aksongur speelt op aandoenlijke wijze zijn 6-jarige dochter Ova. Bijrollen ook goed gespeeld. Plot: Memo is een verstandelijk beperkte man die met zijn dochter van 6 jaar bij oma woont. Door een ongelukkige samenloop van omstandigheden wordt Memo beschuldigd van moord op Seda, de dochter van luitenant-kolonel Aydin. Hij komt in gevangeniscel nummer 7 terecht, samen met nog meer andere gevangenen. Memo leert hen anders naar hun leven te kijken.......
Resumé: het oorspronkelijke Zuid-Koreaanse 7-Beon-bang-Ui Seon-Mul (2013) is een komedie/drama, maar de Turkse versie is weinig komisch aan...... Gruwelijk zijn de beelden van dwang tot bekentenis, hartverscheurend als Memo zijn dochter niet mag zien en ontroerend hoe Memo immer positief blijft. Het Turkse leger wordt in deze film als zeer slecht afgeschilderd en luitenant-kolonel Aydin is misdadig. Regelmatig voelde ik de tranen in mijn ogen branden. Uiteindelijk zegeviert het goede in de mens, de film heeft een open einde.......
Boodschap: de film gaat over trouw, onvoorwaardelijke (naasten)liefde, empathie, compassie en zelfopoffering. Zelfs misdadigers zijn mensen en je mag ze niet als 'honden' behandelen! Conclusie: een glanzende parel van een film, uniek in zijn genre........
ArjanvDijk
-
- 24 berichten
- 1242 stemmen
Ik schrijf zelden een recensie, maar WOW is het enige woord wat je kan zeggen als je deze film in 1 woord moet samenvatten. Deze film moet volgend jaar echt de Oscar winnen (kan dat überhaupt nog aangezien hij uit 2019 is?), dat kan bijna niet anders.
Deze film pak je echt vanaf het eerste moment vast en laat je niet meer los, niet normaal. Het acteren, plot, muziek, beelden allemaal fantastisch. Pak de zakdoeken er maar bij, sommige scѐnes gaan echt door merg en been met verschillende emoties die elkaar snel opvolgen.
Prachtige beelden van de Turkse natuur en het dorpsleven worden prachtig in beeld gebracht in combinatie met de prachtige muziek. De scѐnes in de gevangenis zijn zeer aangrijpend. Eerst wordt Memo met de nek aangekeken omdat hij een kind om het leven zou hebben gebracht, daarna gaat blijken dat hij dit niet gedaan kan hebben door zijn zeer onschuldige en lieve karakter. Memo is een verstandelijk beperkte jongen en wordt gespeeld door Aras Bulut lynemli, die deze rol zeer indrukwekkend neerzet. Je zou het bijna echt geloven. Ook zijn dochter Ova die gespeeld wordt door Nisa Sophiya Aksongur wordt erg mooi en geloofwaardig neergezet. Best bizar dat zo'n jong meisje zo goed kan acteren.
Voor de rest wil ik niet veel meer zeggen over het plot van de film want dat is zonde. Het enige wat ik verder nog kan zeggen is kijken deze film.................
Black Math
-
- 5390 berichten
- 1735 stemmen
Een film met ontroerende momenten, maar het einde met de wisseltruc is te mooi om waar te zijn, het komt allemaal net te goed uit met zo'n celmaat die dood wil. Je gunt de hoofdpersoon natuurlijk het leven, maar na afloop voelt het voor mij een beetje aan alsof hij had moeten sterven omwille van het drama. Of zoals mijn vriendin zei: "Waarom hebben ze er nou ineens een sprookje van gemaakt? Nu heb ik voor niets zitten huilen."
Maar goed, afgezien van het einde dus redelijk ontroerend, al gaat de dramatiek van de muziek vaak richting maximum tijdens de dramatische scènes en daar heb ik altijd een hekel aan. Verder goed geacteerd, met name de acteurs die vader en dochter spelen, er is zeker sprake van chemie, wat de film natuurlijk ten goede komt.
Kennelijk een remake van een Zuid-Koreaanse film, die wat meer komische elementen heeft. Om die reden ga ik het origineel niet uit te weg, wellicht dat die film net een wat betere toon treft, waardoor het einde beter past. Wel is de vraag of die film net zo hoog scoort wat betreft de schitterende omgeving. Duidelijk één van de sterkste pluspunten van deze film is, al had er wellicht nog wel wat meer mee gedaan kunnen worden. 2,5*.
blurp194
-
- 4479 berichten
- 3567 stemmen
Tranentrekken als olympische sport.
Het verhaal is natuurlijk wel een beetje gezocht - overduidelijk ten dienste van het effect wat beoogt wordt. Niet dat dat echt stoort overigens, daar is de film als geheel veel te sterk voor. De cast is gewoonweg perfect en ook precies passend, met de voor de hand liggende uitschieters voor Memo en Ova - de voor mij onbekende Aras Bulut Iynemli en Nisa Sofiya Aksongur, waarbij die laatste ook nog eens het schattigste filmdochtertje ooit is. De scene waar ze aan beide kanten van de muur staan zag ik halverwege een erg heet bord pad thai, dus liep het aan alle kanten over m'n smoel. Door de peper, natuurlijk.
Toch twee kleine dingetjes. De raamvertelling, met de mooie bruid die terugdenkt aan het verhaal - in de aanhef werkt dat nog net wel, maar aan het einde vond ik het afdoen. En even vanuit het idee dat het toch nogal een sprookje is, zou ik het logischer hebben gevonden om voor een happy end te gaan zonder vlucht naar het buitenland - gewoon in het oude huis met Mine er bij.
Overigens prachtige beelden ook, niet alleen het voor de hand liggende idyllische landschap thuis, maar ook in de cel. Mooi werk.
jippie2010
-
- 2458 berichten
- 6718 stemmen
Sjonge, wat een ongeloofwaardige emotroep is dit zeg!
Het verhaal rommelt aan alle kanten, simplistisch gebracht,
dramatische muziek en overacting maken het af. Bah. *2.0
Movsin
-
- 7706 berichten
- 8097 stemmen
Aandoenlijke film die aantoont hoe "macht" over het lot van een weerloze kan beslissen maar ook hoe echte ouderliefde de ruwste harten kan beroeren.
Af en toe wat humor, die soms de aandoenlijkheid verhoogt, soms het dramatische tempert.
Toch wel een heel opmerkelijke vertolking van hoofdrolspeler Aras Bulut Iynemli.
Woland
-
- 4165 berichten
- 3405 stemmen
Vermoeiende film. Twee uur lang krijgen we een gezocht verhaal te zien, waarbij elke scene erop gericht is om op vol op het sentiment te spelen. Oké, het ziet er nog wel aardig gefilmd uit, maar ik krijg spontaan jeuk van het verhaal waarin elke keer weer een geforceerde draai wordt gegeven om tranen te trekken. Schattig klein meisje, goedbedoelende simpele ziel als vader die heel zielig geframed wordt voor een misdaad, harde bolsters in de gevangenis die allemaal een hele blanke pit blijken te hebben en opeens geïnspireerd hele betogen houden over hun arme kindertjes die ze moeten missen en vervolgens allemaal hun gezinsgeluk terugvinden, lief omaatje en schattige lerares die lief dochtertje helpen, een gevangeniscommandant met een vete tegen Memo inclusief openlijke moord op een getuige, en een miraculeuze ontsnapping met heroïsche opofferingsgezindheid waarbij echt iedereen helpt om die lieve Memo met z'n lieve dochtertje te herenigen, mijn tenen krommen ervan. Misschien ben ik dan een botte hork, maar ik kan heel slecht tegen dit soort Net 5-sentimentaliteit.
Fisico (moderator films)
-
- 8353 berichten
- 4697 stemmen
Mja, op zich een entertainende film, maar eentje die puur draait op vals sentiment en dramaporno. Zo goed als elke situatie in de film wordt uitgebuit om in te spelen op platte emoties. Dit is niet het soort dramafilm die ik hoog in het vaandel draag. Montage en regie zijn prima, maar leiden slechts tot dat ene doel.
Ondanks de dramatische en onrechtvaardige gebeurtenissen wordt er toegewerkt naar een feel good movie. De manier waarop dat gebeurt, is zelfs op het komische af. Hoe je dergelijk complot kunt reconstrueren met zovele personages ontgaat me volledig, laat staan hoe je het probleem van het (verkeerde) lijk oplost. En ook de medegevangenen zijn één voor één pussies geworden, slagen erin een kind de gevangenis in te smokkelen. Hoe verzin je het? Trouwens, vrij fijne sfeer aldaar met een gezellig clubje om te kaarten en in overvloed te eten. Ik had me een Turkse gevangenis anders voorgesteld, zeker 40 jaar terug toen de doodstraf nog werd uitgevoerd.
Maar vlot was de film wel. De chemie tussen vader en dochter was aanwezig, enkele mooie beelden ook. Hier en daar een prima vertolking, dus slecht was het niet overal, maar het plot en het doel van de film was tenenkrullend, sorry.
CocoNutz_IV
-
- 49 berichten
- 62 stemmen
Een typische dramafilm die het moet hebben van sentimentele beelden en een triest achtergrondmuziek welke de emotie van de kijker proberen aan te wakkeren. Dat is aan mij niet besteed en probeer dergelijke films dan ook op een neutrale en objectieve manier te bekijken.
Wat dat betreft was de film wel prima. Goed geacteerd door de vader en vooral ook door de dochter. Situatie in de gevangenis is absoluut niet realistisch, leek wel een buurthuis hoe men zo vriendelijk met hem omging. Maar nogmaals het moet in de trant van een dramafilm gezien worden, dus zie ik dit door de vingers.
Wel mooie beelden van Turkije en niet-Amerikaanse films hebben vaak wel mijn aandacht. Verhaal was prima en de uitwerking ook, maar verwacht geen hoogvlieger.
3*
BBarbie
-
- 12795 berichten
- 7632 stemmen
Remake van de gelijknamige Koreaanse film uit 2013. Het verhaal is in grote lijnen hetzelfde, zij het iets meer toegeschreven op de politieke context in Turkije. Geen slechte film, maar kwalitatief toch wel een stuk minder dan de originele tragikomedie.
John Milton
-
- 21559 berichten
- 11722 stemmen
Het is niet de allergrootste verrassing van de wereld bij een film als dit, maar ik kan onmogelijk anders dan me volledig bij Wolands recensie voegen.
Een film die bij veel gebruikers effectief de huilsnaar lijkt te raken als ik het zo lees, maar ook ik vond het een absolute draak van een film. Alsof I Am Sam (2001), PK (2014) en Simple Jack een sentimentele gevangenisfilm-kind hebben gemaakt. Ook was het moeilijk om niet iedere tien minuten aan Robert Downey Jr. te denken, en dat is geen goed teken.
Aras Bulut Iynemli en Nisa Sofiya Aksongur spelen helemaal niet slecht, maar een karakter als Memo werkt gewoon heel moeilijk voor mij. Vooral in een film waarbij de makers ogenschijnlijk handenwringende brainstorm sessies hebben gehouden hoe ze bij praktisch iedere scène het maximum aan sentiment erin kunnen leggen; of het nu de muziek is, wat de medegevangenen opeens doen, of de dialoog. Wanneer iets zo extreem gemaakt en georkestreerd (oh ja, wat doet de filmscore mee) voelt, is het voor mij onmogelijk mee te leven.
Er zijn schrijnende gevangenisfilms gemaakt, prachtig tedere drama's over de relatie tussen een ouder en kind, en (hoewel kennelijk moeilijk) ook goede films over een verstandelijke beperking. Maar Yedinci Kogustaki Mucize (2019) is daar wat mij betreft niet een van. Daar is hij zover over the top voor, dat de aarde een klein blauw stipje begint te worden.
1*
Mac Hammer Fan
-
- 5229 berichten
- 7660 stemmen
Memo leeft vredig samen met zijn dochter en grootmoeder. Hij woont in Muğla, een provincie van Turkije gelegen in het zuidwesten van het land. Hij is mentaal gehandicapt en wordt er op een dag ten onrechte van beschuldigd de dochter van een commandant te hebben vermoord. De politieke context en de staat van beleg staan niet aan zijn kant en hij wordt opgesloten in cel nummer 7, waar hij het aanvankelijk hard te verduren krijgt omdat de medegevangenen over hem verkeerd zijn ingelicht. Memo probeert te vechten tegen het onrecht dat hem wordt aangedaan en de pijnlijke scheiding van zijn lieftallig dochtertje Ova, dat niet begrijpt wat er gebeurt en veel verdriet heeft, te verdragen...
Verschillende thema's komen in die filmparel aan bod (familie, opvoeding, handicap, corruptie, gevangenisomgeving, onterechte beschuldiging, doodstraf, vergeving, berouw, offers...). De vertolkingen zijn uitstekend, vooral die van Aras Bulut Iynemli, in de rol van Memo, een man met wie het moeilijk is zich niet te identificeren, maar ook Celile Toyon Uysal in de rol van Fatma (Memo's moeder), en de kleine Nisa Sofiya Aksongur die Ova speelt en veel overbrengt met haar blik en die het gewicht van het verhaal draagt gedurende talrijke momenten van de film. De muziek (van Hasan Özsüt) en de prachtige weidse opnamen van de landschappen voeren de kijker met het verhaal mee. Een niet te missen gevangenisdrama dat sterk weet te ontroeren, zonder meer de beste Turkse film die ik ooit heb gezien. Een prent die je raakt in het diepste van je hart.
Don Homer
-
- 437 berichten
- 1297 stemmen
I don't want to be an angel
Prachtige authentiek Turkse dramafilm. Had niet verwacht dat dit een (Koreaanse) remake was. Ik zie echt de Turkse cultuur hierin terug. De acteurs doen het goed. Lynemli doet het voortreffelijk als de verstandelijk beperkte Nemo.
Ondanks dat ik het eens ben met de kritiek op de (goedkope) sentimentaliteit, werkt het nou eenmaal bij mij en bij een hoop anderen. Wat dit betreft doet de film me denken aan The Lovely Bones (2009), waar ik het ook niet droog houd door de grote dosis sentimentaliteit. Simpel maar doeltreffend.
Shadowed
-
- 8385 berichten
- 5269 stemmen
Aardig meeslepend.
Deze Turkse remake van een andere film die dezelfde titel draagt maakte al voor een aardig lange tijd geluid op Netflix, maar mij viel de film nooit op. Ik had eigenlijk ook gewoon verwacht dat het gemiddelde zou dalen zodra de tijd verstreek, maar dat gebeurde niet. Binnenkort kan de film al de top 250 in op deze manier, aangezien het nog steeds een goed gemiddelde heeft.
Turkse cinema communiceert zijn verhaal met redelijk drukke en grootse gebaren. Deze film is daar geen uitzondering op, en ook hier worden de dramatische aspecten er redelijk geforceerd doorheen gedrukt. Er zit zonder twijfel veel sentiment in de film en het doet zijn uiterste best om tranen uit je oogballen te trekken, maar bij mij wilde dat niet lukken. Wel werd ik na enige tijd best geraakt door de film.
Briljant is deze film niet, laat dat duidelijk zijn, maar ik zie er wel een reden in dat het goed beoordeeld wordt. Visueel best aardig. Frisse kleuren en geduldig camerawerk. Het geweld wordt soms ook redelijk grof, opvallend grof, in beeld gebracht. Het komt ook extra hard aan aangezien je weet wie er van langs krijgt. In dat opzicht probeert de film het soms net wat te hard, maar gaat nooit echt te ver. Het laat precies genoeg zien om de juiste indruk te maken.
Het acteerwerk is voor een persoon als ik moeilijk te beoordelen. Ik ben geen fan van al dat drukke geschreeuw en gedoe, maar ik moet zeggen dat Iynemli staat te acteren alsof zijn leven er vanaf hangt. Hij gaat helemaal op in zijn rol, en ook Aksongur doet het voor haar leeftijd erg goed. De bijrollen doen het ook zeker naar behoren, en overacteren gelukkig niet te veel. Iynemli moet haast wel, maar de rest acteert gelukkig niet te veel extra.
Bij vlagen is het een lekker meeslepend verhaal met een best indringend laatste halfuur. Echt extreem is het niet, het verhaal is ook niet briljant, maar de uitvoering is naar behoren en het raakt ook nog weleens. Het is een film geworden waaraan ik me niet heb gestoord en met gemak heb uitgekeken ondanks een redelijk ruime speelduur. Prima film vanuit Turkse bodem.
TMP
-
- 1796 berichten
- 1629 stemmen
De eerste keer dat ik een Turkse film heb gekeken. Vanwege de goede recensies heb ik deze maar eens bekeken. Het viel mij zeker niet tegen. Hoewel de film de nodige melodramatische momenten kent (ondersteund door een nadrukkelijk aanwezige soundtrack), vond ik het over de gehele film bezien goed meevallen. De film kijkt aardig weg. Het laatste uur komt de film gaandeweg steeds meer op stoom en naar het einde toe beviel de film mij eigenlijk steeds beter. Het acteerwerk is in orde en het verhaal zit gedegen in elkaar, ook al voelt het hier en daar wat gezocht en niet al te realistisch aan. Hoewel de film dus zijn gebreken heeft, kon ik dat zelf goed door de vingers zien.
mrklm
-
- 8200 berichten
- 8198 stemmen
De zesjarige Ova [Nisa Sofiya Aksongur] wordt opgevoed door haar verstandelijk beperkte vader Memo [Aras Bulut Iynemli] die verstandelijk ongeveer net zo oud is als zijn dochtertje. Memo’s belofte om een Heidi-tas voor Ova te kopen brengt hem in de problemen wanneer de dochter [Hazal Gökçe] van Luitenant-Kolonel Aydin [Yurdaer Okur] hem opjut met haar eigen Heiditas. Het meisje verongelukt en nadat ooggetuigen Memo aantreffen is Aydin zo overtuigd van Memo’s schuld dat hij alles in het werk stelt om ervoor te zorgen dat Memo ter dood wordt veroordeeld. Een sympathieke lerares [Deniz Baysal] helpt Ova om contact te houden met haar vader. Ova doet de harten smelten van Memo’s celgenoten in deze inferieure remake van de gelijknamige Zuid-Koreaanse hit uit 2013. Özteking trekt alle registers open om sympathie op te wekken voor Memo maar Iynemli weet niet te overtuigen. Bovendien ontbreekt de warmte en het magisch realisme dat het origineel zo bijzonder maakte.
Donkerwoud
-
- 8026 berichten
- 3576 stemmen
Op mijn vlucht van Alexandrië naar Istanbul deze 'Miracle in Cell No. 7' (2019) voor een beetje couleur locale. Turkije mag voor mij dan slechts een tussenstop richting Nederland zijn, maar als reizend mens wil je toch even snuiven aan zoete geneugten als baklava en sentimentele tearjearkers. 'Miracle in Cell No. 7' (2019) is best treffend als een filmisch pamflet tegen militarisme en de barbaarsheid van de doodstraf. Over een man met een verstandelijke beperking die gevangen raakt in de klauwen van een rechtssysteem dat geen plaats kent voor nuance, proportionaliteit en inzicht in psychische problematiek. Naar het einde toe vliegt 'Miracle in Cell No. 7' (2019) compleet uit de bocht en de boodschap had er wel iets minder duidelijk ingehamerd mogen worden. Overigens raakte mijn moeder ook geïnspireerd door mijn filmkeuze en heeft ze hem opgezet op haar eigen vliegtuigschermpje. Zonder geluid, want haar oortjes werkten niet. Haar eindoordeel: 'Wel een tikkeltje zwaar hoor, Kaj. Wat een immense bak ellende.' En dan moest ze het nog doen zonder die bombastische soundtrack...
mjk87 (moderator films)
-
- 13291 berichten
- 3906 stemmen
Wat een draak van een film. Elk stukje emotie wordt begeleid door drie orkesten aan violen en subtiliteit is ver te zoeken - ik werd geen moment geraakt. Ook die hoofdrolspeler irriteerde me mateloos. Enkele gevangenen zijn nog wel prima en de beste scènes zin dan ook met die personen in een leidende rol, maar verder snel vergeten ondanks soms mooie plaatjes van de Turkse binnenlanden. 1,5*.
Filmkriebel
-
- 8946 berichten
- 4130 stemmen
Pakkend, jazeker, maar wat een schaamtelijk hoog sentimenteel gehalte. Haha zeg, een kind een Turkse gevangenis binnen smokkelen. Zowat de helft van de film bestaat uit knuffelscènes en wil je de gemiddeldes nog hoger laten oplaaien, voeg er nog een aaibaar meisje bij. Ik zou haast zeggen, het is allemaal niet aan mij besteed.
Allesbehalve realistisch, maar anderzijds vond ik het ook aandoenlijk en werd ik er nillens willens (lees "manipulatief") in mee gesleept. Gaat over Mehmet alias Memo, een simpele ziel die beschuldigd wordt van doodslag op het dochtertje van een hoge militair. Eerst wordt hij hard aangepakt maar zijn medegevangenen beseffen al snel dat hij een goede ziel heeft die van het leven houdt en raken al snel overtuigd van zijn onschuld. Erg feelgood allemaal van begin tot eind, en de meer cynische users zullen hier niet van houden. Hou de zakdoeken bij de hand. Dit is de remake van een Koreaanse film.
Gerelateerd nieuws
Hartverscheurende film 'Miracle in Cell No. 7' is een verborgen juweeltje op Netflix: 'In één woord prachtig'
Drie films op Netflix die bekendstaan als echte tranentrekkers
Tranentrekkers: vijf films waarbij je het niet droog houdt
Bekijk ook
Voces Inocentes
Drama / Oorlog, 2004
23 reacties
Nazi Concentration Camps
Documentaire / Historisch, 1945
17 reacties
Ayla: The Daughter of War
Oorlog / Drama, 2017
6 reacties
Petite Fille
Documentaire, 2020
9 reacties
The Boy Who Harnessed the Wind
Drama, 2019
30 reacties
The Accountant of Auschwitz
Documentaire, 2018
5 reacties
Gerelateerde tags
ouder-kindrelatieprison cellremakewrongful imprisonmentbased on moviementally challenged
Nieuwsbrief MovieMeter
Het laatste film- en serienieuws per e-mail ontvangen?
Populaire toplijsten
- Top 250 beste films aller tijden
- Top 250 beste sciencefiction films aller tijden
- Top 250 beste thriller films aller tijden
- Top 250 beste familie films aller tijden
- Top 250 beste actie films aller tijden
- Top 100 beste films van de laatste jaren
- Top 100 beste films op Netflix
- Top 100 beste films op Disney+
- Top 100 beste films op Pathé Thuis
- Top 50 beste films uit 2020
- Top 50 beste films uit 2018
- Top 50 beste films uit 2019
- Top 25 beste films in het Nederlands
Corporate & Media
Realtimes | Publishing Network
Innovatieweg 20C
7007 CD, Doetinchem, Netherlands
+31(315)-764002
Over MovieMeter
MovieMeter is hét platform voor liefhebbers van films en series. Met tienduizenden titels, die dagelijkse worden aangevuld door onze community, vind je bij ons altijd de film, serie of documentaire die je zoekt. Of je jouw content nou graag op televisie, in de bioscoop of via een streamingsdienst bekijkt, bij MovieMeter navigeer je in enkele klikken naar hetgeen dat voldoet aan jouw wensen.
MovieMeter is echter meer dan een databank voor films en series. Je bent bij ons tevens aan het juiste adres voor het laatste filmnieuws, recensies en informatie over jouw favoriete acteur. Daarnaast vind je bij ons de meest recente toplijsten, zodat je altijd weet wat er populair is op Netflix, in de bioscoop of op televisie. Zelf je steentje bijdragen aan het unieke platform van MovieMeter? Sluit je dan vrijblijvend aan bij onze community.
Social media
Realtimes | Publishing Network
- Registreer |
- Contact ons |
- Over ons |
- Adverteren |
- MovieMeter Films Wiki |
- Series Wiki |
- Algemene voorwaarden en privacybeleid |
- Consent wijzigen |
- RSS Feeds |
- API
© 2024 MovieMeter B.V.