Sommige films zijn ertoe in staat mensen tot het bot toe te roeren. Dat kan zijn vanwege onrecht, onschuldigheid of ronduit herkenbare situaties. Tranentrekkers zijn er in vele soorten en maten, en ieder met hun eigen uitwerking op specifieke mensen, maar toch zijn er ook zat films waarover vrijwel iedereen het eens is. Hier drie van die titels.

3.83 (378)

Yedinci Kogustaki Mucize (2019)

Memo is een herder die tijdens een militaire staatsgreep samen met zijn geliefde dochter en oma in een dorp woont. Memo, die een verstandelijke beperking heeft, is gelukkig in zijn eigen wereldje. Maar dan wordt hij ten onrechte beschuldigd van moord...

Geregisseerd door: Mehmet Ada Öztekin
Met onder meer: Aras Bulut İynemli, Nisa Sofiya Aksongur en İlker Aksum

Memo is een herder die tijdens een militaire staatsgreep samen met zijn geliefde dochter en oma in een dorp woont. Memo, die een verstandelijke beperking heeft, is gelukkig in zijn eigen wereldje. Maar dan wordt hij ten onrechte beschuldigd van moord...

Prachtige authentiek Turkse dramafilm. Had niet verwacht dat dit een (Koreaanse) remake was. Ik zie echt de Turkse cultuur hierin terug. De acteurs doen het goed. Lynemli doet het voortreffelijk als de verstandelijk beperkte Nemo. Ondanks dat ik het eens ben met de kritiek op de (goedkope) sentimentaliteit, werkt het nou eenmaal bij mij en bij een hoop anderen. Wat dit betreft doet de film me denken aan The Lovely Bones (2009), waar ik het ook niet droog houd door de grote dosis sentimentaliteit. Simpel maar doeltreffend. - Don Homer

3.11 (96)

Other People (2016)

David is een worstelende komedieschrijver. Wanneer zijn relatie met zijn vriend over is verhuist hij van New York naar Sacramento om zijn zieke moeder te helpen. Nu hij voor het eerst in 10 jaar weer met zijn conservatieve vader en veel jongere zussen onder een dak woont, voelt hij zich als een vreemdeling in zijn ouderlijke huis. Wanneer de gezondheid van zijn moeder achteruit gaat, probeert David een betekenis achter deze verschrikkelijke ervaring te vinden en iedereen ervan te overtuigen dat het goed met hem gaat.

Geregisseerd door: Chris Kelly
Met onder meer: Jesse Plemons, Molly Shannon en Bradley Whitford

David is een worstelende komedieschrijver. Wanneer zijn relatie met zijn vriend over is verhuist hij van New York naar Sacramento om zijn zieke moeder te helpen. Nu hij voor het eerst in 10 jaar weer met zijn conservatieve vader en veel jongere zussen onder een dak woont, voelt hij zich als een vreemdeling in zijn ouderlijke huis. Wanneer de gezondheid van zijn moeder achteruit gaat, probeert David een betekenis achter deze verschrikkelijke ervaring te vinden en iedereen ervan te overtuigen dat het goed met hem gaat.

Degelijke dramafilm. Films met een familie die moet omgaan met een familielid met kanker (in dit geval de moeder) volgen meestal een vast stramien, en Other People weet daar op geheel eigen wijze een invulling aan te geven. Want de moeder heeft kanker, maar de film gaat vooral over de oudste zoon David (de geweldige Plemons), die in het reine moet komen met het verlies van zijn moeder en de stroeve relatie met zijn vader, die nog steeds niet heeft geaccepteerd dat David homoseksueel is. De film weet op belangrijke momenten iets te weinig indruk te maken, maar het voelt allemaal wel oprecht aan en het acteerwerk is ijzersterk. - IH88

3.45 (10)

El Cuaderno de Tomy (2020)

Een vrouw leidt aan terminale kanker en zal hier uiteindelijk aan overlijden. De vrouw schrijft tijdens haar strijd een uniek notitieboekje over het leven, de dood en de liefde. Ze doet dit voor haar zoontje, zodat hij zich haar later zal kunnen herinneren.

Geregisseerd door: Carlos Sorin
Met onder meer: Mónica Antonópulos, Paola Barrientos en Valeria Bertuccelli

Een vrouw leidt aan terminale kanker en zal hier uiteindelijk aan overlijden. De vrouw schrijft tijdens haar strijd een uniek notitieboekje over het leven, de dood en de liefde. Ze doet dit voor haar zoontje, zodat hij zich haar later zal kunnen herinneren.

Verrassend sterk drama dat te vinden is in het labyrint genaamd Netflix. Een film gaande over levensbeëindiging van een jonge moeder welk de indruk wekt de mierzoete sentimentele kant op te gaan, maar dat eigenlijk niet doet. Gebaseerd ook blijkbaar op een waargebeurd verhaal. De film bevat de nodige drama, maar heeft ook aandacht voor een iets luchtige zelfs humoritische toon. De moeder in kwestie is bij momenten cynisch en verliest nimmer haar waardigheid. De band met haar zoontje is sterk en wordt weergegeven aan de hand van een soort dagboekje. Ook haar relatie met de sociale media is opmerkelijk en leert je wel iets hoe social media in elkaar zit. Zoals het geen morele ethische thema's opwerpt ben je allemans vriend. De partner is de hele film bezig om zijn vrouws laatste wens in te willigen, maar dat verloopt niet ideaal. Dokters en ziekenhuis zijn vooral bezorgd om de juridische en sociale impact. De film vindt een perfecte balans tussen deze strijd en de liefde/strijd van het gezin. Mooi! - Fisico