Meningen
Hier kun je zien welke berichten shugenja als persoonlijke mening of recensie heeft gemarkeerd.
Tafrigh (2022)
Alternatieve titel: Subtraction
Ik was in Iran in 2016 toen het er voor dit land nog erg rooskleurig uitzag, het lijkt zolang geleden als je kijkt hoe het er nu aan toegaat. Als je kijkt naar Iraanse films dan zie je daar dikwijls dezelfde thema's ion terug. Het gaat over (de verstikkende mores van) religie, over het patriarchaat vrijheid en hoe "het systeem" dit in de weg zit. Er is voor mij tot noch toe nog geen film geweest die dit zo treffend in beeld heeft gebracht als deze film.
Het regent constant in deze film, die mede daardoor al snel het genre "neo noir" mee heeft gekregen. Een vooruitstreven vrouw die haar eigen rijschool heeft leeft samen met haar man die op een avond uit de stad is voor werk. Toch ziet ze opeens haar man opeens een bus inlopen!? Ze volgt hem en komt tot de schokkende conclusie uiteindelijk dat er een dubbelganger van haar man en haar rondlopen.
Knap geacteerd is het, en elk personage heeft zijn eigen karakter. Ik zal hier onder even uitleggen hoe je volgens mij de film moet interpreteren. Dus kijk hem als je hem ergens vindt en ik hoor graag of je mijn analyse deelt. Om niks te verklappen zal ik hem wel ff spoileren hier komt ie:
De vier karakters vallen in twee klassen. De lagere klasse (Farzaneh en Jalal) en de hogere klasse (Bita en Mohsen). Als je kijkt naar het eerste stel dan zuchten ze echt onder het conservatieve stelsel dat Iran heeft. Jalal is een zachte seculiere man die niet in de macho cultuur van Iran past. Zijn vrouw geeft autorijles en is dus hele dagen uit huis en ook nog in de auto. Gevolg is dat op deze twee neer gekeken wordt en ze nooit geld of invloed zullen hebben om het land te kunnen veranderen. Ze gaan verschillend met dit lot om.
Farzaneh buigt voor de krachten vanuit de maatschappij (in deze film word ze door de dokter vergetenwoordigt) . Het is veelzeggend dat haar arts een vrouw is. Dit geeft aan dat je mee kunt gaan in de structuren van het land ongeacht of je man of vrouw bent. Vrouwen zijn net zo goed de onderdrukkers en bekrachtigers van deze structuren. De arts zal constant de vrouw gaslighten, zeggen dat ze gek is, normaal moet doen en aan het hallicuneren is. Er is haar alles aan gelegen om haar via medicatie te proberen te realiteit te ontkennen en dit maakt Farzaneh erg verward en angstig. Ze vertrouwd zichzelf niet meer en dit geeft de arts de kracht. Farzaneh zal hier niet onderuit kunnen komen en eindigt dus met de macho man Mohsen. In een verstikkende relatie die de realiteit niet onder ogen durft te zien. Dit is het gevolg van alle keuzes die ze in de film gemaakt heeft.
Jalal is een vooruitstrevend man die graag zijn vrouw zou helpen maar zij zit zo in haar eigen cocon door druk van buitenaf dat hij haar niet meer kan bereiken. Ze is letterlijk constant weg en hij ook. Hij staat voor de moderne man die de staat verder zou kunnen helpen en pakt ook die rol. Hij komt Bita tegen, die zucht onder de terreur van haar man, de patriarch Mohsen. Jalal vult eigenlijk de rol in tegenover de zoon en Bita zelf die haar man niet pakt omdat hij daar "te trots" voor is. Hij vraag hem excuses aan te bieden voor iets dat Mohsen gedaan heeft. en haar zoon mee te nemen naar een voetbalwedstrijd. Iets dat zijn grootste droom is maar Mohsen standaard weigert. Vanuit zijn mannelijke koppigheid en trots. Jala is totaal onzelfzuchtig en dit breekt hem op. Hij wordt slachtoffer van Mohsen, van "het systeem" dat geen mannen accepteert die zacht zijn en vooruitstreven. Hij wordt verliefd op Bita natuurlijk hij is precies wat zij zoekt in een man. Helaas vinden zij allebei de dood.
Mohsen is de moordenaar. Hij is de patriarchaat en heeft een belangrijke functie en carrière. Hij verdient veel geld en het hele systeem lijkt in zijn voordeel te werken. Hij is een macho met een kort lontje en brengt iedereen om hem heen in de problemen. Hij vernietigt zijn familie en is puur ego gedreven. Uiteindelijk kan hij de realiteit nooit onder ogen zien. Dat is ook logisch want de realiteit is dat hij een hufter is. Hij houdt graag een beeld van zichzelf in stand en van wat "normaal" is in de wereld. De man werkt de vrouw zorgt. En houdt zich koest. Al zijn er ook genoeg prive gelegenheden waar zijn vrouw wel degelijk zeggenschap krijgt. En soms breekt hij en gaat hij hard huilen. Hier zie je dat er ook een zachtheid inzit (die er bij Jalal aan de oppervlakte ligt) die er soms uit komt. En ook Mohsen is dus ergens slachtoffer van het systeem. Maar kiest altijd voor de vlucht voorwaarts.
Uiteindelijk kan hij de realiteit niet aan en de enige manier om zijn eigen waarheid in stand te houden, conservatieve gedachtes vast te houden. Is door Bita en Mohsen te vermoorden. En met Farzaneh (die op haar manier de conservatieve waarheid en het slechte beeld van zichzelf en de wereld in stand houdt) eindigt met het gruwelijke geheim dat zij moet doen alsof ze de vermoordde Bita is. Het feit dat Farzaneh nu rijk is en hoger op de ladder komt is een schrale vergoeding voor het verlies van haar vrijheid en eigen identiteit. Als Mohsen de vechter is, dan is Farzaneh de vluchter.
Als laatste Bita. Zij is een slimme onafhankelijke vrouw die heeft gekozen voor het geld en een carriere met een man die haar nooit gelukkig zal maken. Ze komt constant in conflict met haar man Mohsen en haar omgeving omdat ze is wie ze is. Vanwege haar positie kan ze ook niet zoals Farzaneh als hysterisch wijf worden weggezet of machteloos gemaakt worden. Echter hangt haar positie zuiver vast aan haar man en hekelt ze wel het gebrek aan eigen positie hierin. Zo moet ze uit naam van haar man excuses aanbieden. Dit wordt door de familie niet geaccepteerd want ze is maar "de vrouw van" . Alles verandert natuurlijk als ze Jalal tegenkomt, die precies de versie van haar man is die wel echt met haar samen denkt en doet en al snel bloeit hier een liefde op. Ze besluiten samen te vluchten maar worden beide vermoord door Mohsen.
Alles staat natuurlijk voor Iran en de manier waarop dit land disfunctioneert. De vier karakters staan voor de vier manieren waarop je je kunt verhouden tegenover de staat en hoe dingen lopen in het land. Helaas worden constructieve, progressieve en liefdevolle reacties genadeloos in de kiem gesmoord. En zo verharden en harnassen mensen zich steeds verder. Er is geen ruimte voor liefde en mededogen.
Gelukkig is er altijd een sprankje hoop. Dat zie je aan het einde van de film, de zoon van Mohsen en Bita heeft door dat haar moeder niet haar moeder is (maar Farzaneh) en vertelt dit aan opa. En zo kun je de realiteit en de constructieve, verstikkende ideeën blijven volhouden. Maar de waarheid komt altijd weer boven en daarmee ook de roep om vrijheid en progressie. Dit zie je ook het houdt de protesten in Iran in leven.
En dit zag ik ook duidelijk in de ogen van mensen toen ik daar was. Maar het patriarchaat is een veelkoppig monster dat gevoed word door angst, woede, moedeloosheid en gebrek aan creativiteit (hoe het anders/beter kan). Kortom, ik vind het allemaal echt prachtig uitgewerkt in deze film en het zal voor de mensen uit Iran en mensen die Iran wat beter kennen wel uit deze film te halen zijn denk ik. Dat is ook de kracht, het zit er duidelijk in zonder dat het er dik bovenop ligt. Dus echt heel knap gemaakt deze film.
Taking Lives (2004)
Tja.. ik weet niet precies waarom maar ik ben wat films van DJ Caruso aan het kijken. Zoals ik wel vaker heb opgemerkt, is hij niet bepaald origineel in zijn thema's en de uitwerking. Maar zie je dat hij als regisseur toch wel iets kan. Eigenlijk geldt dezelfde kritiek ook voor deze film.
Er zit een onevenwichtigheid in deze film. Er zijn een aantal ijzersterke acteurs en er zitten een paar Franstalige acteurs in die Engels proberen te spreken die helemaal niet uit de verf komen. De acteurs (Jolie, Hawke, Sutherland) die wel wat kunnen, zitten gevangen in bordkartonnen rollen. Ze maken er het beste van maar als je acteurs van dit caliber bij elkaar zet en dit is het eindproduct, dan heb je eigenlijk geen goede film gemaakt. Dat is net als met een sterrenteam aan voetballer met 2-0 winnen van San Marino. Je houdt er toch een gevoel aan over dat er zoveel meer in had kunnen zitten, maar het komt er niet goed uit.
Zoals we van Caruso gewend zijn houdt hij de vaart er lekker in, er gebeurt genoeg. En je hoopt dat hij de plotwendingen die al te voor de hand liggen niet gaat maken. Maar ja, dat doet hij dan toch. Het is allemaal erg voorspelbaar en voelt alsof je de film al eens eerder hebt gezien. Dit is volgens mij ergens ook het effect waar Caruso op hoopt. Kortom, het is vermakelijk maar niet verheffend. En 20 jaar na dato ligt niemand meer wakker van deze titel. Het is geen straf om te kijken maar je wordt er niet wijzer van. Kortom, een lichte MEH en dus 2,5 ster wat mij betreft. Tot nu toe zijn eye in the sky en salton sea de enige films die boven de middelmaat uitstijgen van deze regisseur wat mij betreft.
Tammy and the T-Rex (1994)
Ik heb toch wel erg gelachen en soms met kromme tenen gezeten. Ik denk dat ze net even te hard naar het slechte campy shit grappige op zoek waren en daardoor werkt het niet. Geforceerd verhaaltje met wel een prachtige Denise Richards. Je weet dat sommige scenes moeten gaan komen en daar spelen ze dan wel mee door het net ff anders te maken. bv een soort raar hints spelletje met die dinosaurus te gaan doen. Die zag ik niet zo direct aankomen.
Teleios (2017)
Alternatieve titel: Deep Space
Deze film is zeker vermakelijk. Acteerprestaties zijn middelmatig maar te doen er steekt niemand echt uit. Maar dit ligt ook wel in lijn met de plastic perfecte mensen die ze moeten spelen. Er wordt teveel hooi op de vork genomen helaas. Er is een ziekte er zijn muterende codes en moordende robots. Beter had de film het bij 1 soort dreiging gehouden en deze meer uitgewerkt. Kortom je kunt hem overslaan want er gebeurt niks nieuws of bijzonders. Ook het camerawerk en muziek zijn gemiddeld. Maar het kijkt goed weg en de productie waarde is prima voor zo'n low budget film.
Tenet (2020)
Ik vind Nolan een goede regisseur. Maar als je voor 200 miljoen een film maakt dan verwacht ik meer dan dit. Misschien moeten we maar stoppen met zoveel geld in een film te stoppen want het komt de kwaliteit gewoon niet ten goede. Zoveel chaos, explosies en man man wat een omslachtigheid??
Je snapt er niks meer van op een gegeven moment. Dan zijn er dus mensen uit de toekomst van plan de wereld te vernietigen. En dan hebben ze iemand die ze helpt. En dan moet je dus eerst de vrouw van die man gaan chanteren om bij die man te komen zodat je achter het plan van wereld vernietiging kan komen? Wat een bullshit, daar gaat weer een half uur van je film voor niks. Had ook gebruikt kunnen worden voor wat karakter ontwikkeling want dat is dus echt nul aanwezig in deze film.
Er is toch een hoop mis met deze film als ik er zo over schrijf valt met steeds meer te binnen. Zoals de relatie tussen Washington en Debicki. Er is echt nul aantrekking, het is me niet eens duidelijk wat hij van haar vindt? Maar opeens vindt hij blijkbaar van alles, want dan moet hij opeens koste wat kost die vrouw beschermen. ECHT??? Nolan komt met een super complex verhaal en dan ga je zulke uitgekotste simpele plotelementen erbij gooien?
Alsof Nolan bang was om de mainstream hollywood kijker kwijt te raken pakt hij zijn tijdslijntjes en vage complotjes uit de toekomst. Wat mengen met uitgekauwde formules van hollywood. Even husselen, sausje van 200 miljoen erover en klaar? Wat ben je aan het doen man.
Geen wonder dat er geen touw aan vast te knopen valt. Omdat je geen geloofwaardige personages hebt, die stomme dingen doen omdat het blijkbaar zo moet in een blockbuster film, maar dan ook nog eens a la NOlan lekker met tijd gaat klieren krijg je een gedrocht.
Zo complex is het verhaal niet maar als je je helemaal gaat verliezen in achteruit gevechten en kogels die achterstevoren gaan en dat soort onzin ja dan wordt het inderdaad een zooitje. Het verhaal is eigenlijk super simpel. Maar we weten een hoop niet omdat het niet gebeurt is! Dat is het het meest simpele en domste non antwoord dat je maar kan geven. Maar dat wordt serieus gebruikt hier. Ook komt weer dat "de mensen uit de toekomst gaan ons vermoorden om de aarde te redden" man man.
Het is dat de beste man zo begaafd is, en dat het wel een prestatie van formaat is om zo een film te maken. Dat zie ik als filmmaker zelf ook wel, helemaal gestoord hoe je zoiets in drie jaar uit de grond stampt. Nolan slaapt nooit volgens mij. Dus het kan er in zijn totaliteit net mee door met een voldoende.
Ik kan niet tegen dat einde. Dat open einde dat geen einde is. Gaan we het niet meer meemaken dames en heren? Dat een film gewoon een kop en een staart heeft en keurig binnen 100 minuten stopt. Dat eeuwige vissen naar een sequel het klaarmaken voor een trilogie. Ik ben er klaar meer en dit kost ook gewoon weer punten.
Ik kan er kwaad om worden. Want hoe vaak heb ik wel niet in films en series open eindjes en deurtjes naar een vervolg gezien? om te blijven zitten met een "oeps sorry, niet genoeg mee verdient dus we gaan er niks meer mee doen" . Schijt irritant is dat. En Nolan doet het nu ook, hij moet echt oppassen. ZIjn volgende film moet geen Tenet 2 worden. Dit keer vergeef ik het hem, als hij dit brandend stuk stront in het verleden laat.
Laat hem aub gewoon voor 30/40 miljoen eens een wat meer ingetogen film maken. Ik verlang echt terug naar die kleinschaligheid van memento en following. Maar ik vrees het ergste ik denk dat er in Christopher Nolan weer een ooit prachtige onafhankelijke filmmaker door hollywood verslonden is. RIP.
Als je echt een interessante film over tijdsreizen wilt kijken, kijk dan bv primer. Voor een drol gemaakt, klopt helemaal met alle verhaallijnen. Ok je moet hem ook even een paar keer terugkijken voor dat je hem helemaal snapt. Maar dat is echt een slimme film. Tenet is alleen maar verwarrend en wil doen lijken alsof het allemaal zo slim is maar dat is het bepaald niet. Uiteindelijk si het gewoon weer wat verschillende facties uit de toekomst die tegen elkaar strijden. Klaar daar zijn al zoveel films van.
There's Something in the Barn (2023)
ja leuke film. Nadat Rare exports al van de kerstman een wild beest maakte, zijn nu de elfjes aan de beurt. Natuurlijk is het gegeven niet nieuw maar het wordt leuk uitgewerkt. De vondst dat het een stel onnozele Amerikanen zijn die een cultuur schok ondergaan in het kille Noorwegen is erg leuk want het verhaaltje an sich heeft weinig om het lijf maar krijgt wel iets meer lichaam op deze manier. Het is zo naast een geinige horror komedie ook nog een potje cultuur kritiek, waarbij ook de Scandinavische cultuur op de hak gezet wordt.
Wat ik vooral knap vind is dat het kiest voor en komedie en horror en een familiefilm en deze film levert voldoende in alledrie de genres. Dit was een Amerikaanse productie niet gelukt maar deze Fins/Noorse rolprent doet het. Dat is wat mij betreft 3,5 ster waard.
Tôkyô Goddofâzâzu (2003)
Alternatieve titel: Tokyo Godfathers
In het kader van kerst weer bekeken. De eerste keer dat ik deze anime zag vond ik het leuk maar na zoveel jaar wordt hij alleen maar beter. Een lach een traan drama en leuke personages die goed samen passen. Helemaal top dus. Iemand zei dat de karakters niet goed zijn uitgewerkt maar je moet het als een drie eenheid zien. Past ook helemaal in de sfeer van kerst. Die drie als team zijn goed neergezet en elk individu krijgt net genoeg diepgang om dat collectief sterker te maken.
Tomorrow War, The (2021)
Pure middelmaat. Een mooie vuurwerkshow BOEM! KNAL! Zonde van de centen hoor 200 miljoen jemig. Ik ben van mening dat je van zon dure film wel iets mag verwachten en dat levert ze niet. Het verhaal is dom, al lijkt het in het begon nog wel iets te beloven. Mensen uit de toekomst komen hulp vragen.
Maar je had gewoon de eerste twee uur van de film kunnen skippen want ze doen pas het laatste half uur wat er echt moet gebeuren. Verder is er veel opvulling. Geforceerde vader zoon perikelen die niet zijn uitgewerkt. Naja ik ga er verder ook niks over zeggen. Dat is de film ook niet waard.
Kortom het is een filmische bigmac je vreet het maar je blijft onbevredigd achter met een vies gevoel. Minus 138 minuten van je leven. Ok dit is nog wel een laatste punt van kritiek. Kijk vroeger had je kut boemknal Hollywood films maar die duurde dan 80/90 minuten zoals het hoort. Film is blijkbaar veel te goedkoop geworden en dit stoort omdat er gewoon niet genoeg verhaal is voor zon film om 138 minuten mee te vullen. Zonde! Alle ideeën zitten in de film en ook de minder geslaagde.
Goed dus beter kijk je het niet, pak er anders een alien bij. Ja deze films zijn ook veel te lang maar wel spannend en onderhoudend. Met een hoofdpersoon Ripley die staat als een huis niet zoals meneer de jankende leraar met een vulkaan leerling Jezus wat was dat ook slecht zeg. Ik denk dat ik mn stem nog maar verder ga verlagen want hoe meer ik erover denk hoe slechter deze film word. Pas op! Explosie gevaar als je van alien clones met een boemknal gehalte van 125% houd moet je dit zien.
Treed Murray (2001)
Alternatieve titel: Entre l'Arbre et l'Écorce
Hele sterke film. Razend knap hoe je het zo interessant kan houden met maar 1 lokatie en zonder poespas, special effects en dergelijke. IJzersterke acteer prestaties, niet alleen van Hewlett maar ook de "gangsters" doen het echt heel goed. De muziek is spaarzaam maar werk heel goed, lekkere soundtrack.
Vaak heb je toch bij een film wel een idee wat misschien beter of anders gekund had maar dit is echt een uitzondering. Niks aan veranderen als je de kans krijgt deze te zien zou ik hem niet laten gaan.
Trick (2019)
Wat een middelmatigheid in deze slasher. Laat ik eerst maar met de goede punten beginnen, de actie is wel lekker. De killer is watervlug, er wordt veel heel veel gehakt en gezaagd met messen. Ook is het begin zeker wel spannend en vond ik het cool dat er een soort legendarische status om "trick" heen gebouwd werd. Tot zover was het allemaal boven verwachting. Leuk gevonden ook de interview met scholieren waardoor je dus echt wel een idee krijgt van GVD deze moordenaar gaan ze niet zo te grazen nemen.
Na 20 minuten begint de film jou als kijker echter te behandelen als een totale idioot. Ik ga er niet teveel woorden aan vuil maken. Overduidelijke vallen worden gelegd waar de politie natuurlijk constant met open ogen intrappen. En kom op, er is toch niks zo irritant als voorspelbare shit zoals dit? En daar gaat de film maar mee door. De agenten lopen van de ene verbazing in de andere zo van "ooh joh het licht doet het opeens niet meer". Dan hangt er weer iemand als lokaas ergens en dan daar gaan agenten er zo heel lang voor staan zo van: "gaat het wel goed met jouw meisjes?" zodat de moordenaar flink de tijd heeft om vanuit een willekeurige hoek aan te komen met een moordwapen. Je wordt er echt simpel van.
En dan nog uiteindelijk de soort van legitimatie waarom het moorden gebeurd echt het is van een debiliteit dat kunnen ze alleen in de VS bedenken. 2 sterren en snel vergeten.
Tune, The (1992)
Dit is de eerste "film" van de animatie meester Bill Plympton. Zoals een vorige schrijver hier al stelt, het simpele feit dat deze man zijn eigen stijl heeft levert al gelijk pluspunten op. Natuurlijk er zijn best wat aanmerkingen. Zo is het narratief niet veel, want zoals gezegd het is echt een aaneenschakeling van grappige korte films. Daarbij vond ik soms dat het wat langdradig werd. Zo heb je een scene waarbij twee mannen elkaar van alles aandoen. Dat duurt en duurt maar. Ook vond ik niet alle liedjes even geslaagd. Maar het is wel tof dat er zoveel verschillende muziekstijlen worden afgewerkt. Zelf vond ik die blues (no nose blues) heel geinig gevonden.
Het is eeuwig zonde dat niet meer tekenaars zich zo vrij kunnen vechten als Plympton. DIe bewijst dat je met weinig middelen ook gewoon echt hele leuke dingen kan doen. Dit hebben we nodig in animatieland! En geen zoveelste Disney film die 200 miljoen kost.