Game of Thrones - Seizoen 3 (2013)

Vanaf dit seizoen is er een redelijke vorm gevonden tussen boeken en serie. Alhoewel er nogal wat karakters niet verschijnen in de serie, zien we in de serie ook dingen die niet worden uitgediept in de boeken. Soms is het ook wat rommelig als karaters ooit eens zijn opgevoerd en dan niet meer te zien zijn maar plots dan wel weer een rol spelen of dat karakters opeens zomaar worden afgevoerd! Maar over het algemeen is de serie zeer sterk!

You need trust to have a truce. Pff, ik moet even bijkomen.. Wat een geweld aan het einde van de een na laatste aflevering. Dat zag ik even niet aankomen. Wel begrijpelijk dat er geen muziek te horen was tijdens de aftiteling. Sowieso een heftig meedogenloos seizoen, ik zat soms met diepe afkeer te kijken. Ook het geweld tegen dieren wordt niet geschuwd. Die arme wolven.. De hoop is nu gevestigd op Daenerys Targaryen.

Jeejtje wat een heftige 1 na laatste aflevering zeg, man o man.

Games of Thrones wist mij in seizoen één niet te overtuigen en ik vond de serie wat saais. Toch heeft mijn koppigheid en mijn interesse in deze serie me toch zover gebracht dat ik nu al bij seizoen vier ben en ik echt de serie leuk vind. Seizoen drie is er zo'n eentje, de serie begint ijzersterk en ook de één na laatste aflevering is keihard, misschien een betere seizoensfinale maar goed. Al om al, een te gek seizoen en nu al zin in seizoen vier waar ik zo mee ga beginnen.

Ook seizoen 3 is weer erg stabiel, met een prima verhaal en bij vlagen weer snoeihard geweld, zowel grootschalig in gevechten als tijdens smerige zaken als martelingen en wraakmomenten. Zeker richting het einde van het seizoen gaat de serie behoorlijk los. Toch pakt de serie me nog altijd niet volledig bij mijn keel, maar vind ik het wel erg onderhoudend om te volgen. Visueel wordt het ook steeds aantrekkelijker door het forse budget. Benieuwd naar de komende seizoenen.

3,5*

Jammer genoeg wil het nog steeds niet helemaal klikken tussen mij en Game of Thrones. Doordat de personages allemaal goed worden neergezet, de serie onvoorspelbaar blijft en er voldoende interessante zaken gebeuren in een seizoen blijf ik de serie volgen. Dat gezegd hebbende, blijf ik soms worstelen met de ellenlange dialogen. Een deel daarvan is interessant en het andere deel weet mijn aandacht lang niet altijd vast te houden. Wat mij verbaasde was hoe goed Sam's verhaaltje standhield. Dat personage ben ik echt leuker gaan vinden dit seizoen. Ook de ontwikkelingen rondom Tyrion Lannister, Jon Snow en Daenerys Targaryen blijven moeiteloos boeiend.

Met de eindeloze marteling van Theon was ik op een gegeven moment echt klaar, evenals het jongste Stark-meisje die zich telkens opnieuw in de nesten werkt. De beruchte negende aflevering wist bovendien niet helemaal bij mij binnen te komen. Ik waardeer het dat zulke gewaagde keuzes gemaakt worden, maar de veelal bejubelde climax vond ik eerder een beetje flauw dan dat ik er met open mond naar zat te kijken. Het lukt de serie nog niet om mij volledig in de wereld te laten onderdompelen. Ik vind dit zelfs een stapje achteruit t.o.v. het voorgaande seizoen. Over het algemeen blijft het wel vermakelijk, maar het tempo mag van mij echt een stuk omhoog.

3*

Verhoogd naar 5*. Ook dit seizoen heb ik inmiddels een tweede keer gekeken. Nu ik een weekje vrij heb kan ik het tempo mooi weer wat opschroeven. Na een wat minder tweede seizoen, komt dit seizoen keihard terug met de verassingen die we ook al in het eerste seizoen zagen. Niemand is te vertrouwen en niemand is veilig.

Eigenlijk wordt ieder kamp interessanter, met in het bijzonder de Lannisters. Tyrion is rond dit seizoen het tofste personage, maar ook Jamie krijgt eindelijk wat meer te doen. Charles Dance als Tywin Lannister vind ik qua casting echt een hoogtepunt en ook de Wildlings zijn leuke toevoegingen. Jon Snow begint zich hier te ontwikkelen tot één van mijn favoriete personages en zelfs Dany heeft een wat meer boeiende verhaallijn. Toch vind ik haar verhaallijn op dit punt nog het minst interessant. Ser Davos wordt ook steeds interessanter.

Dan hebben we het nog niet over de grote aflevering gehad: The Rains of Castamere. Nu ik wel wist wat er ging gebeuren, is de spanningsopbouw nog beter te proeven. Leuk om dit te kijken met iemand die nog van niets weet. Wat mij betreft nog steeds één van de meest geslaagde scènes van de serie.

Pfoe,

Waar seizoen 2 nog redelijk tam en rustig was, is seizoen 3 van begin tot eind een ongetemde hongerige leeuw die zelfs tot na de finale nog in je huiskamer staat te brullen. Wat we hier voorgeschoteld krijgen is echt televisie van het hoogste niveau. De opzet is zo ontzettend groots zonder dat de kleinste details verloren gaan. Het is gewoon heerlijk om van een volledig uit de hand gelopen veldslag naar rumdrinkende bandieten naar een overvol hoerenhuis te gaan. De wereld ademt.

Neem daarbij de verschillende radicale wendingen en stuk voor stuk intrigerende karakters en je hebt een fantastisch schouwspel dat je continue geboeid laat blijven gissen wat er gaat gebeuren. En alles kan, het is echt een verademing; van incest tot het sterven van een van de hoofdpersonages het kan allemaal.

Er is eigenlijk geen saaie verhaallijn te ontdekken: De haat-liefdes verhouden tussen Jon en Ygritt, de heerlijk dubbele relatie tussen Brienne en Jamie, Arya en de Brotherhood, Tyrion en nja Tyrion, de Starks, Stannis Baratheon (ook heerlijk dat ik bij de simpelste series de meest simpele naam niet kan onthouden en ik hier de hele geschiedenis van de families en hun namen kan opdreunen), en natuurlijk onze draken moeder stuk voor stuk zijn ze een genot om naar te kijken.

En dan te bedenken dat ik absoluut geen fan ben van het genre. Over het algemeen vallen series maar vooral films als deze te veel in een bodemloze clichéput.

Ik verwachtte serieus niet heel veel van Game of Thrones, en hoewel nog steeds heel goed was seizoen 2 een beetje het niveau wat ik verwachtte. Maar als de lijn van seizoen 3 wordt doorgezet ben ik heel blij dat ik het dan toch eindelijk ben gaan kijken.

Oh en brawljeff: The Reins of Castamere zorgde voor een acuut slachtveld in mijn brein. Ik heb met open mond naar de tv gekeken en als mijn vriendin me een paar uur later niet gevonden had zat ik er nu nog precies zo. Verbaasd en sprakeloos. Maar ik vind het prachtig. Absoluut 1 van de beste losstaande episodes die ik tot nu toe heb gezien.

.

Game of Thrones seizoen 3, is een absoluut hoogtepunt voor de televisie geweest. Waar Seizoen 2 al wat heftiger was gaan in dit seizoen wel alle remmen los. Personages zijn echt ontzettend intrigerend, van personages waar je handen van gaan jeuken naar personages waar je blij van wordt telkens als ze weer een scène hebben. Allemaal zijn ze stuk voor stuk interessant en goed neergezet door de acteurs. (Peter Dinklage aka Tyrion Lannister still my fav tho)

De kracht van deze serie is toch wat ik al aanhaalde in seizoen 1, dat niemand word gespaard. Met als absoluut hoogtepunt en zelfs dat is nog licht uitgedrukt. Aflevering 9 The Rains Of Castamere. Man man man ik was écht helemaal verbouwereerd ik was gewoon echt even de weg kwijt, ik ging maar gewoon in me bed liggen om alles even te laten zinken. Mijn hemel die aflevering zal de geschiedenis in gaan als een van de meest legendarische afleveringen aller tijden. Het leek allemaal eindelijk de goeie kant op te gaan voor de Starks. Arrya leek bijna weer herenigd met haar moeder en broer. Sansa voelt zicht eindelijk weer wat beter en dan plotseling uit het niets, slaat alle vreugde om in pure drama.

Visueel is ook echt te zien dat het budget steeds meer lijkt te stijgen en de vecht scénes zien er steeds spectaculairder uit. Als dit het niveau blijft van Game of Thrones zal dit absoluut mijn favoriete serie worden. Overigens hoop ik dat seizoen 4 voor gerechtigheid gaat zorgen. Ik kan het hoofd van die Cersei écht niet meer aan zien en King Joffrey word me nu ook wel te veel. Maar dat is ook de bedoeling dus beide acteurs zetten die personages ijzer sterk neer.

Dit seizoen en het seizoen hierna zijn Game of Thrones op zijn best. En terwijl ik de serie keek bekroop me het gevoel dat veel hiervan te maken heeft met Jaime. Hij is als een barometer voor de kwaliteit van ieder seizoen. Hij begon als een soort karikatuur, een soapfiguur, om de seizoenen erna een ongeëvenaarde groei door te maken. Ik denk niet dat ooit een personage in een serie zo in mijn achting is gestegen. En met Jaime werd ook de serie als geheel beter.

Wat ook erg sterk blijft aan Game of Thrones is het vermogen om personages bij elkaar te zetten die enorm leuk samen zijn. Jaime en Brienne, Arya en The Hound, Jon Snow en Ygritte, Sam en Gilly, Gendry en Davos, Arya en Tywin, Tyrion met zo'n beetje iedereen, de lijst is indrukwekkend lang.

Niet alleen brengen al die verschillende koppeltjes verschillende interessante verhaallijnen en tempo omdat veel altijd ergens naar onderweg zijn, ze brengen ook een hoop karakter en personages waarmee je kan sympathiseren. Zo'n Jaime doet echt een beetje uit Sawyer uit Lost denken met zijn arrogante soort charme.

Ik vind dit seizoen ook epischer dan ooit, en ook wel wat meer volwassen. Op Joffrey en misschien Cersei na is praktisch ieder personage nu wel uitgewerkt. Men is ook gaan minderen met de onnodige naaktscènes en het drama werkt een stuk beter nu. Wat ik daarbij ook bewonderenswaardig vind is dat emotionele momenten nooit onnodig worden uitgerekt.

Van alle nieuwe gezichten vond ik Margaery erg interessant als populaire koningin naast de impopulaire Joffrey. Ontzettend geslepen ook, en de rivaliteit tussen haar en Cersei is boeiend. Olenna Tyrell is formidabel en echt hilarisch. Een eenzijdig personage misschien, maar god wat weet ze scènes te stelen.

Over hoogtepunten gesproken, ik kan dit seizoen natuurlijk niet bespreken zonder een paar te noemen. Er zijn genoeg voor de hand liggende, zoals de Red Wedding en Daenerys die Valyrian blijkt te spreken en de draak en haar nieuwe soldaten opdracht geeft met de slavendrijvers af te rekenen, maar ik wil ook wel even speciaal de eerste vergadering van de Small Council noemen, een scène die op een meesterlijke manier laat zien hoe de verschillende personages in elkaar steken en zich tot elkaar verhouden. Zo goed geschreven.

Het seizoen eindigt overigens wel een klein beetje op een valse noot door de opmerkelijke keuze van de schrijvers om het seizoen te besluiten met die foute scène met Daenerys als de white savior van de slaven. Leek me toch een ABC'tje om te eindigen met iedereen die bericht van de Night Watch ontvangt. Dat was waarlijk een episch moment, waar epische momenten uit de verhaallijn van Daenerys ook vaak een fout luchtje hebben. Of, zoals in dit geval, een penetrante geur. 4.5*.

Dit seizoen was geweldig om te zien, het wordt tot nu toe steeds beter.

Op naar seizoen 4.

The Lannisters Send Their Regards.




Seizoen 3, is het seizoen waar vele uiteindelijk verkocht werden. Een enorm sterk seizoen, met leuke dynamiek, spanning, intriges en emotie.

Waar seizoen 2 tamelijk traag was, door de vele introducties en niet al te boeiende verhaallijnen. Gaat het tempo in dit seizoen iets omhoog. De eerste drie afleveringen zijn nog matig, maar vanaf “And Now His Watch Is Ended”, blijft het seizoen in een consistente lijn.

Dit is het seizoen, waar het geweldige duo Arya en The Houd samenkomt, Sterk geportretteerd door Maisie Williams en Rory McCann. En, het begin van Jaimie’s redemption arc. Ook Jon Snow, samen met de wildlingen is hier een stuk vermakelijker. Altijd een tof moment wanneer hij die Warg doorboort met zijn zwaard en zegt: “You were always right”. of het moment waar Catelyn Stark, spijt betuigt van het altijd slecht behandelen van Jon Snow.

Maar, de twee hoogtepunten van dit seizoen. Waren toch echt de conversatie tussen Varys en Littlefinger in the Throne Room ” Chaos isnt a pit, chaos is a ladder”. Blijft altijd een kippenvel moment en natuurlijk The Red Wedding. Want dit seizoen, gaat natuurlijk maar om één reden de geschiedenis in. En dat is door aflevering 9 ‘The Rains of Castamere’. Man, man, man. Wat een moment blijft dat hè.. The Red Wedding, waar het huis Stark, (voor zover Tywin wetende) wordt uitgeroeid. Een moment waar alles, voor een keer goed leek. Arya leek herenigd te worden met haar broer en moeder, Robb leek toch een idee op poten te hebben gesteld om Tywin te verslaan en de hele sfeer voelde warm en fijn aan. Tot, het moment dat ineens de Lannister song afgespeeld werd. En de rest, is geschiedenis. De eerste keer dat k het zag, moest ik een paar uur bijkomen, nu kreeg ik enorme kippenvel. Overigens geweldige performance van Michelle Fairley en Richard Madden.

Verder, blijf ik Dany’s verhaallijn pure opvulling vinden. Emilia Clarke vind ik een matige actrice, maar haar gehele verhaallijn voelt zo uitgerekt en onnodig. Het enige positieve en haar verhaallijn in dit seizoen was de ‘Second Sons’. De rest, kon me echt weer voor geen meter interesseren en duurde veel te lang. Ed Skrein, blijf ik overigens wel veel beter vinden als Daario. Jammer dat hij volgend seizoen niet terugkeert.

Verder, gebeurt er enorme veel dit seizoen. Wat ook nog wel waard is om te benoemen is het, klein begin van Theon’s redemption arc. Ik heb Theon, altijd een sterk en gecompliceerd personage gevonden die geweldig is gespeeld door Alfie Allen. Altijd medelijden gehad met Theon, vanaf het moment dat hij gemarteld werd door Ramsay. Ook dat personage, maakt overigens zijn intro in dit seizoen.Voortreffelijk gespeeld door Iwan Rheon.

Helemaal mee eens! Seizoen 3 was ook weer top! Met als climax de beroemde 9e aflevering....Iedereen zal toch geschokt zijn als je dat voor het eerst ziet. Acteurs leveren wederom puik werk af. Op naar seizoen 4!