Éric Rohmer

Het verbaast me telkens weer hoe weinig de films van Eric Rohmer hier op Moviemeter bekend zijn (iets wat overigens ook geld voor die andere Franse regisseur uit de jaren '70/'80: Claude Sautet).

Voor mij een reden om Le Rayon Vert in de MM pakketservice te doen.

Een aardig artikel van Kees 't Hart over de aantrekkingskracht van de films van Rohmer stond in 1997 in de Groene. (Nog steeds op internet te vinden: http://www.groene.nl/1997/25/kh_film.html )

Een citaat: "Die Rohmer is als je het goed bekijkt een filmer van waardeloze verhalen over niks, met mensen van niks en plaatjes die er niet toe doen, dit alles doordrenkt in de ideologie van pak weg Toon Hermans."

Als je een film van Rohmer moet navertellen blijft er inderdaad weinig van over, bovendien lijken z'n films allemaal op elkaar. Maar toch....

Rohmer is de meester van de praatfilm. Films die - in ieder geval bij mij - een sterk verslavende werking hebben.

Overigens Rohmer (die inmiddels 86 is) maakt nog steeds films. (voor mij zijn z'n films van de afgelopen 10 jaar ook nog onontgonnen terrein)

Mooi artikel en dito stukje. Dat voyeurisme werkt verslavend, je raakt geboeid en wordt nieuwsgierig. De spiegel van het leven, het complete alledaagse.

Bijzonder treffend ook als tijdsbeeld. Gister in Le Rayon Vert, de tuinbroeken uit de jaren 80 bijvoorbeeld. Door zijn manier van filmen weet hij ook de tijdsgeest briljant te treffen. Dit is pas mijn 4e Rohmer, maar ik moet er nu ook meer van zien.

Heb nu alle Comedies et Proverbes gezien. Ze staan met z'n zessen op een dvd-box van Arrow, daarnaast nog de films L'Amour l'Apres-Midi en Die Marquise von O.

8 dvd's die ik voor 42,- heb gekocht. De extra's zijn summier, maar zeker de moeite waard: een aantal interviews met Rohmer, en als hoogtepunt, Métamorphoses du paysage, een prachtig zwartwit portret van het landschap in Frankrijk, dat Rohmer in 1964 maakte. De beelden toen bij tijd en wijlen denken aan de foto's van Bernd en Hilla Becher.

Ook een hele goeie film van hem en heel anders dan de anderen is Perceval le Gaullois.

sorry "Gallois"

Kon me niet beheersen en heb deze Rohmerbox bij Play maar aangeschaft.

Is inderdaad een goede aanschaf!

En wat dacht je van deze:

http://www.criterionco.com/asp/boxed_set.asp?id=342

zag hem in de winkel voor 100,-; de six contes moraux heel mooi uitgegeven.

zal maar eens op het web gaan speuren of ik hem ergens goedkoper kan bestellen (l'amour l'apres midi zou ik dan dubbel hebben, maar vooruit!).

Rohmer-boxen zijn in. Ook homescreen komt met een Eric Rohmer box met vijf films. Le beau Marriage, la Collectioneuse, Ma Nuits Chez Maud, Die Marquise von O en Le Signe du Lion.

Overlapt met de Britse maar er zitten ook andere films in, om het handig te maken.

Hopenlijk komen ze, net zoals met de Chaplin-Box, ook los beschikbaar. Anders zou ik wel heel veel dubbelen creëren.

Dan gooi je ze toch in de pakketservice?

Heb ik ook gedaan met Rayon Vert.

Overigens brengt Artificial Eye in oktober the Tales Of The Four Seasons uit (zijn nu los verkrijgbaar, maar dan in een box dus).

Eric Rohmer vindt ik nou echt een van de oprichters van de Nouvelle Vague die ik niet kan waarderen omdat ik zijn werk niet intressant genoeg vindt.

Eric Rohmer is vandaag op 89-jarige leeftijd overleden. RIP

Een regisseur waar ik helaas nog niets van gezien heb, maar die zeker interessant lijkt.

R.I.P.

Een groot verlies.

Eric Rohmer Collectie (5DVD) nu slechts € 17,99 bij BOL.

Diezelfde collectie ligt bij van Leest voor 11,99. Maar ik ga voor deze Rohmer box; http://www.play.com/DVD/DVD/4-/127561/My-Girlfriend-Boyfriend-Eric-Rohmer-Collection/Product.html?searchstring=rohmer&searchtype=allproducts&searchsource=0&urlrefer=search

Hoewel ik hem ooit voor een tientje kocht.

Jammer dat Le Rayon Vert daar niet bij zit.

Weet niet over welke box je het hebt, maar bij die van mij zit ie wel. Alleen zitten er daar twee anderen niet in die ik graag wil hebben.

11 stuks voor Rohmer tot nu toe

Ma Nuit chez Maud 5

Rayon Vert, Le 5

Ami de Mon Amie, L' 4,5

Collectionneuse, La 4

Genou de Claire, Le 4

Amour l'Après-Midi, L' 4

Nuits de la Pleine Lune, Les 4

Pauline à la Plage 3,5

Paris Vu Par... 3

Signe du Lion, Le 2,5

Anglaise et le Duc, L' 1,5

Daar kan best nog veel meer bij, maar Rohmer is ondertussen uitgegroeid tot een grote favoriet van me en ik doe het graag rustig aan met zijn werk. Niet iets wat ik even snel tussendoor wil doen, maar ik moet rustig kunnen genieten (en nagenieten!) van de sfeer van zijn werk.

Anglaise et le Duc was de eerste Rohmer die ik zag. Ik wist niet zo goed wat te verwachtten, maar weet wel dat het héél erg tegenviel. Ik denk dat ik er nu meer mee zou moeten kunnen, maar als ik mijn herinnering vergelijk met de titels die ik tot mijn favorieten reken, dan was de stijl van die toch ook echt wel heel anders...

Leuk om te zien dat L'ami de Mon Amie ook elders gewaardeerd wordt. Geweldige film, inderdaad. De status van Le Genou de Claire begreep ik nooit echt. Is zowat de enige die ik gezien heb van Rohmer die me niet echt bekoorde (geef de film ook 'maar' 3*). Of misschien moet ik die gewoon nog eens zien.

Verder vond ik Pauline a la Plage ook echt een toppertje en zijn de Conte-films ook wel aanraders.

Six Moral Tales

Artificial Eye

Na het zien van Le Signe du Lion en Ma Nuit chez Maud, een jaar of drie, vier geleden, was ik Rohmer een beetje uit het oog verloren, maar nu – na de aanschaf en het bekijken van de Six Contes Moraux – heb ik ‘m voorlopig weer goed in de smiezen.

Hele sterke serie van een bijzondere cineast, met in grote lijnen steeds dezelfde structuur: een man tussen twee vrouwen, waarbij de focus ligt op de verhouding tussen enerzijds zijn in voice over en dialogen uitgedrukte overwegingen, en anderzijds dat, wat hij wel of niet doet.

Het doet op het eerste gezicht allemaal wat intellectualistisch aan, en dat zal niet ieders kopje thee zijn, maar onder die oppervlakte schuilen steeds weer knappe vertellingen, die met hun alledaags realisme in woord én beeld toch bijzonder boeiend zijn.

Er zit vaak iets komisch en herkenbaars in de botsing tussen de al te menselijke begeerte en het egoïsme van de diverse hoofdpersonen, en de nogal doorzichtige rationalisering, dan wel rechtvaardiging daarvan, waar de mannen in kwestie zich soms niet of nauwelijks van bewust lijken te zijn.

Daarnaast wordt regelmatig fraai uitgespeeld hoeveel invloed toevallige omstandigheden hebben op het wedervaren van deze mannen, die zelf menen een stevige greep te hebben op de gang van zaken.

Misschien is het meest karakteristieke van Rohmers aanpak dat hij het ‘drama’ (als het die naam al mag hebben) schijnbaar klein en alledaags houdt, om die normaal gesproken soms nauwelijks merkbare ‘acties’, ‘beslissingen’, waarvan de integriteit nogal twijfelachtig is, zichtbaar te maken; op meestal impliciete, onnadrukkelijke wijze.

Met name in de eerste drie delen staan daar dan weer tamelijk expliciete, concluderende voice overs tegenover. Vanaf Le Genou de Claire (een soort ‘Les Liaisons Dangereuses’-light) hebben de dialogen de overhand, al droomt Frederic zich met name in het begin van l’Amour l’Après-Midi behoorlijk af.

Die laatste film – waarin alle hoofdrolspeelsters uit de drie voorgaande delen nog even te zien zijn als willige ‘droom’-vrouwen – en La Collectionneuse zijn voor mij wel favorietjes. ‘Verzamelaarster’ Haydée is lekker bezig als volkomen transparante, freewheelende flierefluitster, waar kunsthandelaar Adrien met al zijn pompeuze praatjes en ingewikkelde tactieken maar geen vat op kan krijgen. De meest komische film van het rijtje, denk ik.

Maar absoluut hoogtepunt van deze serie is toch wel Ma Nuit chez Maud, dat op mij zo mogelijk nog meer indruk maakte dan het destijds al deed. Hier is de ‘theorie’ het meest ambitieus en diepgaand, maar wordt desondanks op een natuurlijk overkomende wijze gecombineerd met een aantal zeer sterke scènes (het vonkt behoorlijk tussen Trintignant en Fabian), en het verloop van het verhaal. Zelden op zo’n overtuigende manier woorden (vooropgezette ideeën, eigenlijk) en daden op elkaar in zien werken.

Van de extra’s op de diverse DVD’s van de AE-box kunnen we leren dat er niet echt flitsende trailers van deze films zijn te bakken, maar er zitten ook wel aardige dingetjes bij, zoals de short La Cambrure van Edwige Shaki, uit 1999, een discussie tussen een filosoof (die uit Vivre Sa Vie) en een priester over Pascal, en het curieuze filmpje Charlotte et son Steak, waar de stemmen van Jean-Luc Godard en Anna Karina de dialoog verzorgen.

Conclusie:

1. La Boulangère de Monceau 3,5*

2. La Carrière de Suzanne 3,0*

3. La Collectionneuse 4,0*

4. Ma Nuit chez Maud 4,5*

5. Le Genou de Claire 3,5*

6. l’Amour l’Après-Midi 4,0*

Ik ga maar eens achter die Arrow-box met de Comédies et Proverbes aan.

komt een mooi BR-boxje aan van Arrow

heb zelf de integrale Franse box al, net als met Varda, en Godard... betekent dus dat ik ook dit keer wat geld op zak kan houden, maar op een vreemde manier zou ik dat Rohmer boxje toch bijna weer aanschaffen... grote tip dus!

Looking Behind Éric Rohmer’s Cinematic Style | The New Yorker

Meet the Eric Rohmer Guy | GQ

CABINET / Two Lives, Simultaneous and Perfect - cabinetmagazine.org

Hij is een van de grootste Franse regisseurs, met een lange carrière over meer dan vier decennia. Centraal staan de dialogen en de psychologische verhoudingen tussen personages. Vaak zit er een filosofisch tintje aan. Een zachtmoedige natuur wordt beloond; een manipulator krijgt het deksel op de neus. Het openbaar vervoer, parken, de wisselende seizoenen, kunst en terugkerende kleurcombinaties zorgen voor een herkenbare achtergrond. Terugkerende acteurs zijn Jean-Louis Trintignant, Arielle Dombasle en Amanda Langlet.

1. Pauline à la plage 5,0*

2. Ma nuit chez Maud 4,5*

3. Conte d'été

4. La Femme de l'Aviateur 4,0*

5. Le Beau Mariage

6. Le Signe du Lion 3,5*

7. Conte d'hiver

8. Le Genou de Claire

9. Les Rendez-vous de Paris

10. Les Nuits de la pleine lune