Les Amours d'Astrée et de Céladon (2007)

Loire boos op filmer Rohmer

hij komt op hrt filmfestival ik twijvel foto ziet er wel erg zoet uit.

De dialogen zijn weer het meest kenmerkend, zoals altijd met Rohmer. Hier heeft hij ze letterlijk overgenomen van een 17e eeuwse novelle. Het acteren is alleen heel slecht en visueel is er ook niet veel te zien.

Ik ben een groot voorstander als het gaat om het vasthouden van de ware tekst en intentie van literatuur dat overgeheveld wordt naar het witte doek.

Rohmer blijft de dialogen van L'Astrée trouw, maar cinema is toch heel wat anders dan literatuur of zelfs theater. Want Les Amours d'Astrée et de Céladon voelt aan als een theaterstuk opgevoerd in de buitenlucht en een oud kasteel. Om nog maar te zwijgen van de kostuums die afkomstig zijn uit de lappenmand van een tweederangs theatergezelschap. Voor het oog teleurstellend, voor het oor wel degelijk te pruimen, incl. de zangverzen (niet glashelder gezongen en getokkeld) die veel voorkomen in de klassieke literatuur.

Normaal mijd ik dit soort films, maar als filmliefhebber probeer ik me toch op alle vlakken te wagen. Maar of dat bij deze film nou zo'n goed idee was..

Ik had het drama-gehalte heel wat hoger ingeschat. Ze hebben teveel aandacht besteed aan interessante dialogen, zonder daarbij ook maar enige emotie in beeld te brengen.

Ook moet je geen passende muziek verwachten, enige 'melodie' die je de hele film door hoort zijn wat fluitende vogels.

Juist omdat alleen de dialogen er af en toe goed van af komen, verloopt de film in belevenis ontzettend traag, er gebeuren geen interessante hals-over-kop gebeurtenissen, en ook het inlevingsvermogen speelt totaal geen rol. Scene's duren ook stuk voor stuk duidelijk te lang.

Mooie camerabeelden hoef je ook niet te verwachten.

Wat uiteindelijk overblijft is een film die meer begint te neigen naar een slappe speelfilm met een opeenstapeling van enkele gevatte dialogen, zang en aparte humor. Zonder ook maar iets extra's, waarbij ik om de haverklap me aandacht verlies.