Conte d'Automne (1998)

Rohmer, echt briljant hier weer. Zet weer een aantal vrouwen neer, en je bent de voyeur in hun complotten.

Ik vind dit zo mooi gedaan, de hele charade eromheen, een huwelijk en alle machinaties die er plaats vinden, en als Rohmer-fan raak je helemaal ingetrokken in zijn beschouwingen, prachtig, prachtig. Voorlopig 4 *

Gelukkig weet je bij Rohmer wat je kunt verwachten. Van de 4 jaargetijden verfilmingen vond ik dit de prettigste. Mede door de twee uitstekende vrouwenrollen (Magali en Isabelle). Al is het plot wat vergezocht.

Toch mist later werk de glans van eerder. Kan niet precies de vinger erop leggen hoe dat komt, maar de verrassing is er denk ik teveel uit.

Conte d'automne is de laatste in de seizoenen-reeks van Rohmer die ik nog moest zien, en tevens chronologisch gezien de meest recente. Het verhaal van dit herfstverhaal deed me sterk denken aan Conte de printemps: waar in die film een dochter haar vader aan een vriendin probeert te helpen en door die machinaties meer kwaad doet dan goed, staan ook in deze film de pogingen centraal van twee mensen die een goede vriendin aan een levensgezel willen helpen.

We ontmoeten twee vrouwen: Magali en Isabelle. Magali is weduwe, heeft een zoon, en een wijngaard. Het wordt herfst: tijd om de druiven te oogsten, de taak waar ze haar hart aan heeft verpand. Maar is het in haar leven ook niet herfst aan het worden, en dus tijd om nog te genieten van de laatste zonnestralen, de laatste kans om te ontkomen aan de eenzaamheid van de winterslaap? Volgens Isabelle, haar beste vriendin, in ieder geval wel. Isabelle is meer een stadspersoon, houdt een boekhandel open, is elegant, koket, slinks, terwijl Magali eerder direct, bijdehand en zelfredzaam is - en om die reden een hekel heeft aan de afhankelijke vrouwen en vreemde mannen die contactadvertenties publiceren. Isabelle probeert - uitgerekend via een contactadvertentie - een vriend te zoeken voor Magali. De kijker ziet echter hoe ze deze man, Gérald, eerst een tijdje in de waan laat dat zij het is die een vriend zoekt, en pas na een tijd (wanneer Gérald aangeeft interesse te hebben in haar) toegeeft dat niet zij, maar haar vriendin Magali 'op zoek is'. Een gevaarlijk spel, een opwindend spel, waar ze de grenzen van aftast zonder ze te overtreden.

En dan is er nog Rosine, de vriendin van de zoon van Magali (Léo). Rosine geeft echter duidelijk aan weinig voor Léo te voelen; des te meer genegenheid toont ze ten aanzien van Magali, met wie ze een zeer goede vriendschapsband heeft. Ook zij wil ervoor zorgen dat Magali een man leert kennen. Ze probeert haar eigen veel oudere ex-vriend - haar filosofieprofessor - te koppelen aan Magali. Maar ook deze poging is niet vrij van onzuivere motieven: ze wil vooral bevriend blijven met haar ex, zonder dat er een spanning tussen hen blijft bestaan.

Al deze intriges komen samen op het huwelijksfeest van de dochter van Isabelle. Al snel is duidelijk dat het tussen Magali en de filosofieleraar niets zal worden, maar bij Magali en Gérald hangt er meer vuurwerk in de lucht. Rohmer laat uiteindelijk open of ze elkaar zullen tegemoetkomen of niet, maar dat is net mooi: we zijn getuige van de eerste passen, het aftasten, het praten, en dat is voldoende. Wat Rohmer hier doet, is opnieuw hetzelfde als anders, maar opnieuw vraag ik ook niet meer van hem: mensen tonen zoals ze zijn, denken, praten, samenleven, ruzie maken, liefhebben. En, mensen zijn nooit alleen voor Rohmer: ze bestaan slechts in hun onderlinge relaties, met alle tekorten en problemen die die relaties ook mogen hebben. Is er wel zoiets als een zuiver motief, een zuivere liefde, een onbevlekt karakter? Komen zij die bij elkaar horen wel steeds samen, en zijn zij die samenzijn wel zij die bij elkaar horen? Wie zal het zeggen. Bij Rohmer behoeven die vragen helemaal geen antwoord, en van die onbeantwoorde vragen maakt deze man zeer mooie cinema.

Grappig in situatie en in dialoog met als hoogtepunt de sprankelende "bekentenis", in het café, van "de vriendin" aan Gérald (niet Gérard) en het schitterend acteertalent van Marie Rivière en ik vind vooral Alexia Portal doorheen de ganse film.

Een charmante en fijngevoelige romantische komedie over liefde en vriendschap en wat zich zoal tussen mensen afspeelt. Aan de ene kant fris en licht, maar aan de andere kant, ondanks de schrandere, welbespraakte en soms gewaagde dialogen, ook droog en saai. Er wordt wat afgekeuveld. Maar waarschijnlijk verwacht ik stiekem toch wat meer actie/spektakel.

Binnen vijf minuten begreep ik de dubbele context van de titel: sommige hoofdpersonen zitten ook in de herfst van hun leven, dus niet alleen tijd voor de druiven op het land.

Prettig om naar te kijken, vooral als tijdsbeeld van jaren geleden en hoe de Fransen met leeftijden, relaties enz. omgaan. Dat loopt daar nogal door elkaar en men neemt het soms niet zo nauw.

Charmant is het goede woord voor deze film en de natuur wordt mooi gefilmd.

Volgens aankondiging vanavond ma 30 november weer op TV Monde vanaf 21.00 uur-22.50 uur.

Op en top Franse film, met kenmerkende losse sfeer en af en toe pretentieuze dialogen. Het verhaal zelf komt wat moeilijk op gang, maar gaandeweg ontstaat er een prettig momentum, om dan weer te eindigen in een wat onbevredigende climax.

Laat je niet misleiden door de titel. Conte d’Automne is minstens even zomers als Conte d’Été. Wie uitkijkt naar vallende esdoornblaadjes en uitgeholde pompoenen, komt dus niet aan z'n trekken. Het zal Rohmer worst wezen. Evenmin heeft hij interesse om de mythe van het idyllische zuiden in leven te houden, getuige o.a. de joekels van koeltorens die heel nadrukkelijk in beeld worden gebracht.

Maar dat even terzijde. Conte d’Automne is in de eerste plaats een waardige afsluiter van de quatre saisons-reeks. Net als de drie vorige delen betreft het een volbloed praatfilm, en opnieuw een zeer aangenaam exemplaar. Speelse en tedere dialogen wisselen elkaar continu af. En hoewel zeker niet alle gesprekken even boeiend zijn, wordt het nergens echt vervelend. Dat komt uiteraard ook door de cast die echt grand cru is. Vooral Béatrice Romand (Magali) en Alexia Portal (Rosine) blinken uit.

Echt een meesterwerk heb ik nog niet gezien van Rohmer. Anderzijds ben ik ook nog nooit op een tegenvaller gestoten en dat zegt natuurlijk ook heel wat. 3,5*

JoeCabot heeft het goed samengevat. Jammer dat hij hier niet mee meedoet. We duiken met Rohmer de wijngaarden in voor de druivenoogst. Het land krijgt een gouden gloed van de herfst. Maar daar gaat het hier niet om. Het gaat om de amoureuze verwikkelingen van een aantal veertigers, met veel misverstanden over en weer. En zo is Rohmer weer waar hij wezen wil, of het nu om jonge mensen gaat of al wat ouderen, op het gebied van de liefde en relaties blijft het aanmodderen. Waarmee hij ons natuurlijk ook een spiegel voorhoudt, want doen wij het zoveel beter? Ik heb er met plezier naar gekeken.

Misschien moet ik de andere seizoenen van Rohmer er ook nog bijnemen, maar behoudens het feit dat de liefde wordt gezocht door personen die al wat meer ervaring hebben, zou een mogelijke verklaring kunnen zijn voor de filmtitel. Want inderdaad, voor de rest heeft de film bitter weinig met de herfst te maken.

Dit is een zwoele film aan de voet van de Mont-Ventoux, in en rondom Montélimar, waar de wijnranken van Magali klaar zijn om geplukt te worden. Maar ook zij wenst wel wat meer aandacht nu blijkt dat haar kinderen geen groene vingers hebben en haar zijn ontgroeid. Er ontstaat een komische gespannen situatie wanneer verschillende vrienden elk hun ideale kandidaat op oog hebben om haar te koppelen.

De film blinkt uit in haar leuke speelse dialogen en prima acteerwerk. Speelsheid kenmerkt de film wel, zuiders en vrolijk, rekening houdend met de sérieux van de dag. Ik zat volledig in de flow van de film en heb me dus zeker niet verveeld. Jammer wel dat de contacten tussen Magali en Gérard niet eerder plaatsvonden. Ik had graag nog wat meer vonken (in beide betekenissen) willen zien. In de plaats hiervan kregen we een even boeiende aanloop naar het doel met een eveneens sterk presterende Emélia en bloedmooie Rosine (Alexia Portal).