Belgen schrijven allereerste recensies '28 Years Later': is dit dé nieuwe zombiehit?

Hoewel het merendeel van de internationale pers nog gebonden is aan een embargo, zijn de eerste recensies van 28 Years Later inmiddels binnen en opvallend genoeg allemaal afkomstig van Belgische media. Terwijl de rest van de wereld nog moet wachten, hebben onze zuiderburen de primeur. En dat zorgt voor extra nieuwsgierigheid: wat vinden zij van het langverwachte derde deel van deze zombiereeks? 

28 Years Later is opnieuw een samenwerking tussen regisseur Danny Boyle (Trainspotting, Slumdog Millionaire) en scenarist Alex Garland (Ex Machina, Annihilation). In 2002 zetten zij samen het genre op z'n kop met 28 Days Later, met Cillian Murphy (Peaky Blinders, Oppenheimer) in de hoofdrol. Ook het vervolg, 28 Weeks Later, behaalde een stevige cultstatus, hoewel Boyle daar toen geen regie voor voerde. Nu, 22 jaar na het origineel, keren de makers terug naar de wereld die ze zelf creëerden.

Lees ook: Top 25 beste 'zombie'-films 

Een wereld in verval

De nieuwe film speelt zich af in een dystopisch Groot-Brittannië, waar het rage-virus al 28 jaar lang huishoudt. De samenleving is ingestort en slechts enkele kleine, geïsoleerde groepen hebben weten te overleven. Op een afgelegen eiland, slechts verbonden met het vasteland via een zwaar bewaakte dam, houdt een gemeenschap stand tegen de constante dreiging van de geïnfecteerden. 

Wanneer de jonge Spike (Alfie Williams) samen met zijn vader Jamie (Aaron Taylor-Johnson) besluit het eiland te verlaten voor een levensgevaarlijke tocht naar het vasteland, belanden ze in het hart van de verlaten wereld. Op zoek naar een dokter voor Spikes stervende moeder worden ze niet alleen geconfronteerd met bloeddorstige geïnfecteerden, maar ook met de gruwelijke manieren waarop andere overlevenden zich hebben aangepast aan de nieuwe realiteit. Wat volgt is een reis vol geheimen, mutaties en morele dilemma’s.

Sterke cast, hoge verwachtingen

 Voor deze derde film in de reeks heeft Danny Boyle een opvallende cast bijeengebracht. Aaron Taylor-Johnson (Bullet Train, Kick-Ass), Alfie Williams (His Dark Materials), Jodie Comer (The Last Duel, Killing Eve) en Ralph Fiennes (Schindler’s List, Harry Potter and the Goblet of Fire) spelen de hoofdrollen. De combinatie van deze getalenteerde acteurs met Boyle’s visuele flair en Garlands intelligente scenario roept hoge verwachtingen op, zeker bij fans van het genre.

Eerste recensies: stijlvol, maar onevenwichtig

De eerste kritieken uit België schetsen een genuanceerd beeld van 28 Years Later: een film die visueel intrigeert en emotioneel durft te worden, maar ook worstelt met ritme en spanningsopbouw.

Recensent Erik Stockman (Humo) benadrukt dat wat de film onderscheidt van veel andere zombiefilms, is dat deze 'in handen is van een echte visuele artiest'. Danny Boyle toont zich volgens hem opnieuw een regisseur met een scherp oog voor beeldtaal, waarbij hij soms zelfs meer gefascineerd lijkt door de technische mogelijkheden van zijn camera dan door het horroraspect zelf. Stockman ziet hoe de film regelmatig de bloederige genreconventies loslaat om plaats te maken voor iets onverwachts: “Zeker in de indrukwekkende memento-moriscènes maakt de bloederige horror plaats voor een verrassend elegische requiem-atmosfeer.” Zijn eindoordeel: 3,5 sterren uit 5 sterren.

"Zakt halverwege in elkaar"

Ook recensent Karsten Lemmens (De Standaard) laat zich in eerste instantie meeslepen. Hij schrijft dat de film je 'vanaf de huiveringwekkende openingsscène niet meer loslaat', met een tempo dat hoog ligt en een sfeer die je continu op scherp zet. De schokkerige, haast chaotische cameravoering versterkt volgens hem dat gevoel van dreiging. Toch verliest de film volgens hem gaandeweg de kracht van zijn opbouw: “Het verhaal neemt een flauwe wending en wordt almaar grotesker”. Het gevolg is dat de spanning uit de tweede helft wegvloeit. Hij komt uit op 2 sterren.

"Niet perfect, wel vol ambitie en spanning"

Lieven Trio (De Morgen) ziet in 28 Years Later een film die bewust speelt met verwachtingen. De film begint volgens hem met 'de schokkerige, digitaal gefilmde horror waarop fans van het origineel zitten te wachten', maar slaat daarna een onverwacht gevoelige richting in. Wanneer het verhaal zich toespitst op de band tussen hoofdpersonage Spike en zijn zieke moeder Isla, ontstaat er ruimte voor een verrassend intieme laag, die volgens Trio 'gek genoeg' werkt. Wel mist hij consistentie in de spanning gedurende de film: “Wanneer eindelijk duidelijk wordt waar de film echt naartoe wil, lijken Boyle en Garland plots erg gehaast om af te ronden.” Zijn conclusie is dat de film duidelijk toewerkt naar het vervolgdeel (28 Years Later: The Bone Temple), waardoor de emotionele afronding onvoldoende beklijft. Hij geeft de film 3 sterren.

Samen geven de Belgische recensenten een veelzijdig, maar ook kritisch beeld van 28 Years Later. Zodra het wereldwijde embargo vervalt, zal duidelijk worden of de internationale pers net zo verdeeld reageert, of juist volledig meegaat in de visie van Boyle en Garland.

28 Years Later draait vanaf 18 juni in de Nederlandse bioscopen.