Lincoln (2012)

Weinig opwindende film, die wel mooi de periode van de Amerikaanse Burgeroorlog schetst. Duurt echter te lang, waarin te veel op hetzelfde doorgeboomd wordt om het echt hoge punten te laten krijgen. Naar het einde toe wordt het beter. Acteerprestaties zijn zeer degelijk, met een mooie hoofdrol van DDL.

Daniel-Day Lewis redt met zijn naar goede gewoonte fantastische acteerprestatie de meubelen in deze mooi in beeld gebrachte verfilming van een van de boeiendere episodes in de geschiedenis van de VS. Jammer dat het me allemaal vrij weinig deed.

“Each of us has made it possible for the other to do terrible things.”

Van dit soort historische films kan ik altijd wel genieten. Abraham Lincoln is natuurlijk een iconisch personage, en het is een geweldige beslissing geweest om echt te focussen op een bepaalde periode in het leven van de 16de president van de Verenigde Staten. Het beëindigen van de slavernij, en tegelijkertijd het beëindigen van de burgeroorlog. Net voor zijn dood op 15 april 1865.

Het is veel politiek gekonkel en gepraat, maar het blijft interessant en dat is de verdienste van Spielberg en natuurlijk de weergaloze Day-Lewis. Voordat ik er erg in had was er al een uur voorbij, en door de acteurs en het vlijmscherpe script word je langzaam de film ingezogen. Fantastisch acteerwerk ook van Jones, Strathairn, Field, Costabile en al die andere bekende acteurs. Lincoln is een film die laat zien wat er kan gebeuren als er zowel voor als achter de camera kwaliteit en vakmanschap staat.

Centraal staan de deliberaties, die voorafgingen aan de afschaffing van de slavernij, om te voorkomen dat de zuidelijke confederale staten na de Amerikaanse Burgeroorlog alsnog roet in het eten zouden gooien. Interessant tactisch politiek steekspel, waarin de emoties regelmatig hoog oplopen.

Goed geacteerd, i.h.b. door Daniel Day-Lewis die met zijn fenomenale titelrol zo ongeveer alle denkbare onderscheidingen in de wacht sleepte, waaronder zijn derde Oscar. Steven Spielberg weet als geen ander hoe hij een verhaal voor het voetlicht moet brengen.

Meesterlijke acteerprestaties, zeer trage film. Viel wat tegen!

Iets te veel politiek geneuzel ,

Zit geen vaart in.

Briljante film. Geweldige acteerprestaties in een film waar ontzettend veel tegelijkertijd speelt en niets zwart-wit is. De kritiek dat de film te traag is, snap ik dan ook weinig van. Er wordt zoveel uitgediept tijdens de twee-en-een-half uur dat de film duurt, dat ik echt niet zou weten hoe het korter had gekund op een manier die recht doet aan de complexiteit van de verschillende onderdelen. Het huwelijk/gezinsleven van Lincoln, zijn pragmatisme t.o.v. Stevens, zijn idealisme t.o.v. zijn kabinet, zijn nood-breekt-wet-tirannie en nood-breekt-wet-corruptie, de politieke krachtvelden, noem allemaal maar op. Alles wordt krachtig neergezet zonder over-acting. De retoriek in the house is geweldig (geweldige Tommy Lee Jones) en de verhalen van Lincoln ook. Zeldzaam goede film dus die alle lof verdient.

Laat ik vooropstellen dat ik, buiten wat triviale kennis, totaal geen autoriteit ben als het om deze periode gaat. Spielberg durft in deze film een controversieel figuur als hoofdrolspeler te nemen. Een man die politiek incorrecte standpunten innam, in een periode waar de gruwel van slavernij de conventie was. Lincoln wordt enerzijds weergegeven als een koelbloedige man die weinig op heeft met zijn kinderen. Tegelijkertijd als een raspoliticus die constant mooie anekdotes de wereld in brengt. Deze tweeledige portrettering zie je ook terug in Schindler’s List, alwaar Spielberg de monsternazi Amon Goeth enige menselijkheid meegeeft. Lincoln pakte me gelijk en de manier waarop de burgeroorlog constant op de achtergrond wordt weergegeven, is bijzonder aangenaam. Ik weet niet in hoeverre dit scenario gebaseerd is op de waargebeurde verhalen, maar die subtiele intriges vind ik dan ook niet zo relevant voor de film.

Het viel mij aanvankelijk op dat er toch bijzonder veel kritiek op deze film is geweest. Sommigen stellen dat de film ‘te politiek’ is. Ze vinden dat er te veel dialoog is. Dat lijkt me echter evident met een president in de hoofdrol. Wat hadden die mensen verwacht? Dat zaliger Abe Lincoln met zijn montere baard haaien ging bevechten, met als doel om de mensheid van de ondergang te redden? Of dat hij met een zweep door grotten ging banjeren om een paar nazi’s van katoen te geven? Dat lijkt me niet realistisch en derhalve acht ik die kritiek ongegrond.

Ter afsluiting wil ik nog even opmerken dat het Spielbergiaanse sentimentalisme in deze film mij absoluut niet stoort, evenals het geval was bij Schindler’s List. Ik ben van mening dat bij grootschalige, waargebeurde, tragedies er best een paar violensnaren bespeeld mogen worden. Uiteindelijk is deze film een ode aan een belangrijke verandering in onze Westerse beschaving. Nu nog even een amendement instellen om het laatkapitalisme van de baan te vegen en dan mogen we onszelf als mensheid spekkoper noemen!

4 diggies!

Een film over een erg interessant onderwerp die een geweldig document hadden kunnen zijn, toch verliest de film zich in saai- en stoffigheid, en verzand de film in eindeloze volzinnen vol moeilijke en ingewikkelde termen. Waar ik een eerste keer de film al eens gedesillusioneerd uitzat is dat een tweede keer niet veel anders, toch heb ik nu wel meer oog voor details, aankleding en acteren.

Als eerst valt de prestatie van Daniel Day Lewis op die andermaal een puike prestatie laat zien. Daarnaast vallen de aparte verhalen van Lincoln en zijn humor erg op. Humor is er sowieso wel in de film vooral rond James Spader die lui probeert over te halen. Goggins, hoeveel maar klein, staat ook altijd wel garant voor dubieus. Dan valt er nog wel wat te zeggen voor de opmaak van de karakters, de settings en aankleding in het geheel. Iets waar duidelijk aan te zien is dat men veel tijd in de film gestoken heeft.

Ondanks dat alles heeft de film vanaf het eerste moment meteen al moeite te boeien met zijn politieke steekspel binnen het Capitool en de regering. Iets waar geschiedkundig niets op aan te merken valt maar vooral verzand in een trage uiteenzetting van heel veel karakters en ontzettend moeilijke en lange dialogen. Wellicht interessant voor een historicus, Amerika kenner of iemand geïnteresseerd in politiek. Nu is een goede praatfilm wel aan mij besteed maar dit wollige geharrewar van allerlei volk is mij eigenlijk meteen al te veel. Wat wel opvalt is dat wanneer Lincoln zelf aan het woord is er meteen meer dynamiek en energie in de film komt. Zo zijn de beelden van het slagveld waar hij langs rijd mooi en indrukwekkende beelden van de brandende stad. En zo zijn er meer mooie shots. De soundtrack van Williams is zoals gewoonlijk inwisselbaar met veel van zijn anderen, voor mijn gevoel zou hij gemakkelijk geruild kunnen worden met die van Saving Private Ryan.

Afijn, Lincoln, hier moet je van houden anders is het een lange en pijnlijke zit. Spielberg zal nooit mijn favoriete regisseur worden en bewijst dat andermaal in deze film waar hij zich zoals zo vaak in randzaken, winstbejag en onnodige dingen verliest. Iets waardoor zijn films altijd net wat te lang worden en aan kracht verliezen, iets wat onnodig is . Maar goed, dat is mijn mening.

Je moet wel enige voorkennis hebben van de amerikaanse geschiedenis en het Amerikaanse politieke systeem.
het wordt anders een lange zit.
Ik heb trouwens nooit geweten dat Lincoln werd vermoord.

Nu Abraham Lincoln [Daniel Day-Lewis] herkozen is als President van de Verenigde Staten, is hij ervan overtuigd dat de kiezers hem een mandaat hebben gegeven om de Emancipation Proclamation voorgoed te verankeren in de Amerikaanse Grondwet. Voor een wijziging van de Grondwet heeft hij echter minimaal 2/3e van de stemmen in The House of Representatives nodig. Dat betekent dat hij niet alleen al zijn partijgenoten, maar ook 20 Democratische stemmen moet zien te winnen. Scenarist Tony Kushner is verantwoordelijk voor het briljante scenario dat een scherp beeld schetst van zowel Lincoln, de pragmatist die precies weet wanneer hij sceptici voor zich kan winnen met één van zijn beroemde anekdotes, maar ook van de bijzondere relatie met zijn vrouw [Sally Field], die nog steeds worstelt met de vroegtijdige dood van één van hun zoons. Er is bovendien aandacht voor andere sleutelfiguren in het politieke spel waarmee het 13e Amendement wordt aangenomen, met name voor Thaddeus Stevens, met gepaste aplomb gespeeld door de perfect gecaste Tommy Lee Jones. Maar ook de belangrijke rollen van adviseur William Seward [David Strathairn], Preston Blair [Hal Holbrook], Edwin Stanton [Bruce McGill] en James W.N. Bilbo [James Spader] krijgt de aandacht. Spielberg benadrukt de rol die zwarte mannen en vrouwen speelden in de Burgeroorlog (het gesprek van Lincoln met Elizabeth Keckley [Gloria Reuben] is memorabel] en wat dit Amendement voor hen betekende, maar vervalt nooit in sentiment of in een glorificatie van dit belangrijke Amerikaanse stukje geschiedenis. Sterker nog: hij schetst de verdeeldheid die er toen heerste onder de blanke elite (en die in verschillende staten nog steeds heerst) en benadrukt dat Lincoln eerder een realist was dan een voorvechter van de afschaffing van slavernij. Een oogstrelende productie (Rick Carter en Jim Erickson deelden de Oscar voor Production Design), maar Daniel Day-Lewis torent boven alles en iedereen uit in een monumentale vertolking, één van de beste uit de filmgeschiedenis. Het leverde hem dan ook zijn derde Academy Award op.