The King's Speech (2010)

alleen al om de geschiedenisles een aanrader

Prachtige film over Koning George VI die een beroep doet op een spraaktherapeut vanwege zijn stotterprobleem. De bijzondere relatie tussen deze twee mannen is het boeiende middelpunt van de film (ook zeker vanwege de twee sterke rollen van Colin Firth en Geoffrey Rush). Een mooi stukje Engelse geschiedenis en een mooie aankleding.

deze film is echt de saaiheid zelfe.. ik weet niet hoe mensen hun concentratie kunnen bijhouden na 10 minuten ben ik al in slaap gevallen.. saaier dan dit heb ik nog nooit een film gekeken.. apart dat die Oscars heeft ...

door de negatieve berichten,had ik het begin gemist heel jammer ,ik vond het een mooie film...

Het waargebeurde verhaal wordt verteld aan een aangenaam traag tempo en in alle aspecten subtiel. Enerzijds fijn dat er niet nadrukkelijk op emoties wordt ingespeeld maar anderzijds blijven de hoofdpersonages hierdoor toch net iets te oppervlakkig, ondanks het schitterende acteerwerk van Colin Firth en Geoffrey Rush.

Absoluut een aanrader. Hij speelde de rol zeer goed!

Een saai verhaal over de koning zijn stotterhandicap, ik kan niet geloven dat deze film 8,1 heeft op IMDB. De personages zijn niet overtuigend (behalve de spraaktherapeut).
2 uur tijdverspilling, jammer.

Matig.

Een film die zowat eigenhandig gered wordt door het optreden van Rush. Hij is een (relatief) frisse wind die door dit verder nogal stoffige vehikel waait. Je zit wel met een iets te groot verschil in kwaliteit tussen de scenes mét en zonder Rush, maar ik was al lang blij wat m'n verwachtingen lagen niet al te hoog.

Firth is zo'n acteur die ik me twee minuten na een film al niet meer voor kan stellen. Grijze muis, ook hier begrijp ik niet wat zijn acteerprestatie zo geweldig zou moeten maken. Carter doet het degelijk maar echt potten breken doet ze ook niet. Een paar matige bijrolletjes verder, niks om echt enthousiast over te worden.

Het verhaaltje is érg braaf. De vergelijking met sportfilms is inderdaad niet ver weg, maar mij deed het toch vooral denken aan Intouchables. Ook twee personen uit erg verschillende milieus die na een moeilijke start een innig team weten te vormen, met alle meligheid van doen uiteraard.

Visueel aan de saaie kant, wel rijkelijk aangekleed maar het camerawerk (ondanks wat te schuchtere pogingen) blijft saai en statisch. Ook de editing is stoffig en beproefd terrein. Over de soundtrack kan hetzelfde gezegd worden, niet dat ik iets wilder verwacht had maar het zorgt er toch voor dat films als deze snel gaan vervelen.

Vond het uiteindelijk een one trick pony. Rush redt de meubelen, de feel-good werkt maar half en verder is het te belegen om te kunnen boeien.

2.5*

is misschien toch wel handig dat je een film helemaal uitkijkt en niet maar 10 minuten voordat je zegt dat ie saai is.

The King's Speech..

Aardig..
Maar van een film met zo'n hoge score verwacht ik toch iets meer dan aardig, en dat heeft het mijn inziens niet. Oke, het is een goed uitgewerkt "waargebeurd" verhaal met prima acteurs, maar buiten dat het goed uitgewerkt is maakt dit het nog geen uitstekende film (daar vind ik het verhaal niet sterk genoeg voor). En waarschijnlijk komt het omdat ik deze geschiedenis niet wist (en ook niet mijn interesse heeft gehad om het te weten) waardoor mijn beoordeling wat aan de magere kant is, want 369565 kijkers komen op een gemiddelde van 3.91 sterren. Enfin..omdat het verhaal opzich goed uitgewerkt is maakt dit een aardige film om eens te kijken, ook al blijft het bij mij bij die ene keer.

Beeldschone film...aanrader

Slaapverwekkend. Ik lees liever op Wikipedia het levensverhaal van King George als ik deze historie wil weten...

Het is ook niet deze 'historie' van King George, wat de film zo goed maakt. Anders had je, behalve de Wikipedia-pagina te lezen, evengoed een documentaire van 20 minuten erover kunnen zien, ipv de film, imho.

Al meerdere malen gezien en hij blijft geweldig en inderdaad historisch.

Schaamte, al dan niet plaatsvervangend. Best een beetje zielig. Die eerste speech althans. Firth doet z'n best, Hooper is ook druk in de weer om zijn ongemak visueel vast te leggen, maar wat er zo speciaal aan is, ontgaat me goeddeels. Het spreekt me in ieder geval onvoldoende aan. Dat zal ongetwijfeld iets met de setting van doen hebben. De stijve, formele royalty.

Ik heb er niets mee. Het is ook al vrij snel duidelijk wat het scenario van plan is. Bertie begint als dwarse en driftige zak en onderweg krijgt hij een laagje opgesmeerd dat voor de nodige empathie moet zorgen. Uiteraard brouilleren de heren en is er nog een hobbeltje voor het grote moment. Een blauwdruk van meerdere films, alleen is het terrein hier anders.

Ik vind koning George VI op het eind nog steeds een eikel en vrouwlief helpt daar ook niet bij. Het is dat Rush de film opfleurt met zijn plezante houding, anders was er geen doorkomen aan. Fijne man en ook een mooie scène wanneer zijn vrouw ontdekt dat ze speciale gasten hebben. Zo zijn er nog een aantal oprispingen, maar als geheel doet me dit vrij weinig.

dj79
Vreemd om een film saai te vinden als je er maar 10 minuten van hebt gezien.

Ik heb de hele film uitgezeten, met moeite...

prachtige film!!!
topacteurs !!!

The King's Speech

Toen ik naar Engeland ging dit jaar bleek mijn vader nog wat ponden van vroeger te hebben. Wat bleek? Er zat nog één pond tussen met George VI op de achterkant. Dit bleek een unicum in Engeland, bijna niemand had er daar nog eentje van gezien. Van het een komt het ander en zo zit je een film over de man te kijken. Bijkomend voordeel is dan nog dat Geoffrey Rush er in speelt.

Toch voelt de film de gehele speeltijd wat braafjes aan. Alles is behoorlijk politiek correct, op een enkele scène na. Van begin tot het eind weet het hofleven nauwelijks te boeien en krijgt het weinig kleur mee, hetgeen misschien natuurgetrouw is, maar behoorlijk saai om naar te kijken. Daarnaast zijn de scènes gecombineerd met Firth en Rush een verademing, want daarin komt het geheel los en wordt het vermakelijk. Gelukkig draait de film dan ook het merendeel daar om. Ook de scènes met Guy Pearce zijn de betere. Dit geeft een lekkere controverse in het verhaal. Al met al krijg je een film die over de gehele linie best vermaakt, maar nergens echt bijzonder wordt. Het plot zit al met al redelijk goed in elkaar, al had de film buiten de hoffelijke kaders meer bloot mogen geven en minder braaf mogen zijn.

Colin Firth speelt een aardige rol. Bijna de gehele film moeten stotteren is niet gemakkelijk en dat doet hij dan ook goed. Ondanks dat weet hij af en toe oersaai te zijn. Vooral in combinatie met Helena Bonham Carter is er weinig lol aan. Beiden spelen niet slecht, maar weten weinig flair aan het geheel mee te geven.
Geoffrey Rush speelt verreweg het best. Hij is dan ook degene die de film vaart en plezier meegeeft. Hij weet de rest daarnaast ook nog staande te houden. Zowel Firth als Carter liften mee op zijn succes, en zijn beduidend beter als de scènes met hem gecombineerd zijn.

Visueel steekt de film aardig in elkaar. De sfeer zit er redelijk in. Cinematografisch gezien is het echter ook wat magertjes. Statisch camerawerk geeft weinig schwung aan het geheel. Juist iets dat een persoonlijk portret nodig heeft. Jammer. Voor de rest is de tijdsgeest aardig aanwezig, vooral door de toevoeging van Timothy Spall, die als eeuwig terugkomende Churchill een leuke toevoeging is.

The King's Speech is een aardige film geworden die wat braafjes oogt. Het werkt had wat controversiëler, directer en grover mogen zijn, maar is desalniettemin niet slecht.

3*

Een interessante film, die helaas nooit echt boeiend wordt, en degene die Winston Churchill speelt lijkt uiterlijk op bullebak.
Desalniettemin ben ik blij dat ik deze film gezien heb, want er zaten een aantal mooie momenten in!!

Ik had verwacht dat bij herziening de film wat minder indruk zou maken, maar wederom vond ik hem erg mooi en sfeervol. Rush heeft gewoon een prettig personage om te spelen en Firth zijn gestotter blijft razend knap. Zijn gezwoeg komt zeer overtuigend over, het zou me niet verbazen dat geloofwaardig stotteren bijna net zo’n pittige opgave is als het voor de stotteraar is om het niet te doen.
Bij de finale zat ik in ieder geval wederom met ingehouden adem te luisteren, wat natuurlijk tamelijk raar is als je al weet hoe het verloopt, maar het geeft wel aan hoe goed invoelbaar de spanning van de personages is. Mijn 4* blijft staan.

Prachtige film. Het gaat natuurlijk over koning George VI zijn stotterprobleem maar vooral over hoe een stijve koning uit een (nog altijd) stijf koningshuis uit zijn ivoren toren moest komen om geholpen te worden door een gewone sterveling. De film is geschiedenisgetrouw en de acteertalenten van zowel Colin Firth als Geoffrey Rush zijn geweldig ! Verdiende Oscar for Colin Firth !

Geweldig.

Ik snap de kritiek van sommige op Colin Firth niet echt. Iedereen kan een stotteraar nadoen daar zit het hem niet in. Het feit dat hij de last van de traditionele voortzetting van een monarch op zijn schouders draagt en de integriteit van zijn familie wilt bewaren, gekoppeld met zijn handicap maakt zijn prestatie in deze film uitmuntend.

Top cast en een dik verdiende oscar voor Colin Firth. De speech op het eind maakt je trots om een Brit te zijn in de tijd toen Groot Britannie nog GROOT Britannie was.

Er zat een meisje bij mij op school die stotterde. Ik vond haar speciaal, uniek, aandoenlijk en mooi.
Pas geleden zag ik een documentaire over mensen met een verbaal handicap. Het had een aardige lengte, logisch want de interviews duren langer als normaal, en het was speciaal, uniek, aandoenlijk en mooi. Zoveel lees, zie en hoor ik niet over stotteraars.

Ben blij dat er een film is gemaakt over dit onderwerp. Aangenaam verast dat het geen slecht productie is en helemaal gelukkig dat het geen standaard hollywood huil-happy end-vals sentiment gedrocht is geworden. King's speech heeft een happy end maar dat is gerelateerd aan het echte leven van Bertie. Verdienstelijke film met een goed spelende cast.

Als stotteraarster vind ik dit een heel realistische en mooie film! De frustraties, moeilijkheden, ik kan me er alles bij voorstellen. Heel goed gedaan voor iets (vind ik toch) wat heel moeilijk te begrijpen valt voor andere mensen. (niet-stotteraars) Ze weten vaak niet goed wat voor een impact het heeft op iemand en welk gedrag daar soms uit kan resulteren. Dat merk ik ook aan sommige reacties hier...

Gisteren weer eens gezien: mooie film. Fantastisch spel van Geoffrey Rush, en ook Firth zet een prima prestatie neer. Camerawerk is wat statisch, maar daarin wel functioneel en passend in deze film.
Toch hadden de personages meer diepgang mogen krijgen, maar daarvoor is de lengte van de film iets te kort, lijkt me.

Best mooie film maar hij was mij wat te braaf. Enige echt memorabele scène is die laatste speech op het einde. Verder heel goed geacteerd, de aankleding is ook puik gedaan en het verhaal is natuurlijk ook mooi. Normaal zou een film als dit uitgerekt worden tot 2,5 uur en dat hadden ze in dit geval ook mogen doen.

Twijfel tussen 3,5* en 4* maar vanwege het braaf zijn en missende diepgang vanwege de speelduur toch 3,5*.

PS: Mooi ook dat de muziek die speelt bij de laatste speech normaal gesproken wordt gebruikt in verdrietige scènes. Wat in mijn beleving symboliseert dat er een nóg zwaardere tijd zit aan te komen voor King Bertie.

Geen slechte film. Misschien een beetje stijf op een aantal vlakken maar wat wil je het is dan ook een film over het Engelse koningshuis. Gelukkig dat George Rush de film toch nog wat vermakelijk weet te maken. De soundtrack is vrij solide en kan je weinig slechts over zeggen. Helaas is het allemaal wat braaf om echt memorabel te blijven, al zegt de titel natuurlijk al veel. Ik had ook niet eerder een film gezien die eigenlijk in zijn geheel ging over stotteren.

“My husband is, um... well, he's required to speak publicly.”
“Perhaps he should change jobs.”

Mooi. The King's Speech is een geschiedenisles en een sfeervol drama, maar meer nog is het een film over de vriendschap tussen twee mannen. Stotteraar King George de zesde en zijn 'dokter' Lionel Logue. Het samenspel tussen Firth en Rush is de drijvende kracht achter deze film en hun acteerspel zorgt voor veel memorabele scènes. Met een einde wat daardoor een ongelooflijke impact heeft. Met een mooie en ingetogen bijrol van Bonham Carter.

Regisseur Hooper zorgt voor een fraaie omlijsting met schitterende locaties en een warm kleurgebruik. De jaren 30 komen echt tot leven. Ook de dialogen zijn ijzersterk. Er zit veel humor in de film en dat komt voornamelijk door de intelligente dialogen en de manier waarop Firth en Rush ermee aan de haal gaan. Topfilm.

Deze film viel mij niet tegen, ook wel vanwege het goede acteerwerk van oa Colin Firth. Een mooi stukje geschiedenis in beeld gebracht en hou je van Britse films & series dan is dit zeker ook wel een aanrader. Ik moet wel zeggen dat ik het einde wat te lang door vond gaan, maarja je kan niet alles hebben

Ik ken niet zo veel van het Britse koningshuis, maar wou toch eventjes de stamboom opsnorren vooraleer ik de film aanvatte. The king’s speech was destijds een terechte winnaar op de Oscars. De film wisselt grappige met onroerende momenten af. Vooral het samenspel tussen dokter Logue en de hertog was subliem en zeer aangenaam om volgen. Hun eerste contact sprong uit het oog, maar ook alle andere conversaties tussen beiden waren momenten om naar uit te kijken. Stotteren was wel degelijk een immens probleem voor een prominent voorbeeldfiguur in tijden waarin media (radio) ontontbeerlijk was geworden. En ook WOII stond voor de deur en menig zullen wel getwijfeld hebben over de daadkracht van de nieuwe koning(en) na het overlijden van de sterke George V die Groot-Brittannië doorheen WOI en de Ierse opstanden heeft geloodst.

Maar de film biedt meer dan louter uitstekende dialogen, in voorkomend geval tussen Bertie en Lionel. Ook Helena Bonham Carter deed het goed als toegewijde echtgenote en ook Guy Pierce viel niet uit zijn rol. Tijdens Darkest hour, de film over Churchill, kwam George VI me toch anders over dan in deze film, daadkrachtiger vooral.
De sfeer en omkadering werd zeer goed weergegeven. Ik blijf me steeds verbazen over het feit dat het protocol het steeds haalt van normale mesenlijke emotionele reacties zoals bij het overlijden van de oude koning en de onmiddellijke aanstelling van de nieuwe koning. Of het moment dat Albert zelf de troont bestijgt en hij zijn dochters voor het eerst ziet.

De film werkt toe naar de ultieme speech en je ziet het personage van Firth duidelijk groeien in de film. Uitstekende regie van Hooper die zich gesterkt mag voelen van de even uitmuntende acteerprestaties. Leunt dicht tegen de 4,5*aan. Mooi!

Goede film, die vooral uitblinkt op vlak van de sterke acteerprestaties. Anderzijds is een film die twee uur lang dieper ingaat op de stotterproblematiek van een voormalige Britse koning toch iets teveel van het goede. De film had op de stotterproblematiek na weinig te bieden, omdat het leven in een koninklijke familie toch niet interessant genoeg is, al was het nu ook niet zo dat de film daardoor begon te vervelen. De film kent eerder een constant maar degelijk tempo, met weinig uitschieters. Een ander sterk punt naast de acteerprestaties is de set design, en dat is wel een iets dat vaker terugkomt in de films van Tom Hooper. Voor mij niet één van de sterkste films van het jaar 2010, maar wel een film die één van de beste acteerprestaties kent van dat jaar (van zowel Firth als Rush).

Als je historische opnamen van George VI beluistert, hoor je dat hij vooral veel pauzes inlaste, ook op onlogische plaatsen, maar dat hij zelden klanken herhaalde. Colin Firth slaagt erin van dat gestotter geen flauw komisch effect te maken maar een pijnlijke belemmering. De oorzaak was wellicht psychologisch. De vorst was bang van z'n vader en voelde de druk van de verplichtingen en verwachtingen op hem wegen. Hij kon zichzelf niet zijn; moest rechtshandig schrijven terwijl hij linkshandig was.

Portretten van z'n nobele voorouders staren hem berispend aan. De grote microfoon wordt vanuit kikkerperspectief getoond om hem dreigender te maken. Dan komt z'n angstige gezicht in close-up. De technologie, kostuums en decors van de jaren '30 zijn goed gereconstrueerd. Bepaalde details schijnen niet te kloppen, maar je wordt toch wel meegesleept naar een andere tijd. De toespraak op het einde is mooi gemonteerd, met plechtige muziek van Beethoven en reacties van toehoorders uit alle lagen van de bevolking.

Een geweldige nevenrol is er voor Geoffrey Rush. Lionel Logue was een Australiër, maar het is aannemelijk dat hij met een Brits accent sprak, de norm voor eloquent Engels. Hij lijkt op een poppenspeler die de touwtjes in handen heeft, maar met goede bedoelingen. Er is een tegenstelling tussen de echtgenotes van de twee broers. Elizabeth (Helena Bonham Carter) is de zachte kracht op de achtergrond die haar echtgenoot steunt; Wallis Simpson de verleidster die Edward VIII de afgrond in trekt.

Die subjectieve invalshoek was ook aanwezig in de koningsdrama's van Shakespeare. Op die traditie borduurde David Seidler voort toen hij het script schreef. Hij speelde al met het idee voor een toneelstuk in de jaren '70, maar moest wachten tot na de dood van Elizabeth in 2002. Uit het resultaat spreekt een liefde voor de Engelse taal en een vertrouwdheid met de Britse geschiedenis.