Russkiy Kovcheg (2002)

staat wel allebei filmfreak bij, ik denk het ook.



kwaliteit is kwaliteit. Tot op een gegeven moment. Ik ben sinds een paar maanden over op een grote tv en kijk eigenlijk alleen nog maar 720p en 1080p HD dingen. Als je na gewenning dan je legale Braveheart dvd in een malle bui weer eens in de speler stopt doet het zeer aan je ogen, I kid you not. Ook deels verwachtingspatroon, want bij oude films heb ik er minder last van, maar je raakt wel verwend.

en die remasters van oudjes op blu-ray zijn geweldig.

Zou heel goed kunnen, al ben ik die andere nooit tegengekomen (in winkels noch op de website).

Fantastisch experiment. Zo ergens halverwege vroeg ik me af of ik geen cut had gemist, of dat ze gewoon goed zijn verstopt. Des te knapper is het als blijkt dat het echt slechts één take is.

Dat is natuurlijk een gimmick, maar heeft wel degelijk betekenis. Niet alleen is dit ergens reëel want niemand krijgt een stuk montage in zijn eigen leven als hij een museum bezoekt, dus zo aan een stuk door geeft echt het gevoel van een rondleiding, maar tevens geeft het een spanning dat de camera nooit zomaar uit kan en door het tempo werkt het rustgevend en als een trance. De muziek helpt overigens ook mee, zo steeds dreigend op de achtergrond en af en toe poëtische pianomuziek tussendoor. Daarnaast zijn de verscheidene kamers allemaal mooi belicht, is het leuk zo door 300 jaar Russische geschiedenis te gaan en is het altijd fijn als Nederlander nog even Rembrandts 'Terugkeer van de Verloren Zien' uitgebreid in beeld te zien (al is het maar doordat ik die daar zag in een andere zaal vanwege een renovatie in de eigen kamer).

Wel is het zo dat niet elk stuk even geslaagd is en de film net iets te lang duurt om echt de aandacht erbij te houden. 4,0*.

Voor de tweede maal gezien, nu thuis op 720p. Wederom zeer indrukwekkend en cijfer blijft staan. Ook wéér genoten van de extras, m.n de docu in one breath, die ook op YouTube staat. Misschien toch maar eens de rest van Sokurov's werk bekijken. Vriendin was ook very impressed door deze film, dus dat belooft wat.

P.s. Ik vond de 7.4 op IMDb al erg , maar die 2,95 ster hier op MM is helemaal een blamage...

Hoezo ??? Hebben jullie de film na afloop nog eens samen nagespeeld? Ook in one shot.

Haha nee hoor, ik doelde meer op de grotere kans dat de verdere Sokurovs ook genietbaar zullen zijn

Ik heb deze film circa drie jaar geleden gekocht bij een vestiging van V&D (of all vendors, in het kader van "de filmcollectie" reeks) hier in de regio Haaglanden, maar nooit goed en wel beseft dat het een film is van Aleksandr Sokurov.


Deze vertelling is heel mooi, het systeem achter de film eveneens en leidt tot een relatief aangename, van de rest afwijkende en prettige film, voor wie het wat rustiger wil houden.


Goed om met Sokurov kennis te maken, maar naar mijn persoonlijke mening niet echt vergelijkbaar met het duidelijk meer existentialistische werk uit zijn andere films. Om misverstanden te voorkomen: die films waardeer ik, maar zijn moeilijker toegankelijk, minder mainstream.


Wie deze film waardeert, hoeft dat nog niet direct met andere films van deze regisseur te doen.


Wat mij betreft wel een positieve ervaring.

Na gisteren Victoria gezien te hebben die met Russian Ark gemeen heeft dat die ook in één take is opgenomen kan ik zeggen dat ik Russian Ark in dat experiment toch wel beter geslaagd vind. Het gaat in deze film i.t.t. Victoria niet om een conventioneel verhaal maar meer om een wandelgang door de Russische geschiedenis en daar de Russische geschiedenis mij zeer interesseert, vooral die van de vorige eeuw, kon ik best wel genieten van dit filmpje, hoewel het in de tweede helft best wel saai begon te worden. Op de deftig uitziende hoogwaardigheidsbekleders en hun aanhang in hun 18e en 19e eeuwse outfit raakte ik op een gegeven moment danig uitgekeken. Ik had liever wat meer beelden willen zien van Russen gekleed volgens de mode van de vorige en huidige eeuw. Het eerste deel van deze film die hoofdzakelijk bestond uit een wandelgang door zalen met beroemde schilderijen van o.a. Vlaamse en Hollandse meesters vond ik daarom ook verreweg het beste.

3,5*

Een wandeling dus. Door drie eeuwen Russische geschiedenis. Door de stamboom van de Romanovs. En door het Hermitage.

“Interessant”, lees ik hier. “Boeiend.” “Intrigerend.” Enzovoort. Maar kan iemand mij vertellen waar het eigenlijk precies over gaat? Ik bedoel: hoe verhoudt Sokurov zich tot de Russische geschiedenis? De Franse aristocraat noemt de Russische intellectuele bagage ergens “een kopie” van de Europese cultuur. Het communisme lijkt onderweg op de korrel genomen te worden. Net als het absolutisme dat inherent met het tsarisme verbonden is - bijvoorbeeld in de gedaante van Peter en Catharina, wier rariteiten worden beklemtoond. En ook religieus fanatisme moet er aan geloven. En protocollaire ledigheid. Kortom, wat is dit? Een ode? Een blamage?

Is ‘Russian Ark’ nationalistisch? Of net niet? Of het www lees ik dat de verteller-cineast onderweg het juk van de Europeaan afwerpt door hem te verlaten - kortom de film illustreert de suprematie van het Slavische boven het Europese, waar Peter en Catharina bij wijze van dwaling toe geneigd waren. Quid? Draaft dirigent Valery Gergiev ruim twee decennia terug reeds op als hoeder van de Russische identiteit? Of is het zoals NYSe zo treffend schrijft:

Wie weet? En nog: is cultuur eigenlijk een reddingsboei (lees: is het Hermitage een baken dat beschermd moet worden), of is het een onecht artefact dat vervreemdt van het leven zelf – cfr. de opmerking van NYSe, cfr. de jongen die door de rondspokende advocaat-van-de-duivel het vuur aan de schenen wordt gelegd, cfr. de blinde vrouw die belachelijk wordt gemaakt, cfr...?

Enfin, mij is het allemaal te onduidelijk. Cinematografisch en organisatorisch mag ‘Russkiy Kovcheg’ dan wel een heuse prestatie zijn, daar hebben we de Guinness World Records voor. Mag film als genre helder communiceren, alstublieft?

2*

Een pretentieuze one-take wandeling door de Russische geschiedenis met prachtige decors en schitterende kostuums. Daarmee heb ik het wel gehad wat betreft de positieve punten van deze bombastische film. Ik ben altijd erg geïnteresseerd in geschiedenisfilms, maar deze begon mij al snel te vervelen. Ik vermoed dat het wat mij betreft bij deze kennismaking met Aleksandr Sokurov zal blijven.

Enigszins fascinerend was deze wandeling door de rijke gedeeltelijke (300 jaar) geschiedenis van Rusland en 33 kamers van de Hermitage in St. Petersburg wel. Een man wordt op één of ander magische wijze in het Rusland van de vroege 18de eeuw wakker. En samen met het personage de markies Astolphe de Custine, een Franse aristocraat die Rusland in 1839 bezocht, loop je langs kunst en de veelal aristocratische gebeurtenissen uit lang vervlogen tijden van Rusland.

Peter de Grote verslaat zijn generaal; Catharina de Grote woont een repetitie bij in het theater; Nicholas I ontvangt de Perzische ambassadeur om zich te verontschuldigen voor de moord op Russische diplomaten, waaronder Griboedov, in Teheran; Nicholas II drinkt thee met zijn vrouw Alexandra en zijn kinderen, waaronder Anastasia en Aleksej. En is er een verwijzing naar de blokkade van Leningrad tijdens de Tweede Wereldoorlog; Deze opeenvolging van historische gebeurtenissen eindigt met een prachtige aangeklede finale, het laatste bal in het Winterpaleis in 1913. Dit alles wordt aangevuld met andere historische personages en directeuren van het Hermitage-museum.

Uiteindelijk, betekent het scheiden der wegen van de twee ook het einde van de film. Een film waar ik niet zo goed weet wat ik er verder mee moet. Was het nostalgie naar een andere tijd of nationalisme? Enfin het was soms best interessant en de scene met de bijna engelachtige meisjes (Anastasia) die speels door de gang rennen was erg mooi. Maar meer indruk dan een echt bezoek aan museum laat het bij mij ook niet achter.

Mijn hemel wat een film, al voelde het meer alsof ik erbij was.. dit was echt waanzinnig goed. Zou in het Hermitage moeten staan! Zo perfect en geweldig mooi uitgevoerd met zoveel acteurs in beeld, schitterend..