eRCee schreef:
Maar saai is het zeker. Vooral het langdurig stilstaan bij schilderijen. Waarschijnlijk speelt ook het gebrek aan kennis van de Russische cultuur mij daarbij parten. Hoeveel historische personages zal ik wel niet gemist hebben?
Een wandeling dus. Door drie eeuwen Russische geschiedenis. Door de stamboom van de Romanovs. En door het Hermitage.
“Interessant”, lees ik hier. “Boeiend.” “Intrigerend.” Enzovoort. Maar kan iemand mij vertellen waar het eigenlijk precies over gaat? Ik bedoel: hoe verhoudt Sokurov zich tot de Russische geschiedenis? De Franse aristocraat noemt de Russische intellectuele bagage ergens “een kopie” van de Europese cultuur. Het communisme lijkt onderweg op de korrel genomen te worden. Net als het absolutisme dat inherent met het tsarisme verbonden is - bijvoorbeeld in de gedaante van Peter en Catharina, wier rariteiten worden beklemtoond. En ook religieus fanatisme moet er aan geloven. En protocollaire ledigheid. Kortom, wat is dit? Een ode? Een blamage?
Is
‘Russian Ark’ nationalistisch? Of net niet? Of het www lees ik dat de verteller-cineast onderweg het juk van de Europeaan afwerpt door hem te verlaten - kortom de film illustreert de suprematie van het Slavische boven het Europese, waar Peter en Catharina bij wijze van dwaling toe geneigd waren. Quid? Draaft dirigent Valery Gergiev ruim twee decennia terug reeds op als hoeder van de Russische identiteit? Of is het zoals NYSe zo treffend schrijft:
NYSe schreef:
De laatste scène, wanneer bijna duizend edelen op de vooravond van de Russische Revolutie een groots bal verlaten, is verrassend genoeg erg ontroerend: het feest is voorbij, de geschiedenis zoals ze die kennen is klaar. Met gebogen hoofd beginnen ze hun aftocht, terwijl een vioolorkestje door blijft spelen, als bij de ondergang van de Titanic. Als de camera naar een open raam draait zien we dan ook niks dan zee. De historische figuren zijn letterlijk en figuurlijk buiten beeld, maar de Hermitage vormt een ark die de Russische essentie, haar cultuur en geschiedenis, behoudt.
Wie weet? En nog: is cultuur eigenlijk een reddingsboei (lees: is het Hermitage een baken dat beschermd moet worden), of is het een onecht artefact dat vervreemdt van het leven zelf – cfr. de opmerking van NYSe, cfr. de jongen die door de rondspokende advocaat-van-de-duivel het vuur aan de schenen wordt gelegd, cfr. de blinde vrouw die belachelijk wordt gemaakt, cfr...?
Enfin, mij is het allemaal te onduidelijk. Cinematografisch en organisatorisch mag
‘Russkiy Kovcheg’ dan wel een heuse prestatie zijn, daar hebben we de Guinness World Records voor. Mag film als genre helder communiceren, alstublieft?
2*