Terror by Night (1946)

De enerlaatste met Rathbone uit 1946, het jaar waarin het er nog een laatste twee werden gemaakt met iedereen er weer bij. Vooral deze laatste paar vermijden de politieke toevoeging en een meer achterliggende gedachte en achtergrond (de WO II complotten bv.). Hierdoor zijn ze een stuk meer standaard en duidelijker. Deze is gehaaster door de plot waarin er maar weinig tijd is tot aan het stoppunt om te zoeken inwezen. Hierdoor is ook de speelduur de kortste en is dit er een die vermijd dat Holmes in een helse tempo (ook toch soms een paar minuten) de ontrafeling uitlegt. Dit alles verklaart ook waarom zelfs fans van deze serie films het de minste vinden. Maar wat vond ik het weer vermakelijke zelf. 3 sterren

Sterke setting.

Een aardige episode waarin Holmes zich ontfermt over een diamant die ontvreemd wordt uit een rijdende trein. De kracht zit hem onder anderen in de sterke setting, maar de ontknoping voelt ietwat afgeraffeld aan en kent wat hiaatjes. E.e.a. voelt op zijn minst iets te vergezocht aan. Althans Holmes’ zijn slimme streek die hij ook hier weer levert. Iets minder deel in de serie, maar de liefhebber zal niet echt teleurgesteld worden.

Redelijk.

Less ostentatious? It's as big as a duck's egg

Na het slechte Lips of Blood had ik gisteravond nog zin in iets degelijker vermaak om de avond mee af te sluiten. Ik zocht iets dat niet te lang duurde in ieder geval maar net amusant genoeg was om me wakker te houden. Ik kwam terecht bij mijn Sherlock Holmes box waar ik al The Woman in Green en The Secret Weapon al van had gezien en die voldeden aan mijn verwachtingen. Vol goede moed begon ik aan deze Terror by Night.

Maar ik mis hier iets. Misschien doordat dit niet echt een volbloed Arthur Conan Doyle verhaal is en enkel gebruik maakt van een paar minieme plotelementen uit The Adventure of the Empty House, The Disappearance of Lady Frances Carfax en The Sign of the Four. Het is nu niet dat de hierboven genoemde films zo'n getrouwe verfilmingen waren (The Secret Weapon was ook een bijna volstrekt nieuw verhaal) maar Terror by Night voelt wat simplistisch aan. Vanaf dat Holmes zijn beschuldigingen uit aan Duncan-Bleek en Watson daarna zegt dat zelfs Holmes wel eens een fout kan maken weet je gewoon dat het zal uitdraaien dat het toch Duncan-Bleek zal zijn die de moordenaar is. Het had dan ook interessanter kunnen zijn mocht deze beschuldiging niet geuit worden want nu is de spanning grotendeels verdwenen. Er wordt nadien nog wel een poging gedaan om de kijker op het verkeerde been te zetten maar de afgeraffelde ontknoping zorgt ervoor dat je de wenkbrauwen fronst. Holmes die opeens de echte MacDonald blijkt te kennen, Lestrade die tegen zijn natuur in de plannen van Holmes direct door heeft terwijl Watson in het duister tast, ... Jammer want had de film een iets langere speelduur gehad (zelfs onder de Sherlock Holmes verfilmingen met Rathbone is dit een korte zit) had de ontknoping interessanter uitgewerkt kunnen worden.

Hoewel het al de 13e film in een reeks van 14 films was waar Basil Rathbone en Nigel Bruce zich in de huid van Holmes en Watson begeven zit er nog altijd geen sleet op de degelijkheid. De twee blijven heerlijk op dreef en het blijft een genot om hen te zien spelen. Jammer genoeg is de beeldkwaliteit van dit deel niet altijd even denderend (heb je wel meer met die Classic Movies uitgaves) maar zeker het moment waarop Holmes aan de buitenkant van de trein hangt is werkelijk puur zwart beeld. Soit, bij een film van bijna 70 jaar ga ik daar nu niet zo over liggen klagen. Tof ook om Dennis Hoey terug te zien verschijnen als Lestrade. Nog maar de tweede keer dat ik hem zie maar het blijft een invulling zoals ik me hem voorstelde in de boeken. De rest van de cast is op zich bij vlagen nogal houterig maar het kan er op zich nog wel mee door.

De minste Sherlock Holmes verfilming die ik zie (Study in Scarlet is nog minder maar die is met Reginald Owen in plaats Basil Rathbone dus ik heb ook niet echt een idee waarom die eigenlijk in de boxset zit) maar het kan er nog altijd mee door. Vooral door de kundigheid van Rathbone en Bruce maar het verhaal blijft wat afgeraffeld naar het einde toe.

3*

Geweldige setting (bijna The lady vanishes revisited), mooie red herrings (die arme Shallcross met z'n theepot –- in The scarlet claw was die acteur [Gerald Hamer] tenminste nog een lekkere moordenaar), leuke bijrollen, wederom een creepy schurk (wat wil je ook met een acteur genaamd Skelton Knaggs!) en Rathbone in topvorm -– vermaak van de bovenste plank voor mij.

Onderhoudende Holmes film, over een treinreis, een moord en een diamant. Het einde wordt afgeraffeld en is wat ver gezocht maar verder prima film.

De dertiende film van de Sherlock Holmes-films met Basil Rathbone als Holmes en Nigel Bruce als Dr. Watson heeft veel weg van Agatha Christie's 'Murder on the Orient Express' Holmes wordt ingehuurd om een onbetaalbare diamant, 'de Ster van Rhodesia' te bewaken tijdens een treinrit van Londen naar Edinburgh. Nadat deze uiteraard wordt gestolen zijn alle passagiers verdacht. De film maak gebruik van kleine plot-elementen uit “The Empty House” (schurk Kolonel Sebastian Moran), 'The Sign of Four' (gifpijl) en “The Blue Carbuncle” (de diamant) Inspecteur Lestrade (Dennis Hoey) was ook hier weer van de partij en Dr. Watson krijg wat meer speeltijd door iedereen tegen zich in het harnas te jagen als hij besluit om zelf op onderzoek uit te gaan. Hoewel minder goed, de fut is eruit want Rathbone & CO. doen hetzelfde trucje nu al voor de zoveelste keer, evenwel is verder nog een uitstekende film.

Tweede Rathbone-Holmes die ik zie, maar het valt me gewoon niet erg mee. De koddigheid is me te groot, spannend of intrigerend wordt het nimmer en sommige vertolkingen zijn ook niet je-van-het. Rathbone en Bruce zijn wel aardig op elkaar ingespeeld en de twist met de Schotse politie was zeker niet onaardig, maar over het algemeen valt er te weinig te genieten. Denk dat ik het maar bij twee laat voor deze reeks.