The Scarlet Claw (1944)

Aardige detective. Eerste keer dat ik een film als dit kijk, maar ik wil er zeker wel meer zien. 3*

Sherlock-film of wat?

ja, dat (en ook uit die periode).

Erg goede Sherlock Holmes-film uit de oorlogstijd met een goed doordacht verhaal, vermakelijke personages, goed spel (vooral van de uitstekend op dreef zijnde Rathbone en Bruce) en een fantastische sfeer. Tegen het eind aan draaft de film wel een beetje door, ook al duurt-ie maar 85 minuten. > 3.5*

De Voice of Terror uit de reeks uit 44' belichten de Duisters in oorlogstijd. In The Scarlet Claw sluit Holmes af met een quote van Churchill waarin de Canadezen positief besproken worden. Overigens is deze specifieke film een geheel nieuw verhaal (niet van de hand van Doyle). Werden drie Holmes films met Rathbone gemaakt in zowel '44 als '45. Vooral de setting in het moeras zorgt voor extra sfeer. 3.5 sterren

Aanstaande woensdag ipv slechts in het weekend op de bbc weer eentje.

Aardige, vrij spannende aflevering uit de jaren '40 reeks.

Helaas hilarisch.

Een aardige detective met het bekende duo. Het acteerwerk is niet overal even sterk en het verhaaltje niet het meest ingenieuze uit de lange reeks, maar de twee hoofdrolspelers maken een hoop goed. Wat ook goed werkt is het griezelsfeertje dat uit het moeras dampt. Het monster is helaas hilarisch.

Redelijk.

Prachtige donkere Holmes-aflevering: een somber wraakplot met echo's van The hound of the Baskervilles, nauwelijks een scène in daglicht, veel duister camerawerk, en Holmes die ditmaal niet in staat is om een aantal moorden te voorkomen (inclusief die op een totaal onschuldig jong meisje). Glansrol voor Gerald Hamer, die ook al indruk maakte in Sherlock Holmes in Washington (als de ten dode opgeschreven geheim agent op de trein) en Sherlock Holmes faces death (als één der patiënten in het militaire rusthuis); overigens de vader van Robert Hamer, regisseur van onder andere Dead of night en Kind hearts and coronets.
        Het sluwe van de plot is bovendien dat, hoewel de manier van de moorden en de moordenaar zelf bekend is, Holmes ook tegen het einde nog steeds niet weet welk filmpersonage de moordenaar is omdat die zich steeds vermomt. Eén van de beste afleveringen uit de Holmes-serie.
        De aardige commentaartrack geeft nog een indruk van de snelheid waarmee films als deze gemaakt werden: het shooting schedule voor The scarlet claw was 16 dagen (hoewel producer / regisseur / scriptschrijver Roy William Neill deze film zó graag goed wilde krijgen dat hij daar drie dagen overheen ging, niet veel naar huidige begrippen maar procentueel gezien natuurlijk toch een heleboel).

Deze achtste van de Sherlock Holmes-films met Basil Rathbone als Holmes en Nigel Bruce als Dr. Watson bevat een paar elementen uit het verhaal The hound of the Baskervilles maar bezit genoeg atmosferische horror en thriller elementen om van een origineel verhaal te spreken. In de credit wordt Arthur Conan Doyle ook niet genoemd. Holmes en Watson zijn ditmaal in Canada en belanden in het het dorpje La Mort Rouge. (was dit misschien een verwijzing naar Edgar Allan Poe?) De in mist gehulde Canadese moerassen in het donker van de nacht maken van deze film een zeer fijne sfeervolle film. Vol intriges en het moordwapen, een vijfpuntige tuinschoffel, was een erg mooie vondst. Helemaal aan het eind van de film gebruikt Holmes een citaat van Winston Churchill. Het was tenslotte nog steeds oorlog. De laatste woorden worden door de muziek overstemt maar liplezers denken dat hij de woorden "God bless him" uitspreekt.

De swamps zorgen wel voor wat sfeer en het monster vond ik eigenlijk wel aardig (helaas wordt het bovennatuurlijke hierin te snel ontmaskerd), maar voor de rest kon de film me toch niet helemaal boeien. Op de een of andere manier had ik het idee dat het plotje zich meer voortsleepte dan in veel van de andere afleveringen. De relatief hoge score voor deze aflevering verbaast me dan ook een weinig.